Lögberg - 23.04.1908, Qupperneq 4

4>
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. APRÍL 1908.
+----------------------+
er gefið út hvern fimtudaK af The Lögberg
Printing & Publishing Ce.. (löggilt). að Cor.
William Ave. og Nena St., Witlnipeg. Man. —
Kostar $2.00 um áríð (á íslandi 6 kr.). — Borg*
ist fyrirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Lögberg
Printing & Publishing Co., (fncorporated), at
Cor. William Ave. & Nena St.. Winnipeg,
Man. — Subscriptjon price $2.00 peryear, pay-
able in advaoce. Single copies 5 cents.
S. BJÖRNSSON, Edltor.
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Augiyningar. — Smáauglýsingar 3í eitt
skifti 25 cent fyrir 1 þml. Á. stærri auglýsing-
um um lengri tíma. afsláttur eftir samningi.
BtistaOasklfti kaupenda verðnr aö til-
kynna skriflega og geta um fyrverandi bústað
jafnframt.
Utanáskrift til afgreiðslustofu blaösins er:
The LÖQBERG PRTG. Sl PUBL. Co.
Wlnnlpeg, Man.
P.O. Box 130.
TELEPHONE 221.
Utanáskrift til ritstjdrans er:
Edltor Lögberg,
P. O. Box 130. WiNNiPia. Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaði ógild nema hann sé skuldlaus þegar
hann segir upp. —'Ef kaupandi, sem er f skuld
við blaðið. flytur vistferlum án þess að til-
kynna heimilisskiftin. þá er það fyrir dóm-
stólunum álitin sýnileg sönnun fyrir prettvfs-
legum tilgangi.
--------------------“ ........
Blómgun verzlunar-
viðskifta Canada,
Þegar Iitiö er á verzlunarmála-
skýrslur landsins síöastliöiS fjár-
hagsár, er lauk um síöustu mán-
aöamót, sézt aö verzlunarskifti
þess viS önnur lönd hafa aldrei
meiri verið nokkurn tíma fyrri.
Þrátt fyrir alla 'þá deyfS og vand-
kvæSi, sem veriö hafa á peninga-
markaSinum um aLlan heim á því
ári, bera landshagsskýrslurnar meö
sér, aö verzlunarviöskiftin þetta
síöasta ár, útfluttar og innfluttar
vörur, nema $642,728,055. ViS-
skiftin hafa aukist um sex til sjö
prct., miöaö viS næsta fjárhagsár á
undan, og nærri því um tuttugu og
fimm prct. miSaö viS 1905—6.
Meira hefir veriö flutt af vörum
bæöi út úr landinu og inn í þaö á
þessu ári, en hvort hinna áranna
fyrirfarandi. Og enn meiri verö-
ur munurinn ef tekin eru til sam-
anburöar fyrstu stjómarár liberala
eöa síöustu stjórnár conservatíva.
þar á undan . Síöasta áriö, sem
conservatívar sátu aö völdum námu
útfluttar og innfluttar vörur til
samans aö eints $239,025,360. Síö-
an liberalar kornust aö hefir viö-
skiftalífiS alt af veriS aö blómgast,
svo aS í þau tólf ár, sem þeir hafa
stjórnaö landinu, hafa erlend viö-
skifti aukist um hundraö og sjötíu
prócent.
ÁriS 1884 námu útfluttar og inn-
fluttar vörur $207,803,539, og þeg-
ar conservatívar mistu völdin tólf
árum síöar, höfSu erlend viöskifti
aö eins aukist um fimtán prct.. Á
jafúlöngum istjórnartíma beggja
stjómanna er munurinn 15: 170
prct.
Þ'essi blómgun viSskiftalífsins
hér í landi er aöallega sprottin af
heillavænlegri stefnu núverandi
sambandsstjórnar í tollmálunum,
hagsýni hennar í aö greiöa fyrir
innflutningi fólks hingaö til lands
m. m.
Heilsuhælisstaðurinn
ákveðinn
Eins og minst hefir veriS á áöur
hér í blaöinu, var þriggja manna
nefnd faliö aö velja staSinn, þar
sem heilsuhæliS á íslandi skyldi
reisa. I þeirri nefnd voru: Guöm.
Björnsson landl., Guöm. Magnús-
son læknir og Hjörtur Hjartarson.
Nefndinni höföu borist drengi-
leg tilboö úr ýmsum áttum frá
bændum og öörum, er fúsir voru
aS gefa jaröarskika undir hæliö, en
eftir nákvæma yfirvegun ftefir
nefndinni komiS saman um aö
kjósa Þaö helzt, aö heilsuhæliö
verSi reist á jörSinni Vífilstööum í
Garöahreppi, í Gullbringusýslu og
yfirstjórn félagsins fallist á þær
jillögur. Er því heilsuhælisstaöur-
inn ákveöinn þar.
Ekki er búist viö aö félagimt
veröi kleyft aS koma hælinu upp á
næstu mrssirum, en þó hefir svo
veriS til ætlast, aö Þaö yrSi reist á
árinu 1909.
HæliS sjálft er taliö aS muni
kosta aö minsta kosti 100,000 kr.,
og veröur aö reisa ÞaS aS meira
eöa minna leyti fyrir landsfé.
Árstekjur félagsins nú eru orSn-
ar tíu Þúsund kr. ('5,000 tveggja
króna árstillögý. Auk þess hafa
Því gefist 6y2 Þús. kr. frá ýmsum
félögum meðal iandsmannaj, en ó-
fengin tillög úr rúmum þriöjungi
allra sveitarfélaga á landinu.
Eftir því sem nú er áætlaö verSa
árstekjur þess aS tvöfaldast eöa því
sem næst, til þess aö ÞaS geti risiö
undir kostnaSi af haldi fimtíu sjúk
linga, er hver greiSi eina kr. á dag
í meögjöf. Féiaginu Þurfa því aS
aukast drjúgum meölimir og fé
enn þá.
Prince Rupert.
Vér hyggjum, aS lesendum Lög-
bergs þyki fróölegt aö sjá ítarlega
lýsingu af þessum nýja bæ norSur
á Kyrrahafsströndinni, er búast má
viö aS veröi stór borg og blómleg
á sínum tíma. Blaöiö “Free Press”
sagöi allnákvæmlega frá bænum
rétt nýlega og birtum vér hér á eft-
ir aö mestu ÞaS, sem þar var sagt:
Bær sá, sem eirs-kumælandi mönn
um er nú tíöræddast um, er Prince
Rupert. Enn er hann þó engu Iík-
ari en ofurlitlum díli í rjóöri risa-
vaxinna eyöiskóga.
Engin bygö héruS liggja aö
Prince Rúpert, og engir vegir eru
þar á hundraS mílna svæöi alt um-
hverfis. Hann stendur í skógar-
rjóörinu, sem rutt hefir veriö á
bæjarstæSinu (sem er 1,300 ekrurL
Bærinn hefir breiSst út frá verk-
stöövum G. T. P. félagsins, því aS
Þar var fyrst atvinna í boöi.
Prince Rupert er enn í bernsku,
bæSi aö því er aS þjóöfélagsskip-
un, verzlun og iönaö snertir, er
hann er á framfaraskeiSi. Húsm
eru flest bráöabirgSaskýli. Einu
byggingarnar, sem eiga aö veriG
til frambúöar, eru myndarleg vöri -
birgöahús viö höfnina. Verk-
stjórarnir búa i timburhúsi skan'c
frá höfninni, en fjær henni eru hus
þau, er ýms félög reka starf sitt í,
og meöal þeirra Canadian Bank of
Commerce. ÞaS eru helztu byg-j-
íngrrnar. Hin húsin í bænum eiu
óvi-ith g bráöabirgSaskýli, tjöld og
timburkofar hingaS og Þangaö
milli stofnaendanna og rótarhnyö'-
anna á rudda svæöinu. Pósthúi-3
er tjald. Þaö stendur á hafna
bakkanum, og tollbúöin rétt hjá
tjalcl líka. Embættismaöur fylkis-
stjórnarinnar, er lögregluvald hef-
ir í bænum, býr líka í tjaldi, fjær
höfninni. En eins og áöur var sagt',
eru þetta að eins bráöabirgSarbú-
staöir. Verkfræöingarnir eru aó
endurskoöa uppdrættina af bænum
og verkamennirnir eru aö ryöja
skóginn svo aö nægilegt pláss verSi
fyrir hann. Óverulegar ^ré-gang-
stéttir hafa veriö lagSar sumsstaö-
ar, en engin stræti hafa enn oröiö
þar til. Engar ferfættar skepnttr
eru þar aS sjá nema hjartdýr, er
stöku sinnum bregSur fyrir, og
svo hundarnir, er fylgt hafa hús-
bændum sínum til þessa nýja lands.
Enn hefir enginn hestur ' sézt í
Prince Rupert, En iþó bærinn sé í
svona miklum barndómi enn þá,
hafa fruinbýlingarnir óbifanlega
trú á framtíð lians , og því halda
verkfræöingarnir áfram viS upp-
drættina sína og verkamennirnir
viS aS ltöggva trén í sífellu, þrátt
fyrir alla erfiöleikana. En þessi
bjargfasta trú þeirra er bygS á viS
skiftalífinu væntanlega, sem alt
bendir til aö þarna verði. Staöur-
inn er líka vel til þess fallinn af
náttúrunnar hendi. Loftslagiö er
þægilegt, og fagurt um aö lítast.
I-Iöfnin einhver -sú prýöilegasta,
sem til er í víöri veröld.
Þó aS Prince Rupert sé ungur
enn, eru íbúarnir samt ekki gersam
lega sneiddir öllum þægindum, er
menningin krefst nú á tímum.
Járnbrautarfélagiö hefir séS þeim
fyrir nægu vatni fyrst um sinn.
Vatnið er leitt til' bæjarins fvá
Hays Mountain svo nefndu.n.
ÞaS ertt hæstu fjöllin á eynni. Þau
eru um þrjú þúsund fet yfir sjá/-
armál. VatnsforSinn er nægileg u*
bæjarbúum og skipum er þang :ö
koma, og eins ef eldsvoöa ber aS
höndum. Vatn til frambúSar tr
taliS álitlegast aö leiSa til bæjarins
frá vötnum eigi allfjærri honum.
Þatt eru fyrir norðan og vestan
hann. Rafafl til lýsingar er notað
í skrifstofum verkstjóranna og í
fleiri byggingum. ÞaS fæst frá
sögunarmylnu, er stendur á sjáva’ •
bakkanum fáar mílur frá aðat-
þorpinu.
Fjöldi skipa kemur viö í Prince
Rupert nú oröiS, þar á meðal öll
‘drandferöaskip Bandaríkjanna þar
viS vesturströndina. Póstur kem-
ur þangaS tvisvar í víku.
Bærinn er í símasambandi. Dom
inionstjórnin hefir séS ttm það.
Sírninn Hggur um Ashcroft. Hazel-
ton og Aberdeen í grend viö mynn-
iö á Skeenafljóti. Berast Því frétt-
ir aö og frá bænum daglega.
MannabygB næst viö Prince Rup-
ert er Indiána-þorpiS Metlakatla,
hér um bil fimm vikum sjávnr
noröar. Fiskveiöar eru miklar og
góöar viö ströndina. Mest er
veiddttr þorskur og flySrur . Indí-
ánar komust skjótt aS því aö þægi-
legt var fyrir þá aS fá markaS fyr-
ir fisk sinn í Prince Rupert. Þeir
koma Því þangaS meö báta stna
hlaöna af fiski. FlySran er seld á
tvö til fimm cent pundiö, en þorsk-
urinn á tíu cent og minna. Heilag-
fiskismiðin í grend viö höfnina t‘
Prince Rupert eru talin einhver
hin fiskisælustu í víöri veröld. Þá
veiSi hafa ýms fiskiveiðaskip sótt
þangaS undanfariö. Þar á meSal
fliSruveiöaskip New England Fish
félagsins og sömuleiöis skip frá
San Francisco. Fiskurinn, er skip
New England Fish fél. veiða þarna
er seldur í Boston og New York.
í oröi er aS stunda fiskiveiðar frá
Prince Rupert og verSur þaS vit-
anlega til aö auka vezrlunarmagn
þaSan mikiS. Enn er fiskverð lágt
þar nærlendis. en þegar bærinn
stækkar og járnbrautin er komin,
þangað, stígur þaS auövitaS, því aö
þá má senda fiskinn beina leiö
austur.
Þrátt fyrir allan frumbýlings-
skapinn og erfiðleikana', sem þorps
búar hafa viS að stríða, hefir þeitn
þó konwð til hugar aS koma upp
hjá sér ofurlitlum skóla. Skóla-
nefnd hefir þar veriS kosin ný-
lega. Samkvæmt fylkislögunum
haföi.fé f$600.00J verið veitt til aS
byggja lítiS skólahús. ÞaS verövr
fullgert t næsta mánuöi og er ætl-
Gips á veggi.
—mmirmn r
Þetta á að minna yður á aö Gypsum gipsiS sem vér búum til
er betra en alt annað. Gipstegundir vórar eru þessar:
SkrifiS eftir bok/ sem segtr hvaS folk, sem "f 'A ' v,Sar Ws
... ' , ° ., Empitg sementveff/a gips
fylgist meö timanum, er að gera, „Empire"/uligerðar «
MANITOBA GYPSUM CO. LTD., SKRIFSTOFAOG MYLNA
,,Gold Pusí'' fullgerðar gips
„Gilt Edqe" rtaster Paris
„Ever Keady" %ips
WINNIPEG, MAN.
ast til aS þaS taki um þrjátíu nem-
endur. Nú sem stendur eru aó
eins tíu börn í þorpinu, sem komin
eru á þann aldur, aS þau geti sótt
skóla.
Þegar mælingamennirnir hafa
lokið starfi sínu og búiö er aö
ryðja ÞaS, sem harf í bili, verður
strax fariS aS vinna aö því aö
koma betra skipulagi á bæinn og
er búist viS aS eitthvaö veröi gert í
þá átt Þegar á Þessu vori, samhliSa
undirbúningi brautarinnar austur
á bóginn.
Mótmæli.
Eilífar, endalausar skammir sýn-
ast nú vera tákn tímanna, og ber
“Kringla” þess Ijósust merki eins
og aö vanda.
ÞaS er .þakklætis vert, aö fá að
lesa ærlega skrifaöar skammir
við og viö, um eitthvað skammar-
legt, menn eða málefni. Og sann-
ast aö segja þyrfti aö taka dýpra í
árinni en gert er, á móti ýmsttm
skaðlegum skoSunum og ljótum,
heimskulegum og hneykslanlegum,
sem blómgast og lifa kóngaltfi í
þjóðltfi voru, því til niSurdreps og
bölvunar. En því er naumast aS
fagna, heldur nagga menn um þaö
hvers viröi hús eitt hafi veriö,
hvort góStemplarar séu “bindindis-
ntenn heilir hér” eða ‘.‘hálfir hér”,
eöa um Þaö, hvort einn sé skáld,
etc., etc. Og seinasta slík ritlistar-
fígúra er árás á S. J. Jóhannesson
að tilefnislausu. Þ.aS er sú grein,
er kemur mér af staS til aö taka
pennann nú.
Eg get ekki stilt mig, þegar svo
langt gengur. Eg hreint og beint
mótmœli, slíku athæfi í nafni
mannúðar og réttlætis. Eg ekki
einttngis mótmæli slíku særandi
níöi um gantlan, friðsaman öldung,
sem ekkert vinnur til — frá hálfu
höf. þeirrar greinar, Jóhannesar
Magnússonar—, heldur einnig mót-
ntæli eg slíkri blaðamensku, aö
veita inngöngu 't blaS slíkri^ grein,
sem er jafn-þýöingarlaus og téö
grein er fyrir almenning. Hún er
einungis tuódalegt, sæcandt níö, —
hr^inn og beinn slettirekuskapur
og að öllu heimildarlaus frá öllu
sjónarmiöi.
S. J. Jóhannesson er skáld, því
er gagnslaust aö neita. Hann er
vel íslenzkur í anda, kann móður-
mál sitt prýðisvel og hefir margt
vel kveöiS. En þó nú að andi hans
væri farinn aö dofna, er ekkert til-
tökumál meö jafngamlan mann.
Og svo þó þessi sífeldu minni, sem
eru svo í móð meöal vor, séu stund
um hálfþunn, þá er þaö aldrei
nema von. Minnir. eru fyrir sér-
staka “spesíalista” til aö rulla upp,
en ekki skáld, þau ertt ekkert yrk-
isefni, fæst þeirra.
ÞaS var út af fyrir sig viðureign
þeirra Sigtr. Ágústssonar og S. J.
J. Þar var sókn og vörn, og nið-
urlagsorð S. J. J. sýnilega endalok
þeirrar deilu, og máliS meö því af
dagskrá.
En að þá skuli maðttr rísa upp
og fara að vega aö gamla mannin-
um meö særandi hnútukasti, var
frá minu sjónarmiöi bæöi dónalegt
og lubbalegt, og i alla staði ólíS-
andi. Og sú blaSamenska, að veita
slíku viðtöku bæði skrílsleg og skit-
mannleg og ætti að fyrirlítast og
kveðast niður.
ÞaS er nokkuö haröleikið aS
heyra S. J. J. nefndan “flón” og
gefiö í skyn, aS hann kunni ekki aS
“haga tungu sinni”, skorti velsæmi,
sé kirkjutnaSur, gamalmenni etc.
Hvílikar aðfinslur! tívílík prúS-
menska! Hvílíkt vit! — Kirkju-
maður má ekki svara fyrir sig þeg-
ar ráðist er á hann, má ekki verSa
reiSur, er flón og fauti af því hann
(er gainall, og leirskáld eins og
Mangi, af Því Sigtr. Ágústssyni
þykir léttvægt eitt minni eftir
hann.
Hvílík undra speki!
Eg vildi óska, aö J. M. væri eins
merkur maöur, eins greindur maS-
ur, eins frjálslyndur maöur og S-
J. J., þó hann sé kirkjumaður .
Eg, sem kalla mig frjálslyndan,
finn stundum ástæðu til aS skamm-
ast m'tn fyrir Það nafn, þegar eg sé
svona og líka skoðanabræöur reka
upp höfuðiö. En við hverju er aö
búast ? Þetta er samskonar frjáls-
\
lyndi og menn hafa átt aö venjast
—hjá fyrirmynd allra flautaþyrla,
ritstjóra Heimskringlu.
Eg enda Þessar línur meö alvar-
legri bendingu til kaupenda blaS-
anna, því þaS er í þeirra höndum
að viöhalda eSa eyðUeggja svona
saur-blaöamensku. ESa hvaö er
orðiö af íslenzkri siSgæöis-tilfinn-
ingu ?
S. B. Benedictson.
Ath.— Þessi grein heföi átt aö
fá inngöngit í “Hkr.”, en af því
mér hefir allra mildilegast veriö til-
kynt að ekkert, er eg skrifi, veröi
undir nokkrum kringumstæðum
veitt móttaka i “Hkr.”, þá sný eg
mér með hana til “Lögb.”, eins og
eg hefi orðið aö gera fyr. S. B.
Hvefsinm áhorfandi.
í næst-^Sustu HeimskrÍnglu er
einhver áhorfandi aö kvarta undan
aðfinningum Lögbergs um hlátur
ýmsra, er sóttu til sjónleiksins
“Dóttir fangans” hér um daginn.
En vegna Þess aS eg var í leikhús-
inu sama kveldiö og ritstjóri Lög-
bergs, og las þá mjög sangjarn-
legu grein um sjónleikinn í Lög-
bergi, get eg ekki stilt mig um aö
taka til máls, er eg sé aS áhorfandi
rangfærir og afbakar jafn-þarf-
legar og réttmætar bendingar, sem
þar voru gefnar.
Eg álít þaS algerlega réttmætt,
aS fólki sé bent á það, aö óviðeig-
andi sé aö nokkur sitji flissandi
undir sorglegustu atriöum í öörum
eins sjónleik og “Dóttir fangans”
er.þar sem sýnd er einhver þyngsta
reynsla mannlegs lífs, er hugsast
getur. ÞaS gerðu sumir áhorfend-
anna ‘þetta kveld. AS því var fund-
iS í Lögbergi. ÞaS var ekki nema
sjálfsagt. Þeir einir munú hafa
fundiö sig meidda af slíkum aS-
finslum, er mest flissuðu á sorg-
legustu stööum í leiknum og aö
sjálfsögðu hefir þessi áhorfandi
Heimskringlu hlegiö Þá hvellast.
Vísvitandi rangfærsla virSist
það vera hjá honum, að fundiö
hafi veriö aö því aö menn ræddust
’-tð eöa brostu milli þátta, því aö sé
þa|5 ekki, hlýtur maöur aö haldá,
aS áhoffandi sé naumast bænabók-
arfær, meö því aö hvergi var fund-
ið a?T slíku i Lögbergs greininni.
Eg er ritstjóra Lögbergs þakk-
látur fyrir þessar réttmætu aö-
finslur og allir þeir, sem skilja til-
gang sjónleika og hafa séö sjón-
leika leikna á góöum leikhúsum,
munu kannast viö að aöfinslurnar í
Lögbergi beri vott um meiri dóm-
greind á því máli og meiri þekk-
ingu á sjónleikum en þessi hvefsni
og framhleypni áhorfandi getur
gert sér grein fyrir.
Annar áihorfandi.
Frændurnir.
Eftir Edmund About.
II.
('Framh.J •
Nú skal sagt gjör frá þeim
Francois og móðurbróöttr hans, áö-
The BOMINION BANK
SELKIKIC CTIBUIÐ.
AUs konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóösdeildin.
TekiO við innlögum, frá$i.oo aö upphæð
og þar yfir. Hæstu vextir borgaðir fjórum
siunumáári. Viðskiftum baenda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinn.
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við sk ti við kaupmenn, sveitaldélög
fkólkahéru ag eÍDStaklingam eð hagfura
örum.
d. GRISDALE,
bankastjórl.
ur lengra er fariö. Francois er son-
ur leikfangasala í Passage du
Saumon, sem Thomas hét og nú er
látinn. Leikfangaverzlun er arS-
vænleg, hver hlutur er seldur tvö-
földu innkaupsveröi. SíSan faðir
hans dó haföi hann haft “sæmileg-
ar” tekjur, sem kallaö er, sjálfsagt
af því aö þá Þurfa menn ekki aS
gera neitt ósæmilegt, og ef til vill
meöfram af því, aö Þeim mönnum
er bezt aö gera vinum stnum allan
sóma, Francois haföi þrjátíu þús-
und franka tekjur á ári.
Hann var ósköp blátt áfram,
eins og eg held eg hafi þegar á
minst. Honum var þaS meöfætt aö
hafa óbeit á öllu sem gekk í augun,
Þess vegna valdi hann sér glóva,
vesti og frakka sem voru litdaufir,
dökkir eöa móleitir. Hann mundi
ekki til að hann heföi nokkurntíma
dreymt um plómur, ekki einu sinni
í barnæsku, og glingur hafði aldr-
ei haldið fyrir honum vöku. Hann
haföi aldrei meS sér sjónauka í
leikhúsiö, af því aö sjónin var góS,
að hann sagSi. Hann bar heldur
ekki nælu í hálsbindinu sínu, því
ÞaS hefSi ekki hagast hvort heldur
var. En sú rétta orsök til þess var
að hann vildi forðast aö vekja á
sér eftirtekt. Hann var jafnvel
hræddur viö gljáann af skónum sín
um. Hann mundi hafa tekið mik-
iö út ef svo heföi viljaö til, að hann
heföi verið kominn af tignum
mönnum, og ef guöfeður hans
hefðu látiö skíra hann sérkennilegu
nafni eins og Americ eða Fern-
and,.þá heföi hann sjálf sagt aldr-
ei skrifaö sig því. En til allrar
hamingjtt var nafniS eins alment
og hann hefði kosiS sér þaö sjálf-
ur.
Hann lagöi ekki stund á neitt,
vegna feimni. AS loknu stúdents-
prófi hugSi hann gaumgæfilega aS
hvaöa bratit hann skyldi ganga;
honum þótti málaflutningsmenska
of hávaSasöm, leikhússtaöan of
erfiö, kennarastaða frekjuleg,verzl
un flókin og stjórnarembættin ó-
frjáls.
Og ekki var ttm aö tala aö hann
gengi í herinn. Hann var samt
ekki hræddttr aö fara í ófriö, en
hann skelfdist af aö hugsa til þess
aö vera í einkennisbúningi. Hann
liföi því eins og áöur, ekki af því
að þaö væri léttast, heldur vegna
þess, aS meö því móti bar minst á
honum. Hann lifSi af rentunum
af fjáreign sinni.
Hann hafði ekki»safnaö attö sín-
um sjálfur og því var hann ör á aö
lána fé. Forsjónin gaf honum
fjölda vina fyrir svo fágætan kost.
Honum þótti vænt unt þá alla og
var Þeim leiöitamur. Þegar hann
mætti einhverjum Þeirra á götu
varð hann að snúa við og fara
þangaö, sem hinum HkaSi. Ekki er
svo aö skilja, að hann væri heimsk-
ur, grunnhygginn eöa fákænn.
Hann kunni þrjú eöa fjögur nýju
málanna, grísku, latínu og annaö,
sem kent er i lærSum skólum. Auk
þess hafði hann dálitla hugmynd
um verzlun, iðnaS, akttryrkju og
bókmentir og kunni vel aö dæma
um nýjar bækur ef enginn var
viöstaddur.
En mest bar þó á þessum galla
hans, Þegar hann var í kvennahóp.
Honunt var þaS áskapaS, aö vera
altaf ástfanginn. Ef hann sá eng-
an veg til þess aö veröa ástfang-
inn strax þegar hann vaknaSi á
tnorgnana, komst hann í ilt skap
og fór þá vanalega í sokkana út-
hverfa. Á söngsamkomum og í
leikhúsum tók hann strax aS leita
meöal áhorfendanna aö andliti,sem
hontim gæti litist á, og veriö hrif-
inn af alt kveldiö. Fyndi hann eitt-
Vinsœlasta hattabuðin í
WINNIPEG.
Einka uinboösm. fyrir McKibbin hattana