Lögberg - 06.01.1898, Side 4

4
Lf'OKPPG, FIMMTUDAGINN 6, JANUAR 1808
LÖGBERG.
GefiC út aS H8 Prine««St., Winsip»g, Man
af THE L6GBERG PRINT’G & PUBLI8ING Co’V
(Incorporated May 27,1890),
Ritstjóri (Edltor): Sigtr. J6naí»on.
BueineCT Manager: B, T. BjÖRNSON.
4 nirl ýeinfra r : 8mA-eu|rlý*ingar í eitt skipti26
jrir 30 ord e<3a 1 þml. dálltelengclEr, 76 cts nm mán-
<3lnn. Á stwrri auglýelngura, e<3a auglýeingumum
lengri tíma, afsláttur eptir ■amningl.
ftástada-skiptl kaupenda verður að tilkynna
ekrlfiega og geta um fýrverand’ búetac) jafnframt.
Utonáskript tll afgreiðsluatofu blaðsine er:
lle '.éibers PrmllHK A Ptibliali. Co
P.O.Box Ö85
Winnipeg, Man.
Utanáakrlp ttll rlUtjórane er:
Editor Lögberg,
P O. Box ð8á,
Winnipeg, Man.
■m. 9amkv»mt landslðgum er uppe^gn kaupenda á
Jaði ógild,nema hannsj© skaldlaus. þegar hann seg
irupp.—Bf kaupandi, sem er í skuld við bladið flytu
rlatferlnm, án þese að tllkynna heimilasklptin, þá er
þaó fyrir dómstólmum álltin sýnlleg sönnum fyrr
orettvfaum tilgangi.
- j sniijon 6. jan. 1808 —
Astaudið á Isluudi.
íslaDds póstur kom soinnipart
v.kunnHr #em leií, Og níi blöö, er meö
honum komu, fram i fyrstu viku Jes-
etnbrr. Vjer birtum & öðrum stnð (i
luaiids frjettunum) hið helzta, sem
blöðin hafa meðferðis um eldgosið og
öskufallið, og er ekki mikið á pvi að
greeða. í>að er enginn vafi á, að all-
mikið eldgos á sjer stað, en enginn
veit með vissu hvar pað er. Eptir pvi
sem blöðin bera með sjer, hefur ösku-
falhð ekki veiið orðið mjög mikið í
byrjun desember, en spursmálið er,
hvoit meira öskufail h> fur ekki átt
sjer stað eptir að siðustu biöðin komu
út, nefnil. 12. f. m. eins og telegraf-
skeytið, er vjer birtum í siðasta blaði,
getur um. t>að er nú samt vonandi,
að pað bafi ekki orðið meira en blöðin
geta um, og að dagsetningin i skeyt
inu hafi ruglast.
Veðrátta hefur veríð óvanalega
mild á ísl. í haust er leið og fram i
növember mánuð, en rosasöm, rign-
ingasöm og óstiilt.—Mannskaðar
mikiir hafa orðið á sjó, einkum á Vest-
uriandmu, par sem 18 menn fórust
svo að segja i einu.—Fjársalan til
Frakklauds hefur misheppnast, eins
og vjer bjuggumst við, svo nú er
ekki sjáanlegt hvar bændur fá polan-
legan markað fyrir fje á fæti fram-
vegis, og er pað markaðsleysi óút-
reiknanlegur hnekkir fyrir landsmenn,
pvi fjársaian á fæti hefur verið helzti
vegurinn til að fá reiðu poninga og
losast af verzlunar klafanum, sem peir
hafa verið bundnir á um undanfarn-
ar aldir.
Hið he'zta, sem biöðin á ínlandi
hafa nú meðferðis, er iifrildi og
skammir útaf pólitfk, en pó eyða sum
peirra talsverðu plássi fyrir skammir
um Ameríku. —,,ísafold‘‘, „I>jóðv.
ungi'* og „Bjarki“ mæla með miðlun-
arstefnu peirri, sem innifalin var í
frumvarpi dr. Valtýs, en „I>jóðólfur“,
„Dagskrá“j „Austri“ og „Stefnir“
kaldhamra fram stefnu Bened. Sveins-
sonar. „Island“ aðhyllist helzt al-
gerðan aðskilnað frá Danmörku, en
„Fjallk“. virðist sitja á vallargarðin-
um. „NýjVÖIdin“ vill vekja upp
frumvarpið frá 1889, og álftur nú rit-
stjóri blaðsins allt annað óhafandi.
Stefnurnar, sem eiginlega er um að
ræða, eru nú orðnar prjár, og er sagt,
að kaupmenn hafi fengið Jón ólafs-
son til að vekja upp frumvarpið frá
1889, einungis í peim tilgangi að
sundra pjóð og pingi enn meir, svo
að stjórnarbótar-baráttan haldi áfram
að vera sama árangurslausa pófið ogr
að undsnförnu. Oss er skrifað, að
flestir kaupmenn og embættismenn
vilji balda stjórnarfyrirkomulaginu
algerlega í sama horfinu og verið hef-
ur, pví að með pvf móti geti peir haft
allt ráð landsmanna f hendi sjer eins
og að undanförnu. Oss er ennfremur
skrifað, að Jón Ólafsson hafi látist
vera með stefou dr. Valtýs á meðan
hann var að fá flokk hans til að styðja
að pvf, að pingið veitti honum 1,200
króna bitlinginn, en siðan hafi hann
selt sig kauproanna- og embættis-
manna-flokknum, og haldi nú út blaði
sem menn úr peim flokkum eigi.
Vidalin hafði „boðið betur“, og póli-
tiska flakið verið slegið honum.
I>að má búast við, að ýms meið-
yrðamál rísi út af persónulegum ill-
yrðum, sem ritstjórarnir hafa viðhaft
hver i.m annan í deilum sínum um
pólitfkina. I>að sækir strax f sama
farið og áður fyrir Jóni Ólafssyni.
Hann hefur „velt sjer yfir“ Mr. Einar
Hjðrleifsson „upp úr purru“ með ó-
bóta skömmum, og hefur nú Mr.
Hjörleifsson höfðað neiðyrðamál gegn
Jóni útaf ummælum hans. Það er
ekki ólfklegt, að ritstjórar Seyðis-
fjarðar blaðanna lögsæki hver annan
fyrir illyrði, pví ymislegt er ópvegiö í
blöðum peirra.
Eptir pvf sem blöð og brjef frá
íslandi bera með sjer, er hagur al-
mennings víða á landinu pröngur og
framtfðar-horfurnar fskyggilegar. En
pó mun yfir höfuð eins lítið gert úr
vandræðunum og unnt er, pvf stefnan
er nú sú á ísl., að reyna að telja sjálf-
nm sjer og öðrum trú um, að fólki
vegni par eins vel, ef ekki betur, en
annarstaðar í veröldinni. I>ví miður
er petta tóm fmyndun eða hreysti-
yrði, og óiíklegt að almenningur &
íslandi geri sig til laDgframa ánægð-
an með tómar pappírs framfarir og
ímyndaða veigengni. Prjedikanir uœ
framfarir og velgengni á ísl og nfðið
um Amerfku er einmitt söunun fyrir,
hve bágt og Iskyggilegt ástand al-
mennings er á ísl.—£>ær eru einskon-
ar örprifráð,til að reyna að halda fólk-
inu kyrru í landinu hvað bágborin
sem kjör pess eru.
Montreal Witness
•r eitt elzta, bezta og útbreiddasta
blaðið f (Janada. Dað kemur út
prisvar á d*g, og svo einnig 1 viku-
legri útgáfu. Ef einhver Islendingur
vildi kaupa Montreal-blað, pá mælum
vjer með Witnest. Vjer getum út
veg&ð kaupendum vorutn blaðið ódyr-
ara en menn geta sjálfir keypt pað að
útgefendunum, og skulum gefa frek-
ari upp'ysingar Og panta blaðið fyrir
ksupendur vora ef peir æskja pesi.
Blaðið Onward minnist n/lega á
Canada-blöðin eins og fylgir:
„Vjer álftutn, að í engu landi
„standi blöðin hærra hvað snertir
„hinn siðferðislega blæ en 1 voru
„kæra föðurlandi. Vjer ftlftum,
„að pað eigi pann sjerstaka og
„óvanalega heiður, að eitt aðal
„blaðið f stærstu borginni hefur i
„fimmtfu ár verið siðferðislegur
„krossfari og umbóta hetja. í
„öll pessi ár hefur blaðið ekki
„tekið eina einustu auglýsingu
„um áfeDga drykki, tóbak eða
„leikhús. £>að hefur lagt miklar
„tekjur f sölurnar til að standa
„við sínar báleitu grundvallar-
„reglur, og stendur eins og fer-
„strendur, öflugur turn gegn öll-
„um vindum, sem á pvf bylja“.
I>að er auðvitað Montreal Wit-
ness, sem átt er við, að ekki hafi tekið
augl/singar um áfenga drykki o s.frv.
Haustkveðja, 1. vetrardag
1897.
Til sjera J. Bjarnasonar 1 Winnipeg.
Hausts á kveldi sígur sunna,
senn er eptir pumal-spönn;
óðum kólnar, bliknar, breytist
bæði lopt og jörð og hrönn;
inn á hugans hundrað strengi
hreimar streyma, tóna slá
pá er bráðu bankahruni
blómsins sumar hokri spá.
Ltfs á kveldi sfgur sunna,
sýnilega bregður lit;
vestur á feigðar furðuströndum
falinn móðu einn eg sit—
einn með slitna æfi-drauma
örlaga bundinn leynivað;
mæðast taka andans augu,
eins óg Byron forðum kvað.
E>ú sem fyr til furðustranda
fluttir ungur hrausta sál,
pú sem lífsins prengri leiðir
præða bjóst og flyja tál:
seg mjer, hvar er hönd pín, hlyri,
heyrir pú minn vinar-róm?
hvar er jeg, og hvar er leiðin?
hefurðu skilið lifsins dóm?
Sitor pú mjer sjálfur nærri
sveyptur poku líkt og jeg?
sjerðu kannske sama brimið,
sömu hrjóstrin ægileg?
Gekk pjer llka sama sólin
sama hringinn—pjer sem mjer?—
sama hringinn—sama hringinn
sannleikstyran mðrgnm fer.
Veit jeg pú ert, vinur, nærri—
vötnin pagna, kyrrist peyr—
er nú sem í rauða-rökkri
ræði I næði vinir tveir:
þú sem forðum sterkur, stilltur,
stöðugur sem gróin björk,
jeg sem pálma villi viður,
vafinn fram á eyðimörk.
Svör pfn heyri’ eg- heyrði fyrri-,
hressist jeg og sönsum tek,
já, með ástar hlyju hjarta
hluttekningf lund mjer vek.
Hafísköldum heljarrúnum
hugans vfsa skal á bug;
hjartað spyr ei hót um rúnir,
heldur kærleikstrú og dug.—
Færist ljós að furðuströndum,
fjörgast augu, hresaist lund,
sje jeg yfir feikna flæmi,
fjöll og dali, sæ og grund,
sje á ótal alda raða
orustuvöll og Hjeðins víg:
eina falla, aðra rísa—■
okkur sýnist—fyrir gýg.
Fyrir g/g? nei, förum bægan;
fjarri slíkt er mfnum grun;
skiptir mjög hver vopni veldur,
vopna líka sje jeg raun.
Darna fellir fylking heila
Filisteans asna bein;
parna bregða bi trum hjörfum
bleyðimenn og—höggva f stein!
Ekki vopnið, heldur höndin
Hildar gildir mest f praut,
undir flestum ytri kjörum
andinn má sjer ryðja braut.
Dað er vitið, hjartað, höndin
heimi, sem að vinnur bót;
eitt pó veit jeg vopnið bezta:
vilj&nn bryndan kærleiks rót!
Leyndardóma læt jeg kyrra,
lúnum nægir minni praut,
hygg og æðsta himnaspeki
hjer að velja rjetta braut.
Dómur Krists á degi hinsta
dæmir ei um fræði vit,
heldur um inn hreina vilja,
hjartans rót og trúar nyt.
Sje jeg pfna stöð f stríði,
stærra leit jeg margra svið,
en að hreinum hug og vilja
hefur fár pig jafnast við.
Hrer er mannsins huggun æÖBta
hausti að og lækki sól?—
Hugsjón pá að hafa varið,
hjartans sem er bezta ikjól.
Blessan pjer og bræðrum pínnm!
Blessan yfir lífs pfDS starf!
X>að mun verða sagt um sfðir:
„Sá fór vel með iMurarf .íí
I>ökk fyrir alla pessa smáu,
pú sem hjelzt við föðurgarð.
par eru feður peirra stóru
pegar verk pín bera arð____
Hvað er nú? mjer synist sólin
synu hærri nú en fyr.
Er jeg ekki aptur heima,
aptur barn við lífsins dyr?—
Svo er pað; pó sjónir fölni,
8Je jeST íögur tímamót,
pvf ið sama, göfga, góða
geisla slær á lífs míns rót.
Hver mun fyr, h’rer síðar sofna?
Syrgjum pað ei, bróðir kær,
gaf oss ekki gæðin beztu
Guð og faðir náðarskær?
mjer eitt lítið * tef að stama
stundu lífs f háum kór,
þjer með hraustri hönd að rækta
helgan reit, sem verður stór.
Hræðumst aldrei haust nje vetur,
hræðumst enga furðuströnd,
aldrei kemur sólar setur
sannleikans við hirainrönd;
ljóssins son pvf iftils metur
lfkams pó að trosni bönd,
ávalt sjeð inn góði getur
guðs in dyru sumarlönd.
Mattb. Jochumsson.
Obærileg kvöl.
G. W. COON KBBPPIST ALLUB AP GIGT.
Gat hvorki reist hönd nje fót—Durfti
að mata hann og klæða— Lækn-
ar sögðu að honum gæti ekki
batnað, og pó getur hann sinnt
störfum sinum panu dag í dag.
Eptir glaðinu „Reporter“, Milbrook.
Margir hafa fallið fyrir gigtinni,
og hún óefað orsakar mönnum meiri
kvalir en nokkuð annað. Af peim,
sem hafa pjáðst af gigt hafa vfst fáir
tekið meira út en Mr. G. W. Coon,
sem er nú eigandi eins bezta bakarfs-
ins f Hampton, en sem átti heima í
mörg ár í Pontypool, par sem veikindi
hans byrjuðu. Eptirfylgjandi er pað,
sem Mr. Coon sagði frjettantara ein-
um um veikindi sfn og hvernig hon-
um batnaði á endanum. Hann sagði:
„Jeg fann fyrstu merki gigtarÍDnar
fyrir hjer um bil'7 árum. Fyrst skij ii
jeg mjer litið af pví, en pegar mjer
fór að versna til muna leitaði jeg idJ h'
lækninga, en pað var að gagnslaui'i.
Mjer hjelt stöðugt áfram að versna
par til að 8 ár voru liðin frá pvf u'>
jeg fann fyrst til gigtarinnar og pa ^; ■
að til jeg var orðin eins ósjálfbjarg *■
eins og lltið barn. Jeg gat ekki l vpi
handleggjunum og konan mfn >aið
að mata mig hvenær sem jeg h .fði
lyst á að borða eitthvað, sem ekki var
upt sökum hinna óbærilegu kv.ila.
Hendurnar á mjer voru mjög bólgnar
844
glensi, „pjer eruð pá parna. Jeg sá yður ekki koma
inn. Og hver er pessi vinur?“
„Failega konan, sem horfir á yður úr speglinum
yðar“, svaraði Steinmetz, og pað hreifðist ekki einn
vöðvi f andliti hans, fremur en pað væri úr steini.
Greifafrúin hló og skók höfuðið, og eins og
vant var, varð afleiðingin sú, að húfan hallaðist við
pað út í annan vangann.
„Jæja“, sagði hún, „jeg get ekki gert neinn
skaða með að tala um slfka hluti, pví jeg veit ekkert
um pá. Vesalings maðuxinn minn—vesalings klauf-
inn hann Stefán mmn—trúði konunni sinni ekki fyrir
neinu. Og hann er nú í Sfberfu. Jeg trúi að hann
vinni par f skósmiðsbúð. Jeg kenni í brjósti um
fólkið, sem er f stfgvjelunum; en máske bann setji
emungis reimarnar í pau. Heyrið pjer pað, Paul?
Hann trúði konunni sinni ekki fyrir neinu, og bann
er nú f Slberíu. Latið pað verða yður að varnaði—
eða hvað segið pjer, prinzessa? Jeg vona, að hann
eegi yður alla hluti“.
J „Setjið ekki traust yðar á prinzessur“, sagði
Siemmetz frá arinfeldinum, par sem hann stóð og
var enn að urna sjer á hönduuum, pvf haun haiði
ejálfur keyrt sleðann, sem Magga og hann komu í.
„E>að segir svo í ntningunni“.
„Á prinza, pjer óguðlegi maður!“ hrópaði greifa-
frúin hlæjandi—„á prinza, en ekki prinzessur, segir í
ritningunni“.
„X>að má vera að svo sje“, sagði Steinmetz.
853
„Hvenær á jeg að fá að tala við yður einslega?“
spurði hann.
Etta hafði mikið hugrekki. Hún ypti öxlum
og sagði:
„Gerið svo vel að hætta pessum sjónarleik og
verið eitki svona leyndardómsfullur; jeg er preytt.
Góða nótt.“
Hún stóð á fætur og ljezt vera að bæla niður
geispa f sjer.
Chauxville horfði á hana með sínu óheillavæn-
lega brosi, og pá tók Etta allt í einu eptir lfkmgunni
milli andlits hans og hins giottandi villikattar f
reykinga-herbergmu I Osteruo, sem Paul hafði
minnst á.
„Hvenær?“ endurtók hann.
Etta ypti einungis öxlura.
„Mig langar til að tala við yður um—Góðjerða-
bandaluyið ', sagði Chauxville.
Augu Ettu pöudust út. Hún gekk eitt eða tvö
spor burt fra honum, en kom svo aptur fast tii hans
og sagði:
„Jeg ætla að vera hjer heima og fara ekki til
kofans, par sem á að hafa snæðing á morgun, of pjer
viljið koma úr veiðiförmni nuemma".
Chauxvii * hneigði sig pessu til sampykkis.
XXIX. KAPITULI.
ENGIL-BÚSSINN.
Degar háttatfmi var kominn, fór Katrfn með
Möggu upp I svefnherbergi henuar, til að sjá hvort
hún hefði allt, sem hún óskaði eptir. Viöar-eldur
341
„Detta er töfrandi hús, prinzessa“, sagði CbauX-
ville svo hfttt, að allir heyrðu pað, af pví svo hittist íi
að lagið, sem Katrín var að spila, var par lágt óg
mjúkt. En spiiamennska Katrlnar einkenndi sig pö
vanalega raeð Stysldeik, en ekki með mjúkleik.
„Já, pað er töfrandi“, svaraði Etta.
Lagið hækkaði aptur upp í krapfmiklar sam-
stemmur.
„Jeg verð að fá að tala við yður, prinzessa“,
sagði Chauxville.
Etta renndi augunum yfir um stofuna, pangað
sem maður hennar og Steinmetz voru.
„Einslega11, bætti Chauxville við rólega.
Etta sneri við einu blaðinu í ljósmynda-bókinni
og horfði fast á eina myndina.
„I>jer verðið! sagði hún með dálitlum pykkju-
svip.
„Já, jeg verð að fá að tala við yður“, endur*
tók hami.
„t>að er orð, sem jeg held ekkert upp á‘‘, sagöi
hún og lypti augnabrúnunum.
Lagið, sem Katrín var að spila, lækkaði aptur,
og pá sagði Chauxville svo hátt, að allir heyrðu:
„I>að eru tíu ár síðau að jeg hef farið með rifiil-
Ó, Madame, pjer pekkið ekki geðshræiiuguna, setn
pví er samfara. Jeg kenni f brjósti um kvennfólkíð
fyrir, að p«ð getur ekki farið a veiðar—að pað fær
ekki að eiga við hia ttóru veiðidýr11.
„Hvað mig 8jálfa snertir, M*nsieur“, svaraði