Lögberg - 11.04.1895, Side 3

LÖGBEFG FIMMTL)DAGlIsN 11. APRÍL 1895-
3
Skilna'ðar giltli.
Stjórnarnefnd Lðgbergs útgáfu-
fjelags'ns hjelt Mr. Einari Hjðrleifs-
syni, fyrrum ritstjóra Lögbergs,
skilnaðargildi í Delmonico Hall á
Market square, hjer í bænum, f.mtntu-
dagskveldið 4. f>. m. (apríl). í gild-
inu voru 55 íslendingar, karlar og
konur. Gildið byrjaði kl. 8, með
kgætum miðdegisverð. Að lokinni
toiltíðinni (um kl. 10) var mælt fyrir
^msum minnum eins ogfylgir:
Drottningin:
Sigurður J. Jóhannesson.
Hrjálslyndi flokkurinn:
Sigtr. Jónasson.
Vbr nýja fósturjörð:
W. H. Paulson.
Vor gamla fósturjörð:
Magnús Paulson.
Konur:
B. L. Baldwinson.
J'jelagsllf vort:
Jón A. Blöndal.
Þá las Mr. W. H. Paulson upp
ávarp, frá stjórnarnefnd Lögbergs,
sem forseti fjelagsins, Mr. A. Frede-
rickson (sem styrði gildinu og sam-
komunni), afheuti Mr. E. Hjörleifs-
syni, ásamt gjöfinni, sem nefnd er í
ávarpinu, er hljóðar pannig:
Herra Einar Hjörleifsson.
Háttvirti kæri vinur!
Nú, pegar að pví er komið, að
vjer, fulltrúar Lögberg Printing &
Publishing Company’s, verðum að
kveðja yður, áður en pjer leggið af
stað alfarinn frá oss, pá eru hugir
Vorir fullir af innilegum söknuði út
&f pví, að pjer hafið lagt niður starf
yða.-, sem ritstjóii Lögbergs, eptir að
hafa leyst pað af hendi með mestu
snilld, frá fyrstu byrjun pess blað-
fyrirtækis fyrir rúmum sjö árum síðan.
Vjer vitum, að pað er meiri
sneyðir að yður, en nokkrum öðrum
manni úr fiokki peirra meðal Vestur-
Islendinga, sem unnið hafa að pví, að
koma Islenzkri blaðamennsku á virðu-
legt stig.
En um leið og vjer pannig l^sum
yfir söknuði vorum út af burtför yðar,
pá minnir llka skilnaður pessi oss á
svo margt, sem vjer höfum ástæðu til
að gleðjast af. Vjer getum ekki
öðruvlsi en með gleði minnst pess,
hve æskileg samvinnan með yður
hefur verið frá pvl fyrsta og hve ó-
brigðul stilling yðar og ástúð hefur
verið, hvort sem blásið hefur með eða
tnót I fjelagsskapnum.
Oss er pað líka sönn ánægja, að
árangurinn af starfi yðar hefur sjfni-
lega orðið mikill, að blað vort er, og
kefur verið, viðurkennt af hel/.tu
•nönnum pjóðar vbrrar, bæði hjer I
landi og á íslandi, að vera eitt hinna
Iielstu Islenzkra blaða, og megið pjer
vera pess fullvissir, að oss skal aldrei
gleymast að vjer eigum pað yður að
pakka.
Oss er pað ekki minnst gleði, að
yðar miklu hæfileikar sem ritstjórb
hafa nú fengið almenna viðurkennign,
ekki að eins hjá fylgismönnum Lög-
bergs, heldur einnig hjá peim, sem
mótfallnir eru stefnu blaðsins I al-
mennum málum.
Á ársfundi fjelags vors, 21. jan.
síðastl. pegar kom til umræðu burt-
för yðar, lysti sjer hjá öllum fjelags-
mönnum sami hugur til yðar, sem
vjer nú höfum lj'st hjá oss sjálfum.
Frá fjelaginu, pannig samansöfnuðu
á fundi, eigum vjer að flytja yður
kæra kveðju, innilegt pakklæti, bless-
unaróskir fyrir framtíðina og svo of-
urlitla vinagjöf, eitt lítið gullúr, sem
vjer nú afhendum yður. Vjer biðj-
um yður að taka vilja fjelagsins fyrir
verkið, að trúa pvl, að pó gjöfin sje
smá, pá er hún gefin af góðum og
hlyjum hug.
Vjer kveðjum yður pá og pökk-
um yður fyrir allt gott. Vjer óskum,
að ferðin heim verði yður farsæl, að
heimkoman til landsin, sem pjer práið
svo mjög að sjá, verði yður til
ánægju og gæfu. Vjer óskum, að
kjör yðar og kringumstæður I fram-
tíðinni leyfi yður að halda lengra
fram eptir peirri braut, er pjer, sem
skáld og rithófundur, liafið mælt
yður út.
Vjer óskum yður sjálfum, frú
Hjörleifsson og börnum yðar allrar
blessunar I bráð og lengd.
Winnipeg, 4. apríl 1895.
Árni Frederickson, forseti.
W. H. Paulson, vara-forseti.
Magnús Paulson.
Sigtr. Jónasson.
A. Freeman.
Christian Olafsson.
Daniel J. L&xdal.
t>ar næst las Mr. Magnús Paul-
oon upp ávarp frá /msum vinum Mr.
E. Hjörleifssonar, sem Sigtr. Jónas-
son slðan afhenti honum ásamt gjöf
(gullsjóð upp á 1235,50), sem fylgdi
ávarpinu, er var svo hljóðandi:
Kæri herra Einar Hjörleifsson!
t>egar vjer fengum að vita, að
pjer væruð að flytja alfarinn frá oss,
vinum yðar I Amerlku, til ættlandsins
gamla, íslands, pá fjekk pað oss mik-
illar sorgar.
t>jorhafið aflaðyður margra vina
meðal Vestur-íslendinga pessi níu ár,
sem pjer hafið dvalið á meðal vor,
ekki einungis með blaðamennsku
yðar, Ijóðum og öðrum ritsmlðum,
heldur einnig með Ijúfmennsku yðar,
fjelagslyndi, kurteisri umgengni við
alla, háa jafnt sem lága, og öðrum
mannkostum yðar, sem vinir yðar
aldrei munu gleyma, og mótstöðu-
menn yðar viðurkenna.
Já, pað er oss hryggðarefni, að
)jer eruð að yfirgefa hið litla pjóð-
fjelag vort hjer I Ameríku, pví vjer
hefðum svo fegnir viljað njóta sam-
vistar yðar og hæfilegleika leng-
ur. En vjer gleðjumst jafnframt,
af pví, að pó vjer missum návistar
yðar, pá missir pjóð vor yðar ekki.
Vjer höfum pá trú og von, að yður
auðnist að vinna liinni litlu íslensku
jjóð vorri I heild sinni mikið gagn
heima á gamla ættlandinu.
Vjer biðjum yður að gera os3 pá
ánægju, að piggja litlagjöf frá oss að
skilnaði, sem ofurlitla viðurkenning
um starf yðar vor á meðal og vott um
)ann hlyja vinahug, sem vjer berum
til yðar.
Að endingu óskum vjer yður,
ásamt frú yðar og börnum, farsællar
ferðar til íslands og allrar mögulegr-
ar velgengni I framtíðinni.
Winnipeg, I marz mánuði 1895.
Wixnipeg:
Árni Frederickso.), Siotr. Jónasson,
Andrew Freeman, Ma^nús Paulson,
Ól. S. Thorgeirsson, Kr. Ólafsson,
Jón Bjarnason, Jón A. Blöndal,
Hafst. Pjetursson, Jónas Bergman,
S. J. Jóhannesson, W. H. PauJson,
B. T. Björnson, Albert Jóusson,
Líður Sæmundsson, H. S. Bardal,
Gísli Ólafsson, Guðjón Thomas,
J. J. Vopni, Gunnar Einarsson,
G. P. Thordarson, A- F. Reykdal,
B. L. Baldwinson, Sveinn Bjarnason,
Sigfús Auderson, Ilelgi Eiuarsson,
Sigriður Johnson, Ben. Jósephson,
Sig. Guðmundsson, H. S. Breiðfjörð,
Guðm. Johnson, Sigurður W. Melsted
Haraldur Sigurðsson, S. Jónsson,
Bjarni Júlíus, Eyjólfur Eyjólfsson,
Markús Jónsson,Guðgeir Eggertsson,
Stefán Thorson, Jónas Olivtr,
Olafur Stephensen, Thorb. Fjeldsted,
Ólafur Ólafsson, Ólafur Björnsson,
Oli V. Ólafsson, Tryggvi Ólafsson,
Mixxksota:
B. B. Jónssou, G. S. Sigurðsson,
F. R. Johnson, .Barney Joaes,
Árni Sigvaldason, 0. G Anderson,
A. R. Johnson.
Dakoía.
Fr. J. Bergmann, Moritz Ilalldórsson,
Jakob Eyford, Sigurður Sigurðsson,
Lárus Arnason, Kolbeinn Thorðarson,
N. Stgr. Thorlackson, ] )avíð Jónsson,
Magnús Stephensen.
Maxitoba :
Fríðjón Friðriksson, S. Christopheiss.
Kristján Finnsson, Thorst. Oddson,
Guðni Thorsteinss., Benid. Arason,
J. Sigfússon.
Dar næst mælti sjera Jón Bjarna-
son fyrir minni
H eidursgestsins,
og að pvi búnu lijelt Mr. Einar Hjör-
leifsson viðkvæma og fagra skilnaðar-
ræðu.
Ræðurnar allar voru liprar og
skemmtilegar og allir hlustuðu á pær
með mesta athygli. Á miRi ræðanna
var sungið, og voru söngvarnir pessir:
„Friðpjófur og Björn“ (Duet)
Dr. O. Stephensen og
Mr. Albert Jónsson.
Miss Anna Johnson (Solo)
Mrs. J. A. Blöndal og ) M)uet\
Misi Anna Johnson ( '
í sambandi við ræðu sina flutti
Mr. Sigurður J. Jóhannesson Mr. E.
Hjörleifssyni eptirfylgjandi kvæði:
Dagar ár og aldir líða,
aldrei snúa við nje bíða;
alltaf jafnt um alheims ból
áfram rennur tímans hjól.
Vndið svása, sorgin stríða,
sömu lögum verða hlyða,
berast tírnans iðu af
eilíft fram í gleymsku haf.
Eitt pó tíminn ei fær grafið
eða gleymskuskyjum vafið,
pað er nafn hins merka manns,
minning æ pví varir hans.
Forlög eru—flestir segja —
fæðast, lifa, stríða deyja.
Loks svo eptir lífsins praut
ljúft að hníga’ I móður skaut.
Frjálsræðis og forlaganna
furðudjúp ei má jeg kanna;
hygg pó margt I sjálfsvald sett
sje, ef pess vjer gætum rjott.
Heim til Fróns pú ætlar aptur,
cn að hulinn norna kraftur
valdi slíku, vinur minn,
vafasamt jeg nokkuð finn.
Sjaldan allt að óskum gengur,
ei pín fáum notið lengur;
virða tíðum vonin sveik;
Verðandi er hulin )ejk.
Þjer skal d/rstu pakkir róina,
pú hefur æ til gagns og sóma,
staifað vorri pjóð og pjer;
pess er skylt að minnumst vjer.
Hjer með oss pú hefur polað
heitt ot kalt, en aldrei volað.
Dú hefur tapað, pú hefur grætt.
Þjer hefur sorg og gleði mætt.
Þú hefur hjer með preki barizt,
pú hefur bæði sótt og varizt,
óbilugt með andans por
aldrei stigið flóttaspor,
o<* með beittu andans sverði
O
arga sigrað lygamerði
pá, sem dyggða’ og æru án
okkur gera huggðu smán.
B’arðu vel til feðra garða,
farðu vel, pótt nái skarða
litla vina hópinn hjer.
Ileilög gæfan fylgi pjer.
Nafn pitt, Einar, alla daga
okkar geymir landnámssaga,
logagiltu letri skráð,
lengd sem tímans fær ei máð.
Þegar ræðuhöldunum o. s. frv.
var lokið, var kl. orðin liálf tvö og
var pá að skilnaði sungið:
„Eldgamla lsafold“ og
„God save the Queen“.
-x- -x -x-
Það er óhætt að segja, að pessi
samkoma var hin besta, sem haldin
hefur verið meðal íslendinga lijer.
Á gullúrið, sem Mr. Hjörleifsson
var afhent, voru grafin pessi orð:
„Einar Hjörleifsson. Vinagjöf
frá útgífendum Lögbergs, 4. apríl
1895“.
Arinbjorn S. Bardal
Selur líkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá bez.ti.
Opið dag og nótt.
629 Elgin /\ve.
NORTHERN
PAGIFIG R. R.
Jlín vinsœla brant
—T
St. Paul, Minneapolis
-00 —
OMcago^
Og til allra staða I Bandaríkjunum og
Canada; einnig tii gullnám-
anua í Kovtuai Ljer-
aðinu.
Pullmar) Place svefnvaguar og bord-
stofuvagnar
með luaðlessinni daglega til
. Toronto, Montreal
Og til allra staða í austur Canada
yflr St. l’aul og Chicago,
Tækifæri til að fara gegnum hin víðfrægu
St. Clair jarðgöng. Farangur tekur
fj41agið íjábyrgð alla leið, og engin
tollskoðnn við landamærin.
SJOLEIDA FARBRJEF
útveguð tíl og frá Stóra Bretlandi, Evrópu
Iíina og Japan með hinum allra
beztu flutningslinum.
Frekari upplýsingar viðvíkjandi farbrjef
um og öðru fást hjá hverjum sem er
af agentum fjeiigsius. eða
Chas. S. Fee,
Gen. Pass. & Ticket Agt., St. Paul
H. Swinlord,
Gen. Agent, Winnipeg
H. J Belch Ticket Ag’t
486 Main St. - - Winnipeg
93
t- d. „super“-fínt, sem pyðir hið fínasta af liinu fína.
•leg parf náttúrlega ekki aðsegja yður, að „numary“
pyðir margir, svo að ef maður sn/r, orðinn á daglegt
mál, pá pyðir pað hinn besta af öllum saman. Áf
pessu leiðir, að við erum bestir af öllum I leikhúsinu“.
„En hvaða „rullur“ leikið pjer?“ spurði jeg og
hugur minn flaug til baka til f ess eina skiptis sem
]eg hafði komið I leikhús.
„Ó, jeg er mitt á milli pungu leikjanna og liinna
ljettu“, svaraði hann blátt áfram.
,,Já, mitt á milli pess að bera stólana, borðin og
ljósin“, sagði fjelagi hans purlega, og var petta
lyrsta orðið sem hann hafði sagt.
„Ó, bansett fari pað, segi jeg nú!“ sagði liann
tnótmælandi. „Þjer vitið að leiksviðs umsjónar-
maðurinn er mikið sleginn af mjer, og ætlar að láta
nflg leika eina persónuna I nyja leiknum. Ef jeg
aðeins fæ að byrja, pá skal jeg s^na peim hvað I
mjer er“. „Það væri rjettara ef pjer segðuð að
Þjer hefðuð slegið (barið) leiksviðsumsjónarinann-
lnn“, sagði prófessorinn háðslega. „Jeg hjelt að
Þjer hefðuð brotið nefið á honum með flaggstönginni
Þjerna um kveldið; petta var llka I bestu syningunni,
einmitt pegar liann var að komast á lagið. Hann
Ijet I ljósi aðdáun slna með mjög sterkum orðum.
^að er undravert að nefið á yður ekki lenti I klón-
um á honum“.
Josía var farinn að verða mjög reiður. Til pess
100
X. KAPÍTULI.
Eitt fagurt bjart sumarkveld, hjer um bil kl. scx
var jeg á gangi I Regent’s garðinum. Jeg hafð;
verið á ferðinni á götum borgarinnar síðan kl. 10 um
morguninn til pess að gera seinustu tilraunir til að
fá atvinnu. Jeg hefði eins vel mátt biðja pá, sem
jeg leitaði til um atvinnu, um peninga p/ngju peirra-
Aliir spurðu mig hvar jeg hefði verið seinast og á
hvern jeg gæti vlsað til pess að gefa mjer meðmæl-
ingu. Jeg sagði peim að jeg hefði aldrei unnið
neitt áður — jeg pekkti engann, sem gæti gefið
mjer meðmælingu. Viðmót peirra breyttist, pegar
peir heyrðu petta; peir álitu mig tortryggilegann
mann, og jeg sá að peir gáfu mjer nákvæmar gætur,
pangað til jeg var kominn burt úr húsum peirra-
Jeg var búinn að ásetja mjer að koma ekki aptur til
Mörtu. Jeg gat með engu móti polað pað lengur,
að vera vandalausu fólki til byrðar. Jeg hafði lesið
pennan sama dag um pað í gömlu blaði, að maður
89
Þessar spurningar voru mjög ópægilegar, og
jeg hefði orðið 1 mestu vandræðunum að svara peim
ef Marta hefði ekki hjálpað mjer.
„Heyrið pjer, hjerna, Mr. Fitzwalton“, sagði
liún, og gaf mjer bendingu um leið. „Master Silas
á mjög áríðandi erindi hjer nú sem stendur, svo að
hann er neyddur til að vera varkár; jeg veit að pjer
afsakið hann pess vegna frá að svara spurningum
yðar I einn eða tvo daga“.
„O, mig langar ekkert til að hn/sa3t inn 1 leynd-
armál annara“, svaraði Josia, og var auðheyrð dálitil
pykkja I röddinni.
„Ó, nei, pað er ekki pað; en eins og Marta seg-
ir, pá vona jeg að geta sagt yður meira að nokkrum
dögum liðnum; en rjett sem stendur — “
„O, pjer purfið ongar afsakanir að gera, gamli
kunningi; pað gerir ekkert til“.
Það varð ónotaleg pögn I uokkrar mitiútur, sem
jeg notaði til að jeta morgunmatinn minn; en jeg
fann til pess, að „prófessorinn“, sem jeg seinnafjekk
að vita að hann vildi helst láta kalla sig, athugaði
mig vandlega, og olli pað mjer ónotalegum tilfinn-
ingum.
Josia var ómögulegt að pogja til longdar eða að
að láta vera að tala um sjálfan sig. Þess vegna var
pað, að prátt fyrir að jeg var svona ófús á að segja
honum um hagi mína, pá sagði hann mjer alla sög-
una af sjálfum sjer frá pví að hann yfirgaf hús Mr.
Forters og pangað til að jeg hitti hanu parna I si