Lögberg - 17.12.1908, Qupperneq 2

2.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 17. DESEMBER 1908.
BiÖlamir.
Seedorff barón hniklaSi brún- greifi/’ svaraSi Wanda. “Eg vildi þá hefir hann gert þaB i reiSi, en
irnar. meira a6 segja mega biCja ySur a3 fiann veit aS hann má treysta mér,
“Já já, Wanda,” sagöi ha.m dvelja hér lengur, ef þaö væri yS- og aS eg held orS mín.”
ÞaS var húsfyllir af gestum í byrstur, “greifinn biSur svars.” ur ekki sjálfum í móti skapi. Eg Eftir þetta sneri hún sér frá
stóru fallegu diöllimni hans Friti Wanda hafSi nú náS sér. veit eg lendi í harSri baráttu við föSur sinum og gekk út úr herberg-
baróns von Seedorff. öllum þótti “Herra greifi,” sagSi hún blíS- föBur minn, og þá þarf eg á góS- inu. Baróninn horfSi fokreiBur á
gaman aS vera þar, og sjaldan bir lega, “þér megiS trúa því, eg kann um vin og gætnum aS halda, sem eftir henni og stappaSi í gólfiB.
þaS till, aS nokkur hafnaBi boSi aS meta þá virSingu, sem þér sýn- gæti ráSlagt mér og hjálpaS. Vild-j “ÞaS verSur ekki auSgert aB
þagan- iS mér meS því aS vilja gera mig uS þér gera þaS, Botho greifi?” telja henni hughvarf,” hugsáSi
Sjálfur var baróninn bráSlyndur aS konti ySar. Eg þakka ySur “Já, þaS vil eg feginn, kæra bar- hann meB sér, “hún er fastlynd og
maSur, en glaBvær, tekinn nokkuS fyrir þaS, en eg get ekki tekiB boSi ónsdóttir, svaraSi greifinn glaSur. þrálát, engu síSur en eg.”
- " ■ rr--------- ----- ySar.” % ; “Þér megiS skipa mér, eg skal /Framh.J
ÞaS ko.m angistarsvipur á greii- fara aS öllu eftir ySar boSum.” ---------
ann, og hann stundi þungan um — — Barón von Seedorff var
leiS og hann hneig niSur á stólinn. bálreiSur, þegar hann þaut út frá
MeSan Wanda var aS segja greifanum og dóttur sinni . Hann
seinustu orSin stóS faSir hennar a bölsótaSist yfir heimsku sinni, aS
fætur. ÆSarnar þrútnuSu á enm hann hefSi látiS Egon og dóttur
Omin.
aS eldast . Hann áttí sér unga
konu af seinna hjónabandi. Þa\
höfSu veriS fá ár saman í hjóna-
bandi. Hún var yndisleg kona og
viSfeldin. Hann átti sér líka 19
ára dóttur af fyrra hjónabandi,
3em var svo fögur og kurteis, aS
Brautirnar.
Fyrr, á SturlungatíS,
haSu hetjurnar striS,
ungra manna.
Hún hét Wanda von Seedorff,
og höfSu margir orSiB til aB biSja
hennar,en hún hafBi engum þeirra
tekiS. En svo var mál meS vexti,
aS hún elskaBi á laun ungan ag
fagran liSsforingja, er var frændí
hennar og hét Egon von Werhau.
hún tendraSi bál í hjörtum flestra hans og röddin skalf af reiSi um sína fara svona á bak viS sig .
leiS og hann sagSi: I ástamálunum, og hann hét því me3 *>a var ójorvum og orvunum beitt,
“En má eg spyrja, hvers vegni sjálfum sér, aS láta þau ekki leika °£ ef miskliS varS máls,
þú getur þaS ekki ?” á sig öSru sinni. Hann þaut í ó- ,skar ur skarPleil{i stals-
Wanda leit á föSur sirin maS sköpum upp í skrifstofu sína, ^a var skálmöld, því blóöiS var
þótta og ró. ; hringdi á þjóninn og skipaöi hon- heitt.
“Af því aS eg elska anna.i tim aS biöja von Wehrau aS koma j —
inann,’” sagöi hún alvarlega. til sín tafarlaust. Þá var barist um völd,
^ ^ ___ _________ “Skárra er þaS! Og hver verS- Þegar Egan von Wehrau kom Þa var þlóövargaöld —
Og*'Ítann&els'ka8^haiia'líka,' en þas' ur fyrir þeirri hamingju?” spurSi inn til hans litlu síöar, jós barón- lJa var barist hm sjálfræSishag.
Vissi Wanda, aö faöir hennar vildi baroninn haöslega. | inn yfir hann ])ungum asökunum. ! t*a lu8ð var sú braut,
fyrir engan ’ mun, aS þau ættust, “I,að er %on>” svaraöi hún Egon varS forviöa og spuröi hver, í seni varö þjóöinni þraut
þó aö hann tæki aítaf vingjarnlega stillilega. “Viö höfum lengi elsk- hann ætti aS gjalda, og eftir stund- j eftir þróttmikinn lýöveldisdag.
á móti honum & í a* livnrt annaö, og erum fastráöi.i arkorn varö liann þess visari hvern
Ecron von Wehrau var svstur- ’ aS láta ekkert nema dau6ann aö' '•? stóð á reiði barónsins. Egon Og þaö leiddi til þess,
sonur barónins, og haföi móöir fkilía okkur', En v,ð kofum leynt ,reyndl að sefa frænda sinn og telja j aö hún lágum í sess’
hans átt mann, sem bróöur hennar 1 , ,. ,.. ... , v. ,, .
var illa viB, því aö þeir höfSu orS- ekkl
iS óvinir út úr einhverjum deilum,
sem þeir lentu í. En Leo von
í aö láta ekkert nema dauöann aö-1 ig stóö á reiði barónsins. Egon !
„ _ . sefa frænda sinn oj
þig þvi til þessa, þvi aö okkur honum hughvarf, en baróninn | varð að lúta nér öld eftir öld —
gjöröist konungum bráö,
á þann ráöahag.” | tölur. Hann bauö Egon aS hafaj þjóöin kotriki háð,
“Og sá grunur hefir ekki veriö sig tafarlaust á brott úr sinum hí- þess, er kunni aö skapa sér völd.
Wehrau var nú dáinn og var svo
'aö sjá, sem baróninn heföi fyrir
löngu fyrirgefiS systur sínni.
Hann haföi látiö sér mjög ant um
Egon, og var í raun og veni hlý*t
til hans, en hann minti hann þósvo
á óvin hans, aS hann gat engan- j
veginn hugsað sér aS hann yrSi!
tengdasonur sinn. Og ekki bætt:
Hún
elskar mig, og mun aldrei lofast
nokkrum öBrum manni.”
‘Já, þú heldur þaB,” sagBi bar-
ástæöulaus,” orgaSi baróninn ham | býlum og stiga þar ekki framar
stola af reiSi. “Aldrei, aldrei felst . fæti sínum. j Gulivæg hamingjusól
eg a þaö, heyrirSu þaöl Þer skul- Egon hlýddi þessu þögull; hann j gekk til viöar, en fól
iö ekki láta þennan hégóma á yö- gekk hægt aS dyrunum, en sneri 1 gæfu Snælanusins örlagahaf
ur fá,” sagöi hann viö Botho, eg sér þá við og sagöi rólega: ! Yfir dansk-hræddri drótt ‘
heiti yöur þvi, aB dottir min skal “Þú getur bannaö mér, frændi, grúfSi dauðamóks nótt
fljótlega sjá sig um hond.” j aS koma á heimili þitt, en þú get- laldna dáöin í fjötrum þá'svaf
“Þú skalt ekki gera þer nokkra ur ekki bannaB mér og dóttur þinni
von .um þaö,” sagöi Wanda. Hún unnast. Þú getur neitaB aS
þaö um fyrir Egon, aö hann var var líka orðin höst 1 mali °& andlit fallastá ráBahag okkar, en þú get-
fremur eignalítill. ; hennar bar vott um ob.fanlega staS ur ekk. neytt dottur þína til aB
6 , . . , ,,. I festu. “Eg hefi heitið Egon eig- eiga Gerstenberg greifá.
Þo aö barónmn hefö. ekk. inorfii eg rýf þag ekki-»
minsta grun um, aö þau elskuSu <ITT , , , , ,
hvort annaö VVanda og Egon, þi ^,,, baróninn. hann gat --------
a 1 onum þ omi 1 ugar, varla stuni5 Upp nokkru oröi vegm óninn háöslega. “Þú skalt ekki
a ^>au ynnu a a as vor a reiöi. “En bíddu viS, þaö er bezt treysta ungum stúlkum alt of mik-
oSru, en þegar hann sa þau um- a6 hyer veröur hlutska ri.» | ií5. Hún kemst bráölega að raun
Sangast meö mestu ro og ems og gekk a8 greifanum_ ^ um heimsku sina. Ef hún verSur
e er væri i mi 1 þeirra þa æ .1 “Mér þykir ákaflega leiSinlegt, kona greifans á hún bjarta fram-
hann alve§T að huSsa um þetta. hefra a& þér þu*rfie að hlýöa tie j vændum, en hvaS ætli þú get-
á þetta leiöa samtal,” sagöi hún. ir boðiö henni? Og þó aö hún, , ,
i “Og mér fellur ákaflega þungt, aö væri svo grunnhyggin aö vilja lifa rau or‘a&a‘svartn3ettiö myrkt.
vera neydd til aS veita yöur afsvar. meö þér á ást og munnvatni sínu,
En eg virði yður og met miki'.s, þá mundi sú dýrö ekki standa lengí. j Þá _rann dagsbrúnin heiö,
kæri Botlio greifi; en eins og þér Wanda er alt of góöu vön til þe«s UP a himininn leið
vitið, getur enginn breytt á móti aö hún gæti gert sér þaS aö góöu aftur hetjanna manndáöar sól,
betri vitund.” til lengdar, en frá mér fáiS þiS Þa _fæclclust hér menn,
Greifinn greip hönd hennar og enga hjálp. Nú veizt þú það.” sem ver minst fáum enn
kysti hana með lotningu. “SegirSu þetta seinastra orSa, j Sv0 sem mætastra’ er Fjallkonan
“Eg skal veröa manna seinastur frændi?” sagSi Egon. ól.
til að þröngva yður til þess, ást- “Já! Wanda á aS eiga Gersten-,
sagði hann berg greifa; eg hefi fastráðið þaS. j Þá var byrjaS á braut,
Hann haföi hugsaS sér, aö dótt-
ir sín skyldi eiga Botho greif von
Gerstenberg. Hann var vellauB-
ugur og kominn af gömlum aSa1.--
ættum. Og greifinn haföi lengi .
kyrþey reynt aS koma sér í mjúlc-
inn hjá dóttur barónsins, en ekki
beSið hennar.
Wanda haföi enga hugmynd um
aB Botho greifi legBi ást á sig.
Hann var talsvert eldri en hún og
umgekst hana bæöi meS riddara-
Og hin frjálsborna þjóð
feril þrældómsins tróö,
stýrði fjárdráttar-óstjórnarmund.
Þá var hálshöggvinn Jón—
rændi Hundtyrkinn Frón,
ogJ>á~héldu menn Kópavogsfund!
En hið íslenzka þrek,
þrátt fyr’ ókjörin frek,
fékk ei .einveldis-haröneskjan
kyrkt;
hún gat svæft þaB um stund,
en á eftir þeim blund
Þytur fer um loftsins leiBar,
liöur þar um hveliö blátt
kuldagrár meö kólgu’ aö baki
konungörn úr norBurátt.
Hafsins þungu drunur dynja,
dauSinn hlær í stormsins kliö,
þruma eftir elding fylgir —
en hann litur hvergi viö.
Horfir hvast, með eld í auga,
ógn i klóm, í vængjum þrótt,
áfram yfir heljar-hafiö,
hinnig bak við dauöa og nótt.
Fyr’ ann bjó í háum hömrum
hátt í kaldri norðurátt,
leit þar fyrsta logann skína,
lærði fyrst sinn vængjaslátt.
Drakk þar veigar vinds og sólar,
vakti einn á háum stól
meöan dauðadumban kalda
dalsins þröngu kima fól.
Læröi í æsku aö hata hauginn,
heldur kaus hiö frjálsa rán,
herfang vængs og haukfráns
aiiga,
hlaut því allra gæsa smán!
Einn í för — sér friö ei keypti
fyrir egg i bóndans skáp.
Heiman var því hreiöri rændur,
hrakinn fyrir gæsadráp.
Thos. n. Johnson
lalenzkur lögrfræOlngur og m&lf.
færslumaöur.
Skril'stofa:— Room 33 Canada Llf»
Block. suöaustur hornl Portagi
avenue og Maln st.
Utanáskrift—P. O. Box 1656.
Telefón 42S Winmpr-K. Man.
•H-l-I-1 H-H-I I I-I
t>r. B J. HKAM)hOi\
Office: 650 William Ave.
Telephone: 89.
Office-tímar: 3—4 og 7—8 e. h.
Heimili; 620 McDermot Ave.
Telephone: 4300.
Winnipeg, Man.
•H-H-K-H-I-I-I 'I I ■I-I-HH-IN I -h
Dr, O. BJORNSON
Office: 650 William Ave.
Teleplione: 89.
Office-tímar; 1.30—3 og 7—8 e.h.
Heimili; 620 ' McDermot Ave.
Telephone: 4300.
Winmpeg, Man.
•f-H"I-I"I"I"H-!-H"H-I“I"I"I-iMl-i-»
i. *i. iilenniipii. M D
lælínlr og yflrHMnmafiiif
Hefir keypt lyfjabúöina á Baldur,
og hefir því sjálfur umsjón á öll-
una meSulum.
Kllzabeth 8t.,
BAIjDUK, . MAN.
P.S.—tslenzkur túlkur vl6 hendlna
hvenær sem þörf gerlst.
Sorgin lyftir upp þeim eflda
yfir lága þokuströnd,
sá sem efstu útsýn kannar
alt af getur numiö lönd.
•H-I I I I 1 l -H-'H' I I I I I I 1 I
N, J. Maclean, M, D.
M. R. C. S. fEnb
Sérfræöingur í kven-sjúkdómtun
og uppskuröi.
326 Somerset Bldg. Talsími 135
Móttöknstundir: 4—7 síöd. og
Hvast er horft ög hratt er flogiö, eftir samkomulagi. —
hörö er augans logarún,
þessi augu eiga aS líta
æöri fja.Ha. hamrabrún.
Aligæsir geta ei bundiö
göfgan væng, er stefnir hátt.
FljúgSu heill! Jeg kjör þín kenni
konungörn úr noröurátt!
Jónas Guölaugsson.
—Þetta kvæBi er úr ljóöabálki
allmiklum, sem höf. er aö gefa út.
—Huginn.
Heimatalsimi
113.
A. S. Bardal I
121 NENA STREET,
selur lfkkistur og annast ð
am útfarir. Allur útbún- *
aöur sá bezti. Ennfrem- ‘‘
ur selur tiann allskonar M
minnisvarða og legsteina 9
Telephone 3oO
«3
fólgna barónsdóttir,
legri kurteisi og bróöurlegri nær- meg hrærgum huga. “Og þér meg- Hún felst áreiðanlega á þaö.’
til að burtnema braut —
HUBBARD, HANNESSON &
lögfræSingar og málafærslumenn
10 Bank of Hamflton Chnmbers
. WINMPEO.
TALSÍ.MI 378
Stefán Guttormsson,
MÆLINGAMAÐUR,
6Ö8 AGNES ST., W’PEG.
hann vegna þess aö hún vissi, a5
hann var fremur þreklítill. Þess
vegna sýndi hún honum mestu
meöaumkun og var ákaflega vin-
gjarnleg við hann, svo að hann
• lirfðist aS lokum aö biðja hennar.
En hann vakti þó ekki fyrst má's
á því viS hana, heldur viS föö tr
hennar. Hann varö glaSari en fiá
megi segja, og fullyrti að harn
gæti líka svaraS fyrir dóttur sína.
“Eg ætla að láta kalla á hana
strax,” sagöi hann glaðlega, “og
þá getur hún sjálf svaraS yður,
herra greifi.”
Hann hringdi og bauS þjónin- í
um að láta dóttur sína koma til
sín.
Skömmu siðar kom Wanda inn.
aö veröa maöurinn yðar.” • aldrei konan mín, og þó aö hún Sveif þá feSranna andi um Frón.
“Aldrei hefi eg heyrt aöra eins verði talin á að láta undan, þá skal
flónsku,” sagði baróninn. “Þér hun al(lrei verða greifafrú voul Hann bar merki vort hátt,
hefðuð átt aS lofa mér að ráöa, Oerstenberg. Fyr skal eg drepa Því hann hræddist svo fátt —
herra greifi. Eg skyldi hafa bæ.t Þau hæði' ’ mætur höföingi’ í sjón og í raun-
niöur þessa dutlunga dóttur minn- j Og Egon von Wahrau hafði yf- j hafSi’ á landinu trú,
ar.” j irgefiö höllina áöur en baróninn ver því lofum hann nú;
“Eg léti mér' aldrei til hugar gat áttaö sig á þeirri undrun og I rann vor læknaöi sárustu kaun.
koma aö eiga stúlku nauðuga,” j skelfingu, sem greip hann.
svaraöi greifinn. “Þér hljótið a5 j Þegar Wanda spuröi síðar um
Egon, svaraöi faðir hennar reiðu-
lega; “Eg laefi rekiö þann van-
þakkláta og forvitna slæping héð-
IdcDzkur Plumber
! i
G. L. STEPHENSON.
118 Nena Street. — — Winnpeg.
NorSan viö fyrstu lút kirkju
S. K. HALL
P I A N 1 S T
witli Winnipeg School of Music.
Kensla byrjar r. Septemher.
Studlo 701 Vlr-ro St. ok 804 Mai.vSt.
w I N N I P E G .
Hvert var takmarkið hans?
ÞaS var lausn þessa lands
úr þeim læðingi’, er vinnur því
grand;
þaö var sjálfstæði alt.
Ekkert vonarfé valt
liann þér valdi, mitt ástkæra land!
fallast á þaö, herra barón.” *
“Já, auðvitaö, úr því að þér get-
ið sjálfur slept dóttur minni svo
tafarlaust úr huga yðar, þá...... j an- Honum skal aldrei framar
auðvitað! En þú,” sagði hann við ieyft að stíga fæti inn fyrir mínar
dóttur sina, “þú skalt ekki telja húsdyr.”
þér trú um, að eg fallist á ráðahag j “Það mun verða þér algerlega '
þinn og frænda þíns, þú skalt ekki árangurslaust,” sagði Wanda ogí Og hans orðtak var d’jarft:
iT _ , , , , , halda að það stoSi ykkur, þó aö leít með kuldalegri ró á íööur sinn. rAldrei víkja”, -en hart
, ' ro"astanz> Pe&ar m,n greifinn hafi sagt, aö hann vilji “Eg mun aldrei veröa viö þeirri sækja óhraktan arftekinn rétt
sa Gersíenberg greafa, og hua þig ekki» Baróninn skeytti ekki ósk þinni aö giftast Gerstenberg Og nú skylda er vor
fékk • oþægilegan grun um, hvað 1 j um kurteisi sina, en þaut á dyr greifa. - Og hann er svo göfugur; fest að feta
væri. hamslaus af reiSi. ' maðUr, að hann muni ekki vilja j að
J. C. Snædal
tannlœknir.
Lækningastofa; Main & Bannatyne
DUFFIN BLOCK. Tel. 5302
Vermiflöskur og pípur
ættu aö vera á hverju heimili.
Þær eru til hjá oss alVeg nýjar og
kosta minst $1.00. A’omið og
lítiö 1 þær.
E. Nesbitt
LYFSALI
Tals. 3218 ('or. Sargent A Slicrbrook
Bréfapantanir fljótt og vel afgreiddar.
í hans spor
ivi frjálsmarki’ er hann hefir
sett.
þín. Eg hefi fallist á það fyrir
mitt leyti. og eg er sannfærður u;n
að þú munir taka honu.m’ ’
Wanda gat varla áttaö sig a
þessu í fyrstu. Hún hikaði við aö
svara, þvi að hún haföi óljó-an
læig af reiði fööur sins, ef hún
segði nei, en á hinn bóginn hafði
hún takmarkalausa meðaumkuri
ast greifanum, þó aS þú fegin vild-
ir,” sagði baróninn háöslega.
“Hvað áttu við?” spurði Wanda
forviða.
“Hann frændi þinn blessaður
tiínum, kæri Botho greifi, hann er
ákaflega uppstökkur, en eg held
hann erfi þetta ekki mjög Iengi.”
“Eg hlýt að vera upp með mér
af því, að baróninn skuli taka sér
það svona nærri, að fá mig ekki j Iýsti yfir því skýrt og skorinort i
að tengdasyni,” svaraði greifinn mín eyru, að hann ætlaði að drepa
og brosti dapurlega. “En mér crfþig og greifann, ef þið yröuð
líklega hentast aö fara héðan. Úr hjón.”
með Botho greifa, því aö von og þessu viljið þér líklegast helzti “Þú trúir því þó líklega ekki, að
angurbhða skein ur hinum fogru, komast hjá aö sjá mig.” I Egon mundi gera það?” sagði
bhðlegu augum hans. ■ “Nei, alls ekki, kæri Botho Wanda. “Ef hann hefir'sagt þaö,
5jáið skálmaldar brag!
Lítið skeggaldar dag!
Sjáið skarpleg er sókn bæði’ og
vörn!
MuniS býsnanna bákn!
Þekkið tímanna .ákn |
Munið takmarkið, ísalands börn!
Orí í Ágústmán. 1908.
B. I\ Gröndal.
—Huginn.
Á V A L T,-
ALLSTAÐAR I CANADA,
BIÐJIÐ UM
EDDY'S ELDSPÍTUR
Eddy’s eldspítur hafa veriö búnar til í Hull síöan 1851.
Stööugar endurbætur á þeim í 57 ár hefir oröið til þess aö
þær hafa náö meiri fullkomnun en nokkrar aörar.
Seldar ogbrúkaðar um alla Canada.
LAGER.-
CEo^wisr
GIROAV'TST BEEWERY CO.,
VILJUM VÉR SÉRSTÁKLEGA MÆLA MEÐ
L--------------------------—PORTER.-
TALSf1’! 3960
-LINDARVATN.
300 STELLA AVE., "WIlTliriPPG.