Lögberg - 21.12.1911, Side 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 21. DESEMBER 1911.
15
HUGULSEMI
(Framh. frá 14. bls.)
margir voru þeir, sem þurftu aö koma gjöfum frá sér
þann dag.
Það var glatt á hjalla í saumastofu Mrs. Jones.
Þar gekk ekki á öðru en kossum og þakklæti, því nú
var búið að afhenda allar gjafirnar; stúlkurnar höfðu
ekki ætlaS sér aS afhenda gjafirnar fyr en rétt áSur
en þær færu heim um kvöldiS; en þegar komiS var á
saumastofuna, gat ein ómögulega beSiS svo lengi, og
afhenti sínar gjafirstrax, og þá var ekki aS búast viS,
aS hinar gætu setiS á sínum gjöfum lengur.
Margrét hafSi orSiS sein í vinnuna þennan morg-
uninn. Þegar hún kom ofan í saumastofuna stóS gleS-
in út af gjöfunum sem hæst. ÞaS voru engin undur
þótt hana skæri í hjartaS, þegar hún sá alla munina,
sem lágu á hverjum stól og á hverju borSi.. ÞaS var
ekki svo aS skilja, aS hana langaSi til aS eiga þá —
nei, langt frá; en hún fann svo sárt til einstæSings-
skapar sjálfrar sín; — þessar stúlkur áttu allar vini,
en hún ekki neinn.
Þegar Margrét kom að maskínunni sinni, lá þar
lítill böggull, og hélt hún, aS hann tilheyrSi einhverri
stúlkunni; hún tekur hann upp og ætlar aS leggja hann
á næsta~borS viS hliS sér, en sér þá sitt eigiS nafn
skrifaS utan á hann. Þetta datt alveg ofan yfir hana-
HvaS í ósköpunum gat þetta veriS ? Hún opnar bögg-
ulinn og finnur innan í honum fallegan, rósóttan disk
og lítiS kort meS þessum orSum skrifuSum á: “MeS
beztu jólaóskum. Frá Sínu til Margrétar.” Margrét
ætlaSi ekki aS trúa sínum eigin augum. Hún stóS
meS diskinn í annari hendinni, en kortiS í hinni sem
þrumlostin af undrun. Á þessu hafSi hún ekki átt
von. Þetta var fyrsta jólagjöfin, sem hún hafSi
fengiS á æfinni. Á fyrstu jólunum, sem hún lifSi í
ókunnugu landi, langt burtu frá vinum og vandamönn-
um, þar sem hún hafSi álitiS alla svo kalda og eigin-
gjarna, var henni gefin jólagjöf. Stúlka, sem hún
hafSi kynst aS eins eina viku, stúlka, sem hafSi svo
oft á þessari einu viku glatt hana meS hlýlegum orS-
um og atvikum, gladdi hana nú á þessari jólahátíS,
meS því aS gefa henni þessa fallegu gjöf. Tárin
komu fram í augu Margrétar. Hún hljóp, fremur en
gekk, yfir til Sínu meS diskinn í hendinni og vefur
handleggjunum utan um hálsinn á henni og kyssir
hana á enniS og kinnarnar og segir:
“GuS almáttugur launi þér, elsku barniS mitt I
Þú hefir glatt mig ósegjanlega mikiS. Nú get eg
glaSst eins og þiS; stúlkur, út af jólagjöfunum mín-
am.” Og Margrét rétti diskinn og kortiS hátt upp,
svo allir gætu sem bezt séS þaS.
Stúlkurnar þyrptust í kring um þær. ÞaS var ó-
vanalegt aS Margrét léti svona mikiS á sér bera. Hún
var blóSrjóS í framan af geSshræringunni, sem hún
hafSi komist í, og augun glönsuSu af innilegri gleSi
og þakklátsemi; sýndist hún því tíu árum yngri en
hún átti aS sér aS vera. Stúlkurnar gleymdu um
stundarsakir sínum eigin gjöfum viS að skoSa gjöf
Margrétar og undra sig yfir þessari óskapa gleSi og
þakklátsemi viS Sínu fyrir þetta, sem var þó svo lít-
ils virSi. — Ef hún hefSi fengiS eins margar og vand-
aðar gjafir eins og þær, þá hefSi hún haft ástæSu til
aS gleSjast.
Mrs. Jones hafSi komiS inn og veriS sjónarvott-
ur aS því sem fram fór. Hún gengur til Sínu, klapp-
ar á kinn hennar og segir: “ÞaS var fallega gert af
þér, aS vera svona hugulsöm, Sína mín. Eg er hissa
á ykkur, stúlkur, aS þiS skylduS ekki gefa Margréti
neitt; þiS, sem eruS búnar aS vera henni svo lengi
samtíSa, þegar Sína, sem aS eins var búin aS vera
henni samtíSa eina viku, sá aS þaS mundi vera gustuk
aS gleSja hana eitthvaS.”
Mrs. Jones talaSi mjög alvarlega. Stúlkurnar
stóSu alveg ráSalausar. Þær vissu ekki hvaS þær
ættu aS segja. Rikka, sem mjög hafSi gramist aS sjá
Mrs. Jones klappa Sínu á kinnina, anzaSi meS þjósti:
“Ef eg hefSi gefiS Margréti nokkuS hefSi eg lát-
iS það vera meira en einn disk.”
“Nú, en því gerðirSu þaS þá ekki ?” spyr Mrs.
Jones.
“Af því aS eg hugsaSi ekki út í þaS,” svaraSi
Rikka. . — “Já, svona var þaS meS mig. Mér datt
þaS ekki í hug,” sögSu nú margar í einu.
“Já, þaS var einmitt af því aS þiS hugsuSuS ekk-
ert um þaS,” sagSi Mrs. Jones. “Eg ætla aS segja
þér þaS, Rikka og ykkur öllum, stúlkur. Þótt gjöfin,
sem gefin er, sé ekki mikils virSi peningalega, þá er
hugurinn, sem fylgir henni, mikils virSi, og þaS er
einmitt hann, sem næst gengur hjarta þiggjandans.”
Svo leiS aSfangadagurinn, jólanóttin og jóladag-
urinn. FólkiS hafSi glaSst og hrygst. Sumir höfSu
ekki fengiS eins margar gjafir og þeir höfSu vonast
eftir. UrSu þeir því fyrir hinum bitru stungum von-
brigSanna. ASrir höfSu fengiS meira en þeir bjugg-
ust viS. Hjá þeim snerti gleSin strengi sína. Og
aftur voru enn aSrir, sem engar gjafir höfSu fengiS;
þeir höfSu ekki heldur vonast eftir neinum gjöfuní,
svo þeir hvorki glöddust né hrygSust.
Sína Bergs sat viS glugga á húsi foreldra sinna
og horfSi út. ÞaS var glaSa tunglsljós og einhver
kyrSarró virtist hvíla yfir öllu. Nú sást ekki lengur
rafurmagnsljósafjöldinn úr búSargluggunum. Ibúar
bæjarins máttu nú gera sig ánægSa meS hina fölu
birta mánans, og fáeinna rafurmagnsljósa, er tylt var
upp hingaS og þangaS um borgina, og sýndust svo ó-
merkilega lítilfjörleg í samanburSi viS alt ljós-hafiS,
sem áSur hafSi veriS.
Einhverj ar sæluríkar hugsanir hlutu þaS aS vera,
sem mynduSust í huga Sínu, því andlitiS var svo á-
nægjulegt og hýrt. Var hún aS hugsa um öll heim-
boSin, se* hún hafSi nýskeS veriS í og alla þá gleSi,
sem þar hafSi veriS á ferSum? — Nei. Var hún aS
hugsa um úriS, sem foreldrar hennar höfSu gefiS
henni, eSa um allar hinar jólagjafirnar ? — Nei. Hún
var aS hugsa um þaS, serp hafSi gert hana mest inni-
lega sæla á þessari nýafstöSnu jólahátíS. Og þaS
var andlitiS á gömlu Margrétu, er stóS fyrir sálarsjón-
um hennar meS bros á. vörunum og gleSitár í augum.
Kjóll úr dökkbláu vaSmáli; treyjan|
og pilsiö samfast. Treyjan sniSin, j
fóSruS og krækt meS krókapörum. I
Ermarnar voru ákaflega víSar um j
handleggina og ryktar svo aS mynd-J
aSist poki upp á öxlunum; endal
voru þaS kallaSar pokaermar; þær
mjókkuSu aflíSandi fram, svo mátu-j
legar urSu um framhandlegginn. J
Sparisvuntur voru tíSast úr vaSmáli
eSa einskeptu meS ýmislega litum
krossröndum. Stöku konur og marg-
ar ungar stúlkur höfSu svuntur úr
útlendum dúkum meS margbreyttum
litum. Peysuföt vönduS voru þá í
þann veginn aS tíSkast sem spari-
klæSnaður. Peysan var sniSin og!
saumuS úr góSu klæSi svörtu; var
hún þá svo lík því, sem nú tíSkast, j
að þarflaust er aS lýsa henni nánar.
Fyrst er eg man eftir, var þaS al-
gengastur höfuSbúnaSur kvenna viS
kirkju, einkum hinna eldri, aS hafa
silki bundiS um höfuS; var sá bún-
ingur þannig: Silkiklútur allstór var
lagSur saman tvöfaldur fra horni t' Mikill hluti þessa tindur frjósama landrýmis, biSur enn ónumiS eftir
homs svo þrihyrna varS; svo var ,þvi> ag menn taki þar ^keypis heimilisréttarlönd. ÞaS er 760 mílur á
Brennivín - suna
Viö höfum allskona víntegundir meö mjög sann-
gjörnu verði. Ekki borga meir en þiö þurfið fyr-
ir Ákavíti, Svenskt Punch og Svenskt Brennivín,
JT<jr> Kaupiö af okkur og sannfærist. “
THE CITY LIQUOR STORE
308-310 NOTRE DAME A\ i:.
“Rétt við hliðina á Liberal salnum.J
: PHONE GARRY 228©:__________
Fáein atriöi um Saskatchewan,
Hvergi i heimi bjóSast bændum betri tækifæri en í Saskatchewan.
Saskatchewan nær yfir nokkurn hluta hinnar miklu öldóttu sléttu i
ÍNorövestur-Canada, sem er frjósamasti hveiti-jarövegur í heimi.
AUGLYSING.
Ef þér þurfið að senda peninga til Is-
lands, Bandaríkjanna eða til einbverra
staða innan Canada þá rc.ið Dominion Ex-
press Cotnpmy s ivloney Orders, útlendar
avisanir eða póstsendingar.
LÁG IÐGJÖLD.
Aðal skrifsofa
212-214 Baimutyiie Ave.
Bulman Biock
Skrifstofur vfðsvegar um borgina, , g
öllum borgum og þorpum víðsvegar um
nadið meðfram Caa. Pac. Járnbrautn
SEYMOUR HOUSF
MARKE7 SQUARE
WINNIPEb
þrihyrna þessi lögS á höfuSiS svo
aS stutta horniS lág aftur á hnakk-
ann, en lengsta kantinum brugSiS
fyrir enniS, og endarnir lagSir á
misvíxl aftur fyrir hnakkann; var
stutta horninu brugSiS þar undir og
hagrætt svo, aS dálítiS der eSa dilla
varS aftan á höfSinu; svo voru end-
arnir hnýttir saman ofan til á enn-
inu. Silkiklútar þessir, er voru jafn-
an meS fagurlitum bekkjum, grunn-
urinn dökkur, entust mörg herrans
ár, því þeir voru aldrei hafSir til
annars, en geymdir þess á milli á-
samt öSrum klútum ''-<-ftum í
traföskjum, er konur alment áttu.
Nokkrar konur, einkum þær efnaSri,
báru hatta á höfSi viS kirkju. Hatt-
ar þeirra voru útlendir, búnir til úr
svörtu strái, fóðraSir innan meS
Eitt af beztu veitingahúsum bæj-
arins. Máltíðir seldar á 35 cents
hver. — §1.50 á dag fyrir fæði og
gott herbergi. tíilliard-stofa og
sérlega vönduð vínföng og vindl-
ar.—Ókeypis keyrsla til og frá á
járnbrautarstöðvar.
fohn CBaird, eigi ndi.
lengd og 300 mílna breitt.
Ekki minna en 50,000,000 ekra af þessu landi, geta til jafnaSar gefiS
af sér 20 bushel hveitis af ekrunni, og mikill hluti þess er hveiti No. 1
Northern.
Saskatchewan er fremst allra fylkja í Canada um hveitiuppskeru, og
stendur aSeins einu riki aS baki í NorSur-Ameriku.
A ellefu árum, 1898—1910, greru í Saskatchewan 400,000,000 bushel
hveitis.
Þúsundir landnema streyma þangaS árlega frá Austur-Canada, Stór-
bretalandi, Bandaríkjunum og Evrópu, er gangast fyrir hinu ódýra, auö-
yrkta og afar-frjóva landi.
AriS 1910 voru þar numin 27,195 heimilisréttarlönd, 8,834 “pre-emp-
tions”, 653 heimilisréttarlönd keypt, og 971 SuSur Afríku sjálfboSa
heimilisréttarlönd, en áriS 1900 voru numin 2,653 heimilisréttarlönd.
Allar kornhlöSur fylkisins taka meir en 26,000,000 bushel. Helmingur
allra komhlaSna í sléttufylkjunum er t Saskatchewan.
MARKET
$1-1.50
á dag.
P. O’Connell
eigandi.
HOTEL
á móti markaSnum.
146 Princess St
WINNIPEG.
í RRP"lEinAI f • AO ámm Itil sPar'fata, karla eSa kvenna, vorujrauðu eSa bláu; hlýrar voru á upp-
* ^rir ’ ætiS lituS úr hrúnspæni oS járnvitrí-i hlutnum, er lágu yfir axlirnar, héldu
fFramh. frá 11. bls.J
vaSmáli. HálsmáliS og ermaklauf-
arnar krækt meS krókapörum. Nær-
brók prjónuS, oftast sauðsvört, svell-
þæfS, tíðast meS loku; haldiS úr
vaðmáli; á þaS voru festar neslur
fléttaSar eSa stímaðar, tvær aS aft-
an og tvær aS framan. Til aS halda
uppi brókinni höfðu menn axlabönd
spjaldofin eða öðru vísi ofin. Kop-
arhringjur höfSu allir á axlabönd-
unum að framanverðu; sjálfgerSur
hnappur var á hringjunum og hon-
um hnept í nezlurnar. AS aftan-
verSu voru festir látúns eða tin-
hnappar í axlaböndin; stytta mátti
þau og lengja meS sérstakri hringju
eSa sylgju, er til þess var gerS.
Milli fata var peisa, prjónuS, blá-
kembd eða blátvinnuS, einhnept,
brydd meS svörtu um hálsmál og
ermar aS framan. VaSmálsvesti ein-
hnept. Utanhafnarföt hversdags-
lega voru: Hempa, venjulega köll-
uS bura, einföld, sniðlaus, meS stand
kraga; náði hún niður á lærhnútu;
krækt meS krókapörum. Hempan
gerS úr grófgerðu vaðmáli sortulit-
ySu með látúns eða tinhnöppum. AIl-
ar buxur voru þá hafðar ökla-síðar;
stuttbuxur gengnar þá úr móS fyrir
all-löngu. Þó sá eg aS eins einu
sinni mann háaldraðan í stuttbuxum.
TíSast voru gamlir bændur á nær-
brókinni einni viS utanbæjarstörf,
nema á vetrum í harðindatíS; þá
voru þeir oftast í gömlum og bætt-
um prjónabrókum utan yfir nær-
brókunum. FótabúnaSur voru sokk-
ar, hvítir eða gráir, haldiS uppi meS
sokkaböndum, er kvenfólk óf á fæti
sér; var þeim þríbrugðiS um fótinn
og endanum smeygt undir vafning-
inn. Leistar, svartir, gráir eða mó-
rauðir; náðti þeir upp á mjóalegg-
inn. Skór úr sauSskinni heima viS
bæinn, en leðurskór ef eitthvaS var
fariS aS heiman. HöfuSföt á vet-
urna: Mývatnshetta, prjónuS, sauS-
svört, Allmargir hinir yngri menn
höfStt skinnhúfur meS loðnum upp-
brotum; mátti fletta því niSur þegar’voru: Hvít vaðmálsskyrta, brydd um
vildi. Á sumrum höfðu karlmenn hálsmáliS,-meS léreftslíningum fram-
alment húfu meS skotti, prjónaða úr an á ermunum. Ungar stúlkur og
svörtu bandi, meS rauðum röndum
þremur í bekk, hálf fingúrhæS milli
bekkjanna; stuttur skúfur eSa dúsk-
ur var á enda skottsims, rauður og
svartur. í rigningum höfðu menn
hatta, er kallaðir voru “suðvest”;
voru þeir aSfluttir. Hattar þessir
voru búnir til úr segldúk olíuborn-
um og málaðir rauðir aS utan,
kollurinn lágur og kollóttur, börðin
breiS aftur af; hlífðu vel hálsinum
og herðunum. Spariföt: Treyja úr
vaðmáli, tvíhnept, sniðin; fóðruð
meS lérefti. Þess skal getiS nú
þegar, aS öll vaSmál er ætluð voru
óli; litarefni þetta var keypt í kaup- þeir uppi upphlutnum og pilsinu, svo
stöSum. Va.málsvesti qinhnept; ekki þurfti aS hafa þröngt um mitt-
höföu margir gamlir menn silfur-JiS; upphluturinn var fleginn allmik-
hnappa á þeim og eins á millifata-( iS niSur á brjóstin, en minna aS
peysum, er þeir voru í til kirkju baki; á bakinu voru þrjár legging-
eða í önnur ferðalög. VaSmálsbux-j ar, mjóir borSar eSa dreglar úr
ur, meS látúnshnöppum. MórauSir^ rauðu klæöi eSa ljósbláu; sá, er í
sokkar, blákembdir leistar; sauS- miöiö var, lá þráöbeint upp og of-
skinnsskór meS tvítum eltiskinns-; an, en hinir voru beygðir hvor um
þvengjum. PrjónaSir rósa-íleppar, sig aS ofan út aö handvegunum; oft
slingdir og fóSraðir innan í skón- vöru þessar leggingar úr knyplinga-
um. Um hálsinn höfðu menn dökk- boröa, þótti meira í þaS variS; á
bláan eða svartan léreftsklút. Stöku upphlutsbarmana aS framan voru
menn höfSu silkiklút um hálsinn. festar millur all-þétt; á þeim voru
Höfuöfat var algengt hár flókahatt- augu er voru látin standa til hálfs
ur ('pípuhatturj svartur. Heldri fram af barminum; í augaö á neSstu
menn höfðu bómullarhatta svo kall- millunni annarsvegar var fest smá-
aða; þá höföu og nokkrir blank- gjör festi, snúra eSa eltiskinns-
hatta; voru þeir kolllágir og harðir þvengur, eftir -því sem hver hafSi
börðin fremur mjó; gljáði á þá sem tök á, og hinn endi festarinnar í
gler væri, enda sögSu gömlu menn- millunál; meS nálinni var svo festin
irnir einatt í skopi: “þar kemur nú dregin á víxl gegnum augun á mill
einn meS glerhattinn”. Oturskinns- unum; þannig var upphlutnum hald-
húfur voru þá allmjög farnar aS iS aS sér. ViS hversdags klæðnaö
tíSkast. — ReiSföt: reiSkragi úr voru jafnan haföar koparmillur og
þykku vaSmáli svörtu; kragi þessi koparnál, en festin úr látúni. — Á
var allstór feldur, kringlóttur; háls- spariklæSnaSar upphlutum höfðu
mál var á honum miSjum meS kraga margar konur silfurmillur og festi
í kring, er bæSi mátti bretta upp eða og millunál úr silfri. Var þaS hvert
leggja niður eftir vild. Klauf var um sig oft lista smíS.
ofan frá hálsmálinu, svo auSvelt var( Mörgum árum eftir aS upphlutur-
aS fleygja yfir sig fbldinum. Á inn lagSist niSur, sá eg einu sinni
hálsmálinu voru krókapör, stundum hjá konu einni eina þessa silfurfesti,
úr silfri; kraginn náSi fullvöxnum er hún hafSi haft viS upphlut sinn
manni vel ofan á mitt lær; hlífSi á sínum yngri árum. Nu átti hún
hann ágætlega fyrir regni, svo maS- vandaS úr,
ur varS trauSlega gegnvotur undir millufestina
honum, en þungir þóttu kragarnir festi, er sónidi sér einkar vel.
aS ganga í þeim þegar bleytur voru. Framan á uppnlutsbörmunum aft-
ReiSbuxur úr svörtu vaömáli, skinn- an vjg njillurnar voru boröar all-
aöar innanlærs og upp á setuna aö breiðir og saumaSir í þá meS silfur-
aftan. Utanlærs voru þær hneptar vjr rósir, er einatt voru fagrar og
ofan frá haldi og niSur úr gegn. smekklegar; það var kallaS aS “bald-
TíSast voru menn í skinnsokkum, er jra” Konur í betri
náðu upp í sokkabandsstaS og sel- upphluti úr ljósbláu klæöi, brydda
skinns eöa leöurskóm utan yfir i rauSu_ Stöku konur 4ttu þá úr
langferSum vor og haust. 1 rauSu kiægi; brydda svörtu. Upp-
Þá vcrður nú næst fyrir, aS snúa hluturinn var ávalt fóSraöur hvitu
sér aS kvenfólkinu og virða fyrir sér lérefti_ Utan yfir upphlutnum var
“dömuúr", og hafði
sína gömlu fyrir úr-
búninga húsmæöranna og ungu
stúlknanna; þóttu þeir góöir og
gildir á sínum tíma. Nærföt kvenna
kvenfólk í peysum prjónuðum eSa
sniönum úr vaSmáli og saumuöum.
Langröndóttar einskeptu svuntur
voru tíðast haföar hversdagslega.
Skotthúfu, prjónaSa, svarta aS lit,
I hafði kvenfólk venjulega á höfSi.
uppvaxandi voru jafnan í hvítum | Skúfur úr silkitvinna festur í tot-
léreftsskyrtum næst sér á sumrum og| una; var hann ýmislega litur eftir
í millitreyjum úr allavega mislitul smekk hvers eins: rauSur, blár svart-
1 n t“ A tf < • t TAr 1 1 K OA t" t»t\ vC n m 1. 1... 1 ^ I ^ , .
grænn. Ettir fa ar, sast enginn
lérefti; voru þær fóðraöar hvítu lér-
cfti, sniðnar, svo þær fóru vel,
kræktar meS krókapörum. Nærpils
úr hvítu vaðmáli. 1 nærbrókum var
kvenfólk jafnan viS útivinnu; voru
þær ýmist kallaSar nærskjól eða
hnjáskjól . Sokkar litaöir svartir;
sauöskinnsskór meS illeppum, oftast
aS eins verptir. Utanyfirföt: Pils
•Tveiti-afurSirnar nema ekki nema rúmum helmingi allra tekna, sem
.... . ... | bændur hafa í Saskatchewan. Árið 1910 voru allar bænda afurBir bar
silki, fyrirferðarmiklir og os"°Jir- metnar $92,330,190, og var hveitiö eitt metiS á $56,679,791.
Kollurinn var allhar, en heldur
mjór upp og aftur af hvirflinum. , , ,VerCmfa; ^lanámur hafa fundist í suöurhluta fylkisins. Undir
BörSin stór, hvelfdust í boga fram kolalag.nu hef.r fund.st yerömætur le.r, sem hentugur er til t'.gulsteins-
gerðar og leir-ror. Þrjatiu kolanamur eru þar unnar og 208,902 tonn kola
og upp yf.r enm.ð og naSu n.Sur aö yoru unnin þaf . -rinu sem }auk 2g
kjálkaböröum. Skreyttir voru þeir
meS fjöörum og fleiru. Þessir hatt- f Saskatchewan er talsímakerfi, sem stjórnin á og strafrækir. Þar
ar þóttu góðir gripir og viöhafnar-i eru btngvega símar samtals 1,772 mílur, 42 stöSvar og 5,000 síma-leigjend-
miklir, kallaSir skugghattar eSa Ur’ r33 sveitas'.mar, samtals 3,226 m'.lur, sem 3,3°7 bændur nota.
skjugghattar, sbr. clanska orSinu: Járnbrautir ná yfir 3,440 m'.lur í fylkinu og hafa aukist um 250 af
Skygge. Ungu stúlkurnar fóru um| hundraSi að mílnatali síSan 1901; þó virSist járnbrautalagning aSeins í
þessar mundir aS taka upp aSra hyrjun. Járnbrautafélögin C. P. R,, C. N. R., G. T. P. og Great Northern
hatta, er þá voru kallaöir nýmóðins- eru a^ lengja brautir sínar sem óðast, og flutningstæki verða bráSlega um
hattar; voru þeir líkari kappa en gervafi fylkiS.
hatti, kollhúfulegir og ekki smekk- Sjö samlags rjómabú eru í fylkinu undir eftirliti stjórnarinnar, sem
legir. HerSaklútar eða sjöl ('shawlý! styrkir þau meS lánum gegn veSi. Á sex mánuSum, er lauk 31. Október
voru þá mjög farin aS tíSkast. LagSi 1910, höfðu rjómabú þessi búiS til nálægt 562,000 pd. smjörs; framleiBsIan
kvenfólk þau jafnan yfir herSar sér hafSi vaxiS um 119,596 pund eSa nærri þriSjung. Hvert smjörbú hafSi aS
þegar eitthvaS var ferSast. Skó úr| meSaltali 66,000 pund smjörs, eSa 9,000 pd. meira en áriS áSur.
^vartlituSu sauSskinni, brydda meS
hvítum eltiskinnsbryddingum, hafSi
kvenfólk viS kirkju eSa önnur ferSa-
lög. — ReiSföt kvenna voru: Frakki,
skósíSur, þvínær jafnv'.Sur allur,; I5<J sveitaþorp löggilt
hneptur frá hálsmáli niSur t'.r gegn.
Belti var haft um mittiS; á því voru
krókapör, oftast úr silfri.
Allir játa
að hreinn bjór
sé heilnæmur
drykkur
Drewry’s
REDWOOD
LAGER
£r og hefir altaf
verið hreinn malt-
drykkur.
BIÐJIÐ UM HANN
E. L. DREWRY
Manufacturer, Winnipee.
Bankamál Canada þykja einhver beztu í heimi. Nær 300 löggildir
bankar í Canada eiga útibú í fylkinu.
Gætileg áætlun telur 425,000 ibúa i Saskatchewan. Bæir og þorp þjóta
vu‘u' X upp meSfram járnbrautunum, og eru þar þegar fjórar borgir, 46 bæir oe i
jafnviður allur, sveitaborD lövvilt. K
Námsfólk í Saskatchewan var, áriS 1909, 53,969, þar af í sveitaskólum,
Sumar í,orPs °S bæíar skólum 53,089, en í æSri skólum og stofnunum 880; skóla-
konur áttu reiSkraga, líkari þeim er deiIdir r’9,8: sljómartillög $315,596.1°.
karlmenn báru, nema styttri niSur;] Ef vður leikur hugur á aS vita um framfara-skilyrSi og framtíSar-
voru þeir oftast úr bláu eða svörtuj horfur Saskatchewan, þá leitiS nánari skýringa, sem fá má í spánnýrri
klæði. Þessi reiðföt voru alment handók, meS fögrum myndum, og fæst ókeypis, ef um er beSið. SkrifiS
gengin úr móS 1857 . tafarlaust til
húfuskúfur öðru vísi litur en svart-
ur; var þá og líka tekiS aS hafa
silfurhólka milli skúfs og totu; áður
var hafður aS eins vírborSi, mjór og
stuttur, eða þá tinhólkur. Vinnu-
konur, sem aS Öllum jafnaði gegndu
ýmsum störfum utanbæjar og í eld-
húsi, voru ávalt í svörtum vaðmáls-
úr svörtu vaðmáli, felt um mittiS; ( hempum yzt fata, áþekkum þeim, er
upphlutur var áfastur viS pilsiS, var karlmenn voru í; voru þær sniðnar
hann líka úr svötru vaSmáli, bryddur og kræktar. SpariklæSi aður
var;
MATARHÆFI
var mjög einfalt og tilbreytinga-
lítiS. Á veturna var skamtaS á mál-
um skyrhræra, — grautur úr rúg-
mjöli, allþykkur, aS tveim-þriSju ogj
skyr aS einum-þriSja, hrært vel sam-i
an viS grautinn, og mjólk út á,
stundum flóuS ■('hituS), Btundum
ekki; karlmönnum fullir fjlögra
marka askar, kvenfólki þriggja
marka askar og unglingum tveggja
marka askar. . MiSdegismatur var
harður fiskur, stundum skata, oft
hákarlsbiti meS, súrt slátur, smjör:
og spaSflot til viSbitis. Á mörgpim
heimilum smakkaðist aldrei brauS á
veturna nema á hátíðum og tylli-
dögum. Tvisvar í viku, á sunnudög-
um og miSvikudögum, var mjög víSa
eldaSur spaðgrautur úr rúgmjöli
meS örlitlu í af heilum byggrjónum;
þá daga var miSdegismaturinn aS
eins og grauturinn og kjötiS, 3 til 4
spaðbitar hverjum karlmanni, 2
kvenmanninum. VíSast hvar ,var
hverjum manni gefin dálítil kleima
af þykku skyri meS grautnum. —
AllvíSa var strokkaS einu sinni í
hverri viku og þá daga eldaður
grautur úr áfunum ('áfagrauturý og
haft grjónamjöl útá; var hann hafS-
ur til miSdegismatar og súrt slátur
með. Kúasmjör þaS, er safnaSist
saman á veturna, var rétt alstaðar
selt þurrabúSarmönnum viS Beru-j
fjörSinn. Þvínær á öllum búum varj
nóg smjör frá sumrinu til heimilis-
þarfar yfir allan veturinn og fram
aS fráfærum. •]
Á sumrin eftir fráfærur varj
skamtaS á málum mestmegnis j
hleypt mjólk, kallaS ysting-i
ur, eSa skyr og mjólk. Miðdegis-
matur harSur fiskur og brauS, stund-l
um kjöt og brauS, einkum um túna-|
sláttinn. Kaffi og brauS meS var á
flestum heimilum gefiS á morgnana
meðan túnasláttur stóS yfir. ÁSur!
en sláttur byrjaSi fluttu menn al-j
ment heim talvert af nýjum fiski,
helzt ýsu; var þá soðinn fiskurj
hafSur oft til miBdegismatar meSan
hann entist.
('Meira.J
Departmentof Agriculture, Regina, Sask-
Apams @AL
compaivY
WIN.MPEt
LIMITED,
~MANiTOl3tA
HeadOfficePhones
Garby 740 á 741

IV/JW/PEG
STOFNSETTLR 1882
Er fremsti skóli Canada í símritun hraðritun
og starfsmála kenslu.
HLAUT FYRSTU VERÐLAUN Á HEIMS
SÝNÍNG I ST. LOUIS FYRIRSTARF 0G
----------KENSLUAÐFERÐ---------------
Dag og kvöld skóli —Einstaklinga tilsögn
Meir en þúsund nemendur árlega— Góö
atvinnaútveguðfuilnumum og efnilegum
nemendum. Gestir jafnan velkomnir.
Komið, skrifiö eða talsímið: Main 45
eftir kensluskrá og öllum skvringum.
Vér kennum einnig með bréraskriftum
Winnipeg Business College
Cor. Portage A.%'e. and Fort St., Winnipeg.Can
A. S. BABLAL,
selui
(> anitc
Legsteina
alls kcnar stæröir.
Þesr sem ætla sér aö ka p
LEGSTEINA geta því fengiB þi.
me5 mjög rýmilegu veröi og ættu
aö senda pantanir jem til
A. S. BARDAL
S43 Sherbrooke St.
Bardal Block
THE DOMINION BANK
á horninu á Notre Dame ogNena St.
Greiddur höfuöstóll $4^700,000
Varasjóöir $5,700.000
Eignir.......$69,000,000
Sérstakur gaumur gefinn
SPARISJOÐSDEH DINNI
Vextir af innlögum borgaðir tvisvar á ári
G. H. M \TH EWSON, ráSsm.
Allcin Lir|e
KONUNGLEG PÓSTSKIP
ftkerxjtiferciir íil gamla lantlsins
Frá Montreal, St. John og Halifax beint til Liverpool, London
Glasgow og viökomustaöa á NOröurlöndum, Finnlandi og Meg-
inlandinu.
Farbrét til sölu 10. Nóv. til 31. Des.
JeLA-FERÐIR;
Victoria (Turbine).........frá Montreal 10. Nóv.
Corsican (Twin screw)............... 17. Nóv.
FrA St. Johns Frá Halifax
Virginian (Turbine) ............. Nóv. 24 Nóv 25.
Craniplan (Twin screw)............ Des. 2. _____
Victoriaq (Turbine)............... Des. 8. Des. 9.
Corsican (Twin screw) ............ Des. 14. ----
Verð: Fyrsta farrúm $80 00 og þar yfir, á öðrufarrúmi $50.00 ag þar yfir
og á þriðja farrúmi $31.25 og þar yfir.
Það er m.kil eftirspurn eftir skips-herbergjum, og bezt að pauta sem fyrst
hjá næsta járntrautarstjóra eða
W. R. ALLAN
Ceneral North-Westem Agent, WWNIPEC, MAJI.
Juhnsoii li Carr I
Electrica/
Contractors
Leggja ljósavír í íbúöar
stórhýsi og íbúöar hús.
Hafa dyrabjöllur og tal-
sfrnatæki.
Rafurmagns - mótorum
og ö ö r u m vélum og
rafurmagns t æ k j u m
komiö fyrir,
761 William Ave.
Talsími Garry 735
I
1
Þegar þú færö kvef, þá kaupti
þér glas af Chatnberlains hósta
lyfi ('Chamberlain’s Cough Reme
j áy). ÞaB bætir þig fljótt og varn
ar því, aS lungnabólgan grípi þig
Þetta lyf inniheldur hvorki ópíun
né önnur svefnlyf og má óhæt
gefa þaS bömum sem fullorSnurr
j AJlir selja þaö.