Lögberg - 19.05.1904, Qupperneq 2

2
LÖGBEKG, FIMTUDÁGINN 19. MAÍ 1904.
Fagnaðarsamsæti.
(Eftir „Fjallkonunni")
j orðnar á því máli og kallast mega
j viöunanlegar eftir atvikum. Ætti
j ræðumaSur þá einkanlega við alt
----- baráttutímabilið frá 1895 til 1903
Reykvíkingar héldu 18. Marz —og v;ö þaö> sem hann teldi
Birni ritstjóra Jónssyni fagnaðar- merginn f stjórnarbót vorri, en
samsæti í Iðnaðarmannahúsinu og ehki aukaatriði þau, sem enn
stóðu fyrir því Halldór Daníels- kynnu ag vera harla skiftar skoð
son, bæjarfógeti, Kristján Jóns- anir um. Hann vildi staðhæfa
son, yfirdómari, Steingrímur þa5t ag framförin og umbótin
Thorsteinsson, yfirkennari, Geir
Zoega, kaupmaður, og Björn Ól-
afsson, augnalæknir. Samsætis-
menn voru milli 50—60 borgarar
og embættismenn. Áður höfðu
Oddfellowar haldið honum sams-
konar samsæti 40—50 manns, og
voru þeirra á meðal margir helztu kvaðst hann vita, að það væri og
menn bæjarins. Þeir gengu nú jnnileg ósk heiðursgestsins.
og
stjórnarfari voru væri mjög mikil
og að heiðursgesturinn ætti mjög
verulegan hátt í að vér hefðum
öðlast hana. Jafnframt vildi hann
láta í ljósi þá innilegu ósk, að ve
verði nú haldið á stjórnarbótinni
af vorri hálfu og oss til handa, og
kvæði það,
í blaðinu á
eðlilega flestir frá; hefði samsæti
þetta, miðdegisverður, orðið ella
miklu fjölmennara.
Fyrst var sungið
sem hér er prentað
öðrum stað.
Því næst mæltu fyrir ininni
heiðursgestsins Kristján Jónsson,
yfirdómari: Sakir 30—40 ára
kunningsskapar og vináttu við
heiðursgestinn kvaðst hann hafa
hugsað til þess með kvíða og ó-
hug, er hann fór utan í fyrra til
að leita sér heilsubótar við lang-
vi.mnm sjúkdómi og hættulegum,
að svo gæti farið, að hann sæi
hann aldrei framar. Sér væri því j starfsemi'heiöursgestsins
mikið fagnaðarefni, að hafa hann
nú úr
földum lífsháska. Og sama vissi I
hann, að væri um mikinn fjölda j
manna fjær og nær. Heimkoma kya6st ekki þekkja nokkurn mejri
hans væri mikið fagnaðarefni fyrir , , K __
ö J j starfsmann eða eljumann, og vinn
an þó orðið honum oft erfið sfðari
Og auk þess sem hann hefði
starfað dyggilega og sleitulaust'
þarfir alls landsins, þá hefði hann
eigi síður starfað fyrir þetta bæj
arfélag. Hann hefði setið mörg
ár í bæjarstjórn, og borið jafnan
hag þess félags fyrir brjósti, með-
al annars komið hér á sundkenslu
og haldið henni uppi að miklu.
Enn fremur hefði hann unnið
j þjóð sinni stórmikið gagn með út
gáfu margra þarflegra fræðibóka.
Ræðum. kvaðst hafa orðið að
láta sér nægja að benda að
lauslega og í fám orðum á nokk-
ura helztu þættina í almennri
Hann
* j vildi að eins bæta því við, sem
helju héimtan, úr marg- jj^r væri alkunnugt, að hann væri
hinn mesti eljumaöur, hefði verið
sístarfandi heilan mannsaldur,
land og lýð.
Þegar heiðursgesturinn stotnaði
blað sitt ,,ísafold“ fyrir nær 30
árum, hefði engin blaðamenska
þskst hér á landí í orðsins eigin-
legu og réttu merkingu — ekkert
málgagn til hér, sem setti sér fyr-
ir mark og mið, að vera leiðbein-
andi ogleiðtogi lýðsins. ísafold
væri fyrsta blaðið hér með réttu
blaðamannasniði, og stjórnað af
manni með nægilegri þekkingu,
nægilegri mentnn, nægilegum
hæfileikum yfirleitt. Hann vildi
því kalla ísafold landsins elzta
blað, og B. J. taldi hann rétt-
nefndan föður íslenzkrar blaða-
mensku. Annað blað hér, miklu
eldra að vísu að árafjölda, gæti
ekki heitið sama blaðið frá upp-
hafi, heldur mörg blöð, nýtt blað
með hverjum nýjum ritstjóra.
En B. J. hefði verið ísafold og
ísafold B. J. frá því, er blaðið var
stofnað 1874, þjóðhátíðarárið.
Þessi 30 ár, sem síðan væru
liðin, heíði ísafold ekki látið nokk-
urt mál, sem almenning varðar,
afskiftalaust. Um hitt væru að
sjálfsögðu skiftar skoðanir, hvern
ið hann hefði tekið í málin, enda
annað ekki æskilegt, því að þar
sem enginn skoðanamunur kæmi
íram, þar ríkti áhugaleysi, deyfð
og kæruleysi, en á því öllu hefði
B. J haft fullkomna andstygð.
Ekki tiltökumál, þótt oft hefði
hann átt í allhörðu stríði. Hitt
væri víst, að jafnan hefði hann
barist fyrir því einu, er hann
hugði rétt vera og hollast landi
og lýð, og að hann hefði barist
fyrir því með krafti og með greind
og þekkingu og ekki látið persónu
lega vild eða óvild ráða tillögum
sínum.
Oflangt yrði að minnast á sér-
stök mál. En þó gæti ræðumað-
ur ekki leitt hjá sér stjórnarskrár-
•málitS, og teldi hann sig engumof
nærgöngulan, þótt hann segði, að
þar hefði hann lagt fram alla sína
miklu hæfileika, alla sína krafta,
alt sitt þrek til að leiða það til
farsællegra lykta, og að enginn
einn maöur eigi nteiri þátt en
árin sakir líkamlegrar vanheilsu.
Því meira fagnaðarefni væri það
oss öllum, að hann hefði nú feng-
ið heilsuna aftur, og mættum vér
eftir undanfarandi reynslu gera oss
von um mikið og nytsamlegt æfi
starf af hans hendi enn. Þaðværi
innileg ósk vor allra, að hann enn
um mörg ár mætti búa hér með
ossog vinna með oss, með fullum
kröftum og óbilaðri heilsu og öllu
því, sem verða mætti landi voru
og þjóð tilgagnsogfarsældarbæði
í andlegum og líkamlegum efnum.
Björn Jónsson (heiðursgestur-
inn) kvað það hafa mjög bætt sér
vanheilsuböl sitt, hve mikil góð
vild, vinahót og ástsemd sér hefði
auðsýnd verið í veikindunum af
útlendum mönnum jafnt sem inn-
lendum, áður kunnugum jafnt
sem ókunnugum. Nýjasti vottur
þess væri þetta vinaboð, þessar
miklu fagnaðarviðtökur af vina-
og kunningjahendi hér — jafnvel
mikils virðra heiðursmanna, er
hann hefði ekki vitað fyr en nú,
að hann væri svo lánsamur að eiga
í vina og góðkunningja tölu.
Vér lifum nú, kvað hann, á
tímamótum í sögu vorri. Oss
finst nú, sem land vort hafa kast-
að ellibelg, og gerum oss von um,
að hin nýfengna stjórnarbót muni
eiga sinn mikilsverða þátt í því,
að upprísi nýtt ísland, blómlegra
og þroskameira en hið gamla.
Væntværiþá að eiga sér óska-
stund, og kvaðst ræðumaður þá
mundu vilja bera fram eftirfarandi
3 óskir til handa þjóð vorri.
Fyrsta óskin væri sú, að hún
(þjóðin) yrði Ijóssæknari en áður,
ef svomætti að orði kveða—hefði
allar dyr opnar við ljósi og yl, en
lokaðar fyrir kólgu og næðingi,
forðaðist einangrun, en leítaði
samblendni við aðrar þjóðir, færi
að dæmi býflugunnar, er færi víðs-
vegar og sygi hunang, hvar sem
til næði. Eða að dæmi Japans-
manna, fremstu framfaraþjóðar í
heimi á vorum dögum, sem ætti
framfarir sínar að þakka hvað
ar þjóðir. Af því stæði oss nú
engin hætta framar hvorki tungu
vorri né þjóðerni.
Svo væri fyrir að þakka afreks-
mönnum vorum á öldinni, sem
leið, Konráði Gíslasyni og Jónasi
Hallgrímssyni annars vegar, og
Jóni Sigurðssyni hins vegar.
Önnur óskin mundi verða sú,
að vér yrðum mentaðasta þjóð í
heimi. Að telja oss 'nú þegar
meðal heimsins mestu menta-
þjóða, væri háskaleg villa. Lestr-
arkunnátta og skriftar væri að eins
mentunartæki, eitt af mörgum, en
ekki sama sem mentun.
Þriðja óskin væri sú, að vér
yrðum hin trúræknasta þjóð í
heimi. Sögunnar reynsla væri
sú, gegnum allar aldir, að cngin
þjóð blessaðist til langframa,
nema hún væri trúrækin. Drott-
inn sjálfur hefði sagt: Sælir eru
hreinhjartaðir, sælir eru miskun-
samir, sælir eru hógværir, sælir
eru friðsamir (en ekki sælir
verffa), það er: þeir, sern stunda
kristilegar dygðir og mannkosti,
cru sælir nú þegar í þessu lífi, í
andlegum og veraldlegum efnum.
Óskir væru hugsjónir, markmið,
sem því að eins rættust, að menn-
ems jrmr Jegðu á sig þrautir til þess.
Það gætu eins smáþjóðir sem stór-
þjóðir. Að fyrnefndu markmiði
gætum vér stefnt, þótt vér værum
,,fáir, fátækir og smáir. “ Þann-
ig voru Gyðingar, er þeir urðu út-
valin þjóð Drottins, öndvegisþjóð
heims aðsumuleyti. Sömuleið-
is Grikkir, er þeir urðu heimsins
mesta mentaþjóð, lista og vísmda.
Lifi og blómgist hið nýja ísland
með þessu háleita og göfuga
markmiði!
Þá var drukkið minni Islands.
hann í þeim lyktum, sem nú eru mest fjörugri samblendni við aðr-
Halldór Daníelsson, bæjarfóg
eti, vildi vekja athygli að því, að
blaðamensku hans væri ólíkt farið
og alment gerist að því leyti til,
að hann leitaði sér ekki almenn-
ingshylli með fagurgala og skjalli,
heldur virtist hafa tekið sér að
einkunnarorðum málsháttinn, að
,,að sá er vinur, er til vamms
segir. ‘ ‘
þorlákur Guðmundsson, fyr al-
þingismaður, kvaðst vilja þakka
heiðursgestinum fyrir sína hönd
og annarra bænda landsins fyrir
það, hversu hann hefði jafnan
alla sína blaðamannstíð borið
þeirra hag fyrir brjósti og fram-
farir landbúnaðarins.
þórSur Svcinsson, stúdent,
fyrir minni Steingríms Thorsteins-
sonar, hins síunga skáldsnillings.
Björn Jónsson bætti þar við
þakklæti frá sér fyrir, að hann
hefði með sínum fögru ljóðum
kveðið inn í sig ást á móöurmáli
voru.
Steingrímur Thorsteinsson
mælti fyrir minni sönglistarinnar
(Br. Þorl.).
Björn Jónsson mælti fyrir minni
tveggja öldunga samsætisins,
þeirra G. Zoega, kaupmanns, og
Þorláks Guðmundssonar, fyrv.
alþingismanns, mestu nytsemdar-
manna í þjóðfélagi voru. — Hann
þakkaði því næst öllum viðstödd-
um fyrir vinaboð þetta og fagnaö-
arviðtökur, einkum forstööu-
nefndinni, og þar á meðal sér-
staklega formanni hennar, H. D.
bæjarfógeta, er flestir mundu
samdóma um eftir langa embætt-
isreynslu, að manna sízt vildi
vamm sitt vita.
Fyrir minni
Stemgrímur Thorsteinsson, g jömS JÓflSSOnar TÍtStj.
yfirkennari, mælti fyrir minm konu J J
og barna heiðursgestsins. Svo
mjög sem vér og aðrir út í frá
fögnuðum heimkomu hans eftir
langa útivist og harða, úr marg-
földum lífsháska, — bæði frá eig-
in brjósti og vegna lands og lýðs.
er hann bæri fyrir brjósti og hefði
unnið svo mikið og þarft dags-
verk fyrir og mundi enn vinna,
að vér vonuðum— þá væri þó fögn-
uður nánustu ásvina hans enn
heitari og innilegri.
Eítir það var öllum heimilað
málfrelsi.
þórður Sveinsson, stúdent,
kvaðst vilja þakka heiðursgestin-
um, þótt mótstöðumaður sinn
hefði verið í stjórnarskrármálinu,
fyrir að hann eða ,,ísafold“ hefði
kent sér með dæmi sínu að beita
öðru en lítilmensku í ritdeilum.
Bjarni jónson, frá Vogi vildi
votta heiðursgestinum virðingu!
sína og þakkir fyrir það, hverj
drengskaparmaður hann væri ogj
hjálpfús við bágstadda, menta-i
menn þó einkanlega.
Steingrímur Thorsteinsson, {
yfirkennari, flutti heiðursgestinum ______________________________
jakkir fyrir meðferð hans á tunguj
vorri, er hann ritaði manna hrein- ARIN8J0RN S. BARDAL
asta og snjallasta Og af mikilli Selur likkistur og annast um útfarir.
orðgnótt, kæmi manna haglegast Allur útbúnaður sá bezti. Ennf,emur
K k u p selur atm alls konar mmmsvarða og
og gloggast orðum að hugsunum legSteina. Telefón 306
sínum. Heimili á homRoss ave og Nena St.
Lag: Eitt er landi' aegi girt.
Kom þú sæll af svölum mar,
sómi lands og þjóðar;
heilsa þér nú hýreygar
heilladísir góðar.
Leikur kátt við lága gátt
ljósálfanna fjöldinn:
Óhamingju íslands hátt
yfir barstu skjöldinn.
Kom þú sæll úr sigurför,
sæmd og heiðri krýndur.
Þú ert bitur, oddhvöss ör
af þér sjálfum brýndur.
Verði margur maki þinn,
merkisberinn snjalli,
þá mun rísa röðullinn
rór að hæsta fjalli.
Þér mun aldrei íslands sól
yfir þurfa’ að gráta.
íslenzk saga, bygð og ból
blessað nafn þitt láta.
Meöan yfir ísafold
árdagsljósin kvika,
skal þitt nafn á móðurmold,
mögur landsins, blika.
GuSm. GuSmundsson.
Okkar
Soða
Fouotains
eru nú til
reiöu.
Fáið yður
drykk
Verð:
IskaldirJ gos-
drykkir 50.
ísrjóma-
Soda ioc.
ísrjóma Soda
með aldina-
lög .. . ioc.
i
; TH0RNT0N ANDBEWS, •KffájSJK: %..................
NÝOPNUD
YÍNSÖLUBÚD
í
SELKIRK
Heildsala Smásala
Nægar birgðir af vínum, liquors, öli, bjór
og öðrum víntegundum. Vér seljum að eins
óblandaðar
víntegundir
Þegar þér komið til Selkirk þá heimsækið
okkur. Beint á móti
Bullocks Store, Evelyn Ave..
SELKIRK, MAN.
ERUÐ ÞER AÐ BYGGJAr
EDDY’S ögegnkvæmi byggingapappir er sá bezti. Hann
er mikið sterkari or þykkari en nokkur annar (tjöru eða
bygginga) pappír. Vindur fer ekki í gegn um hann, heldur
kulda úti og bita inni, engin ólykt að honum, dregur ekki
raka í sig, og spillir engu sem hann liggur við. Hann er
mikið noraður, ekki eingöngu til að klæða hus roeð, heldur
einnig til að fóðra með Frystihús, kælingarhús, mjólkurhús,
smjörgerðarhús og ðnnur hú«, þar sem þarf jafnan hita, og
forðast þarf raka. Skrifið agentum vorum:
TEES & PERSSE. WINNIPEG, eftir gýnishornum.
The E. B. Eddy Co. Ltd., Inll.
Tees & Persse, Agents, Winnipeg.
LONDON - CANADIÁN
LOiN - ASENCT CO.
LIMITEO.
Peningar naðir gegn veði í ræktuðum btíjöröum, með )>ægilegum
skiimalum,
Ráðsmaður:
Ceo. J. Maulson,
195 Lombard St.,
WINNIPEG,
VirOingarmaður:
S. Chrístopl^erson,
Grund P. O.
MANITOBA,
Landtil sölu i ýmsum pörtum fylkisins með láguverð og góðumkjörum.
m m
*, Við búum til að eirm —£
m\
m
m
m
m
m
m
m
BEZTU TECUND AF HVEITI. ?
Okkar „PREMIER HUNGARIAN" $
tekur öllu öðru fram. jjjj,
Biðjið kapmanninn yðar um það, ||
Manufactured imm m
♦ ALEXANDER & LAW BROS., ♦ *
mm ____BKANDON, Man. *
mmmmmmmmmmmmmzmmmmmmmrnmmmmm
Thos. H. Johnson,
íslenzkur lðgfræðingur og mála-
færslumaður.
Skrifstopa: Room 33 Canada Life
Block. suðaustur horni Portage
Ave. & Main st,
Utanáskrift: P. 0. box 1361,
Telefón 423, Winnineg, Manitoba.
Dr. M. HALLDORSSON,
Er að hitta á hverjum viðvikudegi i
Grafton, N. D., frá kl, 6—6 e. m.
ELDID YID GA8
Ef gasleiðsla er um götuna ðar leið-
ir félagið pípurnar að götu línunni
ókeypis Tengir gaspípur við eldastór
sem keypíar hafa verið að þvi án
þess að setja nokkuð íyrir verkið.
GAS BANGE
ódýrar, hreinlegar, ætíð til reiðu.
Allar tegundir, S8.00 og þar yfir.
Komið og skoðið þær,
The Winnipeg Etectrie Slreet Railway (!•.,
Gassw ósildin
215 PoasTAoa Avbnuk.