Lögberg - 06.03.1902, Blaðsíða 4

Lögberg - 06.03.1902, Blaðsíða 4
4 LÖGBERG, 6. MARZ 1902. LÖGBERG. er freflð út hvern flmtod»e af THE LÖGBKRG RINTING & PUBLISHING CO., (lOggllt), ad Cor. Wi'lldm Ave. og Nena Str. WlnOÍpeg, Man.— Kost- ar $2.00 nm árió [i ialandl 6kr.]. Borgist fynr fram, Einstök nr. 6c. Pnblished every Thursday by THE LÖG3ERG PRINTING &. PUBLISHING CO., ílncorporated], at Cor Willinm Ave & Nena St„ Winnipeg, Man — Subacription price per year. payable in ad- vance. Single copies 6c. Ritstjóri M. PAULSON. Business manager: J. A. BLÖNDAL. aUGLYSINGAR: Smá-anglýsingar í eltt skifti26c fyrir 30 ord eda 1 þml. dálkslengdar, 75 cts nm mánndinn. A stærri auglýsingnm nm lengri tíma, al'öláttur eflir eamnmgi. BCSTAD V-SKIFTI kaupenda verdur ad tilkynna skriflega Og geta um fyrverandibústad JafnfVam Utanáakripttil afgreidsluBtofnbladsinser * The Logberg Printing & Publ'whing Co. P.O.Box 1292 Tel 221. Wlnnipeg,Man. ytanáskriptttil ritstJdranB er: Editor Lflgberg, P *O.Box 1292, Winnipeg.Man. — Samkvæm t landslðgnm er nppsögn kanpanda á biadi ógild, nema hannsé skuldlaus, þegar hann seg 1 npp.—Ef kaupandi.sem er í sknld vid bladid flytn vLtferium, án þess ad tilkynna heimilaskiptin,þá er ad lyrir dómstólnnum álitin sýnileg sönnumfyrir p ettvísum tilgangi. — fimtudaginn, 6. MAKZ 1902 — Manitoba-pingið. l>ví var lokiC seioDÍpart laugar. dagsins 1. f>. m. Ekki verður aooað aagt, eD að f>iog þetta hafi verið af ym&u leyti oierkilegt og f>ess muo lengi veiða mÍDSt I sögu MaDÍtoba. fylkis. l>að sem aðallega gerir f>ÍDg petta eftirmincilegt er: 1. FylkisreikniogarDÍr, sem pai voru lagðir fram, syna, að Roblin- stjórnin befir verið eyðslusamari á siðasta fjárhsgsári en nokkur fylkis- stjórn 1 Manitoba hefir nokkurn tíma áður verið þrátt fyiir pað, pó hún hafi lagt minna fé til alþýðuskólanna en fyrirrennari hennar; og pó ákvað bún á pirgicu að hækka útgjöldin á f>essu áii um yfir $440,000. 2. Roblin-stjórnin h.fir ákveðið að veita Can. Psc.-j&rnbrautarfélaginu $95,000 til Waskada og Snowflake járnbrautarinnar, sem Greenway- stjórnin hafði ætlað sér að styrkja og aftuihaldsœenn dœmdu hana harð- ast fyrir. 3. Roblin stjórnin lætur pingmenn vita um pað f þiuglok, að hún hafi gert leynilega samninga við Can. Northern járnbrautarféh gið um að láta f>að fá $ 1,5 7 6,000 — e i n a miljónfimm huodruð sjö- tluogsex púsund dollara —fyrir að leggja 2l2 mflur af jám- brautarstúfum f fylkinu, og segir pinginu jafnframt, að við f>etta sé þeim ekki til neins að gera neinar at- bngasemdir, f.ví f>að séu gerðir sp.mningar, sem ekki verði haggað. 4. RoblÍD-stjórnin neitaði No>-th- ern Pacific-járnbrautarfélaginu um lcyfi að leggja nfu hundruö mflur af járnbrautum um fylkið til fiess að keppa við núVeraiidi járn- brautarfélög og f>að án pess að biðja um fimm centa fjárstyrk úr fylkissjóði. 5. Roblin stjórnin hefir gert sjálfa sig að æðsta úrskurðarvaldi í öllum ágreiningsmálum ámilli sveitanna og lögbundinna félaga. Járnbrautafélög og önnur félög geta þannig farið fram á hvað sem þeim aynist við sveitirnar og fengið þvt framgengt ef þau hafa fylgi ttjórnarinnar. 6. Roblin-stjóruin lét fella tillögu uro það, að sveitastjórnafélögum væri gefið leyfi til að byggja hveitihlöður. * * * Degar Sigtr. Jónasson var þing- maður, gaf „Heimskringla“ yfirlit yfir framkomu hans á þingi, eins og menn suma eflaust rekur minni til. Aftur- haldsmenn munu þvf að líkindum þykjast eiga tilkall til þess, að þing- mensku B. L. Baldwinsonar sé að einhverju leyti minst í Lögbergi. En sannsst að segja verður Gimli-þing- mannsins að litlu getið á sfðasta þingi. Yér höfum ekki orðið þess varir, að hann hafi opnað munninn á þÍDginu, nema þegar Roblin lét hann spyrja sig um það, hvort jérnbrautin ekki ætti að leggjast til Oak Point, og til þess að greiða atkvteði með stjórninni. Kjósendur í Gimli-kjör- dæminu geta ætfð reitt sig á það, að þingmaður þeirra greiðir atkvæði í öllum málum eins og Roblin eða eins og Roblin segir honum. Vegna þess að Roblin er hveitikaupmaður,greiddi hann atkvæði & móti þvl, að sveitirn- ar fengi að eiga hveitihlöður, og svo greiddi Gimli-þingmaðurinn þá lfka atkvæði á móti því—svo það var felt. Dó að þingmannshæfileikar manns'iis séu litlir — og það eru þeir frem- ur — þá hefir hann æfinlega vit á þvl að fylgja Roblin, enda fylgir hann honum gegn um „þykt og þunt“. Canadian Northern-j&rnbrautar- félagið á að leggja alls 979 mílur af járnbrautum—þar af 290 mílur austur í Ontario-fylki—og fyrir þetta lætur Roblin-stjórnin Manitoba-fylki borga $11,195,280; og svo lætur Roblin- stjórnin fylkið kaupa Northern Paci- fio-járnbrautina fyrir $7,000,000. Skuldin, eem þannig hvflir ft fylkinu, er þvf $18,195,280. Svona er járnbrautarstefna aftur- haldsmanna. Er það ekki sláandi, hvað þessu svipar til þess þegar aft- urhaldsstjórnin í Ottawa var ftð flá veaturlandið til þess að gæða sér og vinum sfnum við lagning Can. Pacj j&rnbrautarinnar um firið? Hefir nokkur maður heyrt getið um annað eins og það‘að banna North- ern Pac. járnbrautarfólaginu—bezta járnbrautarfélaginu í landinu — sð leggja jftrnbrautir um fylkið, hjálpa til að koma burtu hveiti bændanr^i og að sjftlfsögðu verða til þess að lækka flutningsgjald? Northern Pacific- félagið vill fá að leggja 900 mílur af jftrnbrautum um fylkið og tengja þær við brautir sínar sunnan lfnunnar, fyrir alls engan fylkisstyrk. Dessu neitar Roblin stjórnin.—Can. North- ern járebrautarfélagið leggur 689 raílur af járnbrautum t fylkinu gegn $11,195,280 fibyrgð fylkisins. Það veitir Roblin stjórnin. Degar Greeriway stjórnin fékk jftrnbrautargreinar iagðar í fylkinu, hjálpafli hún félögunum með $1,750 peningastyrk á hverja mílu. Dcgar Roblin-stjórnin lætur leggja jftrn- brautargreinar, þ& hleypir hún fylk- inu í $8,000 skuld fyrir hverja mflu. Sjft menn nokkurn mun á þ^ssu? Á öðrum stað í blaðinu byrjar ræða, sem Mr. Myers, þingmaður frfi Minnedosa, hélt í þinginu til svars upp á fjfirmálaiæðu Davidsons, sem birt hefir verið f „Heimskringlu“. Dessa ræðu Myers ættu meun að lesa, því hún s]fnir betur en nokkuð annað ráðsmensku Roblin-stjórnaiionar síð- an hún nftði völdunum borna stman við ráðsmensku Mr. Greenway. Dar er greinilega sýnt, hvernig Mr.David- son breytti lölum og dróg tölur und- an til þess að breiða yfir eyðslusemi stjórnarinnar. Og að Mr. Myers hafi farið rétt með alt geta menn sann- færst um við samanburð við fylkis- reikningana og enn fremur & þvf, að staðhæfingum hans var látið ósvarsð frá hftlfu stjórnarinnar. Vér völdum ræðu Mr. Myers vegna þes& sérstaklega, að allir, sem hann þekkja, hljóta að kannast við það, að hann er maður með sjálf- stæðar skoðanir, og enginn mun leyfa sér að halda þvf fram, að hann sé blindur flokksmaður, sem lofi og vegsami alt, sem annar flokkurinn gerir og nfði alt niður fyrir allar hellur, sem hinn gerir, hvort sem það er rétt eða rangt. Dað er þvf þess vert að lesa ræðu þessa og bera hana saman við ræðu Mr. Davidsons. Ileirnskrinfflu-pvættingur. „Heimskringla ‘ nær ekki upp 1 nefið á sór fyrir vonzku út af ummæl- um Lögbergs um Roblin-stjórnina fyrir tveimur vikum sfðan, og ryður úr sér óþverra I reiði sinni sem út- verkar meira en tvo dálka. Henni Iætur það, „Heimskr.,“ ekki síður en húsbændum hennar að búa til tölur, sem aldrei áður hefir heyrst getið og hvergi eru til. Og hún tekur hús- bændum sfnuro fram i þvf að hslda þvf fram, að Roblin-stjóruin og aftur- haldsflokkurinu hafi ekki svikið loforð sín. Svo óforskammaður er þó ekki Roblin að halda þvf fram. Oe „Heimskr.“ er vfst eina blaðið í Mani. toba, sem segir það ótilkuúð(?) að Roblin-sfjórnin hafi komið j&rnbraut- armálum og fjármálum fylkisins í gott horf. t>ví það eru til jafnvel aftur- haldsmenn, og þeir ekki svo fáir, eins og kosningaúrslitin í Lisgar sýudu, sem kannast við það, að fyrir járn- brautarmálin og meðfeið á fé fylkis- ins eigi Roblin-3tjórnin alt aonað eo þakkir skilið. Dó kemst skörin fyrst algerlega upp f bekkinn þegar„Heims- kringla“ fer að guma yfir meðferð RoblÍD-stjórnarinnar & vfnsölubanns- m&linu. í rauninni mft með jafnmiklum rétti hæla Roblin fyrir alt, scm eftir hann og stjórn hans liggur. Og oss skyldi ekki undra þó „Heimskrirgla't segði mönnum dú, að hann ætti þakk- ir skilið fyrir að hafa gert leynilega samninga 5. Nóv. 1 baust eð var um að gefa járnbrautarfélagi meira en hálfa aðra miljón dollara fyrir 212 mflur af j&rnbrautarstúfum, og enn- fremur fyrir að gefa Can. Pac. jftrnbr. fólaginu $95,000 til Waskada-braut- arinnar, og þá ekki sízt íyrir það að hafa neitað Northern Pacific-járnbr.- félaginu um að leggja brautir sínar um fylkið, því algerlega að kostnaðar- lausu. t>að verður fróðlegt að sjft, hvað fimlega „Heimskringlu“ ferst það að s/na fram ft hvers vegna Roblin eigi þakkir skilið fyrir þetta h&ttalag hans. Hún má vonzkast betur „Heims- kringla“ eigi hún að geta sannfært lesendur sína um það að Roblin- stjóruin 8é ekki ineð öllu óhafandi og það hafi ekki verið fylkinu ógæfa,som það bfður aldrei bætur fyrir, að Greec- way-stjórnin fór frá um &rið. Menn eru nú búnir að fá opin augun fyrir þvf, hverju þeir sleptu og hvað þeir hreptu. Vínsölubannslögin. Atkvæðagreiðslan um vínsölu- bannslögin á að fara fram hér í fylk- inu 2. Aprfl næstkomandi. Við at- kvæðagreiðsluna á að nota sveita- stjórna-kjörskr&rnar, en þó þeir einir að f& leyfi til að greiða atkvæði, sem atkvæðisrétt eiga við fylkiskosriingar. Ætlast er svo til, að þeir, sem sannað geta atkvæðisrétt sinn, geti átt kost á að greiða atkvæði þó nöfn þeirra ekki standi á skránni. Skilyrðin fyrir því, aö lögunum verði beitt, eru: 1. Að 45 prócent af þeim, sem nöfn sfn hafa á kjörskránum, greiði atkvæði með lögunum. 2 Greiði ekki fleiri en 60 prócent af þeim, sem ft kjörskrftm standa, af- kvæði, þft verða 60 pvócent þ'íirra að greiða atkvæði með lögunum. 3. Greiði færii atkvæði f alt en 60 piócent, þft verða frft 60 til 66|- pic. þeirra að greiða með lögunum. Verði lögin staðfest við atkvæða- greiðsluna, þft ganga þau í gildi 1. Júnl í Suroar ? Ræða sem Mr. Myers, þÍDgm-iður frft Minnr- dosa, hé't á fylkhþinginu 5 Fdbiúnr. —Greinilegt og fróðl"gt yfirlit yfr fjftrhag fylkisins. — Samanburður & riðsmensku Greenw y-stjórnarinnar og Roblin-stjórnarinnar. M*. Myers byrjaði ræðu sína út af fylkis-fjftrmftlunum með því að segja, að öll ræða fjftrmilar&ðgjafans, að undanieknu ftheitinu um af afnema sveitastjórna skattana og vínsölu- bannslögin, hefði ekki verið annað frft byrjun til enda en forlfttsbón til þÍDgsins fyrir ayðsluserai stjórnarinu- ar. Hann sagðist ekki geta séö nein. ar umbætur á reikningsfærslunni síð- an þessi nýja stjórn hefði komið til valda, þr&tt fyrir nefndina, sem hún hefði sjftlf sect fyrsta árið og lfttið fylkið borga. Ein r&ðlegging nefnd- arinnar hefði verið skynsamleg, þó hún að lfkfndum ekki yrði fylkinu jafo mikils virði og pappírinn, sem hún var rituð S; r&ðlegging þessi var, að fj&rm&lar&ðgjafinn hefði sérstaka skýrslu I fylkisreikningunum, ar sýndi nftkvæmlega útgjöldin í hverri deild Og allar óborgaðar skuldir I árslokin. An þannig lsgaðrar skýrslu fengi maður einungis óljósa hugmynd uni fjftrhaginn. 1 fylkisreikningana vanc- aði þess konar skýrslu yfir kostnaðinn við að stjórna fylkinu, kostnaðinn við alla opinbera embættisfærslu, fj&r- veitingar til fylkisstofnana, útborgan- ir af geymslufé og óborgaðar skuldir 1 árslokin. Hann syndi fram, að fjftr- hagsskýrsla ráðgjafans væri villandi. Ákærum ráðgjafans gegn blaðinu „Free Press“ f sambandi við ræðu Roblins í Indian Hoad sagðist hann ekki svara. Það blað hefði til margra ára verið atl, sem mjög mikið hefði stutt að valllðan og framförum lands- íds, og só sjftlft vel fsert um að verja orð sfn og stefnu. Það er hlægilegt, sagði hann, að heyra flokk þann, er nú situr að völdum, þykjast vera að bæta fjárhag fylkisins. Mr. Hugh Joha Macdonald hafði nylega sagt, ft fund( Maple Leaf-afturhaldsklúbbsins, sð Greenway-stjórnin hefði verið búin að koma fylkinu að gjaldþrotum. l>ft voru þó eignir fylkisins 28 milj. doll- ars og skuldirnar ekki oema 4 miljón. ir. Núverandi stjórn hefir, í stað þess að auka eignir fylkisins, 176 „Don Pedro de Manriquez er landstjórinn í Caraccas.“ Burnington lét þá talið falla niður. Innan klukkutíma komu ferðamennirnir að smáfirðinum, þar sem fiskimannakofarnir voru. þar li lítið stjórnarskip og voru bæði mennirnir og hestarnir fluttir fram í það. Litlu síðar var lagt ft stað svo óhugsandi var fyrir ræningjana að sleppa. —Sumir þeirra höfðu búist við að verða fluttir laadveg alla leið—frft níutíu til eitt hundrað mílur —og höfðu gert sér góðar vonir um að sleppa á þeirri leið. Meðan á þessu stóð hafði Jón Martin komist fram á briggskipið og skýrt þar frá þessum ein- kennilega viðburði. í fyrstu urðu ræningjarnir óttasleguir, voru hræddir um, að þeir mundu allir verða teknii; en þegar Martin sagði frá þvf, að Langley og menn hans hefðu verið teknir fyrir hestaþjófnað’, þft hvarf ótti þeirra að mestu leyti. Pall hlýddi á frásögn þessa, og fékk hanu strax illan grun á Burnington. Hann mintist nú hréfsin3, sem hann hafði komið áleiðis, og sem skrif- að var utan á til Don Pedro Manriquez; og hann bafði síðar komist að því, að De Manriquez var landstjórinn. En hann gat ekki skilið, hvað alt þetta átti að þýða. það var að eins einn hlekkur enn þá í hina undarl :gu keðju, sem honum fanst hinda Burnington við þ verandi ástand sitt og 185 hans. þannig stóð á fyrir honum þegar Otehewa kom inn í herbergið. þegar hún sft, hvernig ástatt var kom hik á hana, en samkvæmt skipun Marju gekk hún áfram að rúminu. „Herra minn,“ sagði hún og vék sér að Páli, ,.þú mátt ekki lftta hugfallast, því að enn er ekki fokið í öll skjól. Eg hef fyrir löngu verið viðbú- in ef í raunirnar skyldi reka; og Marl Larún getur engu vélræði síau gagnvart Marju komið til leiðar, nema því að halda henni hér, sem fanga. Og þaS held eg meira að segja, að honum takist ekki til lengdar. Indíána-stúlkan talaði m&llýsku, sem ekki er hægt dð hafa upp hér orðrétt. En orð hennar voru engu síður svo greinileg, að enginn vandi var að skilja hana, og ftherzlur hennar og málfæri var hvortveggja sérlega fallegt. Ptdl leit til hennar með þakklætissvip, en svaraði heuni engu orði fyrst um sinn. Sólin var nú gengin til viðar og rökkur næt- urinnar færðist meir og meir yfir kastalann og landið umhverfis. Páll sá, að sjúklingur hans þarfnaðist hvíldar. Ha»n sagði því Otehewa fyrir um það, hvernig meðölin áttu að takast, og gekk síðan ofan og út í garðinn. þar reikaði hann um aftur og fram þangað til aldimt var orðið af nótt. „Hún systir rnin!“ tautaði hann við sjdlfan sig, nam staðar og fórnaði höndum. „Eg veit, að hann 180 hennar; strauk síðaa hendinni um enni hennar, og sagðic „Heyrðu, Marja, þú ert mikið veik, og þú verð- ur að fara undur gætilega með þig. Getir þú legið kyr og róleg, þá geri eg mér þó von um að geta stöðvað hitasóttina.“ „Komstu með bíldinn þinn?“ spurði kafteinn- inn. „Já, eg kom með hann,“ „þft skaltu taka henni blóð.“ „Nei, ekki held eg það. Hún þarf á öllum lifskrafti sínum að halda til þess að standast veik- ina. Eg hafði með mér bíldinn og blóðsugur til að grípa til ef heitiun skyldi veikjast; en eg vona, að ekki komi til þess. Hvernig ertu f höfðinu, Marja?“ „Eg hef engan höt'uðverk — heldur dftlítinn svima öðru hvoru.“ Hann áleit réttast að gefa henni sefandi meðöl fyrst í stað og sjá svo hverju fram yndi. Hann gerði það því, lét svo Otehewa vera hjá henni og sagði henni vandlega, hvað hún ætti aS gera. Að því búnu fóru þeir báðir út úr herberginu, og þegar þeir voru komnir út ígonginn sagði P&ll kafteininum frá því, hvernig farið hefði t'yrir Lang- ley og mönnum hans. í fyrstu varð Larún orð- laus af undrun; en bráðlega losnaði honum um málbeinið, og spurði hann þá Pál nákvæmlega að Hu; en Páll gat að eins skýrt í'rá því, sem hana

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.