Lögberg - 28.04.1898, Qupperneq 5

LÖOBEHG, FIMMTUÐAMINN 28. APRÍL 1888.
5
Frjettabrjef.
Bru P. O., Man , 22. apr. ’98
Herra ritstjóri Lögberga.
Fyrsta samkoman 1 nýja fjelap;s-
bfisinu að Bru var haldin pann 14. J>.
m-> og fór hfin eins vel og tnyndarlega
fram og til var ætlaat; engum skugga
l>rá fyrir fir nokkurri átt, til pess að
skyggja á ánægju gestanna. Hjer
t'oru samankomnir fjörugustu tölu-
nienn okkar Argyle bfia; ennfremur
œfðustu hljóðfæraleikendur okkar, svo
sem Miss Aurora Frederickson, Miss
Ross og Mr. Albert Oliver.
Miss Aaurora Frederickson opn-
aði samkomuna með söng og orgel-
spili. Mr. Skapti Arason styrði sam-
komunni, og flutti hann vel við eig-
andi tölu um fjelagsskap og um sam-
vinnu fjelaganna (kvennfjelagsins og
lestrarfjelagsins) hvað snerti byggingu
tfissins, o. s. frv. I>eir Kristján Jóns-
son og Sigurður Christopherson fluttu
og tölur, og 1/stu pær, eins og ræða
forseta, góðum hug til fjelaganna og
aðalaugnamiðs peirra, sera sje að
hlynna eptir mætti og kringumstæðum
að kristindómsmálum byggðarinnar,
einkum með peningaframlögum kirkj-
ttnni til styrktar, og að auðga anda
ungdómsins með góðu og fræðandi
bókasafni. Allar ræðurnar voru liprar
og vel frambornar, en einna innilegast
virtist vaka fyrir Mr. Sigurði Christo-
pherson pað ómetanlega gagn, sem
góður fjelagsskapur og samtök. gerir
1 heiminum.
Kvæði pað, er hjer fer á eptir,
flutti Mr. Sigurbjörn Jóhannsson.
Mr. Fr. Frederickson las upp
skáldsögu, um hjfiskap Engla-drottn-
ingar, eptir Jónas skáld Hallgrímsson.
Miss Jakobína Jóhannsdóttir ljek
gamanleik er hfin hafði pýtt fir ensku
Fjöruga samtalsleiki á enska ljeku
peir Kristján Hjálmarson og Haraldur
Sigmar, og sömuleiðis pau Kristján
Hjálmarson og Margrjet Sigmar.
Fíólfns-duet spiluðu peir Albert Oli-
ver og Kr. Hjálmarson. „Skólakenn.
arann“ ljek Torfi Steinsson meö
nokkrum börnum. Solo sungu: Sjera
J. J. Clemens, Miss A. Frederickson,
Miss Ross og Jón Friðfinnsson. A
hljóðfæri ljefru par næst Albert Oliver
og Miss Ross. Quartette sungu: Sjera
J. J. Clemens, Sigurður Pjetursson,
Torfi Steinsson og Albert Oliver.
Að síðustu sungu allir „Good save
the Queen“.
*
Heldur voru bekkir hfissins punn
skipaðir af fólki, og olli pví pað
pað tvennt, að samkoman var ekki
auglyst með nægum fyrirvara og ekki
heidur svo rækilega sem purfti, og
pað annað, að hveitisáning bænda var
byrjuð. Fyrir aðgang á samkomunni
kom inn í kringum $25.00, og fyrir
borgun fyiir veitingar um $8.00.
Hlutaðeigandi fjelög eru pakk-
lát öllu pví fólki, sem eitthvað gerði
til pess að skemmta gestunum. I>eir,
sem hlustuðu á, láta sjer vonandi
nægja lifandi ondurminningu um jafn
ágætar skemmtanir.
Einn af fjelagsmönnum.
Kvæði
flutt á skemmtisamkomu að Bru 14.
aprfl 1898.
bungu lands hjá byggðarvegi
sljettum
pars brúuð rennur lftil foldar-und,
er rfimgóð bygging, reist á grunni
pjetturr,
og ráðin hjer in fyrsta skemmti-stund;
hið glaða vor skal gleði okkar magna
—°g gesti hverjum hfisráðendur fagna.
Á stuttum tíma starf er leyst af hendi,
er stórt má virðast litlum m&nnflokk
hjá,
og margur hygg jeg hingað augum
vendi
er hfisið n/ja vorsól blikar á;
pað íslendÍDga eign og verk má telja,
og lslenzkt nafn pví sæmir bezt að
velja.
Dvf íslenzk tunga hjer skal inni hjóma
og helga krapt sinn vorum æskulyö,
og íslands fornu fróðleiks helgidóma
sem fjelags eign pað geymi langa tfð;
pá beztu heilla-ósk pvl vil jeg inna:
að öll hjer blessist fjelagsskapar vinna,
Að nær og fjær pað njóti góðrar hylli
og niður kveði flokkadráttar kíf,
en bni pá leggi byggðar parta milli
og bönd, sem tengja eindrægt fjelags
líf;
fyrst ein er sveit, hfin eitt skal fjelag
vera,
pvi einn ei lyptir megna prír að bera.
t>ví grandi enginn fjelags fellibylur,
en frá pvi streymi kjarngóð mennta-
lind,
og himinborinn bróðurkærleiks ylur
hjer blómgi allt í sinni rjettu mynd,
en allskyns hregg og hagl pað af sjer
standi,
s >m Herðubreið á voru forna landi.
SlGUBB. JÓHAKNSSON.
Islendingadags-máliff.
(Útdiáttur úr fundargerninfi.)
Ssmkvæmt fuudarboði, dags. 1
apríl p. á. hjeldu íslendingar á vestur-
strönd Manitoba-vatns fund 1 hfisi Mr.
Th. Simonarsonar 8. april 1898, til
pess að ræða um íslendingadags-haid
á komanda sumri. Til forseta var kos-
inn Mr. J. Crawford og til skrifara Mr.
B. Daviðsson.
Mr. Th. Símonarson áleit, að ís-
lendingar 1 pessu byggðarlagi stæðu
ekki verr að vfgi með að halda ís-
lendingadag en fólk i sumum öörum
íslendinga-byggðum, sem pó hefði
Bicycles! Bicycles! Bicycles
ROAD KING
Eins gott og önnur hjöl,' sem seld
eru á. $75.00. Fyrir borgun út
í hönd .............
DUKE
$6o.
Næstum því jafngott og Road King,
ljömandi fallegt og í alla staði
vandað hjöl fyrir....................
$50,
BARON $35.00.
Þetta hjöl er ábyrgst að öllu leyti eins og liin dýrari, en er ekki eins “up to date” eins og hin.
Þau líta vel út. og eru jafngöð og þau hjöl sem voru seld á $50.00 til $60.00 í fyrra. — Öll lijölin eru
$5.00 dýrari, ef þau eru seld upp á lán. — K V E N N-H J Ó L af sömu tegundum og með sama verði,
—Cataloque sendur hverjum, sem hafa vill,
B. T. BJORNSON.
haldið íslendingadag. Honum fannst
17. jfini heppilegri fyrir pjóðminning-
ardag en 2. ágfist. Taldi bann 17.
jfini pað til gildis, að pann dag hefðu
forfeður vorir myndað hið fyrsta lög-
gj&farping íslindinga, og áleit hann
pað ekki peim að kenns, sem mynd
uðu pað, pó íslendingar siðar hefðu
misst sjálfstæði sitt sem lyðveldi.
Mótmæli hans gegn 2. ágúst voru að-
allega innifalin í pvf, að hann áleit
pann dag hafa verið haldinn í fyrstu
(nefnil. 1874) i minningu um 1000 ára
byggingu íslands og komu konungs
til Islands, en ekki sem pjóðmiuning-
ardag eða í minoingu stjórnarskrár
peirrar, er íslendingar fengu pá, sem
bezt hefði synt sig f pvf, að ^ms hjer-
öð á íslandi hefdu haldið þjóðhátiðina
1874 löngu fyrir 2. ágfist og að sam-
komur þær, er haldnar hefðu verið 2.
ágúst næstu ár á eptir, hefðu verið
kallað&r 1000 ára afmæli, og svo
hefðu engin ilfk hátiðarhöld verið
um mörg ár þar á eptir.
Mr. E. Suðfjörð ljet ekki að svo
stöddu í ljósi álit sitt viðvikjaudi
deginum, en kvað páð koma i ljós
við atkvæðagreiðslu.
Mr.Ó Thorleifson óskaði,að E.Suð
fjörð skyrði frá áliti sinu fyrir at-
kvæðagreiðslu, eq,sagði ekki beinlfa
is að hverju hann hallaðist i pessu
máli, nema að hann vildi að samkom-
an væri haldin fyrir slátt, ef hfin
yrði nokkur.
Mr. P. Jakobsson vildi hvorki
ákveða 17. juní nje 2. ágfist, par eð
ekkert væri enn sem komið væri al
mennt ákveðið meðal Vestur-Isl. um,
hvaða dagur yrði haldinn sem íslend-
ingadagur.
Mr. Ingim. Ólafsson mælti með
2. ágúst. T&ldi hann þeim degi pað
aðallega til gildis, að pá hefði verk
Jóns Sigurðssonar komið f Ijós með
stjórnarskránni 1874. H»nn mót
mælti 1T. jfini sem pjóðminningar-
degi fyrir pá sök, að hann væri hald
inn til minningar um blóðþyrsta ís-
lendinga, sem fyrst hefðu myndað
löggjafarping á íslandi og ekki hefðu
hlffst við að láta fátæka bændur fit-
hella blóði sfnu fyrir kappsmuni höfð-
ingjanna, og þannig gert konur og
börn munaðarl&us. Hann kvaðst
vera þeim degi raeðmæltur sem ís-
lendingadegi, er fyrstu íslendingar
stigu fæti hjer á l&nd.
Mr. P. lakobsson vildi ekki, að
menn nefndu samkomudaginn íslend-
ingadag, heldur pjóðminningardag,
og óskaði að pjóðminningardags mál-
ið yrði ekki geri að kappsmáli.
Mr. Th. Slmonarson kvaðst vera
P. J. sampykkur i þvl, að gera ekki
pjóðminningardag8-málið að kapps-
máli, og bar upp þá uppástungu, að
þjóðminningardagur verði haldinn
hjer í byggðinni 17. jfiní 1898. Uppá-
stungan var studd af Mr. J. Helga-
syni.
Mr. Ingim. Ólafsson bar uppsvo-
látandi breytingar-uppástungu, að
pjóðminningardagur verði haldinn
sumarið 1898 hinn 20. jfili. t>essa
uppástungu studdi B. Davíðsson.
Mr. B. D&viðsson sagðist styðja
uppástungu í. ól. vegna þess, að fit
liti fyrir, að dagurinn væri valinn í
minningu um byrjun rikisstjórnar
Jörundar hundadaga-konungs. Hann
mótmælti þeim parti ræðu Mr. Ingim.
Ólafssonar sem laut að blóðporsta og
kúgun hinna forna íslendinga og
syndi fram á, að á þeim timum hefði
drengskspur og sverðið almennt
skorið fir roálum msnna, i staðinn
fyrir að penninn gerði það nfi á
tfmum.
Mr. Ð. Valdimarsson vildi helst
hvorki hafa 17. jfini nje 2. ágúst sem
pjóðminningardag, og sagði að eini
dagurinn, sem s j e r fyndist verður
pess að halda sem pjóðminningardag,
væri sá dagur, sem hann hefði sloppið
fir klóm sveitunga sinna á íslandi,
pvf par liefði hann ekki sjeð fram á
annað, en að verða að hrekjast manna
á milli.
Mr. Ingim. Ólafsson kvaðst ekki
vera Eggerti Jóhannssyni pakklátur
fyrir, að stinga upp á 1T. jfini sem
pjóðminningardegi.
Mr. Th. Simor.arson kvað það
liggja. í augum uppi, að tilgangur Mr.
Eggerts Jóhannssonar hefði verið góð-
ur,nefnil. sá( að koma á samkomulag:,
svo að allir Vestur-lslendingar hefðu
sama dag fyrir pjóðminningardag.
Mr. J. Dórðarson vildi hafa 17.
jfiní sem samkomudag okkar petta
sumar og óskaði, að fundurinn leiddi
málið til lykta án þess að Agreiningur
ætti sjer stað fitaf deginum.
I>ar næst var gengið tilt akvæða
um uppástungurnar. Bieytingar-
uppástunga Ingim. Ólafssonar var
felld, en uppástunga Th. Símouarsonar
sampykkt.
Mr. Th, Simonarson bað um leyfi
til að stinga upp á nokkrum mönnum
i nefnd,til pess að standa fyrir hátíðar-
haldinu, og var honum leyft pað.
Stakk hann pá upp á eptirfylgjancii
mönnum: B. Daviðssyni, Ingim.
ólafssyni, Ó. Thorleifssyni, J. Craw-
ford og E. Suðfjörd.
Mr. Ó Thorleifsson stakk upp á
P. Jakobssvni, Th. Símonarsyni, B.
Ólafssyni og B. Ingimundarsyni. All-
ir peir, sera stuDgið hafði verið upp á,
voru sfðan kosnir i einu hljóði.
Th. Símonakson.
URMAKART.
Thordur Jonsson,
sem i undanfarin átta ár, hefur unnið að úr-
smfði hjá Geo. Andrew hjer í bænum, vill nú
gera lóndum sínum kunnugt, að^hann er byrj-
aður fyrir sjálfan |sig, og er nú reiðubúinn að
gera við úr, klukkur og allskonar gullstáss o. s.
frv., fyrir lægsta verð, og vonar að setu flestir
gefi sjer tækifæri og reyni sig, AUt verk verðt r
fljótt og vel af hendi leyst.
Verkstofan er að
26? McDermot Ave,.
541
legt“, sagði Paul um leið og hann gokk fit ura hinar
opnu dyr til að tala við hina villimannlegu Kósakka,
sem sendir höfðu verið honum til verndar.
Á Rfisslandi, eins og allsstaðar annarstaðar par
Sem hvert mannslifið er ekki álitið mikils virði, eru
reglurnar viðvíkjandi dauðsföllum og greptrunum
mjög einfaldar. Það er einungis á Englandi, par
sem við erum svo umhyggjusamir viðvíkjandi ein-
staklingnum, en hugsum svo lítið um mannkynið í
Iteild sinni, að við verðum að borga fyrir að deyja,
og eptirlátum vinum okkar að uppfylla fjarskann all-
kq af reglum og laga-fyrirmælum.
Á meðan hinn ungi liðsforingi var að klæða sig
fir einkennisbfiningi sinum og klæða sig I kveldbfin-
ing pann, sem pjónn hans hafði verið svo hugsunar-
samur að hafa með sjer, komu peir Paul og Stein-
metz sjer saman um pað í mesta flyti, hvaða saga
ekyldi látin berast fit um heiminn viðvíkjandi at-
burðum þeim, sem gerst höfðu í kastalanum um
kveldið. Menn, sem voru eins kunnugir i landinu
eins og peir, gátu sagt sanna sögu, sem var samt sem
áður alveg laus við pá persónulegu og nákvæmu
lýsingu, sem frjettamöngurum pykir svo vænt um.
Óg allt, sem heimurinn fjekk að vita, var það, að
bændurnir, er gert hefðu uppreisn, hefðu drepið
prinzessu Howard-Alexis, pegar hfin var að reyna að
flyja burt fir kastalanum út um hliðardyr hans, og að
barón Claude de Chauxville, sem dvalið hefði par í
nágrenninu um tima, liefði roisst lífið á pann hátt, að
544
kynnuð pjer að skoða pað allt öðruvísi en þjef
gerið“, sagði hfin. „Það er vegna pess að þjer
skiljið ekki, að pjer lítið eins á málefnið og pjer
gerið“.
Þá sneri Paul sjer við mjög hægt og sagði:
„Nei, jeg skil pað ekki, og jeg býst ekki við að
skilja pað nokkurn tima“.
Rjett eptir að Paul hafði sagt petta, kom Stein-
metR aptur inn 1 stofuna, svo þau gátu ekki talað
meira saman.
Að fáum mínútum liðnum var sleðinn, sem
pau Steinmetz og Magga óku burt (, horfinn i hálf-
dimmunni, en á eptir sleðanum riðu tveir vopnaðir
Kósakkar, sem áttu bæði að vernda slcðann og flytja
brjef frá liðsforingjanum til yfirmanns hans í Tver.
En Etta Sydney Bamborough — prinzessa How-
ard-Alexis—kom að lokunum til baka til fyrri manns
sins, og liggur í nafnlausri gröf í kirkjugarðinum við
Volga-fljótið, nálægt Tver. Inn&n hinna hvitu
veggja. kirkjugarösins—i skugga hins mikla, gyllta
turns—liggja pau bæði, nærri livert við annars hlið,
Og bíða hins mikla dóms.
XLIV KAPÍTULI.
KISMKT.
Á milli bæjanna Brandon I SufEolk og Thetford
i Norfolk, á Englandi, rennur lygn á, er nefnist Litla-
537
tvær hvatir mannanna eru metorðagirnd og ótti.
Hfin var undir áhrifum hvorttveggja pessa. Jeg hef
sjálfur sjeð hana undir áhrifum snöggs ótta. Jeg
hcf tekið eptir, hvernig hin mikla metorðagirnd henn-
ar leiddi hana. Maður pessi, sem var mesta var-
menni, hefur vafalaust dregið hana á tálar við hvert
tækifæri, sem hann fjekk til þess. Ilann er nfi dá-
inn, og pað er álitið að dauðinn purki alla skulda-
reikninga af spjaldinu. Ef jeg væri betri maður en
jeg er, pá gæti jeg ef til vill talað vel um hann.
En—ach Gott! maður pessi var fantur. Jeg ímynda
mjer, að hinn góði guð muni dæma á milli þeirra og
fyrirgefa veslings konunni. Hfin hlytur að hafa
iðrast eptir að hafa opnað hurðina, pegar hfin heyrði
gauraganginn i upphlaups-mönnunum allt í kringum
kastalann. Jeg er viss um, að hfin gerði pað. Jeg
er viss um, að hfin fór niður hingað aptur til þess að
læsa hurðinni, og að hfin mætti pá Chauxville hjer í
ganginum. Þau hafa að líkindum staðið hjer og
verið að tala saman pegar veslings æðisgengnu aul-
arnir, sem drápu pau, komu að þessari hlið kastalans
og rákust á pau hjer i ganginum. Þeir hafa vafa-
laust pekkt, að hfin var prinzessan, og peir hafa að
likindum haldið að Chauxville væri prinzinn. Þetta
hefur að likindum verið pað, sem mennirnir kalla
hending og tilviljun. Hvað skyldi guð kalla það? ‘
Steinmetz pagnaði allt i einu, beygði sig niður
og breiddi latíð á yfirhöfuinni, sem lík Chauxville’s
var (, blíðlega yfir hið afmyndaða andlit pess.