Lögberg - 12.12.1895, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 12. DESEMBER 1805
5
otí tírtita (C-tHHda) um JandamærÍD
milli Alnska ogr Canada, sem eiffi að
vera 141. hádegisbaugur. Hann
segir. að bráðabyrgðamæli ngum, sem
bæði Btndaríkin og Bretar hafi gert,
beri nærri saman, en að uauðsynlegt
sje að báðar þjóðirnar geri sameigin-
lega mælingu, einkum á pví svæði
sem nefndur hádegisbaugur Jiggur
yfir um Yukon fljdtið, f>ví f>ar sje að
byggjast og f>ar sje mjðg dyrmætir
námar. Hann leggur f>tð f>ví til, að
congressinn veiti nægilegtfje til f>ess
að ljúka við þessar mælingar.
E>á minnist hann á vandræðin
sem risið hafi milli Bandaríkjanna og
Ctnada útaf fiskiveiðum á stórvðtn-
unum og fljótunum milli f>eirra. Tak-
mörkin hafi ekki verið nógu nákvæm-
lega ákveðin og sjeu ekki nákvæml.
merkt, og f>ess vegna hafi Canada
varðskip tekið föst skip og gert veið-
arfæri npptæk tilheyrandi Banda-
ríkjamönnum. Hann stingur upp á,
að sameiginleg nefnd sje sett til að
rannsaka málið, ákveða nákvæmar
um takmörkin og láta setja greini-
legri merki.
Yiðvíkjandi landamæra prætunni
milli B-eta og lyðveldisins Venezuela
segir forsetinn, að Bandaríkjastjórn
hafi mælt með, að mátið í beid sinni
yrði lagt í gjörð, en að Bretar hafi
enn ekki gefið end legt svar, en eigi
von á pví mjög bráðlega. (Síðustu
frjettir segja, að Bretar neiti að legsjja
málið í gjörð hvað snertir pað svæði,
sem er innan hinnar svonefndu Schom-
berg línu). Hann notar petta tæki-
færi til að halda fram peirri kenn-
ingu, að Bandaríkin geti ekki polað
að Evrópu p jóðirnar auki laudeignir
sínar á meginlandi Ameríku. (Detta
er hin svo nefnda Munroe kenning,
sem sum B tndaríkjablöð hamast svo
á stjórninm að framfylgja).
Hvað snertir C tba, gefur forset-
in enga von um að Bríkin viður-
kenni uppreisnarinenn eins og sakir
standa.
Viðvíkjandi óstjórninni á Tyrk-
landi segir forsetinn, að stórveldin í
Norðurálfunni hafi gerst verndarar
kristinna tnanna á Tyrklandi, og von-
ar að pau vindi bráðan bug að pví, að
kæfa niður ofsóknirnar sem kristnir
menn verði par fyrir.
Niðurlag ræðunnar er um gang-
eyris spursmálið í Bríkjunum. Hann
segir, að fríslátta mundi ekki hindra
að gull dragist út úr fjárhirzlunni.
Hann álítur að eina ráðið sje að kalla
inn stjórnarseðlana sem vaaalega eru
nefndir „greenb*cks“ og hina svo-
nefndu fjehirzluseðla, sem gefnir voru
út til að kaupa silfur samkvæmt lög-
uaum frá 1890. Hann vill láta gefa
út ríkisskuldabrjef í staðinn, smáar
og stórar upphæðir, sem stjórnin
borgi lágt leigu af og sem sjeu inn-
leysanleg eptir langan tíma, Til að
bæta upp gangeyrir pann, sem pann-
ig hyrfi, er hann gerir ráð fyrir að
mundi nema um $484,000,000. vill
hann að pjóðbönkunum sje leyft að
gefa út seðla er jafngildi ríkisskulda
brjefum peim er peir leggi inn hjá
stjórninni sem ábyrgð fyrir seðlunum.
Bankarnir borgi stjórninni J af einum
af hundraði á ári af seðla-upphæðinni,
er peir gefa út, og ætlast liann til að
ojald petta mundi borga kostnað
stjórnarinnar í sambandi við pessa
breytingu. Detta fyrirkomulag álítur
hann að mundi hindra að gull dragist
svo út úr fjehirzlu ríkisins, eins og nú
á sjer stað, að vandræði sjeu að halda
f henni hinni löjrákveðnu upphæð af
gulli, nefnil. $100,000,000.
Alptavatns-nýlendurnar.
Rjett nýlega ferðaðist jeg með
Hon. Mr. Watson og Mr. Th. A.
Burrows, pingmanni fyrir Dauphin
kjördæmi, um ísl. byggðirna á austur-
strönd Manitoba-vatns hina svonefndu
Álptavatns-nylendu og Shoal Lake
nyl. Bændur í pessum byggðarlög-
um hafa beðið Manitobastjórnina að
láta skora fram flóana austanvert við
Manitoba-vatn og ennfremur að láta
ræsa fram Shoal Lake pannig, að
vatnið í pví geti aldrei yfirstigið
vissa hæð. Sá, sem mest hefur geng-
ist fyrir að fá pessu framgergt, er Mr.
Th. A. Burrows, og til pess að sann-
færa stjórnina um, að petta væri ekki
að eins nauðsvnlegt, heldur að pað
pyldi mjög litla bið et menn ættu
ekki að noyðast til að yfirgefa heimili
sín vegna of mikillar bleytu.
Árangurinn af pessari ferð Hon.
Mr. Watsons varð sá, að hann lofaði
að láta byrja á pessu verki tafarlaust.
Flóana austanvert við Manitobavatn
bjóst hann við að vera búinn að láta
purka fyrir næsta haust og Shoal
Lake útræsinguna lofaði hann að láta
gera ekki síðar en sumarið 1897.
Eins og nærri má geta, voru allir á-
na'gðir með pessi úrslit og voru mjt'g
glaðir yfir komu Mr. Watsons, pvl
peir treysta pví að pessi loforð verði
efud.
Hon. Mr. Watson dáðist að ís-
lenzku bændunum og búskap peirra.
Hann bjóst við og fannst eðlilegt peir
væru fremur á eptir öðrum, en í stað
pess sá hann,að peir voru beztu bænd-
urnir. E>að er sama sagan í öllum
ísl. byggðunum. íslendingum farn-
ast betur yfirleitt en nágrönnum
peirra, svo pað er ekkert undarlegt
við pað pó stjórninni sje annt um að
fá íslendinga til pess að setjast að og
verða bændur í Manitoba.
Eptir pví sem mjer virtist, líður
bændunum ekkert betur í pessum ný-
lendum heldur en i nylendunum í
Austur-Assiniboia, en pað er enginn
vafi á pví, að pessir Manitoba-bændur
verða með tfmanum, og p&ð mjög
bráðlega, miklu ríkari menn. Þeii
bafa ótakmarkað, ága tt ergjaland og
nóg vatn, og geta pes* vegna fjölgað
gripum sínum nær pví takmarkalaust.
Allt Sem að peim befur amað er ótti
fyrir pví, að slægjulönd peirra yrði of
blaut í votviðra-árum, en nú verða
löndin purkuð upp samkvæmt loforði
Hon. Mr.Watsons, og eptir næstu t> ö
ár verða pessar byggðir vafalaust ein-
hver alIra-ákjósaDlegasti bletturinn j
Manitoba — og pó víðar sje leitað —
fyrir kvikfjárrækt, einkum Shoal
Lake byggðin.
Winnipeg, 2. des. 1895.
M. Paui.son.
Algengur
Kvtlli,
Læknadur til fulls med
SARSA-
PARILLA
AYERS
FRÁSAGA ÖKUMANNS.
„•Tes? tjáðist af „Salt Rheum“ í átta ár,
og á beirn tima reyndi jeg mörg meðöl
sem mjer var sagt að væru góð við
þessum útbrotum á hóndunum á mjer,
en Þau bættu mjer eaki neitt, Seinast
ráðlagði einn vinur minn mjerað reyna
Ayer’s Sarsaparilla, og sagði að jeg
yrði að kaupa sex flöskur og taka inn
úr þeim nákvæmlega eptir fyirsögn-
inni. Jeg fór ep'ir ráðum hans ogfjeak
mjer sex flöskui, og tók inn úr þremur
þeirra án þ°s« að flnna að það hefði
nokkur veruleg áhrif. Eu úður en
jeg var búinn með fjórðu flöskuna
voru hendurnar orðnar eins
Lausar vid uíbrot
eins og þær hafðu nokkurntíma verið.
Atvinna míu, s-m er að keyra fólk, út-
heimtirað jeg sje úti í rigningum og
kuld*, og það opr berhenmr; en veikin
hefur S'imt aldrei gert vart við sig
aptur.—Thomas A Johns Stratford Ont
Ayer’s ssk Sarsaparilla
A llciinssyinngimiii.
0. Stephensen. M. D.,
öðru.n dyrum norður fri norðvesturhorninu á
ROSS & ISABEL sTKÆTUM,
verður jafnan að hitta á skrifstofu sinni frá kl.
9—11 f m., kl. 2—4 og 7—9 e. m. dag hvern.
—Nætur-bjalla er á hurðinni.
Telefhone 346
ÍSLENZKUR LÆKNIR
Dr. M, Halldoisscn,
Slranahan & Hamre lyíjabííÖ,
Pa.rk Jlivp.r% — — — N. Dale..
Er að bitta á hverjum miftvikudegi í Grafton.
N. D., frá kl. 5—6 e. m.
Arinbjorn S. Bardal
Selur líkkistur og annast um út
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dajr og nótt.
613 Eigin ^ve.
Tannlæknar.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
CIiAEKE <Sc BTJSH
527 Main St.
lyer's Pillur Hreima Innýflin.
PENINGAR LANADIR
MEÐ GÓÐUM KJÖRUM.
Undirskrifaður lánar peningtl ir.ót fast
eignaverði með mjög rýmilegum kiörum. Ef
menn vilja, geta þeir borgað lánið smátt og
smátt, og ef þeir geta ekki borgað rentuna á
rjettum tíma, geto þeir fengið frest. Skrifið
eða komið til
E. H. Bergmann,
GARDAR, - • N. DAKOTA.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK.
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI. o.s. frv.
Mr. Lárur Árnason vinnur i búðinnf, og er
því bægt að skrifa honum eða eigendunupi a ísl.
þe^armenn vilia fameiraf einhverju meðali, sem
þeir hafa á^ur fengið. En œtffi slcal muna eptir að
senda númerið, se n er á miðanum á meðala-
gh sunnum eða pokkum.
SUMAR SIvOK.
Morgan hefur hið bezta upplag j bæn-
um af ljettum skóm fyrir sumarið.
Allar sortir—allir prjsar, Fínir reim-
anir eða hnepptir dömu „Kid“skór á $1,00
parið.
Mr. Frank Friðriksson vinnur í ðúð-
inni og talar við ykkur á ykkar eigin
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
:♦ ♦:
♦ Hvergi í bæn- ♦
♦ um er mögulegt að fá fall- ♦
J egri og betri úr og klukkur {
♦ ♦
■ * ♦
♦
♦
♦
♦ - -----------------’
♦ N. W. Cor. Main & PortsgeAve. ♦
♦♦ ♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦
J en í búð
G. THOMAS,
MANITOBA.
fjekk Fyrstu Vekði.aun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýningunni,
sem haldin var í Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
þar. En Manitoba er ekki að eins
hið bezta hveitiland í humi, heldur er
f>ar einnig pað bezta kvikfjárræktar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
í, pvi bæði er par enn mikið af ótekn
•im löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, þar sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoha eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir friskólar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum í fylk-
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
þess að vera þangað komnir. í Manf-
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk þess eru í Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
lendingar.
íslenzkur umboðsm. ætið reiðu-
búinn að leiðbeina ísl. innflytjendum.
Skrifið eptir nýjustu upplýsing-
um, bókum, kortum, (allt ókeypis) til
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister ®f Agriculture & Immigration,
WlNNIPKG, MANITOBA.
*
Peoples fitore* ^
máli.
A. G. MORGAN
412 Main St.
Aldrei böfum við getað gert eins vel við skiptavini okkar og nú, og er
vegna þess að bæði böfum við meiri vörur en nokkru sinni áður,
og svo eru þær keyptar á stórmörkuðum eystra, þar sem prísar
eru beztir.
Einkum vil'um við minna á margskonar ný
kjólaefni og allt sem til þeirra þarf.
Bráðlega fáum
við mikið af ýmsum skrautvarningi, sem er sjerlega
vel valinn til jólagjafa. —Allt með góð'i verði.
J. SMITH & CO.,
173
Callas, sétil er böfnin við Lima. Við náðum þangað
með góðri heilsu og heilir á hófi.
Barkskipið „Mary Bartlett“ færir yður þetta
brjef, og hef jeg samið um að skipið komi við þar
sem þið eruð og flýtji ykkur öll til Acapulco, sem er
næsta höfn við borgi.ia Mexico, og ræð jeg ykkur
öllum til að fara þaðan sem fyrst til San Francisco.
Jeg hef borgað fyrir far ykkar allra til Acapulco, og
jeg legg bjer með ávísan upj> á eitt þúsund dollara
fyrir ferðakostnáð ykkar þaðan. Jeg ræð ykkur til
að setjast að í Palmetto Hotel (í San Francisco), sem
er gott hótel fyrir fjölskyldur að vera í, og jeg ætla
að skrifa yður þangað seinna og senda yður aðra
ávísan. Jeg býst jafnvel við, að brjef mitt verði
feomið þangað.á undan ykkur, þvf að póstskipið nær
líklega til San Francisco á undan ykkur. Gerið svo
vel að skrifa mjer strax og þið komið þangað, og
felið brjef yðar á hendur Nasco, Parinley & Co. hjer
í Lima“.
Þegar hjer var komið lcstrinum, brauzt dálítið
óþolinmæðisóp fram af vörum Mrs. Cliff; þvi eptir
hennar áliti hefði kapteinninn átt að byrja brjeíið
með því að gera grein fyrir, hvers vegna hann kom
ekki sjálfur.
„Þegar jeg kom til Lima, sem er 6 mílur frá
Callao“, hjelt Edna áfram að lesa, „seldi jeg sumt af
þekkist, og eru þúsundir skipsfarma af því fluttir til
sra lauda, og seldú' við hfui verði. iiitstj. Lögb,
176
það væru hlutabrjef í Panamaskurðinuin eða eittlivað
þess háttar. Hann er ákaflega varkár“.
„Þið verðið að gæta að því“, sagði Edna í lágum
róm, „að hann varð að senda þetta brjef með privat
mönnum og með mönnum sem voru að fara þangað,
sem eign hans er, og eins og þið sjáið, mátti hann ekki
segja neitt í brjefinu, sem gat gefið nokkrum manni
hugmynd um fjársjóðinn, sem hjer er. Þegar hann
skrifar með pósti, skrifar hann óefað greinilegar11.
„Jeg vona að hann skrifi greinilegar I aðra átt“,
sagði Mrs. Cliff, „en nú skulum við fara upp í ht-llir-
inn til að taka farangur okkar saman. Jeg er miklu
meira hissa á brjefinu þvi arna en jeg var á því að
skipið kom“.
169
„Þjer eruð vfst Mrs. Horn“, sagði bann. „Hjer
er brjef frá manninum yðar“.
Það var skrítið, en samt satt, að Mm. Cliff,
Ednu og Ralph fanust það, að Edna var á þennau
hátt viðurkeund sem gipt kona, hafa meiri þýðingu
eu vfgslu-athöfnin sjálf.
Edna blóðroðnaði í andliti um leið og hún tók
við brjefinu. „Frá manninum raínum“, sagði hún;
en svo gekk hún afsíðis til að lesa brjefið, án þess
að segja nokkuð meira.
En Mrs. Cliff og Ralph gátu ekki beðið eptir
þvf, að hún læsi brjefið; þau gengu bæði að stýri-
m&nninum og spurðu hanu, eins og ineð einum
munni, hvað hefði orðið um Horn kaptein,hversvegna
hann hefði ekki komið sjálfur, hvar hann væri, hvort
þetta skip ætti að flytja þau burt og heilan tug af
svipuðum spurningum. Sjómaðurinn brosti að ó-
þolinmæði þeirra, en undraði sig samt ekki yfir
henni, og sagði þeim svo allt scm hann vissi um llorn
kapteiu og fyrirætlanir hans.
Hann sagði, að kapteinniun hefði komið til
Callao fyrir nokkru síðan, og hefði strax reyat að fá
skip til þess að sækja fólkið, sem hann hefði skilið
eptir, en lionum hefði ekki tekist það. Það var ekk-
ert skip á höfninni sem lu num líkaði. Það leit út
fyrir, að kapteinninn væri mjög vandur að skipinu,
sem hann vildi fá til að flytja konuna sína oor hitt
fólkið á.
.„Qg optir aö iiaía ojeð tyrs. iioru b®tti 3týn-