Lögberg - 25.01.1912, Síða 1

Grain Commission Merchants
-- 201 GRAIN EXCHANGE BUILDING -
Members WÍDnipeg Grain Exchange, Winnipeg
I
ISLENZKIR KORNYRKJUMENN
Sendið hveiti yðar til Fort William
eða Port Arthur, og tilkynnið
Alex Johnson £> Co.
201 tiRAIN EXCUANOE, WINNIPEG.
Fyrsta og eina íslenzka kornfélag í Canada.
25 ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 25 JANÚAR 1912
NÚMER
4
Tyrkjastríðið.
Bardagar. Skipatökur. Órói á
Balkanskaga.
Italir búast um sem bezt þeir
geta og draga aS sér ógrynni vista
og vopna í Tripolisborg til und-
irbúnings herferðar inn í landið.
,Til vopna viöökifta hfefir klomið
nokkrum sinnum, er Tyrkir og
Arabar hafa ráðist á viggirSingar
Itala, svo og á liðsveitir þeirra, er
sendar hafa verið staöa á milli.
Láta Arabar svo, sem þeir muni
berjast til þrautar og 'hirða ekki
um, hvort friður er saminn af
Tyrkja hálfu. Um 50 manns féllu
af Itölum í einu slíku áhlaupi Ar-
aba.
Á sjó gerast Italir æði ágengir.
Þeir skutu á og tóku nokkra
gamla fallhyssubáta Tyrkja, er
leitað höfðu griða í Alexandríu,
°g lagt þar af vopn sín. Þetta
gerðist i Hafinu rauða og létu It-
alir/ sem þeir hefðu unnið þar
mikinn sigur. Kaupskip hafa þeir
tekið, er þeir ætluðu hafa flutning
innan borðs til Tyrkja í Tripolis.
Þar á meðal má þess geta, er vel
má leiða til tíðinda, er ítalskt lier-
skip (tók póstskip franskt, er var á
leið frá Marseilles til Tunis. Á
því voru sem farþegar nokkrir
tyrkneskir menn, er ítalir höfðu
njósn af, að mundu vilja halda til
ófriðar stöðva. Þar var og mað-
ur með flugvél, er þeir grunuðu
um illan hug til sín. Tóku þeir
skipið og fluttu til sinna stöðva.
Hleyptu þeir Tyrkjum á land og
sleptu skipinu. Þessu hafa Frakk-
ar reiðst, gerði stjórnin hoð til
Róm og mótmælti aðförum þess-
um og annað til Toulon, að hafa
herskip sín viðbúin, ef ekki orkaði
á með öðru móti.
Það kemur nú í ljós, að orð-
sending frá stjórn Frakklands til
sendiherra þess í Róm og frá hon-
um rtil konsúlsins franska í Cagli-
ari, hafi verið breytt á leiðinni og
stafi þaðan snurðan á sarrtkomu-
lagi þeirra stórvelda. Enginn veit
enn hver var valdur að því. ít-
\ alska stjórnin býður gerðardónr á
mlálinu og vill sættast fyrir hvern
mun. Þeirri málalei(tun hafa
Frakkar ekki svarað enn. — Ut-
anríkis ráðherra Þjóðverja er
kominn til Rómaborgar, og ætla
. sumir að erindi hans sé, að undir-
búa friðar samninga með Itölum
og Tyrkjum.
Stjórn Tyrklands hefir gert hoð
til allra landa að hún hafi látið
setja sprengivélar í Sæviðarsund,
og varar kaupskip við þeim háska.
Kaupmenn kurra illa yfir þeim
haga, er þeir hljóta af striði þessu
Á Balkanskaga er agasamt. Til
bardaga hefir komið með hóp
Búlgara og tyrknesku liði.
I Macedoniu gengur ekki á öðru
en samsærum og mannvígum. Bú-
íst er þar við uppreisn þá og þeg-
ar. I suraum þorpurn eru bar-
dagar og vígaferli milli kristinna
og Múhametstrúar manna.
Járnbrautarslys
varð í Illinois á mánudaginn, með
þvi móti að hraðlesit frá New Or-
leans til Chicago nam staðar til
þess að -ná vatni í ketil togreiðar-
innar. ,Kom þá önnur hraðlest
metJ geysihraða og rakst á hana.
Skemtivagn var aftasitur á þeirri
lest, sem fyrir var, með ýmsum
heldri mönnum, nafntoguðum þar
í landi. Fórust þeir allir, en
enginn á þeirri lestinni sem að
kom. Harahan hét sá er nafn-
kendastur var af þeim er létu lif
sitt, aldraður maður, er lengi hafði
sttjórnað hinu mikla járnbrautar-
félagi Ulinois Central.
Kosningar á Þýzkalandi
Þeim er nú svo langt komið, að
auðséð þykir, að Socialistar verði
einna sterkastur flokkur á ríkis-
þingi. Ef þeir taka höndum sam-
an við aðra mótstöðumenn stjóm-
arinnar, sem verið hafa, þá er
sagt að stjornin verði í minni hlu^ta
í ríkisþingi. ^ En einhvern tíma
hefði Vilhjálmur keisari svarið
fyrir það, að til þess mundi koma,
að hann þyrfti að kveðja Bebel,
forsprakka hinna freku Socialista.
til þess að standa fyrir stjóm. En
aö vísu má meir en lítið viö liggja
ef það verður nokkurn tíma.
Stjórnin og flotamálið
Allir muna, að ráðaneytisfor-
sqtinn Borden og hans liðar gengu
berserksgang fyrir fáum árum til
þess að fá Sir YVilfrid Laurier til
að leggja margra miljóna skatt á
landið i því skyni, að hjálpa Bret-
um til að halda yfirburðum þeirra
yfir flotum annara þjóða.
I annan stað hömuðust Nation-
alisitar á móti því, að fengin væri
ein einasta fleyta landinu til varn-
ar, og með því móti unnu þeir hátt
upp í helming kjördæma í Quebec
af Sir Wilfrid. Nú er þessir tóku
höndum saman til að stjóma
landinu, Nationalisíar og Bordens
félagar, gerðist mörgurn forvitni
á að vita, hver verða mundi -af
drif málsins í höndum þeirra and-
stæðu flokka.
Hingað til hefir flotamála ráð-
herra Bordens varizt allra svara
um málið. Hann hefir bætt (tólf
skrifurum við í sinni stjórnardeild,
svo nærri má geta, að hún er ekki
iðjulaus, deildin sú. En um fyr-
irætlanir stjórnarinnar þegir hann
eins og fiskur. Eigi að síður hef-
ir það vitnast, hvað stjómin muni
ætla fyrir sér. Hún ætlar sér að
varast að láta brezka ríkið hafa
nokkurt lið að þvi fé, sem til sjó-
varna verður varið af landsjóði
Canada. Flotann mun ekki eiga
að auka um eina skútu, gott ef því
verður haldið við, sem þegar er
fengið. Að þessu leyti réðu Na-
tionalistar því sem þeir vilja. Hins
vegar lofa þeir Borden að gera
það sínum liðum til geðs, að verja
nokkru fé til hervarna. Er sagt,
að það ráð muni tekið, að setja
vígi á landi einhvers staðar nálægt
sjó. Á þennan hátt þykist Borden
leysa hendur sinar, vinna það til
fylgis Nationalista að auka ekki
flotann, og láta það eftir sínu liði,
að eyða einhverju af landsfé í her-
varna skyni.
Hitt er ekki verið að hugsa um,
hvort nokkur mundi herja hér á
land, eða hvort ekki væru nógir
landgöngustaðir, þó vígi væri reist
á einum eða tveim stöðum, með
ærnum kostnaði. 'Þess gætir Mr.
Borden heldur ekki, að með þessu
sýnir hann, að honum og hans fé-
lögum hefir aldrei verið alvara
með stefnu sína í þessu máli, held-
ur haga henni eftir því, sem þeir
ætla vænlegast til atkvæða fylgis.
Látinn
er í Florence á ítalíu, Henry La-
bouchere, er um langan aldur var
einn af helztu þjngmönnum á þingi
Breta. Hann vildi aldrei taka
við völdum, heldur vera öllum
flokkum óháður, einurðar maður
mikill og hæfileika. Hann gaf
út vikublaSið Truth og gekk þar
á 'hólm við pretti og “humbug,”
hvar sem hann varð þess var. —
Hann hafði lifað svo mörg auðnu-
brigði um dagana, að ævisaga hans
er líkari skáldsögu en sannri sögu,
en úr klípunum komst hann jafn-
an, hversu óvænlega sem á horfð-
ist, því að hann var frábærlega vel
gefinn bæði til líkama og sálar.
Gull
er sagt fundið nýskeð við Mini-
tonas, Man., á Dauphin brauitinni,
í svörtum sandi líkt og í Californ-
íu og Ástralíu. Einn maður kveðst
hsfa fundið $50 virði af gullsandi
á stuttum tíma. Síðus(tu fréttir
segja, að gull hafi fundist með
borum eina milu suður af Mini-
tonasbæ á þriggja feta dýpi, bæði
sandur og gullmolar. Námamenn
eru að fara norður héðan úr bæn-
um. Þar á meðal nokkrir Islend-
irgar, sem áðuf hafa stundað
námagröft.
Stjórnarskifti.
eru sögð um garð gengin á Spáni,
Canalejas afsagt að vera við leng-
ur, en Maura tekinn við, sá er við
stjóm var, þegar Ferrer var af
lífi tekinn og við uppreisn lá í
mörgum stöðum á Spáni.
Jóladagurinn kom í ár á mánu-
dag í 9. viku vetrar. Jóladaginn
ber ekki upp á mánudag í níundu
viku fyr en 1939. Þá veröur rím-
spillis ár á ný. Svo segir oss
Ólafur Þorvaldsson.
Verkföll á Englandi.
Vefarar í bómullar verkstæðum
á Englandi tóku aftur til vinnu
á mánudaginn. Eitt hundrað og
fimtíu þúsund manns voru frá!
verkum þrjár vikur og töpuðu
verkakaupi, sem nam rúmum
1400 þúsund dollurum. Sendi-
maður stjómarinnar kom sájttum
á, og var slakað til á báða bóga.
Þótti sú sættagerð takast liðmann-
lega, svo mikinn ofsa sem hvorir-
tveggju sýndu í upphafi. Sir
George Askwith heitir sá, er
sáttunum kom saman.
Kolanemar hafa saniþykt að
fella niðíur vinnu, nema kaup
þeirra sé hækkað. Til þess kem-
ur ekki fyr en í Febrúar, og er það
allra góðra manna von, að þar
verði unt að miðla málum. Brezka
stjórnin hefir gefið þá skipun út,
að öll 'herskip skuli spara kol og
brúka olíu í staðinn, ef kostur er.
Einn hinn mesti hnekkir, er fyr-
ir brezkan iðnað gæti komið er sá,
ef kolanáma verkföll sitæðu lengi
yfir, með því að kolabirgðir eru
aldrei fvrir hendi meir en sem
nemur hálfs mánaðar brúkun í
öllu Bretlandi. Ef verkfallið
stæði lengur, yrðu allar verk-
smiðjur um endilangt Eng-
land að hættu vinnu, járnbrautir
sömuleiðis og skip, ef eikki næði
til kola annarssitaðar .
Kolanemar hafa sterkan félags-
skap sín á milli, og standa allir að
einu máli.
Slys
varð á járnbraut C. N. R. á mánu-
dagskvöld, hlektist á jþeirri lest,
er rennur milli Edmonton og
Winnipeg, þannig, að vagnamir
hrukku út af teinunum og féllu
um koll eða ultu á hliðina ofan í
brautarskurðinn. Þar meiddust
27 manns, en enginn til bana eða
óbóta nema ef til vill lestarstjórinn.
Flestir voru frá Winnipeg. Tveir
voru frá Wadena, Sask., N. C.
Pierce, þingmaður og annar sem
nefndur er O Stone. — Skyndilest
var þegar send frá Winnipeg með
tveimur læknum og tveim; háttsett-
um starfsmönnum félagsins, þar á
meðal maður til að semja við hina
meiddu um skaðabætur fyrir á-
verkana.
Frá Kína.
Því hefir ekki orðið framgengt,
að keisari væri sagður frá völd-
um, vegna mótstöðn ýrnsra keisara
frænda. Hefir Yuan Shi Kai ver-
ið kvaddur á fundi þeirra, en hann
neitað að koma. Þykir þeim hann
vera sér andstæður orðinn, og
vildu fegnir hafa hann frá völd-
um, en þvi sitanda stórveldin í
móti, með því að þeiim þykir eng-
inn til þess fær, að standa í spor-
um hans. Óttast þau um sína
þegna viðsvegar uin landið, ef
hann lætur af stjórn.
Dr. Sun Yat Sen, sá er forseti
var kjörinn af lýðveldismönnum,
er hinn öruggasti, (tjáist munu
berjast til valda, ef ekki gangi
með öðru móti. og lcennir stórveld-
unum um, að þau haldi keisara-
stjórninni við völd þvert ofan í
vilja landsmanna. Þau beri því á-
ibyrgðina af styrjöldlnni. ido
]>ús. manns segist hann 'hafa undir
vopnum, en hávaðinn af herliði
keisarans sé lionum ótrúr og
muni bregða hollustu við stjórnina
þegar færi gefist. Lýöveldið segir
hann svo á legg komið, að óhugs-
anlegt sé, að landið uni keisara-
stjórn framar.
Missíónarmenn frá Ameríku
hafa gefið sig fram í stjómmál í
Kína, öllu meir en heppilegt telst.
Þeir, sem ítfarfa á þeim slóðum.
þar sem lýðveldið á flesta fylg-
ismenn, hafa tekið sig saman um
að skora á keisarastjómina að
leggja niður völd. Aðrir, sem eru
staddir norður í landi hafa skor-
að á stjórnina að sitja sem fastast
og láta engan hilbug á sér finna.
Sendiherra Bandamanna hefir
reynt að fá þá til að hafa sig bunt
á þær stöðvar, þar sem þeim er
við engu hætt, en þvi hafa þeir
neitað. Talið er, að missíóna-
mönnum og öðrum útlendingum
sé ótrvggur friðurinn, ef stjórnin
steypist úr völdum í Kína.
Eitt höggið erm.
Á fundi bæjarstjórnar á mánu-
dagskvöldið samþyktu allir i einu
hljóði að mótmæla talsíma álögum
stjórnarinnar, og var borgarstjóra
Waugh falið, að semja mótmæla
skrá og leggja hana fram á City
Ilall, öllum borgurum til sýnis og
undirskriftar, er mótstöðu vildu
vei|ta þvi óhæfilega tiltæki stjórn-
arinnar. Davidson bæjarfulltrúi
átti uppástunguna, en margir
aðrir studdu, þar á meðal Doug-
las og Militon. 1 bæjarstjórninni
uu vitanlega margir conserva-
Hvar, en enginn mótmælti. Þeir
verða fáir, þó vel hafi fylgt
sf jórninni og dyggilega 'hingað til,
er leggja henni lið í þessu máli.
Látin
er 18. þ. m. Mrs. Katrín Olafson,
móðir séra Kristins K. Olafssonar
og þ'eirra systkina, vetri miður en
áttræð.
Hún var fædd á Hjaltabakka í
Húnaþingi árið 1833 og giftist
ung bónda sínum, Kristni Olafs-
syni. Þau fluttu^t til Ameríku
með fjórum börnum laust eftir
1870 og settust að í Stockholm,
Wis. Þaðan fluttu þau eftir
skamma dvöl til íslenzku bygðar-
innar í Lyon County, Minn., og
loks itil Gardar bygðar i Norður
Dakota, þegar sú bygð tók að
vaxa. Þar stendur enn bær þeirra
hjóna, víðfrægur griðastaður allra
sem áttu bágt, og áfangastaður
þeirra sem fram hjá fóru, sífeld-
Iega reiðubúinn til rausnarlegrar
viðtöku.
Þau hjón eignuöust alls sjö
börn og eru fjögur þeirra fædd i
þessu landi. Þau eru; séra K. K.
Olafsson, sveitarfulltrúi J. K. Ol-
afsson og Olafur Olafsson. Dætur
tvær eru á lífi: Mrs. John Matthi-
asson, Gardar, og Mrs. G. J. Er-
lendson, Edinburg. Tvö dóu á
undan henni, so’;ur er Pétur hét
og dóttir er var fyrri kona Einars
Melsted.
Mrs. Olafsson var ágætlega vel
gefin kona. Viðkvæm, svo að hún
mátti ekkert aumt sjá og svo
hjartagóð, að hún vildi öllum
líkna. Sköruleg húsfreyja var
hún eigi að siður, stjórnsöm og
búkona mikil, staðföst í lund og
trygg vinum sínum og áhugamál-
um. Þá kosti hafa börn hennar
tekið að erfðum e^tir hana, kartl-
mannilegir synir og skörullegar
dætur, og mun hún öllum minnis-
stæð, sem kyntust henni, fyrir
þessa kosti.
Hún var jörðuð á þriðjudág í
Garðar kirkjugax"ði af séra H. B.
Thorgrímsen, að viðstöddum
fjölda af vandamönnum og vin-
um, er sýna vildu hinni göfugu og
góðu konu ást og virðingu í síð-
asta sinn.
Á mánudagskveldið héldu nem-
endur Jónasar Plálssonar piano-
kennara “recital” í Goodtemplara-
salnum. Aösókn var mikil—hús-
ið fult uppi og niðri. Þrír nem-
endur Jónasar spiluðu: Miss Jó-
hanna Olson, Stefán Sölvason,
Guðrún Nordal á piano, og Miss
Lena Gofine á fióhn. Var gerður
hinn bezti rómur að músíkinni að
maklegleikum.
Úr Nýja íslandi norðanverSu.
fFrá fréttar. Lögb.J
Járúbrau tartnál.
Mikið er rætt hér um járnbraut-
ina langþráðú frá Gimli til ís-
lendingafljóts. Þykir mönnum,
sem Nýja Isl. sé ekki borgið, að
því er til samgöngufæ.-a kemur.
Það er hverju orði sannara. Sú
braut þarf endilega að koma. Þá
fyrsft færi fólki á strandlengjunni
frá Gimli og rtorður aði Fljóti að
geta liðið vel. Þá fyrst væri hægt
að sýna að það má búa í Nýja Is-
landi. “En brautin kemur lika”,
hafa sumir, helzt conservatívar,
sagt við mig oftar en einu sinni.
Það er ágætt, ef það getur látið
sig gera. Við tökum brautinni
feginshendi, hver sem kemur með
hana. Oig brautin kemur, svo
framarlega að Ottawa stjórnin
leggi sig nokkuð fram við C. P.
R. félagið um að fá hana bygða.
Að bvggja ]>ennan litla brautar-
stúf væri ekki nema ofurlitill
þakklætisvottur af félagsins hálfu
fyrir þann stóra greiða sem því
var gerður með þvi að koma við-
skiftasamningunum frá. Það hefði
verið meir en lítill skellur, hefði
samningarnir komist á og C. P. R.
hefði orðið að lenda i samkepni
við brautir Bandaríkjamamyi um
hveitiflutning úr Vestur-Canada
til hafs, hefði þar af leiðandi orð-
ið að koma stórum niður á farm-
gjaldi eða verða af flutningi hveit-
isins. En svo var þessi samkepni
útilokuð með falli samninganna
og fyrir það er C. P. R. víst inni-
lega' þakklátt.—Annars kvað mað-
ur eiga að fá svar félagsins af eða
á um lok þessa mánaðar fjan.j,
að afstöðnum ársfundi þess í
Montreal.
Jámbrautin til Árborgar sýnist
hafa nóg að starfa. Fólkslest fer
nú daglega eftir henni og hefir
gert siðan í haust; fer að morgni
kl. 5.30 og kemur að kveldi kl. 9;
kemur til Winnipeg kl. 8.50 að
morgni og fer þaðan áleiðis til Ár-
borgar kl. 5.40 að kvö’di. Vöru-
lestir eru daglega á ferðinni; og
stundum fleiri en ein. Sitendur
endalaust á vögnum til burtflutn-
ings og kaupmenn fá ekki vörúr
eins ört og þeir vildu. Járnhraut-
arfélagið sýnist ekki hafa við með
neina vöruflutninga, hvorki til
Ixejarins né þaðan til Winnipeg.
Kosningin.
Sveiitarkosningar hér voru sótt-
ar af kappi miklu að því er til odd-
vitaembættisins kom. Eins og
kunnugt er, voru í kjöri þeir
Sveinn Thorvaldsson, núverandi
sveitaroddviti, og Stefán Sigurös-
son, fyrrum oddviti hér í sveit.
Báðir eru kaupmenn. Báðir eru
og dugnaðarmenn og nytsemdar.
Þeir hafa sózt á tvisvar áður og
var jafnt á komið með þeim þar
til nú að Sveinn vann þriðju at-
rennuna. Voru það vinsældir
Sveins heima fyrir, þar í Fljóts-
[bygðinni, sem urðu honum happa-
drjúgar í þetta sinn, því í suður-
parti sveitarinnar var Stefán langt
á undan. Annars má segja, að
Sveinn hafi yf irleitt getið sér
góðan orðstír í oddvitastöðunni.
Að hinu leytinu er það vel kunn-
ugt, að Stefán er hin mesta hatn-
hleypa þegar til dugnaðár kemur
og framkvæmda og hafði hann að
baki sér suma hdlztu mennina í
sveitinni í nýafstöðnum kosning-
um. Það hafði auðvitað Sveinn
lika, og var þá einnig i því efni
ærið jafpt d komið með þeim
keppinautunum um þennan glæsi-
lega valdasess, sem hver sveit, því
mriður, ekki getur gefið nema
einum af sonum sínum í hvert
sinn, hversu verðugir svo sem ein-
hverjir aðrir kunna að vera.
Um meðráðamanna embættin
urðu alls engar sviftingar. Þor-
be.-gur Fjeldsted og Oddur G.
Akraness létu ,af þeim störfum,
eftir langa þjónustu og nýita, að
flestra dómi, en þeir Márus Doll
og Finnbogi Finnbogason voru
kosnir eftirmenn þeirra gagn-
sóknarlaust. Ilinn fymefndi i
stað Þorhergs 1 Mikley, en hinn
siðarnefndi í stað Odds í fyrstu
kjördeild, sem er suðurhlutinn af
sveitinni. Kjördeildirnar eru fjór-
ar alls: Fyrsta í suðri, önnur í
norðri, þriðja í vestri og fjó.-ða í
austri /"MikleyJ. Eulltrúar í ann-
ari kjördeild og þriðju eru þeir
Jón Nordal og Tryggvi Ingjalds-
son.
Aflaleysi.
Eiskafli i Winnipegvatni hefir
verið með daufasta móti x vetur.
Sumir fiskimenn hættu veiðiskap
fyrri en vant er sökum aflaleysis.
Kirkjan nýja.
Búist er við, að kirkja Árdals-
safnaðar verði bráðlega notuð fyr-
ir guðsjþjónustur. Að sönnu er
hún langt frá því að vera fullger,
en þó svo langt komið smiði, að
hún er betri samkomustaður en
hús það, er söfnuðurinn hefir not-
að fyrir messur að undanförnu.
Séra Runólfur Fjeldsted dvelur
um þessar mundir hjá bróður sín-
um, Ásgeir verzlunarstjóra Fjeld-
sted í Árhorg.
JólablaSið.
Ýmsir hér hafa, og það að verð-
ugleikum, haft orð á því, hve
prýðilega jólablað Lögbergs var
úr garði gert, bæði hvað efni og
allan frágang snerti. En hræddur
er eg um, að ykkur hafi sézt yfir
eitthvað af íslenzku læknunum
okkar, eins og von er, þeir eru
orönir svo margir. Eg vil benda
á tvo, sem að engu er getið, eða
ekki tók eg eftir því. Annar þeirra
er Gunnlaugur Jónsson læknir,
sonur Jóns bónda Guðmundssonar
í Odda í Geysisbygð. Mig minnir
að hann sé í Tacoma, Wash. Þeir
feðgar eru úr Miðfirði í Húna-
vatnssýslu, og mun Gunnl. kalla
sig Midford, sem virðist vera gott
ættarnafn, hetra miklu en sum
önnur, sem vér höfum tekið upp
hér vestra. Hinn læknirinn er
Mrs. Kurtz, sem útskrifaðist af
læknaskóla i Chicago fyrir nokkr-
urn árum. Hún er líka Húnvetn-
ingrnr, heitir Hrefna Finnhoga-
dóttir, Guðmundssonar prests að
Melstað, og er þá bróðurdóttir
Vigfúsar Melsteð, föðúr S. W.
Melsted í Winnipeg og þeirra
systkina.
[Ath.—Um upptalning lækna í
jólabdaði voru leituðum vér til
hinna kunnugustu manna hér í bæ.
Oss þykir illa farið, að þar skyldi
nokkum vanta. Hér kunni eng-
inn deili á þeinx, er að haldi kæmi.
Vér hefðum betur leitað til Nýja
íslands um þetta efni; sýnir það
sig nú sem fyr, að þeir eru þar
minnugir og margfróðir.—Ritst.]
CANTATA
Professors Svb. Sveinbjörnssons
\ IL
Nú hefir verið fastákveðinn sá
dagur, er íslendingum gefst kost-
ur á að heyra cantötu prófessor
Svb. Sveinbjörnsson’s. Þ.að verð-
ur miðvikudagskv. 14. Febrúar
næstkomandi, í Fyrstu lútersku
kirkju. Þá verður hinn fyrirhug-
aði samsöngur haldinn og 'skemt
með þessum sönglaga flokki pró-
fessorsins, ásamt öðrum frægum
sönglögum eftir aðra mikla meist-
ara.
Lesendum vorum til athugunar
vildunx vér geta þess, að þessi
cantata prófessors Sveinbjörns-
sonar var fyrsta sinni sungin i
alþingishúsinu í Reykjavík við
kommgskomuna 1907. Hlýddi
henni þá konungur. ráðherrar hans
og alt þeirra fylgdarlið fyrir utan
aðra áheyrendur.
Öðru sinni var hún sungin í
sönghöll mikilli í Kaupmannahöfn
fyrir fjórum árum, á samsöng, er
prófessor Sveinbjörnsson hélt þar.
Voru þar 230 söngvarar og um 75
hljóðfæra leikendur (fult orch-
estraj. Var þar afar mikill fjökli
fólks viðsitaddur: Konungshjónin
dönsku, Alexandra Bretadrotning,
Dagmar rássneska keisaraekkjan,
og hirðfólk margt, en allir áheyr-
endur 1,400.
í þriðja sinni var cantatan sung-
in á samsöng, er verkamannafé-
lag í Kaupmannalxöfn hélt nokkru
síðar; sótti þangað mikill mann-
fjöldi.
Fjórða sinni verður hún sungin
hér og fyrsta sinni vestan hafs.
Væntum vér, að aðsókn verði svo
mikil, sem höfundi þessa fræga
sönglagaflokks hæfir og að enginn
íslendingur sitji heima sem á kost á
að heyra þetta frábæra snildar-
verk vors ágæta tónskálds, pró-
fessors Sveinbjömsson’s.
Samsöngur Fyrsta lút-
erska safnaðar verður
haldinn miðv.dagskveld-
ið 14. Febr., í kirkjunni.
Fjölmennið til að hlyða
hinni frægu cantötu pró-
fessor Svb. Sveinbjörns-
son’s.
að þvi er til rausnar kom og góð-
gerðasemi.
Trúkona var Kristín ákveðin.
Þegar trúarlosið komst á í Nýja
íslandi forðum daga, var hún
meðal þeirra, sem engan bilbug lét
á sér finna. Böm hennar fylgdu
henni og i því. Mun það hafa
veriðl henni gleðiefni ekki alUítið.
Börn Þórarins og Kristínar
voru þrettán alls. Að eins fjögur
af þeim eru nú á lífi. Elzt af
bömum þeirra er Þorvaldur bóndi
við IsJendingafljót. Hann kom
fyrstur af því fólki vestur um
haf, í “stóra hópnum” 1876. Næsit
er Halldóra, gift M. W. Sopher.
enskum manni við íslendingafljót.
Þá Stefán bóndi í Foam Lake; og
yngst er Ástríður, gift James Rob-
inson, enskum manni, sem leigir
og stjórnar Bank Hotel hér í bæn-
nm.— Eftir að Kristín varð ekkja
dvaldi hún hjá dæjtrum sínum á
víxl, en þó meira hjá Ástríði og
hjá henni dó hún. Lík hennar var
flutt til greftrunar norður til fs-
Iendingafljóts og hún jarðsungin
frá kirkju Bræðrasafnaðar 29.
Des. af séra Jóhanni Bjarnasyni.
A. S. Bardal útfararstjóri flutti
líkið norður og sá um újförina.
Húskveðju rá^nskuj hélt Dr. Jón
Bjarnason á heimili hinnar látnu,
áður en farið var af stað með lik-
ið. öll börn Kristinar vom við
útförina, nema Stefán. Hafði
hraðskeyti til hans misfarist, og
gat hann þvi ekki verið viðstadd-
ur. Ýmsir gamlir vinir við ís-
lendingafljóit voru við útfarar at-
höfnina þar í kirkjunni.
Úr bænum
Góð tíð hefir verið siðastliðna
viku og væg frost flesta daga.
Dr. B. J. Brandson skrapp vest-
ur til Wynyard fyrir helgina í
lækninga-erindiwn. Kom aftur á
mánudag.
Látin merkiskona.
Söngfélagið Hekla í Vancouver
biður þess getið, að það sé að und-
iibúa mjög vandaðan samsöng. er
það býst við að halda um miðjan
Eebrúar, en á Poiri(t Roberts hinn
17. s. nx. Kváðu margir hyggja
þar á góða skemtun.
Á síðasta fundi islenzka liberal
klúbbsins var kappspil til skemt-
unar. Vindlakassa tvo var um
kept. Hlaut Ormur Sigurðsson
1. verðlaun, en 2. Magnús Johnson
('contractorj. Á næsta fundi verð-
ur skemt með ræðum o. fl.
Séra Carl J. Olson konx við í
bænum á ferð sinni til Lundar.
Hann ætlar að vera i þrjár vikur
út í Álftavatns og Grunnavatns-
bygðum, flytja messur og gera
önnur prests embætti.
Tón ögmundsson Bildfell, faðir
þeirra Bildfellshræðra. kom til
bæjar nýlega og dvelur hjá son-
um sínum hér fram eftir vetri.
Hann er ern enn þá og fylgist vel
með öllu sem gerist, þó nú taki
fast að eldast.
Kristín Jónsdóttir, ekkja eftir
Þórárinn Þorvaldsson, fyrrum
bónda við íslendingafljót, andað-
ist hér í bænum þ. 26. Des. s. 1.,
84 ára gömul. Var fædd á Kirkju-
bóli í Staðarsveit, en fluttist um
.tvitugsaldur að Hítardal og giftist
þaðan Þórarni árið 1851. Reistu
þau bú aö Skógum í Kolbeinsstaða
hreppi, en fluttu síðan að Kross-
holti í sömu sveit og bjuggu þar
25 ár. Vestur um haf fluttust þau
hjón árið 1882, fóru til Nýja ís-
lands og bjuggu við íslendinga-
fljót. Þar lézt Þórarinn fyrir 19
árum.
Kristin var mesta tápkona og
dugnaðar, en svo stilt, að á orði
var haft. Þórarinn var maður ör-
gerður og höfðingi i lund. Var Tvö vcPdugustu verksmiðjufé-
það siður hans aðl senda alla, sem [ lög í Canada kváðu vera í þann
til messu komu í Krossholti inn i j veginn að reisa sér verksmiðjur
Fimtudaginn 18. Janúar voru
þau Mr. Stephen Arngrímsson og
Margrét I. Thorsteinsson frá Moz-
art gefin saman í hjónaband af
séra Haraldi Sigmar á heimili Mr.
L. Bjarnason i Elfros. — Rausn-
arleg og góð máltíð var fram bor-
in af Mrs. Bjamason að hjóna-
\ vígisluinni .afstaðinni, fyrir bráð-
hjónin og nokkra kunningja þeirra
er þar voru viðstaddir.
bæ að þiggja góðgerðir áður en | hér í
heim var farið. Var þó stundum ; Eélög
þröngt í búi, efni ekki mikil og j Rubher
bö.-nin mörg. Er mælt að Þörar- banks Morse Co. Vcrksmiðjumar
inn hafi situndum ekki vitað hvaðíverða reistar skamt sunnan við
vesturhluta Winnipegbæjar.
þeissi em Consolidated
Co. og Canadian Fair-
húsfreyju yrði til ráða með veit-
ingar, en treysti þvi að henni yrði
ekki ráðafátt. Það hafði og ckki
þrugðist. Enda mun Kristín hafa
verið rnjög samhuga bónda slnum
Weston og byrjað á þeim mjög
hráðlega.
Mislingar koma allvíða við í
bænum um þessar mundir.