Lögberg - 20.08.1890, Qupperneq 3

LÖGI5ERG, MIDVIKUDAGINN 20. ÁGÚST 1S90.
3
Lögberg almennings.
[Undir [essari fyrirsögn töknm vjer upp
greinir frá ínönnum hvaðanæfa, sem óska
að stíga fæti á Lögberg og reifa nokkur
)*au málefni, er lesendur vora kynni
varða. — Auðvitaö tökum vjer eigi að oss
ábyrgð á skoðunum þeim er fram koma
í slíkuin greinuin. Engin grein er tekin
upp nema höfundur nafngreini sig fyrir
ritstjórn blaðsins, en sjálfráðir eru höf-
uudar um, hvort nafn [eirra verður prent-
að eða eklti].
SVAR TIL NÝLENDUBÚA.
----o-----
í 22. númcri „Löirb.“ J>. á. rit-
ar ofanoreindur höf. írrciti um fi&ki-
veiðar, sem hann kallar „Svar til
X.“t>ó töluvert sje búið að rita um
fiskiveiðar við Wiuiiipegvatn, þá get
jeg ekki leitt hjá mjer að fara fá-
einum orðum um fressa grein, af
þeirri gildu ástæðu, að húu er mest-
mejrnis órökstuddur heilaspuni og ó-
sannindi frá byrjuil til enda.
Höf. segir að jeg sje Oánægð-
ur við sig fyrir f>að, að hann sje
ekki á sömu skoðun og jeg viðvíkj-
andi fiskimálum. Lað er ranghermi.
En jeg er óánægður yfir f>ví, að
höf. oo* hans líkar skuli vera að
O
blaðra um málefni, sem fieir ekkert
skilja í og sjáanlega ckkert reyna
til að skilja í, en berja fram lok-
leysur, sem hafa ekkert við að
styðjast nema alveg ástæðulausar
getgátur. Jeg er óánægður út af
f>ví höf. og pjóðarinnar vegna, að
hann skuli offra sjálfum sjer sem
máttarpriki Jieim flokki, sem syn-
ist berjast fyrir ]>ví hnúum og
linefum með útúrsnúningum, ósann-
indum og tuddaskap að innbyrla
almenningi að allt sjo rangt og illa
gert, sem ekki kemur frá þeirra
eigin ofangreindu ujipsprettulindum.
Og mjer f>ykir leiðinlegt að eyða
orðum við inenn eins óg höf., sem hafa
svo halta skynsemi að J^eir vorða að
haltra á hækju ósanninda til að
komast fram á sjónarsvið almenn-
ings. — I>etta er J^að Sem vekur hjá
mjer óánægju.
t>á kemur nú aðal-efnið, sem
liöf. kallar svo. •— Lesendur eru beðn-
ir að taka grein höf. til samanburðar.
Höf. veit mjög vel, J>ó viljann
sj?nist vanta til að scgja satt, að
Jaað stendur hvergi í grein minni
um íiskiveiðar, að jeg álíti að frið-
tfmi byrji jafnsnemma, fyr eða síð-
ar en riðtími. Jeg hef látið J>að
mál afskiptalaust. I>að sem jeg
sagði var, að mestu upjigripin af fisk-
inum væru á liaustin einmitt á peirn
tíma sem liann nú er friðaður.
Höf. bor harðlega á móti J>ví,
að hann hafi nokkurn tíma í grein-
um sínum látið í ljósi skoðun sína
um hve nær riðtími byrjaði, cn seg-
ir J>ó í 12. nr. ',,Lögb.“: „i->að er
J>ví ekki rjett að álíta að hvíttísk-
ur gangi ekki fyr á veiðistöðvar en |
á friðunartíma (á líklega að
vera um byrjun íriðunartíma). »Jeg
hef sjeð“, segir höf., „hvítfisk veidd-
an löngu fyrir friðunartfma, sem
búinn var að hrygna, og t. d. tvö
síðastliðin sumur fór fiskur að ganga
upjj í víkina hjá Little Sascat. í
byrjun sejjt., og bezt fiskaðist frá
15. til 25. s. m.; af ]>essu geta menn
sjeð, að friðtíuii cg riðtími byrja
ekki jafnt.“ t>eta skilst injer vcra
að láta í ljósi að riðtími byrji fyr
en friðtíini, eöa ef pað er ekki pá
sje ]>ctta meiningarleysa. Hjer af
sjest, hvaða loldeysa ]>etta fiskiveiða-
ritsmíði höf. er, ]>ar sem hann J>ver-
ncitar í síðari greiuinni J>vf, sem
hann heldur fast fram í Jieirri fyrri.
Mishermi og ósanngirni synast loða
svo eiginlcga víð höf., sem skarn
við skóbætur.
Ilöf. hefur eptir mjer viðvíkj-
andi veiðiskaji, að jeg segi að J>að
sje kallað að leggja hver o f a n y fi r
annan ]>cgar menn leggja langs með
eða J>vert fyrir innan eða framan.
Detta er ekki svo í minni grcin.
Eg sagði o f a n í o. s. frv., en ekki
ofanyfir. Jcg get sagt höf. það,
(pví jeg hef fyrir mjer margra ára
jiersónu'lega pekkingu) að einmitt
við Faxaflóa er J>etta máltak brúk-
að að leggja o f a n í, pegar metin
leggja svo nærri að J>að hindrar
fiskigöngu að veiðarfærum pcss er
fyrr lagði. Sömuleiðis kring um
Snæfellsjökul og við Breiðafjörð. Að
pað sje brúkað á öðrum veiðistöð-
um kring um ísland hef jeg fyrir
mjer sögusögn annara. Jeg sje bæði
af pessu og öðru, að liöf. er mjög
gjarn á að fara bæði ofanyfir
og u n d i r til pess að sneiða hjá
merg málsins, sannleikanum.
I>á kemur nú meistarastykki höf.
t>es3Í brennimerkti kjörgripur eig-
andans. Ilöf. liefur eptir mjer í 17.
nr. „Lögb.“: „Hver liefur neitað
pví, nl. að fiski liafi verið ausið
uj>j> fyrir ofan liúsin við L. Saskat?“
og bætir við: „í 6.' nr. „Lögb.“ [>. á.
segir höf. (jeg) að petta nái engri
átt, J>etta sje hreinn og boinn heila-
spuni“. Hjer með reynir liann að
syna að jeg sje kominn í mótsögn
við sjálfan mig. Það sem höf. hef-
ur ejitir mjer úr 17. númerinu er
rjett, en pað sem hann hefur ejitir
mjer úr G. númerinu er rangt: „Að
fiskinum hafi verið ausið ujijj með
háfum í á r ó s u n u m við L. Saskat.,
eins og G. E. segir, nær cngri átt.
t>að er hreínn og beinn lieilaspuni“.
Þetta stendur eptir mig í G. núm-
erinu: Orðinu árósunum varð höf.
að hnujila úr setningunni: „Freist-
ingin barði að dyrum en viljinn
og vonin svo liðug að ljúka ujiji. ,
Stóru fjórir (Big Four) lijet leikflokk-
ur, seni slæddist hjer' um riorður-
Manitoba og vlðar fyrir einu eða
tveiniur árum síðan og suma mun
reka minni til á hvern vesí blöðin
minntust á. Skuggsjá höf.
I>á álltur höf. nauðsynlcgt að
upjilysingar mínar sjeu byggðar á
betri rökum cn sú, er jeg gat um
að „Pond“-net voru fyrirboðin í
Wpg.-vatni, og pó (segir höf.) hafa
2 bátar Gouthiers brúkað „Pond“-
net. Höf. gæti verið hróðugur, cf
hann gæti komið með margar setn-
ingar, sem hafa við eins góð rök
að styðjast eins og pessi. En J>\ í
miður eru ritgerðir liöf. mjög íá-
tækar af J>eirri góðgætisvöru scm
kallast sannleiki. Jeg hefgengiðút
frá pví að pað hafi veiið um hvíí-
fisks eyðileggingu, sem höf. liefv.r
verið að rita. En lijcr er Jiar n
í einu snarkasti kominn út í styrju-
veiði. t>að var í öl!u falli í sam-
bandi við hvítfiskveiðar, sem jcg
sagði að „Pond“net væru fyrirboð-
iu. Jeg get varla Imyndað mjer að
höf. sje svo lieimskur, nje svo ill-
gjarn, að hann sje að reyna að
telja mönnum trú um að styrju cg
hvítfisk-„j)ond“-net sjcu eitt og li.ð
sama. Sannleikurinn er pessi: Að
livítfisk-„pond“-net eru fyrirboðin.
Að Goutliier hefur ekki bri'ikað
„pond“-net óleyfilega til hvítfiskveiða
slðan að J>au voru bönnuð eða nokk-
ur annar, nema að eins einusinr.i,
og J>á voru net lians tekin uj)j> ej.t-
ir boði stjórnarinnar. Það er ann-
ars nokkuð bjálfalegt af höf. að
færa slíkt til sönnunar að „Pond“-
net væru ekki fyrirboðin; kemur ekki
ojit og tíðurn fyrir að menn van-
heiðra lögin alveg eins og höf. van-
heiðrar sannleikann? Viti höf. til
að Gauthier eða nokkur annar brjóti
núgildandi fiskiveiðaákvarðanir, J>á er
hann s k y 1 d u r til, ef hann vill
heita h c, i ð a r 1 e g ur borgari ríkisins,
að tilkynna pað stjórninni, en ekki
leiða dylgjur að slíku I skúmaskoti.
Jeg vil geta pess I sambandi við
[>etta, að pað gæti orðið ó{>ægilegt
fyrir höf. ef fjelögin með ástæðum
syndu fram á að liann hefði sagt
meira en hann getur sannað og
satt er. Hjer af sjest livað höf. er
sannleikskær. Ef pctta er ekki J>að
sem höf. kallar sannleiksrfrnun, pá
skil jeg ekki h.vað pað er. „Sjálf-
an sækir liáðið heim.“
(Framh. á 6. bls.)
MUNROE &WEST
Málafœrdmnenn 0. s. f rv.
Freeman Block
490 IVJain Str., Winnipeg.
vel Jckktir meðal Islencfinga, jafnan reiðu-
búnir til að taka að sjer mál Jeirra. gera
yrir |*á satnninga o. s. frv.
THEO. HABERNAL,
Lodskinnarl mi Skraddari,
Breyting, viðgerð og lireinsun á skinnfötum, skinnum, karlmannafatnaði
o. s. frv., sjerstaklega annazt.
___553 Main St. Winnipeg.
E. H. BERGMAN
Notahius PuBnicus . ■
hefur rjett nj'lcga komizt að ágartum snmningi við peningafjrlatr citt og getur
því LÁNAD PENINGA mcð betri kjöruui cn flestir aðiir.
Ilefur á henrli umboð fyrir áreiðanlegasta fjelag I ríkinu ttl nö útvega mönn-
um ÁBYRGD Á IIVEITI OG ÖDRUM SÁDTEGUNDUM gegu liagli
og Jað fyrir að eins 10 eeuts á ekruna.
Peir sem því
ÞURFA A D FÁ PENINGALÁN
------------eða vilja fá-
ÁBYRGÐ MÓTI IIAGLI,
spara sjálfum sjer mnrga peninga með |,ví að snúa sjer til h.ms.
Reynið og Jjer munuð snnnfærast.
ardar, Pemhina Co., N. Dak.
45S MAIN ST,, WINNIPEG.
Nearly opposite the Post Office.
Manufacturers & Importers of Fitie Tailor-Made and Ready-Mado clo-
thing & dealers in Ilats, Cajis & Gents Furnishings.
Allir, sem knupa föt vilja gjarnan fá þau sem hezt og sem ódýrast. Yið húum
til meiri pnrt af okkar tötuin sjálfir og getum Jess vegna selt þau ódýrarn. Við höf-
*itu alit vandað til fatnuna og áhirgjumst að |nu endist, vei. Ef | jer kaupið hjá
okkur föt eg )>au reynnst ekki eins og vjer segjum tá megið þjer frera okkur
þnu nptur og þjer skuluð fá yðar peningn. Við liöfum opt heilmikið afstökum
fötum sem við seljum með fniinúrskarnndi iá gu v e r ð i.
Fyrir Iiatta og fatnað yfir liöfuð sem við kaupum austanað borgum við
peninga útí hönd og getum þessvegna selt mjög ódýrt.
Allir sem kaupa föt geta sjeð að |nð er hngur fyrir þá nð knupa við okkur
því við getum selt fötin fyrir sama verð eins og tiestir verzlunarmenn í bænurn
borga sjálfir við inn kaupin.
Allir sem geta um þessa auglýsingu þegar þeir koma inn til okkar fá sjer-
stakan afslátt,
CARLHY BROS.
ilic Hio]i Fiii iiitnre (’o.
-----383 MAIN ST.-------------
Þurfið tjER að kaufa Furxiture? Ef svo cr, pá borgar sijr fyrir
yður að skoða okkar vörur. Við
höfum bæði aðfluttar vörur og
búnar til af okkur sjálfum.
Við skulum æfmlega með mestu á-
nægju syna yður J>að sem við höf-
um og segja )ður jirísana.
38 3 1111 i 11 S t.
WIMNIPEG.
YINDIL-KEMBING.
Nú tökuinst við á hendur mcð stuttum fyrirvara að kemba í vindla
ull fyrir fólk, sem sjálft vill s{)inna. Sjerstaklega gerum vjer os« annj.
um sjiuna fyrir viðskiptainenn.
Skrifið oss og biðjið um ókeypis synishorn af vors alullar ílóneli,
klæðistegúndum, fóðri og garni.
Vjer látum úti sjerhvað af ofannefndu í skiptum fyrir ull, og
gefum fyrir liana liæsta marknðsverð.
Westei'n Woolen Mfg„ Co,
W inxiipeg,,
Vkrksmiðjur í st. Koncfitcc.
137
Ilann hafði lagt svo fyrir, að sjer skyldi vcrði
send handtökuheimildin til Hong Kong. Honum
fannst, sannast að segja, að pað mundi verða
örðugt fyrir sig að gera svo grein fyrir parveru
sinni, að Passe-partout ekki grunaði neitt, J>ví
að Passe partout lijelt, hann mundi vera S Bom-
bay. En forlögin höguðu pví svo til, að hann
varð að endurnyja kunningsskajiinn við piltinn,
cins og vjer munum slðar fá að sjá.
Allar ráðagerðir og vonir lögreglujyjónsins
snerust nú um Ilong Kong, j>ví að við Singa-
pore stóð skipið ekki svo lengi við, að ]>ar væri
neitt hægt að gera. í Hong Kong varð að taka
pjófinn fastan, annars mundi hann sleppa, og
j>að um aldur og æfi að öllum líkindum.
Ilong Kong er í eignum Breta, en J>að
var siðasti staðurinn í brezka ríkinu, sem peir
mundu koma í á ferðinni. Svo var Kína, Japan
og Ameríka, og í öllum peim löndum var Mr.
Fogg svo að segja alveg óhætt. Skyldi Fix fá
handtökuheimildina 1 Hong Kong, pá gat hann
fengið lögreglustjórninni ]>ar Fogg í hendur, og
látið hann svo eiga sig. En eptir að hann var
koininn af peirri eyju, dugði enki almenn hand-
tökuheiinild; pá purfti á framsöluheimild að halda;
henni inundu fylgja alls konar tafir, og ]>að gat
enda verið að sakamaðurinn kynni að færa sjer
pær tafir í nyt og kouiast undan; svo að tæki
144
J>essir lierrar liafa sent af stað. Það er naumast
gcntlemannlegt, jafn-ráðvandur og áreiðatilegur
inaður eins og Mr. Fogg er. Að hugsa sjer að
senda njósnarmann á eptir okkur! Þotta skal
verða ykkur dyrt, [>ið Framfaraklúbbs-lierrar!“
Passe-partout var stórglaður út af pessari uj)j)-
götvun sitini, og afrjeð að pegja yfir J>essu við
húsbónda sinn, pví að hann hjelt að Mr. Fogg
mundi pyltkjast, og [>að ekki að ástæðulausu, við
tortryggni mótparta sinna, en hann staðrjeð, að
drao-a Fix sundur í lo<randi háði við hvert tæki-
færi, án pess að gefa höggstað á sjer sjálfum.
Miðvikudaginn 30. október fór Jtaur/oon ifin
í Malacca-sundið, sem aðskilur hálfeyjuna og Sú-
matra, og kl. 4 morguninn eptir varpaði llanr/oon
akkerum við Singapore til |>ess að byrgja sig
með kolum; hafði [>á verið hálfum dogi íljótari
í förum en áætlað var.
Phileas Fogg færði vinninginn inn í vasa-
bók sína, og gekk á land ásaint Mrs. Aoudu;
hún hafði látið í ljósi, að sig langaði til að vera
í landi fáeinar klukkustundir.
Fix car grunsamt um allar hreyfingar Foggs,
og fór á ejitir honurn svo lítið bar á; og Passe-
jiartout hafði með sjálfum sjer gaman að öllu
umstangi lögreglnpjónsins, og fór að gegna sínu
vanalega starfi.
Pó að Singapore-eyjan sje ekkert stórkostleg
133
ópægindin, scm jeg lief sjálfur orðið fyrir“.
Mr. Fogg bauð ungu frúnni armim og lagði af
stað með liana út; rasse-partout gekk á eptir
hotiuin svo hundsleííur sem verða mátti. Fix var
enn að vona að Mr. Fogg iniindi ckki kasta
annari eins ujijihæð eins og tveim [>úsund jrnnd-
um á glu>, og lijelt sig pví rjett í hælunum á
honum.
Phileas leigði sjer Ijettan vagn, og var ferða-
fólkinu nú ekið ofan að lendingargarðinum. Hálfa
mílu J>aðan lá Rangoon fyrir akkcrutn, og var
húið að draga ujip ílaggið, sem syndi að skipið
var albúið til að halda af stað. Klukkan var að
slá 11, svo nð Mr. Fogg átti cina klukkustund
eptir. Fix sá hann loggja frá landi í bát ásarnt
Mrs. Aoudu og [>jóninum. Lögreglupjónninn
stappaði í gólfið af vonzku.
„Og fanturinn!“ lirópaði hann; „hann cr j>á
að fara. Leggur tvö ]>úsund jjtind í sölurnar.
Þ.etta er samvizkulaus J>jófur. Jog elti luinn til
veraldarinnar etrda, ef á parf að lialda; en með
slíkri fcrð, sem á honum er nú, verður liann
ekki lengi íneð stolnu peniiigana“.
Það var ekki svo fjarri sanni, sem lögreglu-
J>jóninum par datt í hng. Síðan Phileas Fogg
fór frá London, lmfði ferðakostnaður hans, ómaks-
laun, borgunin fyrir filinn, sektir og veð ]>egar
nuinið uieir en fnnm púsuud pundum, svo að