Lögberg - 08.08.1912, Blaðsíða 1

ialef&
25. ARGÁNGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 8. ÁGÚST 1912
f
NUMER 32
Einar Mikkelsen á lífi.
Fyrir fjórum e0|a fimm árum
lagöi ungur og efnilegur ritihöf-
undur danskur, Mylíus Eriksen aSl
nafni, í könnunarferð til Græn-
land's. Hann kom aldrei aftur né
hans félagar. Þá var geröur út
annar maður til að leita þsirra, er
hét Einar Mikkelsen, og þektur er
áöur af þeirri tilraun er hann
gerði til landaleita fyrir norðan
Ameríku, og Vilhjálmur Stefáns-
^on var ráðinn til. sú ferðl varð
endaslepp, með þvi aö skip þeirra
festist í is, og brotnaði. I Græn-
lands ferðinni var annar maður
með Einari þessum er hét íversen,
þeir fóru sömu leið og Mylíus
Eriksen ætlaði að halda, og til
tóku tímann, nær þeirra væri aftur
von. En svo leið haustið og vet-
urinn eftir, og næsta ár, að þeir
tomu ekki aftuT; voru þeir taldir
af, og þótti slysalega fara, er hver
efnismaður eftir annan fórst í
óbygðum með hörmulegu móti.
Þegar liðin voru rétt tvö ár frá því
Einar og félagi hans skildust við
skipið er flutti þá til Grænlandis,
vildi svo til, að norsk fiskiskúta
lagði að landi þar sem heitir Rock
Island fHamarsey^ fyrir .áustan,
Grænland; yar báti skotið og réru
nokkrir skipsmenn til lands til
veiða og vatns. Þeir sáu hvar
rekastaur var reistur og var skotr-
ið á hann ártalið 1912; datt þeim
strax í hug að skipreikamenn1
mimdu vera á eynni og fóru að
leita. Þeir sáu; brátt hvar skýlí
var reist eða kofamynd, og börðu:
þar; var þá opnaður kofinn og
rekið út byssuhlaup, en síðan komu
þar i ljós tvær hræður í manns-
mynd. Þeir höfðu skegg er tók
þeim á bringu og hár á herðar nið"
ur, nálega klæðlausir voru þeir
og mjög aðþrengdir. Þetta reynd
ist vera Mikkelsen og félagi hans.
Þeir höfðu farið víða um jöklana
á þessum tveim árum; fundið
Ijöfðu þeir slóð Eriksens og notkk-
uð af vistum, er liann ha'fðí skiiið
eftir hér og þar, og ætlafö að nota
á heimleið, svo og vörður er ýinsir
höfðu hlaðið utan um vistaforða.
Eigi að siður þoldul þeir mikið
hungur nteð köflurri, en það barg
lífi þeirra, að þeir höfðu nægileg
skotfæri, með þvi að þeir voru
hraustbygðir og vosi vanir. Þó
hafði Einar fengið skyrbjúg hættu
legan, svo að félagi hans varð að
draga hann á sleða. hundrað mílna
langan veg, en var þa batnað er
þeir funduist. Út á eyna komust
þeir á ísi, og neyttu allrar orku til
að komast þangað, með þvi að þar
var helzt von skipa. Þiess þarf
varla að geta, að þeir þoldu imikla
raun af hungri, þrevtu og kukla.
Hunda sina átu þeir. soðna eða
ósoðna, og urðu mjög veikir af
lifjrinni. Eitt sinn er mjög var að
þeim sorfið, skutu. þeir tvo máfa
og barg það lífi þeira í það sinn,
en helzt lifðu þeir á keti moskus-
uxa, er þeir fundu fyrir sér á sum-
um stöðum i allstórum hópuml.
Fangaður stórþióíur.
Lögreglan i Chicago tók hönd-
um kennara einn við skóla þarsem
rafmagnsfræði er kend, fyrir helg-
ina, og sakaði hann um innbrots-
þjófnað og skjalafals. Stolnir
muitir, gimsteinar, skrautgripir
siifur borðbúnaður og fjöldamarg-
ir aðrir munir fundist í herbergj-
um sem hann hafði leigt, til þess
að fela^þýfið í, og er það allt met-
ið til nálægt 300.000 dala. Þar
fyrir utan fundust margar kistur
og kommóður fullar af samskonar
þýfi, góðir gripir af öllu tagi.
Mikið af þessu fannst á heimili
þessa manns, þarsem hann bjó hjá
móður sinni og tveim systkinum.
Bróðir hans er lögregluþjónn.
Fanginn er hinn kátasti og seg-
ir alt hið létta umhúsbrotin. Hann
komst í skuldir af fjárhættuspil-
uin, og fór að' stela út úr vandræð-
um. Þ’egar (hann /£áí hvaíð auð-
velt það var, þá hélt hann áfram,
fylgdist nákvæmlega með í blöð-
unum, hvenær auðugt fólk færi
heiman frá sér og sætti þá færi að
brjótast inn. Öllu þessu þýfi
segist hann hafa safnað síðan, í
fyrra, og má það heita merkiléga
kappsamlega að verið, ef hann
hefir verið einn um hituna. Hann
komst fljótt úr skuldunum, átti
16.000 dali á banka, þegar hann
var handtekinn og hlutabréf i ýms-
um auðfélögum. Ekki seldi hann
liina stolnu muni, he'dur geymdi
]iá seínni tima. Það fé sem hon-
um líkaði hafði hann út með skjala-
fölsun. Eitt sem fannst í safni
hans var sparisjóðsbók þeirrar
auðugustu stúlku í Chicago. I
henni voru 190 þúsund dalir. Stór-
þjófurinn er vel lærður í raf-
magnsfræði og vel mentaður að
öðru leyti, bragðar hvorki vín né
tóbak, en vildi verða ríkur án mik-
illar fyrirhafnar og lenti af því í
fjárglæfrum. Sumir segja a&
þjófnaður hans og innbrot sé óvið-
ráðanleg ástríða, er honum sé ekki
sjálfráð. Ef svo er þá hefir hún
komið yfir hann skyndilega, — 1
marz mánuði 1911, en þá var hann
fulltíða fyrir ærið löngu.
Ríkisþing ekki í vænd-
um.
Útaf þeim umælum Mr. Bor-
dens, að Canada mundi ekki leggja var me;rj vinur stjé/rnenda landte-
rísk blöð. Um ætt hinnar er ekki
getið, en ])ann veg varð hún upp>-
vís, að piltur dró sig eftir henni,
og trúðd hún honum svo vel, að
hún sagði honum af fyrirætlunum
sínum og sinna vina. Pilturinn
Stór bygginga samn-
ingur.
Konsúll Sveinn Brynjólfsson og
s>nir hans fengu nýlega til bygg-
inga hjá bænum ^kóla þann er
reisa skal á GarfiC’d stræti x surm-
ar og kosta skal 122.880 dollara.
Þaði er hinn stærsti verka samn-
ingur, er vér vitum til að nokkur
íslendingur hafi fengið til þessa
hér i landi að undanteknum herra
T. J. Vopna. Mr. Vopni tók að
sér að byggja allar brautarstöðvar
á Grand Trunk brautinni, frá
Winnipeg og austur að Superior
Juinction, fyrir nálega hálfa milj-
ón dollara. Það vefk hefír stað-
iði yfir í hálft þriðja ár og
er nú bráðum lokið. Þeir Brynj-
ólfssons feðgar taka þegar til við
skólann, og ætla sér að koma hon-
um undir þak áður en veturinu
legst að , þó að margar aðrar
stórar byggingar hafi þeir í smifó-
um, bæði fyrir sjálfa sig og aðra.
Þegar prinsessan af Thurn og
Taxis var í heimleið til hótels
síns í Ostend, aðfaranóttina 23.
júli., saknaðli hún gimsteina er
taldir eru $60.000 virði. Lög-
reglunni var þegar gert a'ðvart
Þjófnaðurinn var framinn mjög
kænlega og lítur út fvrir, voldugt
^þjófafélag eigi hlut að máli.
fé til alríkisþarfa, nema landið
fengi tilsvarandi vald til úrskurð
ar um alríkismál, hefir umræðá
komist á loft um það, hvort ráð-
legt væri eða framkvæman’egt,
að setja á stofn í London rikis-
þing, er allir partar ríkisins sendu
fulltrúa til, og vald hefði til lög-
gjafar um þau mál er snertu alt
hið brezka ríki. Mjlög margir
hafa lagt orð þar til, og k„ma
flestra orð l þann stað niður, að
á því væru svo mikil tormerki, að
alls ekki væri ti'lvinnandi að reyna
það. Meðal þeirra má telja mörg
helztu blöðin á Engiandi, fyrir ut-
an sjálfan ráðaneytisforsetann,
Asquith. Fulltrúi Ástralíu i Lond-
on hefir og tekið í þann streng.
Ráðgjafar Canadalands virðast
vera einir um þá hitu, aðl
halda þessu frarn, en engar á-
kveðnar tilögur hafa þeir þó börið
fram um tilhögun á því fyrir-
komulagi. Nú er ýmsum spum,
hvort Borden muni gera, láta nið(-
ur falla tillagið. til herskipasmíða
handa Bretum, er ekki fæst hlut-
deild í stjórn ríkisins, sem hann
gerði að skilyrði fyrir tillaginu,—■’
eða hann lætur niður falla kröf-
una um þátttöku í stjórn alrikis-
ins. Það er mjög líklegt, að hann
taki hinn síðari kostinn; krafa
hans um hlutdeild í stjórn utan-
ríkismála hefir sætt svo einrónta
mótmælum, að engin von er til að
hún nái fram að ganga.
Sótt í Ottawa.
Vinnuteppunni í Lund-
únum lokið.
á’innuteppu skiphleðslumanna í
Lundúnum, semi byrjaði snemma í
mai var loks lokið 27. júlí. Nefnd
þeirri er verkamenn höf'ðu valið
sér, hafði mistekist að afla sér
fylgis utan Lundúnaborgar. Þíess
vegna dofnaði yfir hreyfingunni
smámsaman. Margir þeirra sem
voru í verkamannafélögunum,
mundu fyrir löngu hafa tekið upp
vinnu aftur, ef þeir hefðu ekki
óttast árásir þeirra er vildu láta
til skarar skríða. Misklíðinni olli
upphaflega óánægja' merkamanna
yfir þvi, að verkstjóra nokkrum
sem ekki vildi ganga i félagsskap
þeirra, hafði verið veitt atvinna,
þar sem þeir unnu. Þéim ?em
ekki vildu vinna undir stjérn liaqs,
var vísað á bug og hættu hinir há
lika vinnu. Vinnuteppa bes-i he t-
ir eins og að líkindum lætur valdið
hörmungum og neyð meðal fjölda
fólks.
sem vorkendi kónginum af því,
hvað hann þyrfti oft að þvo sér og
greiða, leit þó öðrum augum á
málið; og svo munu má ske fleiri
gera, ]>ótt ekki sé af sönxu orsök-
um. .Þ. B...
Taugaveiki mjög áköf hefir
geysað í Ottawa nálega i| hálfan
rnánuð; lagst hafa frá 40 og upp
i 80 manns á hverjum degi, svo
að allir spitalar eru fullir, og leigja
varð önnur hús og gera að spítöt
um um stundar sakir. Um mann-
dauða í sótt þessari er ekki getið.
Veikin er talin stafa frá óhreinu
drykkjarvatni, er tekið er úr ánni
sem rennur hjá borginni. Heil-
brigðisstjórn Ontario fylkis hefir
skorizt í málið og fyrirskipað hvar
vatn skuli taka framvegis og
hvemig nýrri vatnsveitu í borginni
skuli hagað.
Ottawa er þingstaður lands vors
eins og kunnugti er, og þó léklegt imar
sé að langt verði þess að biða, að
þing komi þar sarnan næst, þá
hefir sóttin slegið svo miklum óhug
á suma þingherrana, að þeir eru
farnir að gera samtök um. að neita
að koma á þing nema það verði
fært til Toronto eða jafnvel Winni-
peg. Þó að lítil líkindi séu til að
þingið verði fært að svo stöddu,
þá er þó skemtilget að vita að'
Winnipeg er höfð í huga sem
væntanlegt þingsetur. Það á ef
til vill langt í land, að þingið verði
flutt hingað, en vissulega mun sá
timi koma áður en lýkur,” að hin
volduga sléttuborg, er stendur þar
sem Austur og Vestur land mæt-
ast, verði höfuðból stjórnarinnar í
landinu.
I íns heldur en stúlkunnar, sem
hann var að draga sig eftir og
kom öllu upp, sem hann vissi af
ráðabruggi henar. Nú situr hún
i fangelsi og er bæði hrygg og reið
yfir lauslyndi karlmannanna.
Neitað um vígdreka.
Flota sinn hafa Bandamenn auk-
ið kappsamlega undanfarið, svo að
engir áttu stærri utan Bretar og
Þjóðverjar. Senatið vildi halda
því áfram í ár, að bæta tveim víg-
skipum við, en congressinn þar-
sem Demokratar ráða öllu, tóku
þvert fyrir það, þvert á móti þvi
sem höfðingjar þeirra vildlu, að
sögn, þeir Wilson og Underwood.
Hinar nýnefndu þjóðir, svo og
Frakkar og Japanar bæta vi.gdrek-
um við sig með hverju ári, og það
er álit margra, að Bandaríkin megi
varla stórveldi heita, nema þau
fari að hinna dæmi. Nú stendur
í þófi með þingdeildunum útaf
þessu og er búist við(, að úrslitin
verði þau, að báðir slaki til og
komi sér saman um að ibæta við í
haust, þó ekki sé neina einum víg-
dreka. Demókröítumi er brígzlaðj
um, að þeir gangi í móti þeirri
stefnuskrá, er þeir samþyktu í
Baltimore 1 sumar, að sjá land-
vörnum borgið, en þeir berja því
við, að útgjöld til hervarna séu
svo mikil orðin, að þau beri ekki
að auka úr þessu, endaJ sé landL
vörnum borgið með þeim flota,
sem þegar er fenginn.
Á allra síðustu árum hafa öll
stórveldin fengið kipp, að auka
herflota sína. Jafnvel Frakkar,
sem um nokkur ár fóru hæg í þær
sakir, hafa nú brugðiÖ! við og veitt
fcikna mikið f ip. þvt skyni.
Bandamenn eru fyrsta stórveld-
ið, sem dregst aftur úq, viljandi, í
því kapphlaupi, ef þeir slá slöku
við drekasmíði í ár. Gott er eft-
erdænxið, senx ]xeir gefa, og væri
vel, ef því væri fylgt. En því
nxiður eru litlar líkur til þess. Það
eru ekki mörg ár síðan, að Sir
Wilfrid Laurier þakkaði guði fyr-
ir að Canada væri laust við þá
þungu hernaðarbyrði, sem þjóð-
Evrópu stynja undir. Ef
það er satt sem sagt er, að Borden
hafi lofað að gefa Breturn þrjá
vigdreka i ár, auk annara útgjaldá
til hers og flota, þá er auðsætt. að
Canada fær fuilkomlega sinn hlut
að bera af þeirri þungu byrði nú-
tímans, herkostnaðar byrðinni.
Dönsk kona, sundkennari á
Sjálandi, misti vitið fyrir skömmu
á meðan hún var að kenna nokkr-
unx stúlkum sund, nálægt Hels-
ingjaeyri. Hún lagðist} sjálf til
sunds og skipaði námismeyjunum
að fylgja sér til Helsingjaborgar,
þvert yfir Eyrarsund, sem er í 5
milna fjarlægð. Ein stúlkan braut
boðiði, synti til land^ og Litaði
hjálpar. Nokkrir mótotbátar voru
á næstu grösum og tókst þeim að
bjarga stúlkunum. Kenslukonan
náðist, þegar hún var að því kom-
in að sökkva. Nú er hún á geð-
veikrahæli.
Jarðskjálftar hafa gengið i Peru
og Ecuailor og gert mikinn usla.
Sagt er að bærinn Piura í Peru
liggi því nær í rústum.
Eldur kom nýlega upp í fjór-
lyftri verksmiðju i Lundúnaborg.
Sjö ungar stúlkur, er unnu þar,
biðu bana, fimm særðust hættu-
lega og margar fleiri meiddhst.
Eldurinn kviknaði í framherbergi
á efsta lofti og breiddist út óð(-
fluga. Til þess að komast niður,
urðu stúlkurnar, sem unnu 1. aftur-
hluta hússins, að fara í gegnumi
framherbergið. En áður en þær
urðu hættunnar varar, hafði eld-
urinn lokað útgöngudyrunum.
Starfsmenn Boston Elevated
Railwav félagsins, sem gért höíðu
verkföll, tóku aftur til vinnu á
mánudaginn var. Þeir fengu öllu
þv\ framgengt er þeir kröfðust og
unntt þannig glæsilegan sigur.
Verkfallið stóð í 32 daga og er
talið að það hafi kostað $1.028.000
íslendingar í Vancouver
fagnaThos. H. Johnson.
Þann 31. Júlí höfðiu Islendingar
1 Vancouver sanxsæti til að fagna
Mr. Thos. H. Johnson, M. P. P.,
er um 20a manns sóttu til, og
haldið var í stórum; sal á aðal-
stræti bæjarins* Salurinn var veg-
lega prýddtir, en fyrir si^afni var
breiðttr strengur með þessari á-
letrun:
Vertu velkonnnn á Kyrrahafs
strötid, þingskörungur Vest-
ur-Islendinga! með frú þína.
Samsætinu stjómaði Wm. And-
erson og battð heiðursgestinn vel-
kominn nxeð vél saminni ræðtt.
Skáldið J. Magnús Bjamason
flutti ávarp til heiðursgestsins, og
þar næst fögnuðu ýmsir samsætis-
menn þeim bjónum með ræðum,
þeir B. Lyngholt, Á. Friðriksson,
Erlendur Gíslason og Þorsteinn
Borgfjörð. Kvæði flutti S. Jó-
hannsson mjög vel ort. En heið1-
ursgesturinn þakkaði þann sóíma
og góðvild er landar hans sýndu
honum. Samsætið var fjörugt og
skemtilegt, ræðumar góðar og
mörg íslenzk kvæði sungin. Á-
varjx og kvæði voru á þessa leið:
*
Avarp
td
herra Thomas H Johnson, M. P. P.
frá
Islend'.ngum \ Vancouver, B. C.
Nokkrir atkvæðasmalar Con-
servativa, einkum “homestead in-
spectors” vom teknir ij hald útaf
miður sæmilegum meðölum til at-
kvæða smölunar í síftustu kosn-
ingum í Sask. Sumuoni hefir;
nú verið slept vegna þess að ónóg-
ar sannanir fengust til dóimfell-
ingar. Einn fekk 50 dollara sekt;
surnra mál er ekki útkljáð enn.
Flestir voru sakaðir um loforð um
ivilnun eða heitingar við þá, sem
ekki vildu skipast vi® aðrar for-
tölur.
hvaðanæfa
Teknir á njósn.
Frá Kiel á Þýzkalandi eru þær
fréttir sagðar, að fimrn menn
hafi verið teknir þar höndum
fyrir njósnir um hervarnir Þjóð-
verja. Þeir fóru meðfram landi
1 lystisnekkju og fóru tveir í land
þarsem heitir Eekernförde i Slés-
vík. Þeir voru teknir og skúta
þeirra ransökuð. Kom þá í ljós,
að þeir höfðu myndir af hverri
vík og vog á norðurströnd Þýzka-
lands og mörgum hervirkjutni á
KStröndum pppi. Þeir sitja nú all-
ir í fangelsi í Metz og bíða dóms,,
en nöfnurn þeirra er haldið leynd-
um enn.
Flugmaðtir einn franskur hafði
með sér mann í einni loftferð
sinni, er kunni til með þráðlausa
firðritun, og hafði áhald til þeirra
hluta. Hann gat komizt í sam-
band og átt tal við ýmst staði á
jörðu niðri, hvað hátt sem flogiðj
var. Þykir ]xetta enn allmikil
framför í nýting flugvéla til hem-
aðar..
Kvenfólk í stórræðum.
Alþektar eða alræmdar eru að-
gerðir kvenfólksíns á Bretlandi til
þess að þvinga stjórnina, með upp-
hlaupum og rólstum, til þess ,að
sinna kröfunt þeirra um aukin
réttindi, einkum til atkvæöa 1 op-
inberum' máltun. Þælr qleirðir
beina áð vísu eftirtekt almennings
að kröftim þeirra, en þó er vafa-
samt talið, hvort málefni þeirra
stendur af því heill eða ógæfa.
Yíða annarstaðar lætur kvcnfólk
á sér bera nú á tímum meir en
áður. Minna má á það sem ný-
lega er afstaðiðl, er kona af ensk-
um og póiskum ættum var dæmd
á Rússlandi fyrir samsæris hlut-
töku og frelsuð var frá langri
Siberiu vist með því, að Englands
stjóm skarst í málið, og fekk
Rússa stjórn til að gefa henni upp
sakir. Nú kemur saga frá Portu
I Saskatoon hafa þeir fengið
mann sunnan úr Bandarikjum til
þess að standa fyrir samtökuín og
og aðgerðum til framfara bæjarins.
Hann fær í laun 7.500 dali á ári,
og er betur launaður en nokkur
annar bæjarþjónn í þessu landi.
Hann á að auglýsa bœinn og fá
fólk til að setjast þar að, eimkum
þá sem reka atvinnu i stórum stíl,
því að það munar mestu, þegar til
höfðatölunnar kemur.
Auðugar Jconur í Chioago gefa
ekki minna en $100 fyrir eina
sokka; hæsta sokka verð þar er
um $175 parið. Svo mikið er
gert í höndunum við tilbúning
þessara sokka, að þeir mundu
kosta miklu meira ef þeir væm
gerðir hér i landi. En þeirt eru
allir keyptir frá gamla hciminum
þar sem vinnulaun eru mklu
lægri en hér og þvi eru þeir ekki
dýrari en þetta.
Georg konungur er sagður býsna
þreyttur orðinm á því að vera sí-
felt skotmark fyrir almennings
augum. — sem er ein af nútíma
— kónganna aðal byrðum; ekki
enn orðitin kontings tildrinu van-
ur eins og þeir, sem eldri ent
sætinu. Er svo mælt, að hann
muni innan skamms leita sér
gal á þá leið, að þar eru tvær hvildar o ghælis á Harrogate,
stúlkur hneptar í fangelsi fyrir að
beita sér fyrir samsæri gegn hinu
nýstofnaða þjóðveldi 1 því landi.
önnur er ensk íi aðra ættina, en
hefir dvalið lengi í Lissa'bon, og
ritað fréttir þaðan í ensk og ame-
baðstað, — meðfram og til aði ná
bata á svefnleysi, sem ásækir
hann nú alllmjög.
Alt hefir sínar raunir, eins
kóngar sein aðrir; þó margir verði
til að öfunda \>á. En strákurinn,
Það sýndi sig nýlega, sem al-
'kunnugt er, að sjómenn; gerast,
meir og meir frábitnir vinnautn.
Eitt af skipurn Allan línunnar kom
til Montreal í fyrri viku, og voru
skipverjar látnir vinna að því í tvo
tíma, að setja báta fyrir borð og
innbyrða þá. Veður var heitt og
gerðust menn móðjr, því lét skip-
stjórinn að loknu verkinu bera
sjómönnum kalt grog til svölunar
og hressingar. Skipverjar voru
al'ls 330, en af þeim þáðu ekki 169
mjöðina.
Kvæði
flutt í samsæti, er Vancouver-ls-
lendingar béldu Mr. og Mrs.
Thosi. H. Johnson.
Herra Thomas H. Johnson!
Vér Islendingar, sem heima eig-
um í Vancouver, og erum hér
staddir í kvöld, fögnum yður og
konu yðar af öllu hjarta, og segj-
um ykkur velkomin.
Vér vitum, að það er háleit
skylda og um lenð stór ánægja, að
sýna þeim virðingu á einhvem hátt,
sem virðing ber með réttu. —
Vér vitum, að þér eruð, fyrir
margra hluta sakir, sá af þjóð
flokki vomm hér í landi, er flest-
um freinur ber að virða og þaikka;
þvi að fremur flestum öðrum haf-
ið þér beinlínis og óbeinlínis stuðl-
að því, að koma fólki voru i gott
álit í augum hérlendra manna,
bæði fyrir írábæra ástunduai við|
æðra skéxlanám á æskuskeáði, fyr-
ir skarpskygni og dugnað sem
málfærslumaður og lögfræðingur,
og fyrir Vmæjsku og einbeittan hug
í þingsalnum. — Þér hafið með
gáfum og atorku rutt yður til
hárrar stöðu og mannvirðingar.
Og vér samlandar yðar, hér í álfu,
höfum notið góðs af, með« þvi) að
heiður yðar er að vissu leyti einn-
ig heiður fyrir oss sem þjóðflokk.
Þvi íslendngar erum vér, og “Is-
lendingar viljum yér allir vera.”
Og þess vegna er það, af ein-
lægri virðing fyrir stööu yðar, af
einlægu þakklæti fyrir starf yðar,
og af þvi, að' þér og vér erunt Is-
lendingar,, að vér höfum boöið
yður og konu yðar hingað í ikvöld
til þess, að vera heiðursgcstir hjá
oss. — Og vér viljum biðja yður,
að taka viljann fyrir verkið, gleðj
ast með oss í kvöld, og með því
auka fögnuð vom og ánægju.
Yerið velkomnir heiðurs-gestir!
Nokkrir menn fóru í skóg að
skemta sér ekki langt frá Chatham
N. B. Þeir fundu lík af drukn-
uðum manni seint um daginn, og
bjuggu um sig til næturinnar
skamt þaðan. Einn var sá
hópnum, er ekki gat sofið, þóttist
heyra kallað á sig og sjá hönd
benda sér að koma. Hann stóð á
fætur og fylgdi kallinu. Um
morguninn héldu félagar hans
heim með líkið, en maðurinn fór
villur vegar í finxm sólarhringa.
Kalt var á nóttum og lianu klæð-
litill og skólaus; eigi að síður var
hann nokkurnveginn hress þegar
hann fannst.
Hér skal gleðin eiga ein
yfirráð mn nokkrar stundir,
meðan þessi þjóðilífs grein
þekkist enn á svipinn hrein,
vona eg að mýki mein,
margir svona gleðifundir.
Hér skal gleðin eiga ein
yfirráð um nokkrar stöndir.
Veit eg góðan vinafund
vera mestu lifsins gæði
hér við Kyrrahafsins sund
helga Fróni ktla stund.
brúa höf með bróðurmund,
birta ósk í litlu kvæði.
Veit eg góðan vina fund
vera mestu lífsins gæði.
Settu þig í sólskins blett
sagði lista skáldið forðum,
sannleikann hann sá þar rétt,
sinnisköld er valdsins stétt.
Handabandið hlýtt og þétt
hermir meira en gum í orðum.
Settu þig 1 sóDkinsblett,
sagði litsaskáldið forðum.
Þið sem hingað lögðuð leið,
lika vöktuð þessa gleði,
þakkar-ávörp þiggið greið,
þau munu birta æviskeið
eins og sólin hrein og heið
hvar sem nokkur gróður skeði.
Alla okkar bifsins leið
lifi hrein og saklaus glefti
Berið' kæra kveðju heim
kunningjum af okkar kyni,
sannleik ]xenna segið þeim,
sé hér mál með frónskum hreim,
og við fagran úthafs geim
eigi þeir marga góða vini.
Berið kæra kveðju heim
kunningjum af okkar kyni.
Líður þessi litla stund,
ljúf sú minning oss miun' gleðja
að við þennan áttum fund,
allir réttum vinarmund
til að kveikja ljós í lund
láta íslenzkt mál oss gleðja.
Lifið heil um lífsins stund,
lifið heil, ér okkar kveðja.:
S. Jóhannson.
Ráðaneytis forsetinn í P. E. Is-
land hefir gefið út yfirlýsingu um
það, að héreftir skuli vínsölulög-
uih stranglega fram fylgt í þvi
1 fylki og engutn hlíft í því efni, þó
að, áður hafi lögunum verið slæ-
lega fram fylgt. VínsöluTögin þar
eru mjög ströng. Þetta er eitt af
mörgtim táknum timanna, er sýna
í hverja átt stjómendur t Canada
til með bænum og — gjöfum.
Margir eru sagðir fá bæði heilsu
og sálu bót fyrir meðalgöngu þess
dýrlings.
Af verkfallinu í Port Arthur er
það að segja, að alvopnaðir varð-
menn eru þar á ferli, að gæta frið-
ar. Einn a'f Jeiðtogum verka-
jafnt og öðrum löndum, — utan manna er tekinn fastur> en C- N
Manitoba
að stefna.
finna sig knúða tií
Það bar til í St. John fyrir
skömmu, að hestur sló mantx nokk-
urn, vel þektan, í höfuðið. Litlu
síðar tók maðurinn upp sjálfs'keið-
ing sinn og skar sig á háls svo að
honum er ekki ætlaði líf.
Manntal er nýlega afstaöið 1
Chicago; þar reyndust vera
2.381.700 ibúar.
Járnbrautarmála nefndin hefir
farið tim Vesturland undanfarnar
vikur og hlýtt á vitnisburði og
sakargögn í baráttu almiennings
fyrir lægra flutningsgjaldi með;
jámbrautum, og mjög mörg önnur
mál, sem skotið hefir verið til úr-
skurðar og ajögerðar hennar.
Formaður nefndarinnar, sein nú
er, Scott að^ nafni, lýsti þvi yfir í
Calgary, að kaupmenn hefðu sann-
að til .fullnustu, að flutningsgjöld
með brautum í vestur Canada
væru stórum hærri en eystra, og
að nú kæmi að járnbrauta félög-
unum að sýna fram á að gild rók
væru til þess. Þeim er; gefinn
frestur um tvo mánuði, til þess að
færa fram vamir fyrir þessum
háu flutningsgjöldum.
R. félagið hótar verkamönnum að
flytja iþangað verkamenn annar-
staðar frá í stórhópum, ef þeir,
ekki taki upp vinnu strax á ný.
Getið var i blaði voru um ptla-
grímsferðir til dýrölings skríns í
Quebec-fylki, en margir tugir þús-
unda af pílagrímumi sækja þangað
árlega. Nú hefir erlcibiskupinn í
St. Boniface gert það til vegsauka
og trúarstyrks katólskum í þessti
fylki, að setja upp annað skrm
hér, er hinir trúuðu gætu leita'ö| sleppt síðan.
Bóluveikur sjúklingur slapp út
úr spitala í Montreal, í náttserk,
með rúmteppi vafið í göndul um
höfuðið. Hann, safnaði upphlaupi
á strætum úti, þangað til lögreglu-
maður kom; liann sagði fólkimi
hvernig á manninum; stæði,, og
dreifðist þá söfnuðurinn fljótlega.
- Lögreghimaðuri nn lét ekki sýk-
ingarhættuna standa fyrir sér,
heldur tók hinn sjúka g leiddú
þann á spitalann Sjúklingurinni
var látinn í' rúmið en lögreglumað-
urinn lokaður inni, öll fötin tekin
af honum og brend og honumi
haldið þar strípuðumi, þangað til!
nærföt og einkennislxúr.ingur handa:
hontim voru send frá lögreglustöð-
inni, þá var hann settur í bað og