Lögberg - 20.03.1908, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN
20. FEBRÚAR 1908 .
3-
Biðjið
æ t í ð um
indsc
salt.
Hiö fræga canadíska salt, sera alþekt er
um alla Canada vegna þess hvað það er
hreint.
Þaðer enginn satnjöfnuður á Wisdsor
salti og ódýra, lakara saltinu, sem verið er
kaö selja hér vestur um alt.
W I N D S O R S A L T kosta 1,
, ekkert meira, en þetta
innflutta salt, eins og nú
itendur. Biðjið um
Windsor salt.
hætta, Því Þær meinsemdir, er vér
sjáum glögt, reynum vér aö láta
lækna í tíma, ef oss annars er aö
nokkru ant um líf vort og heil-
brygöi. Þaö sem oss virðist því
næsta meinlaust í ðag, getur á
morgun orðiö að ólæknandi sjúk-
dóm.
Lif mannsins og þjóðanna? er aö
mörgu leyti líkt lífinu i náttúrunni
í kring um oss. Eins og trénu
nægja ekki geislar isólarinnar og'
regn himins vanti það jarðveg þár
sem það jgeti fest rætur, eins kem-
ur mönnum og þjóðum aö litlu
haldi frjógun og sólskyn nútímans
í séu Þær ærtur lausar, sem liggja 1
jarlSvegi fortiðarinnar.
Þetta er að eins dæmi og mynd,
sem mörgum finst kannske gripin
úr lausu lofti, en mér finst eg alls
staðar í sögu þójðanna og lífi ein-
staklinganna finna glöggar sann-
anir fyrir þessari skoðun. Þega
Það er gott og sjálfsagt fyrir j þjóðirnar hafa gleymt dygðum lið-
hverja þjóð að horfa fram undanj inna tima, hefir dauðinn rétt þeim
sér ojr skima eftir Þeim löndum, kræklótta hendina og bent þeim a
Fornir siðir.
sem vonirnar og framtíðarardraum
arnir benda henni á. Sú Þjóð, sem
gerði Það ekki ,stæði í stað, og
félli fyr eða síðar fyrir þvi al-
menna lögmáli lífsins: að Þeir sem
standa í stað dragast aftur úr og
verða síðan öðrum sterkari öflum
að bráð. Nei, fram verðum vér
að horfa, það er ekkert efamál.
En Það getur líka verið gott og
nauðsynlegt að líta við og við aft-
ur, og renna augunum yfir þaðj
land, sem ferill þjóðanna liggur
yfir. Á því getur verið margt og
mikið að græða. Fortiðarinnar
land á að vera eins og iskýrt og
glögt landabréf, sem reynsla þjóð-
anna hefir skráð öllum þeim stöð-
um, sem Þýðing hafa haft á göngu
þeirra yfir til framtíðarlandsins.
Og það er oft og tíðum nauð-
synlegt fyrir oss að athuga þá
staði, og færa oss þannig í nyt
reynslu ] eirra, sem á undan oss
hafa gengið. • ,
Að minsta kosti er það víst, að
alt sem gott er og fagurt i sögu
fortfðarinnar, er Þess vert að lifa í
nútíðinni. Því sem er gott og fag-
urt er svo farið, að tímans tönn
nagar Það ekki, Það er alt af nýtt
og hefir alt af sama rétt til-að lifa
og vera vðiurkent.
Áhrif þes's eru alt af hin sömu,
og alt af jafn gagnleg og góð fyr-
ir mannkynið.
Að vísu breytats flestir hlutir þ.
e. skifta um form og lögun, en
kjarni lifsins er og verður alt af
sá sami, og náttúran kringum oss
talar til allra kynslóða á sömu
tungu. Af Þeim ástæðum eru marg
ir hlutir jafngagnlegir öllum kyn-
slóðum, og ómetanlegur skaði fyr-
ir eina kynslóð, að týna Því, sem
kynslóðirnar á undan henni hafa
lært og reynt. Það er Það sem vér
köllum afturför í orðsiná sönnu
merkingu, því vér reum þá skemra
á veg komnir en Þeir, sem undan
oss hafa gengið.
Og Því miður sjást þess oft
dæmi að slik afturför á sér stað á
vissnm svæðum, jafnvel þar sem
menningarstraumamir líða með
Þyngstum hraða og mestu afli,
hvað þá hjá afskektum fámennum
Þjóðum, sem að eins hafa fengið
litla kvísl frá höfuðstraumi menn-
ingarinnar. Þær Þjóðir eru gjarn
ar á að standa í stað, og dragast
smám saman aftur úr. Þangað til
þær að lokum hafa jafnvel gleymt
þvi, sem þær einu sinni höfðu lært.
Þetta er þvi skaðelgra, sem slíkar
þjóðir ent aflminni; og óhja-
kvæmilegt er að slík afturför gagn
sýri og eitri aðrar gjörðit og
hugsanir þeirrar Þjóðar. Sé Þessu
elki kipt í lag i tíma, má sú þjóð
teljast á fallandi fæti, og þegar
dagsbrún nýrra tíma gægist yfir
tinda vanþekkingarinnar getur oft-
ast að líta hana eins og stirðnuð
nátttröll, sem hafa starað svo lengi
t mvrkrið kringum sig, að það hef
ir gleymt bjarrna fortíðarinnar, og
þolir því ekki ljósið, þegar það
kemur.
Þessi afturför gengur sjaldatt
stórum skrefum, að mingta kosti
ekki í byrjun, og er Þvi oftast sem
leynd og hægfara meinsemd, er
cmám saman grefur um sig, án
þess að menn verði þess áþreifan-
lega varir. Og í Því liggur mikil
stundaglasið, sem óðfluga tæmist,
Þótt að eins eitt sandkdrn rynni
einu.
Frá elztu þjóðum til Aómverja
frá Rómverjum til vorra tima stað
festir reynslan þetta.
Vér Islendingar erum afskekt
Þjóð, vér erurn fámenn Þjóð, og
vér erunt enn Þá Þ jóð, isem er að
taka tennuú- hvað menninguna
snertir. Vér lifum í köldu landi,
lítið ræktuðu, þar sem baráttan við
lífið er hörð og ströng og nátúran
horfir á starf vort með vægðar-
lausu órannsakanlegu steinljóns-
andliti. Vér þurfum Þvi að hag-
nýta oss alla þá reynslu ,alt það
góða, sem forfeður vorir hafa skil-
ið oss eftir Jafnvel fremur en aðr-
ar þjóðir. Hættan er meiri hjá
oss en öðrum að daga úppi, ef vér
notum ekki öll þau hin góðu öfl
úr fortíð og nútíð í lífsbaráttunni,
sem vér eigum kost á. Menningar
, straumarnir, sem til vor koma að
utan, eru bæði hægfara og magn-
litlir, og er oss að því hætta búin.
l-lálf-menningunni er gjarnt að
kasta fegurð og gæðum fortíðar-
innar frá sér eins og ónýtu forn-
griparusli, en hin sanna menning
sér alt af gæði Þess sem liðið er,
og hagnýtir sér þari, annaðhvort í
þeirra upphaflegu mynd eða mótar
þau með stefnu sinna tima.
Ef eg nú athuga sögu þjóðar
vorrar og ber liana saman við nu-
tíöina, ] á dylst mér ekki að Islend-
ingar hafa glatað ýmsu af því
fagra og nauðsynlega, sem forfeð-
ur vorir tömdu sér, og afturför
hefir átt sér stað í ýmsum efnum,
sem getur orðið skaðleg þjóð vorri
og komið henni síðar í koll.
Eg ætla að nefna nokkur dæmi:
Forfeður vorir voru glæsimenn
miklir og íþróttamenn, en nútíðar
Islendingar eru margir sorglegir
sóðar, og Htt að sér um íþróttir.
Forfeðrum vorum duldist ekki
nytsemi þessara hluta, duldist ekki
að til þess að heilbrigð sál væri í
hraustum líkama þurfti þrifnað
og líkamsherzli. x
Það leið því aldrei sá vetur að
þeir eigi temdu sér leika á ísum,og
söfnuðust saman úr öllum nálæg-
um bæjum til þess að taka þátt í
þeim leikjum.
Nytsemi þessara íþrótta var
margvísleg, og ekki eingöngu fólg
in í Því, sem eg Þegar hefi nefnt,
líkamsherzlunni .heldur voru áhrif
þeirra engu siður víðtæk á andlegt
lif þjóðarinnar. Þær glæddu Tcapp
°g fjör, gerðu menn harðgerðari
og öttilli, og hafa sjálfsagt skerpt
mjög fegurðartilfinningu manna,
að minsta kosti í öllu því er snertir
ytri framgöngy og hreyfingar.
En snyrtileg framkoma er öftast
tákn innri menningar ,Þótt undan-
tekningar kunni að vera frá því
eins og öllu öðru. Og síðast en
ekki sizt hafa iþróttirnar haft mllc-
il áhrif á þrifnað fornmanna, sem
svo viða er egtið um. Iðulega er
t. d. talað um að forfeður vorir
færu í böð, og var talið sjálfsagt
að bera gestum kerlaugar engu
síður en annan beina.
Og íþróttirnar, I>essi undirstaða
íslendingasagnanna fornu, mega
teljast horfnar, og með þeim fjör
og riddaarskapur forfeðra vorra.
Þess vegna eru líka Islendingasög-
ur vorra tíma það lítilf jörlegri en
[ þær voru áður, og fæstar Þeirra
eru skráðar, og flestar eru þess
tæplega verðar.
Og með íþróttunum hafa svo ó-
tal margir aðrir kostir forfeðra
vorra lagst niður, að eg sé ekki
færi á að tejla það alt upp hér i
stuttri blaðagrein..
En eitt vil eg nefna, sem eg tel
hiklaust afleiðingar doðans, sóða-
skaparins og iþróttaleysisins, og
það er virðingarleysi þjóðarinnar
fyrir sér sjálfri ,og undirælgjuhátt
ur margra manna við erlendar
Þjóðir.
Iþróttamaður hefir venjulega
hrausta sál í hraustum likama, en
hjá sóðanum veikist'ihvorttveggja.
Iþróttamaðurinn veit að hann get-
ur treyst sér sjálfum og litur ekki
upp til annara manna, en sóðinu,
sem ekkert kann fyrir sér, hlýtur
að verða var við vanmátt sinn og
líta upp til annara.
Og Þarna, — einmitt i þessu
höfum vér eitt af okkar stærstu
þjóðarmeinum, einmitt áf því að
vér höfum gleymt þ*ví, er forfeður
vorir kunnu ,og kastað frá oss
reynslu undanfarinna kynslóða.
Mín heitasta ósk væri sú, að það
þyrfti aldrei að koma Islendingum
i koll meira en Það hefir gert, og
nútíðar íslendingar gætu bætt úr
þessu í tíma. Eg Þykist líka sjá
viðleitni í þá átt í landinu, og vil
þá sérstaklega benda á starfsemi
Ungmennafélagsins, sem eg vona
að beri góða og holla ávexti fyrir
þessa Þjóð • Það félag hefir sett
sér fyrir mark og mið að hefja ís-
lenzkar iþróttir og íslenzka góða
siðu úr þeirri niðurlægingu, sem
I eir eru nú i. Og félagið hefir
þennan stutta tíma sem það hefir
lifða, starfað með svo góðum á-
rangri, að Það hefir orðið islenzku
þjóðinni til sóma. íslenzka þjóðin
ætti þvi að taka félagi þessu tveim
höndum og gera veg þess sem
mestan í landinu. Annars er það
sorglegur vottur fávisinnar, áhuga
leysisins og doðáns í landinu að al-|með mestu
þing skyldi neita þessu félagi um
F réttir frá lslandi.
Akureyri, 21. Des. 1907.
Verzlunarfréttir eru alt annað
en góðar, að þvi er islenzkar vörur
snertir og ekki bætir heldur verðið
á kornvörunni hinar horfurnar
upp.
Kornvörur eru i óvanalega háu
verði, hærri en þær hafa áður ver-
ið til margra ára og íslenzkar af-
urðir hafa flestar fallið í útlöndum
Til Þess eru vitanlega margar or-
sakir, sérstakar fyrir hverja vöru-
tegund en ein aðalorsök hefir þó
haft áhrif á verðfallið i þeim öllum
og Það eru hin miklu peningavand
ræði erlendis.
Stór isl. saltfiskur seldur í Kaup
mannahöfn í f. m. fyrir 68—75 kr.
skippundið. I svipinn voru horf
urnar fremur góðar með Spánar-
fisk, og Það þakkað því, að Frökk-
um gangi svo illa að verka fisk
isinn í Bordeaux vegna ótíðar.
Hafa þá fleiri mátt af því kenna
en útvegseigendur hér norðan og
austan siðastliðið sumar.
Ull hefir fallið um 8—10 au. pd
Haustull seld fyrir 57 a. hvít og
45 a. mislit. Aðrir segja að fyrir
hvíta haustull fáist ekki nema 52 a.
I sauaðar gærur er að sögn ekki
boðið nema kr. 5.70—5.90 fyrir x6
pund og í hertar gærur i liku hlut-
falli.
Fyrir saltket hafa nýlega verið
borgaðar 55'—56 kr. fyrir tunnuna
og verðið fer að sögn lækkandi.
Linsaltað ket hefir verið i hærra
verði en hitt, saltað með gamla lag
inu, en sem stendur er að sögn lít-
ill sem enginn munur á Því gerður.
A
Guðmundur Hlíðdal rafurmagns
fræðingur hefir verið hér nokkra
daga. Kom að austan og hafði
mælt nokkra fossa. Svo sem
Dettifoss og Goðafoss,en ekki varð
sú mæling Dettifossi til frama.
Hann hefir ei að eins verið tal-
inn mestur fossa landsins,—heldur
fossum heimsins a$
hæðinni til. I íslandslýsingunni
þýzku telur prófessor Þorv. Thor-
oddsen Dettifoss 107 metra háan
CANADA NORÐVESi URLANDlli
lítilfjörlegan styrk jí sumar. En
þegar maður gætir þess, að nú
virðist þingið vera skeiðvöllur em-jog er það geipileg fosshæð. En nú
bættisgæðinga að landsjóðstúninu, telur Hlíðdal liann að eins rúma
REGJLUB VIÖ LA.MÍTÖKX.
1 ^IUT..,?Ctl0nu|a Jafnrl tölu, sem tilheyra sambandsstyörniuu.
rl„ Sa**»tchewan og Alberta, nema 8 og 26, geta fjölskyiuuhofut
i8 4ra e6a eldrl, teklB sér 160 ekrur fyrlr helmiUsrettarlano
paB *r aC “Kí*. 86 landið ekkl 48ur teklB, eBa sett til siöu. af stjoruln*
Ul viBartekiu eBa einhvers annars.
UíIfRITCN. |
Menn mega skrlfa sig íyrir landtnu & þelrri landskrifstofu, sem n»»
Uggur landlnu, Bem tekiB er. MeB leyfl lnnanrikisr&Bherrans, eBa tnuöuu
lnga umboðsmannslns 1 Wlnnipeg, eBa nœsta Domlnlon landsumboSsmann*
geta menn geflB öBrum umboB til þess aB skrlfa sig fyrlr landi. innrltuna
gJaldlB er 810.00.
HK1MT LSKÉ'riAK-SKYLniK.
Samkvaemt nflgildandl lögum, verBa landnemar aB uppfylla heimllU
réttar-skyldur sinar 4 elnhvern af þeim vegum, sem fram eru teknlr I «ii
lrfylgjandi töluliBum, nefnilega:
—AB bfla 4 landinu og yrkja þaB aB minsta kostl I sex m4nu8i »
hverju 4rl I þrjú Ar.
*•—fhCir (eBa mflBlr, ef faBirlnn er lAtlnn) einhverrar persóuu, se»
hellr rétt til aB skrifa slg fyrlr helmllisréttarlandl, býr t búJörB I nkgrennt
viB landiB, sem þvlllk persöna heflr skrlfaB sig fyrlr sem hetmlllsréttar
landi, þ& getur persónan fullnœgt fyrlrmselum laganna, aB þvi er ftbflf l
tandlnu snertlr ABur en afsalsbréf er veitt fyrir þvl, & þann hAtt aB h»r»
heimill hJA föBur slnum eBt. möBur.
—Ef landneml heflr fengiB afsalsbréf fyrir fyrri heimllisréttar-bfljórt
slnni eBa sklrtelnl fyrir aB afsalshréflB verBl geflB út, er sé undlrrllaf i
samrseml vH5 fyrlrmæll Domlnlon laganna, og heflr skrlfaB slg fyrir sKart
heimillsréttar-búJörB, þA getur hann fullnægt fyrlrmælum laganna, at pv’
er snertir AbúB & landlnu (sIBarl heimillsréttar-búJörBInnl) ABur en afsais-
bréf sé geflB út, 4 þann h&tt aB búa & fyrri helmlllsréttar-JörBlnnl, ef slhan
heimllisréttar-JörBin er I n&nd vlB fyrrl heimiliSréttar-JörBlna.
4.—Ef landnemlnn býr aB staBaldrl 4 búJörB, sem hann heflr keyat
teklB I erfBir o. s. frv.) I nAnd vlB helmilisréttarland þaB, er hann he&i
skrifaB slg fyrir, ÞA getur hann fullnægt fyrirmælum laganna, aB þvl •>
AbúB & heimlÍlsréttar-jörBlnni snertlr, 4 þann hAtt aB búa 4 téBrl elgnar
JörB slnnl (keyptu landi o. s. frv.).
BEIDNI UM EIGNARBRÉF
ætti aB vera gerB strax eftir aB þrjfl Arln eru llBln, annaB hvort hJ4 twru
umboBsmannl eBa hJA Inspector, sem sendur er tll þess aB skoBa hvaB •
landlnu heflr verlB unniB. Sex mAnuBum ABur verBur maBur þé aB haft
kunngert Dominion lands umboBsmanninum I Otttawa þaB, afi hann srtli
sér sB biBJa um eignarrétttnn.
LEIDBEININGAR.
Nýkomnlr innflytjendur fA 4 innflytjenda-skrlfstofunnl f Wlnnlpeg, os l
öllum Domlnion landskrifstofum innan Manttoba, Saskatchewan og Alberts
lelBbelningar um þaB hvar lönd eru ötekin, og allir, sem 4 þessum skrlf
stofum vinna velta innflytjendum, kostnaBarlaust, leiBbelnlngar og hjftlp ti
þess aB n& I lönd sem þeim eru geBfeld; enn fremur allar upplýsingar viB
víkjandt timbur, kola og nAma lögum. Allar slfkar reglugerBir geta þelr
fenglB þar geflns; elnnig geta rrenn fengiB reglugerBina um stjörnarlönd
Innan JArnbrautarbeltislns I British Columbla, meB þvl aB snfla sér bréflegs
til ritara Innanrlklsdelldarlnnar I Ottawa, innfl;-tjenda-umboBsmannsin* I
Winnlpeg, eBa til einhverra af Ðominion lands u mboBsmönnunum I Mani
toba, Saskatchewan og Alberta.
þ W. W. OORY,
Deputy Minister of the Interior
en sveltubyrgi fyrir sjálfa þjóðina, ^8 metra og skýtur hér allskökku
þá er þetta ekki svo kynlegt. Og
það væri heldur ekkert samræmi,
við, hvor sem réttara hefir. —'
Goðafoss mældist hr. Hlíðdal 11
ef þeir menn, sem hafa stungið metra bár. — Hlíðdal fór héðan til;
landsréttinnum Islands undir pott- j útlanda með Ingólfi. Ætlar hann
inn, þar sem krossarnir, nafnbæt-; sér að dvelja í Noregi síðari hluia j
úrnar og embættin sjóða eins og, vetrar og kvnnast þar verklegri.
blóðmörssuður banda þeim er hafa notkun vatnsafls. Hefir hann tilj
lengsta fingur, færu að styrkja ogjþess styrk af alþingi.
vernda íslenzkt iþjóðerni. j Það
liefði verið synd og staðfestuleysi,
sem flokksmenn þeirra myndu alls
ekki hafa fyrirgefið þAm.
En hvað sem þessu liður ber eg
Þó Það traust til þjóðarinnar, að
hún bæti fyrir Þetta afglap þings-
ins.
Eg vona að vér séum ekki orðn-
ir svo úrkynjaðir að vér viljum
ekki reisa við og endurfegra Þjóð-
erni vort, og eg vona að menn sjái
nauðsynina á Þv,í að nýtt og gam-
alt haldist í hendur.
Lífvænleg þjóð hefir alt af opin
augun fyrir Því, sem er nýtt og
Babys Own Tablets,
bros í hverjum sUamti.
Móðirin, sem af þakklæti við
Baby’s Own Tablets fyrir það,
sem þær höfðu gert fyrir barnið
hennar, sagði aö “þar væri bros i
hverjum skamti“ hitti með Þvi á
gott og satt spakmæli. Töblurnar
.lækna alla aninniháttar sjúkdóma
unglinga og hvítvoðunga og koma
þeim til að brosa og leika sér.
Mrs. John Young, Auburn, Ont,
sagði þetta: “Eg hefi notað Ba-
by’s Own Tablets í meira en ár, og
gott, og hlustar efitr þeim rödd- eg held að Þær séu bezta meðalið,
-__ííi*ntr»fí— 1_i _ _ v ___ C _t_ ‘'___
um frá framtíðinni, sem kalla a
1 hana og vísa henni veginn yfir tilj Þær eru ágætis meðal
þess marks, sem hún'hefir sett sér.' tökueymslum og eins
En hún gleymir heldur ekki því,! veiki og slæmri meltingu.
sem hægt er að gefa ungbörnum.
við tann-
við maga-
Sá sem
hefir Baby’s Own Tablets við hend
ina þarf ekki á lækni að halda.”
Þetta er mesta lof, sem hægt er
að segja og Þær eiga það- skilið
Það er dagsanna. Þér getið feng-
ið töblurnar hjá öllum lyfsölum,
eða sendar með pósti á 25C öskj-
una, frá Dr. Williams’ Medicine
sem er gamalt og gott, því að hið
góða og fagra er alt af fætt til
Þess að Hfa frá kyni til kýns. Su
Þjóð, sem drepur það sem gott er
og gamalt í brjósti sínu er sjálf
á veginum til dauðans.
Það gamla og lnð nýja eru tvær
systur; á andliti annarar eru rúnir
reynslunnar skráðar, og hún bend-' Co., Brockyille ,Ont.
ir oss eins og móðir sem kennir oss I---------------------
að ganga. Hin er ung og brosfög- j Skýrslur um húsabyggingar hér
ur, lokkandi eins og draumur, og í Winnipeg, árið sem leið, sýna að
breiðir móti oss faðminn eins og bvggingarkostnaður hefir verití
unnusta. $6,509,950. Nýju byggingarnar,
Báðar þessar systur eiga heimt- sem bygðar voru 1907 eru taldar
ingu á aðsetu í hjörtum mannanna 1,872. Þær byggingar hafa kostað
og þjóðanna, og hvorug þeirra má $5,497,950, afganginum, $812,000,
afskift verða ef vér eigum að kom verið varið til umbóta og ýmislegs
ast heilir í höfn.
fleira. Mestu fé hefir verið varið
Að gleyma þeim er að gleyma til bygginga í þriðju kjördeild eins
:' 1 r ___í í li * 1 ^ ' cn __________ <■
sjálfum sér og taka í nábleika
hendi dauðans, sem togar oss nið-
ur í djúpið.
Hjálmar hugumstóri.
—Ingólfur. .
og 1906. ’ etta ár $1,415,750. U
sjöttu kjördeild hafa aftur á móti
flestar byggingar verið bygðar, j
761 talsins, en 631 i þriðju kjör-
deild.
SORGARÓÐUR.
Nú er sorg í sólskins-dölum,
syngja fuglar lítið eitt;
árdags-stund er orðin breytt,
ilmur dáinn fjalla’ í sölum.
Nú hvítan fald á fóstur-land
fjalls af brúnum, út að ægis-sand.
Nú að gistir Fagra—felli
fjúk helkált og grímu-stund.
faliin eru blóm i blund,
blátær orðin vötn að svelli.
Nú hvítan fald o. s. frv.
Svipljót skýin sveima víða,
sólargeisli falinn er;
Norðri svalur syngur hér;
sólskríkjan þarf mikið líða.
Nú hvítan fald o. s. frv.
Á Kaldadal er kuldi voða,
Kári víða Þeytir mjöll;
eru hulin íslands fjöll;
öflugt leika föllin boða.
Nú hvítan fald o. s. frv.
Heim til íja'l Hái klettur
hentugt, mikið gefur skjól.
Svífur yfir sjónar-hól
systra-bani, valur mettur.
Nú hvítan fald o. s. frv.
Sorg í mínu sinni dvelur.
Sólar-guð, æ, stiltu tíð.
Þessi vilta, vonda hríð
vekur bölið mesta’, og kvelur.
Nú hvítan fald á fóstur-Iand
fjalls af brúnum ,út að ægis-sand.
A. St. Johnson.