Lögberg - 12.08.1891, Qupperneq 6

6
LÖGBERG MIÐVIKUDAGINN 12. ÁGÖST 1891
7 0 0 0 k r.
----o-----
Sjö þúsund krónum á ári ætlar
þingið nú að snara í tvö ný, alveg
óþörf embætti.
Neðri deild er búin að sam-
Jjykkja J>að með meiri hluta at-
kvæða. t>að er J>á efri deild að
þakka, ef J>að veiður eigi að lög-
um frá alpingi.
Fátt er mönnum ríkara í hug
á pingmálafundum, bæði kjósendum
og pingmönnurn, en að varast allan
óparfan embættakostnað. Árum sam-
an hefur verið bárizt fyrir afnámi
amtmannaembættanna kostnaðarins
vegna. Óþörfum embættum og ó-
pörfum launabótum er formælt und-
ir allar hellur, sem eðlilegt er.
En — hvert er hjer um bil
fyrsta verk liinna hámæltustu J>jóð-
málagarpa og sparnaðarpostula, er á
ping er komið?
Hvað nema að skapa tvö ný
dýr, alveg ópörf embætti! ' Bæta
tveimur dómurum í yfirrjettinn!
Erfiðisminni embætti eru ekki
til á pessu landi en yfirdómaraem-
bættin prjú. Dómar og úrskurðir
yfirrjettarins fara fráleitt fram úr
40 á ári að meðaltali. I>að verða
13 mál á mann, — 13 dómar handa
hverjum peirra að semja á ári; því
vitanlega skipta þeir málunum milli
sín til dómsáleggingar. Ætlum
hverjum peirra viku til hvers dóms;
pað er vel í lagt, að meðaltali; þeir
hafa samt 39 vikna hvíld á ári.
Með pví að fjölga dómurunum úr
3 upp í 5, getur livildartíminn á
árinu komizt upp í 44 vikur! I>ví
ekki fjölga mál fyrir yfirrjetti um
eitt einasta fyrir pað, pótt dóms-
vald hæstarjettar sje af numið, eins
og hver maður sjer. (ísafold).
FRÁ ALÞINGI.
Lausamenn. Tvö frumvörp fram
komin um pað mál, eða afnám vist-
arskyldunnar.
Annað, frá peim Þorláki Guð-
mundssyni og Páli Bri'em, hjer um
bil alveg sainhljóða frumvarpi þeirra
á siðasta pingi: hverjum manni 21
árs heimilt að leysa sig undan vist-
arskyldu, hjá hreppsnefnd eða bæjar-
stjórn, gegn 1 kr. gjaldi af karl-
manni fyrir brjefið og 50a. af kvenn-
manni.
Hitt er frá þeim Jóni Jónssyni
N. I->., og Þorvarði Kjerúlf. Þeir
vilja ekki gera mönnum heimilt að
fá lausamennskuleyfi yngri en 25
ára, hjá lögreglustjóra, og kosta
10 kr. fyrir karlmann en 5 fyrir
kvennraann.
Dómsvald ii.estaejettak. Flutn-
ingsmenn í því máli, Ben. Sveins-1
son og Skúli Thoroddsen, viljahafa
dómsvald hæstarjettar afnumið í ísl.
málum og bætt við 2 dómendum í
yfirrjettinn með 3,500 kr. launum.
STJÓRNAKSKKÁEFRUMVARri hafa
þeir Bened. Sveinsson og Sigurður
Stefánsson gjörzt flutningsmenn að
á pessu þingi. Það er samhljóða
frumvarpi pví, er samþykkt var í
neðri deild 1887, en dagaði uppi í
efri deild.
Utanþjóðkirkjcmenn. t>eir
Skúli Thoroddsen og Lárus Hall-
dórsson vilja fá utanpjóðkirkjulög-
unum frá 1876 pannig breytt, að
„hver, sem segir sig úr þjóðkirkj-
unni, skuli frá þeim tíma vera und-
anpeginn öllum lögboðnum gjöld-
um til prests og kirkju“. Eptir-
leiðis skulu brauð veitt með peim
fyrirvara, að prestur verði að hlíta
peirri tekjuryrnun, er leitt getur af
lögum pessum. t>eir, sem nú eru í
embættum, skulu fá uppbót úr lands-
sjóði.
Kjörgengi kvenna. E>eir Skúli
Thoroddsen og Ólafur Ólafsson vilja
láta ekkjur og aðrar ógiptar konur
er standa fyrir búi eða á einhvern
hátt eiga með sig sjálfar, hafa kjör-
gengi í hreppsuefnd, s/slunefnd,
bæjarstjórn og safnaðar- og hjeraðs-
nefndir, ef þær fullnægja að öðru
leyti lögákveðnum skilyrðum fyrir
karlmenn.
SjERBIGN 0G MYNDUGLEIKI GirTRA
kvenna. Sömu þingmenn vilja láta
pað vera sjereign giptrar konu, er
hún á á giptingardegi eða henni
síðar kann að áskotnast við arf eða
gjöf, nema öðruvísi sje ákveðið í
hjúskaparmála. Giptar konui eiga
og að verða] hálfmyndugar og full-
myndugar í fjármálum á sama aldri
sem karlmenn. „Bóndanum - er ó-
heimil hvers konar umráð yfir sjer-
eign konunnar, nema lögmætt sam-
pykki hennar komi til.“
Menntun kvenna. Sömu 2
pingmenn vilja láta konum jafnt
heimilt .-sem körlum að njóta kennslu
og ganga undir burtfararpróf hins
lærða skóla í Reykjavík, prestaskól-
ans, læknaskólans og annara mennt-
unarstofnana, er stofnaðar kunna að
verða, hafa jafnan rjett til styrktar-
fjár við námið og jafnan aðgang
að embættum landsins að afloknu
prófi.
Strandferðir og tegir. Sjera
Jens Pálsson hefur borið upp mikið
mál, frumvarp, um strandferðir og
vegi. „Landsjóður íslands heldur
úti á sinn kostnað gufuskipi í stránd-
ferðum við landið eigi skemur ár
hvert en 1 mánuði“, með farþegja-
rúmi fyrir 100 menn og vörurúmi
fyrir 50 smálestir.
Yegir skiptist í aðalflutninga-
brautir, aðalpóstvegi, fjallvegi, sjslu-
vegi og hreppavegi. „Aðalflutninga-
brautir eru peir vegir, sem aðal-
vörumagn hjeraða er flutt um, að
kaupstöðum og öðrum helztu hafn-
stöðvum og frá þeim“. Að öðru
leyti er frv. líkt vegalögunum frá
1887, enda skulu J>au úr gildi falla
og önnur liin eldri vegalög.
Ullarverksmiðja. Benidikt
Sveinsson og 5 pingmenn aðrir bera
upp frumv. uin stofnun „ullarverk-
smiðju á íslandi“, með allt að
120,000 kr. láni úr landssjóði, 12,-
000 á ári í 10 ár. (ísafold).
ÞJÓÐ VINAFJELAGIÐ
-----------o----
Þetta ár fá Þjóðvinafjelagsmenn
gegn 2 kr. tillagi á íslandi, í Ame-
ríku gegn 80 c. tillagi:
Andvara.
Almanak með 12 myndum af
nafnkenndum mönnum, og 13 gam-
an myndum.
Dýravininn 4. hefti með Jmsum
íslenzkum sögum og góðum myndum;
og fyrri hlnta bókar sem heitir
„Ilvers vegna, þess vegna, mjög
fróðleg bók fyrir pá af alpyðu, sem
langar til að skilja hver sje orsök
og afleiðing margs pess, sem dag-
lega ber fyrir augun. Seinni hlutinn
kemur næsta ár.—
t>að er pví vonandi að fjelags-
mönnum fjölgi drjúgum þetta ár,
og margir vilji nota pessi góðu kaup,
Til lausasölu eru margar góðar
bækur með afslætti frá upprunalegu
verði, og vil jeg helzt nefna lýsing
Islands, pó lítið sje óselt, Um upp-
eldi, Um sparsemi. Um frelsiö,
Hver af- þessum bókum kosta 1 kr.
Af Almanakinu eru til 18 árg.
Væru þeir innbundnir í tvö bindi,
yrði pað fróðleg bók, vegna árstíðar-
skránna, Jmsra skfrslna, og mynda
með æfiágripi margra nafnkenndustu
manna. Einnig skemmtileg bók fyrir
skrítlur og smásögur; og í priðja,
lagi, mjög ódyr bók — 3 kr. 60 a.
—- með svo margbreyttum fróðleik,
og mörgum góðum myndum.
Sama er að segja um '■'■Dýra-
vintnn'1, að ef pRU 4 hefti, sem út
eru komin, væru bundin í eina bók
yrði hún ódyr, 12 arkir að stærð
4 blaða broti fyrir 2,60 a., og mjög
hentug jóla eða sumargjöf handa
unglingum.
W. H. Paulson & Co., Winnipeg,
Man., eru umboðsmenn fjelagsins í
Canada.
Kaupmannanöfn 19. apríl 1891.
Tryggvi Gunnarsson.
----Farið til---
HARNESS SHOP Á BALDUR
gerir silataui af ftllum tegundum. Hann selur ydur
allt þvi tilheyrandi med lægsta gangverdi. Hann
ogrp einnio bædi fljótt og vel viO silatau. Komid
is k odida dur en {>jer kaupid annars stadar.
Sníðir og saumar, hreinsar og gjörir við karlmannaföt. I ang billegasti staður-
borgiani að fá búin til föt eptir ináli. Það borgar sig fyriryður að koma til hans
áður enn }>jer kaupið annarsstaðar.
rra,n.ö: Uanei, 559 fViaiq Sí., Wlijnipegc
FARID TIL
Abrams fliiisi & Aimmis
eptir yðar
LANDBÚNADAR-VERKFÆRUM.
Þeir verzla með
Vagna, Ljettvagna (bnggies), Sáð'vjelar, Herfi, Plóga,
Hveitihreinsunar-vjelar o. s. frv.
CAVALIER..................... K DAK.
Skrifstofa austur af bæjarráðsstofunni.
í því skyni aS flýta sem mest að möguleut er fyrir því að
auðu löndi í
MANITOBA FYLKI
byggist, óskar undirritaður eptir aðstoð við að útbreiða upplýsingar
viðvíkjandi landinu frá öllum sveitastiórnum og íbúum fylkisin
sem hafa bug á að fá vini sína til að setjast hjer að. Jiessar upp-
lýsingar fá menn, ef menn snúa sjer til stjórnardeildar innfiutn-
ngsmálanna.
Látið vini yðar fá vitneskju um hina
MIKLU KOSTI FYLKISINS.
Augnamið stjórnarinnur er með öllum leyfilegum meðulum að
draga SJERSTAKLEGA að fólk,
SEM LECCUR STUND Á AKURYRKJU
og sem lagt geti sinn skerf til að byggja fylkið upp jafnframt því
sem það tryggir sjálfu sjcr þægileg heimili. Ekkert land getur tek
ið þessu fylki fram að
LANDGÆDUM.
Með
HINNI MIKLU JÁRNBRAUTA-VIDBÓT,
sem menn bráðum yerða aðnjótandi, opnast nú
i i i
og verða hin góðu lönd þar til sölu með
VÆGU VERDI oo
AUDVELDUM BORGUNAR-SKILMÁLUM.
Aldrei getur orðið of kröptuglega brýnt fyrir mönnum, sein
eru að streyma inn í fylkið, hve mikill hagur er við að setjast að
í slíkum hjeruðum, í stað þess að fara til fjarlægari staða lang'
frá járnbrautum.
TIíOS. GREENWAY
ráðhcrraaknryrkju- og innflutningsmála.
WlNNlPEG, MANITOBA.
560
sagði Calton. „Manngæzka sú sem
Miss Frettlby hefur sýnt þessum
stúlkuaumingja er pegar farin að
bera ávöxt. Þakklátsemin er sjaid-
gæfust allra eigiuleika, jafnvel sjaid-
gæfari en auðmýktin“.
Fitzgerald svaraði engu, en starði
út um gluggann og hugsaði um
unnustu sína, sem lá fynr dauðan-
um, án pess bann gæti neitt að
hafzt til að frelsa hana.
„Já—já!“ sagði Calton önuglega.
„Ó, fyrirgefið pjer“, sagði Fitz-
gerald og sneri sjer við vandræða-
legur á svipinn. „Jeg býst við, að
pað verði að lesa erfðaskrána, og
gera aðrar ráðstafanir eignunum við-
vikjandi“.
„Já,“ sagði málafærslumaðurinn,
jjjeg er einn af exekútorunum.“
„Og hverjir eru binir?“
„Þjer sjálfur og Chinston11,
svaraði Calton; „svo að jeg býst
við,“ bætti hann við og sneri sjer
að skrifborðinu, „að við megum
fara að líta á skjöl han3 og líta
eptir, að allt sje í rjettri röð og
reglu.“
„Já, jeg býst við því.“ svar-
561
aði Brian utan við sig, pví að hann
var að hugsa um allt annað, og
sneri sjer svo aptur að glugganum
Allt í einu rak Calton upp undr-
unaróp; Brian sneri sjer skyndilega
við og sá Calton halda á þykkum
brjefaböggli, sem hann hafði tekið
út úr skrifborðs-skúífunni.
„Skoðið pjer til, Fitzgerald,“
sagði hann í mikilli geðshræringu,
„hjer er játning Frettlbys — lítið
pjer á!“ og hann hjelt bögglinum
á lopti.
Brian tók undir sig stökk fram
á gólfið undrandi mjög. Þá var
loksins greitt úr leyndarmálinu um
hansom-kerru morðið. Það var eng-
inn vafi á því, fannst honum, að á
þessum blöðum mundi standa öll
sagan um glæpinn, og hvernig hann
var framinn.
„Við lesum pað auðvitað,“ sagði
hann hikandi; hann v@naði iiálft í
hvoru, að Brian mundi stinga upp
á að brenna blöðin tafarlanst.
„Já,“ svaraði Caiton; „execú-
torarnir prír verða að lesa játning-
una; svo brennum við hana.“
„Það verður pað bezta,“ svarað1
568
spáð Madge Frettlby, að hún mundi
næsta dag leggjast á sóttarsæng,
og gleyrna með öllu heiminutn og
pví sem fram fer í honum, þá
mundi bún hafa hlegið fyrirlitlega
að peim spámanni. En svona fór
samt, og nú byltist hún til og
frá á kvalasæng svo illri, að Pró-
kústes-rúmið hefði verið rósabeður
hjá slíku. Sal sat hjá henni, ann-
aðist hana með nákvæmni og hlust-
aði dag og nótt á sundurlausu ó-
ráðsorðin, sem komu út af vörum
hennar. Hún var allt af að lirópa
á föður sinn, að hann yrði að bjarga
sjer, og svo pess á milli að tala
um Brian, eða syngja parta af
kvæðum, eða koma grátandi með
ósamanhanorandi setninirar um móður
O O
sína heitnu, pangað til Sal var orð-
ið illt fyrir hjartanu af meðaumkv-
un. Engum var leyft að koma inn
í herbergið nema Sal og Dr. Chins-
ton, og pað fór hrollur um hann,
þegar hann heyrði, hvað hún sagði,
pó að hann væri slíku vanur.
„Það er blóð á höndunum á
yður“, hrópaði Madge og settist
upp í rúmian; allt liárið hjekk í
553
hefði tilhneiging til að kunna illa
afskiptum liennar, var stjórnsemi
hennar svo mikil og viljakraptur,
að Jiað hlýddi henni skilmálalaust.
Lík Mark Frettlbys hafði verið bor-
ið upp í svefnherbergi hans, Madge
verið komið í rúmið og sent hafði
verið eptir Dr. Chinston og Brian.
Þegar peir komu, gátu peir ekki
annað en látið í ljósi aðdáun sína
yfir pví, hve snilldarlega Sal Rawlins
hefði farið stjórnin úr hendi.
„Það er myndarleg stúlka þetta“,
hvíslaði Calton að Fitzgerald. „Hvað
pað er undarlegt, að hún skuli hafa
tekið að sjer sitt rjetta verk í húsi
föður síns. Förlögin eru töluvert
slungnari en við mennirnir höldum“.
Brian ætlaði að fara að svara
einhverju, en pá kom Dr. Chinston
inn í herbergið. Hann var mjög
alvarlegur á svipinn, og Brian varð
hræddur.
„Madge—Miss Frettlby“, sagði
hann með veikri rödd.
„Er mjög veik“, svaraði lækn-
irinn; „hún hefur fengið lieilabólgu.
Jeg get enn ekki sagt, hvernig
fara kann“.