Lögberg - 11.03.1891, Page 4

4
LÍkSSftKtí, M4®VIKU©XÉiíNX 11. MAKZ 1S0I.
/
X ö g b c r g.
Oeíi3 út »S 573 Maln Str. Winnipc*:,
*f The I igberg Printing Sr TubHshing Coy.
(Incorporated 27. Majr 1890).
RiTSTjóm (Ehito*):
F.1NAK HJÖKLETFSSON
r.usi n r.'s ma.nagf.k: MA GNú'S /’A ULSON.
AUGLVSINGAR: Sœáatuglýsingar i eitt
skipti 25 cts. fyrir C0 or5 eCa 1 >uml.
dáUvSlengdar; 1 doll. um mánutíinn. Á stærri
auglýsinjum eOa augl. un lcngri tima af-
siáttar eptir samningi
BÚSTADA-SKIPTI kaupenda TerSur a5 til-
krnna skrijtega og geta im fyrverandi bú-
sta8 jafnframt.
UTANÁSKRIPT til AFG'REIÐSLUSTOFU
bltösins cr:
TKE LÖCBERC PKINTINC & PUBLISH- CO.
P. O. Box 368, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIFT til RITSTJÓPANS er:
EDITOR LOCBERC.
P. O. HOX 368. WINNIPEG MAN.
-- MID'TINUL. n. MARZ iSgi --
JSJ- Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ógild, nema haun sé
akuldlaus, |>egar bann segir upp. — Ef
kaupandi, sem er í skuld við blað-
ið, Cytr Tistferlum, án þess að tilkynna
heimiliskittin, þá'er það fyrir dómatól-
unum álitin sýnileg sönuun fyrir prett-
rísum tilgangí.
|3F* Eftirleiðis verðr á Uverri viku prent-
uð í blaðinu viðrkenaing fyrir móttöku
allra peninga, sem því hafa borizt fyrir-
faraodi riku í pósti eða m«ð bréfum,
en ekki fyrir peningum, sem menn af-
henda sjálftr á afgreiðslustofu blaðsins,
því að þeir menn fá samstundis skriOega
viðrkenniag. — Bandaríkjapeninga tekr
lilaðið fallu Terði (af Bandaríkjamönn-
um), og frá íslandi cru íslenzkir pen-
ingaseðlar teknir gildir fullu TerSi sem
borgun fyrir blaðið. — Sendið borgun í
P. 0. iloney Orden, eða peninga í Re-
gutered Letter. Sendið oss ekki bankaá
TÍsanir, sem borga9t eiga annarstaðar en
í Winnipeg, nema 25cts aukaDorgun fylgi
fyrir innköllun.
Kosningarnar.
—o—
Um kosningarnfr í heild sinni
farast Winnipeg-blaðinu Tribune
pannig orð:
„Frjálslyndi flokkurinn getur ekki
glaðzt yfir úrslitum kosninganna á
limmtudaginn, en þau eru sannarlega
ekki lieldur neitt gleðiefni fyrir
stjórnina. Landslýðurinn er í raun
og veru á móti stjórninni, þegar
tneiri hluti hennar á f>ingi verður
jJS Jijer um bil 20 úr nálega 50.
Otuario og Quebec, tvö langhelztu
fylkin — einu fylkin, pegar að er
. gáð, er hafa verksmiðjur, er
nokkru nemi, og með nokkru móti
l gætu liaft gagn af tollverndarstefn-
unni — hafa snúizt á móti stjórn-
inni. T>au íylkin, sem kaupa að
verksmiðjuvörur, eins og Nova
Scotia, Ncw Brunsvick og Mani-
toba, hafa stungið mútunum I vasa
sinn, svikið sína eigin hagsmuni og
fylgt stjórninni. Auðvitað bjóst
enginn maður við pví að andstæð-
ingar stjórnnrinnar yrðu kosnir i
Nerðvestur-Territóríunum, þar sem
pað afleita fyrirkomulag er, að at-
kvæðisgreiðsla hvers eins er á allra
vitorði, og par sem að minnsta
kosti helmingur kjósenda á atvinnu
sína að sækja til stjórnarinnar, og
þorir pví ekki að greiða atkvæði
móti henni. Svo er British Colum-
bia; pingmennirnir frá því fylki
eru, pvert á móti því sem sagt er
um íra, ávallt með stjórninni, hver
sem hún svo e’r. Þar sem nú þann-
ig er ástatt, þá parf engan spek-
ing til að sjá það, að ef atkvæði
hefðu verið greidd samvizkusamlega
og vald stjórnarinnar ekki verið
látið koma fram við kosningarnar,
þá hefði úrskurður landsins orðið
mjög skylaus gegn viðskiptafjötrum
þeim, sem draga merg og blóð úr
Canada. Jafnvel Ontario með alla
sína hollustu við ensku krúnuna, varð
á móti stjórninni, þrátt fyrir óp það
um landráð, er upp var lostið.
„Þegar vjer lítum aptur til
kosningastríðsins og mála peirra sem
par var barizt út af, pá erum vjer
fastlega sannfærðir um, að ef and-
stæðingar stjórnarinnar hefðu blátt
áfram gert frjálsa verzlun að sínu
aðalmáli við þessar kosningar, pá
mundu peir haía unnið mikinn sig-
ur. Margir góðir menn, sem mót-
snúnir eru viðskiptaböndum tollsins,
voru hræddir við satnning við Banda-
ríkin ein um tollafnám og greiddu
því atkvæði móti því. En pað er
óhætt að skoða úrslitin í Ontario
og Quebec sem dómsorð þau er
forðum voru á vegginn rituð. Ef
íhaldsflokkurinn vill halda völdun-
um, pá verður hann að gera ein-
hverjar umbætur á toll-lögunum og
koma á einhverjum viðskiptasamn-
ingum við Bandaríkin. Það verður
ákaflega örðugt, að komast að nokkr-
um samningum við Mr. Blaine og
embættisbræður hans, vegna alls pess
fjandskapar sem foringjar ihalds-
flokksins hafa sýnt Bandarikjastjórn
i stríði þvi sem nú er ny-afstaðið.
En hvað seni pví líður, pá verðum
vjer að bíða, pangað til að osi
kemur, og vona liið bezta. Frjáls
verzlun kemur alveg eins áreiðanlega
eins otr sólskinið. Þaö kann að
dragrst nokkurn tíma vegna úrslit-
anna á íimmtudaginn, en pess er
ekki mjög Jangt að biða, að jafn-
vel liagur Manitoba verði rjettur
við, prátt fyrir úrskurð þann, sem
hún ltefur kveðið upp móti sjálfri
sjer“.
Vjcr höfum tekið pessa grein
alla, sem synishorn þess, livernig
frjálslyndi flokkurinn í Canada lít-
ur á úrslitin. Blöð flokksins fara
yfir höfuð mjög svipuðum orðum
um málið. Stjórnin hefur orðiö fyr-
ir svo miklum linekki, að lítið má
út af bera fyrir henni, og mjög
mikil likindi til, að liún verði i
einhverju að lireyta stefnu sinni í
viðskiptamálum landsins, ef hún á
að geta haldizt við. En að liinu
leytinu er engan veginn ómögulegt
að hún kunni að geta haldið völd-
unum næstu fimm árin. Likindin
með því og móti fá menn vafa-
laust að sjá bráðlega eptir að þing
liefur verið sett.
Úrslitin i Manitoba.
Þegar blaðið Tribune hjer í
bænum auglysti á fiinmtudagskveld-
ið í siðustu viku á húsveggnum
andspasnis sjer í götunni, að Mac-
donald, Daly og Ross væru kosnir
til sambandsþingsins, þá hnytti pað
þeirri sotningu aptan við: „Biðjið
fyrir Manitoba11. Það virðist ekki
hafa verið ófyrirsynju gert. Það
eru að minnsta kosti ekki sterk
likindi til, að petta fylki muni hafa
mikið gagn af þingmönnum sínum
fremur en að undanförnu.
Það er enginn vafi á því, að
úrslit kosninganna hjer í Manitoba
hafa komið mönnum mjög á óvart.
Líkindin voru mikil fyrir pví, að
pau mundu verða allt önnur. Ár
eptir ár hafa íbúar pessa fylkis
kvartað sárau undan álögunum; ár
eptir ár hafa verzlunarnefndir (boards
of trade) í fylkinu samfiykkt yfir-
lysingar um hnelcki pann sem verzl-
unarófrelsið ylli pesstt unga fylki;
ár eptir ár hafa stjórnmálatnenn
fylkisins — íhaldsmenn jafnt aem
umbótamenn — opinberlega og af-
p dráttarlaust látið hið sama í ljósi,
og fulltrúar fylkisins hafa á þingi
pess sampykkt pingsályktan um pá
brynu nauðsyn, sem þessu fylki
sje á afnárni tolls á Jandamaerum
Canada og Bandaríkjanna. Og prátt
fyrir petta ná þingmannaefni iptur-
hridsmanna kosningu með mjög tnikl-
um atkvæðamun í fjórum kjördæm-
um fylkisins af fimm.
Ekkert fylki Canada hefur haft
jafn-mikinn óhag og jafn-lítil hlunn-
indi af stefnu Sir Johns-stjórnar-
innar eins og Manitoba — og ekk-
ert fylki, að Britisli Columbía und-
antekinni, hefur veitt peirri stjórn
jafn-eindregið fylgi við síðastu kosn-
ingar. Það var naumast ástæða til
að búast við slíkum úrslitum.
Hvernig stendur pá á þessum
óförum frjálslynda flokksins.
Því er í eiuu orði svarað með
pví að hann stóðst ekki auðveldið.
Áskoranir Sir Johns til verksmiðju-
eigendanna, sent áður hefur verið
minnzt á hjer 1 blaðinu, urðu ekki
árangurslausar, og pað er óhætt að
að fullyrða, að ógrynni af fje var
á boðstóluin hjá stjórnarsinnum.
Kyrrahafsbrautarfjelagið canadiska
lagði fram allt sitt fylgi og það
fylgi er afar-mikið. Það sótti kjós-
endur vestari frá Montana, Washing-
ton, British Columbia, Alberta og
austan frá Quebec og Montraal —
til þess að greiða atkvæði með
stjórninni; auðvitað var fargjaldið
gefið og möanunum jafnframt borguð
daglaun.
Yitaskuld hefur minnst komizt
upp af öllum þeim rangindum, sem
áreiðanlega hafa ver.ð höfð í frammi
af stjórnarsinnum við pessar kosn-
ingar. En ofurlitla bendingu geta
mcnn fengið i pví efni af pví, að
kosninganlaginn voru 11 menn af
flokki apturhaldsmanna teknir fastir
fyrir tilraun til að Jtafa svik í
fratnmi við kosningarnar. Frjáls-
lyndi flokkurinn lijer stendur aptur
á móti allsendis fieáklaus í því
efni.
Manitoba-fylki stendur enn uppi
eins og áður á sambandsþingi Can-
ada varnarlaust gegn livcrri peirri
óhæfu, sem kann að verða í frammi
höfð við pað af apturhaldsstjórninni.
Þegar TÍnir þess í austurfylkjunum
kvörtuðu fyrir þess liönd undan járn-
brautareinokuninni, sem Sir John
lagði á það, pá benti liann rólega
á fulltrúa fylkisins á þiaginu. Þeir
sögðu í fylkisins nafni járnbrautar-
einokunina sjerstaklega happasæla.
Þaunig innn fara framvegis, live-
nær rem Manitoba-fylki á eitthvert
mál að sækja undir Canadastjórn —
pangað til kollvarpað vcrður peiin
hneykslis-úrskurði, sem Manitobakvað
upp um sín cigin og laiulsins mál
J>. 5. p. in.
HLUTTAKA ÍSLENDJNGA
1 KOSNINGLTNUM.
--O--
Það cr einlæg sannfæring vor,
að íslendingar í J>essu fylki hafi
cnn ekki gert neitt, sem verður J)eim
til jafn-mikils aóma eins og hlut-
taka Jjeirra í síðustu kosningum.
JJagana áður en kosningarnar
fóru fram er J>að vitanlegt að aptur-
lialdsmenn töldu íslendinga í þess-
um l)æ vísa á sínu bandi. Það
gekk reyndar sá orðrómur, að land-
ar væru lilynntari frjálslynda flokkn-
um. En [>að var fullyrt inni á aðal-
nefndarstofu Macdonalds, að ekki
pyrfti annað en gefa peim dálítið
af mjöli; svo væri cngin liætta á
því, hvernig atkvæði peirra fjellu.
Og svo fóru leikar svo, að af
öllum íslendinga-atkvæðum í pess-
um bœ hafa í allra-mesta lagi 20
lent á hlið apturhaldsflokksins.
Eptir fregnum, sein vjer höfura
fengið úr Argyle-nylendunni, hefur
hvert einasta íslenzkt atkvæði þar
verið greitt með frjálslynda flokkn-
um.
Þó hafa engir staðið sig drengi.
legar en Ný-íslendingar. Að eins
einn einasti kjörstaður var I allri
þeirri afar-stóru nýlendu. Þing-
inannsefni apturliaJdsmanna sendi
agenta þangað ofan eptir löngu
áður cn. nokkurt. pJ.Ngmannsefni var
fengið fyrir frjálslynda flokkinn.
Og Ny-íslendingum var lofað stór-
lilunnindum ef þeir vildu verða á
apturhaJdsins bandi. Hver varð svo
niðurstaðan ?
183 atkvæði voru greidd í ný-
lendunni. Þar af urðu 2 ónyt.
(Til sainanburðar má geta pess, að
yfir 100 atkvæði urðu ónyt hjer í
bænuin.) 30 voru greidd með Ross,
og 151 ineð 1'aylor.
íslendingar liafa pannig ótví-
ræðlega synt, livorumegin þeir eru
í pólitík þessa lands. Og prátt
fyrir allt valdið, sem andstætt þeim
var, stjórnarvaldið, auðvaldið, prátt
-v

222
svaraði liún. „Fyrst og fremst get
jeg sagt yður pað, að jeg skil
ekki J>að sem Brian segir, að J>að
sje rnín vegna, að hann Jicgir, [>ví
að J)að eru engin leyndarinál í
mínu Jífi, cr gcfi lionum rjett til
að tala þannig. Sannlcikurinn er
lilátt áfram þessi: Kveld það sem
um er að ræða fór Brian frá okk-
ur í St. Kilda urn kl. 11. Hann
sagðist ætla að koma við í klúbbnum
til Jiess að vita, livort hann ætti
J)ar nokkur brjef, og svo sagðist
liann ætla beint lieiiu.“
„En J>að gæti verið að hann
liefði sagt pað að eins til þess að
villa sjónir fyrir yður.“
Madge lirisii höfuðið.
„Nei, ekki held jeg pað. Jeg
var aldrei vön að spyrja liann hvert
liann , ætlaði, og hann sagði mjer
petta alveg af frjálsurn viJja. Jeg
J>ekki lundarfar Brians, og hann
mundi aldrei fara að segja hreina
og beina Jygi, allra-sízt þegar eng-
ín J>örf væri á pví. Jeg er alveg
•sannfaerð um að hann ætlaði að
gera J>að sein liann sagði. og fara
svo beint heim. I>egar hann liefur
227
að veltast um af lilátri — en hvers
vegna eruð pjer mcð allar þessar
spurningar?“
„Ó, ekki vegna neins“, svar-
aði Calton og fór aptur upp í
kerruna. „Jeg þurfti að fá að vita
ofurlítið hjá yður; jeg skal skyra
pað fyrir yður í næsta skijiti sem
jeg finu yður! — Verið pjer nú
sælir“.
„En lieyrið þjer“, tók Felix
aptur til máls, en kerran var þá
pegar komin af stað, svo að Mr.
Rolleston sneri sjer við reiðilega.
„Það líkist engu, hvernig pess-
ir málafærslumenn láta“, sagði hann
við sjálfan sig. „Svei mjer sem Cal-
ton er ekki eins og hvirfilvindur“.
Meðan Ilolleston var í J>eim
hugleiðingum var Calton að tala við
Madge.
„Þjer liöfðuð á rjettu að standa",
sagði hann, „liann hlytur að hafa
fengið brjefið í klúbbnum, J>ví að
hann fjekk engin ikeyti fri J>eirn
tíma að hann skildi við yður og
Jiangað til hann kom í klúbbinn“.
„Og hvað eigum við nú að
gera?“ sjnirði Madge. Hún hafði
230
„Hver kom með pað?“
„Ungur kvennmaður“, sagði
Brown fyrirlitlega. „Heldur frek
stúlku-skepna, skal jeg segja yður,
og ekki af bezta taginu. Hún óð
hjer inn um dyrnar svo dæmalaust
glennulega og lirópaði: ,Er lianu
hjer‘. ,Farðu út‘, sagði jeg, ,ann-
ars kalla jeg á lögregluna1. ,Ó nci,
ekki gerirðu pað‘, sagði hún, ,pú
fær honurn J>etta‘, og svo stakk
liún brjeíi í liöndina á mjer. ,Til
hvers er það?‘, spurði jeg. ,Jeg veit
ekki‘, svaraði hún. ,Það er skrifað
J>arna, en jeg kann ekki að lesa;
fáðu honum það strax‘. Og svo
paut liún út áður en jeg gat náð
í liana.“
„Og lirjefið var til Mr. Fitz-
geralds?“
„Já; og var óttalega skítugt.“
„Þjer fenguð honum það nátt-
úrlega?“
,.Já, jeg gerði J>að. Hann var
að sjjila, og stakk brjeíinu í vasa
sinn ejitir að hann hafði litið utan
á J>að, og hjelt svo áfram að spila.“
„Braut hann J>að ekki uj>p?“
„Ekki pá; en hann braut J>aö
219
karlmaður;“ og svo sneri hann sjer
við, fleygði sjer niður á rúm sitt
og tók höndunum fyrir andlitið.
Calton svaraði hoiium ekki, en kall-
aði á fangavörðinn og ætlaði að
leiða Madge út. En f sama bili
sem pau voru koinin að dyrunum,
sleit hún sig af honuni, hljóp inn
í klefann ajitur og fleygði sjer upp
að brjóstinu á unnusta sínum.
„Elskan mín! Elskan mln!“
sagði hún, en gat naumast komið
orðunum upp fyrir ekka, og kyssti
hann. „Þú skalt ekki deyja. Jeg
skal frelsa pig, pó aldrei nema pú
berjist á móti því.“ Svo var eins
og hún [>yrði ekki að reiða sig
lengur á sjálfa sig, og J>aut út úr
klefanum; málafærslumaðurinn fór á
eptir henni.
XIII. KAPÍTULI.
Brjefsnepillinn.
Madge steig inn í kerruna, og
Calton staldraði við eitt atignablik
til þess að segja ökumanninum að
fara ineð pau til jirnbrautarstöðv.