Lögberg - 02.12.1891, Síða 6

.6
LÖGBERG, MIÐVIEUDAGINN 2. DESEMBER 1891.
FllEfiSBRJEF FRi LVlDLI.
Dikkivöllum, Arsk P. O.,
23. nór. 1891.
IJerra ritstjóri.
I>að tr nú orðið nokkuð langt
ríðan jeg hef (jmakað jðar heiðraða
li’.að með frjettum frá okkur Ný-
íslendingum, enda hefur margt og
mikið borið við síðan, fjrst góð tíð
cg saimileg heilsa almennt til að
i:ota liana, enda sjer f>að á, J>ví
ekki munu hejSöfn og hirðing á
í>eim, hafa verið í annan tíma betri
cn uú; og svo kom vegabótin til,
begar heyannir voru á enda, og
hefur hjer aidrei verið unnið [>arf-
ara verk en sú endurbót, sem gerð
var á aðalvégi nýlendunnar. Og
þó að mikið vanti enn til að full-
komna f>að verk, f>á ber f>að sýni-
legan vott. um áhuga og atorku,
sem lögð var fram til J>ess að ná
som fyrst f>ví takmarki að fá góð-
an veg eptir endilangri nýiendunni.
J>að er sorglegt að vita til f>ess,
að allir f>eir peningar, sem stjórn-
in af veglyndi síuu og umhyggju
fyrir velferð íslendinga, sem fiutt
hafa til þessarar nýlendu, skuli ekki
hafa koinið að tilætluðum notum
fyrr en nú. ieg er sannfærður
um, að meir: partur af þeim pen-
ingum, sem áður voru lagðir fram,
hafa ekki verið notaðir rjettilega,
og fyrir þá óstjórn eða vanhyggju
Jiafa Ny-íslendingar liðið stóran
skaða, og verður langt þangað til
þeir bíða þess bætur. En aptur nú
hygg jeg að þessir $3,000, sem
lagðir voru fram til verkamanna
við vegagjörðina, hafi í fyllsta máta
borgað sig. E>að er líka sannfæring
mín, að bæði yfir- og undir-verk-
stjórar við vegabótina liafi verið
heppilega valdir. Og þar sem vjer
höfum beztu von um, að stjórnin
láti halda vegabótum áfram næsta
úr, þá er það ekki lítill framfara-
vegur fyrir nýlenduna, að fá góð-
an aðalveginn, því jeg hygg að
margir hafi flúið hjeðan vegleysis
ve<ma. I>ó að vatnsvegurinn bæti
mikið um, þá verður hann ekki
a;tíð notaður við allar lifsþarfir
manna. En þegar bæði má nota
land- og vatns-veg eptir kringun.-
stæðum, þá er ekki ástæða til að
kvarta um vegleysur í Nf ja-íslandi.
Margir bera sig illa af bleytunni
hjer, þegar votviðri ganga, en það
má víða með lítilii fyrirhöfn bæta
þann galla, og jafnóðum og skóg-
arnir eyðast, minnkar hún. Eins
hef jeg sjeð það, að skurðir, sem
gerðir voru fiá aðalveginuin, liafa
á sumum lotum mikla þýðingu og
þurka upp bæði engi og bithaga,
sem þar er í kring; og væri þetta
gcrt víðar roundi verða mikið gagn
að þvi, en þetta gengur seint, því
of fáar bendur eru til að vinna allt,
sem nauðsyn kreíur, en með tíma
og iðni vinnst það.
„En þá eru flugurnar11, segja menn,
„sem öllu spilla og allt hið illa
stendur af. Hær gera mjóikurkýrn-
ar geldar, enginn skepna getur
þrifizt fyrir þeim vargi, og menn-
irnir verða verklausir, og hjer er
ólifandi fyrir menn og skepnur
vegna þeirra“. Jog játa það, að
flugurnar eru lijer aðalgallinn, en
þær eru allsstaðar í Ameríku, eða
hvar finnst sá staður á hnettinum,
sem ekki eru flugur, þar sem veiði-
vötn eru? Jeg hygg hvergi. Jeg
tek t. d. Mývatn í Pingeyjarsýslu
heima. Par er svo mikill mývarg-
ur, að valla sjer til sólar i heiðríku
°g kyrru veðri, og þó flýa ekki
Mfvetningar. í þeirri sveit eru
menn svo spakir, að engin sveit á
íslandi á eins gamlar ættir og þar,
því rekja má ætt þeirra til land-
námsmanna. Ekki flýa þeir mývarg-
inn, og ekki standa þeir þó að
baki annara íslendinga með fram-
kvæmd og dugnað; • þeim baggar
ekki óinennska til þess að fl/ja
ekki burt frá þessum ósköpum.
Hvað er það þá? Pað er hin mikla
veiði í vatninu. Og livað er þó
M/vatn hjá hinu gullauðga Winni-
pegvatni? og góðar eru jarðir við
Mývatn, en betri eru þó jarðir í
N/a-íslandi. Hjer slær fullkominn
maður kýrfóður á dag með amerf-
könsku orfi og ljá. Herra Gestur
Oddleifsson sló í sumar með sláttu-
vjel og tveim uxum 18 k/rfóður á
36 kl.t.; hann sló sem sje 6 kl.t. á
dag í viku, en var búinn að alhirða
í einn stakk heyið á 10 dögum
frá því hann byrjaði, og hafði þijá
og fjóra menn til hjálpar. Petta
var síðla í ágústmánuði. Af því
má sjá, að hjer má heyja, ef vel
er áhaldið og menn hafa nógan
krapt. En í sumar var víða svo
blautt engi, að ekki varð notuð
sláttuvjel, og svo verður henni ekki
komið fyrir nema á sljettum engjum,
en ekki innanum stofna, sem eru
svo víða, þar sem skógur var áður.
En má jeg spyrja? eru engin
ráð til að verja gripi fyrir flugun-
um? Lögberg hefur komið með
marga nytsama bending um búskap-
inn, já ágætar búreglur, sje þeiin
fylgt. En á það ekkert ráð við
fluguvarginum? Jeg liefi tekið eptir
því, að bolahundar ásækja ekki kálfa
meðan þeir lifa mest á mjólk. Ilvað
kemur til þess, þar sem bolahundar
ásækja allar skepnur aðrar hvort
þær eru yngri eða eldri? og undir
eins og kálfar eru af mjólk hlífa
þeir þeim ekki. Jeg hefi átt tal
um þetta við málsmetandi menn,
sem búnir eru að vera hjer lengi,
en þeir geta ekki frætt mig á, af
hverju þetta komur. Nú leita jeg
Lögbergs, því fáum blöðutn mun
vera eins annt um almenningsheillir,
þó þau sjeu mörg velvijjuð. Ef
ráð fengist til að varna bolahund-
um frá gripunum, þá er mikið unn-
ið. Jeg skora líka á hin íslenzku
blöðin, að leggja góð ráð, ef þau
geta, því það er skylda þeirra og
ábati að hlynna sem bezt að lieim-
iJislífinu. Pá verða fleiri kaupendur
og meiri arðsvon fyrir útgefendurna.
Gunnar Gíslason.
t
JESioss'fcaL
er tilraun náttúrunnar til að reka iit
úr luugnapípunum efni, sem par eiga
eUUi heiiBii. Opt. veldur |»etta bólgar og
krei'ur verkeyðandi lyfja. Ekkert af
slíkum meðölum jafnast við Ayers
Cherry Pectoral. Það hjálpar nátt-
úrunni til að losast við horvilsu, stöðv-
ar ertinguna, veldur mönnum hægðar
og hefui geflst betur en öll önnur hósta-
meðiii.
„Af þeim mörgu lyfjum, sem al-
menningi eru boðin til að lækna kvef,
hósta, bronkítis, og skylda sjúkdóma,
hefur ekkert reynzt mjer eins áreiðan-
legt eins og Áyers Cherry Pectoril.
Árum saman var mjer hætt við kveii,
og fylgdi því hræðilegur hósti. þegar
jeg fyrir hjer um bil fjórum árum þjað-
ist þannig, var mjer ráðlagt að veyna
Aj'ers Cherry Pectoral og hætta við öll
önnur meðöl. Jeg gerði það og innan
viku var kveflð batnað og hóstinn. Síðan
hef jeg ávallt haft þetta lyf í liúsi mínu
og finnst mjer jeg síðan vera tiltölu-
lega örugg.“ — Mrs. L. L. Brown, Den-
mark, Miss.
„Fyrir faeinum árum fjekk jeg al-
varlegt kvef, sem iagðist á lungun. Jeg
hafði óttalegan hósta, og nott eptir
nótt var jeg svefnlaus. Læknarnir hættu
að reyna nokkuð við mig. Jeg reyndi
Ayers Cherry Pectoral, og það læknaði
lungun, veitti injer aptur svefn og hvíld
þá sem var nauðsvnleg til þess að jeg
næði aptur kröptum mínum. Með því
að viðhafa þetta Pectoral stöðugt, batn-
aði mjer til fulls.“ —■ Horace Fair-
brother, Rockingham, Yt.
Ayers Cherry Pectoral
búin til af
Dr. J. C. Ayer <k Co., Lowell, Mass.
Til sölu í öllum lyfjabúðum.
. OSEMBRUGOE
Hefur þá fíuustu og beztu
skinnavöru í borg-
inni, frá hæsta
verði til
þess
iæg-
sta.
320 Main Str
Winnipeg.
Baldwin k Blondal
LJÓSMY.MUKAR.
Eptirmenn Best & Co.
Peir hafa nú gert ljósmynda stofur
sínar enn stærri og skrautlegri en
áður og eru reiðubúnir að taka á-
gætustu myndir bæði fljótt og bil-
lega.
Baldwin & Blondal
207 Sixtb Ave., N., Winnipeg.
G. JOHANNSSON,
405 líoss Str. Winriipeg.
Yerzlar með alls konar Groceries,
Fruits, Coiifectionery (candies), ágæta
Cigara, ritföng og leikföng.— Agætt
kaffi og súkkuiadi með kryddbnauði
er æfinlega á reiðum liöndum, með Ó-
vanalega lágu verði. — Munið eptir
búðinni: jggf" 405 Ross Str., Wpg.
G. Johannsson.
Miss Guðu/ Stefánsdóttir vinnur við
að afhenda.
* YA'.i
T annlæknir
525 A ð a 1 s t r æ t i n u.
Gerir allskonar tannlækningar fyrir
sanngajrna borgun, og svo vel að alli
fara frá honum ánægðir.
-Farið tiX—
HjARNESS SHOP Á BALDUR
t ir silataui af öllum tepdndum. Hann solur ydur
rtívi tilheyrandi meo lœpsta gnngverdi. Hann
einnig hædi fljótt og vel vio sílatuu. Komid
gko didá dur en þjer kaupid annars etadar.
JOE LeBLANC
s'.ur mjög bliega allar tegundir afieir
aui. Bollapör, diska, könnur, etc., etc.
Það borgar sig fyrir yður að líta inn
hjá honum, ef yc'ir vantar leirtau.
Joc LcBlanc,
481 Main St.
rSciENflW^
A pamphlot of infonnatlon and ab ■Jm
‘Xstractof thc iaws,ahowiii£ How toh
^Obtain Pat.ents, Caveafs, Trade/
\ Marks, Copyritíhts, sant jrct.Á
MUNN A CO.^
:ií»l Broadway,
New York.
J. J. White, L. D. S.
7a.xx3xleelEZLix..
Cer. Main & Market Streets Winnipkg.
AS draga út tönn....$0,50
Að silfurfylla tönn........ -1,00
Ol læknisstörf ábyrgist hann aðera vel.
Flxitt. I
Manitoba Music House
B. B. Nunn & Co.
Ilafa flutt úr búðínni 407 Main
St. (Teesbúðinni). Og 443 Main
St. i stóra, fallega búð, sem fjel.
er n/búið að láta gjöra við.
að
482 MAIN STREET.
Næstu dyr við Blair-búðina.
Ub. IHC. TSTTJ-3ST3Sr <fe OO.
P. O. Box 1407.
VIÐ SELJUM
SEDRUS-
GIRDINeA-STOLPA
sjerstaklega ód/rt.
Einnig aliskoriar
TIMBUR.
SJERSTÖK SALA
Á
A vierílcanskri, þurri
rn Lnmler Co.
Xilm ited.
á horninu á
Prinsess og Logan strætum,
WlNNIPKG.
GODMUNDSÖN JBOS. t HANSON.
Hafa nú stækkað búð sína og aukið vörubyrgðirnar svo að þeir geta
selt viðskiptavinum sínum allt sem þeir þarfnast með mjög sanngjömu
verði. Vjer óskum að fslendingar komi og skoði hjá oss vörurnar og
spyrji um prísana áður en þeir kaupa annarstaðar, og vjer lofum að
gjöra allt sem í voru valdi stendur til þess að allir verði ánægðir.
GUDMUNDSON BROS. & HANSON,
OANTOH DORTH DAKOTA.
FASTElGNASöLU-SKRI FSTO FA
gjörnustu
1. Ií. br< -rj r>- —•“•> ---'f, “ íuvui. i.\ ,j
er bezti ttmi til að festa kaup á lóðum og húsum. Þvl að allt beud
ir á að fasteignir stigi að mun með næsta vori.
liTinilbel! <fc Co. 415 main str. winnipeg.
S. J. JÓHANNESSON (spicial aoknt).
194
En það giappaskot niitt, að
koma þessam tveim tnönnum saman,
var ijett eptir öðrum glappaskot-
um mínum, og það var eins með
það eins og aðrar yfirsjónir mínar,
að það var ómögulegt úr því að
bæta. Og jeg fór að halda, að
mitt siðasta afreksverk, það að fara
að koma Styríumanninum í þetta
einvígi við mig, mundi ætla að
reynast versta glappaskotíð af öllu
saman, því að Stýríumaðurinn mundi
ætla að sigra, hvort sem hann færi
út úr deilunni dauður eða lifandi.
Og sannarlega gat jeg ekki
anrnið en dáÖ3t að þessum mann-
garini; hann minnti mig mjög sterk-
lega á drengmn í dæmisögunni,
sein ljet heldur re.finn naga úr sjer
hjartað en liljóða. Jeg fjekk enn
sterkari tilfinning fyrir þjáninguin
hans af því að hann sagði ekkert
orð, og ijet ekkert hljóð koma
út af sínum vörum; og þarna sat
jeg eins og steirin, eða eins og
djöfull, lnfði við höndina meðalið,
scm gat stillt kvalir iians, en not-
íiði það ekki.
Eí bana skyldi deyja, ujundi
105
það þá verða tekið sem sönnun
fyrir því, að Set Treloar hefði dá-
ið á sama hátt, ekki af eitri, lield-
ur af því að hætta að neyta eiturs?
Allt í einu fór urrv mig kald-
ur hrollur, því að mjer datt í hug,
að þessi maður liefði verið gestur
minn, að jeg hefði engan, sem gæti
borið vitni um það, að hann hefði
tekið inn eitrið sjálfviljugur, að
jeg væri jafnvel þá handhafi að
öskjunum, og að ef hann fyndist
dauður, þá stæði nákvæmlega eins
á fyrir mjer eins og fyrir Júdit,
og ef til vildi yrði jeg dæmdur
eins og hún fyrir glæp, sem jeg
hafði ekki framið. Vitaskuld vissi
Dr. Cripps, hvernig á stóð, en ltann
gat ekki annað sagt en það sem
jeg liafði sagt honum; fyrir því
hafði jeg engar sannanir, og það
mundi ekki hjálpa mjer grand. Og
þegar augu mín fóru að opnast
fyrir öllu þessu, þá sagði jeg við
sjálfan mig, að Styríumaðurinn
mundi ætla að geta komið frain
afdráttariausri hefnd gegn mjer,
eins og líka gegn Júdit.
öekt iiiarma — og mjög oþt
202
hann yppti öxlum í siað þess að
ljúka við setninguna með orðum.
Jeg sneri mjer frá honum og
fór út í opnar dyrnar, því að það
var enn svimi yfir höfðinu á mjer,
og mjer var kokið sárt eptír hand- j
tök Styríumannsins. k<
Dagur var i ð renna á venju-
legan hátt, og hráslagalegur vind- j
ur kom utan af sjónum. Pegar j
jeg leit út, fannst mjer andi vors- ?
ins hafa lagt saman vængina, og ‘jj
laumazt á burt í náttmyrkrinu, og !j
tekið með sjer allar þær hlýju von- '<
ir, sem daginn áður höfðu leikið
sjer 1 brjósti mínu.
Mjer fannst jeg vera hjálpar-
laus eins og mannlaus skipskrokk-
ur, sem öldurnar bera hingað
þangað, því að jeg hafði engan
krapt liið innra, er gæti Ieiðbeint
mjer eða öðrum.
Daginn áður hafði jeg litið
svo á, sem mjer væru allir vegir
færir; í dag vissi jeg, að Styríu-
maðurinn var sá eini, sem þekkti
leiðina, og að hanc mundi ekki
gera aðra hluttakandi í þeirri þekk-
ingu, livort sem liann ætti að lifa
eða, deyja.

K
187
Mig dreymdi, að jeg ræri kom-
inn í isdverskan skóg, og heyrði
org einliverra villudýra vera að
færast nær mjer með hverju augna-
bliki, og loksins vaknaði jeg, og
komst þá að raun um, að jeg hafði
í raun og veru heyrt hljóð; mjer
varð litið á klukkuna, og sá þá,
að jeg hafði sofið þrjár stundir.
Jeg settist upp og leit á Styr-
íumanninn; hann hafði nú með öllu
misst valdið yfir sjálfum sjer, og
gat ekki lengur stillt sig um að
reka upp hljóð þau, setn honum
hafði til þessa tekizt að halda niðri
í sjer beinlínis með líkamlegu afli.
Hann liefur verið að heimta af
mjer að jeg vekti yður“, sagði
Stefán, og var meiri en venjuleg-
ur kvalasvijmr á andlitinu á hon-
um; „að minnsta kosti skildi jeg
hann svoleiðis. Lítið þjer á — jeg
held hann verði dauður fyrir morg-
uninn!“
„Öskjurnar mínar, fáið mjer
öskjurnar mínar!“ grenjaði Styríu-
maðurinn, og tók í böndin eins og
hann ætlaði að slíta þau sundur.
„Fáið þiö uijur þær, XáiO þiO uijuf