Lögberg - 27.02.1902, Síða 6

6
LÖGBERG, 27. FEBRtJAR 1902.
Fréttabréf.
Ic*larrTc 14. Febr. 1902.
Herra ritat/jrtri Lftgbe’-crs.
Þrttt langt sé sffl-n, afl egr sendi
Lb rbergí frétt* ltnnr, er fremur lítif'
efni fyrir bendi sð ritanm t J>á fttt.
Samt «em áðnr vil ear cú að nafninn
til hripa féar Ifnur í því skyoi að kal)-
ast megi fíéttir.
Ejr vil eUki f«ra lengra aftur í
t'maon en til veturnóita til að minn-
a-t 4 tíðurfariö, og er p4 fljétt yfi
sttgu að fara, hvað f>að snertir, pvi
fvrri mftnuðirnir af vet'inum hnfa ver-
ið ákjésanlega góðir, lítii frost, litlar
h-íðar og snjór f>vf naer enginn, eða
f minsta lagi 11 pess að sleðafæri h'fi
verið viðunaniegt. Með miðjum vetr-
inum—porranum okkar, gömlu ís-
lendingaona— skifti snögglega um
með frosti og norðan stormi, en þat
varaði að eins fáa daga, og snjór eng-
inn eða pvf »em naast; sama góðviðrið
og áður er nú I nokkura daga.
Mikil er umferðin enn í vetar á
brautinni héðan og upp til Selkirk.
Þvð er gizkað á, að um eða yfir eitt
hundrað pör hesta og uxa hafi stöð-
ugt verið á ferðinni frá pví fölið kom
f Desember og þar til nú til skamms
tíma, sem einungis eða að mestu hafa
flutt fisk, lengra og skemmra norðan
af Winnipeg-vatni. Talsverð umferð
er einnig af fólksflutningi; tveir fólks-
flutningasleðar eru stöðugt á ferðinni
milli Icel. River ogSelkirk eða Winni-
peg. Þeir fara hvor um sig eina ferð
til og frá á viku— auk ýmsra annarra
sleða, sem einatt eru á ferðinni, ýmist
með einum eða tveimur hestum fyrir.
Heilsufar hefiryfirleitt verið held-
ur gott hér í grenuinni, pað af er
vetrinum. Nokkur gamalmenni hsfa
dáið I norðurhluta Býlendunnar og
ein ung, fulltfða stúlka, Lára að nafni
dóttir Björns J. Björnssonar, er búið
hefir f ísafoldar-bygðinni f mörg ár.
Lára heitin var talin með efnilegri
ungum stúlkum hér f grendinni. Gam-
almennin, sem eg man eftir að lfitist
hafa, eru: Sigríður Einarsdóttir, lézt
hjá dóttur sinui, Guðbjörgu, konu
Mignúsar Jónassonar—Sigríður sfil.
hafði legið nokkur fir rúmföst, komin
á nfrsðis aldur; Jón Jónsson, háaldr-
aður maður, lézt hjá tengd&syni sín-
um, Ingólfi Magr ú-syni að Hnausa
P. O ; ennfremur lézt í Geysir-bygð-
inni Arqgrímur Arngrfmsson, hálf-
fittræður að aldri. Engin gamalmenni
þessi þekti eg, sem lfnur passar rita,
og naumast úr hv&ða bygðarlögum
Islands pau voru. Nú nýskeð lézt
eitt gamalmennið enn (1. p. m.) Sig-
muudur Þorgrímsson, 75 ára gamall.
S'gmundur sál. var fróðleiks- og bóka-
maður mikill, vellátinn og vinsæll,
trygglyndur og trúrækinn.
Á milli jóla og nýárs gaf séra
Oddur V. Gfsjason saman í hjóna-
band bændaölduoginn Jóhannes Jóne-
son og Halldóru Þorleifsdóttur.
Um siðastliðin mknaðamót sacrði
séra O. V. Gfslason söfnuði sínum hér
við fljótið upp prestspjónustu.
Það var drepið fi pað í Lögbergi
f sumar, að nokkurir Dikota ísleud.
ingar fluttu búferlum hingað í Fljóts-
bygðína. Háfa peir flestir numið
Dnd ofantil f Geysir-bygðinni; enn-
framur hafa numið land ý usir peirra,
e' hröktustúr ísafoldarbygðioni fyrir
fl\ðin sfðastliðið sumar. Þessir ásamt
ý nsum fleiri, er numið hafa land fi
peim stöðvum, hafa beðið um póst-
hús, er fi að heita Árdals P O., og
kalla peir bygðarlag sitt Á-dalsbygð_
Ungar stúlkur hér við Icel. Riv.
hrfa myndað fé!ag, er pær nefna
„Djörfung,“ að öðru leyti er félags-
starfsemi hét lfk og áður. Að vfsu
er bænda'éiagið|fjölmenoara en áður,
hefir nú fulla 50 n eðlimi. Það félag
hefir kveldsamkvæmi einusinni á viku.
Að&llega er tilgangur pessara kvöid-
funda að glæða félagslífið og styðja
að pvf, að uppvaxandi fólkið fái fleiri
og betri tækifæri en áður til að hugsa
og tala opinberlega, o. s. frv. Aðrar
samkomur en pessar virkilegu kveld
samkomur^ bændafélagsics hafa ekki
verið hafðar hér. við Icel. River í vet-
ur, að undanskildri jólatréssamkomu
á aðfangadagskveldið. Sú samkoma
fór einkar myndarlega fram.
Spauish Fnrk, 25. Jan. 1902.
Herra ritstjóri: —
Eins og tilstóð var allra myndar-
leg&sta jólatrésamkoma haldin f lút-
ersku kirkjunni hérna á jólanóttina.
Kirkjan var fagurlega upplýst með
mðrgum kertaljósum og ljósahjálm
um; einum alveg sp'nuýjum,sera söfn-
uðurinn hafði keypt fyrir $7 00 og
gefið kirkjunni í jólagjöf. Tvö jóla-
tré fagurlega skreytt voru reist upp í
kirkjunni, hlaðin með alls kyns dýr-
indis djásnum og sælgæti, sem sunnu-
dagsskólabörn og margir af meðlim-
um fengu f jólagjöf, og stungu f vasa
sina, með jólhelgu ánægjubrosi á á-
sjónumsfnum.—Séra Martin frá Salt
Lake City var. viðstaddur og hélt
guðspjónustu, og svo var kirkjan troð-
full af fólki. Segja kunnugir menn,
að petta hafi verið sú lang bezta og
sken tilegasta lútersk jólatrésamkoma,
sem f manna minnum hafi verið haldin
er nefnt, var stofnað í peim eina góða
og gilda tilgangi að viðhalda fslenzkri
pjóðminningu meðal íslendinga f
Utah, eins lengi og pað er hægt.
Lfka t’l að fyrirbyggja allan misskiln
ing með hinn svo kallaða íslendinga-
dag. Skorum vér pvf á alla landa
vora, f hinum ýmsu bygðarlögum
peirra hér 1 Ameríku, að stofna fs
lenzk pjóðminningarfélög sfn á með-
al, sem haldi islenzka pjóðhfitíð 2.
Ágúst árlega, ef kringumstæður leifa
án noVkurs tillits til landa vorra á ís-
land', alpingis peirra eða annarra
kredd». Vér erum nógu fjölraennir í
Araerfku til að geta petta og gera,
og vér skulum líka gera pað.
Allar upplýsingar viðvfkjandi
grundvallarlögum og reglugjörðum
féiags Vors geta allir fengið, sem vilja
me' pvf að skrifa forseta eða ritara
félagsins sem gjarnan vilja láta alt
pessleiðis í té.
Allar almennar fréttir, viðvfkj-
andi tíðarfari, heilsufari, iðnaði, verzl-
un, giftingum, barnsfæðingum og
dauðsföllum, eftirlæt eg fréttariturum
vorum að rita um. Eu slæ hér botn-
inn f. Arnicus benevali.
Appoi.lo.
I.MiKM ií.
W W. McQueen, M D..C.M ,
Physician & durgeon,
Afgreiðslustofa yflr State Bank,
TAVL.Kf’XIK,
J. F. McQueen,
Dentist.
Afgreiðslustofa yfir Stvte Bank.
DÝRALÆKIR
0. F. Elliott, D.V.S.,
Dýralæknir ríkisins.
Læknar allskonar sjikdóma fiskepnum
Sanngjarnt verð.
LYFSALI.
H. E. Close,
(Prófgenginn lyfsali).
Allskonar lyf og Patant meðöl. Ritföng
&c.—Læknisforskriftum nákvæmur gaum
ur geflnn.
C. P. BANNING,
D. D. S., L. D. S.
TANNLŒKNIR.
204 Mclntyre Block, - Winnipkoí
TKLBFÓN 110.
DR- J. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orð fi sér fyrir að vera með þeirn
beztu í bænum,
Teleforj 1040 £28)4 Main St.
I. M. Gleghors, M D.
LÆKNIR, og IYFIR8ETUMAÐUR, Et-
Hefur keypt lyfjabfiöina á Baldur og hefur
þvf sjálfur umsjon a öllum meöölum, sem hanr
ætur frá sjer.
EEIZABETH 8T.
BALDUR. - - MAN
P. S. Islenzkur túlkur við hendina hve
nrr sem börf ger.ist.
Tlie Great-West Olotliing (!«.,
BRUNSWICK BLOCK, ■ 577 MAIN ST.
KJÖRKAUPASTADUR
JlORGARINtfAR
Þykkir Imaenna yfirfrakkaa úr Prieze, botible breasted.
Vanal. verð 10.50 núá.$4.75
Karlmanna yfirhafnir úr ensku Melton — Chesterfield. Vanal. verð $6.50 nú fi $4,7
“ “ úr 5óðu Melton og Beaver Clotn, íunfiuttir
Vanal. verð $15.00 nú fi $6.50,8,50, 10.50.
Sérstök kjörkaup fi krrlm: nærfatnaði fi 75c., 90c. og $1.25 fatnaðurinu.
Komið til okkar eftir Vetlingum, Sokkaplöggum Skyrtum, Krögum og Hálsm
Við gefum beztu kaupin í borginni.
Tha Great W?st Clothing Co.,
577 Main Street, WINNIPEG.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn-
inni í Mauitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að scgja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til siðu af stjórninni til viðartekju eða einhvera annars,
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Wiunipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $10,
og hafi landið áöur verið xekið parf að borga $5 eða $)n 'fram fyrir
sjerstakan kostnað, aem Því er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilir-
rjettarskyldur sínar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjar-
staks leyfis frá innanríkis-r&ðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti gía-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 8 árin eru liðin, annaóhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum f Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, ura eignarrjett, til pesa aö taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhendaslfkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, á innflytjenda akrifstofunni f Winni-
peg y á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui.andsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eruótekin, ogaTlir,sem
á pessum skrifstofum vinna, veitamnflytjendum, kostnaðarTaust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná f lönd sem peira eru geðfold; enn
fremur allar upplýsingar viðvfkjandi timbur, kola og námalögura All-
ar slfkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltiains f
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanrfkis-
deildarinnar f Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins í Winnipag eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnumf Manitobaeða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta fengið gefins, og átt er við
f reglugjöröinni hier að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sein
hægt er að fá til leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
andsölufé lögum og einartaklingum.
166
stigann með stúlkuna í fanginu, svo hann þáði
boðið. Burnington greip hana í fang sér, greiddi
í mesta flýti hárið frá andliti hennar og horfði
vandlega á hana allra snöggvast.
„Marja!“ sagði hann í l&gum og titrandi mál-
róm. „Maija!“ endurtók hann og virtist ekki vita
af neinu urohverfis sig öðru en henni einni, „horfðu
ó mig!“
Mærin leit framan { þetta óttalega andlit, en
hún hrökk ekki við, og hún skalf ekkert af ótta.
þaö leít fremur út fyrir, að þetta skerandi augna-
rað töfraði hana.
„Nú er eg tilbúinn!“ kallaði kafteinninn.
í einu vetfangi hljóp Burnington upp á borð-
st <kklnn, bjó um Marju á vinstra handlegg sér,
hélt hægri hendinni um staginn, hljóp niður í bát-
inn og lagði byrði s;na gætilega í fang kafteinsins.
Hann beið þar þangað til báturinn var ferðbúinn,
þ gekk hann aftur upp á þilfar briggskipsins.
171
„þetta er þá alt, sem eg vil þér,“ sagði Páll og
stóð á fætur. „Eg þakka þér fyrir hreinskilnina
og sannsöglina, því nú veit eg hverjum má trúa
og hverjum ekki. Erindi mfnu við þig er lokið."
Burnington stóð upp þegjandi og gekk í átt-
ina að uppgöngunni. Hann gekk hægt og þreytti-
lega, og auk heltinnar sýndist eitthvað ganga að
honum, sem kæmi innan að frá. Páll sá í andlit
hans og bar það vott um mótlæti og ógleði mikla.
það breytti tilfinningum Páls í einu vetfangi.
. „Bíddu við—bíddu eitt augnablik‘‘ sagði hann.
„Segðu mér, hvers vegna þú gerðir þetta.“
„Vegna þess eg ætlaðist til, að þú yfirgæflr
ekki skipið," svaraði Burnington og stanzaði við
stigann og leit á Pól. Síðan snéri hann sór við
aftur og gekk upp stigann. Ef til vill hefði Páll
spurt hann meira ef hann hefði beðið lengur, en
hann vildi ekki kalla á Burniu<;ton ofan aftur.
Strax þegar Burnington var farinn fór Páll að
ganga um gólf í káetunni, og að hfilfum klukku-
tíma liðnum var hann búinn að sannfæra sjálfan
sig um, að Burnington léti sig hagsmuni Larúns
meira skifta en nokkurs annars manns á skipinn.
í þessu var kallað á Pál til miðdagsmatar.
þegsr búið var að borða tók annar undirforinginn
við umsjón á þilfarinu, en fyrsti undirforinginn tók
með sér tólf menn og fór í land til þess að leit'a
hrossa. Buífó Burnington var með í þeirri ferð,
170
strax. Hann horfði í augu spyrjandans og síðan
niður fyrir fætur sór.
„þögn þín er mér því nær hið sama sem játn-
ing,“ sagði Páll, og skein beiskja út úr látbragði
hans.
„Látum það svo vera,“ svaraði Burnington og
horfði rólegurí augu Páls. Eg var að hugsa um,
ekki hverju eg ætti að svara, heldur hvort útskýr-
ing kæmi aö nokkuru haldi. Eg get svarað því
blátt áfram, að eg sveik þig. Eg sýndi kafteinin-
um bréfið frá þér til m{n—og væri það ekki fyrir
mig, þá er líklegast, að þú værir nú kominn til
Caraccas.“
Páll hörfaði á bak aftur og starðí á dökkva,
afskræmda andlitið á fólaga sínum. Aldrei hafði
honum virzt tóma augatóftin jafn viðurstyggileg
eins og í þetta sinn, og aldrei hafði honum litist
jafn illa á alt útlit gamla manusins eins og nú.
„Hvað kom þér til að gera þetta? ‘ spurði ungi
maðurinn eftir nokkura þögn og þegar haun var
búinn að n4 yfirhönd yfir reiði sinni.
„Eg gerði þetta vegna þess eg vissi, að það var
skylda mín,“ svaraði hinn rólcga.
„Og að hverju leyti var þuð skylda þ!n?“
„það hefir hver okkar sínar skyldur aðrækja,
Páll minn, og þó eg reyndi til að útskýra þetta
frekar fyrir þér, þá er lang liklegast að það gerði
þig ekki vitund ánægðari en þú nú ert.“