Lögberg - 22.06.1899, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 22. JUNÍ 1899.
5
■■ ......................
»kyldi vera tekinn til n/rrar meðferð
ar eða ekki, tók M. Casimir Perier til
(l»mis, að árið 1894 hefði Mercier
hershöfðingi, sem jjá var hermála-
ráðgjafi, rekið 91,000 manna úr hern-
Utn» og hann, forsetinn sjálfur, hefði
ekkert vitað um f>etta fyr en hann sá
Þaö í blöðunum. — En nú skrifar M.
Jules Roche grein í Parísar-blaðið
»Figaro“ og sýnir fram á, að f>að sé
forsetanum sjálfum að kenna ef annað
eins sé gert að honum fornspurðum.
Stjórnarskráin gefur honum nóg völd,
*egir bann. Hann parf ekki að þola
&ð rétti sínum sé hallað. Hann segir
>em fylgir:
„Stjóruarskráin frá 1875 gefur
forsetanum fult vald til pess að vera
stjórnari, ekki slður en höfuð ríkisins.
Hún gefur honum æðsta vald yfir her
þjóðarintiar. Samkvæmt 3. grein
Stjðrnarskrárinnar útnefnir forsetinn
Hla embættismenn, bæði i hernum og
'nnarstaðar. Forsetinn er kosinn til
sjö ára, en fulltrúarnir á þinginu að
eins til fjögra. Hann hefur eins mik-
’nn rétt til aö leggja fram frumvörp
bl laga í þinginu eins og pingmonn-
lrnir sjálfir. t>ar að auki er J>að hann
sem skyldan hvílir á að sjá um að lög-
unum sé hlýtt. Ekkert má gerast án
h^ns sampykkis, Hann á að sjá um
•neðferð utanrikismálefna, og erindis-
hréf sendiherra annara rikja eru stýl-
u& til hans. Hann getur gert bind-
*ndi samninga við aðrar pjóðir. Hann
Retur með sérstökum boðskap neytt
Þ'ngið til að taka til nýrrar meðferðar
frumvörp, sem pað hefur sampykt.
Hann hefur vald til að fresta ping-
f^ndum, og hsnn getur rofið pingið
®f hann hefur fylgi efri deildar.
Hann er ekki lægri, hvað völd snertir,
en ráðgjafarnir. I>vert á móti getur
hann skipað pá og vikið peim frá
Þegar honum sýnist. Hefði Casimir
gert j>aö áriö 1895, i staðinn fyrir að
íegJa af sér, pá mundi þingið ekki
hafa vogað rér að setja sig upp á
^óti honum. Alt, sem pörf er á, er
Þ»ð, að forsetinn sé kjarkmaður;
sHðrnarskráiu er fullgóð eins og hún
er- Forsetinn parf ekki endilega að
Vera stór-gáfaður maður, en hann
til að vera gætinn, skyldurækinn
°g fastur fyrir.“
Hækjunum fleygt.
^ekkilkgub atbukðue um unga
STÓLKU í WALKBBTON.
^ Þrjú ár varð hún að brúka hækjur
hvert sem hún fór. Það varð að
hjálpa henni úr rúminu og i.
Það datt engum i hug að henni
mundi nokkurn tima batna.
Fftir Walkerton Telescope.
Fyrir skömmu voru tvær stúlkur
*Valkerton að tala um vinkonu sina
*®m haföi orðið fy rir J>ví að verða svo
u*Bttulega veik af mjaðmagigt að hún
varð að fara í rúmið. Var par kona
nokkur viðstödd sem var ókunnug
hinni veiku konu, sem gaf pessa ráð-
leggingu: Ég mundi ráðleereja vin-
konu ykkar að reyna Dr. Williams’
Pink Pills. Þegar hún var spurð um
af hvaða ástæðum hún ráðlegði petta,
pá sagði hún frá mjög eftirtektaverðu
atviki viðvíkjandi veikindum,sem Dr.
Williams’ Pink Pills höfðu læknað.
Sjúklingurinn var Miss Rebecca
Greenhow, dóttir nábúa pessarar konu.
Og sagan eins og hún var sögð af
konunni, og siðar endurtekin i áheyrn
ritstjóra pessa blaðs, var svo eftir-
tektaverð,að vér ásettum oss persónu-
lega að grenslast eftir öllum atvikum
að pessu lútandi með pvi oss sýndist
petta mundi vera mikilleg sönnun
fyrir áhrifun meðala yfir veikindum.
Vér fórum svo um kveldið til heimilis
Mr. Greenhows og fundum fólkið að
máli. Bæði Mr. og Mrs. Greenhow
voru heima, en dóttir peirra hafði
farið ofan í bæ. „Já“, sagði Mrs.
Greenhow, pegar vér spurfum hana
um lækninguna á dóttur bennar eins
og sagt hafði verið frá pvi, „hún er
læknuð að fullu. Ég er viss um að
Dr. Williams’ Pink Pills frelsuðu lif
hennar“. Sagði hún oss nokkru ná
kvæmar frá öllu pessu aðlútandi:—
„Rebecca er nú seytján ára göm-
ul. Þegar hún var ellefu ára gömul
varð hún mjög slæm af hálskyrtla
bólgu, og í næstu prjú árin á eftir
var hún aldrei fri við pjáningu. Hún
fór að kvarta um kvalir í öllum lik-
amanum og sérstaklega i bakinu.
Hún varð öll af sér gengin og horað-
ist niðnr og varð loks að fara að brúka
bækjur. Læknirinn sagði að hún
pjáðist af bólgugigt sem orsakaðist af
ónógu lífsafli i likamanum. Hann
fyrirskipaði ýms meðul sem ekkert
sýndust duga, og loks var leitað til
annars læknis. Hann sagði, eins og
hinn, að veikin væri gigt, og pó hann
léti hana brúka flösku eftir tiösku af
meðulum, pá varð hún samt altaf
veikari og veikari. Þegar tvö ár voru
liðin gat hún eigi farið út fyrir hús-
dyr, og gat ekki komist úr einu her-
bergi í annað án pess að brúka hækj-
ur. Okkur var ráðlagt að fá handa
henni rafmagnsbelti, og gerðum pað,
og hún brúkaði pað I langan tima án
pess nokkur árangur sæist. A priðja
vetrinum varð hún svo slæm að pað
mátti til að klæða hana og afklæða.
Við höfðum slept allri von um bata
pegar Mr. John Allan sem hafði verið
veikur á likan hátt og hún, en sem
hafði verið læknaður með Dr. Willi-
ams’ Pink Pills, ráðlagði oss að reyna
pær. Við vorum búin að reyna svo
margar meðala sortir, að við hikuðum
við, en hann lagði svo fast að oss, að
við að síðustu afréðum að reyna pær.
Fyrstu fimm öskjurnar sýndust lítið
gera að verkum, en áður en hún hafði
lokið úr sjöttu öskjunni vorum við
viss um að einhver breyting var á
komin, og gaf pað okkur uppörfun til
að halda áfram að brúka pær. Frá
pessum tíma og áfram fór henni stöð-
ugt batnandi, og pegar hún hafði lok-
ið úr átján öskjum var öll pina og
kvöl farin. Hún lagði niður hækj-
urnar og gleymdi bráðum að hún hafði
nokkurn tima purft peirra við. Svo
mánuðum skiftir undanfarandi hefur
hún stundað atvinnu sina við Rattan
verksmiðjuna og getur unnið eins
vel og nokkrir aðrir. Ég trúi sann-
arlega að pað sé ekki heilbrigðari
stúlka til en hún I Walkerton”.
Svona er sagan sem Mrs. Green-
how sagði oss af dóttur sinni, og
hvernig hún hefði verið læknuð með
pví að brúka Dr. Williams’ Pink Pills
eftir að hafa lengi verið pjáð af voða
legum sjúkdómi. Vór mættum bæta
pví við að einum eða tveim dögum
seinna fórum vér aftur til heimilis
peirra Greenhows fólksins í peirri
von að sjá stúlkuna sjálfa. í petta
sinn var hún heima og vér töluðum
við hana. Hún leit framúrskarandi
heilbrigðislega út. Hún sagði oss
söguna um veikindi sin sem var al-
veg eins og móðir hennar hafði sagt
oss, og eins og hún bakkaði hún bata
sinn Dr. Williams’ Pink Pills.
Gigt, mjaðmagigt, liðaveiki,
taugagigt, máttleysi, höfuðverkur,
taugaveiklan, og allir sjúkdómar,sem
stafa af ónógu lifsefoi I blóðinu, svo
sem útbrot, heimakoma o. fl. læknast
algerlega með pví að brúka Dr. Willi-
ams: Pink Pills. t>ær gefa heilbrigð-
islegt útlit peim sem áður voru fölir
og illa útlitandi. Fást í öllutn lyfja-
búðum og kosta 50c. askjan eða 6
öskjur fyrir $2 50, eða skrifið eftir
peim til Dr. Williams’ Med'cine Co.,
Brockville Ont. Látið eigi telja yður
á að brúka neitt annað.
Remington
Bicycles
fyrir $35,00 og upp í $65.00.
Uriikuð Rcidhjól
fyrir $15.00 og upp í $35.00,
D. D. Hambly,
421 Main Street, Winnipeg
BANFIELD’S
CARPETSTORE.
er bezta gólfteppa-
verzlunin íWinnipeg,
Aldrei hafa þar verið
scld'[ gólfteppi með
jafnlógu verði og nú.
Þór, sem þurfið að
kaupa gólfteppi, gæt-
ið þess að leita fyrst
fyrir yður i
Banfie/d's Carpet
Store - -
494 MAIN STR.
%%%%%%<
rescent
■TgieyeLES
eru miög vönduð hjól í alla staði, búin til í bezta og stærsta hjólverk-
stæði neimsins. Arið 1898 voru 100,000 Crescent hjól seld.
Seld ódýrar en nokkur önnur veru’ega VÖNDIJÐ hjól á markaðnum.
Viðgerð á Bicycles í sambandi við búðina.—Komið og skoðið hjólin.
HYSLOP BROS.
J
A. E. SPERA,
Manaobk.
P0RTAGE AVE. EAST,
WININPEG.
%%/%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%^
SEYMOUR HOUSE.
Marl^et Square, Winnipeg.
Eitt af beztu veitiag>.búsi,ni bæjsrins
Máltíðir seldar á 25 cems hver. $1.00 á
dag fyrir fæði og gott herbergi, IHlliard-
stofa og sérlega vönduð vínföug og vindl-
ar. Ókeypis keyrs'a að og frá járubrauta-
stöðvunum.
JOHN BAIRD, Eigandi.
BUJARDIR
OG BÆJARLOODIR
Til sölu með mjög góðum kjörum hjá
F. A. Cemmel,
GENERAL AGENT.
4Hanitaba JUe., ^elktik 41lan.
Sub. Agent fyrir Dominion Lands,
Elds, Slysa og Lífsábyrgð.
Agrent fyrir
Great-West Life Assurance Co.
Dr. O. BJÖRNSON,
618 ELGIN AVE , WINNIPEG.
Ætíð heima kl. 1 til 2.80 e. m, o kl. 7
til 8.80 e. m.
Tclcfón 1156.
Phycisian & Surgeon.
ÚtskrifaSur frá Queens háskólanum í Kingston,
og Toronto háskólanum í Canada.
Skrifstofa^ HOTEL GILLESPIE,
A Tension
indicator
’oj
vooóT
TKíYA
IS JUST
WHAT
THE
WORD
IIMPLDES.
dt
It
índícates
the state
of the tension at a glance.
Its use means time saving
and easíer sewing.
It's our own invention
and is found only on the
White
Sewíng Machíne.
We have other striking
improvements that appeal to
the carcful buyer. Send for
our elegant H. T. catalog.
Write Sewing Machine Co.
Cleveland, Ohio.
sa.AA--1
Til sölu hjá
CRYSTAL. >• D
J. E. Tyndall, ffl. D.,
Physician & Surgcon
Schultz Bloek, - BALDUR, MAN.
Bregður æfinlega fljótt við tegar
lians er vitjað fyrir jafn sann-
gjarna borgun og nokkur annar. '
ARINBJORN S. BARDAL
Selur líkkistur og annast um útfarir
Allur útbúnaður sá bezti.
Enn fremur selur hann allskonar
minnisvarða cg legsteina.
497 WILLIAM AVE. 'sor'
W. Grundy & Co.,
Wiuaipag, Man
Dr. T. H. Laugheed,
GlenL>oi*o, nKa.ii.
Hefur ætíð á reiðum höndun: allskonar
meööl, EINKALEYFIS-MEÐÖL, SKRIE-
FÆRI, SKOLABÆKUR, SKRAUT-
MUNI, og VEGGJAPAPPIR, Veðr
lágt
Vð
686
ina,og fylgdu bogamennirnir henni eptir og sóttu
benni, en kestir af föllnum, iðandi mönnum sýndu
°oiua, sem fylkingarnar höfðu farið. Á meðan
Þotta var aö gerast hægra megin, höfðu Vallending-
*rnir i vinstri fylkingar-arminum gert voöa-
^ áhlaup undir forustu skozka jarlsins, og svo
®uÖrp var aHaga, að Spánverjarnir flýðu eins hart
f>eir gátu niður hæðina. I>eim sem vörðu miðja
^ðina veitti allt pyngra. Simon svarti var fallinn
''doyjandi, á pann hátt sem hann hafði óskað, eins
8 Rarnall grimmur úlfur í bæli sinu, með hring af
auðum mönnum í kringum sig. Tvisvar hafði Sir
^’8el verið barinn til jaröar, og tvisvar hafði Alleyne
arist uppi yfir honum par til hann hafði staulast á
^tur aptur. Sir Símon Burley lá meðvitundarlaus
Valnum af kylfuhöggi, er hann fjekk í höfuðið, og
inringnrinn af spjótsmönnum hans lá i kringum
^atln. Skjöldur Sir Nigel’s var brotinn, bjálm-
^attbur hans sniðinn burt, herklæði hans höggvin,
*tt og brotin og hjálmgríman rifin frá andlitinu; en
PrMt fyrir aHt petta stökk hann ljettilega hingað og
Þangað, eins hraðhentur og vant var, og barðist við
Þrjá menn i einu—lagði með sverði sínu, vjek sjer
^U(lan höggum, stökk fram og stökk til baka — eu
*eýne barðist við hlið hans og stöðvaði með nokkr-
',Dl ttiönnum hinn grimmilega herliðs straum, sem
VeHi sjer upp að þeim. En peir hefðu ekki getað
*taðið á móti straumnum lengur, ef bogamennirnir
«fðu ekki sótt að fjandmömiunum frá báðuœ hliðum
688
„Prinzinn verður að fá að vita hvernig við erum
staddir“, sagði Sir Nigel. „Við kunnum að standast
annað áhlaupið til, en fjandmennirnir eru margir og
við fáir, svo að J>að hlýtur að reka að J>vi, að við höf-
um ekki nóg lið til að fylkja pvi pvert yflr hæðina.
En ef hjálp væri I vændum, pá kynnum við að geta
varið efsta kambinn á henni pangað til hjálp kæmi.
Sjáið pið hestana, sem eru að rölta um milli bjargauna
hjerna niður undan okkur?“.
„Já, jeg sje J>á, göfugi lávarður minn“, svaraði
Alleyne.
„Og sjáið pið stíginn, sem liggur í bugum fram-
an i hæðinni við pann enda skarðsins sem fjær okkur
er?“ spurði Sir Nigel.
„Já, jeg sje hann“, svaraði Alleyno.
„Bf pið kæmust á bak hestum pessum og riðuð
upp stiginn, er jeg benti ykkur á, sem að visu er bæði
mjög brattur og ógreiður yfirferðar, þá held jeg að
J>ið kynnuð að komastyfir i dalinn binum megin við
fjallið, og svo þaðan áfram pangað sem prinzinn cr
og látið hann vita, hvernig við erum staddir“.
„En hvernig eigum við að fara að komast til
hestanna, göfugi lávarður minn?“ spurði Norbury.
„Þið getið ekki farið i kringum hæðina til
peirra“, svaraði Sir Nigel, „pvi fjandmenn okkar
mundu ná ykkur áður en pið kæmust til hestanna, ef
J>ið færuð pá leið. Haldið pið að pið hafið nóg hug-
rekki til að klifrast niður pennan hamar?“
„Já, ef við hefðum reipi“, svöruðu peir báðir.
681
möunum hvoru megin á hæðinni og skauzt á við
slöngumennina og krossbogamennina. Þeir beindu
skeytum sinum sjerílagi á pá sem voru uppi í klöpp-
unum, og ráku upp sköll og gleði óp í hvert sinn
scm ör hæfði fjandmennina og peir ultu niður af
klöppunum.
„Jeg álit, Nigel“, sagði Sir Oliver, oggekk yfir
til smávaxna riddarans, „að við munduin allir berj-
ast betur ef vif fengjum okkur miðdagsmat, pvi sól-
in er nú komin hátt upp á loptið“.
„Við sánkti Pál!“ sagði Sir Nigel og reif bótina
frá auganu, ),jeg álit að jeg liafi nú uppfyllt heit-
strengingu mina, pvi pessi 6pánski riddari var raaður
som mikill frami var i að berjast við. Hann var sann-
arlega mjög virðulegt prúðmenni, hugrakkur vel og
ágætlega hraustur, og mjer pykir’fyrir að hannskyldi
verða fyrir svona vondu meiðsli. Eu viðvikjandi pví
sem pú sagðir um mat, Oliver, pá er ekki um pað að
tala, pvi við höfura engin matvæli hjer á hæðinni“.
„Nigel!“ hrópaði Sir Símon Burley, sem kom
hlaupandi til peirra með ofboðs-svip á andlitinu,
„Aylward segir, að pað sjeu ekki tvö hundruð örvar
eptir í öllum knippunum. Littu bara á! peir eru nú
að stökkva af hestum slnum og ætla að gera áhlaup á
okkur á fæti. Gætum við ekki enn pá lagt á flótta ?-4
„Sál min skal leggja á flótta úr líkama minum
áður en jeg flý!“ hrópaði Sir Nigel. „Hjer er jeg
nú, og hjer verð jeg á meðan drottinn gefur mjer
styrk til pess að haldft á sverði“.