Lögberg - 26.10.1911, Qupperneq 6

6.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. OKTOBER 1911.
Lávarðarnir í norðrinu.
anum inn í myrkt herbergið. Gluggahlerunum var eitthvað í lágum hljóðum. Rétt á
stóð
eftir
A. C. 'LAU T.
eftir fóru báðir!
upp af mennimir aftur inn í fundarsalinn. Eg heyröi því
fleygt af mörgum úti í virkisgarðinum, að Hudsons-
flóafélagið niundi nú hætta allri áleitni, eftir að Cam-
fyr en ! eron Qg Cuthbert Gránt væru orðnir leiðtogar Norð-
I skelt aftur og sýnin var horfin. Eg
bekknum, bjó um mig óvandlega
inu, steinsofnaði og vaknaði ekki aftur
í snemrna morguninn eftir við hávaða bátaflota, sem Vestmanna, en eg spurði einskis. Skinnakaupmenn
|var að koma að norðan. Koma skinnakaupmannanna: læra það næst þvx að ráða sjálfir fram úr málum sín-
frá Athabasca var hið mesta fagnaðarefni. Varla ttm án þess að bera þau undir aðra, að spyrja einskis
-----------------------—--------------------------- mundi heilli herdeild, sem kom heim sigri hrósandi úr en láta ^ næ-Ía Þær nýjun&ar> sem Þeir heyra °S sJá
, . . .„ ,, . . , þessutan. Allan daginn hélzt þessi gajiragangur í
Athabaska,- Klettaf jalla- og Saskatchewan-flot-, ofr.ðx, hata venð betur tekrð. Bæð. eigendur verzl- Þegar skyggja tók voru Indíánarnir látnir!
arnir koma hingað á morgun,” sagði unglingslegur, unarinnar og skrifarar, hlupu upp hálfklæddir sumir fara fyrjr stauragirðinguna og allri vinnu var hætt.
NorðLVestmaður, en þó rnikið skeggjaður. Eg bar um til að fagna komunxönnum, er komu frá kaupstöðun- Margt manna settist að snæðingi í stóra borðsaln-
leið og eg sá hann höndina ósjálfrátt upp að Tiök-! utn sem lengst lágu út í óbygðqnum. Þeir voru unf þá um kveldiö. Þar voru saman komnir eigend-
unni og fann þá að hún var orðin býsna loðin. I ruddalegir og tötralega búnir, þessir skinnakaup- iur- skrifarar og skmnakaupmenn NorSvestræna fe-
menn frá fjallavirkjum heimskautalandanna. Sumir la?s,ns ur ollum attUm' samtals VOfU þar fj0&Ur hund"1
| þeirra voru hattlausir og hvítir fyrir hærum, með
ruð glaðlyndra, hugdjarfra og trúlyndra manna, er j
ekki höfðu sézt í einum stað siðan fyrir tuttugu árum. |
þessu landi eltust ungir menn skjótt, og margur
skinnakaupmaðurinn hefir séð enn önnur merki á
andliti sínu heldur en ellimörkin, eftir langdvalir í s'tf skegg eins og yfirbiskupar í Austurlöndum. Þo ag þejr væru ekki fagurbúnir, þá kunnu þeir frá [
Fays d’En Haut.
“Hér er nú keminn einn landneminn úr Rauð-
árdalnum, einn landnemi Selkirks,” rnælti annar ung-1 sem áður var fyrirmannabragur á
ur skrifari. "Hann hefir flutt þær fréttir, að ef við einvöldum norðursms, þvilíkast sem þeir væru göf-
viljurn leggja til bátana þá séu allmargir landnemar ugustu konungssynir.
fúsir til að nota þá. Þetta verður rætt á .allsherjar- Nei, ert þú þetta sjálfur?
Alliir búningur J.eirra var úr veiðidýraskinnum, bæði mörgu að segja þessir menn, sem höfðu í heilan
stakkar og hinir skrautlegu moccasins-skór. Samt mannsaldur verið að kanna óbygðir noröursins. Þess |
þessum ó°reiddv veSua var veizlugleðinni haldið áfram þangað til
kertin vo.ru brunnin niður að stjökum og greniviðar- j
blysin nærri útbrunnin. Og loks varð að kveikja á j
nýjum kertunx áðúr en upp var sagt, og á nýj- I
svona um blysum í stað hinna. Niður úr svörtum sperrun-
VEGGJA GIPS.
GISP ,,BOARD“ kemur
í stað „LATH,“ og er
eldtrygt.
i THOS. H. JOHNSON og
i HJÁLMAR A. BERGMAN,
*
Islenzkir lógfræöingar,
* Skrifstofa:— Room 8n McArthur
W Building, Portage Avenue
<|> Áritun: P. O. Box 1656.
$ Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
,,Etnpire“ tegundirnar af ,,\Vood-
fiber“ og ,,Hardwall“ gipsi eru notaðar
í vönduö hús.
Og orðinn
kallaði einn þeirra. um héngu ljósker, sem dingluðu fram og aftur.
:Tólgarkerti stóðu í hressilegum roðum eftir miðjum
borðunum endann'a milli, og var það augljóst merki
‘Jú.
fundinum, sem haldinn verður á morgun.” gamall? Nú er eg alveg hissa!’
“Fari allsherjar-fundurinn grenjandi, ef hann sem fyrir var, er hinir komu.
samþykkir atí senda þann mann burtu! Ha„„ á stór- Og ert þetta þó. Te,t„rr hrópaSi annar. fcarlar ell efcfci konur Mi6 veizlu,
fallega dóttur, sem er hér meS honum! saghi 1111 „ 1 a “'Vu. ah ert þu eitut eins eg er , járnkröppum við vegri„a hafði verið gengið frá
lingurinn með mikla skeggið. lifandi. Þú varst jxrítugur jiegar ])ú fórst, og síðan greniviðarblysUnum, er dýft hafði verið i einhvern
«Þú ættir ekki að vera margorður um það.’’ svar- eru ekki nema tíu ár. og nú mætti niargur halda, að trjákvoðu-vökva og brunnu þau nú glatt og gáfu
aði annar piltur sem þóttist vera rosknari og ráðnari. ! jni værir tíræður.” frá sér reykelsiskendan ilm. Borð voru sett með-
"Þú varst að ganga úti fyrir glugganum liennar , , ”Og j,arna er Wilson,” sagði annar. “Finst ykk- fram öllum ve^Íum °S 1 kross um miöjan Salinm
fuiia klukkustund í dag. og henni varð aldrei að lítajur hann ekki magur. Hann er eini .maðurinn senx af
á þig.”
Nú fóru allir að hlæja.
’aklausir bekkir voru beggja vegna við hvert borð.
Fyrir borðsendum stóðu stólar. Þau heiðurssæti voru
Eigurn vér aö senda yður bæklinga
um húsagips?
Einungis búiö til hjál
Manitoba Gypsum Co.Ltc/.
IWinnippg, Manitoba
SKRlFlf) RFTIR BÆKLINGI VORUM YÐ-
— UR MÚN ÞYKjA HANN ÞES8 VERÐUB.—
!raWéXit^YéW*\irr«N
| Dr. B. J BRANDSON |
» $
fl) Office: Cor. Sherbrooke & William (l>
Teubphong garry 330 V
o, Offick-Tímar: 2 — 3 og 7—8 e. h. «
jji Heimili: 620 McDkrmot Ave. íj
4Í Telephone garry aai
I f
Winnipeg, Man. *
_ _________________________________ •)
Dr. O. BJ0RN80N
Office: Cor. Sherbrooke & William
l’KLEPHONKi garry
Office tímar: 2—3 og 7—8 e. h
Heimili: 806 VlCTOR STREET
ITLEPIIONE, garry T<13
Winnipeg, Man.
(•
(•
I
(•
t
•>
(•

komst þegar hungursneyðin var viö Great Slave, eigendunum ætkið. Gluggarnir voru skreyttir brezk
í QkP • CvXutl liunn \ríc?f ol/lt-ckJ rra toK *> •• . * 1 ! a ! _ n.1'i__ 1_ '____ ' .*11

‘Þvættingur!” sagði sá, sem fyrst talaði. “Mað-
Lake; síðan hefir hann.víst aldrei getað fitnað.
Þessu líkt var talið, sem kvað við-um allar á-
ur flíkar ekki þannig ástamál—” horfendaraðirhar. Hrygðarorð féllu og við hverjar
“Ónei, ekki að jafnaði, en þú ert undantekrling, harmafréttir sem bárust, en ],ess á milli óvæntar
jx, að þér kæmi það fyrir lítið.” gleðikveðjur og hlý handtök. Höfðu nú ekki allir
Skego’jaði unglingurinn roðnaði við hlátur hitina. l,essir menn haldi5 vestur norður ungir og von-
•, , ,. • „ . ro„x; Lnrin ncr efri. góðir eins og eg( Fregmrnar um deilurnar við Hud-
lvr ncita bvi ckki, svaraoi nann og togam ein .
0 , i'i' i’i i*i rr felaglö hofðu raðið ferðum þeirra oqf gert
vararskeggið á sér, “að hún er dalitið likneskisleg. En • ‘
eg veit ekki til þess, að nokkur lög banni það að menn
horfi á lrkneskjur, jiegar þær koma út i glugga í
annari ems eyðimörk eins og hér er.
Þessu voru allir samjfykkir. sem þarna voru við-
héngu
milli
neita því ekki,” .svaraði hann og t'ogaði e
suusiioa leiagio noiou raoio leroum peirra og ge
það að verkurn, að þeir eldust fyrir timan.n, og að þei-r
i höfðu orðið lfíkari innfæddu mörmunum, sem Jreir
áttu vefzlunarskifti við, heldur en hvitu mönnunum,
sem þeir höfðu horfið frá. Þarna mátti og sjá þrótt-
mikla menn falla hverja i fang óðrum, en þeir duldu
fögnuð sinn með innilegum kveðjum. í stað þess að
láta hann koma í Ijós í blíöuatlotum.
Allán daginn.voru nienn önnum kafnir við að af-
ferma bátana._ hndalaust virtist firamm Indiánanna
;utla að verða er þeir báru böggla úr bátunum i land.
Seinskyggjandi rökkrið. sem Stórum gravöruströngum var hrúgað saman á gólf-
lio-o-la n rðarleea á in’ skjótara en skrifararnir höfðu við að flokka vir-
nna. Um hádegi var
húsin upp undir bita.
kveldgolan andaði mjúk og hlý um vanga mína og ; kattaskinna.
vakti í brjósti mínu ljúfar endurminningar saklausra j>egar dýrin voru einlit og enginn hvitur blettur á
bernskudaganna i Laval. Ep livað mér fanst j)eir J>eim nema litil týra i skottinu. Þar voru oturskinn
svo
staddir, og eð gekk burtu til að láta líða úr mér a
bekk skamt írá, en hafði þó áður fastráðið við mig
að ná í spegil úr farangri minutri og raka af mer
skegghýunginn. Hinir mennirnir tóku að tvístrast,
hver til síns náttstaðar.
er einkenrþ þeirra landa. sem liggja n rðarlega a
hnettinum, tók að færast yfir virkisgarðinn. Júní-
um flöggum og mislitir flaggdúkar
sperranna.
“Mikið dæmalaust er þetta fallegt! Slíku félagi
er vert að j)jóna er jiannig fagnar vinum sinum!”
hrójiaði Duncan Cameron um leið og hann lét fallast
niður á stól við einn borðsendann. Skotanum hitnaði
um hjartarætur er hann leit yfir trogi:i full af veiði
dýra kjöti og viltum fuglum. Hann varð nærri vin-
gjarnlegur og kallaði; “Hingað Gillespie, seztu mér
til hægri handar,” og benti mér að koma. “Sest j)ú
hér Grant. andspænis Gillespie. Nei, eruð }>ér þarna,
1 íolland ” sagði hann við holdugan, glaðlegan prest,
skæreygan og hlæjandi út undir eyru. Hann hafði
komið á eftir Gratit. “Hér eru heiðurssæti banda
mönnum eins og yður. Setjist þér hérna!” og hann
benti á stól við hliðina á sér.
Eigendurnir settust niður og menn tóku að raða
sér á bekkina, og síðan séttist alt félagið að snæðingi
og var villidýrakjötinu gerð b.eztu skil.
Dr. W. J. MacTAVISH
Office Aargent Ave.
Telephone Aherbr. 940.
I 10-12 f. m
Office tfmar
s 3-5
( 7-9
e. m.
e. m.
— Heimili 467 Toronto Street _
WINNIPEG
telephone Sherbr. 432.
“Það er nú svo,” svaraði hinn. “Eg hefi að visu »
heyrt sögur af ntanni i Athabasca, sem varð að ganga, ||
að eiga índiánakonu til þess ð fá einar þrúgur keypt- ■ j|
ar, eti ekki stóð þannig á fyrir mér. Hitt var það, [ §
að lítið var um veiðidýr.” I !|
“Lítið um veiðidýr við MacKenzie River,” end- 1
urtóku margir í einu undrandi. Það var reyndar | S
venja veiöimanna að láta svo sem litið væri um veiði- jw
dýr bæði við MacKenzie River og annarstaðar. Þaö “
var kænskubragð þeirra, en vitanlega var öllú slíku
pukri slept i veizlunt eins og þessi var.
“Já. jjar er afarlítið um veiðidýr. Sumir Indí- i
ána kynflokkarnir dóu þar úr hungri. Hudsonsflóa-
félagsmenn, sem þar voru í grendinni áttu viö harðan 1
kost að búa. Við skutum skjólshúsi yfir sex þeirra,
en höfðum vitanlega ekki heyrt um Souris-ránið })á."
“Þeir eru bjálfar, að fara inn í Athabascalöndin/’
sagði einn fjallferðamannanna. : ■ -------’------------
“En j)ó er j)að enn þá meiri hefmska að senda iH-.ittutk. ju*. jHl itk. jg,
þangað annan bátaflota ])etta ár, þegar jæir geta -j Raym0nd Krown fc
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
“Heyrðu Cameron,” sagði einn norðurfarinn
búið að fylla vörugeymslu- sl<amt fyrir neðan mig við borðiö, “eg hefi veriö fulla' ckki vænst neinnar hjálpar af okkar hendi,” mælti
Þar mátti sjá gnægð hreysi- PrÍa nianuði að komast norðan frá MacKenziefljóti til j jjriöji' veiðimaðúripn. $
sem aflað hafði verið um miðlan vetur. WiHiam og hefi j>ó alt af haldið vel áfram. Eg “Er þaö satt. að jæir ætli enn á ný að senda veiði- i ij’
segi ykkur jiað satt, að j)að var svo kalt j)eg,ar við menn til Athabasca?” spurði norðanfarinn. $j
fórum frá Great Slave Lake, að við lá að orðin frysu “Já. og Robertson ofursti á að vera fyrir liðinu”, [ $
dagar nú fjarska fjarri! Og þó voru þeir ekki fyrir W<> fimlega flegin. að varla hafði nokkurt hár losn- um leiS Þau komu fram af vörum ,nanns- Eg svaraði hinn. 4
liðnir Ffalaust er 1)að jækkingin fremur en aS belgirnir vortt teknir; þar vortt enn belgir lK,rl aft veðía um l,að' aS eí ÞlS væn,ð kommr þang- "Roþertson ofursti - gamall Norð-Vestmaður,” Oj
* k ' . ‘ ' af silfurtófiun, sent einhverjir veiðimenn höfðu verið aö nuna Pa mutlciuð 1MÖ heyra koll mín til sleðahund- “Robertson, sem e:nu sinni var Norð-Vestmaður! i
áratalan sem gertr menn gamla. Þa er þe mgin. j svo þennjr afj- n_> \ ------ fi_:„: anna: “áfram! áfram!” þiðnuð aftur og eins gólið í! Það ‘eigum við Selkirk að þakka, eftir að hann varð
rökktmum minum. Við ferðuðumst á humlasleða all- i einráöur t Hudsonsflóafélaginu.”
an Marzmánnð. Eg vafði mig í vísundafeldum um j “Robertson ætti að vera of hygginn til að taka |
nætur og lét sleðahundana liggja þar ofan á. Annars j slíkt að sér,” sagði norðanfarinn. “Hann hefði átt
hefði eg helfrosið. Mér hitnaði svo niðri í þessart að vera búinn að öðlast næga reynslu til þess meðan
beðju að eg rennsvitnaði og um morgna frustt á mér hann var okkar maður. Eg þori að veðja um, að
skinnklæðin, svo að þatt urðu glerhörð. Eg j>oldi hann tekst ekki á hendur slíkan starfa. Þetta hlýtur
Sérfræðingur í augna-eyra-nef- og
háls-sjúkdómum.
326 Somerthet Bldg.
Talsími 7262
Cor. Donald & PortageAve.
Heima kl. io—x og 3—6,
af silfurtófum, sem einhverjir veiðimenn höfðu verið
, . . , , r- ■ \ - <vo héþrifr að ná í. Þessi skinn og ntargar fieiri
seirt sviftir menn htnm saklausu favtzku. og veitir 1 tegundir, sem vænta mátti að yrði konungshallaprýði,
hennar stað j>að tortryggilega sakleysi, sem vísdóm- gengu nú gegnum hendur burðarsveina og flokkun-
urinn heftr í fór með sér. Eg for að hugsa um freist- arntanna. -klstaðar mátti sjá stóra feldi af dýrum,
ingarnar, sent eg hefði orðið fyrir þær fáu vikur, sem sem veidd hófðu verið með nrikilli mannhættu. en
’ hafði verið á ferðalagi mínu, og hvað bágt eg minna l,6tti um vert vegna þess, ,hve mikið var til af
voru
& °.,.f j þeim veiðidýrttm í |)ann tíma. Bifurskinnin
hafði att með að standast j)ær. Eg spurðt sjalfan | gjaldeyris.einingin afarlágt metin. en Indíánar
mig, hvort ekk. mundt vera til ne.n leiðarstjarna LgerSu sér þaS aS g(')ðu, og héngu við söluborðin
siðferðilegttm áttavita þeirra manna, er á landt ferð- |)angað til þeir voru búnir að koma ársveiði sinni í
ast, og þeir gætu farið eftir á likan hátt og sjófarend- : Jóg Mig undraði á því. hvað miklu skrifarar félags-
ur færu eftir venjulegum áttavita. Eg tók að skygli- ins Satu komið út í fttdíánana af þvi smekklausa
ast upp yfir rislág húsaþökin. til að vita, hvort eg gllnSn- sem Þeir llöfðu a boðstólu.n við okurverði
Himin-
J, H, CARSON,
Manufacturer of
ARTIFICIAL LIMBS, ORTHO-
PEDIC APPLIANCES, Trusses.
Phone 3425
54 Kintí St. WINMPEg
J)etta ekki svo að eg fór að reyna að sofa með höf- að vera vitleysa.”
og kól
uðið upp úr feldahrúgunni
sinnum í sjö nætur.”
Og það var auðséð á nefinu á honum
hafði kalið illa á það einhvern tíma.
Tsinn á Saskatchewan fljótinu var
á nefnið sex
“Þú tapar veðfénu,” sagði óstýriláti unglingur-
inn frá Fort William. “Klukkan sex kom hraðboði.j
að hann sem sagði að floti Hudsonsflóa félagsins frá Lachine
tnundi fara hér fram hjá um miðnætti. Þeir eru eng-
ir silakeppir Hudsonsflóafélagsmenn/’ sagði skrifar-
inn og áréttaði jtessa yfirlýsingu með unggæðislega
otraustu.-,
.... .„ . ...__, tt- • Meðan á þessu stóð sátu eigendur eða hlut- svo að eg varð að fá mér ábtirðarhesta og fara land-
gæti e t onn auSa a nn.” L< a s 1° • Itafar hins mikla Norðvestræna félags allsherjarfund veg. Eg átti von á að ná i matvæli i Sottris. Getið hrottalegu orðbragði.
inn var þéttskýjaður og dtmnntr, en er eg et augun félags sins fyrir lokuðum dyrum. Skrifararnir lækk- þið ]>ví gizkað á ltvað við hugsuðum Hudsonsflóa fé- Eirikur Hamilton átti þá að fara fram hjá svo
hvarfla frá himinhvelinu aftur niður til jaröar þá sá uðtt róminn þegar þeir gengu fratn hjá þeim dyrum, lagsmönnum þegar við vissum að þeir liöfðti rænt sem steinsnar frá virkinu. Eg hallaði mér áfram til
eg j)að, sem eg var að hyggja eftir. Það var föl- og var sizt að ttndra, j>ó að þeir gerðu })að, ]>ví að virki okkar. \'ið vorum alveg matarlausir , tvo daga. að heyra betttr alt sem þessi piltur frá Fort William
leitt kvenandlit sem kom út í glugga, er var upp yfir drotnarnir, sent i.nni fyrir voru stýrðu með harðstjórn- I vetur höfðttm við ])ó tekið að okkur sex Hudsons-! sagði.
vatnsfötu beint á -móti bekknum, sem eg lá á. Það arvaldi riki jafnviðlendu eins og Evrópa er. Oe um flóa félagí
var þvi líkast, sem jætta andlit væri í gullumgjörð, | hvað voru jæir nú að ræða?
og l'.vropa
Hver getur
etainal, að þetta var likneskjan, sem skeggjam ung- arskjol væru. en þo eru þau ettn merkilegri sakir þess málum eindregið gegn þjófum jtessum! Friður er |.æturlagi,” sagði skrifarinn. “Kynblendingamir e:
lingurinn hafði verið aö tala um. En þessi líkneskja sem óbókað er J>ar heldur en hins, sem er bókað. beztur, en ófriður er stundum óhjákvæmilegur, og eg enn allreiðir-eftir illvirkin i Souris. En það eiea ef
dró lífsanda. Meyjarlegur roði færðist í kinnarnar. Skyldi sú stefna hafa verið ráðin á þessum fundi, sem held að hann sé óhjákvæmilegur nú!” jr ag verða skærur hugsa e°->” Qg Ungt maðurir
Brúnirnar voru dökkar ogtogadregnar. Hún var of- fylgt var ári síðar ? Það er siður voldugra félaga. að “Fari Hudsonsflóafélagið sem þa» hefir fyrir varð þeim mttn alvörugefnari sem undrunarsvinurir
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
selnr líkkistur og annast
Jin at.'arir. Allur útbún-
aöur sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina
Tals G ax-i-y 2152
Og um flóa félagsmenn , sem voru rétt að segja orðnir hung- “Og flotinn fer til Athabasca fram hjá þessu
_ „ skorið úr urmorða og björguðum lífi jteirra; en j)arna vonim virki l” Gamla norðanfaranum ofbauð augsýnilega. sú
því aö mikiö hrokkiö og tagurt ruir lioaöist niönr rræo þvi ? Skjalasafna hinna miklu skinnaverzlunarfélaga viö rétt dauöir úr hungri og veröum þess vísari, aö ofdirfska.
mjallahvitu enninu og vöngunum. Það var ekkert er gætt með svo ströngu eftirliti, eins og rikisstjórn- ]>eir höfðtt rænt vistunum okkar. Eg fylgi ykkur að j “Það er þeim gott að þeir fara'hér fram hjá að
efamál, aö þetta var líkneskjan, sem skeggjaði ung- arskjöl væru, en ])ó eru jiau enn merkilegri sakir þess málum eindregið gegn þjófum þessum! Friður er uæturlagi,” sagði skrifárinn. “Kynblendingarnir eru
eft-
maðurinn |
....... ... _ , , - „ ---- ---------sflóafélagið sem það hefir fyrir[varð þeim mun alvörugefnari sem undrunarsvipurinn
url.tið alut og beygðt halsmn fagurlega. Munnurinn j.egja t.m fynrætlamr stnar og ráða þær með mestu sér gert! Xiðttr með ])að!” hrópaði ungur skeggjað- óx á eldri áheyréndunum
var Kka ufurlitis bogadregmn: þar sast yotta fyr.r evnd syo að almenningur i.nyndi sér. að stórfengi- ur Xorð-Vestmaður, stökk ttpp á bekkinn og veifaði “Já, eg á að minsta kosti von á skærttm þegar 1
boga astaguðsms, en efrtvortn fell heldur þett að, ttl legar byltingar etgt ser enga fyrirsjáanlega orsök.
þess að guðinn ætti gott með að leggja þar ör á streng Hvað sem um það er að segja, þá veit eg j)að eitt, að
En hvers vegna gerði eg ])að, sem eg gerði? Eg Duncan Cameron, djarflegur Hálendingur og einhver
veit það ekki. Ungi Norð-Vestmaðurinn gæti kann- j skarpvitrasti maður í þjónustu Nórðvestræna félags-
ske svarað því, j)essi sem var að ganga úti fyrir ins, opnaði alt í einu skyndilega httrðina á fundarsaln-
glttgganum jænna sma dag, eða allur sá hópur j um, og alt rjóða andlitið á honum var eitt bros um
ungra manna, sem enn þann dag í dag verður það leið og hann kallaði:
sama á. Eg settist ttpp á bekkinn og hóstaði töluvert “Er Rúfus Gillespie þarna?”
hærra en eg þurfti. Hún leit ekki við. Eg stóð á “Já, hér er eg.”
SUM
VEGGJA-ALMANOK
eru mjög falleK. En falleeri eru þau (
UMGJÖRÐ
Vér höfum ödýrustu og ber.tu myndaramma
í bænum.
Winnipeg Picture Frame Factory
Vér sækjum og skiluni niyndunum.
jJioneGarry 3260 - 844 sberbr. Str
* 6'
vinkollu sinni yfir höfði sér. Sumir skrifaranna urðu jteir Cameron og Grant korna til Rauðár — heldurðu
hrifnir af þessari ákefð, gerðu j)ys og klöppuðtt lofi , það ekki, Cuthbert?’ ’spurði fjallferðamaðurinn og
1 lófa; en eigendunum gramdist j)essi franthleypni.” sneri sér að dökkhærða, skarpleita manninum, sem
“Láttu hann halda sér í skefjum, Grant/ ’taut-jhafði nefnt sig vörð sléttunnar. Cuthbert Grant
aði Cameron óánægður. ' brosti vingjarnlega.
"Seztu niður, ungi æðikollur," sagði presturino “Sjálfra jreirra vegna vona eg að það verði
og fór að toga í treyjuna hans. j ekki!” sagði hann og hélt svo áfram að segja sögu
“Hafðu þetta, glanninn þinn,” sagði Grant lágt | “ina a* vísundaveiðum
. , • , , •, , ,, „ «T • 1 • • v , • . , um lei® °S liann hallaði sér yfir prestinn og sló pilt- % lllisti ur sögmani því að eg var urn alt annað
tætur mjo; kæruleys.slega og tok að ganga nokkrun Jæja. hertygjaðu þ,g þá skynddega. drengur inn SVo snögt högg yfir þvera kálfana, að hann steypt I ai- httgsa. Eg varð að ná fundi Eiríks og láta hann
sinnum fratn og aftur ut. tynr glugganum ; en þratt tntnn, j)v, að þu att að standa . bardaganum þar sem ist æpandi niöur af bekknum. vita hvaö eg hefði heyrt. En hvernig átti eg að eiga
fvnr ada vtðlettn, mtna t,l að lata taka efttr mer og hann verðttr harðastur. Þér hefir verið skipað í[ “Hann þyrfti að vinna meira úti við, þesst piltur. tai við mann úr flota Hudsonsflóafélagsins án þess
vmsar smabenehngar, sent eg gerðt. þa virtist liar- mtna detld við Rauðana. Að svo mæltn smraðKt -i t • m-.. - , •, ’ . _ 1 L* 1 • - . ... ., . ^
- , ,, 6 ... r , 8. , |. . . . , , s mæitu snaraðist Vmtð svtfur bysna fljott a hann, sagðt Cameron. |“6 vekja grun a mer um tvofeldm Eg var að velta
nruða stitlkan enga eftirtekt veita mer. Kg settist hann burtu. * . ,, ... , ko . ■ - „ , , . .. , .
1 , . , ® , rf a . Hvað ætlaðirðu að: segja okkur metra af harðrett-! Pessu 1ynr mer með aulalegum bollaleggtngum svo
þ\ 1 m< ur a tm . ,u vat m , a um v.tr 1 nes jtt b,n sú hepni! Eg sáröfunda ])ig! Það verður inu, sem þú hafðir við að búa í vetur?” spurði hann ''enl þeim er titt, sem'eru óvanir undanbrögðum, þeg-
,eg og d tg var stt 1 nescJa- /n ya var sa ' j atbu'rðarík viðureign þeirra Camerons og McDotti- og sneri sér að norðanfaranum, sem hafði verið að !ar eS heyrði einhvern lýs yfir.jm með mikilli há-
sem ptlturinn hafðt sagt. að engtn Iog voru til, sem _ nells, þegar virkin bæði upp með Rauðánni fara að tala. ! reysti að'hann hefði séð þá undarlegustu sjón, scm
bönnuðu mann. a» horfa a tallega hkneskju her uti sendast á kveðjum.” sagði maðttr einn frá Fort Willi- “Kalliö þið það harðrétti?” spurði fjallferða- veiðimönnum gæti borið fyrir augu — hann hefði séð
i D lygðtnn, og at þvt a 1 nes 'jan visst e ' 1 a' am við mig. maðurinn hlæjandi, rétt eins og honum fyndist það hvítan vísund. Þetta undur hafði orðið í Qu'Appelle
horfð, a hatta, þa hallað, eg mer aftur a bak a bekkn- «Ert þú Gillespie ?• var spurt í lágum, viðfeldnttm hlægilegt. “Við lifðum einn mánuð í fyrra vetur á! dalnum.
uni <>g virtt ana na -\ætn e^a> rtr nier- n mer , og hreimþýðum rómi rétt hjá mér. Eg leit við, og tveimur tnálsverðum á (lag; það var súpan af þrigu I
nin 1 t yrtr a , v a . ý e n tabrajsá háan, dökkhærðan. kraftalegan tnann, yfirbragðs- þvengjum, og í öðru lagi steikt skinn, en á undan presturinn írski, sem átti að vera á bátnum mínum.
Itkneskja rtka og s erka pra 1 rjosti mtnu. t'.n pað ,dökkan og svarteygan, svo að auðséð var að liann var hverri máltíð ein teskeið af fiskflögum!” ! “F.g sá hvíta kontt fyrir hálfum mánuði!” Hann
var e . ' 1>fa C,’r. >eSSU arl ' e(Ur PV1 senl Pa ekki öldungis af ókynblendnri ætt hvítra manna kom- Sögumaður var í perlubúnum hjartarskinnsföt- þagnaði til að gefa mönnum tóm til að láta undrun
\itna< 1 um, retn og sa ' atts íeimpra, svo a nur jnn Eg hafði tekið eftir })ví á ''atnaferðinni, hvað um, og mjúkar áherzlur hans á orðunum báru þaðlslna í ljós og eg tók viðbragð og spratt á fætur.
' "rð'-tr ' 'im 13 3 1 ,ne' 1 ram e' fl surnir ræðaranna höfðu mjúkt tungutak. en það var með sér, að hann hafði týnt ensku tungutaki jafnhliða “Hvað er að sjá til þtn. ungi maður?” spurði
auðsær vottur um indianskan uppruna; og mér er nær því, sem hann hafði týnt enskum siðum. Frásögn; norðanfarinn. “Við ræflarnir, sem búum í einver-
“Hæ! hæ!’’ heyrði eg kallað með djúpri rödd rétt að halda, að ef eg rækist á mann af Indíána ættum í hans vakti enga undrun . I unni lengst norður i óbygðum sjáum stundum sýnir.
við eyrað á mér. "Ertu strax farinn að draga þig(Kína, eða i Suður-Evrópu, þá mundi eg geta þekt “Eg hefi sjálfur átt við vistaskort að búa,”; Qkkur verður stundum felmt við að heyra okkar eig-
eftir litlu líkneskjunni? ’ hann á mæli hans. sagði einn norðanfarinn. “Mér er illa við það! Það in rödd — en hér í öllum glaumnum ættu nienn ekki
Þegar eg leit upp, var maðurinn kominn fram “Já, eg heiti Gillespie,” svaraði eg þessum svart- er ekki örugt! Það stórskemmir taugakerfi manna að sjá ofsjónir og æða upp í ofboði,” bætti hann við og
hjá, en stúlkan var enn kyrr i glugganum og leit nú eyga manni. “En hver ert þú?” að sjá Indíána stara á sig hungruðum augum átján I veifaði tií hendinni og eins og þessi gestasalur væri
“Eg get boðið betur en þetta,” sagði holdttgi
3. A. SIGURDSON
Tals. Sherbr, 2786
MYERS
Tals.Garry
Sisnr(ls#n & Jlyers
BYCCIRCAMERN og Ff\STEICNiySALAR
Skrifstofa: Talsími M 4463
510 Mclntyre Block Winnipeg
V
BACKUS
HEATERS
Þessi nýja tegund ARINELDA er mesta
heimilisprýSi,— Enginn reykháfur. EySir
hvorki kolum, Coke né viBi Gas er elds-
neytiS. KomiS og skoSiS nýkomnar teg-
undir.----
GAS STOVE DEPARTMENT
Winnipcg Electric
322 Main st.
Railway Comoany
Talsími Maiu 422
í kringum sig skínandi fögrum gráum augunum. Mér i “Cuthbert Grant, vörður sléttunnar og foringi klukkustundir í hverjum sólarhring.”
ein af stærstu höfuðborgum heimsins.
fanst mér Iiggja við svima og eins og skína út úr skógbrennumannanna.” svaraði hann lipurlega. “Þú “Hvernig stóð á þvi?’ ’spurði fjallferðamaður-! Eg settist niður sneyptur.
augunum þetta: “Okkur langar þá bæði heim! átt að fara í deild okkar við' Gibraltar-virki, og migjinn. “Höfðu Hudsonsflóa félagsmenn náð tíil að “Já. eg sá hvíta konu.” endurtók presturinn glað-
“Þetta verður leiðarstjarna siðferðilega áttavit- ,langar til að biðja þig að lofa séra Holland að vera á spilla Indíánum ykkar? F,f þú værir kvæntur tryggri 1 lega, “Eins og þið vitið er ekki margt hefðarkvenna
ans mins,” sagði eg í hálfum hljóðum. báti hjá ykkur norður. Hann er á leið til Missouri.” Indíánakonu eins og eg þá gætirðu boðið þeim þorp- I á þessum slóðum, svo að lítil likindi eru til að mér
í því bili veik líkneskjan sér hvatlega frá glugg- í þessu kom Duncan Cameron til Grants og sagði urum byrgin, sem—” hafi missýnst.’”
Success Business
Colleqe
Horní Portage og: Edmonton Stracvta
WINNIPEG, MAN.
Haustkensla, mánudag 28. Ág. ’ll.
Bókhald, stæröfræði, enska, rétt-
ritun, skrift, bréfaskriftir, hrað-
ritun, vélritun
DAGSKÓLI.
KVÖLDSKÓLI.
Komið, skrifið eða símið, Main
1664 eftir nánari upplý.ingum.
G. E. WIGGINS, Prmcipal
(