Lögberg - 01.08.1901, Blaðsíða 4

4
Löutífíku, KiMTUDAUlNN 1 ÁUÚST 1901
LOGBERG.
er eeflð 6t hvern flmtndae af THE I.ÖGBERG
KINTING lí PUBLISHING CO . (I'IftKl't), ad 309
Ipin Ave , Winnipeg, Man. — Koatar f'3.00 um árid
A falnndl 6 kr.]. Borílet fyrirfram. Elnitílk nr Bc.
Pnbliahed every Thnraday by THE LÖGBERG
PRINTING «t PUBLISHING CO., (lnrorporatedj, at
309 Elpjn Ave., Winnipe(r,Man — Subecription prico
fa.00 per yenr. pnyablo in advance. Sinslecopiee 5c
Businese Manager: M. PAULSON.
aUGLTSTNGAR: Smá-auglýeingar i elttekifti25c
fyrir 30 ord eda 1 þml. dálkBlengdar, 75 cte um
^nánudlnn. A atairrl anglýeingnm um lengrl
tíma, afeláttur efiir aammngl.
BUSTAD á-SKIFTI kaupenda verdur ad tllkynna
ekriflega og geta um fyrverandi búeted Jafnfram
Utanáekripttil afgreideluetofnbladeineer ■
The Logberg Printing & Publishing Co.
P.O.Box 1282
WInnlpeg,Man.
UUnáilrlpntil rtutjdrani er ■
Bdilor Liignerg,
P *0. Box 1292,
Wmnlpeg, Man.
— 3amkvæm t landelOgum er uppeðgn kaupanda á
b.adl 6glld,uoma banneé ekuldluue, pegar hunu eeg
npp —Kf kanpandí.aem er í ekuld vid bladldflytr.
vletferlum, án þeee ad tilkynna heimllaekiptin, þá er
hu lyrir ddmetólunum álitln eýnileg sOiinumiyrlr
prettvieum tilgangi.
— FIMTUDAGINN, 1. AGUST 1901. —
Iðnaðarsýningin.
Iðnaðarsýniugin í Winnipeg,
sem nú stendur yfir, kemur manni
ösjalfrtitt til að hugsa um framfar-
irnar í fylkinu þann áratug, sem
hfinn er síðan fyrsta samskonar
sýning var haldin hér. þeir, sem
sott hafa sýningar þessar árlega,
hnfa ekki getað annað en undrast
yfir hvað hver sýningin ber af ann-
arri eftir því sem árin líða; hvernig
al)s konar iðnaði fleygir fram, en þó
cinkum hvað landbúnaðurinn tekur
bráðum framförum með hverju ár-
inu. Jafnvel þau árin, sem kallað
er að illa gangi, þegar kvartað er
yfir uppskcrubrest og verzluuar-
deyfð, þá skyldi eDginn ímynda sér,
að búskflpurinn hér sé ekki í fram-
för, einnig þau árin. Vitaskuld eru
framfarirnar og grdðinn meira hæg-
f-tra þau ár, en samt eru árlegar
framfarir. Ein sönnunin fyrir
þessu, sláandi, óhrekjandi sönnun,
eru iðnaðarsýningarnar. Væri
manni hægt að muna nákvæmlega
eftir sýningunni 1891—fyrstu sýn-
ingunni—þá mundi ínaður falla i
stafi við samanburðinn á henni og
hinni yfirstandandi,
Árið 1891, þegar fyrsta iðnaðar-
sýningin var haldin, voru meira en
holmingi færri bændur í Manitoba
ei nú, nú eru þeir um eða yfir 40,-
090. Árið 1891 voru 916,000 ekrur
undir hveiti; nú eru 2,011,845 ekrur
undir hveiti. þetta ber vott um
það, hvort framfarirnar hafa ekki
verið miklar.
Og þegar maður keraur á sýn-
inguna og sér mannfjöldann alls
staðar að úr fylkinu, bændurna,
konurnar, bændasynina, bændadæt-
urnar og vinnufólkið, þá sér maður,
hvernig vellíðanin og ánægjan sk;n
út úr fólkinu. það leynir sér ekki
hvað bændastéttin hór er orðin
sjaltstæð og myndarleg. það Ktur
út, fyrir íslendingum nýkomnum
að heiman, eins og Manitoba-bænd-
urnir séu allir embættismenn þegar
þeir koma á sýninguna með fjöl-
skyldur s'nar.
Iðnaðarsýningarnar hafa átt
sinn þátt í því að hlynna að og flýta
fyrir framförum ( öllum iðnaði fylk-
isins, en þó einkum í landbúnaðin-
um. Við slík tækifæri finnast bænd-
ur og alls konar iðDaðarmenn um
þvert og endilangt fylkið. Bænd-
urnir sýna þar hverjir öðruum beztu
úvextina af jarðyrkjunni og sýnis-
horn af vandaðasta lifandi pening;
þeir bera sig þar sundur og saman
um hver aðferð við hvað eina í bú-
skapnum sé heppilegust og læra
þannig hver af öðrum. Jarðyrkju-
verkfæra-félögin koma þangað með
öll sín verkfæri handa bændum að
skofa og bera saman til þess því
betur að geta valið hyggilega þegar
þeir þarfnast verkfæra. Sama er
að segja urn allan annan iðnað
fylkisins bæði innan húss og utan.
Konur sýna þar ýrasan matartilbún-
ing, hannyrðir, o.s. frv. Fyrsti dag-
ur vikunnar er sérstaklega helgað-
ur öllum börnum og unglingum.sem
ganga á alþýðuskólana. Sýnishorn
af skrift, reikningi, dráttarlist o. s.
frv., barna þeirra, sem bezt leysa
verk sitt af hendi á skólunum, er
sýnt, svo einnig börnin geta grætt á
því í siuni iðn—skólanáminu—að
sækja sýninguna.
Iðnaðarsýningin gerir enn þá
eitt, sem ekki er þýðingarminst; hún
hjálpar til þess að byggja fylkið.
Fjöldi utanfylkismanna úr ýmsum
áttum sækja sýninguna ftrlega sér
til fróðleiks og skemtunar, og einn
dagurinn i sýningarvikunni, föstu-
dagurinn, er sérstaklega ætlaður
nágrönnum vorum Bandaríkja-
mönnum; þann dag koma ætíð marg-
þúsuudir manns að sunnan til þess
að skemta sér og sjá hvernig oss,
frændum þeirra hér nyrðra, farnast.
Eins og nærri má geta leiðir af öllu
þessu mikill innflutningur í fylkið,
og það mjög eftirsóknarverður inn-
flutningur, vegna þess, að þeir menn
verða eðlilega fyrir áhrifum, sem
mest vit hafa á búskap og bezt
kunna að meta landkosti fylkisins
og framfarir bændanna.
Flokksjring afturhulds-
manna.
Blöðin segja, að afturhalds-
flokkurinn 1 Manitoba ætli að halda
flokksþing mikið hér í bænum núna
í vikunni, og að aðalmennirnir, sem
þar lita til sfn heyra, verði Mr. Rob-
lin og Hugh J. Macdonald. Halda
menn að aðal-tiigangurinn með
flokksþing þetta sé sá að bera sam-
an stefnuskrá flokksins, sem sam-
þykt var og gefin út fyrir síðustu
fylkiskosningar, við núverandi
stefnu Roblin-stjórnarinnar, ogsýna
fundarmönnum fram á, hvað dásam-
lega stefuuskránni hafi verið fylgt
í öllu, sem hún nær til. það er nátt-
úrlega ekkert á móti íþessu og því
ekkert við það að athuga. Eigi
fylkiskosningar að fara í hönd á
næsta hausti, þá ekki óhugsandi
að þingmannsefni Mr. Roblius verði
beðnir að sýna hvernig ýmislegt,
sem lofað er í stefnuskránni, hefir
verið efnt síðan afturhaldsflokkur-
inn komst til valda, og þá getur ver-
ið meira en l.tið þægilegt fyrir þá
að vera nýbúnir að sitja við fætur
þeirra Roblins og Macdonalds og
fræðast af þeim um það hverju þeir
eigi að svara upp á slíkar og því-
líkar spurningar til þess að gera
kjósendur ánægða. Og engir tveir
menn eru eða ætti að vera betur til
þess fallnir að gera samanburð þenn-
an en þeir Roblin og Macdonald.
Hinn sfðarnefndi var leiðtogi
afturhaldsflokksins þegnr stefriu-
skráin var samþykt, fyrst af flokks-
foringjunum sjálfum og síðan við
kosningarnar af kjósendum. Hann
ferðaðist fyrir síTustu kosningarum
þvert og endilangt fylkið með stefnu-
skrána, lagði hana fram fyrir kjós-
endur í flestum ef ekki öllum kjör-
dæmum og útskýrði hana fyrir
þeim. Enginn ætti því betur en
hann að hafa opin augun fyrir því,
hvort frft henni hefir verið vikið í
nokkru verulegu eða ekki.
Hinn rnaðurinn, Mr. Roblin,
hefir verið og er formaður stjórnar-
innar og hefir ráðið stefnu hennar
að undunförnu, með stefnuskrana
fyrir augunum, sem flokkurinn lof-
aði kjósendum að framfylgja ef
hann kæmist tii valda. Enginn
getur því verið liklegri til að sýna
fundarmönnum fram á og gera þeim
ljóst, hvað samvizkusamlega stjórn-
in hefir efnt öll loforðin, sem kjós-
endum voru gefin, samkvæmt stefnu-
skránni.
En það eru ýms atriði ( stefnu-
skránni, Sem vér gætum trúað, að
jafnvel hinum áminstu mönnum
yrði óþægilegt að samrýma við
stjórnarstefnu Roblins. Á það eitt
geta menn reitt sig, að geri þeir það
ekki, þá er það ekki hægt, því nærrr
má gcta, að þeim er meira en Ktið
ant um að sannfæra kjósendur um
það, að öll loforð hafi verið efnd,
því annars geta þeir naumast búist
við nógu eindregnu trausti kjós-
enda til þess að fá að halda völdum
framvegis.
í stefnuskránni er t. d. lofað
ráðgjafafækkun og lækkuðum þing-
mannalaunum. Vér getum ímynd-
að oss að örðugt verði-J að sannfæra
kjósendur um, að það loforð hafi
verið efnt.
í stefnuskránni er lofað að koma
fjárhag íylkisins í betra ástand og
minka útgjöldin. Skyldi ekki verða
tafsamt að sannfæra kjósendur um,
að það loforð hafi verið efnt?
í stefnuskránni er lofað algerðu
vínsölubanni, að svo miklu leyti
sem í valdi stjórnarinnar standi.
það getur ef til vill orðið örðugt að
sannfæra kjósendur um að stjórnin
hafi efnt það loforð.
í stefnuskránni er lofað að
vinna að því, að fylkið eignist járn-
brautirnar. Vér eigum dæmalau.'ít
bágt með að trúa þvf að Koblin kom-
ist myndarlega frá þv( að sannfæra
kjósendur um, að það loforð hafi
verið efnt.
Margt fleira mætti benda á í
stjórnarstefnu Mr. Roblins, sem í
fljótu bragði ekki virðist vera í ná-
kvæmu samræmi við stefnuskrá
flokksins, en vér látuin þessi fáu
atriði nægja 1 bráð. Fái Lögberg
að vita, hvað fram fer á flokksþing-
inu, j;á er ekki ómögulegt að lesend-
ur þess njóti góðs af áður en næstu
fylkiskosningar eru gengnar uin
garð.
Oheppilega orðuð.
Á öðrum stað í blaðinu birtist
ofur Ktil grein frá Mr. Stefáni Thor-
son, þar sem hann lýsir óánægju
sinni yfir þeirri staðhæfing vorri í
síðasta blaði, að R. L. Richardson
hafi snúist ft móti flokk sínum og
gengið í lið með afturhaldsmönnum.
Mr. Thorson gefur ( skyn, að ástæð-
an fyrir því, að Richardson sé and-
vígur Laurier-stjórninni só öllu
heldur sú, að hann hafi tkki snúist,
með öðrum orðum.að Laurier stjórn-
in hafi snúist, en Richardson ekki.
Oss fellur illa, að svona lítill
orðamunur skuli hafa stygt vin
vorn, þvl oss hefði algerlega staðið á
sama hvort ver sögðum, að Mr.
Richardson hefði snúist ft móti flokk
sfnum eða orðið honum ardvígur.
það hefði ekki gert minsta meining-
armun eftir vorum skilningi.
Um hitt má endalaust rífast án
þess að komast að neinni endilegri
niðurstöðu, hvort Richardson hafi
gengið í lið ireð afturhaldsmönnum
eða afturhaldsmenn í lið með hon-
um. í því efni verða menn að trúa
því, sem þeim þykir trúlegast. það
eitt er v'st, og það dettur engum
heilvita manni í hug að hrekja, að
Mr. Richardson lét blað sitt veita
afturhaldsmönnum eindregið fylgi
við 8Íðustu tvennar kosningar, og
afturhaldsmenn veittu Mr. Richard-
son cindregið fylgi við kosningarn-
ar í Lisgar.
IslandH fréttir.
R-ykjavík, 19 júnf 1901.
R'mg&rvöllum 8. jönl:—„öadveg-
istíð óuiunaleg hefir verið hér 1
vetur og pað sem af er vorinu,skepnu-
höid pvl mjög góð, sauðburður geng-
ið ftgætlega. t>að litur út fyrir, að
petta ftr verði gott &r fyrir landbún-
aðinn; það væri líka ðskandi, að land-
búnaðurinn færi að xétta við, pvl hann
er annar mftttarstólpi pjóðarinn&r, og
með honum stendur og fellur pjóðin
og þjóðernið. Vonandi er að næst*
aiþingi geri hvað það geiur til að
hjftlpa iandbúnaðinum og reisa h&nn
við.—Heilbrigði er hór yfirleitt góð,
utan aö skarlatssóttin er að stinga sér
öðru hvoru niður hér og hvar. Nú
er skarlatssótt & 3 bæjum f Fljótshlíð,
1 bæ á Rang&rvöllutn og eitthvað 2
eða 3 bæjum í Landeyjum.—Ping-
mftlafund ætla þingmenn Rangftrvalla-
sýslu að halda að Stórólfshvoli 15. f>.
m. Nftnari fréttir af fuudinum.“
Forspjallavísicdepróf við prest*-
skólann tók ( fyrradag 1 lækn&skóla-
stúdent, Jón Jóusson, með eink. dft-
vel +, og 4 prestaskólamcnn; Rögnv.
Ólafsson (ftgætl), Stef&n Björnsson
(dftv. +), Jón Jóhannesson (d&v.), og
Lftrus Halldórsson(vel). Aður,snemma
I [>. mftn., hafði Ásgeir Ásgeirsson
stud. theol. tekið próf þetta (div.);
fór vestur að Djúpi að kenna sund.
Rvík, 22. júnl 1901.
Um Lauffts eru í kjöri Árni
próf. Jónsson ft Skútustöðum, séia
Eyjólfur Kolbeins & Staðarbakka og
séra Björn Björnsson, aðstoðarprestur
( Lauf&si.
Um Velli I Svarfaðardal eru sé ra
Sveinn GuðmuDdsson í Goðdölum,
séra P&ll H. Jónsson ft Svalbarði og
prestaskólakand. Stef&n Kristinsson.
Rvlk, 26. júnl 1901.
Póstbréf úr „Ceres“ kom „Heim-
dallur“ með hingað af Seyðisfirði 1
lyrradag og aðrar póstsendingar frft
* útiöndum. I>að var hugulsemi, sem
314
að hj&lpa benní eftir megoi. Hann lnfnOi að vítja
hencar brftðlega aftur, og sfðan fór hann, rólegur
yfir því, að betri rftðstöfun hefði ekki verið hægt að
gera undir þessum einkennilegu kringumstæðum.
Hann fór frft byggingunni yfir & Fimtu götu og
gekk hraðan upp eftir henni. Qann fór g&ngecdi
vegna þess, að hann þurfti að hugsa sig um. Hann
komst aö þeirri ciðurstöðn, að m&l það, sem hann
hafði með höndum, væn að verða flókuara og flókn-
ara. Honum blandaðist ekki hugur um það, að allar
þær upplýnngar, sem hann hafði n&ö (, myndu sann-
færa Mr. Bvrnes um, að grunur hans & unga mann-
iuura, Mora, væri ft góðum rökum bygður. Leyni-
lögregluþjónuiun mundi hafa ftlitið, að sft maður, sem
rifst við föi’ur siun og ber út barnið sitt, mundi varla
bika við að drepa fööur sinn af ótta fyrir þvl að verða
gerður arflaus. Ea Mr. Mitchel slepti þeirri hlið
mftlsios úr huga sfnum að svo stöddu. Gengi msður
út frft þvl, að Mora væri morðinginn, þ& var svo
margt l sambandi við hið leyndardómsfulla dr&p Sam-
úels sleipa, sem úr varð að greiða, ftsamt því, að
erfða3krftin skyldi fincast I v«sa hins unga bragða-
refs. Og svo gat hann ekki samrýmt sekt Mora við
vissar hugmyndir sínar, sem hann hafði enn þft ekki
glept. Af þessu leiddi það, að hann leit ft mftlið sem
óianoað, þrfttt fyiir allar llkumar, sem virtust safn-
a»t saman gegn syni hins dauða manns.
Eo það var annað atriði, s«*n vakti atbygli hans
meira en lltiö. Maður gat ekki annað undrast
323
Mrs. Cooper varð forviða, að hann skyldi koma
svona br&ðlega aftur, en honum veitti ekki örðugt
að gera henni það skiljanlegt.
„Eg rak mig & það, Mrs. Cooper, að eg gat ekki
frestað þvl til morguns að finna yður aftur,“ sagði
hann, „því þl hef eg annað mjög þýðingsrmikið m&l
með höndum, sem þér getið ef til vill verið mér
hjlipleg við. Fyrst af öllu ætla eg þ& að borga yð-
ur eftirl&unin samkvæmt þvl, scm yður ber, og svo
gerið þér svo vel að skrifa undir viðurkenning.“
Mitchel fékk henni stranga af bankaseðlum og
bjó út viðurkenning, sem gamla konan skrifaði undir
orðalaust. Þatta gerði hinn til þess að ftvinna sér
traust hennar. SíCan byrjaði hann samtalið.
„Mig langar til að tala alvarlega við yður um
Lilian kjördóttur yðar. Hún er kjördóttir yðar, er
ekkisvo?“
„Nú, eiginlega mft það heita svo,“ sagði Mrs.
Cooper, „þó aldrei væri neinir skriflegir samningar
gerðir. Húd kom til mfn ft cokkuð undarlegan hfttt,
skal eg segja yður. En, hvers vegna ætti eg að f ira
að segja yður söguna af henni?“
„l>að skal eg segja yður. Eg hef nú þegar
heyrt söguna að nokkru leyti. Eq nú er svo komið,
að eg vorð að heyra hana út f yztu æsar til þoss að
geta frelsað stúlkuna sjftlfa.“
„Til þess að frelsa stúlkuna sj&lfa? Til þess að
frelsa Lily mlna? í hamingju bænum, hvað hefir
komið fyrir?“
818
að því kominn að draga frft dyratjöldin og refsa
manni þessum, sein var að neyða stúlku til þess að
gera það, sem samvizkan ekki leyfði henni. Mora
notaði sér geðsbræring hinnar ungu stúlku, sem
hann ftleit vott þess, aö bilbugur væri & honni, og
flutti nú m&l sitt með endurnýjuðum ftkafa.
„Elskan mln, fyrirgefðu mér hafi eg talað hrana-
lega. í>að stafar af þvl hvað heitt eg elska þig, að
eg þoli ekki að missa af þér, og það er eins og þv(
sé hvfslað að mér, að vinni eg þig ekki nú, fái eg
þig ekki til þcss að fara með mér, þ& verðir þú aldrei
mln.“
„En, hvers vegna? Nú sýnir þú það, að þú hefir
ekki traust & mér. Eg skal btða þfn þangað til þú
kemur aftur, og reynast þér trú alla æfi.“
„Já! Já! Þú heldur það, og eg veit, að þú mein-
ar þaö. En heyrðu mig nú! Eg hlýt að fara 1 burtu.
Eg hlýt að ytirgefa þennan viðbjóðslega stað, þar
sem allir vinir mlnir hafa illan augastað & mér. Eng.
inu maður veit, hvað eg hef tekið út þessa sfðustu
daga. Eg hef verið kærður fyrir að hafa myrt föður
minn, og samkvæmt landslögunum er eg frj&Is. Eq
sérðu það ekki, að þangað til rétti morðinginn finst,
verður efi I hugum manna um mig? Menn eru ekki
fullkomlega sannfæröir um sakleysi mitt. Til allrar
ógæfu lét faðir minn eftir sig mikið fé. Og, það
sem verra var, hafði gert erfðaskrft og gefið helming.
inn af eigum sfnum til ffttækra, og svo erfðaskrftin
borfið. Þannig fæ og, sem oini crfiugiun, nlu milj.