Lögberg - 25.04.1894, Qupperneq 1

LoGBERG er gefið út hvern miSvikudag og
laugardag af
The LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstoia: Atgreiðsl ustoia: rrcr.tcrr.iðj'"
148 Princess Str., Winnipeg Man.
Kostar $2,00 um árið (á íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 5 cent.
Lögberg is puhlishcd evcry Weduesday and
Saturday by
The Lögberg printing & PUBLISHING co
at 148 Princess Str., Winnipeg Man.
S ubscription price: $2,00 a year payable
in advance.
Single copies 5 c.
Wiimipeg,
FRJETTIR
CANADA.
Frá Ottawa er Free Preas meðal
annars ritað á pessa leið: „Llkindin
eru að vaxa fyrir f>ví, að fietta f>ing
verði langt. Gimm vikur eru liðnar,
°g enn hefur að eins verið átt við
innganginn. Auðvitað var aðalprin-
sipið 1 tollinum pvælt til fulls í um-
ræðunum um tekju- og útgjalda á-
ætlunina, en ekki hefur verið átt við
nema eitthvað sex vörugreinar á
breytta tolllistanum, og munu afar-
naiklar umræður verða um hinar sjer-
stöku vörugreinir. Svo virðist, sem
stjórnin hafi að nokkru leyti iðrazt
eptir niðurfærslu sína á tollinum, pví
að á ymsar vörugreinar hefur nú ver-
ið lagður aptur svo að segja sami toll-
urinn eins og áður, og pað hefur ver-
ið s/nt fram á, að sumstaðar er tollur-
inn jafnvel hærri en áður, í stað pess
sem menn höfðu búizt við að hann
yrði lækkaður. Almenningur manna
getur sjálfur dæmt, pegar hann fær
tilefni til að kaupa sínar venjulegu
vörur, en svo framarlega sem fleztar
ágizkanir fara ekki fjarri lagi, pá
munu menn komast að raun um, að
verðið verður hið sama, eða mjög
nærri pví sem pað hefur verið.“
Frjettaritarinn telur svo upp yms
mál, sem búizt er við að miklar um-
ræður verði um, og segir, að allar
horfur sjeu á, að áliðið verði sumars,
pepjar pesau pingi verði slitið.
BANDARIKIN.
Farpega- og póst-lestir eru nú
aptur farnar að ganga eptir Great
Northern brautinni frá St. Paul til
Neche, N. D., með pví að skrúfu-
mönnunum var bannað að tálma peim
ferðum. Þar á móti ganga enn engar
vöruflutningalestir eptir peirri braut.
130,000 námamanna liættu vinnu
í Bandaríkjunum á laugardaginn, og
er ástandið allvoðalegt í tilefni af pví
verkfalli, með pví að enginn sjóður
er til að aðstoða pessa menn meðan
peir eru vinnulausir, og hver peirra
verður að sjá fyrir sjer sjálfur. Svo
framarlega sem ekki komist á sam-
komulag milli peirra og námaeigend-
anna, er hætt við, að búast megi við
einhverju sögulegu.
tTLÖND.
Voðalegir jarðskjálptar hafa ve:
ið I Grikklandi fyrir síðustu lielgi.
einu hjeraði vita menn, að 129 mam
hafa misst llfið í húsum, sem hruni
hafa, og margra fleiri hefur veri
saknað. Á öðrum stað hrundi kirkj
meðan águðspjónustu stóð, og misst
par 80 manns lífið tafarlaust, en marc
ir voru grafnir út úr rústunum dey
andi. A priðja staðnum voru 9
manns grafin hfandi, og dó sumt,
f l t1:«, ^rgUm sm&bæjum ha:
heilar fjölskyldur horfið, 'm þe,
menn viti nokkuð, hvað um pær jletl
orðið, og viða hafa menn flúið bæir
og hafast við skylislausir og mata
lausir úti á víðavangi.
Skraddari nokkur í Mannheim á
Þýzkalandi hefur fundið upp treyju,
sem kúlur komast ekki í gegnum.
Hann sýndi hana á iæknafundi í Ber-
lín nú um helgina, og var sjálfur í
henni. Kúlum var skotið á hann úr
25 fota fjarlægð og sakaði hann ekki
hið minnsta.
Herferð Coxeys.
Þótt herferð Coxeys væri í fyrstu
tekið með hinni mestu fyrirlitning,
kemur pað allt af betur og betur I
Ijós, að par muni vera um töluvert al-
varlegt ferðalag að ræða, eins og áður
hefur verið bent á hjer í blaðinu. Að-
allið, sem Coxey er sjálfur foringi
fyrir, er sem stendur ekki mjög stórt,
en búizt er við að pað aukizt um
nokkrar púsundir manna, áður en til
Washington kemur. Coxey á nú
ekki langt eptir til höfuðstaðar Banda-
ríkjanna, pví að hann er í Maryland.
Flokkur, sem lagði af stað til liðs við
hann fyrir nokkrum vikum frá Cali-
forníu, undir forustu Kellys „gene-
rals“, er um pað bil að koma til Chi-
cago. Flytti pað mjög ferð hans, sð
hinn fjekk flutning alllangan part af
leiðinni á vöruflutningalest. Þegar
sl flokkur kom til Omaha, ljet lög-
reglustjórnin par gefa mönnunum mat,
og fór svo fram á, að peir hjeldu sem
fyrst af stað. Líkt var flokknum tek-
ið í Council Bluffs. Ágæt regla hef-
ur haldizt í pessum flokki, enda kvað
Kelly vera mesti snillingur að halda
mönnum í skefjum. Þegar til Chi-
cago kemur, er búizt við, að mikið af
flækingum og mannhrökum muni bæt-
ast við pennan hóp. Ýmsir fleiri
flokkar eru og á leiðinni til Washing-
ton, og er svo til ætlazt að allar pess-
ar „hersveitir“ verði komnar í eitt 1.
maí, og á pá að skora á stjórnina að
leggja fram 500 milliónir dollara til
opinberra verka, til pess að ráða fram
úr atvinnuleysinu.
öllum til mikillar furðu liafa
mjög lítil vandræði enn stafað af
pessu ferðalagi. Mönnunum hefur
verið tekið vel og gefinn matur víðast
par sem leið peirra hefur legið, og al-
menningur manna virðist hafa litið á
ferð peirra góðlátlegaog jafnvel með
gamansemi. En hætt er við, að örð-
ugt muni verða að sjá öllum pessum
mannfjölda fyrir nauðpurftum hans,
pegar hann er allur kominn á einn
stað, og leikur mönnum pví í meira
lagi forvitni á að vita, hvað Wash-
ington-menn muni taka til bragðs,
pegar peir fá alla pessa gesti.
Frá Liiverpool.
á Englandi er oss ritað um síðustu
mánaðamót meðal annars á pessa leið:
„Hjer er ákaflega mikil deyfð í
allri verzlun, og atvinnuskortur mik-
ill. Bændur hjer líða eins mikið við
lágu prísana á korntegundum, keti o.
s. frv. eins og bændur í Ameríku, pví
hingað flytjast pvílíkt ógrynni af pess-
um vörum, prátt fyrir lágu prfsana,
úr öllum pörtum heimsins, og fjöld-
inn af bændum bjer stendur peim
mun ver að vígi en Ameríku bænd-
urnir, að peir verða að gjalda afarháa
leigu eptir jarðirnar, sem peir yrkja.
Hvernig ætli Manitoba-bændum litist
á, að gjalda $25 í leigu eptir hverja
ekru, sem peir yrkja, auk pungra
gjalda til hins opinbera, sem ekki er
dæmafátt hjer.— Þetta er að visu
ekki almennt, en leiga á jörðum hjer
& Englandi er svo há, að bændur
standa miklu verr að vígi en Mani-
toba-bændur, prátt fyrir hinn mikla
flutningskostnað, sem leggst á afrakst-
ur Manitoba bændanna, áður en hann
kemst á markaðinn hjer. Allir betri
bændur hjer eru búnir að taka upp
ameríkönsku akuryrkju-vjelarnar,
enda væri peim allsendis ómögulegt
að keppa við aðra parta heimsins,
hvað kornyrkju snertir, ef peir ekki
hefðu pær, síðan verðið varð svo lágt,
pvi kaupgjald er hjer hærra en víðast
annarsstaðar, nemaí Ameríku. Enskir
Manitoba, miðvikudaginn 25. apríl 1894.
bændur njóta pannig góðs af amer-
íkanska hugvitinu. Hvað ætli verði
langt pangað til íslenzkir bændur fara
líka að njóta góðs af pví?
Ur Argylenýlendunni
er oss ritað 20. p. m.: „Sumardagur-
inn fyrsti benti alls ekki á neina vor-
blíðu. t>á var sú lang-mesta snjó-
koma — með ofsa-norðanstormi —,
sem komið hefur hjer á einum degi,
að minnsta kosti á pessum vetri. Nú
er lítill norðanvindur en bjartviðri.
Póstur komst auðvitað ekki. Fer i
dag, en óvíst að hann komist yfir
Cypress River fyrir snjóstíflum og
flæði í flóanum. Nokkrir voru byrj-
aðir að plægja, örfáir að sá, en nú
hljóca pau störf að bíða um nokkurn
tíma, pví að vatnið er mjög mikið í
snjónum. Hann dreif niður i frost-
leysu“.
Gekk í gildruna
Saga eptir 6’harles Uickens.
Framh.
Jeg hafði fengið annan gest á
undan honum; ekki í skrifstofu minni
heldur heima hjá mjer. Sá gestur
hafði komið að rúmi mínu áður en
dagur rann, ogenginn hafði sjeð liann
nema jeg og dyggur pjónn minn, sem
jeg trúði fyrir leyndarmálum mínum.
Annað tilvitnunarskjal (pví að
við heimtuðum pau ávallt tvö) var
sent til Norfolk, og fengum við pað
aptur með pósti, eins og til var ætl-
azt. í>ar voru svörin 1-íka að öllu leyti
viðunanleg. JÞað var farið eptir öll-
um okkar reglum; við tókum að okk-
ur ábyrgðina, og lífsábyrgðargjaldið
var borgað fyrir eitt ár.
IV.
Um sex eða sjö mánuði hafði jeg
ekkert saman við Mr. Slinkton að
sælda. Hann kom einu sinni heim til
mín, en jeg var ekki heima; og einu
sinni bauð hann mjer lil miðdegis-
verðar 1 Temple, en jeg purfti pá |jað
vera annars staðar. Vinur hans hafði
tryggt líf sitt í marzmánuði. Seint í
september eða snemma í október var
jeg við Scarborough til að anda að
mjer sjóloptinu, og pi hitti jeg Mr.
Slinkton par á ströndinni. Það var
um kveld, og var veðrið mjög heitt;
hann kom á móti mjer, og hjelt á
hattinum í hendinni; og parna var
gangurinn, sem jeg hafði kunnað svo
kynlega illa við, í eins góðu lagi og
nokkru sinni áður, beint fram undan
nefinu á mjer.
Hann var ekki einn, heldur
leiddi hann unga konu við hlið sjer.
Hún var í sorgarbúningi, og jeg
leit á hana með mikilli hugðnæmi.
Hún virtist vera mjög heilsulítil, og
andlitið var inerkilega fölt og pung-
lyndislegt; en hún var mjög fríð.
Hann sýndi mjer hana sem frænd-
konu sína, Miss Niner.
„Eruð pjer að ganga yður til
skemmtunar, Mr. Sampson? Er pað
mögulegt, að pjer sjeuð iðjulaus?“
Það var mögulegt, og jeg var að
ganga mjer til skemmtunar.
„Eigum við að verða samferða
stundarkorn?“
„Með ánægju.“
Unga stúlkan gekk á milli okkar,
og við gengum á svala sjávarsand-
inum í áttina til Filey.
„Það hafa farið hjer um hjól,“
sagði Mr. Slinkton. „Og pegar jeg
gæti betur að, pá sje jeg, að pað eru
handkerruhjól! Margrjet mín góða,
pað er vafalaust skugginn pinn!“
„Skuggi Miss Niner’?“ &t jeg
eptir lionum, og leit á förin í sand-
inum.
AYER’S
Sarsaparilla
tekur ðllum öðrum blóðhreinsandi meðul-
um fram. Fyrst vegna J>ess að hún er bú-
in til mestmegnis úr Hondubas sarsnpa-
rilla rótinni, þeirri ágætti meðala rct.
Ifpknar livpf Einn'g veSna l,ess að
LUJíuidi gu!a rótin er yrkt beinlín
is fyrir fjelagið og er því altjend fersk og af
beztu tegund. Með jafn mikilli aðgætni
og varúð eru hin önnur efni í þetta agæta
meðal valin. Það er
BESTA MEDALID
vegna þess að bragð þess og verkun er al
tjend það sama, og vegna þess að það er
svo sterkt að inntökurnar mega vera svo
litlar. Það er því sá billegasti blóðhreins-
ari sem til er. Gerir það að verkum að
Lrpknar líirtlavpiiíi fæðan nærir’ vinn
LœKndr Himaveii\l anverðurskemmti-
leg, svefninn endurnærir og lífið verður
ánægjusamt. Það eins og 1 eytar eptir öilu
óhreinu í líkamabyggingunni og rekur það
kvalalaust og á eðlilegan hátt, á flótta.
AYER’S Sarsaparilla gefui kröftugt fóta-
tak og gömium og veikluðum endurnýj-
aða heilsu og styrkleika.
AYER’S
Sarsaparilla
15úiu til af Dr. J. C. Ayer & Co., Lowell,
Mass. Seid í öllum lyfjabúðum. Kostar
$l.oo liaskan, sex fyrir $5,oo.
LÆKNAIÍ AÐKA, MUN LÆKNA ÞIG.
„Ekki sá sem pjer eigið við,“
svaraði Mr. Slinkton hlæjandi. „Mar-
grjet mín góða, segðu Mr. Sampson,
hvað jeg á við.“
„t>að er í raun og veru frá engu
að segja,“ sagði unga stúlkan og
sneri sjer að mjer — „nema pessu,
að jeg sje allt af sama gamla, örvasa
manninn, hvert sein jeg fer. Jeg hef
minnzt á pað við frænda minn, og
hann kaliar pennan mann skuggann
minn.“
„Á hann lieima í Scarborough?“
spurði jeg,
„Hann er hjer um stundarsakir.“
„Eigið pjer heima á Scarborough:“
„Nei, jeg er hjer um stundar-
sakir. Frændi minn hefur komið
mjer fyrir hjá fjölskyldu hjer, mjer
til heilsubótar.“
„Og skugginn yðar?-‘ sagði jeg
brosandi.
„Skugginn minn,“ svaraði hún
osr brosti líka, er — eins ocr ieEr —
ekkí mjög sterkbyggður, er jeg
hrædd um; pví að jeg missi stundum
sjónar á skugganum mlnum, eins og
skugginn minn missir stundum sjónar
á mjer. Okkur sýnist báðum vera
hætt við, að purfa að halda kyrru
fyrir heima. Nú hef jeg ekki sjeð
skuggann minn marga daga; en pað
vill svo kynlega til við og við, að
hvert sem jeg fer marga daga sam-
fleytt, pá fer pessi maður sömu leið-
ina. Við höfum hitzt í afskekktustu
krókunum hjer við ströndina.“
„Er petta hann?“ sagði jeg, og
benti fram undan okkur.
Hjólin höfðu haldið ofan aðsjón-
um, og var stór sveigur á förunum
eptir pau, par sem kerrunni liafði ver-
ið snúið við. Sveigurinn stefndi apt-
ur til okkar, og parna var handkerr-
an, sem förin voru eptir; fyrir henni
gekk maður.
„Já-‘, sagði Miss Niner, „petta er
einmitt skugginn minn, frændi'4.
Þegar kerran kom nær okkur og
við nær kerrunni, sá jeg, að í henni
{ Nr. 3lT
sat gamall maður, sem ljet liöíuðið
hníga niður á brjóstið, og var hann
vafinn í ýmiskonar umbúðir. Mjög
stillilegur en mjög skarplegur maí ur,
með stálgrátt hár, og dálítið haltur ók
ga nalmenninu. Þeir fóru fram lijá
okkur, en svo nam kerran staðar, < g
gam!i maðurinn,sem í benni sat, rjetii
út frá sjer liandleggina og kallaði á
mig með nafni. Jeg sneri við, og li< u
hjer um bil fimm mínútur, pangað til
jeg kom aptur til Mr. Slinktons rg
frændkonu hans.
Þegar jeg hitti pau aptur, vai ð
M •• Sliukton fyrstur til að taka lil
mVls. Sannast að segja fór hann að
ta'.a við mig með hárri rödd áður en
jeg komst alveg cil hans.
„Það var vel farið“, sagði harn,
„að pjer voruð ekki lengur; at nars
hefði frændkona mín kunnað að deyja
af forvitni eptir að vita, hver skugg-
inn hennar er, Mr. Sampson“.
„Gamall stjórnarnefndarmaður í
Austur-Indlands fjelaginu“, sagði jeg.
„Aldavinur pess vinar okkar, sem átti
húsið, par sem mjer fyrst veittist sú
ánægja að liitta yður. Majór Bauks
heitir liann. Þjer hafið heyrt hann
nefndan?“
„Nei, aldrei“, sagði Mr. Slinktcn.
„Flugríkur, Miss Nincr; en ósköp
ga-nall og ósköp fatlaður. Ástúð-
legur maður, sanngjarn maður — lfzt
mjög vel á yður. Hann var einmitt
nú að dást að peirri ástúð, sem 1 ann
hefur tekið eptir að á sjer stað milli
ykkar“.
Mr. Slinkton hjelt nú aptur á
hattinum í hendinni, og hann fæiði
höndina aptur eptir beina ganginum,
eins og hann væri að fara hann sjálfur
mað mikilli alvörugefni á eptir mjer.
„Mr. Sampson“, sagði hann, og
prýsti bliðlega að sjer handleggnuni
á frændkonu sinni, „ástúðar-tilfinning
okkar hefur ávallt verið sterk, pví að
pað hafa ekki verið nema fá bönd,
sem hafa bundið okkur saman. Þau
ertt enn færri nú en pau hafa áður
verið. Það sem okkur er nú sameig-
inlegt, og heldur okkur saman, er
ekki af pessum heimi, Margrjet“.
„I’Tændi minn góður“, sagði
unga stúlkan í hálfum hljóðum og
sneri andlitinu til bliðar til pess að
leyna tárum sínum.
„Við frændkona mín berum í
brjósti pærsameiginlegar endurmiun-
ingar og pann sameiginlegan söknuð,
Mr. Sampson“, sagði hann með við-
kvæmni, „að pað væri sannarlega
undarlegt, ef pað væri pyrkingslegt
okkar í milli eða okkur stæði á sama
hvoru um annað. Ef mig minnir rjett
um samtal, sem einu sinni átti sjcr
stað milli okkar, pá munuð pjerskilja,
við hvað jeg á. Hresstu upp hugann,
Margrjet mín góða. Vertu ekki nið-
urbeygð, vertu ekki niðurbeygð.
Margrjet mín! Jeg stenzt pað ekki,
að sjá pig niðurbeygða!“
Framh.
Rafurmagns lækninga stofnun
Professor W. E. Bergman læknar með
rafurmagni og nuddi gigt, llkamsvisn-
un og hárlos á höfðum. Hann nem-
ureinnig burtu ýms lýti á andliti
hálsi, liandleggjum, og öðrum lík-
amspörtum, svo sem móðurmerki, hár
hrukkur, freknur ofl. Kvennfólk ætti
að leita til hans.
Telophone 557.
—---------^ ^
W. H. Paulson, Winnipeg, Fu.
Fkiðkiksson, Glenboro og J. S.
Bergmann, Gardar, N. Dak., taka
fyrir Allan línunnar hönd á móti far-
gjöldum, sem menn viljasendahjeðan
til íslands.
W. II. Paulson.