Lögberg - 10.04.1902, Blaðsíða 4

4
LÖGBEliG, 10. APRÍL 1902.
LÖGBERG.
©r reflð út hvem flmtndae af THE LÖOBERO
RINTING & PUBLISHINO CO.. (löggilt), að Cor.
Wiiliitm Ave. og Nena Rtr. Winuipeg, Man. — Kost-
ar $2,00 um árid [á íalandi 6kr.L Borgist fyrir
fram, Kinstök nr. 6c.
Piíhliehed every Thnrsday hy THE LÖGBERG
PRINTING & PUBLISHING CO., I lncorporated), at
Cor W'illiam Ave 8i Nena St„ Winnipeg, Man. —
Subscription price #2.00 per year. payable in ad-
vance. Single copies 5c.
Ritstjóri M. PAULSON.
Business manager: J. A. BLÖNDAL.
aUGLYSINGAR: Smá-auglýBÍngar i eltt skiRi25c
fyrir 30 oró eda 1 þml. dálkelengdar, 75 cte um
mánuðícn. A stærri auglýaingnm um lengri
tima, afsláttur efiir sammngi.
BCJSTAD Y-SKIFTI kaupenda verður að tilkynna
sk r iflega ög geta um lyrverandi b ústud jafnfram
Utanáskrlpttil afgreiðslustofublaðsinser <
The Logberg Printing & Publishing Co.
P. O.Box 1292
Tel 281. Wlnnipeg.Man.
9tani.skrip4ttil rl tstjárans eri
Eiilor l.ögborir,
P 'O.Boz 1292,
Wlnnipeg, Man.
— Samkvœmt landslðgnm sr nppsðgn kaupanda á
bodi 6gild, nema hannsé skuldlaus, þegar hann seg
i t,pp.—Ef kaupandi,sem er í skuld vtd blaðlðdytu
ttferium, án þess ad tilkynna beimilaskiptin,þá er
a ' lyrtr ddmstdlunnm álitin sýnileg sðnnnir fyrir
rettvísum tilgangi.
—FIMTUDAGINN, 10. APRÍL 1902 —
Yínbannslögiu.
Eins og við mátti búast, fókk
Roblin-stjórnin því til leiðar komið,
að atkvæðagreiðslan 2. þ. m. með og
móti vínsölubanr.slögunum lyktaði
þannig, að þeir, sem atkvæði greiddu
& móti, urðu í miklum meiribluta.
Flestir una úrslitum málsins vel
undir kringumstæðunum,því að lögin
voru ekki þannig, að þau hefðu fyr-
irbygt vínsölu og vínnautn þó þeim
heföi verið vel og samvizkusamlega
beitt; og auk þess höfðu menn það
alment 4 tilfinningunni, að hvað
góð sem lögin annars hefðu verið,
þá heíðu þau ekki orðið anuað en
dauður bókstafur í höndum Roblin-
stjórnarinnar, 3cm jarn opinberlega
og skýlaust sýndi það, að hún væri
lögunum og vínsölubanni mótfallin
eins og hún gerði með því að tala
opinberlega og leynilega á móti.
Jiað hafa borizt vottorð um það l!
blöðunum, að sumir ráðgjafar Rob-
lins unnu af alefli á móti lögunum
síðustu dagana fyrir atkvæðagreiðsl-
una og greiddu svo sjálfir atkvæði á
móti þeim. Nærrj má geta, hvað
gott hefði af því skinið að fá lögun-
um beitt undir slíkum kringum-
stæðuin.
Ekki verður þó annað sagt en
að atkvæðagreiðsla þessi hatí all-
mikla þýðing fyrir fylkið, því hún
sýnir all nákvæmlega, hvað fjöl-
mennur sá flokkur manna er, sem
stendur á bak við leiðtoga vínsölu-
bannshreyfíngarinnar þegar til al-
vörunnar kemur. Að vísu voru
nokkurir vínsölubannsmenn, sem
ekki greiddu atkvæði, en þeir voru
ekki tiltölulega margir —ekki fleiri
eu svo, að atkvæði sannfæringnr-
ausra manna, sem fengnir voru til
aö greiða atkvæði með lögunum,
íafa fullkomlega bætt það upp.
þessu til enn frekari sönnunar má
benda á það, að árið 189N, þegar lýðs-
úrskurður var fenginn í málinu
næst áður, þ i greiddu 12,419 manns
atkvæði með vínsölubanni, sem rnun
ekki láta mjög fjarri að vera sami
fjöldinn og nú þegar allar skýrslur
eru fengm.r.
Jafnvel þó mál þetta frá upp-
hafi vega sinna hafi verið fyrirlit-
legasta hömbúg — mislukkuð,
stráksleg plata, sem stjórnin ætlaði
að slá bindindis- og vínsölubanns-
mönnum til þess að tryggja sér póli-
tískt fylgi þeirra á ókomnum tím-
um, og sem búið er að kosta fylkið
frá þrjátíu til fjörutíu þúsund doll.,
þi græða þó fylkisbúar það á öllu
þessu, að nú sjá þeir, að engin fylk-
isstjórn getur samið lög sein útiloka
vínaölu og vínnautn; Vínsala hlýt-
ur að halda áfram þangað til hún
verður bönnuð í öllum fyl^jum Can-
ada í einu með Dominion-löggjöf.
Hver sá pólitískur flokkur, sem hér
eftir tekur vínsöiubannsmálið, í
sömu mynd eins og afturhaldsflokk-
urinn gerði, upp í stefnuskrá sína,
endurtekur því einungis sama búm-
búggið sem Roblin-flokkurinn hefir
gert sig sekan í og menn eru nú
loksins lausir við með ærnmn kostn-
aði. það má því óefað gera því
skóna, að vínsölubannsmálið verði
ekki pólitískt flokksmál hér í fylk-
inu á næstu árum.
Og bindindismennirnir, sem
sumir hverjir þykjast eiga um sárt
að binda, ættu sérstaklega að græða
á máli þessu. Fyririr gabb aftur-
haldsflokksins hafa þeir að undan-
förnu inist sjónar á vínsöluleyfís-
lögunum og um ekkert annað hugs-
að en vínsölubann algert. Nú þegar
þeir sjá, að vínsölubann getur ekki
fengist í fylkinu og er ekki sjáan-
legt að fáist um mörg mörg ár, þá
ættu þeir að leggja aðaláherzluna á
að reisa allar mögulegar skorður
gegn vínsölu og víndrykkju, ekki
einasta með því að fá unga menn í
félagskap sinn og innræta þeim
bindindi, heldur með því að koma að
öllum mögulegum umbótum við vín-
sölulögin, og starfa að því, áð hart
só tekið á óleyfílegri vínsölu og hún
fyrirbygð að svo miklu leyti sem
frekast er unt.
Aft'arasælasta vínsölubannið í
landinu er það, að gera unga menn
að bindindismönnum, svo þeir ekki
kaupi vínið. Á meðan það helzt við,
að menn vilja ná í vín, þá ná þeir í
það þrátt fyrir öll vínsölubannslög.
Eij þegar bindindisfélagskap-
urinn er búinn að ná svo haldi á
kynsióðinni að menn liafa fengið
viðbjóð á víninu og kaupa það ekki,
þá hættir öll vínsali þratt fyrir öll
vínsöluleyfi-dög.
Og bindindisfélögunum tekst
þetta séu þau n^gu „einlæg við kol-
ann“.
Afturhal<Í8-I>inffinciiiiiriiir
frá Manitobu.
það eru þrír afturhalds-þing-
menn frá Mauitoba á Dominion-
þinginu í Ottawa, LaRiviere, Boyd,
Roche. það er nokkuð nýtt að hafa
ekki nema þrjá þingmenn af þeim
flokki á þingi héðan að vestan, enda
er sagt, að það sé litið á þá þar eins
og síðustu leifarnar af einhverju,
sem er að hverfa — eins og vér hér
vestra lítum t. d. á leifar vísund-
anna (the buflalos), sem hafðir eru
til sýnis vestur á Silfurbæðum. Fyr-
ir tiltölulega fáura árum voru slétt-
urnar í Manitoba og Norðvestur-
landinu þaktar af skepnum þessum
(vísundunum), en þegar landið fór
að byggjast, þ'i urðu þær að víkja
fyrir plóguum og arðsamari skepn-
urn landnemanna. Hið sama er að
segja um afturhalds þingmennina
héðan að vestaD. það er ekki langt
á að minnast, að Robert Watson var
eini frjálslyndi þingmaðurinn, sem
austur var sendur. En svo urðu
þessir afturhaldsaieun að vikja fyr-
ir þörfum fólksins og þeim mönnum,
sem frjélsari skoðanir höfðu og meiri
áherzlu lögðu á hag þessa vfðáttu-
mikla og frjósarua vesturlands held-
ur en hag vissra manna I þúsund
milna fjai lægð.
Og sé nokkur veigur í kjósend-
endum þessara þriggja forngripa,
sem llkt er við v'sundana, þá verða
þeir aldrei sendir á þing framar.
það hefir verið áður sagt frá til-
lögu leiðtoga afturhaldsflokksins,
sem hann gerði á síðasta þingi, um
að hækka tollana við hæfi verk-
smiftjumannanna og að allir þessir
gamaldagsþÍDgmenn héðan að vest-
an greiddu atkvæði með tillögunni.
Nú er þessi sami leiðtogi að rogga
með samskonar tillögu fyrir þinginu,
og tveir þessara þriggja manna —
Roche og La Riviere — hafa tekið í
sama strenginn. L'till vafi er á þvi,
að Boyd talar 1 sömu átt áður en
. umræðum þessum er lokið og allir
greiða þeir ugglaust atkvæði með
3amskonar tillögu einsog á fyrra
linginu áður en þingi þessu erlokið.
lað er meira upp úr þvl að hafa fyr-
■ír þá að þóknast verksmiðju- og auð-
mönnum heldur en kjósendum sfn-
um á mefan svona langt er til kosn-
inga. Og svo vona^t þeir eftir, að
kjósendur verði húnir að gleyma
öliu þegar mest á liggur
Afturhaldsmenn halda því fram,
að verndartollur ætti að vera lagður
á innflutning alls þess, sem fram-
eitt er í Canada til þess að innlend-
ur iðnaður sé laus við alla útlenda
samkepni. Frjálslyndu þingmenn-
irnir héðan að vestan eru á öðru
máli. Jieir geta ekki séð, að hveiti-
bóndinn græði mikið á sllkri vernd.
jeir benda á það, sem öllum ætti að
vera auðséð, að eftir þvi sem vernd-
artollarnir eru hærri eftir þvi meira
verða hændur að borga fyrir allar
nauðsynjar s'nar, en fá ekki einu
centi meiia fyrir hveiti sitt fyrir
alla þá vernd.
það vill svo vel til, að frjáls-
lyndu þingmerinirnir eru I meiri-
hluta á þingiuu, annars mundu aft-
urhaldsmenn ekki láta staðar num-
ið við orðin tóm. það mundi ekki
liða á löngu,-að þeir færðu upp toll-
ana til þess að þóknast vertsmiðju-
mönnum og hlynna að s'nuui eigin
vösutn ef þeir kæmust til valda. Og
það líður óðum að þvf, að Manitoba
og Norðvesturlandið sker úr þvf,
hvort þeim á að takast það eða ekki.
Til alla mæðra.
Minitoba snóðir gefur hyggilega leið-
beiuiugu vifivíkjandi meðferð á börn-
um.
I>«.ð er alment viðteki að því nær
allir birnssjúkdómar eru afleiðing af
illu ástandi magans. Meltingarleysi
bsrnsins orsakar í fyrstu svefnleysi og
önuglyodi, en síðar fylgja aðrir al-
varlegir kvillar, svo sem iðrakve'sa,
krampar, harðíffi I sumum tiifellam eg
i öðrum niðurgangur, svo afleiðing-
arnar geta orðið hættulegar. Móðir
sem vanraekir að hafa ætíð við hend-
ina meðöl við þessum sjúkdómum á
mjögmikið á bættu. Mrs. R L. Mc
Millan frá Logcch, Mar. erein íi með
»1 þeirra mæðra, sem er sértt.klega
fær um að gefa góð ráð um meðferð
barnajj Hennar helsta meðal við hin-
um smærri kvillum barna hennar er
Baby’s Owu Tablets. Henni farast
þannig orð:—,,t>ær eru hið largbezta
meðal, sem eg hef nokkuru sinni reynt
að uota han.na börnum. Eg hefi gef-
ið barni mfnu þær við meltingarleysi
og mag88júkdóraam, og þær lækna
bæði fljótt og vel. Eugin roóðir ætti
að vera einn dag án þeirra á hrimil
inu“.—Baby,s Own Tablets eru ætl-
aðar handa börnum á öllum aldri. t>ær
lækna sjúkdóma, svo sem harðlífi,
iðrakveisu, alím í maganum, niður-
gang og hitasótt. í>ær eru óviðjafn-
anlegar handa börnum, sem eru að
! ta' a tennur, lækoa kvef og varna
: baraaveiki. t> ð er Abyrgzt að í þeim
sé engin svæfa' di >yf eðn önnurskað-
leg efni Sóu þær upp;eystar í vatni
er alveg hættuDust aö gefa þær inn
nýfæd íu barni. t>ær eru seldar á öll-
um lyfjibúðum á 25 ceut baukurinn
eða verða sendar fritt með pósti ef
aedvirði er sent og skrifað eftir þeim
til Dr. Wi^liam’s Med cineCo. B'ock-
vill", Ont.
Millinery
Opening
Midvikud.
19. April
Hvort sem er regn,
sólskin eöa snjór.
Hvort eimlestir eru
á eftir tíma eða
ekki. Það sem við
bjóðum er hin ný-
asta þrá tízkunnar.
Af öllum tegund^
um kvenhattar,
puntaðir og ópunt-
aðjr. Öllum boð-
ið að koma.
J. F. Fumerton
& Co.,
GLENBORO.rz—.
Thos. H. Johnson,
íslenzkur lögfræðingur og mál
færslumaður.
Skrifstopa: 207 Mclntyre Block.
UtanIskript: P. O. Box423,
Winnipeg, Manitoba.
236
skal þig enga óggafu henda. í kveld framkvæmir
maður yfirskinsathöfn, sem leggur með því gaðs
nafn við hégóma. Marl Larún kallar þig fconuna
sína einusinni—kaDnske tvisvar. En hann skal
ekki vinna þér neitt tjón. Hann skal ekki gera
það þó til skammbyssu eða laghnífs verði að grípa
til þess að afstýra því. Treystu mér á meðan eg
er á lífi og hjá þér. Á morgun kemur Buffó Burn-
ington."
„Og hvað gott getur mér af því skinið?" spurði
Marja.
„Meira en eg get sagt þér; það er eg viss um.
Eg veit, að hann hefir b eði mátt og vilja til að
hjilpa þér. En eyddu nú ekki tímanum. þú
mátt reiða þig á það, að í þetta sinn verður þú að
hlýða okkar illa herra."
Marja sá, hvernig á stóð, og að ekki var um
neitt annað að gera en að hlýða. Hún lét því
þ|ónustustúlku sína öllu ráða og var eins og dauð-
ur hlutur í heridi hennar. Loksins var hún tilbú-
in. Otehewa hafði klætt hana í hvítan kjól. Har
hennar var ekki sett neinum gimsteinum, en nokk-
ur blóm votu Héttuð í það. Um fallega, hvíta háls-
iun hennar var gullkeðja, sein kross úr dýrindis
gimsteinum hékk á «ð framan. Marja hafði mót-
inælt því að búast skrauti þessu, en Otehewa gaf
því engan gaum.
Loks vai haiiö lurgt að dyiun, og var þar
244
stofugluggana, og staulaðist hann nú á fætur. [)að
leið þó nokkur stund áður en haun áttaði sig á því,
hvað gerst hafði kveldið fyrir, en loksins rann það
upp fyrir honum, og hann tók viðbragð og horfði
eins og óður maður í augu Indíánastúlkunnar.
„Otehewa, eg á konu?“
„Já herra minn,“ svaraði Otehewa og horfði
rólega á hann. „Manstu það ekki, að.þú giftist
Marju í gærkveldi?“
i.Jh, eg man það. En hef eg sofið hér í alla
nótt?‘
„Já. þú sagðir mér að fylgja konunni þinni
til sængur og sækja þig svo. þetta gerði eg, en svo
gat eg ekki vakið þig.“
„Var eg enn einusinni drukkinn?-'
„Eg var hrædd um, að það hlyti að vera.“
„Hafi eg skömm fyrir!“ tautaði ræningjafor-
inginn og var auðsjáanlega mjög gramur við sjálf-
an sig. „Eg var þó búinn að einsetja mér að drekka
ekki mikið í gærkveldi. Drakk eg mikið?“
Otehewa vissi hvað óhætt var að bjóða sér við
mann þennan, því hún hafði oft vitað honum
hjálpað í rúmið í fylliríi hans, og 4 tali hans þegar
hann vaknaði úr slíku fylliríi hafði hún heyrt, að
hann mundi aldrei neitt, sem fram fór cftir að
hann var orðinn drukkinn.
„þú drakst allmikið af víni,“ sagði hún; og það
var áfcngt v'n cins og þú vclz':.''
240
vínílét. Annað var lítið glas, en hitt var silfur-
bikar, sem tók eina mörk. 1 erminni sinni hafði
hún ofurlitla blöðru festa á band, sem hún hafði
hnýtt um mittið. 1 blöðrunni var drykkur, sem
Otehewa hafði sjálf búið til. Hún hafði búið hann
til af villigrösum úr skóginum, sem hún þekti vel
hvaða verkanir höfðu. Hún stakk gat á blöðruna
með pennahníf, og á meðan hún var að hella vín-
inu í glasið, rann það, sem í blöðrunni var niður í
silfurbikarinn. þegar hún var búin að fylla hæði
ílátin,—sem ekki tók nema fáein augnablik—þá
hraðaði hún sór með þau til brúðhjónanna.
„Húsmóðir mín góð,“ sagði hún og hló af gleði,
„hór ber eg þór vín í kristallsbikar— og á það að
tákDa sakleysi þitt og skírÞfi. Hór er silfurbikar
handa þér, húsbóndi rainn—og á hann að tákna
metorðagirnd þína og verðleika. Eg óska ykkur
báðum heilbrigði, ánægju og langra lífdaga."
Aldrei hefir illmenni verið meira heillað en
Larún varð við þotta tækifæri. Hann tók bikar-
inn og tæmdi hann í einum teig.
„Drektul drektu," hvislaði Otehewa, og beygði
sig niður að eyra húsmóður sinnar; síðan rétti hún
sig upp aftur og sagði svo hátt, að allir heyrðu:
„Drektu skál hins göfuga herra þíns, fagra brúð-
ur.“
Eins og og í leiðslu lyfti Marja litla glasinu
upp aT muaui sér og drakk úr þv', og þcgar því