Lögberg - 12.12.1895, Side 3

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 12. DESEMBER 1895
TIL
KJÓSENDANNA
I 4. KJÖRDEILD.
Jpg hef orðið við tilmælum og á-
skorunum margra vina minna og
kjósenda um að jrefa kost á m jer sem
bæjarstjrtrnar fulltröa-efni fyrir fjórðu
kjiVdeiid fyrir árið .1896, ogf jrefið
leyíi til að t.ilnefna mijr sem fnlltrúa-
efni. en um le.'ð leyfi jejr mier að gefa
rokkrar sWrinpar um afstOðu ir.íria.
Jejr hujjsaði m;g alvarlega um, áður
jei/ kom mjer niður á að þiygja [rann
heiður, sem m jer var sýndr r með
p-'ssu, þvf jep þekki vel hvað mikla
ábyrt;ð jey tekst á hendur með f>ví.
Sarnt sern áður, þegar jeg var böinn
að sannfærast um, að J>eir, eóðu
inenn, sem nú sitja í bæjarráðinti,
mundu styrkja mig með ráði og dáð,
og’ f>ar sein jeg er ennfremur sann-
færður utn, ogr trúi þvf, að þeir sem nú
verða kosnir í bæjarráðið í stað þeirra
er gfanjra út,—ef jejr hef hjer gengið
út frá nokkru sem ekki kemur fram
þann 17. þ m. þá verður það kjós-
endunum sjálfum að kenna, þvf það
er alvegf í þeirra höndum—þá þáði
jeg tilnefningruna.
Eptirfyljrjandi skrá (platform)
inniheldur sumar af hngmyndum
mínum og álit um, hvað gera þurfi,
sern <eg með aðstoð yður mun reyna
að koma fram.
1. Umb.etvjr á bæjarstjórn-
inni. Hvernifr hvenær sem
Dokkur uppástunga um umbætur á
bæjarstjórninni kemur fram, sem yrði
enduibót á hinu núverandi fyrirkomu-
latri og bænutn til góðs að það kæm-
íst á, þá skal jeg með gíöðu geði
styðja hana.
2. Jeg skal reyna að sjá um, að
öllu því fje, sem varið er til almennra
þarfa, sje saungjarnlega, ráðvandlega
Og rjettlátlega varið, um leið og jeg
hef fyrir augura að starf bæjarins sje
trúlega og röggsamlega unnið.
3. Jeg mun vinnaað framförtim
bæjtrins að því er snertir bæði auð
magn og fó'ksfjölgun, með sjerstöku
t'lliti til að gera bæinn að iðuaðar og
verzlunar mtðdepli.
f)að eru ýmsar ráðagerðir á prjón
unum, er vjer getum og höfurn va'd
til að koma fram, sem mundu mjög
mikið rniða í áttina að ná þessu tak
marki; efst, á blaði af þeim e' það, að
bærinn sjilfur noti og komi í gang
setn fyrst að nota „Assiniboine vatns
aflið“. Jeg hef þ«gar athugað þetta
mál vandlega — þar eð jeg hef verið
formaður hinnar -j .rstÖKU vatnstfls
nefndar í bæjarráðinu, og er full
sannfærður um að það er gjörlegt, og
mundi verða að niiklu gagni fyrir
bæinn að nota það sem fyrst
.Jeg er tneð því, að umbæti St.
Andrews strengina, aunað livort m.;ð
því að setja tíóð lokur í þá eða á
hvern þsnu hátt sem verkfróðir menn
álíta bezt, þannig, að það fáist óslit-
inn vatnsvegur fyrir skip frá hinum
miklu vörnurn og ám fyrir norðan oss
til Winnipeg-bæjar.
4. Jeg vil, að allar eigDÍr sjeu
metnar samkvæmt sinu rjetta peninga
verði, og að engar uudanþágur sieu
gefuar nema eins og fylgir: TIús
verkantannsins og fátæka mannsins
npp að $1000 virði. íbúðarhús eða
bústaður þjónandi presta af öllttm
trúarbragðaflokkum upp að $5000
\ irði.
Sjerhvert hús eða bygging, sem
er meira virði en það, sem nefnt er
að ofaD, þó það sje virt eptir liinu
sanna veiði, ætti að fá afslátt sern
í emur tuttngu og fimtn af hnndraði,
til þess að hvetja menu til að byggja
góð hús í þessu.n unga bæ vorum.
5. Jeg er með því, að allir
samningar um verk fyrir bæinn (con-
tracts)sem nerna rneiren $500.00 ættu
i.ð vera anglýstar fyrir alinennt undir-
boð, mcð því móti samt, að „con-
tractor“-inn borgi verkamönnum sín-
um sanngjarnt eða ákveðið kaup ept
ir því setn viðgengst, og hann ábyrg-
ist það verkamönnum sem vinna hjá
honum við verkið.
6. Jeg vil að þingið sje beðið
um að breyta sveitarstjórna og skóla-
lögunum þannig, að fje það, sem
þarf til að viðhalda skólunum í full
komriu standi, sje undir yfirráðum
bæjarstjórnarinnar, svo að það sjeu
ekki framar til tvösjerstök fjelög sem
geti tekið fje að láni, og að í staðinn
fyrir hið núverandi fyrirkomulag (það
nefnilega, að það sje til óháð fjelag,
eins og skólafjelagið nú er, sem geti
tekið fje að láni) komi nefnd, sem
bæjarráðið árlega útnefni, er nefnist
uppfræðslu-og skólanefnd, og að allar
skólabækur og áhöld skuli lögð börn-
unum, sem sækja skó'ann, til ókeypis,
eða I það minnsta skuli aðstandend
ur þeirra ekki þurfa að borga meira
fyrir þetta en það í raun og veru
kostar frá fyrstu hendi; og ennfremur
að latínuskóla-deildin sje gcrð sjálf-
bjarga, og að grundvallaratriðin í
akuryrkju, smlði og húshaldi sje
kenrid I barnaskólunum.
7. Jeg er á því, að það ætti að
sameina skuldir bæjarins. I>ó jeg
vildi að eítthvert það lag kæmist á,
það minnkaði hin árlegu útgjöld.
bæði þau sem bærinn ræður við og
eius þau sem hann ekki ræður við, þá
er jeg ekki nógu vel inr. S fjármálum,
sem eins eru flókin og umfangs-mikil
og þessi, að jeg gæti tekrð að rojer
að koma þessu á, og vil þess vegna
láta þá monn sem eru auðmenn og
hafa vit á fjármálum, og sem nú þeg-
ar hafa tekið þetta að sjer, balda áfrarn
með það, en Óska einuDgis að láta S
ljósi álit m’tt um þetta efni, sem er:
„að sameinii'g skuldanna getur ekki
kon ist í, þamdg að það verði bænum
hagur, nema með þvS móti að hinir
ensku skuldabrjefa handhafar fáist til
að Játa af heudi góðar tryggingar fyr-
ir minna en markaðsverð".
8. Jeg er með því, að bærinn
eigi sjilfur og ráði yfir öllum dýr-
mætnm leyfum (franchises).
Með þvf að halda fram ofanrit-
aðri skrá, átta ára reynslu sem bæjar-
ráðsmaður og nSu ára reynslu sem
skólanefndarmaðnr S AVinnipeg bæ,
og með því að hafa haft hjer um bil
jafnlanga reynslu S Ontario, skora jeg
nú á kjósendur að styðja mig, og lofa
því, ef jeg verð kosinn, að reyna S
frarntfðinni, eins og að undanförnu,
að vinna trúlega að hagsmunum
þeirra.
Yðar einlægur,
J0SHUA CALLAWAY.
M’innipeg, 2. des. 1895.
BORGARSTJORI.
TIL
kjóseiidauua
WINNIPEG-BÆ.
IIerrar mínir:
I>ar eð jeg hef látið tilleiðast, að
gefa kost á mjer, sem borgarstjóra-
efni, þá 'eyfi jeg mjer að biðja yður
um atkvæði yðar og styrk. Jeg álSt
að staða þessi sje heiðursstaða um
leið og henni fylgir mikil ábyrgð, og
nái jeg kosningu skal jeg reyna, að
verðskulda þann heiður, og uppfylla
skyldurnar, sem fylgja þessu háa em-
bætti, með hæíiieguin sóma og dóm-
greind.
Mjer er ómögulegt við þetta
tækifæri að láta S ljósi skoðanir mínar
að öllu leyti. En jeg vona að fá tæki-
færi tiJ, að ganga S gagnum hin ýmsu
spursmál, sem snerta bæjarstjórnar-
mál, frekar á almennum fundum fyrir
kosningadaginn, en S millitíðinni vildi
jeg drepa á nokkur af hinum mest-
áríðandi atriðum.
1. — Jeg álit að það sje nauðsyn-
leg að breyta til viðvíkjaudi meðforð
4 málefnum barjarins. llæjarráðið
getnr ekki, eins og þvf er fyrirkotnið
nú, ejeð um málefni bæjarins á þanu
liátt að gjaldendur sjeu ánægðir með
það. Ef aðforðin væri gerð cinfald-
ari, þá mundi minna fara til spillis og
málin ganga greiðara.
2. —Ef fyrirkomulagið væri gott,
þá mundu Særri menn vinna meira
verk á bæjarráðs stofunni.
3. —Jeg álit, að allir embættis
menn og vinnumenn ættu að vinna
átta klukkustundir á dag, og að þeir
ættu að fá góða borgun fyrir góða
þjónustu. Einhver ætti að hafa þann
starfa að sjá um, að þessi þjóuusta
sje látin í tje.
4. —F.yrirkomulaginu ætti að
breyta þannig, að gjaldendur geti vit-
að hver ábyrgðica á að bera.
5. —Jeg álít, að bærinn ætti að
eiga og hafa á valdi sfnu öll hlunnindi
(fraDchises), en fyrirkomulag bæjar-
stjórnarinnar ætti að umbætast áður
en að frekari skyldur eru lagðar
bæjarstjórninni á herðar.
6. —Bækur bæjarins ætti óháður
yfirskoðunarmaður að yfirskoða.
7—Jeg er ekki með neinu fyrir-
komulagi sem að nokkru leyti minnk-
ar rjett fólksins til að stjórna sjer
i'<!i ii að hinu leytinu vil jeg
reyna að un.bæta fyrirkomulag bæj-
nrstjórnarinnar þar nig, að fóikið geti
vitað hver ber ábyrgðina af sjerhverju
því, er bæjarráðið gerir.
Ofannefndar fyrirsagnir benda
aðeins á nokkur af þeim málum, sem
jeg lrugsa mjer að ræða nákvæmlega
um, eptir því sem tækifæri býðst,
meðan á kosninga-leiðargrinum
stendur.
Jeg vona, að þjer ákvarðið okki
að greiða atkvæði á móti mjer þang-
að til þjer vitið hvaða spursrnál l'ggja
fyrir.
Yðar,
r>. W. Bole,
Winnipeg 13. uóv. 1885.
Em ^tgarií)
Og
allt m*icl um lu.'irLH'
fást allskonar tegundir af bczta
tóbaki, sígörum og pípum 1
Army k Navy Tobaksbud
fyrir verð, sem á vtð tímann. Þeir
hafa ágætt reyktóbak í luktum flátum
°g pípur af öllum mögulegum sortum
fyrir eins lágt verð og hægt er að
finna nokkurs staðar í bænum.
Komið og fáið ykkur re k.
W. BROWN & G9.
stórsalar og Smása lar.
537 Main Str.
VETRAR KYNNISFERDIR
- MEÐ-
NORTHERN PACIFIC R. R.
-TIL-
ONTARIO, QDEBEC. NOVA SCOTIA, og
- - - NEW BRUNSWICK. - - -
þann 1. HKSEJIBER byrjar Northern ruc.fic járnbrautar fjelagið að selja
sín árlegu vetrar kynnisferða farbrjcf yfir St. PAUL og ( Jl'ASO
til staða í Austur Canada fyrir vestan Mo itreal
$40
Fram
Aptur
og
Og til staða fyrir austan Montreal með því að bæta vanalegu fargjaldi
aðra leiðina við ofannefncla uppliæð fyrir ferðina fram og aptur. Far-
brjefin verða til sölu á hveijum degi fram að árslokum,
Farbrjefin gilda í þrjá mánuði og inenn geta staðið við á ymsum
stöðum báðar leiðir.
ME.W GETl KOSID Ol FLEIRI BKAI'TIK
IIOKD FEKD
ÞÆGILEGAK LESTIR
Oí mar^t ml sjá á lcidinni
TIL OAilLA LWDSIVS—Scl ju>n vjer farseðla fram og aptur með uiður-
settu verði yfir Halifax, Boston, New York og l’hiladelphia.
Til að f i frekari upplýsingar komi menn á farseðlastofu vora að 486
Main stræti hjer í bænum eða á járnbrautarstöðvar vorar hjer cða snúi
sjer skritíega til
H, SWIHF0RD, Genera/, Agent, Winnipcg, Man.
lÉal Reserve Fii Lifc
ASSESSMEfiT SYSTEM. MUTUAL PRINCiPLE.
H.efur fyrra helmiugi yflrstandandi árs tekið lífsábyrgö upp á nærri ÞlfJÁTÍU OG
ÁTTA MILLIÓNIR, Nærri NÍU MILLJONUM meira en á sama tímabili 1 fyrra,
Viðlagasjóður fjelugsins er nú meira en liálf fjórda millióll tlollars.
Aldrei hefur |iað fjelag gert eins mikið og nú. Hagur bess aldrei staði 0 eins vel
Fikkert lífsábyrgðarfjelng er nú i eins miklu áliti. Ekkert slíkt fjelng hefur
komið sjer eins vel á meðal hinua skarpskygnustu ísicndin^a. Yflr J>tí nnd af
beim hefur nú tekið ábyrgð í [>ví, Margar ]>lisillldir hefur það nú alIare.Ou greitt
fslendinu; lll. Allar rjettar dánarkröfur greiðir það fljótt og skilvislega.
Upplýsingar um betta fjelag geta menn fengið hjá
AV. II. PAIILSON Winnipeg, 1». S BARDAL. Akra,
Gen. Agent Man. & N. W. T. Gen. Agent N. & 8. Dak. & Minn.
A. 11. McNIClIOL,
McIntyrk Bl’k, Wixxipeg,
Gkn. Managbr fyrir Manitoha. N. W. Terr., B. C., &c.
171
götvaði varð-joaður okkar metkið, sem þið höfðuð
sett upp. Svo nú erum við komnir bingað; og mjer
hefur verið skipað að taka ykkur öll og flytja ykkur
burt, og vera eius íljótur að því og jeg get, þvl við
megum ekki liggja hjer einni mínútu lengur en
nauðsynlegt er. Eins og á stendur, býst jeg ekki
við að þið hafið mikinn farangur að flytja moðykkur,
og jeg verð að biðja ykkur að vera til að fara hjeðan
eins fljótt og þið mögulega getið“.
„Gott og vel“, hrópaði Ralph, við skuluin ekki
vera lengi að búa okkur“.
En Mrs. ClifE svaraði ekki einu orði. Sannast
að segja hafði hún ekki tekið eptir fyrirmælum
stýrimannsins um að búa sig tll að fara. Hugur
Jiennar var fastur við þá einu hugsun : Hvers vegna
kom kapteinninn ekki sjálfur ?
Hún flýtti sjer til Ednu, sem var búin að lesa
brjef sitt og stóð þegjandi með það í hendinni.
„Hvað segir Iiaun?“ hrópaði Mrs. Clifí. „Hvers
vegna kom hann ekki? Hvað segir hann um fyrir-
ætlanir slnar? Lestu okkur brjefið — þú getur
blaupið yfir alla ástakaflana og heimulegheitin — en
láttu okkur hafa skýringu hans á þessu. Jeg lief
aldrei á æfi minni verið eins forvitin um nokkurn
lilut eins og að vita þetta“.
„Jeg skal lesa þjer allt brjetið“, sagði Edna.
Kondu hjerna Ralph“.
Bróðir hennar kom strax hlaupand: og sagði:
j,l>að er óttalegur asi á manninum þarna að komast
178
mikið. Degar sjómennirnir voru búnir að festa bát-
inn komu þeir á eptir hinum.
Degar Edna kom að innganginuin i bergið,
mætti R-iIph henni þar svj móður, að hann gat varla
talað, og sagði:
Þú þarft ekki inn í herbergi þitt til að ná dóti
þínu. Jeg er búinn að tina það allt saraao og fleygði
því og töskunm þinni yfir skilvegginn. Dú verður
að fara þangað sem dótið er eins fljótt og þú getur-
Við skulum láta heita, að það sje herbergið þitt; og
ef sjómennirnir fara að snuðra í þá átt, þá segi jeg
þeim að þú sjert þar inni og sjert að klæða þig, og
þá fara þeir náttúrlega ekki inn í þann gang“.
Dað er ágæt hugmynd-*, sagði Edna og fylgdi
bróður sínum eptir. „Þú ert orðinn býsna hygg-
S inn, Ralpk“.
„Hana nú“, sagði hann um leið og hann hjá’p-
aði henni yfir vegginu, „vertn eins lengi að búa þig
og þú getur“.
„Jeg get ekki verið mjög lengi“, sagði Edna,
„því jeg hef engin föt að skipta um, og að eins fá-
eina hluti að láta í töskuna mína. Jeg held að þú
hafir ekki komið með allt dótið mitt“.
„En þú verður að vera lengi að koma þvi fyrir“,
sagði Ralph. Þú mátt ekki vera búin að því fyrr en
sjómennirnir eru farnir, Við verðum að vera hin
seinustu, sem fara úr hellrinum11-
„Gott og vel“, sagði Edna um leið og hún livarf
yfir vcgginn.
167
það hefði verið krókur fyrir Öll strandsiglinga skip
að fara nærri ströndinni þar, sem fólkið var. En
sk'pið, sem Ralph sá i þetta skipti, virtist stækka, og
það leið ekki á löngu áður an Ralph sá, í btla kík-
irnum sínum, að skipið var að sigla upp að strund-
inui. Di dró hana upp fliggið, hrópaði húrra og
flYcti sjer niður til að segja gleðitíðindin.
Að tuttugu minútum liðnum var þeim, setn 4
landi voru og horfðu eptirvæntiugarfull á skipið,
auðsætt, að það var að nálgast ströadina, og gleðin
hoppaði í hjörtum þeirra allra yfir því, að eptir alla
þessa þreytándi bið væri kapteinninn nú í þinn veg-
inn að koma aptur.
Eptir því sem skipið kom nær sást það betur og
betur, að það var stórt skip — ljómandi barkskip.
Þegar það var um hálfa mílu frá landi lagðist það
upp í vindinn, og rjett á eptir var skotið út bát.
Hjartað í Edau sló ákaft og hún varð kafrjóð,
þegar húa var að athuga mennina í bátar.'A i gegn-
um klkir Ralphs eptir að báturinn reri frá skipinu.
„Sjerðu kapteininn“, hrópaði Ralph, sem stóð
við hlið hennar.
Hún hristi höfuðið og rjetti honum kíkirinn.
Pilturinn horfði í gegnum kíkirian í fullar fimni
mínútur, ljet hann svo síga niður og sagði:
„Edaa, hann er ekki í bátnum“.
„llvað segirðu“, hrópaði Mrs. ClifT, „er þjer al-
vara að segja, að kapteinninn sje ekki í bJtaum?“
„Jegcr vÍ33 um það“, sagði R vlph; ov fyr3t