Lögberg - 06.03.1902, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, 6. MARZ 1902.
LÖGBERG.
er freflð út hvern flmtod»e af THE LÖGBKRG
RINTING & PUBLISHING CO., (lOggllt), ad Cor.
Wi'lldm Ave. og Nena Str. WlnOÍpeg, Man.— Kost-
ar $2.00 nm árió [i ialandl 6kr.]. Borgist fynr
fram, Einstök nr. 6c.
Pnblished every Thursday by THE LÖG3ERG
PRINTING &. PUBLISHING CO., ílncorporated], at
Cor Willinm Ave & Nena St„ Winnipeg, Man —
Subacription price per year. payable in ad-
vance. Single copies 6c.
Ritstjóri M. PAULSON.
Business manager: J. A. BLÖNDAL.
aUGLYSINGAR: Smá-anglýsingar í eltt skifti26c
fyrir 30 ord eda 1 þml. dálkslengdar, 75 cts nm
mánndinn. A stærri auglýsingnm nm lengri
tíma, al'öláttur eflir eamnmgi.
BCSTAD V-SKIFTI kaupenda verdur ad tilkynna
skriflega Og geta um fyrverandibústad JafnfVam
Utanáakripttil afgreidsluBtofnbladsinser *
The Logberg Printing & Publ'whing Co.
P.O.Box 1292
Tel 221. Wlnnipeg,Man.
ytanáskriptttil ritstJdranB er:
Editor Lflgberg,
P *O.Box 1292,
Winnipeg.Man.
— Samkvæm t landslðgnm er nppsögn kanpanda á
biadi ógild, nema hannsé skuldlaus, þegar hann seg
1 npp.—Ef kaupandi.sem er í sknld vid bladid flytn
vLtferium, án þess ad tilkynna heimilaskiptin,þá er
ad lyrir dómstólnnum álitin sýnileg sönnumfyrir
p ettvísum tilgangi.
— fimtudaginn, 6. MAKZ 1902 —
Manitoba-pingið.
l>ví var lokiC seioDÍpart laugar.
dagsins 1. f>. m. Ekki verður aooað
aagt, eD að f>iog þetta hafi verið af
ym&u leyti oierkilegt og f>ess muo
lengi veiða mÍDSt I sögu MaDÍtoba.
fylkis. l>að sem aðallega gerir f>ÍDg
petta eftirmincilegt er:
1. FylkisreikniogarDÍr, sem pai
voru lagðir fram, syna, að Roblin-
stjórnin befir verið eyðslusamari á
siðasta fjárhsgsári en nokkur fylkis-
stjórn 1 Manitoba hefir nokkurn tíma
áður verið þrátt fyiir pað, pó hún
hafi lagt minna fé til alþýðuskólanna
en fyrirrennari hennar; og pó ákvað
bún á pirgicu að hækka útgjöldin á
f>essu áii um yfir $440,000.
2. Roblin-stjórnin h.fir ákveðið að
veita Can. Psc.-j&rnbrautarfélaginu
$95,000 til Waskada og Snowflake
járnbrautarinnar, sem Greenway-
stjórnin hafði ætlað sér að styrkja og
aftuihaldsœenn dœmdu hana harð-
ast fyrir.
3. Roblin stjórnin lætur pingmenn
vita um pað f þiuglok, að hún hafi
gert leynilega samninga við Can.
Northern járnbrautarféh gið um að
láta f>að fá $ 1,5 7 6,000 — e i n a
miljónfimm huodruð sjö-
tluogsex púsund dollara
—fyrir að leggja 2l2 mflur af jám-
brautarstúfum f fylkinu, og segir
pinginu jafnframt, að við f>etta sé
þeim ekki til neins að gera neinar at-
bngasemdir, f.ví f>að séu gerðir
sp.mningar, sem ekki verði haggað.
4. RoblÍD-stjórnin neitaði No>-th-
ern Pacific-járnbrautarfélaginu um
lcyfi að leggja nfu hundruö
mflur af járnbrautum um fylkið til
fiess að keppa við núVeraiidi járn-
brautarfélög og f>að án pess að biðja
um fimm centa fjárstyrk úr fylkissjóði.
5. Roblin stjórnin hefir gert sjálfa
sig að æðsta úrskurðarvaldi í öllum
ágreiningsmálum ámilli sveitanna og
lögbundinna félaga. Járnbrautafélög
og önnur félög geta þannig farið
fram á hvað sem þeim aynist við
sveitirnar og fengið þvt framgengt ef
þau hafa fylgi ttjórnarinnar.
6. Roblin-stjóruin lét fella tillögu
uro það, að sveitastjórnafélögum væri
gefið leyfi til að byggja hveitihlöður.
* *
*
Degar Sigtr. Jónasson var þing-
maður, gaf „Heimskringla“ yfirlit yfir
framkomu hans á þingi, eins og menn
suma eflaust rekur minni til. Aftur-
haldsmenn munu þvf að líkindum
þykjast eiga tilkall til þess, að þing-
mensku B. L. Baldwinsonar sé að
einhverju leyti minst í Lögbergi. En
sannsst að segja verður Gimli-þing-
mannsins að litlu getið á sfðasta
þingi. Yér höfum ekki orðið þess
varir, að hann hafi opnað munninn á
þÍDginu, nema þegar Roblin lét hann
spyrja sig um það, hvort jérnbrautin
ekki ætti að leggjast til Oak Point,
og til þess að greiða atkvteði með
stjórninni. Kjósendur í Gimli-kjör-
dæminu geta ætfð reitt sig á það, að
þingmaður þeirra greiðir atkvæði í
öllum málum eins og Roblin eða eins
og Roblin segir honum. Vegna þess
að Roblin er hveitikaupmaður,greiddi
hann atkvæði & móti þvl, að sveitirn-
ar fengi að eiga hveitihlöður, og svo
greiddi Gimli-þingmaðurinn þá lfka
atkvæði á móti því—svo það var felt.
Dó að þingmannshæfileikar manns'iis
séu litlir — og það eru þeir frem-
ur — þá hefir hann æfinlega vit á
þvl að fylgja Roblin, enda fylgir
hann honum gegn um „þykt og
þunt“.
Canadian Northern-j&rnbrautar-
félagið á að leggja alls 979 mílur af
járnbrautum—þar af 290 mílur austur
í Ontario-fylki—og fyrir þetta lætur
Roblin-stjórnin Manitoba-fylki borga
$11,195,280; og svo lætur Roblin-
stjórnin fylkið kaupa Northern Paci-
fio-járnbrautina fyrir $7,000,000.
Skuldin, eem þannig hvflir ft fylkinu,
er þvf $18,195,280.
Svona er járnbrautarstefna aftur-
haldsmanna. Er það ekki sláandi,
hvað þessu svipar til þess þegar aft-
urhaldsstjórnin í Ottawa var ftð flá
veaturlandið til þess að gæða sér og
vinum sfnum við lagning Can. Pacj
j&rnbrautarinnar um firið?
Hefir nokkur maður heyrt getið
um annað eins og það‘að banna North-
ern Pac. járnbrautarfólaginu—bezta
járnbrautarfélaginu í landinu — sð
leggja jftrnbrautir um fylkið, hjálpa
til að koma burtu hveiti bændanr^i og
að sjftlfsögðu verða til þess að lækka
flutningsgjald? Northern Pacific-
félagið vill fá að leggja 900 mílur af
jftrnbrautum um fylkið og tengja þær
við brautir sínar sunnan lfnunnar,
fyrir alls engan fylkisstyrk. Dessu
neitar Roblin stjórnin.—Can. North-
ern járebrautarfélagið leggur 689
raílur af járnbrautum t fylkinu gegn
$11,195,280 fibyrgð fylkisins. Það
veitir Roblin stjórnin.
Degar Greeriway stjórnin fékk
jftrnbrautargreinar iagðar í fylkinu,
hjálpafli hún félögunum með $1,750
peningastyrk á hverja mílu. Dcgar
Roblin-stjórnin lætur leggja jftrn-
brautargreinar, þ& hleypir hún fylk-
inu í $8,000 skuld fyrir hverja mflu.
Sjft menn nokkurn mun á þ^ssu?
Á öðrum stað í blaðinu byrjar
ræða, sem Mr. Myers, þingmaður frfi
Minnedosa, hélt í þinginu til svars
upp á fjfirmálaiæðu Davidsons, sem
birt hefir verið f „Heimskringlu“.
Dessa ræðu Myers ættu meun að lesa,
því hún s]fnir betur en nokkuð annað
ráðsmensku Roblin-stjórnaiionar síð-
an hún nftði völdunum borna stman
við ráðsmensku Mr. Greenway. Dar
er greinilega sýnt, hvernig Mr.David-
son breytti lölum og dróg tölur und-
an til þess að breiða yfir eyðslusemi
stjórnarinnar. Og að Mr. Myers hafi
farið rétt með alt geta menn sann-
færst um við samanburð við fylkis-
reikningana og enn fremur & þvf, að
staðhæfingum hans var látið ósvarsð
frá hftlfu stjórnarinnar.
Vér völdum ræðu Mr. Myers
vegna þes& sérstaklega, að allir, sem
hann þekkja, hljóta að kannast við
það, að hann er maður með sjálf-
stæðar skoðanir, og enginn mun
leyfa sér að halda þvf fram, að hann
sé blindur flokksmaður, sem lofi og
vegsami alt, sem annar flokkurinn
gerir og nfði alt niður fyrir allar
hellur, sem hinn gerir, hvort sem það
er rétt eða rangt.
Dað er þvf þess vert að lesa ræðu
þessa og bera hana saman við ræðu
Mr. Davidsons.
Ileirnskrinfflu-pvættingur.
„Heimskringla ‘ nær ekki upp 1
nefið á sór fyrir vonzku út af ummæl-
um Lögbergs um Roblin-stjórnina
fyrir tveimur vikum sfðan, og ryður
úr sér óþverra I reiði sinni sem út-
verkar meira en tvo dálka. Henni
Iætur það, „Heimskr.,“ ekki síður en
húsbændum hennar að búa til tölur,
sem aldrei áður hefir heyrst getið og
hvergi eru til. Og hún tekur hús-
bændum sfnuro fram i þvf að hslda
þvf fram, að Roblin-stjóruin og aftur-
haldsflokkurinu hafi ekki svikið loforð
sín. Svo óforskammaður er þó ekki
Roblin að halda þvf fram. Oe
„Heimskr.“ er vfst eina blaðið í Mani.
toba, sem segir það ótilkuúð(?) að
Roblin-sfjórnin hafi komið j&rnbraut-
armálum og fjármálum fylkisins í gott
horf. t>ví það eru til jafnvel aftur-
haldsmenn, og þeir ekki svo fáir, eins
og kosningaúrslitin í Lisgar sýudu,
sem kannast við það, að fyrir járn-
brautarmálin og meðfeið á fé fylkis-
ins eigi Roblin-3tjórnin alt aonað eo
þakkir skilið. Dó kemst skörin fyrst
algerlega upp f bekkinn þegar„Heims-
kringla“ fer að guma yfir meðferð
RoblÍD-stjórnarinnar & vfnsölubanns-
m&linu.
í rauninni mft með jafnmiklum
rétti hæla Roblin fyrir alt, scm eftir
hann og stjórn hans liggur. Og oss
skyldi ekki undra þó „Heimskrirgla't
segði mönnum dú, að hann ætti þakk-
ir skilið fyrir að hafa gert leynilega
samninga 5. Nóv. 1 baust eð var um
að gefa járnbrautarfélagi meira en
hálfa aðra miljón dollara fyrir 212
mflur af j&rnbrautarstúfum, og enn-
fremur fyrir að gefa Can. Pac. jftrnbr.
fólaginu $95,000 til Waskada-braut-
arinnar, og þá ekki sízt íyrir það að
hafa neitað Northern Pacific-járnbr.-
félaginu um að leggja brautir sínar
um fylkið, því algerlega að kostnaðar-
lausu.
t>að verður fróðlegt að sjft, hvað
fimlega „Heimskringlu“ ferst það að
s/na fram ft hvers vegna Roblin eigi
þakkir skilið fyrir þetta h&ttalag hans.
Hún má vonzkast betur „Heims-
kringla“ eigi hún að geta sannfært
lesendur sína um það að Roblin-
stjóruin 8é ekki ineð öllu óhafandi og
það hafi ekki verið fylkinu ógæfa,som
það bfður aldrei bætur fyrir, að Greec-
way-stjórnin fór frá um &rið.
Menn eru nú búnir að fá opin
augun fyrir þvf, hverju þeir sleptu og
hvað þeir hreptu.
Vínsölubannslögin.
Atkvæðagreiðslan um vínsölu-
bannslögin á að fara fram hér í fylk-
inu 2. Aprfl næstkomandi. Við at-
kvæðagreiðsluna á að nota sveita-
stjórna-kjörskr&rnar, en þó þeir einir
að f& leyfi til að greiða atkvæði, sem
atkvæðisrétt eiga við fylkiskosriingar.
Ætlast er svo til, að þeir, sem sannað
geta atkvæðisrétt sinn, geti átt kost á
að greiða atkvæði þó nöfn þeirra
ekki standi á skránni.
Skilyrðin fyrir því, aö lögunum
verði beitt, eru:
1. Að 45 prócent af þeim, sem
nöfn sfn hafa á kjörskránum, greiði
atkvæði með lögunum.
2 Greiði ekki fleiri en 60 prócent
af þeim, sem ft kjörskrftm standa, af-
kvæði, þft verða 60 pvócent þ'íirra að
greiða atkvæði með lögunum.
3. Greiði færii atkvæði f alt en 60
piócent, þft verða frft 60 til 66|- pic.
þeirra að greiða með lögunum.
Verði lögin staðfest við atkvæða-
greiðsluna, þft ganga þau í gildi 1.
Júnl í Suroar ?
Ræða
sem Mr. Myers, þÍDgm-iður frft Minnr-
dosa, hé't á fylkhþinginu 5 Fdbiúnr.
—Greinilegt og fróðl"gt yfirlit yfr
fjftrhag fylkisins. — Samanburður &
riðsmensku Greenw y-stjórnarinnar
og Roblin-stjórnarinnar.
M*. Myers byrjaði ræðu sína út
af fylkis-fjftrmftlunum með því að
segja, að öll ræða fjftrmilar&ðgjafans,
að undanieknu ftheitinu um af afnema
sveitastjórna skattana og vínsölu-
bannslögin, hefði ekki verið annað
frft byrjun til enda en forlfttsbón til
þÍDgsins fyrir ayðsluserai stjórnarinu-
ar. Hann sagðist ekki geta séö nein.
ar umbætur á reikningsfærslunni síð-
an þessi nýja stjórn hefði komið til
valda, þr&tt fyrir nefndina, sem hún
hefði sjftlf sect fyrsta árið og lfttið
fylkið borga. Ein r&ðlegging nefnd-
arinnar hefði verið skynsamleg, þó
hún að lfkfndum ekki yrði fylkinu
jafo mikils virði og pappírinn, sem
hún var rituð S; r&ðlegging þessi var,
að fj&rm&lar&ðgjafinn hefði sérstaka
skýrslu I fylkisreikningunum, ar sýndi
nftkvæmlega útgjöldin í hverri deild
Og allar óborgaðar skuldir I árslokin.
An þannig lsgaðrar skýrslu fengi
maður einungis óljósa hugmynd uni
fjftrhaginn. 1 fylkisreikningana vanc-
aði þess konar skýrslu yfir kostnaðinn
við að stjórna fylkinu, kostnaðinn við
alla opinbera embættisfærslu, fj&r-
veitingar til fylkisstofnana, útborgan-
ir af geymslufé og óborgaðar skuldir
1 árslokin. Hann syndi fram, að fjftr-
hagsskýrsla ráðgjafans væri villandi.
Ákærum ráðgjafans gegn blaðinu
„Free Press“ f sambandi við ræðu
Roblins í Indian Hoad sagðist hann
ekki svara. Það blað hefði til margra
ára verið atl, sem mjög mikið hefði
stutt að valllðan og framförum lands-
íds, og só sjftlft vel fsert um að verja
orð sfn og stefnu. Það er hlægilegt,
sagði hann, að heyra flokk þann, er nú
situr að völdum, þykjast vera að bæta
fjárhag fylkisins. Mr. Hugh Joha
Macdonald hafði nylega sagt, ft fund(
Maple Leaf-afturhaldsklúbbsins, sð
Greenway-stjórnin hefði verið búin
að koma fylkinu að gjaldþrotum. l>ft
voru þó eignir fylkisins 28 milj. doll-
ars og skuldirnar ekki oema 4 miljón.
ir. Núverandi stjórn hefir, í stað þess
að auka eignir fylkisins,
176
„Don Pedro de Manriquez er landstjórinn í
Caraccas.“
Burnington lét þá talið falla niður.
Innan klukkutíma komu ferðamennirnir að
smáfirðinum, þar sem fiskimannakofarnir voru. þar
li lítið stjórnarskip og voru bæði mennirnir og
hestarnir fluttir fram í það. Litlu síðar var lagt ft
stað svo óhugsandi var fyrir ræningjana að sleppa.
—Sumir þeirra höfðu búist við að verða fluttir
laadveg alla leið—frft níutíu til eitt hundrað mílur
—og höfðu gert sér góðar vonir um að sleppa á
þeirri leið.
Meðan á þessu stóð hafði Jón Martin komist
fram á briggskipið og skýrt þar frá þessum ein-
kennilega viðburði. í fyrstu urðu ræningjarnir
óttasleguir, voru hræddir um, að þeir mundu allir
verða teknii; en þegar Martin sagði frá þvf, að
Langley og menn hans hefðu verið teknir fyrir
hestaþjófnað’, þft hvarf ótti þeirra að mestu leyti.
Pall hlýddi á frásögn þessa, og fékk hanu
strax illan grun á Burnington. Hann mintist nú
hréfsin3, sem hann hafði komið áleiðis, og sem skrif-
að var utan á til Don Pedro Manriquez; og hann
bafði síðar komist að því, að De Manriquez var
landstjórinn. En hann gat ekki skilið, hvað alt
þetta átti að þýða. það var að eins einn hlekkur
enn þá í hina undarl :gu keðju, sem honum fanst
hinda Burnington við þ verandi ástand sitt og
185
hans. þannig stóð á fyrir honum þegar Otehewa
kom inn í herbergið. þegar hún sft, hvernig ástatt
var kom hik á hana, en samkvæmt skipun Marju
gekk hún áfram að rúminu.
„Herra minn,“ sagði hún og vék sér að Páli,
,.þú mátt ekki lftta hugfallast, því að enn er ekki
fokið í öll skjól. Eg hef fyrir löngu verið viðbú-
in ef í raunirnar skyldi reka; og Marl Larún getur
engu vélræði síau gagnvart Marju komið til leiðar,
nema því að halda henni hér, sem fanga. Og þaS
held eg meira að segja, að honum takist ekki til
lengdar.
Indíána-stúlkan talaði m&llýsku, sem ekki er
hægt dð hafa upp hér orðrétt. En orð hennar voru
engu síður svo greinileg, að enginn vandi var að
skilja hana, og ftherzlur hennar og málfæri var
hvortveggja sérlega fallegt. Ptdl leit til hennar
með þakklætissvip, en svaraði heuni engu orði fyrst
um sinn.
Sólin var nú gengin til viðar og rökkur næt-
urinnar færðist meir og meir yfir kastalann og
landið umhverfis. Páll sá, að sjúklingur hans
þarfnaðist hvíldar. Ha»n sagði því Otehewa fyrir
um það, hvernig meðölin áttu að takast, og gekk
síðan ofan og út í garðinn. þar reikaði hann um
aftur og fram þangað til aldimt var orðið af nótt.
„Hún systir rnin!“ tautaði hann við sjdlfan sig,
nam staðar og fórnaði höndum. „Eg veit, að hann
180
hennar; strauk síðaa hendinni um enni hennar, og
sagðic
„Heyrðu, Marja, þú ert mikið veik, og þú verð-
ur að fara undur gætilega með þig. Getir þú legið
kyr og róleg, þá geri eg mér þó von um að geta
stöðvað hitasóttina.“
„Komstu með bíldinn þinn?“ spurði kafteinn-
inn.
„Já, eg kom með hann,“
„þft skaltu taka henni blóð.“
„Nei, ekki held eg það. Hún þarf á öllum
lifskrafti sínum að halda til þess að standast veik-
ina. Eg hafði með mér bíldinn og blóðsugur til að
grípa til ef heitiun skyldi veikjast; en eg vona, að
ekki komi til þess. Hvernig ertu f höfðinu, Marja?“
„Eg hef engan höt'uðverk — heldur dftlítinn
svima öðru hvoru.“
Hann áleit réttast að gefa henni sefandi meðöl
fyrst í stað og sjá svo hverju fram yndi. Hann
gerði það því, lét svo Otehewa vera hjá henni og
sagði henni vandlega, hvað hún ætti aS gera.
Að því búnu fóru þeir báðir út úr herberginu,
og þegar þeir voru komnir út ígonginn sagði P&ll
kafteininum frá því, hvernig farið hefði t'yrir Lang-
ley og mönnum hans. í fyrstu varð Larún orð-
laus af undrun; en bráðlega losnaði honum um
málbeinið, og spurði hann þá Pál nákvæmlega að
Hu; en Páll gat að eins skýrt í'rá því, sem hana