Lögberg - 20.01.1894, Side 2

2
LÖGBERG, LAUGARDAGINN 20. JANÚAR 1894.
JC ö g b £ r g.
GeíiS út aS 148 Prinoess Str., Winnipag ían
f Tht I.ögbirg Printing ór Publishing Co'y.
(Incorporated May 27, l89o).
Ritstjóri (Editor):
EINAR IlföRLEIFSSON
Rijsinf.ss managf.r: JOHN A. BLÖNDAL.
AUGLÝSINGAR: Smá-auglýsingar 1 eitt
siciptí 25 cts. fyrir 30 orö eöa 1 þuml.
dálkslengdar; 1 doll. um mánuðinn. Á stærri
auglýsingum eða augl. um lengri tima at-
sláttur eptir samningi.
BUSTAD A-SKIPTI kaupenda verBur aB til
kynna tkrt/ítga og geta um fyrverandi bú
stað jafnframt.
UTANASKRIPT til AFGREIÐSLUSTOEU
blaðsins er:
THE LÓCBERC PHIMTiNC & PUBLISH- CO.
P. O. Box 3P8, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIFT til RITSTJORANS er:
FIUTOK LÖ««ER«.
P. O. BOX 368. WINNIPEG MAN
— i.augakdaginn 20. jan. 1894. —
Samkvæm lanaslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ógild, nema hann sé
skuldlaus, þegar hann segir upp. — Et
kaupandi, sem er í skuld við blað-
iö flytr vistferlum, án þess að tilkyunx
heimilaskiftin, þá er það fyrir dómstól
unum álitin sýnileg sönuun fyrir prett
vísum tilgang’.
Eptirleiðis verður hverjum þeim sem
sendir oss peninga fyrir bláðið sent viður
kenning fyrir borguninni á brjefaspjaldi,
hvort sem borganirnar hafa til vor komið
frá Umboðsmönnum vorum eða áannan
hátt. Ef mennfáekki slíkar viðurkenn-
ingar eptir hælilega lángan tíma, óskum
vjer, að þeir geri oss aðvart um það.
__ Bandaríkjapeninga tekr blaðið
fullu verði (af Bandaríkjamönnum),
og frá tslandi eru íslenzkir pen-
ingaseðlar teknir gildir fullu verði sem
borgun fyrir blaðið. — Sendið borgun i
V. 0. ifoney Orders, eða peninga S lie
gistered Letter. Sendið oss ekki bankaá
vísanir, sem borgast eiga annarstaðar en
S Winnipeg, nema 25cts aukaborgun fylgi
fyrir innköllun.
Tekjuskatturinn í Banda
ríkjunum.
Eins ofr áður hefur verið petið
utn h jer í blaðinu, hefur meiri hlutinn
af fjárlajranefnd fulltrliadeildarinnar í
Bandaríkja-conirressinurn komizt að
}>eirri niðurstöðu að legpja fyrir deild-
ina breytingartillögu við tolllötfin í
J>á átt að tekjuskattur skuli lagður á
piá menn sem hafa $4000 og meira í
árstekjur, og skal sá skattur nema
2 af hundraði af árstekjunum. Gizk-
að er á, að landssjóður muni fá 30
millíónir dollara af þessum skattálög-
um, ef f>ær öðlast lagagildi. En mjög
tvísynt er, að pær muni nokkurntíma
verða að lögum. Eptir f>ví sem blöðin
segja, eru forsetinn og ráðherrar hans
eindregið rnótfallnir þessum skatti. og
fullyrt er, að eigi muni unnt að fá
hann samfiykktan S öldungadeildinni.
.íafnvel I fulltrúadeildinni hafa Ö9 af
peim 209 demókrötum, sem S deild-
inni eru, lyst \fir f>ví, að f>eir muni
greiða atkvæði gegn þessu njfmæli,
en 22 fieirra hafa enn ekkert viljað
segja um atkvæðagreiðslu sína í f>ví
máli.
Mr. Wilson, formaður fjárlaga-
nefndarinnar, hefur skrifað grein um
tekjuskattinn í janúar-númerinu af
North Amerícau Review, og var sú
grein rituð áður en nefndin komst að
fullri niðurstöðu í f>ví máli. Áður
hefur verið skyrt frá f>ví í Lögbergi,
að hann sje tekjiískattinum mótfall-
inn. í f>essari grein segir hann f>ó, að
hann sje sanngjarn, og aðliinir helztu
pólitisku hagfræðingar sjeu honum
meðmæltir. Meðal annars getur hann
|>ess, að Sbermaa íenator hafi 1870 í
pingræðu talið hann undanti kningar-
laust pann rjettlátasta og sanngjarn-
asta skatt, sem nú sje lagður á menn
í Bandaríkjunum. Og til f>ess að s/na
Dverja pyðingu hann hafi haft á Stór-
bretalandi tekur Mr. Wilson upp í
grein sína eptirfarandi setningar úr
Jsrob!es „National Finance1-:
„Áður hefur verið minnzt á pað
afarmikla gagn,sem skatturpessi hef-
or gert 1 f>á átt að losa viðskijptin við
fjölda af fiungbæruin og pjakandi
byrðum; pessi skattur hefur gert
mögulegar hiuar tniklu umbætur, sem
orðið hafa á vorum óbeinu sköttum,
umbætur, sem hafa órðið grundvöll-
urinn undir viðskipta-frainförun: vor-
uin á siðari tíinuni. Hann hefur pá
miklu yfirburði yfir skntta, sem lngðii-
eru á aðfluttar og innlendar vörur, að
hann beptir ekki framrás iðnaðnrins
nje gang viðskiptanna, og að öll sú
upphæð, sem lögð er á skattgreiðend-
ur, gengur til rikisins paifa. Ilann
er sem stendur nær pví einu álö ■ urn-
ar, sem valda pví, að nokl«irt verulegt
tillag kemur til ríkisins frá hinum
vaxandi auði land-ins; og ef hann
væri úr lögum numinn, án pess nokk-
uð hentugt kæmi í staðinn, pá mundi
pa* f>yngja skattabyrðina á peim
stjettum manna, sem sízt eru færar um
að bera byrðarnar. Ilonum er snm-
fara nokkur ójöfnuður, eti pó ekki
nær pví eins augsynileg rangsleitni,
eins og sú er fylgir óbeinum sköttum*1.
I>rátt fyrir p.ið pótt Mr. Wilson
pmnig lysi jfir peirri sanrifæring
siniii að ti-kjuskatturinn sjesanngjarn-
ari en nokkrir aðrir skattar.pá er hann
honiim mótfallinn. Helztu viðhár-
urnar eru pær, að bonuin fylgi að
öðru leytinu hny.sni inn f prfvatmál
marn a, að pví er efuahaginn sriertir.
og að hinu leytinu freisting til
svika og jafnvel meinsæris meðal
skattgreiðenda.
t>að er ó íklegt, að Mr. Wilson
hafi einu sinni getað sannfært sjálfan
sig í alvöru með pessuin mótbárum.
t>að er svo sem auðvitað, að öllum
beinum skattaálögum er sanifara ept-
irgrenslan viðvíkjandi prívatmálum
manna, en pað er eigi auðvelt að sjá,
hvers vegna menn ættu síður að vilja
láta uppskátt, hvað tekjur manns eru
miklar, heldur en t. d. hvað rniklar
vörubyrgðir manns eru, eða skattgild-
ar eignir yfir höfuð að tala. Ef pað
er ekki ópolandi, að slik eptirgrensl-
an eigi sjer stað af hálfu sveita og
hæja — og enginn maður virðist sjá
neitt athugavert við hana — pá ligií-
ur sannarlega ekki í augum uppi,
hvers vegna hún ætii að vera svo ó-
bærileg, pegar hún er gerð með pví
markiniði fytir augum að landssjóður
skuli fá tekjur sínar á pann hátt. Og
pað er heldur ekki sjáanlegt, hvers
vegna freistingin til frarntalssvika
ætti að vera meiri, pegar ríkið á hlnt
að máli en pegar sveitirnar eða bæ-
irnir eru á aðra liönd.
Sannleikurinn í pessu efni virðist
vera sá, eius og svo opt. vill við brenna
hjá stjórninálaniönnum, að peir Wil-
sou og Cleveland ogaðrir tollumbóta-
menn í Bandaríkjunum, sem mót-
snúnir eru tekjuskattinum, líta meira
á stundarhag flokks sins en á sann-
giruina og rjettvísina í hugmyndun-
um. £>eir eru hræddir um, að petta
nymæli muni ráða flokki sínutn að
fullu í bráðina, einsog líka hefur ver-
ið ótvíræðlega spáð, og svo nær pá
ekki rjettlætis-tilfinning peirralengra.
L>að eru ekki allir Gladstones líkar.
Lærið hra’ðritun.
Hvernig stendur á pvf, að svo
sárfáu af ungu fólki meðal pjóðar
vorrar hjer vestra tekst að lifa á rit-
störfum? Það er orðið allmargt af
ungum íslendingum hjer, körlum og
konum, sem hafa fengið töluverða
lijerlenda nienntun,—Jaglegu, gáfuðu
fólki, sem hefur innilega löngun til
komast vel áfram í pessu landi, og á
pað líka skilið. En pví verðúr naum-
ast, neitað, að pví hefur flestu, enn sem
komið er, orðið freinur lítið úr mennt-
un sinni. Einstöku af peiin hafa orð-
ið barnaskólakennarar, og nokkrir
hafa komizt í búð, en hvorttveggja er
heldur ljelega horgað. Aptur á móti
er pnð næstum pví dæmalaust að
nokkur íslendingur hjer hafi fengið
skrifstofuvinnu að staðaldri, og enn
síður hafa landar vorir komizt að rit-
störfum við b!öð, sem gefin eru út á
enska tungu. Hvernig stendur á
pessu? Sumir halda sjálfsagt, að ís-
lendingum sje bægt af ásettu ráði frá
slíkum störfutn, af j>ví að J>eir eru út-
lendingar. Eu pað er fráleitt rjett
tilgáta.
Rjetta svarið verður vafalaust
pað, að hvern einasta íslending vant-
ar aðaðskilyi ðið fynr pví, að geta
tekið að sjer pau siörf, sem hjer er
um að ræða. l>eir kunna engir hrað-
ritun (shorthand). Og á allflestum
skrifstofurn er nú einmitt farið að
heimta p'i kunnáttu. E>að er óhætt
að fullyrða, að pair íslendingar, sem
tækju sjer pað nám fyrir liendur og
hættu ekki fyir en peir væru full-
numa, pyrftu hvorki að kviða atvinnu-
bresti, svo framarlega sem heilsan bili
ekki, nje heldur mnndu peir purfa að
lcggja sig niður við lítt lífvænlegt
kaup. Hað eru til tveir skÓlar hjer 5
bænum, sem kenna pessa eirkar nyt-
sömu grein, Winnipeg Business Coll-
og Western Shortliand Univers-
ity. Auk pess geta tnenn lært hrað-
ritun af kennslubókum einum, en
eðlilega verður nárnið torsóttara, ef
menn vantar tilsögn. En að einhverjir
af hinum efnilegu unglingum pjóðar
vorrar færu nú að leggjastund á petta
nám í atvtnnudeyfðinni. Þeir mundu
naumast sjá eptir pvt, ef peir hafa
prek og staðfestu til að hætta ekki á
miðri leið. Þau skilyrði útheimtast,
vitaskuld, til pess að byrjunin verði
að nokkru gagni. En menn komast
ekki heldur neitt áfram í heiminum,
hvað sem1 menntaka sjerfyrir hendur,
ef pau skilyrði vnntar.
Hagur manna í Maiiitoba.
Vjer gátum pess í sfðasta blaði,
að vjer mundum skyra frá nokkrum
atriðum. er peir Mr. Adams og Mr.
Duncan bentu á í pinginu á mánu-
daginn, með pví að peir komu með
ýmsar fróðlegar bendingar viðvíkj-
andi hag manna hjer í fylkinu.
Mr. Adams sagði meðal annars,
að eptir skyrslum frá Indlandi.Egipta-
landi og ymsum öðrum löndum,
mundu menn naumast mega búast við
tnikilli hækkun á hveitiverðinu, en
hann benti jafnframt á pað, að mörg
lárnbrautarvagnhlöss af kalkúnskum
hænsnutn (turkeys) hefðu verið flutt
nú um jólaleytið austan frú Ontario
liingað inn í fylkið, og pó væri
ódyrara að ala pá fugla lijer vestra en
í Ontario, jafnframt pví sem verðið
væri hærra hjer en par. Þarna væru
Ontario bændur að ná til sí» peim á-
góða, sem ætti að vera í höndum
.Vlanitobamanna. Geta mætti og pess,
að flutningskostnaður á 100 pundum
af osti hjeðan til Montreal væri í!L.30,
en fyrir pau 100 pund fengjust par
hjer um bil $11; par á móti væri
flutiiiiigskostnaðurinn til Montreal á
100 pundutn af hveiti 47 centen fyrir
pau 100 pund fengist að eins $1.22.
Hæðnm. sagði, að hann hefði áður ver-
ið, 1 Ontario, pegar hveiti hefði par
verið í lágu verð ; p4 hefðu bændur
par snúið sjer að snijers og ostagerð,
og siðan hefðu peir að sumrinu feng-
ið peninga, sem peirhefðu ekki feng-
ið. ef peir hefðu haldið sjer við hveit-
ið eingöngu. Á pann hátt hefðu peir
getað borgað vörur sínar með pening-
um, og liaft af pvi mikinn hagnað.
Engan vafa áleit ræðum. á pví, að
merin stæðu sig vel hjer í fylkinu í
samanburði við pað sem ætti sjer
stað víða annars staðar. 120,000 manna
væru t. d. daglega fæddar af Illinois
ríkinu, og yfir 20,000 af Michigan-
ríkinu, sem talið væri eitt af peiin
ríkjum fyrir sunnan línuna, sem bezt
stæðu sig, væru jfir 20,000 tnanna
fæddar daglega. En pað mundu vera
mjög fáir staðir í Canada, par sem
pörf væri á að gefa snauðum mönnum
mat. Hann hugði, að bæridur í Mani-
toba stæðu sig almennt betur nú en í
janúar 1893. Síðustu 4 til (5 vikurn-
ar kvaðst hann hafa spurt sig fyrir hjá
framkvæmdarstjóruin lánfjelaganna,
livernig leigur væru borgaðar, og
undantekningarlaust hefðu peir sagt
sjer, að borganir væru fullkomlega
viðunaulegar. Síðastaár hefðu bændur
átt örðugt með að kaupa ryja muni,
og peningarnir, sem peir hefða feng-
ið fyrir hveiti sitt, hefðu gengið upp
I skuldir fyrra árs; pess vegna væru
líka skuldirnar xninni nú en áður.
Mr. Dtincan taldi engan efa á
pvf, að lága hveitiverðið hefði valdið
töluverðum prengingum í sumum
yiörtum landsins, en svo væri guði fyr-
ir pakkandi, að hjer væri ekki um
neinn verulegan skort að ræða, eins
og ætti sjer stað i öðrum löndutn.
Dað væri alinennt að finna fólk, sem
væ i að brjóta heilann um pað, hvað
gert yrði til að bæta ástandið. Eng-
in stjórn gæti með neinni löggjöf
hækkað hveitiverðið um 10, 15 eða
20 cent á bushelinu, en ræðumaður
hugði, að mjög mi.kið mætti gera til
pess að ljetta kostuaðinn við fram-
leiðsluna, og pað kæmi í ra in og
veru í sama stað niður eins og að
hækka verðið. Þegar menri hugsuðu
um pað mikla fje, sem petta land
hefði borgað fyrir viðskipra stefnu sam-
bandsstjórnarinnar, pá væri pað hrein
furða, að Mauitobafylki skyldi standa
pHiin dag í dag. t>að væri mjög gleði-
legt að sjá pá hreyfingu,sem vöknuð
væri í Canada í áttina til umbóta á toll-
löi/unum. Nágrannar vorir syðra væru
líka farnir að snúa athygli sinni í
sömu áttina, og hann vonaði, að pess
væri nú ekki langt að bíða, að ljett
yiði af oss sumum pessum byrðum.
Spurningin uin ágóðann af bújörðun-
um væri mjög alvarleyt mál. Eng-
inn vafi væri á pví, að sumir menn
hefðu lent í allmikil vandræði, en par
á móti gengi öðrum t.ierkilega vel.
Ræðum. hugði, að allinikið af vand-
ræðunum stafaði af pví, að í mörgum
hjeruðum hetðu bændur allt of lítið
fengizt við annað en hveitirækt. Af-
leiðirigin af pví hefði orðið sú, að peg-
ar ekki hefði fengizt meðaluppskera,
eða hveitiverðið verið mjög lágt, pá
hefðu bændur ekki getað mætt skuld-
u m sínum, og sumir hefðu algerlega
farið á höfuðið. Þar á móti stæðu
peir bændur sig miklu betur, sem
hefðu haft fleira að reiða sig á. Þótt
ótrúlegt mætti virðast, pá væru til
menn í Manitoba, sem hefðu búið hjer
8—10 ár, og ekki ættu aðrar skepnur
en hestana, sem peir plægðu með
jörðina, og svo sem eina eða tvær
kyr. Þeir hefðu engin svín, engar
sauðkindur og enga fugla, og opt
keyptu peir ket pað >cm peir pyrf.tu
hattda beimilum sínum fyrir prefalt
verð við pað sem pað hefði kostað pá
að framleiða pað sjálfir. Væri pað
svo nokkur futða, að allmargir kæm-
ust ekki með pes-su háttalagi eins vel
áfram, eins og alla langaði til að
komast? Ræðumanni pótti vænt um
að sjá, að petta væri nú að breytast.
Athygli bænda væri óðum að leiðast
að skeymurækt samfara akuryrkjunni,
enda neyddust peir til pess, pví að
pað væri alls eigi unnt að frarnleiða
hveiti með neinum ábata fyrir pað
verð, sem fyrir pað fengizt í ár, prátt
fyrir pað, að mikið af pví hefði verið
bezta hveiti, sen. til sje.
— E>að er sjerstaklega tvennt ept-
irtektavert við pann útdrátt af ping-
ræðum pessum, sem stendur hjer að
ofan. Það fyrst, að pví er afdráttar-
laust haldið fram, að hjer sje um svo
miklu minni veruleg bágindi að ræða
heldur en eiga sjer stað hjá öðrum á
pessu meginlandi, að slíkt sje alls
ekki saman berandi. Hjer sje yfir
höfuð að tala ekki að ræða um skort,
sem er pó vitanlega gífurlegur sum-
staðar annars staðar. Hitt atriðið er
pað, að peir örðugleikar, sem menn
hafí ratað í, sjeu að allmiklu leyti
BAKING
P0WDER
HIÐ BEZT TILBÚNA.
Óblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.
peim sjálfum að kenna. E>etta var
augsynilega samhuga álit pingsins,
pví að engin rödd kom fram í gagn-
stæða átt í pessum umræðum, par sem
pó ræðumenn beggja flokka..na leit-
uðust annarsviðað rifa niður hvorir
fyrir öðrun, pað sem peim var unnt.
E>etta kemur nú raunar nokkuð
illa heiin við pær kenningar, sem Mr.
Gunnsteinn Eyjólfsson hefur látið fá
sig til að prjedika fyrir íslendingum
í E>jóðólfi, par sem haun telur pað
skröksögu eina, að unnt sje að láta
búskapinn borga sig í Manitoba. En
pað verður ekki við peirn missögnum
gert. Spurningin verður pá pessi:
Hvort eru tneiri likindi til, að Mr.
Gunnsteinn Eyjólfsson við íslendinga-
fljót beri fullt skynbragð á petta
mál, eða pessir 40 kjördæma-full-
trúar, sem sitja á pingi Manitobafylk-
is. Annaðhvort hefur Mr. Gunn-
steinn Eyjólfsson rjett fyrir sjer, en
pingmennirnir hafa ekkert vit á
pessu, eða pingið fer nærri um petta
mál og Gunusteinn er að fara með
bull. Vjer látum hvern sjálfráðan
um, hvernig hann vill svara spurn-
ingunni.
ISLENZKAR BÆKUR
Almanak Þjóðv.fj. 1892,93,94 hvert 1) 0,25
“ 1881—91 öll .. . 10] 1,10
“ “ einstök (gömul...;] 0,20
Andvari og Stjórnarskrárm. 1890...4] 0,75
“ 1891 og 1893 hver.......2] 0,40
Auesborgn rtrúarjátn i n gi n...1 ] 0,10
Bragfræði H. Sigurðssonar ......5] 2,00
Barnalærdómsbók II. II. í bandi.... 1]0,30
Bibiíusögur Tangs 1 bandi.......2] 0,50
Bænakver O. Indriðasonar í bandi..l] 0,15
Bjarnabænir . . . : 1] 0,20
Bænir P. Pjeturssonar . . 1] 0.25
Barnasálmar V. Briem) . . 1) 0,25
Dauðastundin (Ljóðmæli) . 1) 0,15
B. Gröndals Dýrafr. með mjrndum..2j 1,00
Dýravinurinn 1885—87—89 hver ...2] 0,25
“ 1893...............2| 0,30
Draumar þrír .... 1] 0,10
Förin til Tunglsins . . 1) 0,10
Fyrirlestrar:
Fjórir fyrirlestrar frá kirkjnþ. 1889 2) 0,50
Mestur t,heimi (H. Drnmmond) í b. 2] 0,25
•H
0,25
0.10
0.20
0,15
0,20
0,15
Eggert Ólafsson (B. Jónsson)
Sveitalífið á íslnndi (B. Jónsson)... .1
vientunarást. á ísl. I. II. G. Pálscn, 2
Olnbogabarnið [Ó. Ólafsson]......1
Trúar og kirkjulif á ísl. [Ó. Ólafs.] 1
Verði ljós [Ó. Olafsson].........1'
Hvernig er farið með þarfasta
þjóninn (O. O.) 1) 0.15
Heimilislíflð (O. O.) . . 1) 0,20
Presturinn og sókuarböj-nin (O.O.) 1) 0,15
Frelsi og menntun kvenna (P. Br ] 1] 0,20
Um liagi og rjettindi kvenna [Bríet) 1) 0.15
Gönguhrólfsrímur (B. Gröndal) 2) 0,35
Hjálpaðu bjer sjálfur í b. (Smiles) 2] 0.65
Hulú II. III. [þjóðsagnasafn] livert lj 0,25
llversvegna? Vegna þess 1892 . 2] 0,55
“ “ 1893 . 2[ 0,45
Hættulegur vinur.................]] 0,10
Hugv. missirask.og hátíða (St. M.J.)2) 0,25
llústafla . . . . í b. 2) 0,35
Islandssaga (Þ. Bj.) í oandi.....2] 0,60
Kvennafræðannn II. útg. í gyltu b. 3] 1,20
Kennslubók I Dönsku, með orðas.
[eptir J. Þ. & J. S ] í bandi 3] 1,00
Kvöldvökttr [H. F.] I. og II.í b ... ,4T 0.75
Kvöldmáltíðarbörnin (Tegnér . 1] 0,15
Leiðarljóð handa börnum í bandi 2) 0,20
Leikrit: herra Sólskjöld [H. Briem] 1] 0,20
“ Helgi Magri fMattk. JJ 2)0,40
“ Víking. á Hálogal. [H. Ibsen) 210.40
Ljóðm.: Qísla Thórarinsen í bandi 210,75
“ Gríms Thomsen............2] 0,25
,. Bólu Hjálmar í skr, b. 2: 1,0»
„ Br. Jónssonar með mynd 2: 0.65
„ Einars Iljörleifssonar í b. 2: 0.50
„ Ilannes Ilafstein 8: 0,80
>. » » í gylltu b.3: 1,30
,, II. Pjetursson II. í b. 4: 1,30
„ ,, I. í skr. b 5. l,i>5
„ » II. „ 5: 1,75
„ Gísli Brynjólfsson 5: 1,60.
“ H. Blöndal með mynd af höf,
í gyltu bandi 2] 0,45
“ J; Hallgríms. (urvalsljóð) 2) 0,25
“ lvr. Jónssonar í bandi....3 1,25
„ „ í skr. bandi 3: 1,75
„ Olöf Sigurðardóttir . 2: 0,25
„ Sigvaldi Jónsson . 2: 0,50
,, Þ, V. Gíslason . . 2: 0,40
Lækningiiba-kur l)r. Jóiinsscns:
Lækningabók................5) 145
Hjálp i viðlögum .... 2)0,40
Barnfóstrnn . . .1] 0,25
Málmyndalýsing Wimmers . 2: 1,00
Mannkynssaga P. M. II. útg. í b..3:1.25
Passíusáltriar (H. P.) í bandi...2: 0,4o
Páskaræða (síra P. S.)...........1: 0,15
Ileikningsbók E. Briems í bandi 2) 0,50
Kitreglur V. Á. í bandi .........2: 0,30
Sálmabókin III. prentun í bandi... .3) 1,00
„ ,, í skrautb. 3: 1,50
„ „ í skrantb. 3: 1,75
Sendíbrjef frá Gyðingi í fornöld. ...1: 0,10
Snorra Édda......................5) i,80
Stafrofskver (E. Briem) í bandi ....1) 0,15
Sundreglur, J. Hallgríms. > bandi 2) o,20
Supplemeuts til Isl. Ordböger J. Th. 2) o,75
Sýuisbók ísl- bókm., B. M., í bandi 5) 1,90
SÖKur:
Blömsturvallasaga , . 2: 0 25
Ilroplaugarsonasaga . . 2: 0,15
Fornaldarsögur Norðurlanda (32
sögur) 3 stórar bækur í bandi.,12) 4,50
Fastus og Ermena................1) 0,10
Flóamannasaga skrautútgáfa . 2: 0*25
Gullþórissaga . . .1: 0,15
Heljarslóðarorusta..............9) 0,40
Hálfdán Barkarson ..............1) 0,10
Ilöfrungshlaup 2] 0.20
Högni og Ingibjörg, Th. Holm 2: 0,30
Heimskringla Snorra Sturlus:
I. Olafur Tryggvas. og fyrirrenn-
ararhans......................4) 0,80
II. Olafur Haraldsson helgi . 5; v’oo
Islendingasögur:
l.og 2. Islendingabók og landnáma 3] 40
3. Harðar og Holmverja . , # 2] Ó’20