Lögberg - 05.12.1912, Blaðsíða 3

LQGBERG. FIMTUDAC.rVN 5. DESIJMBER 1912.
3-
Að Hclum í HJaltadaL
IJr hinni nýprcntuðu bók “Draum-
ar” eftir Hernumn Jónsson.
Þegar Hertnann fv. alþingis-
maöur Jónsson sagöi hér i vetur
nokkra drauma sina, vakti þaö ó-
venju niikla athygli, hvar sem til
spurðist, því bæði voru draum-
arnir mjög merkilegir og allir, er
Hermann þektu, trúðu að haain
-egði rétt og satt frá'.
,Nú erti draumar þessir kommr
á prent i vandaðri 11 arka bók í
“íslendingasögubroti”, og kostar
bókin innheft kr. 1,60.
Eúis og kunnugt er, er aðal-
draumurinn endursaminn kafli úr
Njálu, sagður af Katli úr Mörk,
og er þessi frásögn miklu tiíkomu-
meiri hér og í sjálfu sér trúlegri,
en hin, sem í sögunni stendur.
Auk hinna áðurnefndu draurna
er í þessari bók sagt frá ýmsum
smáviðburðum allmcrkilegum í við-
bæti aftanvið, og Ioks er eftirmálii
eftir dr. Guðmund Finnbogason.
Hér i blaS.nu verður birt dá-
lit'ð sýnishorn af draumunum: -
iÞað var snemrna 1 maí ísa»- og
tn'slinga vorið 1882. Eg hafði á-
kveðl’ð að fara Jtá tim vorið eitt-
hvað út í heiminn. En Hallgrim-
ur bróðir minn var þá um vetur-
inn síðara ár sitt i Möðruvalla-
skóla, og að afloknu prófi þar
ætlaði hann á búnaðarskólann á
Hólunt í Hjaltadal, er var stofn-
aður þar um vor'ð. Hann lagði
ntjög fast að mélr í bréfum sinum,
að eg færi í Hólaskóla, og sagð-
ist sækja um skólann fyrir ntig til
vonar og vara. Eg dvalcVst þá í
Mýri 1 Bárðardal og beiö eftir
Hallgrími. Þangað ætlaði hann.
að koma áður en hann íær: vestur,
þvi móðir okkar, Sigríðttr Jóns-
duttir, var þar þá til heimilis.
Eg l>eið albúinn eptír Hallgrími.
Ef eg fengi skólann, ætlaði eg
með honttrn vestur að Hólum; en
að öðntnt kosti austur á Seyðis-
fjörð, því að þaðan ætlaði eg utan.
En meðan eg beið i þessari ó-
vissu, dreymdi mig þennan le’ðslu:-
draum, er eg ætla að minnast litiiö1
eitt á. Eg áleit þá, að þessi
draumur væri sá langmerkilegasti,
er mJg hefði dreymt. Eg sagði
móður m'nni, fósturforeldrtiin
mintim og börnum þeirra draum-
inn og svo Hallgrími, þegar hann
kom og flutti mér þá fregtt, að eg
fengi inntöku í Hólaskóla.
Fyrst dreyntdi mig, að Hall-
grímur bróðir minn var kominn og
sagði ntér að eg fengi skólann.
Svo þótt: mér við leggja af stað
vestur, og er það 1 stuttu máli að
segja, að mig dreymdli nákvæm-
lega hvert einasta atriði, smátt og
stórt, sem síðar kom fyrir í vök-
unni, alla leið frá Mýri í Bárðar-
dal og vestur að Hólum t Hjalta-
dal. Á Hólttm þóttist eg litast
talsvert um, og sá eg þar Jósep J.
Bjömsson skólastjóra og Krist-
rúmt konu hans. Það er t fljótu
máli sagt, og það með sönnu, aö
þó eg hefði skr fað orð og atburði
nákvæmlega upp, þá heföi eg ekki
getað sagt greinilegar frá því eftir
ferðina, en eg sagði þá fyrirfram.
Hallgrímttr sagðist álíta, að fert5in
gengi nákvæmlega eftir draumn-
um, og að ininsta kosti hefði hann
hugsað sér sömtt náttstaði og mig
dreymdi, þar til er við legðum firá
Möðntvölium. Sérstaklega tók
hann til þess, hve rétt eg lýsti
þeirn mönnum sem mundtt verða
á vegi okkar, og eg hafði ekki séð
áðttr. Hann ltafði séð Jósep skóla-
stjóra og konu hans, og veitt þem
allnána eft’rtekt; en hann sagðist
alls ekki geta lýst þeitn jafn glögg-
lega. Aðeins ei:tt sagði hann að
skeikaöi í draumnttm, sem hann
vissi um, og það væri lýsing á fjall-
vegnum, sem við yrðmm að fara
yfir m'lli Eyafjarðar og Skaga-
fjarðar. — Við myndum fara
Öxnadalsheiði, Hjaltadalsheiði eða
þá Heljardalsheiði, og lýsing min
ætti eigi við neina þe’rra.
Eg get ekki dvalist lengur við
drauntinn og ferðlina, nema aðeins
yfir fjallveginn. Þegar við 1
draumniim lögðum frá Möðrtt-
völlttm i Hörgárdal, féll eg í dýpri
eða þyngri leiðsltti en áður. Smá-
atvikin hurfu, en hin límdust enn j
fastara inn i mig. Yfir fjallveg- í
inn þótti mér þriðji maöur hafa i
bæst við. En Hiugitr minn fest’st;
eigi við neitt, fyr en við komum í
upp á háf jallið; þá þótti mér!
myrkttr koma á mikið og nistandi
köld gola. Mér þótti við berast
hratt áfram, en í myrkrinu bjóst
eg eigi v ð að hægt væri aði rata
yfir jökulinn. Eg sé þá, að fjórði
maðurinn er kom'nn í hópinn, og
réð hann förinni.
Þann mann hefi eg hvorki séð
fyr né síðar.
Hann var stór og mikilúðugur,
og hiinn hvatlegastt.
Eg spyr, hvort nokkur vegur sé
til að rata.
|Þá leit hann til min föstum attg-
um og sagði : ‘‘Það er engin
hætta, en settu vel á þig stefnuna.”
- Eg ve t þá 1 svefnimtm, að eg
er í draumleiðslu, og hugsa að
þessi atbtiröur skifti m.klj máli
fyr.r mig. Reyndi eg þá að festa
hann i minni míntt, svo sem unt
var, og setti á ntiig vindstöðuna.
Fann eg að hún var á ystu hár-
unttm á ltægra augabrúninn', og
og virtist mér kuldmn af henni
svo mtkill, að likast var sem is-
nálar stæðu þar inn í besn.
Þá er nft að hverfa að vökunrii.
Þegar viö Hallgrímur komunt
að Möðruvöllum, var okkur helzt
ráðið til að fara Héðinsskörð', því
að þá d;iga var veðtir bjart cg
gott. Við htigsuðum svo að fara
að Baugaseli, insta bæ i Reykár-
dal, um kveklið. Hallgrímur s?gvi
þá, að lýsing tnín á fjallvegintun
tnyndi reynast rétt, sem líka varð
raun á. .
Við konntmi á næsta bæ fyrir
neðan Battgasel og spurðum eftir
skörðunttm, og var okkur sagt, aö
þar væri staddur maðttr frá Hól-
tttn 1 Hjaltadal, er ætlaöi vestiir
yfir skörð næsta ntorgun. Okkur
þótti vænkast ráðið, að fá þm
kunnttgan mann til samfylgdar.
Þegar við' sáum ntanninn, þekti eg
þegar, að sá var hinn sami er mér
þótti verða okkur santferða alla
leið yfir fjallið.
Næsta morgun var vcður þung-
búiö i Iofti; þoka á f jöllttm og
sleit úr honuni kalsahrívarhra 1-
anda. Einttm eða tveim dögiitn,
áður hafði Gttðm .gagnfræðingur
Guðmundsson, er nú býr á Þúfna-
völhim i Hörgárdal, farið vestur
yfir skörðin, og var honutn fvbt
frá Baugaseli ttpp á háfjallið.
Fylgdarmaður ltans sagði okkttr.
að á öllunt jöklinttm væri lausa-
tnjöll vel í miðjan kálfa. Sagði
hann, að þótt nokkuð kynni að
hafa snjóað síðan, myndi slóðin
sjást, ef eigi hefði rent í hana, sem
ailir töldu óliklegt. Við lögðtim
á stað snemma dags, og var rikt
tekið fram við okkur, að við yrð-
tim aö snúa aftur, ef eigi mætti
fyllilega treysta á slóðina.
Héðinsskörðum er þannig liátt-
að, að uppi á háfjallinu liggur
jökull á öllum timum árs. |Þó
svifar úr skarðinu sjálftt, setn er
eigi nema örfáir faömar á lengd;
en í þetta skifti var samfeld fann-
breiða yfir alt, og niðttr i dala-
l>otna. Beggja vegna við skarðið
er síu-tt og brcitt brekka, ett svo
keinttr löng ríg dálítið afliðandi
flatneskja.
Þegar við vorum langt kotnnir
upp úr dalbotninum, var o’-ðin
ditnm þoka, og talsvert mikil logn-
drifa, en slóðina sáurni við glögg-
lega, en alt af óský-rðist þó slóðin.
I/>ks sáum við deila fyrir tveim
svörtum höntrum, og sagði Gunn-
laugtir, svo hét samferöamaður
okkar, að þetta værtt hamrarnir
beggja megín við Héðinsskarðið.
En á svipstundu kom þá skörp
kæla og renningskóf, svo að slóðin
hvarf. Við afréðum þ°gar orða-
Iaust að snúa aftur. En eigi höfð-
um við gengið nerna örfáa faðma,
þar til slóð okkar var einnig með
ölltt horfin, og ekkert sást nema
fönnin und’r fótum okkar og hríð-
armyrkrið kringunt ckkur.
Við námttm staðar til að ráð-
gast ttnt hvað nú væri vænlegist að
gera. Enginn treys'i t að r ta,
þó viö snérum aftur. Ég réði
eátdregið til að halda áfram, oj
sagðist ábyrgjast að eg fy->di
skarðið, og að Gttnnlaugitr ntunri
fremttr átta* sig á einhverju að
vestanverðu. — En sannast að
segja trevsti eg meira draumi mín-
um en honunt.
Við réðum því af að ha’da áfram
og fundum fljótt skarðið, og var
þar allni’kið kóf. Þega- við kom-
um niðúr fyrir brekktina binu-
ntegin, sáum við að ámng'irs'aust
var með öllu að grenríaM eftir
slóð Guðmundar, því að fannkom-
an var afskapleg og claiiTiö renn-
ingsskr ð. Golan var þir þó mj "g
litil, en mjöllin mikil og hms. Með
fannkomtinni var og svarta þoka.
Rétt til vinstri ltandar þama var
uröarh'ass og gengu þe;r þangað;
ætlaði Gunnlaugur aö vita, hvo t
hann gæti ekki áttað sig þar. En
mig greip alt í eintt svo mikið
máttleysi, að eg settist niður í
fönn;na, og' fanst mér eins og
hvislað væri að mér um leið:
'Mundtt nú vel eftir sternunni i
draumnunt og vindstöðunni, þAtt
óglögt sé; það ertt, ems og þú
manst, yztu hárin á hægri auga-
brúninni. og um leið fanst mér
eins og ísströnglum vera stungið
þar inn í höfuð ntér.
Ee spralt þegar á fætur og gekk
til félasa minni. Kend’ eg ntér
einkis meins. Eg spurði þá. hvað
þeir segðtt nú Þl. Gunnlaiuntr
j saeði að e:gi væri m;kið hægt að
I sefria í kolsvarta ntvrkri tippi • á
j hájökli. og ef að út af bæri, væru
hamrar og afskapa hættur. Þá
spitrði eg hann hvort hann vissi
stefnuna þaðan sem v:ð vorum.
Hann benti og sarði að hún væri
nálægt þessu. Eg sagði þar á j
j móti, að hún mundi nákvæmlega j
vera sú, er eg benti. Munaði ná- 1
lægt þvi um þriðjung úr hring-
máli á stefnu okkar. Hann sagði,
að eg ltefði áreiðanlega rangt fy-
ir mér, en eg maldaði í nióinn. Þá
sptirði ltann mig, livort eg væri
kunnur um þessar sló'ir, en eg
sagðist alclrei fyr hafa komið þar
vestur, aldrei komið leng’a en t
Eyjafjörð, én alt fyrir }>að vi=si
eg að hans stefna væri röng, cg
eftir henni næðúnt við al trei
mannabygðum. Þar á nióti sagð-
ist eg þora aö ábyrgjast, að mín
stefna væri rétt, og að eg gæti
fylgt henni. Gunnl. sagði þá, að
ef við færuni eftir Itenni, þá letit-
um við norður á Hagafjall, sem
væri lukt liömrum á alla vegu, og
sér dytti ekki í hug sú vitleysa. að
fylgja mér þangað. Eg sagð;st
heldur eigi láta hann ráða stefn-
unni, og yröi hver að ábyrgjast
sjálfan sig.
Við bræður skildum svo við
Gunnlaug og gengum þangað, sem
við komum niður af brekkunni r g
eg hafði sezt niður. Eg spttrði
Umboðsmenn Lögbergs:
Jón Jónsson, Svold, N. D. ,
J. S. Víttin, Upham, N. D. n.
. Gillis Lcifur, Pembina, N. D.
K. S. Askdal, Minncota, Minn.
Jón Pétursson, Ginili, Man.
Jón Ólafsson, Brú, Man.
Olgeir Frederickson, Glenboro, Man.
Jón Björnsson, Baldur, Man.
Ragnar Sniith, 824 i3th St., Brandon, Man.
A. J. Skagfeld, Hove, Man.
D. Yaldim»rsson, Oak Point, Man.
S. Frinarsson, Lundar, Man.
Kr. Pétursson, Siglunes, Man.
Oliver Johnson, Winnipegosis, Man.
Jónas Leó, Selkirk, Man,
Sveinbjörn Loptson, Churchbridge, Sask.
Jón Ólafsson, Leslie, Sask.
Jónas Santson, Kristnes, Sask.
J J. Sveinbjörnsson, Elfros, Sask.
G. J. Búdal, Mozart, Sask.
Paul tíjarnason, Wynyard, Sask.
S. S. Anderson, Candahar, Sask.
Chris Paulson, Tantallon, Sask.
O. Sigurðsson, Burnt Lake, Alta.
Sig Mýrdal, 2207 Fernwood Road, Victoria B. C.
Th. Sintonarson, R. F. D. No. 1. Blaine, Wash.
Vér viljunt vinsantlcga mælast til þess að kaupendur
Lögbergs borgi ]>að er þeir kunna að skulda blaðinu til ein-
hverra ofangreindra umboðsntanna blaðsins. Æskilegt
væri ef kaupenclur vildu greiða skuldir sinar án þess að inn-
heimtumenn þyrftu að hafa mikið fyrir þvt.
Mjög ntargir kaupendur blaðsins hafa látið t ljósi ánægju
sína yfir blaðinu, og óhætt ntun aö fullyrða að aldrei ltefir
Lögbcrg verið eins vinsælt og nú. Otgefendur munu ekk-
ert láta ógert t.il þess að sú vinsæld megi haldast, en ætlast
aftur til að kaupendur blaðsins láti þá njóta þess með því að
borga skilvíslega fyrir blaðið.
The Columbia Press. Limited.
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
+
+
♦
+
♦
+
♦
+
♦
+
+
+
+
f
+
+
+
+
+
t
*
+
♦
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
♦
+
+
+
♦
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
(9
Brennivín
er gott fyrir heilsuna ef það er tekiö í hófi
Vér höfum alskonar víntegundir
með sanngjörnu verói. Ekki
borga meir en þiö þurfiö íyrir
ÁKAVITI, SVENSKT PUNCH
OG SVENSKT BRENNIVÍN.
KAUPIÐ AF OKKUR OG SANNFŒRIST
THE CITY LIQUOR STORE
308-310 Notre Dame Ave.
Rétt við hliðina á Librral aalnum. Phone Garry 2286
Kineinacolor myndir verða sýttdar Walker leikhúsi alla næstu viku.
ÖLL
SÖGUNAR
MYLNU
TÆKI
Nú er tími til
kominn, að panta
sögunar áhöld til
að saga við til
vetrarins.
,THE HEQB EUREKA PORTABLB SAW MILL
Mimnud 0 on whcels, for mw-
ing lox Zöft. and un-
Gcr. TVm ( J+V miil is aseasily mov-
ed «s a porta-
. hle thresher.
THE STUART MACHINERY
COMPANY UMITED.
764 Main St„
Winnipt
¥r«AHES _ TREYJA og BUXUR
Vér höfnm stórini 16 af gráutn, brúnum, bláum og köflóttum
fatnaöi. Eiiginn vandi a8 velja hér. Prísarntr eru sanngjarnir
$11, $12, $14, $16, $25
Venjio yður á að kotna til
WHITE & MANAHAN
500 Main Street,
títlhtlnverzlun f Kenora
WIIMNIPEG
t EZTI VERZLUNARSKÓLINN
J
SUCCESS BUSINESS ♦ + +
COLLEGE ♦ + ♦
Cor, Portage Ave. og Edmonton Winnipeg, Man. ♦ + + 4
NAMSGREINAR: Bókhald, hraðrit- DAGSKÓLI |
un, vélritun, réttrit- KVELDSKuLl t 4
un, lögfræði, enska, H tust námsskeiðið 4
bréfaskrift. nú byrjað 4 4
Kontið hvenær sem er. Skrifið idag eftir stórri bók um skólann.
Árituri: Success Business College. Winnipeg, Man.
+
+
+
+
+
EDDY’S ELDSPÝTUR ERU AREIÐANLEGAR
ÞEGAR kveikt er á Eddy’s eldspýtum pá kviknar
altaf fljótt og vel á þeim og brenna með stöðugum,
jöfnum loga.
ÞŒR frábæru eldspýtur eru gerðar úr ágætu efni
tilbúnar í beztu vélum undir eftirliti æfðra manna.
EDDY’S eldspytur eru alla tiO meö þeirri tölu, sem til cr teftin
og eru seldar af beztu kaupmönuum alstaSar.
THE E. B. EDDY COMPANY, Limited
HUII, CANADA. Búa líka til fötur, bala o. fl.
þá Hallgrínt, hvont hann væri eigi
hræddttr við að fylgja mér. Hami
sagði að það væri hvorttveggja,
að við munduni ekki skrija eins og
nú væri ástatt fyrir okkur, ogsvo
treysti hann nteira á dratmt m:m.
sem hann vissi nú að eg færi beint
eftir. Iteldttr en á Gunulaug, sem
hann fyndi að nú væri oröinn al-
gérléga áttaviltur, því að: hann
hefði sagt sitt á hverri stundinni
unt stcfnuna, á meðan þeir hinkr-
uðu við á hæðinni.
Eg sagði Hallgrimi, að eg gæti
ekki íariö eftir nokkru öðru en
draummim, og að eg treysti hon-
um fastlega, ettda vissi eg nú, aö
allur draumurinn með allri sinni
nákvæmtti stefncli að: þessum at-
burði. Hann væri þungamiðja
draumsins, og að eini lifsvegurinn
væri að fara beint eittr honum.
^Mig hefði ekki dreymt á þenna
þátt ef það væri ekki bani okkar
ítð fylgja Gunnlaugi eftir. Eg
benti honunt og sagði, að nákvæm-
Jega eftir ltnu væri stefnan þessi.
Tlann skyldi ganga það langt á
eftir mér, að hann sæi til min, og
segja mér svo, ef eg kynni að
hvika á stefnunni, ef andvarann
lægði algerlega. Einnig bað eg
hann að kalla öðru hvoru til
Gunnlaugs, svo að við vissum, í
hvaða átt liann væri, og reyna með
þessu að halda honum svo1 nærri
okkur sem unt væri, til þess að
geta kallað ltann til okkar. þegar
við værittn úr allri hættu.
Rg gekk hratt yfir snjóauðnina,
og leit hvorki til hægri né vinst.i.
Af og til heyrði ejg Hallgrím kalla,
og einu sinni kallaði Gttnnlaugur).
“Komið þið! komið þið! annars
drepið þið ykkur innan skamms
frant af hömrunuin! D>ks virt-
ist mér votta fyrir tveim tnanns-
sporum í fönninni, og er eg hafði
gengið fáa faðnta áfrant, kom eg
beina linu á mannsslóð, er sást þó
óglögt. E!g staðnæmdist því, og
beiö eftir Hallgrími, og sagði að
nú myndi óhætt að reyna að ná i
Gunnlaug. Við gengunt lttið eitt
afram. og komuni á melhrygg, og
sáum við þaðan sorta fyrir Héð-
insdalnum.
Mér er enn i ntinni, hve kindarleg-
ur Gunnlaugur var, er hann korn
og sagði að við værum komnir
niöur á Kamh. “Hvaöa Kamb?”
spurði eg. — Nú kambinn sem
farinn er upp úr Héðinsdalmtnt.
þegar skörðin eru íarin.
F.g bað Ilallgrím að segja eng-
unt þennan draum ,þyí að mig
langaði ekki að kynjasögttr gengju
af mér i ókunnu héraði. Gttnn-
laug hræddist eg ekki, því auk
þess, sem hann var dálítið upp með
sér og íremur einfaldur, var hann
sneyptur vfir ferðalaginu.
A draum þenna hefi eg minst til
að sýna frant á, hve ábyggilegir
cymir draumar mtnir voru, o|g
hve fastlega eg trúði á þá, þar sem
eg horfði ekki t ai5 yfirgefa kunn-
ugan mann ttppi á jöklinum i
svarta þoktt og mokhríð, og varÖ.
jafnt mtnu ltfi, að bera ábyrgð á
lífi bróðttr ntíns, setn vildi fylgja
mér eftir.
— Það var eina nóttina að kona
vaknaði við það, að bóndi hennar
stitndi og veinaði sárlega af tann-
pínu. Hún kendi sýrt í brjósti
ttm hann, fór upp úr rúminu og
sókti bretinivtnsflöskti inn í skáp.
er hún þreifaöi sig til í myrkrinu.
Bóndinn tók við flöskunni als-
ltugar feginn, helti úr ltenni í
lúku sína og nuddaði sig um kjálk-
ana af öllum kröftufn. Eftir
litla stund hvarf tannptnan. Þ,eg-
ar bóndi kom á fætpr um morg-
uninn. ttrðu allir dauðskelkaöir, á
heimilinu, sem sáu hann. Hann
var kolsvartur t framan eins og
blökkntnaðtir. Konan ltafði teki'ð
blekflösku fyrir brenmvínspela, og
þó að tannpinan læknaðist við
það, þá var útliti bóttdans engin
prýði að því. Blekið var ekta.
enda hefir bóndi hvorki farið til
kirkju né á önnur mannamót snð-
an, en helclur sig heima með stór-
an strút um hálsinn og kjálka-
skjól.
\ ér viljurn að þú minnist þess, að
börn veikjast helzt af næmum sótt-
um, svo sent kíghósta, barnaveiki og
! skarlatssótt, nteð’an þaö hefir kvef.
Chantberlain’s Cough Remedy lækn-
ar kvef fljótt og vel og vamar sótt
næmishættunni. Þetta meðal er frægt
af því hve vel það læknar kvef. Það
er ekkert ópíum í því né önnur svefn
lyf og börnttm má óhætt gefa það.
Fæst alstaðar.
Þú munt íinna, að allir lyfsalar
I bera Chamberlain’s Cough Remedy
vel söguna. Þeir vita af gamalíi
reynslu að það er óbriðgult við hósta
og kvefi, og að það er gott á bragð-
ið og gott að taka það inn. Allir
, selja það.