Lögberg - 21.11.1912, Blaðsíða 1

SENDIÐ
KORN
YDAH TIL
ALEX. JOHNSON & CO.
OIIfllN FXCIIANOF. WIN.NIPEO
INA lSLENZKA KORNFELAGS 1 CANADA
BÆNDUR
Þvf ekki senda okkur hveiti ykkar
til sölu. Viö (íetum útvegaö hæsta
verö á öllurn korntegundum. Við er-
um íslenzkir og getiö þiö skrifaö okk-
ur á íslenzku.
ALEX. JOHNSON & C0.: Winnipeg, Man.
25. ARGANGUR í
í>ing sett.
MeS tiökanlegri viShöfn var
fylkisþing sett í Regina á mánu-
daginn, í hinni veglegu nýju þing-
höll fylkisins, sem nú eF fullgerö.
Þaö er hiö veglegazta hús, skín-
andi af marmara í dyrum og for-
saJ. Forseti þings var kosinn,
samkvæmt uppástungu forsætis-
ráðherrans Mr. Shepperd frá
Moose Jaw County, er varaforseti
var i fyrra og þótti teysa starf sitt
prýðilega af hendi. Fylkisstjór-
inn Brown las þingsetningar ræöu
og gaf í skyn aö stjórnin heföi í
huga, aö undirbúa ýms merkileg
framfara mál, svo sem ransókn
þess, hvernig bændur geti fengiö
fé að láni méö sem sanngjörnust-
um kjörum, einkum meö tilliti til
þess, að búist er við að Dominion
stjórnin fái fylkinu í hendur um-
ráö stjómarlanda. Ennfremur í-
hugun og ransókn á griparækt í
fylkinu, hvernig sá atvinnuvegur
veröi bezt og hagkvæmlegast
stundaöur, svo og um þaö að
stofna kornhlöður á fylk:s'ns re kn-
ing innan fylkisins. Ýms önnur
mál hefir hin ötula stjórn Scotts
á prjónunum, nýstálegri en venja
er til í þessu landi og heillavæn-
legri fylkisbúum.
Hinn nýji foringi Conserva-
tiva he'tir Villoughby, er kosinn
var i stáð Haultains, er Borden-
stjórnin gerði aö æðzta dómara í
fylkinu; hann hefir aldrei setiö á
þingi áður.
Myrtur stjórnari.
Dauða forsætis ráðherrans á
Spáni bar þannig að, að hann stóð
viö hjá búöarglugga og leit inn,
er maöur kom aftan að honum. og
skaut á hann fjórum skotum af
skambyssu. Hann féll til jarðar
á sömu stund og fáhnaöi fyrir sér
meö höndunum; maöur kom aðj í
því bili og vildi reisa hann viö;
lieyrði hann, ráðberrann mæla fyr-
ir munni sér: “Níðingurinn hef--
ir vegið mig”; þau orð mælti hann
síöast, hann lagöist út af eftir þaö1
og gaf upp andann.
Canélejas má að ýmsu leyti kall-
ast brautryðjandi meðal land1-
stjórnar manna á Spáni. Hann
var gjarnari til breytinganna held-
ur en allir sem verið höfðu á und-
an honum, og svo mikill fyrir sér,
að hann hélt sínu fram, þó viö
ofurefli væri að etja. Tvennt
gerðist einkanlega sögulegt um
hans stjórnartíð, að Marokkó tnál-
ið var til lykta leitt af honum, og
nú siðast með samningum viö'
Frakka, og að liann hóf herskjöldl
móti klerkavaldi á Spán, er um
langan aldur hefir verið ofjarl
hverrar stjórnar og vafalaust lang
öflugasta valdið í landinu. Cana-
lejas vildi taka frá kirkjunni upp-
eldi og kenslu ungdómsins og
leggja til þess nokkuð af auðæf-
um hennar, en kirkjan á Spáni
hefir e’gnast firna mikil auðæfi
í löndum og lausum aurum. Páf-
inn beitti sér af öllu afli meö
klerkunum og varö' af hörð brýna
um stund, en þó aðl mála rm'ðlun
kæmist á að nokkru leyti, þá þótti
kirkjunni sér hinn mesti óréttur
gjör. Canalejas varð fyrir hatri
hinna æztustu byltingatnanna,
ekki síður en hinna svæsnustu
afturhalds manna, en hann sigldi
bil beggja og bór sína le:ð.
Morðinginn skaut sig eftir víg-
ið og segja sumir hann dauðan en
aðrir aö hann haldi lifi.
Sá sem konungur kvaddi til aö
taka við stjórnarstörfum beitir
Romanous og er greifi, með líkum
skoöunum og hin fyrri stjórn.
Um sendiherra hafa Bretar
skift í Washington, James Bryce
lætur af, en sá kemur í staðinn,
sem ver'ð hefir fulltrúi þeirra i
Stokkhólmi. Mr. Bryce er gam-
all orðinn og hefir lengi starfað í
stjórnmálum, en það tvennt hefir
honum ekki fyrirgefizt, að öldt
ungadeild Bandarikia þings sam3
sem hafnaði gerðardámi á de:lu-
málum milli Bre*a og Bandamanm
og eins hitt, að hann átt? þátt í að
koma áleiðis Reciprocity samn-
ingnum við Canada, sem feldur
var hér í landi við seinustu kosn-
ingar. Mr. Bryce er mikdhæfur
maður, frægur rithöfundur og
fræöimaður, og slvngur við alt
sem hann hefir fengist við.
f
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 21. NÓVEMBER 1912
Pankma og hveiti.
Oft heyrist þaö nefnt, nú á dög-
um, hvernig nota mætti skurðinn
til flutninga frá Canada. Það er
spá margra að hveiti uppskera
landsins muni innan mjög margra
ára verða 500 miljón bushel.
Hversu mikið sem járnbrautir
aukast í landinu, þá verða þær
með öllu ónógar til þess að flytja
]>á feikna fúlgu. Eins og nú
stendur kostar það 34 cent á hvert
bushel að flytja 'hveiti frá Moose
Taw til Liverpool. Ef það væri
flutt um Panama skurö, þá mundi
flutnings kostnaður nema aðeins
22 oentum, sem er 16 centa mun-
ur á hvert bushel, og er það firna
mikil upphæð. Ef þungur skatt-
ur er lagöur á þau skip sem um
skuröinn fara, þá yrði mismun-
urinn nokkru minni, en þó nokk-
ur eigi að síður. Það mun þvi
vcrða eitt af áhugamálum lands
vors í nálægri framtið, að koma
sér svo vel við Bandaríkin, að
Canada skip fái aö “fara um skurð-
inn afarkosta laust.
Fleiri koma-
Rúm 300 þúsund manns hafa
flnzt inn í land vort, til dvalar, frá
1. apríl til 1. nóv. Af þe-'m kornu
rúm 200 þúsund ffá Bandarikjum.
Þetta er nokkru meira en í fyrra.
Frá Bandaríkjum kom þá álika
margt, en nokkru færra frá Eng-
landi. Þetta er þrisvar sinnum
meiri mannfjöldi 'heldur en er i fá-
mennasta fylki landsins Prince
Edward Island, og 35 sinnum
fleira en i Yukon finnst. Það
þyrfti 600 flutningslestir, hverja
með 10 vögnum og 50 manns í
hverjum vagni, til þess að flytja
allan þann grúa úr stað.
Bæjarkosningar.
Fullráðinn er borga,rstjóri
Waugh í því, að bjóða sig ekki
fram á ný til kosningar, og ber við
þvi, að verzlun hans sé svo mikil,
aö hann geti ekki stundað hvort-
tveggja eins vel og vera ætti, eink-
um siðan að félagi hans í verzlun-
inni, Thos. Beattie, fórst í Titanic.
slysinu. Harvey bæjarráðsmaður
hefir gefið kost á sér til embættis-
ins- og sækir fast eftir þvi. Hann
hefir verið bæjarfulltrúi og ráðs-
maður um mörg ár, en að vísu
ekki fengið frægðar orð fyrir
framkvæmdir til framfara borgar-
innar. Bæjar ráð'smenn bjóða sig
])rir fram á ný, Cockburn, Mc,-
Arthur og Douglas. Hinn síðast-
ncfndi hefir verið aðeins eitt ár í
embætti, tók við þvi af Waugh, og
hcfir fengið gott álit fyrir dugnað
og sanngirni. Hann hefir umsjón
nreð öllum bæjar verkum, og er
])að stórum meira starf, heldur en
emlnettisbræður hans hafa að
stunda. Mr. Cockburn er mest
riðinn við rafmagns stöð bæjarins
en McArthur berst fyrir því að
borgin fái vatnsból í Shoal Lake.
— Kosningin fer fram 9. desem-
ber næstkomandi.
Mormónar spjara sig.
Sunnan til í Alberta eru Mor-
mónar fjölmennir, hafa hópast
þangað sunnan að, og gengur vel.
Þeir eru ákafir trúmenn á sína
vísu og fullir áhuga á að útbreiða
sinar skoðanir, enda er það al-
kunnugt, að þeir hafa trúboða í
flestum löndum. Nýlega var það
samþykt á kirkjuþingi þeirra í
Alberta, aö hefjast handa hér í
landi og láta sannleiksljós Mor-
mónskunnar skina yfir Vestur-
land. í því skyni voru ráðnir 300
trúboðar til starfsins i vetur. Þeir
eiga að starfa eingöngu í vestur-
fylkjunum, í Saskatoon og Calgarv
og enn fleiri bæjum og koma við í
hverri sveit sunnan höfuöbrautar
C- P. R. Aðrar kirkjudeildir eru
teknar til að hervæðast og búa sig
undir að bera skjöld gegn hinum
ötulu missionerum Mormóna.
Nótt og dagur.
Hauður njólan frera fal
fellur að bólum drómi,
gvllir hóla, hæð og dal
hýrrar sólar ljómi.
I. G. G.
Mannalát á Islandi.
Magnús Guðnýr Gislason, Rvik,
18 ára. Friðbjörg Magnea Grims-
dóttir, dó á spitala Rvik. Páll
Jcnsson, múrari frá Melshúsum,
61 árs. Marie, kona Hjartar
Frederiksen, Rvík. Guðmundur
Ásgeirsson frá Stað í Hrútafirði,
35 ára, dó á Vifilstaöa hæli. Jón
Sæmundsson, hreppstjóri frá Borg-
arfelli í Skaptártungu, Varðbráð-
kvaddur í Rvík.
Drepsótt í herbuð-
um Tyrkja.
Nýr lífsháski vofir yfir þeim
tyrknesku hermönnum, sem verða
ekki vopnbitnir í orustum, en það
er kólera. Fjöldi manns er sagö-
ur sýkjast af þeirri drepsótt á
hverjum degi. Fréttamenn segja
það voðalega sjón er fyrir þá ber
meðfram jámbrautum utan Mikla-
garðs. Sóttveikir aumingjar
skriða til járnbrautarstöðva í
þeirri von, að verða fluttir til
spítala í Miklagarði, eða fá ein-
hverja aðhjúkrun, og liggjaJ svo í
kösum meðfram jámbrautinni.
Margar lestir koma daglega til
höfuðborgar með harmenn sem
hafa orðið örmagna af vosbúð og
hungri og sama sagan er sögð af
ástandinu í víggirðingunum i
Tchatalja.
Til höfúðborgjar streyima dag-
lega flóttamenn svo þúsundum
skiftir, mest konur og börn. Er
þaö hinn mesti vandi að koma því
fólki niður og forða því hungri og
drepsótt. Tyrkir tóku það ráð að
flytja ])að af sér jafnharðan yfir
sundið til Litlu-Asiu, en þar verð-
ur guð og góðir menn að sjá fyrir
þvi. vegna þess að stjórnin getur
með .engu móti hjálpað þeim að
svo kornnu. Fólkinu er sleft Iausu
i hafnarlx>rgum og á brautarstööv-
unurn og sleft þar á gaddinn, en
þaö er IxÝtin að landslýðurinn sem
fyrir er, eru alt Múhameðs trúar
menn, brjóstgóðir við aumingja og
örlátir og deila bita og sopa með
þessum flýjandi farandlýð.
Um síðustu helgi var Tyrkja
stjórn farin að sjá, að með þeim
óförum sem gengið hafa yfir faer-
inn og vfirvofandi drepsótt, mundi
sér ekki vera fært, að halda áfram
stríðinu, og hefir því beðiö um
vopnahlé. Ekki hefir því verið
játað ennþá, þó liklegt sé með at-
beina stórveldanna, að stríðinu
létti von bráðar. Bf ekki kemur
])á önnur hrynan út af því hvernig
skifta skuli löndum hins marg-
hrjáöa Tvrkja.
Á skemtiferð til íslands
Eftir A. S. Bardal.
Fg þykist nú vera búinn að gera
afsökun mína við lesendur Lög-
bergs, og leysa frá fréttaskjóðunni
um ferð mina á íslandi. Eg gæti
hér látið staðar nema, því aö eg
var kominn að ferðalokum þar
sem eg hætti seinast. Eg var þar
að! auki búinn að minnast á þá
hlið Reykjavíkur, sem mér þóitti
nýstárlegust, en að sú hliðin var
verð vita en ekki lofs, er ekki mér
að kenna. Eg átti eftir að segja
frá því, er mér er ljúft aö minn,
ast, en það eru alúðar viðtökur
frænda og kunningja. Hjá ná-
frænda mínum Halldóri Tónssyni
hefði eg líklega dvalið þann tím-
ann, sem eg stóð við í Rvík, ef
-ekki hefði viljað til það hrapar-
lega slys, að yngri sonur hans
brendi sig hættulega i Laugunum
skamt frá borginni, svo að vaka
varð yfir honum dag og nótt.
Hann var úr lífshætitu kominn
þegar eg vissi seinast, en var
þungt haldinn meðan við stóÖum
við í hænunr. Hjá Halldóri og
hans góðu konu höfðum við ágæt-
ar viðtökur. iÞetta mótlæti sá
ekki á þeim hjónum, þó að vitan-
lega hafi tekið þeim sárt undir
niðri. Þeirra hýra viðmót og
hógværa glaðværö við gesti sína
undir þessum kringumstæðum.
sýndi bezt stillingu þeirra. Sami
alúðlegi góðvildar svipurinn skein
a hverju andliti á því he’m:li. Við
hugsum með ánægju til baka, til
þeirrar stundar er við dvöldúm
bar, og dáöumst að þeirri staö-
festu, er mótlæti virtist ekkert bita
á. Halldór frændi hefir verið
hamingju maður, átt góða konu,
mannvænleg börn og beztu menn
fyrir vini; ef óvinum hans hefir
tekist að bregöa skugga á ham-
ingju hans, þá þykist eg vka að
ekki verði það nema um stundar
sakir. Eg trúi því fastlega að
þeim snúizt alt til got»s, sem guð
elska.
Annað systkinabarn við mig í
Reykjavík er Valgerður biskups-
frú. Herra Þórhallur var á
visitaziuferð norður í landi. en
hún liggur rúmföst í langri Lgu,
og því kom eg þar ekki, þj að
sonur þeirra hjóna gerði það af
frændsemi, að bjóða mér þangað.
Laufás heitir biskupssetrið og
stendur í stóru túni, með g<’>ðum
engjabletti fyrir framan. Þar
var áður stórgrýtisurð og foræði,
er biskupinn hefir grætt upp og
gert að bygöu bóli. Það er kunn-
ugt, að hann er mjög mikill bii-
maöur, og verkin sýna rnerkin í
Laufási, að hann er stórvlrkur að
])ví skapi.
Við heimsóttum Thór Jensen
kaupmann og konu hans, sem er
systir Chris Richert i! St. Paul.
|Þó:r var unglingur í Bryðabúð
á Borðeyri þegar eg fór að heim-
an, en þetta befir piltur príklað s;g
upp, að liann er sagður einn rik-
asti kauptnaöur á öllu íslandi.
Hús hans er eitt það fallegasta
sem eg sá á íslandi, me'ð prýðileg-
um blómagarði umhverfis og gos-
brunni i. Það stendur við tjörn-
ina austanverða,.á fallegum stað.
Þati hjón eiga ellefu börn, öll
efnileg.
. Ef dæma skyldi eftir þvl heim-
ili, þá ætti að vera eins hægt aö
verða rikur á íslandi einsog í
Ameríku.
Loks skal eg geta um einn mann,
sent eg hafði gaman af að heim-
sækja, en það var Tóhann kaup-
maöur Jóhannesson, bróðir Dr.
Sigurðar í Wynyard. Jóhanti er
allra manna skjótastur í viðbragði
og í orðum, og hjólliðugur einsog
vel smurður vindhani. En hann
er vindhananum ólíkttr að þ-f, að
hann snýr sér altaf upp í vindinn
og Þykir hann aldrei nógu hvass.
Jóhann er ákafamaður og kvart-
aði mjög undan seinlæti þeirra,
sem hann ætti viö áð skifta, þótti
þeir gleyntnir á loforð sín um til-
teknar stundir og staði. Mér var
sagt, að hann ætti tiunda hlutann
af höfuðstaðnum eða vel það.
Ekki lætur Jóhann efni sin fara
til ónýtis, því að hann er góður
bindindismaður og fratnúrskar-
andi útsjónarsamur og duglegur.
Eg hitti Björn Páfeson á förn-
um vegi í Rvík; hann er nú orðinn
lögfræðingur og ritstjóri blaðsins
Reykjavík. Bjössi sagði að bjór-
inn væri farinn að súrna hjá þeim
heima. Það ætti að borga sig
fyrir bændur, að kaupa hann til
að súrsa í honum, því að nú er
lítið utn sýru heirna, siðan hætt
Var að færa frá.
Við komum á tvo Goodtemplarq,
fundi og höfðum ánægju af því.
Goodtemplarar á íslandi hrósa
fögrum sigri, er þeir orkuöu því,
að fá afnuminn innflutning á á-
fengum drykkjum til íslands. Mót-
stöðumenn þeirra halda þeim vak-
andi eigi að síður, og gerðu þeir
víst einar fjórar atrennur að því
á þingi í sumar að fá aðflutnings-
bannið afnutnið. Þeir unnu á viö
hverja atreið og 'í seinasta sinn
tnunaðj ekki nema emit atkvæði,
að þeim tækist að vinna aðflutn-
ingsbanninu að fullu. Það væri
landinu mikið mein og góðu mál-
efni mikill bagi, að verða að víkja
og hörfa aftur á þak. Þaö væri
sömuleiðis vanhugsað og ranglátt,
að afnenta lögin, áður en þatt fá
að sýna sig í framkvæmdinni.
Eg slcora á alla sanna íslend-
inga, að standa sem fastast með
vínbannslögunum, og láta ekki
óvini þeirra brjóta þau á bak aftur.
Allir góðir og þjóðhollir menn
ættu að taka höntrum saman til
þess að stuðla að því að lögin fái
að standa þartil það er reynt hve
holl þau eru fyrir land og lýð.
Alþingi Isilands gaf heiminum.
frægt og fagurt eftirdæmi er það
fyrirbauð vinsölu og gerði Bakkus
lögrækan úr landi. |Þá frægð má
það ekki bletta, hvorki sjálfs sin
vegna né landsins né góðs mál-
efnis.
Á alþingi kom eg allra snögg-
vast og sá þar nokkra gamla kunn-
ingja, Jón Ólafson og Einar Hjör-
'eifsson m. fl. Þar sat margt af
úrvals mönnum og mun óvíða
finnast gervilegri hópur. Mér
þótti slæmt að geta ekki dvalið
þar dálitið, til að kynnast mönnum
og málum. Eg sá þar fornan v'n
minn, sem eg gat ekki talað við;
það var Tryggvi Bjarnason, þing-
maður Húnvetninga, bróðir séra
Jóhanns Bjarnasonar 1 Arborg,
Manitoba. Maður finnur marg n
leikbróðir ef maður leitar vel, en
Trvggvi var sá eini af gömlum
félögum frá smala árunum, senr
eg sá á alþingi.
Seinasta ferðalag okkar á hest-
baki \gir til Hafnafjarðar. Það
er einkennilegur lítill kaupstaður,
mest sjómannabýli að mér virtist.
Þar er góð höfn og mikið verkað
af saltfiski. Við heimsóktum þar
Jóhannes Sveinsson og var vel
tekiö. Hann var að raka á mó'.i
heyi, senr hann haföi keypt cg lát-
ið flytja að á bát, því aö eng'nn
heyskapur er við kaupstaðinn.
Hafnarfjörður var fyrstur til að
taka upp raflýsing allra kauptúna
á Islandi og notaði til þe-s
lítinn læk, sem rennur gegn-
um bæinn. jÞar var einnig
stofnsett hin fyrsta smíðastofa
meö vatnskrafti, þarsem vand-
smíðaðir innviöir í hús voru
gerðir, svo sem hurðir, gluggar og
dyra umbúningar, og ætla eg að
Jóhannes hafi verið frumkvöðull
þessara framfara.
Hafnarfjörður er líka merkileg-
ur fyrir það, að! þar var verkfall
gert til að fá kauphækkun, líklega
það fyrsta sem orðið hefir á land'-
inu, og er því sögtílegra, sem
stúlkur gerðu það, en ekki karl-
menn. Stúlkur stunda þar vinnu
við að þurka fisk. og gerðu sam-
tök til að heimta hærra kaup og
fengu það jafnskjótt og þær sýndu
að þeim var alvara. Það er ekki
að efa, aö þær liafa haft góðan
málstaðinn.
Við fórum frá þessum kven-
frelsis bæ undir kveldið, og skild-
um þá til fulls og alls við hestana.
Eg hét því þá, að eg skyldi reyna
að fá mér liest vestur áður langt
Iiði, og efndist það von bráöar.
Þetta minnir mig á dálitið at-
vik, sem kom fyrir mig í Rvík
árið 1884. Þá kom eg þar alveg
ókunnugur og bað um vinnu hjá
einum stóra kaupmanninum og
fékk hana. Eg var látinn bera
kol á handbörum á móti kven-
manni og likaði það allvel, nema
mér þótti hún láta of mikið á bör-
urnar og hafði orð á því. Hún
sagði að við mundum verða rekin,
ef við fyltum ekki börurnar, og
svo varð að vera, að við bárum
þær með stórum kúf. Að viku
liðinni var okkur goldið kaupiö,
mér 1 kr. en henni 50 aurar á dag.
Mér fannst þetta svo ósanngjarnt,
að eg réðist i að hafa orö á þvi viö
kaupmanninn, Eg fékk það svar,
að eg gæti farið ef mér líkaði ekki,
Eg sagði honum, að ekki hjálpaði
það þessu óréttlæti né ekkjunni til
að sjá fyrir börnum sínum, og
skildum við það. — Löngu seinna
skrifaði þessi kona mér og sendi
mér silfurskeið í par.klætisskyni,
kvaðst jafnan hafa fengið 50 aura
viðbót við daglaunin — á laun vit-
anlega viö hitt verkafólkið, hjá
þessum sama kaupmanni.
Kaupgjald hefir mikið hækkað
á ísland'i síðan þetta gerðist, enda
hefir fólkinu fjölgað að því skapi,
þó nokkur útflutningur hafi átt
sér stað. Nú er ekki eins mikil
ástæða og áður var fyrir trúlofuð
pör að fresta því að gifta
sig ár eftir ár, af ótta fyr-
ir því að þau mundu fara
á hreppinn, ef þau lcynnu að f jölga
mannkyninu. Miklu færra fólk
er á sveitinni nú en áöur, þegar eg
]>ekti til. Óskandi væri að þe:m
fáu fjölskyldum, sem eru á sveft
heima eingöngu fyrir þá sök, að
bömin eru svo mörg að þau geta
ekki forsorgað þau, — óskandi
væri, segi eg, að þeim yröi hjálpað
til að komast til Canada, þarsem
þau eru líkleg td aö geta alið upp
börn sin einsog óháðar manneskj-
ur.
Ur bænum
Herra Sigúrður Christopherson
Crescent B. C. var staddur hér í
borg um helgina, að heimsækj"
kunningja. Hann fór vestur t'l
Argyle í vikunni.
Mr. T. H. Johnson M. P. P. fó
vestur til Baldur, Man. á miðv" u-
dagsmorgun, og einhverjir fle;r
✓ •
\ NÚMER 47
landar hér úr bænum. Mr. John-
son mun hafa farið að sjá föður
sinn Jón Björnsson, sem nú er rétt
áttræður, og óska honum til ham-
ingju á áttatugasta afmælisdegi
hans.
Staddir eru hér í bænum þeir
Skúli og Jón Sigfússynir og Snæ-
björn Einarsson, allir í verzlunar-
erindum.
firði; Guðmundur Kr. Sigurðsson, úr-
smiður úr Reykjavík, og Þórarinn
Magnússon niaskínumaður.
Herra H. S. Bardal hefir fengið
miklar birgöir af alveg Ijómandi fall-
egum jóla- og nýárskortum nteð ís-
lenzkri áritun. Eru þau nú til sölu í
búð hans og hjá öllum útsölumönnum
hans út um bygöir. Notið tækifæriö
að ná í þatt, landar, áður en þau ganga
út.
Nýkomin ísafold minnist þann-
ig á mannskaðasamskotin héðan
að vestan: “Vestur-ísLndingtr
hafa hlaupið drengilega undir
bagga með þeim. Nýlega hefir
nefndin i Winnipeg sent Magn-
úsi Jónssyni sýslumanni, for,-
manni samskotanefndarinnar hér
1024,09 dollara. I samskotanefnd-
inni vestra vortt: Ingibjörg J.
Clemens, Lovísa Ólafsson, Jóna
Gotximan, Inga Marteinsson. As-
dis Hinriksson, Carolina Dalman
og Jónina Johnson.”
Mr. Hermann G. Nordal, Leslie
Sask., sent margir munu kannast
við, siðan hann var hjá H. S.
Bardal, tóksala, biðttr ])ess getið,
að hann hafi nú tekið að sér sölu
ísl. bóka í Lesb'e, og að hann hafi
nýlega fcngið birgðir af nýkomn-
tttn bókttm, svo og nýárs og jóla
kortum með íslenzkri álitran.
Átta þúsund dollara skaðabæt-
ur voru 9 ára gömlum dreng hér
í borg dæmdar fyrir áfielli er hann
beið í vor í apríl mánuöi. Hann
varð þá fyrir strætisvagni og
Iemstraðist svo að taka varð af
honum höndina. Farið var fram
á að strætisvagnafélagið greiddi
$20,000 i skaðabætur, en $8,o:x)
fengust aðeins, svo sem fyr var á
vikið.
Mr. og Mrs. Sigurjón Jónas-on
sem dvalið hefir hér i borg nokkra
undanfarna mánuði fluttust héðan
ut í Álftavatnsþygð í þessari viktt.
Mrs. Jónasson hefir verið heilsu-
lasin og gekk undir uppskurð fyr-
ir nokkru. Uppskurðinn gerði
Dr. B. T. Brandson og tókst hann
ágætlega. |Þau hjónin bVðja Lög-
berg að flytja Dr. Brandson inni-
legasta þakklæti sitt fyrir þá mikltt
alúð og frábæna umönnun sem
hann hafi sýnt í þeirra garð, og
látið þeim í té mikið af læknis-
hjálpinni ókeypis.
Þann 25. okt. síðastliðinn lést
að Baldur, P. O. Man. Sigurveig
Aðalbjörg, dóttir Mr. og Mrs.
Péturs Christophersons 12 ára
gömul. Var mjög vel gefin, gott
og efnilegt bam. Dauðamein
hennar varð máttleysissýki.
Herra Siguröttr J. Jóhannesson,
skáld, kom úr íslandsferð sinni á
þriðjudagskveldið. Var búinn að
vera á sjöttnda mánuö í burtu; ferö-
aðist hatin víða lattdveg ttnt tsland og
brívegis kring um það með skinttm.
Eengst var hann í Reykjavík hjá Tó-
'iannesi Nordal frænda sínum. Með
Nigurði kom þetta fólk: Tvær systur,
-igrún og Anna, Hjartardætur, önn-
•r frá Brokey, hin frá Bílduhóli á
"kóvarströnd : enn fremur piltar brír :
'óhann Sjgurðsson, bakari, frá Eyja-
Hvaðanœfa.
—Við síðasta manntal kom það
fram, að þingsætum var mjög
misjaínlega skift milli vestur og
austurlands. Samkvæmt gildandi
lögum ættu sléttufylkin, ernkum
Alberta og Saskatchewan að hafa
stóruni fleiri fulltrúa á alþingi
heldur en þau nú hafa og sömu-
leiðis ættu sum austurfylkin að
hafa farri fulltrúa en nú hafa
þau á þingi. Það mundi varla
hafa staðið á því hjá Borden
stjórninni, að kippa þessu í lag.
ef hún hefði búist við þvi að henni
heföi orðið stvrkur að fjölgun
þingmanna. En nú er því yfir
lýst, að þar á verði engin breyting
gerð á þessu þingi, sem nú fer í
höpd, heldur verði þaö mál látiö
biða hentugri eða seinni tíma.
—Fyrir norðan Prince Rupert
er verið að vinna kopamámu, og
er sagt, sem ótrúlegt þykir, að
búið sé að grafa upp 12 miljónir
'tonna af koparblending er inni-
haldi um 4 dala virði af kopar í
hverjtt tonni. Um 500 manns er
sagt að þar hafi verið að verki í
nokkum tíma.
—A braðlest suður i Pensylvania
skaut stúlka móður sina til bana.
Ógreinileg frásaga grernir, að
stúlkan hafi ætlað að skjóta ræn-
ingja, en hitt móður sína.
—Fyrir nokkrum mánuðutn var
ransakað um sjón allra vagnstjóra
hjá einu járnbrautarfélagi vestur-
lands. Þá komst það upp, aö
einn elzti vagnstjórinn kunni
hvorki að lesa né skrifa. Hann
var strax settur frá, en boðiö að
taka við skottu togreið, sem dreg-
ur í sundur lestir við vagnstöðvar.
Honum leizt ekki á þá breyting.
sem ekki var von, og bað um
þriggja mánaða frí, og þaö fékk
1 hann. Eftir það fór hann heim til
I sin, útvegaði sér siðan kennara og
fór að læra að draga til stafs og
þekkja stafina. Honttm fór svo
fljótt frarn að eftir þessa þrjá
mánuði skrifaði hann yfirmanni
bréf, og tjáði honum aö nú væri
ekkert því til fyrirstöðu, að hann
tæki við sínu fyrra starfi. jÞað
þótti sjálfsagt, að veita honum
það, ekki sizt vegna þess dugnað-
ar sem liann hafði sýnt og áræði
að leggja út á “mentaveginn” á
rosknum aldri.
—Það er nú fullgert, að skinið
Royal George verði sett .á flot áð-
ur en mámiðurmni er úti. Hinn
fullkomnasti útbúnaður og færustu
menn hafa verið fengnir til að
reyna sig vi% skipið.
t