Lögberg - 17.10.1901, Blaðsíða 3

zi-1;..........
Ný liúsgagnabúð.
Lang-stœista og fallegasta hús-
gagnabúðin í Winnipeg er óefað
rýja bú^in, sem Mr. John Leslie lét
byggja 1 sum'ir, Hún er fimmloftuð
og stæiðin er 51 fet 6 breidd og 120
fet á lengd. öil bygtfingin er svo
vöoduð að öllum frágangi ,að hún ber
einnig að pví leyti langt af öllum
s mskonar búðum i Winnipeg og pó
víðar sé leitað. t>&ð er pess vert
fyrir pá, sem á ferð eru eftir Main
st. og ekki eru I pví meiri önnum, að
ganga um búðina og skoða fcana
(324—328 Main str ), og f>á gefst
mönnum jafnframt kostur á að sjá
veik eftir íslenzkan byggingameist-
a-a. Mr. J. J. Vopni hafði alt tré-
smiði, og var eigandinn svo vel é-
nægður við hann að loknu smíðinu,
að hann gaf Mr. Vopna $100 auk
byggingarverðsins, og smiðum hans
sinn firom dollara peninginn hverjum.
Segir Mr. Leslie, að ef menn vilji fá
að sjá fallegt og vaodað trésmíði, pá
skuli peir koma og skoða búð sína.
Fallegra samsafn af húsbúnaði,
hverju nafni aem nefnist, er ekki unt
að sjá en í búð Mr. Leslie, enda ein-
kennilega gott samræmi á millibygg-
ingarinnar sjálfrar og pess, sem par
er verzlað með. Fyrirkomulagið á
öllu er undur smekklegt og niður.
röðunin svo góð og haganleg, að
maður getur á tiltölulega skömmum
t!ma skoðað alt. Á efsta loftinu eru
stoppaðir stólar, legubekkir og aðrir
stáss stofu munir. Á næst efsta loft-
inu er alt, sem til borðstofu og lestrar-
stofu heyrir. Á næsta lofti par fyrir
neðan alt til svefnherbergja. Ikjall-
aranum eru lampar, járnrúm, barna-
kerrur og allrahanda smávarningur.
Á aðal gólfinu er sitt af hverju, og
má par sjá marga fáséna og eigulega
muni. I>ar er einnig skrifstofa Mr.
Leslie.
Fyrst pegar maður kemur inu 1
búð Mr. Leslie verður manni eðlilega
á að ímynda sór, só h&nn par ókunn-
ugur, að pangað sé ekki til neins fyr-
ir aðra að koma en pá, sem nóga pen-
inga hafa og ekki puifa að leggja ft-
heizlu á pað að kaupa ódyrt; en pessu
er ekki pannig varið. Mr.- Leslie
hefir alls konar húsbúnað, allan vand-
aðan, en á öllu verði og við allra
hæfi. Og hann á pann vitnisburð
með róttu, að hann selji betri húsbún-
að en nokkur annar maður t bænum,
og ódýrara en flestir ef ekki allir
aðrir.
J>akklæti.
I>ar eð pakklætistilfinning mtn
hefir verið vakin á svo góðlátlegan
og göfugmannlegan hátt, get eg ekki
látið hjá Iíða að votta dr. Ó. B,örns-
LOGBERQ, FIMTUDAGINN 17. OKTOBER 1901.
3
son pakklátsserai mína í opinberu
blaði. — í Júií í sumar kora ;g hing-
að til Winnipeg frá Winnipeg-
osis, pangað rsýkotninn heiman frá
Islandi eignalaus og vinal&us. l>ann-
ig kom eg til Winnipeg til að reyna
að fá lækniög á mögnuðum sull-
sjúkdómi, sem eg er nú allæknaður
af, og jafnhráustur og eg var áður en
eg kendi pes3a sjúkdóms. Þessa góðu
lækniog á eg að mestu eða algerlega
að pakka framúrskarandi alúð og
dugnaði dr. Ó. Björnssonar, sem eg
hafði aldrei séð né pekt neitt áður.
Hann vildi aldrei heyra nefnda neina
borgnn fyrir neitt af hinum miklu ó-
mðkum hans og ónæði mfn vegna.
Og ekki nóg með paf; af pví hann
heyrði á mér, að eg var órólegur yfir
pvi að geta ekki borgað hjónunum á
gistihúsinu, Þórði Jónssyni og konu
hanr, fæðispeninga fyrir allan pann
tíma, sem eg hafði verið par, pá borg-
aði dr. Ó. Björnsson í félagi við dr.
Chown alt, sem eg skuldaði par. En
pe*s ber einnig að geta, að pau hjón-
in tóku við mér mjög góðlátlega til
veru án pess að pau vissu, &ð pau
mundu fá nokkura borgun fyrir pað,
og s^ndu mér aldrei annað en ljúf-
meusku og vinsamlegt viðmót.
Það er ekki vegna dr. Ó. Björns-
sonar, að eg hér með votta honum
mitt kæra pakklæti fyrir alla hans
ljúfmensku og mannúð mér til handa,
pvi minna meðmæla parf hann í
sannleika ekki með, heldur er pað
mtn sjálfs vegna, að eg geri pað, til
að iétta á hjarta mfnu peim sársauka,
er sönn pakklátssemi vekur 1 brjóst-
um peirra, sem ekki hafa nema orðin
tóm til að endurgjalda alúð og innileg
kærleiksverk með. Einnig er eg
samlækni hans, dr. Chown, mjög
pakklátur.
Winnipeg, 10. Okt. 1991,
Finnur Sigurcsson.
Lexiu heilbFigdinnar
LÆRUM TÉR AF REYNSLU ANNAEA
MANNA.
Lærið pessa lexíu vel og pá mun
eyðilegging sjúkdómanna ekki
verða svo algeng.—Saga konu
nokkurrar, sem naut heilsubótar,
og sem vill láta aðra njóta
reynslu sinnar.
Tekið úr plaðinu L’Sorelois í Sorel, Que.
Á meðal hinna mörgu kvilla, er
pjá mannkynið, eru fáir, sem orsaka
sárari eymd en meltingarleysi. Bæði
ungir og/gamlir eru undiroipnir hætt-
unni fyrir pví, og peir, sem hafa orð-
ið fyrir pvl um pvert og endilangt
landið, eru tugir púsunda. Á meðal
hinna ópægilegu sjúkdómseinkenna,
sem eru samfara meltingarleysi og
sem gera auðvelt að pekkja pað, eru
pyngsli og ókyrð f maganum eftir að
! fæðu hefir verið neytt, preytulilfinn
ing og höfuðverkur með ógleði og
svima, veikir í maganum, andiemraa,
óstilt geð o. g. Vanaleg meðul geta
ekki læknað meltingarleysi. Þau
geta linað í bráðina sjúkdóma, sem
pvf eru sarfara, en rjúkdómarnir
gera brátt vart við sig «ftur og pá
ætfð með enn moir ákafa en áður.
Dr. Williams’ Pink PUln eru hið eina
rneðal, sem áreiðanlega að fullu og
öllu getur læknað meitingarleysi.
Pillur pessar verka ekki einungis á
fylgisjúkdómana, heldur einnig á að
alsjúkdóminn sjálfan í goguum blóð-
ið og roagann, sem styrkist, gefst
tækifæri til pess að geta unnið sitt
eðlilega ætlunarverk.
Mrs. Alp. Lussier, kona nokk >r
vel kunn í Sorel, Que , er eiu af peim
mörgu, sem freisast hefir úr heljar-
greipum meitingarleysisinsjyrir Iækn-
isktaft Dr. WilÍiams’ Piuk PiIIs, og í
pvf trausti að reynsla hennar geti orð-
íð að góðu einhverjum.öðrum kross-
berum, hefir hún gefið eftirfarandi
sögu til birtingar: „í meira en tvö
ftr íeið eg mjög af meltingarleysú
Sjúkdómurinn varð rótgróinn og eg
sftrpjáðist pvfnær hvíldarlaust af höf-
uðverk, hjartslætti og nábit. Eg
misti allan smekk, og með köflum v&r
maginn svo veikur að eg gat ekki
haldið fæðunni uiðri í niér, og petta
ors&kaði mér siíkrar kvalar að naura-
ast or bægt að gera sér slfkt f hugar-
lund. Þó eg reyndi ymisleg meðul,
kom pað að engu hald>. t>au bættu
mér alls ekkert Eg fór að skoða lif
mitt eins og byrði en ekki eins og á-
rægju, sem pað hefði átt að vera.
Þá var pað einn nag, að eg var að
lesa og rakst á frásögu um sjúkdóms
tilfelli svipað mínu, sem hafði lækn-
ast við pað að b'úka Dr. Williaras’
Pink Pills, og með peirri von að mér
einnig kynni að batua af peim, réði
eg af að reyna pessar pillur. Eg
purfti ekki að biúka pess&r pillur f
langan tfma áður en eg fór að verða
pess vör, að vonir mínar um lækn-
ingu mundu ætla að rætast, pvf um
pað leyti, sem eg hafði klárað sex
öskjur. höfðu öll sjúkdómseinkenni
veikinnar horfið, og eg varð enn fær
um að njóta lffsins eins og eg hafði
gert áður en pessi veiki hafði gagn-
tekið mig. Eg hika mig ekki hið
ailra rninnsta við s.ð segja að eg álít
að Dr. Williains’ Pink Pills séu hið
bezta meðal, sem pekt er við melt-
ingarleysi, og eg vildi fastlega ráða
öllum peim, sem líða, að reyna pær.“
—Gsmli málshátturinn, sem stgir &ð
reynslan só hinn bezti skólakennari,
gæti mjög vel átt við pegar um melt-
ingarleysi er að ræða, og ef sjúkling-
arnir einungis vildu Játa sér kennast
af reynslu peirra, sem sjálfir hafa l:ð-
ið og eru nú frískir og fjörugir af pv!
peir notuðu D-. Williams’ Pink Piils,
pá irundi vera minni eyu d hvervetna
um landið. Dr. Williaros’ Pink Pdls
fftst hjá öllum peim, setn selja meðul,
eða pær fást sendar frltt með póst.i ft
50c. sskjan eða sex öskj'ir fyrir $2.50
með pví að skrifa til l)r. Williams’
Medicine Co., Brockville, Ö it.
Giftinga-leyfisbréf
selur Magnús Paulson bæði heima hjá
sér, 660 Ross ave. og á skrifstofu
Lögbergs.
SEBSTÍÍK TILHBEINSUNÁHSALA
ÞESSA VIKU.
Þér getið valið úr 300 bnxum úr french og english wonti d. Vesti úr
english og scotch tw eds. Buxur frá $3.75 til $5 50 virði. Þér megið vetja
úr peim pessa viku fyrir $2.25.
200 pör af htnum vlðtrægu Dallas skóm fyrir karlmenn $1.85 virði pessa
viku fyrir $1.00
75 pör nf hn< ptum eða reimuðuui kvenskóm úr geitarskinni með gljá-
leðurtám $2 25 vírði, pessa viku á einungis $1.35.
Föt úr Insb Serge, vkstin tv hn«pt $10.50 virði. Til peis að verða &f
með pau bjóðum við pau fyrir $&.7o.
Tlie Grcat West Clotliiug C#.
577 Main Street, WINNIPEG.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum sectíonum rr.eð jafnri tölu, sem tilheyra sainhandsstiórn-
inni I Manitoba og NorðveFturlandinu, neroa 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er »ð segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til stðu af stjórninni til viðartekju eða eitihvers annars.
ÍNNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landínu á peirri landskrifstofu sem
næst liggur landinu, Bem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um uroboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $>n ’fram tyrir
sjerstakan kostnað, sem pvl er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verðs menn að uppfylla heimilis-
rjettajrakyldur sinar með 8 ára ábúð og yrking landsins, og má land
nemiun ekki vera lengur frá landinu en 0 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sin-
um til I&ndsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
»tti *ð vera gerð strax eptir að 8 ftrin eru liðin, annaðhvort bjft næsta
umboðamaoni eða hjá j>eim sero sendur er til pesa að skoða hvað unn
ið h»'fur rerið á l&ndinu. Sex mánuðum áður verður maður pó *ð
hafa kunngert Dotninion Landa umboðsmanninum f öttawa pað, að
hann sstli sjer að fciðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pana, sem kernur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slíkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nykoranir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg ? á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
veRtUi.sndsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eruótekin, ogaTlir, sem
á pessum skrifstofum vinua, veita mnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvtkjandi timbur, kola og námalögura Ali-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta tnena
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarheltisu.s (
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkit-
deildarinnar i Ottawa, innflytjemla-umboðsmannsins 1 Winnipeg eða
til einbverra af Dominion Lands umboðsmönnum i Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the In'erior,
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt or við
í reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af besta íandi.aera
hssgt or að fá til leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og yrasuin
latdsölnfélögnm og einstaklingum.
25
„GóSa nótt," sagði gjaldkerinn.
„Góða nótt,“ sagði hún, og leit um öxl sér.
„Mér fellur það illa, vinur minn,“ sagði Noll-
ins, nokkurum dögum seinna, „og hið sama er að
segja um forsetann, en Samnó krefst þess. Við
reyndum af fremsta megni að fá hann ofan því, en
það var ekki viðkomandi, og loksius sama sem
hótaði hann Halcott, að hann skyldi missa stöðuna
á næsta ársfundi ef hann ekki léti þig fara.“
„Gjaldkera snáðinn þarna upp í bankanum
hræðir ekki fleiri unglingspilta í burtu þaðan,“
sagði Samnó við dóttur sína.
„Hvað meinar þú?“ spurði hún.
„Eg meina það,“ sagði liann, „að eg lief látið
Halcott reka hann.“
VIII.
Næst þcgar Helena Samnú sft gjaldkerann
(sem þá var orðinn fyrverandi-gjaldkeri) þá var
hann kominn í strigabuxur, og var að lijélpa til að
hlaða nagla kvartilum á flutningsvagn. Hún var
akandi í fínum vagni. Hann leit upp, og augu
þeirra mættust, en svo lcit hann óðara uudan. I
82
en þú ímyndar þé ; en þér var ekki þar um að
kenna, heldur mér að mestu leyti. þotta hefir
tekið talsvert á n ig. Eg hef sagt þér, að mig
Ungaði til að bæt.i fyrir þetta, og svo fanst mér
rétta aðferðin vera að byrja á peninga hliðinni.
Eggat ekki haft það minna en þá upphæð, sem þú
skaðaðist um, en svo gat eg heldur ekki boðið þér
meira, gat eg þaft?—ekki í peningum? þú segir,"
hélt hann áfram—„viltu ekki gera það fyrir mig
að setjast niður—að eg hafi steypt þér í æfilanga
ógæfu. Auðvitað get eg ekki skilað þér aftur síð-
ustu átján mánuðunum, en framtíð manna á þfnu
reki verður ekki eyðilögð jafn auðveldlega og þú
heldur. þú segist hafa fengið blett á mannorð
þitt, sem fylgi þér til grafarinnar; eg get fullvissað
þig um það, að fylgi Alfreds Samnó er ekki svo
lítilsvirði hér í nágrenninu, og það skalt þú hér eft-
ir ætíð hafa. Eg skal segja þér til dæmis, að eg
hef, svona til að byrja með, kaliað stjórnarnefnd
bankans saman í dag og lagfært mftl þitt þar. Eg
sagði þeim.að burtrekstur þinn væri mér aðkenna,
og að það hefði verið ranglátt af mór, og að eg sæi
eftir því og að ef nokkur þeirra grunafti þig um
nokkuö misjafnt þá skyldi eg ábyrgjast, að það
væri ástrrðulaust. Eg útlistaði ekki fyrir þeim
hvers vegna eg bæri mftl þetta upp, og ekki veit
eg heldur hvað þeir hafa ímyndað sér, að ástæðan
væri, en eg hef lagfært mál þitt þar.“ Gamli mað-
21
„en oins og þú veizt, þá gerðir þú það ekki fyr en
eg komst sjálfur að því, að alt var ekki með feldu.“
það raun nýtt ljós upp fyrir gjaldkeranum.
Næsta dag h’fði gjaldkerinn pappfrsblað á
borðinu hjá sér og skrifaði niður hægra megin á
það allar penÍDgaupphæðir, sem inn komu, en
vinstra mcgin allar útborganir. Upphæftin til
hægri handar, að viðlögðum peningum þeim, sem
hann byrjafti með að morgninum, og að frádregnu
því, sem inn var fært í dnlkinn til viustri handar,
sýndi á hvaða tíma dagsins sem var, hvað mikla
peninga hann átti að hafa undir höndum; og með
þvi að telja peningana jafnóðum og binda þi sam-
an, nema þaft, sem laust var ( skúflúnui, þá gat
hann gert upp reiknirgana, því nær hvenær sem
var á deginum, á örfáum minútum.
Alt gekk vel um nokkurn tinrn og enginn
sýndist veita því neina eftirtekt, að gjaldkerinn
færi ncitt öðruvísi að en hann hafði verið vanur.
Hann gat gefið eftlilegar ástæður fyrir þvf, hvers
vegna hann hafði matinn með sér, en fórekki lieim
að borða. það var siður, að allir fóru heim til mál-
t!ftar klukkan tólf á daginn, nema gjaldkerinn og
einu skrifarinn, og komu aftur klukkan eitt.
það var frá klukknn tólf til eitt eitthvað tiu
dögum síðar. Engir viftskiftamenn voru staddir í
bankanum. Fremur lítið hafði verið gert fyrri
hluta dagsins. Karl Samnó sat við bjr5 hinu-