Lögberg - 06.06.1895, Síða 5

LÖGliERG FIMMTLDAGINN 6. JÚNÍ 1895
Yjer prentum á öSrum stað í
blaðinu grein úr „Sunnanfara" eptir
þorstein Gíslason með fynrsögn:
„Járnbrautarmál". Greinin hefur
reyndar lítinn fröðleik inni að halda
um járnbrautarmál, en hún er vel rit-
uð, fyndin oghöf. hittir víðast nagl-
ann á höfuðið. ])að er þó rangt að
gefa í skyn, að Hannes sje á móti
samgöngubótum á íslandi, og ýmis-
leg keskni við nafngreinda menn
skemmir greinina. En þrátt fyrir
þessa galla þótti oss greinin þcss
verð, að láta lesendur vora fá að sjá
liana.
Y esturlieimslokleysa
„ p j ó ð «1 í s
Eitt með því fyrsta, sem fyrir
mjcr varð, þegar jeg sá íslenzk blöð
á leiðinni hingað til iands, var grein
í „þjóðólfi" um „vesturfiutninga". þar
er gert allmikið númer út af því, að
,,Lö<rbersr“ hafi látið vcl af lífi ís-
lendinga vestra og „tekur drjúgum
upp í sig“ gegn þeim, er andstæðir
hafa verið vesturflutningum. Og
síðar í greininni kemst ritstjórinn
að orði meðal annars á þessa leið:
„Meðal annara kvað nú vera
von á ritsjóra Lögbergs, Einari
Hjörleifssyni,, alkomnum hingað,
og áttum vjer þó sízt von á honum.
En heimkoma hans er hin besta
sönnun fyrir því, að „þjóöólfur“ hef-
ur haft rjett fyrir sjer í þvl, að ekki
sje það allt af hjarta talað eða mikið
að marka, sem sagt hefur vcrið um
dýrðina þar vestra. það ætti E. H.
fyrstur mannaað kannast við. ...“.
Jeg trúi því naumast, að ekki
verði fleirienjeg, sem þyki þetta
allfurðuleg lokleysa. Og þeirri lok-
leysu leyfijeg mjer afdráttarlaust
að mótmæla.
Jeg minnist þess ekki, að hafa
nokkurn tíma heyrt þess gctið, að
það, að eiun einstakur maðar flytur
úr einu landi í annað, sje talið sönn-
un fyrir því, að ekki sje líft í því
landi, sem hann liefur flutt frá.
Og jeg skal taka jiað fram, eitt
skipti fyrir öll, að þvl fer svo fjarri,
að jeg verði „fyrstur manna“ til að
kannast við, að jeg hafi sagt ósann-
indi í Lögbergi um ástand manna í
Amerlku, eins og „þjóðólfur“ drótt-
ar að mjer, að jeg þori óhræddur að
standa við hvert einasta orð, sem
jeg hef sagt um það efni.
Væri annars ekki ástæða fyrir
„þjóðólf" til þess að fara að hœgja á
sjer með ruglið um ástand íslend-
iuga vestra? Sjálfur veit ritstjór-
inn ekki lifandi vitund um það mál.
Og honum hefur tekist svo vel að
velja sjer frjettaritara vestra, að
Vestur-íslendingar — sem óneitan-
lega eru sínum huútum kunnugastir
—hlæja dátt að heimskunni, sem
blaðið er allt af við og við að flytja
um þá — það er að segja, þeir sem
ekki stórhneikslast á illgirm'nni.
Einar Hjörleifsson.
(Eptir í jafoM).
1« nr.. River 28. maí 1805.
A hinn svo kallaða drott.nÍDgar-
dag 24. þ. m. komu allmargir fljóts-
búar saman til að skemmta sjer og
öðrum. Fyrst fóru skemmtanirnar
fram I garðinum hjá húsi Sigfúsar
Pjeturssonar; voru þar viðhöfð, kapp-
hlaup, ýmiskonar stökk, glímur o. s.
frv. í hlaupunum tóku þátt bæði
kvennfólk og karlmenn á ýmsum aldri,
frá 10—50 ára; fjekk hver sá 25—50
centa verðlaun, er fram úr þótti skara,
í hverri íþrótt. Gestur Oddleifsson,
sem gekkst fyrir og stýrði þessari
skemmtan, lífgaði samkomu þessa
með slnu alþekkta fjöri, svo hún mun
hafa náð tilgangi sínum að gleðja
fólkið. í>egar þessir leikir voru um
garð gengnir, fór fólkið til skólahúss-
ins, sem er all nærri leikvellinum.
Par hjelt Gunnsteinn Eyólfsson snotra
tölu; innihald hennar voru ýms atriði
úr sögu Canada. Að þvl búnu fór
flest roskna fólkið að faralieim til bú-
anna sinna, þar kveld var komið, en
margt af yngra fólkinu varð eptir að
skemmta sjer með söng, hljóðfæra-
slætti og dans. Mun G. Eyólfsson
hafa átt mestan þátt I þeirri skemmt-
an, því hann er maður söngfróður.
Tíðarfar má heita að hafi verið
afbragðs gott allt þetta vor, þó nokkr-
ar frostnætur kæmu á dögunum, en
samt er veðuráttan ekki hentug fyrir
grasvöxtinn, nje hina litlu akurbletti
hjer, þar heita má að úrkomulaust hafi
verið allt þetta vor; jörð er því ákaf-
lega þur, þurrari en nokkru sinni áður
sfðan að Nýja-ísland byggðist, og
það svo mjög, að mýrar, sem fyrir
nokkrum árum voru fen og forræði,
eru nú sem stendur nægilega þurrar
fyrir sáðland.
Látin er hin elsta kona í þessu
byggðarlagi, Guðrún Guðmundsdótt-
ir; hún var móðir Friðriks Guðmunds-
sonar (frá Eyðum) í Minnesota, Mar-
grjetar konu Jóns Bjarnasonar, Icel.
lliver P. 0. og Snjólaugar ekkju
Jóns sál. Guttormssonar. Guðrún
sál. mun hafa verið hálf tíræð að aldri;
hún var kona vel látin, tápmikil og
skörungur mesti I sinni röð. Einnig
er nýlega látinn, Jóhann Jóhannes-
son, um tvítugt, fóstursonur Jóhanns
Jóhannssonar og Guðfinnu E>órðar-
dóttir á Steinnesi við íslendingafljót.
Jóhann sál. var einkar vellátin ung-
lingur, stiltur og siðgóður piltur;
hann Ijest að sögn úr taugaveiki.
Nýlega er fluttur hjeðan alfarinn
Stefán B. Jónsson ásamt konu sinni.
Aður í vor fluttu lijeðan, ásamt fólki
sínu, Guðmundur Asmundsson, úr
Geysir-byggðinni, og Einar Þorvalds-
son, sem búið hefur síðastliðin 9—10
ár skammt fyrir norðan Sandy Bar.
Allar þessar fjölskyldur kvað hafa
sest að í Selkirk.
Sögunin við mylnuna hjer gengur
vel það sem af er; tveir timburfarmar
hafa verið fluttir frá henni; annar til
Selkirk, og hinn til bryggjunnar að
Hnausum; þess utan er mikið sagað
timbur óflutt.
Iljá Pjetri Arnasyni I Arskógi
brunnu í vor hesta og nautahús, yfir
24 gripir fullornar; húsin voru óvá-
trýggð-
Nærri yflrnáttúrlegt.
SAGA SÖGÐ AF ALKUNNUM
BERLÍNAR KAUPMANNI.
Hvernig dóttir hans var læknuð af
riðu. Sjúkdómur hennar liinn
versti af þeirri tegund. Er nú
við góða heilsu.
Tekið eptir The Berlin (Ont.) News.
Lesendur blaðsins News hafa við
og við heyrt getið um ágæti Dr. Wil-
liams Pink Pills for Pale People I
blaðinu sjálfu, og þó lyfsalar segi að
ýmsir I grendinni hafi þegar brúkað
þær sjer til mikils bata, þá höfum
vjer ekki fyrr en nýlega heyrt getið
um að þær hafi verið brúkaðar til að
lækna sjúkling einn I Berlin. I>að
er naumast nokkur karl eða kona i
Berlin eða Waterloo County sem ekki
þekkir Mr. Martin Simpson, sem gef-
ur út giptingaleyfisbrjef og heldur
búð á King St., Berlin. Orð Mr.
Simpsons er ætíð óhætt að taka góð
og gild. Fyrir tveimur dögumtöluð-
um vjer við hann viðvíkjandi Helen
dóttur hans, sem er fjórtán ára gömul,
og hefiur tvö siðustu árin þjáðst af
riðu. Hann segist aldrei hafa sjeð
þann sjúkdóm jafn magnaðan. Stúlk-
an gat ekki sofið í lengri tíma, og
þjáðist óbærilega. Hún var alger-
lega ósjálfbjarga, og gat hvorki jetið
eða drukkið án aðstoðar. Hún hafði
hina beztu læknishjálp, en það kom
fyrir ekkert. Henni versnaði stöðugt
og þegar hún fjekk verstu köstin
froðufelti hún, og varð eins og æðis-
gengin, svo foreldrar hennar hjeldu
að hún mundi vera að verða vitskert.
Jafnvel þó hún gæti ekki gengið kom
það þó opt fyrir þrgar hún fjekk
verstu flogin að hún stökk upp úr
legubekknum áður en mann varði.
Uannig var hún ástigs þegar Mr.
Simpson I vandræðum sínum fór að
reyna við liana Pink Pills. Ilann
staðhæfði við okkur að eptir 86
klukkutíma hafi henni verið farið að
vægja. Eptir viku var veikin svo
rjenuð að hún gat sofið, og hafði auk-
ist styrkur að mun. Nokkrum mán-
uðum eptir að liætt var að brúka pill-
urnar fékk hún aðkenning af veikinni
aptur, en við fáeinar inntökur og pill-
unum batnaði henni alveg, og síðan
liefur ekkert borið á veikinni þó síðan
sje 8 mánuðir. l>essi eyðileggjandi
og hræðilegi sjúkdómur er nú sýni-
lega upprættur þrátt fyrir hið slæma
útlit I byrjuninni, og foreldrar stúlk-
unnar lofa mjög meðalið, sem bjarg-
aði dóttur þeirra úr dauðans greipum.
E>essi atburður er vel kunnur öllum
skyldmennum þessara hjóna, og meiri
útskýring á þessu atriði er ónauð.-ýu
íeg.
E>egar jafn áreiðanlegar sögjr
um ágæti Pink Pills koma fram þi er
lítil furða þó þær sje I afhaldi hjá
öllu fólki sem til peirra þekkja. E>ær
eru óyggjandi vfð limufallssýki, riðú,
mjaðmagigt, gigt, tangagigt, höfuð-
verk, eptirstöðvum af influenza, hjart-
veiki, taugaveiklun og öllum sjúk-
dómum sem stafa af slærnu blóði, svo
sem kirtlaveiki og langvarandi heima-
komu eto. E>ær eru einnig óyggjandi
við sjúkdómum sem eru sjerstakir fyr-
ir kvennfólk svo sem óregla á tíðum
og öðru þessháttar. A karlmönnum
lækna þær sjúkdóma sem orsakast af
ofmikilli áreynslu eða óhófi af livaða
tagi sem er.
Dr. William’s Pink Pills eru bún-
ar til af Dr. William’s Medical Co.
Brockville, Ont., og Schenectady, N.
Y., og eru seldar í öskjum, (aldrei I
tylfta-tali eða hundraðatali), fyrir 50c
askjan, eða 6 öskjur fyrir $2,50, og
má fá þær hjá öÍlum lyfsölum, eða
með pósti frá Dr. William’s Medical
Go.; frá hvorum staðnum sem menn
vilja heldur.
Pillur, sem boðnar eru til sölu I
annars konar umbúðum, hvernig sem
þær kunna að vera á litinn, eru ónýt
eptirstæling.
Algengur
Kvilli.
Læknadur til fulls med
AYER’S Mmh
FRÁSAGA ÖKUMANNS.
„Jeg bjáðist af „Salt Rheum“ í átta ár,
og á beim tíma reyndi jeg mörg meðöi
sem mjer var sagt að væru góð við
þessum útbrotum á höndunum á mjer,
en þau bættu mjer ekki neitt, Seinast
ráðlagði einn vinur minn mjerað reyna
Ajæi’s Sarsaparilla, og sagði að jeg
yrði að kaupa sex flöskur og taka inn
úr þeim nákvæmlega eptir fyrirsögn-
inni. Jeg fór eptir ráðum hans og fjekk
mjer sex fiöskur, og tók inn úr þremur
þeirra án þess að finna að það hefði
nokkur veruleg álirif. En áður en
jeg var búinn með fjórðu flöskuna
voru hendurnar orðnar eins
Lausar vid utbrot
eins og þær hafðu nokkurntíma verið.
Atvinna mín, sem er að keyra fólk, út-
heimtir að jeg sje úti i rigningum og
kukla, og það opt berhentur;en veikin
hefur samt aldrei gert vart við sig
aptur.—Thomas A Joiins Stratford Ont
Ayer’s heI Sarsaparilla
A llchnssyniiigiiniii.
1 yer's Pillur Hreinsa Innýflin,
ÍSLENZKUR LÆKNIR
t
Dr. SI. HalldoPSBOH.
Park River,-N. Dak.
BRISTOL'S
PILLS
Cure Biliousness, Sick Head-
ache, Dyspepsia, Sluggish Liver
and all Stomach Troubles.
PILLS
Are Purely Vegetable,
degantly Sugar-Coated^ and do
not gripe or sicken.
PILLS
Act gently but promptly and
thoroughly. “The safest family
medicine.” All Druggists keep
BRISTOL’S
PILLS
FLUTTDR! FLUTTUR!
er nú fluttur til nr. 223
Alexander Ave. (á milli
King og Main Str.), og
kaupir nú allskonar brúkaða
innan-húsmuni, sem hann
selur aptur með mjög lágu
verði.
223 Alcxander Avenuo.
♦♦ ♦♦
: Ur og Klukkur
af öllum tegundum með öllu
verði.
Komið og skoðið úr fyrir
♦ $5.00 og klukkur fyrir $1.25.
♦
♦
♦
G. THOMAS,
534 Main St.
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦♦ ♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
SUMAR SKÓK.
Morgan liefur liið bezta upplag ; bæn-
um'af ljettum skóm fyrir sumarið.
Allar sortir—allir pnsar, Fínir reim-
anir eða hnepptir dömu „Kid“skór á $1,00
parið.
Mr. Frank Friðriksson vinnur í ðúð-
inni og talar við ykkur á ykkar eigin
máli.
A. G. MORGAN
412 Main St.
191
j.Jeg hitti gamla vin yðar, Rodwell, hjerna Uffl
kveldið“, sagði Mr. Montgomery og leit upp snögg-
lega. „Við voruin einmitt að tala um yður“.
Júdit komst í rnegna geðshræringu, þegar hún
heyrði Rodwell nefndan. Mr. Montgomery skaut
þessu skoti svona upp á tvær hættur, en hann sú að
það hafði hætt.
Eptir að hafa liugsað sig um ofurlitla stund,
horfði hann á hann fast og sagði: „Jeg veit að
yður er býsna vel kunnugt um heimulegheit Mr.
Rodwells. Vitið þjer nokkuð viðvíkjandi stúlku
með bjart, gullið hár, blá augu og fagran yfirlit —
ættingja hans, ímynda jeg mjer, eptir því sem hann
hefur sagt mjer? Jeg sje á yður, að þjer kannist
við hana. Gott og vel; hann hefur falið mjer á hend-
ur að leita þessa stúlku uppi, hvar sem liún nú er,
°g jeg held að jeg hafi fundið hana af hendingu. Jeg
skal scgja yður hvernig það atvikaðist. Jeg hef
liaft einhverja undarlega tilhneging til þess að taka
hlutdeild í kjörum þessa Sílasar Carstons — ckki
samt á sama hátt og nú — frá því jeg sá hann fyrst.
Jæjsj hann hefur í seinni tíð orðið gróflega uppstrok-
inn og laglegur í framgöngu. Fötin hans voru að
vísu býsna fornfáleg, en þeim er haldið mjög hrein-
um, og hann burstar hárið á sjer þangað til að það
ekín á það, og greiðir það smekklega. E>ar að auki
ær hann opt að heiman allan daginn, og enginn veit
iivar hann er. Nú, þegar maður leggur allt þetta
saman, þá ímynda ieg mjer að á Shakcspearo’s máli
194
myndirnar. Búðarinaðurinn hikaði sjer við, cn
sagði svo. „Fyrirgefið þjer, herra, en við erum ekki
vanir að gefa utanáskript þeirra karla eða kvenna,
sem mála fyrir okkur, nema með þeirra leyfi“.
E>að var talsverð eptirspurn eptir þessum vatns-
lita-myndum um þessar mundir, vegna hinnar skáld-
legu og draumlegu fegurðar á efni þeirra, og einnig
vegna þess, að það var einhver frumlegur og Turner
iskur blær á þeim. Búðarmaðurinn virtist vera
hræddur um, að maður þessi væri ef til vill settur
út af einhverjum keppinaut þeirra, til þess að fá að
vita hver málaði fyrir þá, svo að hann gæti fengið
málarann til að mála fyrir sig.
Aldraði herramaðurinn tók eptir hikinu, sem var
á búðarmanninum, og sagði því hastur: ,)Jeg vil
fá að tala við húsbónda yðar“.
Eptir fáeinar mínútur kom ytirmaðurinn í búð-
inni fiam.
„Jeg vil kaupa allar myndirnar eptir þennan
málara og einnig fá eð vita, hvar hún á heima“,
sagði aldraði maðurinn.
Húsbóndinn fjekk alveg sama grun og búðar-
maðurinn, og var í þann veginn að neita, ekki ein-
ungis að láta komumann fá húsnúmer eða utaná-
skript málarans, heldur einnig að neita að selja
honum nema eina myndina, en áður en hann byrjaði
að tala, sagði aldraði herramaðurinn rólegri.
„Jeg er ekki að biðja um þetta til að seðja for-
vitni inína. Jcg álít að kvcnuuiaðuriuu, scin málað
187
þá liefði hann sjeð konuua, sem hafði komið drengn-
um fyrir hjá honum, koroa út úr skrifstofum þeirra
Fogles og Quick; að hann hefði fylgt henni eptir á
endastöð Great Northern járflbrautarinnar og heyrt
að liún bað um faiseðil til vissra járnbrautarstöðva í
Herfordshire, að liann hefði keypt farseðil til söinu
stöðvanna, og farið út úr lestinni á sama stað og hún.
„Og takmark ferðar hennar var hús sem kallað
er „The Willows“, greip Mr. Montgomery fram í.
„E>jer sjáið á þessu, að jeg veit nokkuð um þetta
mál“, bætti hann við, þegar hann sá hvað Mr. Porter
varð forviða; „gætið því að yðar“.
Mr. Porter játaði, að hún hefði verið að fara til
„Thc Willows“. Ilann sagðist hafa verið að snuðra
i nágrenninu í þeirri von, að fá einliverjar upplýs-
ingar; en að allt, scm liann hefði komist að, væri það,
að konan hjeti Madainc Berne; að hún væri ráðs-
kona og trúnaðannaður Mr. Georgo Morants, lierra-
mannsins sem ætti lieiina í „The Willows“, og að
ckki væru aðrir á heimilinu cn þau tvö og vinnu-
hjú eitt.
„Jeg fjekk samt nóg að vita til þess, að Master
Silas er ættar hoimulegheit, sem ef til vill má gera
sjer mjög arðsöm við tækifæri“, bætti Mr. Porter við.
„En hvernig fóruð þjer að því, að fylgja þessari
konu eptir, án þess að hún þekkti yður?“ Ef maður
sjer yður einu sinni, þá gleymir maður yður ekki svo
hæglega“, sagði Mr. Montgomery.
„lljerua, gáið þjer nú að því“, sagði Mr. Porter