Lögberg - 12.12.1912, Qupperneq 6

.OOtihKti f'IM I t iMlilNf
12 DESEMBER 1912.
María
EFTIR
H. RIDER HAGGARD
"(}rípiö þá!”
í sama bili réöust hermennirnir, sem voru aö
dansa rétt hjá og biöu þessarar skipunar, á Búana.
Eg heyröi að Thomas Halstead kallaöi upp á ensku:
“iÞaö er úti um ykkur", og rétt á eftir hrópaöi
hann á Zúlúa-tungu, “lofið mér aö tala Við kon-
unginn”.
Dingaan heyrði þetta líka og veifaöi hendinni til
aö sýna aö hann vildi ekki hlusita á hvaö sagt væri,
og hrópaði siðan þrívegis:
"Bulala abatagatil!” það þýð'ir: drepið galdra-
, 1
“Nei, nei Macumazahn”, svaraði stú'kan, sen
nefndist Naya, með sinni blíðu röddu, “nei þú deyrð
ekki, en þú sofnar nú og g’eym'r öllu.”
Og • svo fór, mók færðst yfir miig og eg
gleymdi öllu og sofnaði, — en þaíð veit eg ekki hvað
lengi eg svaf.
Þegar eg vaknaði aftur var kom'nn bjartur
dagur, og sól hátt á lofti. Annaðhvort hafði Naya
blandað drykikinn svefnlyfi, eðai mér hafði aðeins
sofnast vært án þess. Hvort heldur var veit eg ekki.
Mér þótti samt vænt um að eg sofnaði, því að ann-
ars ímynda eg mér að eg hefði gengið af vitinu, því
að þegar eg fór að ranka við mér, og ryfja upp hvað
gerst hafði, en þáð varð ekki fyr en að nokkrum
líina liðnum, þá lá við sjálft að eg ytrði óður.
Eg man það glögt að eg var að furða mig á því,
méðan eg lá j>a,rna í kofanum að almáttugur guð
skvldi láta það viðgamgast að þetta illvirki varð unn-
ið. Hvernig var liægt að samríma j>að hugmyndinni
um miskun'seini guðs og kærleika? Þessir aumingja
Kúar voru að vísu syndugir menn eins og við erum
allir. en vel innrættir menn eigi áð síður og heiðvirð'-
ir eftir sinu Viti. Samt urðu það örlög þeirra að
menmna!
Eg sá aumingja Halstead bregða hnífi og reka ^
hann 1 einn Zúlúann sem var rétt hjá honum. Mað- j verða brytjaðir niður ems og kvikfé aö boði villi-
urinn féll dauður til jarðar og rétt á eftir skar hann manns og haröstjóra nokkurs, og konur þeirra og
annan hermannanna á háls. Búarnir drógu nú líka j börn eftirskilin fbrsjálaus, eða myrt Iitlu siðar svo
hnifa sína — þeir sem höfðu tíma til þess — og j sem raun va.rð á.
reyndu að verja sig £yrir |>essum svörtu djöflum, j Þessi leyndardómur var afarerfiður viðfangs —
sem þustu að þehn í stórum fylkingum. Eg heyrði ; svo erfiður að meir en nægði til að raska jafnvægi i
síðan sagt að j>eim hefðí hepnast að drepa eina sex j sál tniglings-manns sem hafði orðið sjónarvottur að
eða sjö og særa eina tuttugu. En vörn þeirra lauk j þeim ógurlega atburði. sem eg hefi þegar lýst.
mjög skyndilega, því að hvað megnuðu menn vopn- | Eg lield eg hafi nokkra daga- verið rétt á tak-
aðir með hnífum tnóti þessum rnikla sæg? | mörkum þess að missa vitiö. En mentun og ihugun,
Innan stundar höfðu allir Búarnir verið feldir i sem eg átti ekki livað sízt að þakka föður m num,
að jörðu — jafnvel litlu ('rengirnir tveir og Hotten-| kom þá i veg fyrir l>etta. lég rifjaði |>að upp fyrir [
toítarnir, en meðan a j>vi stóð kváðu vrð ogurleg <yp,
vein, griðalxenir og heróp Zúlúanna.
voru föllnu mennimir dregnir burtu, en þó með lífs-j mennmgin |a»»i «■**“**•, 05 **“-u- r . . .
marki - þegar hermennirnir drösluðu þeim burtu jaumkvon og friður minst hvort við anpað yfir blóð- , •N'a-vu Évr,r kofahormð og sagði mer að sendiboðt
slújjust hælar þeirra við jöðrina, líkast þvi. er svartir ugar grafir þcirra er dóu fómardauða. | væri tontirm frá konunginum. Eg spratt upp frá
tnaurar eru að draga burt með sér særða orma eða Eg leit þvi r.vo á i æsku minni og reynsluleysi, matnum þó að eg^vær, ekflci nema hálfbú nn að b rða,
skcrkvikindi að einhver óumræ'ðilegur tilgangur l'ægi baik við þessi fram að dvrum á gyrðimgun
g voru ! hermdarverk, og a’ð nauðsynlegt heíði verið, að þess- j gamla kunningja mínum Kambula.
hún við og hallaði sér að mér, “að þú eigir nú no kra
konu? Kona j>in getur verið sk’lin frá þér fyrr
fult og alt, eða þú sért orði.ia ekkiil.”
“Við hvað áttu?” spu.rði eg.
“Eg? Ekki ne'tt; horfðu ekk: svona reiðul ga
á mig Macumazahn. Annað e'ns og þe.ta hef.r kom-
ið fyrir i veröldinni; er ekk' svo?”
“Naya”, sagði eg, ”þú gegnir tvennskcnar voi 'u
hlutverki — j>ú ert bæði hér til að laða mig að þér
og njósna — ]>ctta veiztu að eg segi satt.”
“Getur vel veriö, Macumazahn”, svaraði hún.
“En finst þér rétt að árrucla mér fyrir það, ef eg
gerí það af fúsum vi'ja, og mig langar til: að þú
verðir maðurinn minn?”
“Eg veit ekki”', svaraði eg. "Eg veit ekki hve-
nær mér verður slept hé'ðan.”
“Hvernig á cg að geta sagt j>ér j>að Macum- ®
azahn?” svaraði Naya og strauk hönd mína blíðlega,
“en eg held j>ess veröi ekki langt að bíða. En þegar
jjú ert farinn Macumazahn, þá reyndu að hugsi til
min blíðlega. þvi að eg hefi þó reynt aði gira þér
fangavistina sem léttbera ta, þar sem svo má heita
að varðmenn hafi starað gegn um hverja smugu á
þessum kofa."
Eg sagði eitthvað sem mér fanst bezt við eiga og
mér, að sfík manndráp, jafnvel margfalt stærri heföi j morguninn eftir kom lausn min. Meðan eg var að
Siðan jorðiö fyr á tímum i sögunni, og samt sem áður hefði eta morgunmafinn nvnn i garðinum aftan við kof-
>eirra vegna j>okast áfram, og með-L?nn- gæffSist fallega og viðkunnanlega andlitið á
£
£
k
{
hcuGJa GIPS.
svo fanst mér að minsta kosti. Hún var jafnvel svo ififi'iM .e, .tfiacM'M'Miirair.iSi .wsu, ,u. au aian &». fflrsras jí‘
barnalég að láta mig sk.lja það á sér, að þið væri -
margt v.tlausara, en þó að eg g ft st sé ; það sa^ði r
hun að Dingaan veri iús 11 aj ley.a, af þvi að hou-
um geðjaðist vel aði mér, og héldi að eg gæ.i orjið
gagnlegur r.ki hans. Þegar eg sagð' he ni, að eg
væri þcgar kventur, ypti hún gl áfögrum öxluium
og spurði brosamdi, svo að s! e’n í fallegu tennur ar:
“Hvað gerlr það til? Getur maíur ekki ált fleiri j
konur en eina? Hverrkg veiztu Macumazahn,” bætti
Hið bezta kObtar yður ekki
meir en þaö lé.ega eða
sviKna.
Dr. R. L. HURST,
Membfr ol ihe Koyal (’ollege <»f Surgeon:.
Eng. útskrilaður al Woynli ollepeof I hys
icians, l.oudon. sérira-fingur í brjóst—
tauga- o« kveu.sjúk. mnm • Skritst fa:
305 Kenriedy Bldg., I'ortage Ave. (A mótý
li lon^). lals, M. 814. Tími til við als,
10-12, 3-5. 7-9.
‘tít
&
i
I
* ,1
I
i»
1 iójiö kaupmann yöar um
..Empire" inerkiö viöar,
Cenicnt veygja og fiiush
pláster — seni er bezta
veggja gips sem til er.
Eigum vér aÖ segja yö-
ur nokkuö urn ,.Empire"
Flaster Board— seni eld ur
vinnur ekki á.
Einungis búiö til hjá
tötínitcba (j/psum Co.Ltd.
Wmnipeg, Mnmtoba
SKRlF.n KKTIR BÆKLINGI VOKUM YÐ-
—UR MÚN ÞVK.lA HANN ÞFSS \ERÍ>UR.
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
ísleozkir lngfræöiotíar,
Skkikstofa:— Koora tín AlcArthur
Kuildiog, l ortage Avenue
Ákitun : F. O. Box ItíSH.
1 elefónar: 4503 og 4^504. W innipeg
t
i
*■
*
*
!
%
^ «««»«««««««««««««««««» /
| K. .1 BRAMiSON 5
I
Oftice: Cor. sherbrooke & V' illiam
TKI.KPIIOM, l.AKkV .'ík'll
OKKtCE-TÍMAK :
■* 3 OR 7 » e. h.
* Ukimiu. 620 'IcDekmot Avk
4' TKI.KI‘IKINK GAKKV :»síi
* 'Vinnipeg, Man.
%«««««««««•**.( ... » 4
J J
awagirff agjaia; isffflias sæ&’sxp: sem
»'•*'*« • •• '•>• 4>/» •'• *,• » 1».
5 I>r. «. BJOKKSON :
•>
w j J Office: Cor. Sherbrooke & " illiam •
l’KI.KMrr.NK! i.ARKY IÍCm
hann
var
Dúgaan stóð nú hja mér, hlægjandi og
drættir i feita andlitinu á honum.
“Komdu, Sonur Georgs". sagði hann
veslings inenn hefði látið lif sitt til að fullnægja
"Komdu sæll inkoos", sagði hann, “en er kom
lika sloppið ómeiddur. vegna ]>ess, að'
Englendingur.
Nei svaraði Kambula. “*sonunguirinn reyndi
til að bjarga honum, en hann drap tvo afl okkar
inönnum, og var dreginn burt og líflátinn. Þegar
manndrápararnir eru byrjaðir á að vegá að óvinun-
ttm. þá er ekki til aö hugsa að stöbva þá.”
Eg spurði þá aftur, hvort eg mætti ekki verða,
T ai mæ.ti eg j ]lerra Owen samferða burtu, en því svanaði Kambula
>annig <i styttingi:
Otfice tímar: z—3 og 7—8 e. h
M b l m 11 ' 306 V’ictor Strkkt
IT:i.i:i»IIONI-:t GAI.RY t(U(
'Vimiipeg, Man.
(■•*?• ••*••,••A'aj'ijfjíJ '•
í Æ • ,• .
mtti vttmmttt mtv,
| Dr. W. J. MacTAVISH &
J Okfice 724.J Aargenf Ave.
Telephone Vherbr. 940. -
og við | jnessum
,'ikara konimg.s ■ hræðilej
skulttm sjá }>á deyja til fulls j>essa
þíns.”
Síðan var eg dreginn upp á
arhúsinu, og mátti }>aðan sjá yfir landið umhverfis.
(Þarna biðum við stundarkorn, og hlustuBum á há-
vaða sem færöist nær, j>angað til alt 1 einu sást til
hinnar ömurlegu likfylgdar, sem fór á snið við girö-
ingu Mikla-þorps og stefndi beint til manndrápa-
hæðarinnar. Hloma Amabutu. fnuan skamms var ‘ I>á5 getur og átt
“Nei, Macumazahn ; konungurinn hefir lagt svo i
tilgangi. Mönntim kann að finnast þetta ; mn að fylgja j>ér til Natal tneð varðmannasveit. fvrjr a$ |)h færjr mefj m^r > > i
yg öfgakend kenning, en hún er þó/ staðfest I Eg vil samt benda þér á. að það er gagnslaust fyrir
\ >0-12 f. m.
Office trmar ■< 3-5
( 7-8
— Hbimili 467 ToroDto Street
WÍNN IPEc»
ra.
m.
$
*
Svo fórum við; og hitti eg aldrei herra Owen f TBLl!PHt>I'"> fel,trlr
dag, daglega i riki náttúrunnar, og sjálfsagt fá þeir. þið að spyrja nokkurra spuminga, því að þeim verð- 1 eöa fólk h?ns eftir’ })etta Egö heId samt helzt a8 | nmumim. wm
]>að hafi komist tneð heilu og höldnu til Durban og
siglt þaðan á skipi sem hét Comet.
hæð inni i völund- . sem hörmungarnar verða að jxda laun sm i einhverju : "r ekki svarað. Dingaan er veikur, svo að þú getur
öðru ríki. Ef svo væri ekki þá væri trú og öll trú-j ekki fundið hann. ekki heldur bænama.nninn hvíta.
arbrögö öldungis tilgangslaus. j c«a nokkurn annan : j>ú verður að koma strax meí| Eitlu síðar komum við til mjólkurtrjánna tveggja
Það gæti og að visu hugsast að slíkir hryggilegir mér. setn stóðu v ð lilið j>orpsins; ]>ar lágu reiðtýgi okkar
atburðir gerðust ekki að vilja hins miskunnsama 1 “Mig langar ekki til aö sjá Dingaan". svaraði eg nm£a& þangað, en byssumar höfðu vepiS teknar.
val.ls, scm eg Itefi minst á heldur gagmstætt honum. (>r horfði beint f.raman i lrann. Kambtil, pt.iði mig. hvort eg gæti ]>ekt þarna
. ’ I hnaJtktnn mmn.
ér stað. að djófulltnn t ritningunni, "Eg ski! j>að”. svaraði Kambula; “Dingaans
milli ' sem margir hverjir vilja nú brosa að, sé
v . , v .K .x, *. Tr u°„';ekki hanS' °* ^v^na fecrir hann kanosfce ekfc- • “Hesturhm sem þú reiðst, Macumazahn, hefir
ttm. Það ma vel vera að við og við nat oldm h.ns l>rt U)n afi, sja þ,g. En saint ættvrðu að minnast þess, j verið geymdur handa j>ér,” svaraði hann.
;l!,a framras eins fal,n of1 1 eldfja,h sem gys' að Dingnjtn hefir bjargað lifi jiinti inkoos; hann hef- “Si'ðan skipaði hann eintmt manninum, scm með
til
komisc upp brekkurnar að' henni. og þar á rnilli sem margtr hverjir vUja nu brosa að. se i raun og ■ |UJgsanjy e„i elkki þínar hugsanir, og þinar hugsanir ' <*en hvaSa gagn^er^imiini^ aÍhUkk^hésthusuni?”""'
dökklaufguðu nmnanna og klettanna. vógtt hermenn- j vertt til og sitji ekki auðttm höndum hér i heimi vor- ekkj hanSt og j>essvegna kærir hann si,g kannskc eklc
irnir Búana hvern á fætur öðrum.
Eg horfði á ]>aö þangað til eg leið í ómegin.
F.g ímynda mér að eg hafi legið í óviti margar | beri eyind og dauða á vængjum sínum. þangað
klukkustund:r, og það man eg glögt aft síðast var • það verðttr áð hverfa aft lyktum, þróttvana og yfir-
yf:r mér vantnegnismók, og heyrði eg i gegnum það 'btigað. En hver sker úrr'
dinmia röddu ttppi yfir mér, sem sagði á Zúlúa- Þessari spurning lægi beinast vrð að skjóta til
tungu. erkibiskttpsins at' Kantaraborg og páfans í Róm á
"Mér }>vkir vænt um |>að, að litla manninum kardinalsamkotmt, en til Lama
syni Georgs, hefir verið bjargað, þvi að hantt á o-
lokiö miklu lífsstarfi, og verður svarta fólkintt þarf- ihefi afteins le-tast vift að skýra frá hugstmum þeim.
ur á stnurn tíma." Enn hélt röddin áfram og mælti: e ns vel og eg man. sem komu í huga minn l>essu við-
“('), konungsætt Senzangana! nú hefir þú fcland- vikjandi fyrir löngu síðan. En a» öllum likindum
munu ekki skráðar hér algerlega söntu
J. G. SA/ŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage A»e., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
J»k4«0 jMl jU<. jtk m. jMk jlk k
^ Ðr. Raymond Brown, I
Sérfræðingur í augna-eyra-Dei- og 11
hals-sjúkdómum.
Tibet
ekki
odda-
. Et
tr k'pt þér óbrunnum út ,úr eldhafinu tnikla. Eklega j <>kkur var, að taka beizlið og hnakkinn, ásamt ýmsu
a.f ]>vi að þú cr‘ annarar viðartegundar, sent honunt | fle'ru> iSem e§f tók til, tveimur ábreiðum, vatns.lösku,
j>ykir ísjárvert að brenna. Ef j>ú ert nú tilbúínn þa !tve:lm,r konnum með kaffi og sykri, ofurlitlu af með-
, , .v , tiTum o. fT.
skulutn vtð tara. 1 , . ,
.... ..... .. v. ^vo sem milu vegar burtu rakst eg á hest minn: „
l’g er ti >u nn . svaraðt eg. liann var tjóö.iaður hjá kofa skamt frá þorpinu, og
Við hliðið mætti eg Nayu, sem -agði: £at eg strax séð, að hann hafði verið í góðum haga vw m
>g vel um hann hirt. Eg fékk leyfi Kambnía til ð ________________________________________
M2(> Somer.sct Uldg.
Talsími 7262
( or. Donald A Portage Ave.
Heima kl. 10—i og 3—6.
*
»
*
*
P
'e&gja a hann og stiga á bak, varaði hann mig við
"Þú ætlað'ir víst að fara án þess að kveðja mig,
hvíti ntaður, j>ó að esr ha.fi verið j>ér miötr róð Æ 1 r .■ v , , , . -
J ^ ^ þvi að reyna að komast burtu* hann sagðt að það
vtð hverjtt oðrtt var að buast? Samt ímynda eg mér. j yrb\ minn bráður bani; j>ví að j>ó eg kynni að sleppa,
hugsanirnar. aö ef e£ yrði aí? flýja úr l>ess" landi tir að bjarga I undan þeiin, sem fylgdu mér, þá hlyti eg sarnt að’
V* C, .0 V l-o/. .... .. v ' nncf 1 »«>• l'Anniimirinn IsoíXI 1/. 1- „ 1 - _ '1
sem eg findist einn saman }>á
að mjólk l>ína blóð , blóði hví.ta manna. Af j>ei i >“l"‘“ vr“'‘ “ * ”, liifi mínu, en j>aS gæti borið viö. þá veit eg að þú | nást, og konúngurinn heföi látið J>á skipun úit ganga
dát skaltu n« bergja alt i5 dreœjunon,. „g M Þ»> Þ»» <• «*"■ ” TT’ 09 * T revnis, n,ér eins vel og „ hefi reyús, |,ér." «* '»»'«». •» "»»
búnu verðttr skálin brotin,” því næst hló sáj er tal-; longu timabili þroskast skdmngurinn eins og vtn skyldi drepa mig. ,
v -i.i.- Vtoi-rxí tntnar í titnnunni við trevmshma "Það skal eg gera',’ svaraði e? og tók í lrind v. , , ...
o að ekki heyrðt 1 r>atnar t umnunin vm gcym. iuiio. ® ... : . Eg svaraði honum þvt, aö með því ee væri
Þar aft auki haffti eg uni ýmislegt annað afthugsa lennar 5 bg »u vildl e:nmit-t svo til, að eg átti kost a , Vopnlaiis mundi mér ekki detta neitt sl'kt í hug.
j>á daga, sem mér var haldið þarna 11 var'&haldi, svo aíi svna Þetta ' 'crl< nn> aB ’hórgum árum liðúum j Þann’g héldum v ð áfrant ferðinni, og reið1 Kambula
sem ttm það. hvaða örlög mundu bíða min. cn jx> að Kanihtila fylgdi mér ekki i gegnum Umgungtmd- j felaífar hans vlS hli?i mina, en hinir hluptt með j
aði — dimman ógurlegan hláttir, sv
eg annan slikan unt rnörg ár.
Síðan hevrði eg að haun gekk burtu, dragandi
eftitf sér fæturna e'ns og stórvaxið skriðdýr, og þá 1
J. II. CARtíOJN,
Manufacturer of
AKT1F1C1AL LIMBS, OKTHO-
PLDIC A HPLI ANCIíS. Ti usses
Pltone «4
BS7 Notic Djiiiic vt INMFKk
j)á sqP sjáPfnr frá, hugsafti eg ekki m'kió um það. hlovn heldur umhverfis það. Ueið okkar 1
herti eg mig upp og fékk opnáð augun. Eg var ^
staddur í stórum kofa; engin birta var j>ar inni nema attl að taka m'g af ltfi< Þa varð j>a,r engn um j>ok
ð' nótt var. : ð; f)að vissi e» vel- Rn ““ j>ekti Dingaan svo vel.
hestúnufn.
Ba
v> t.» /> i r* a I
af eldi sem brann á tn ðju gólfinu, því a
Zúlúa-kona, ttng og frtð sínum, laut ofan yfir gras-
ker nálægt eldinum og var ei'tthvað að fást við það.
sent í því var. Eg kallaði til hennar lágt og sagði:
"Ó, kona. var }>að maður. sem var að hlægja
hér inni áðán?”
“Eg ve't ekki hvað segja skal Macumazahn ".
svaraði hún með j>ýðri röddu. “Það var Zikali,
töframaðurinn niikli, ráftgjafi konungsins, sá er veg-
una opnar; }>að var hann. seni afar okkar muna ekki
hvenær fæddist; það var hann sem er svo máttugur , 1
slitið upp trén með rótum, ef hann
þaft er hann sem Dingaan óttast og
að eg þóttist vita, að hann heföi ekki drepift Retief
og þá félaga, öldungis tilgangslaust. Eg þóttist vita
að j>au manndráp væru aðeins fyrirboöi annara meiri
og ógurlegri hryftjuverka. því að mér hafði ekki úr
mitini li'Sið glósur hans um [>að, að hann ætlaði að
Þ.vrma Maríu og ýmislegt fleira. sem að j>vi laut.
Af j>essu jxktist eg geta ráðið það, sem og reynd
i,st ekki fjarri sanni, að gera átti hart áhlaup á alla
llúana UPP til hópa. og var ekki annað líklegra en að
>eir yrðu allir lagðir að velli. Mér fanst er svo stóð
- . á nærri Öhærilem vpn Hnvi í ku • Þar sem allir félagar mínir hefðu verift drepnir. Egi«
að hanti getur shtið upp tren með rotuni. ef hann " tangi j>arna Kaffa-þorpi, ^ „„„ .atí.....t. \ lí an verður kærkominn gestur n hverju e"> *
rétt frani hjá Hloma Amabutu, þar sem gammarnir
höf’ðu nú safnast saman i stóntm hópum, og nú vildi
svo til að j>aft átti fyrir mér að Pg^ja i jæssari ferð.
að ganiga yfir læ'nagrindur nokkra félaga minna.
sem hold'.'ft var nýslitiö af. en gammarnir h'ifðu dreg-
i't niÖUT hæðina ofan að þjóðbrautinni. Eg þ:kti
bein eins mannsins á fat^slitrqm hans, sem lágtt rétt
hjá; það voni bein mannsms, sem heitrft' hafði
Samuel Esterhuizen; eg hafftí softð vtö hlið hans, |
á allri ferðiini, og hann hafði herið bezti drengur. “
Mér fanst tómar augnatóptimar stara á ntg ásakandi,
og eins og spyrjandi hversvegna eg væri einn á lífi, *
+
$
Ot er komin á prent
*T * - - i i n - - ■i
í 7
% i annad sinn hin Ijómandi foqra sana í
+ t
Blómstur-karfan
!
Á. ^
843 £HF RLFCOKF S7 .
-eiur Ifkkisiut o»- .nnasi
rm úr.arrr Allnr ritbún
aOur sá hezti. Rnnfretn-
ur sclur hanu allskonar
minnisvarfia .rg l(-|jsteina
■7 01 £-í «3 ar-í-.t- 2152
Þý(hl af frú Sigríði Magnússou
í Cambridge.
i4að er lítill vafi á því, að Blómstur-kai f- X | -—
S. A. SIOUROSON
Tals. Sherbr, 2786
S. A. SlGURfiSSON & CO.
BYCCIflCAMEftN og FASTEICN/\£AiAI)
Skrifstofa: - Talsími ,Vi 4463
510 Mclntyre Block Winnu>eg
:geta j>ó,ekki 'komist burtu. Eji eigi að s-ður var ekki
aúðgert að sleppa, }>ví að kofinn sem eg van i Tá inn
»,• ase:„5 *«u ,„i„ ,„ kvenmannsrola, „ £ ** ** !|| aTtá = « ||
nuganum. Hversvegna var eg einn a lifi, ur þvi í -/,- r., .... J I
* , , . ,,, . '2 , oim, sem .Jolagjof; sagan er svo fogur og ?
áð alltr fomnautar mmir voru latmr? i, , /i -c &
von, - •* . — —..... ... -o •—- * — ■**.■ svo ahritamikil. I’að muna eldri íslendmg- ->
í knnungsgarðinum, en umhverfis hann lá girfting Mer fanst eins svar skreppa upp úr mér ogjj arnir, sem Jesið liafa Blómstur-körfuna í t
Ivað er c / ‘ rau* a?> ht’ herumhil ha'lft sjötta fet á hæð. Hve- Þaö' var Þ6113: Eg var e nn eftir skilinn svo að eg J gainla daga. Oft hefir verið talað um, hve f
V,u tr cg nær sem eg ieit ,-,t fyr:r hana hermenn standa (-vr5,i verkfæri í æftri hendi til þess aft koma fram j+ llfi^ v*ri til af itðgengilegu lesmáli á ís- ?
lenzku fyrir börn og unglinga—hér er að ■>
utan vifthana, i röð með svo sem fimtán skrefa milli- hefnd v'*ð hinn djöfullega morðingja Dingaan. I>eg-
íd.-.'r,
éru allir að girðingunni og horfðu sem e nu sinui höfðu vcrið menn, vann eg þess dýr- ; X
stóðu þeir altaf, nema á nóttunni ! an eið 1 huga'minuin að eg skyldi ekki láta nftt eftir \t
Sem vinagjöf um jólin í
ri,
• n»r „„ -,i_________________________________. i */“* ooiiKuwnai xvm 9ta.nuni nier 1 it . . . .
andar á
hlýðir.
“Var það honum að kenna að Búarnir
drepnir?” spurði eg.
"Það má vel vera”, svaraöi hún.
j>ess að eg skuli vita slika hluti?’
“Ert þú ikonan, sem var veik. og sent var eftir | ^ efós ™ K^k^ breið ar ^ virti fyrir ’«* l>essar krop“pu«u belnagrind^ i| ofurlitlu M1 ur Þ* hætt-hér er bókir, 0
mér til aö Lækna ’ | spjót í höndum, snéru ”' ' “ ' ..................' — “ *•*«•• —- -.................enffin betri
“Já, Macumazahn, eg'var veik, en nu er eg fnsk, j tj, hennar í>arna
en þú veikur, því að alt er breytíngum undirorpift.
Drektu þctta,” nú rétti húti að mér graskerift sem
fuTt var af mjólk.
“Hvalð: heiturðu?” spurði eg þegar eg tók við
því.
“Naya he:ti eg”, svaraði hún, “og eg er fanga-
vörður þinn. Þú skalt satnt ekki imynda þer Mac-
umazahn að J>úf komist burtu fyrir það, þvi að hér
fyrir utan eru aðrir fangaverðir, sem bera^ spjót.
Drektu.”
Svo drakk eg og þóttist þó nærrt viss um að
eitur væri í mjólkinn. Sattnt vair eg svo þyrstur að
eg tæmdi graskeriði í botn.
“Er eg nú dauftans matu,n?” spurði eg um leið
og eg rétti henni g-askerift.
I ui nennar. parna stoðu þe
vorit j>eir helmingi fleiri. Það var svo sem auftséð, j liS'8'Ía 1 að koma fram hefndinni; mér niishepnaSist j ?
að eg átti ekki a'5 sleppa. l>að heldur ekki, þó að e:gi verfti rúm til að rita sögú ! | fyrir börn og unglinga og fólk á öllum ald
Svona le:ð ein vika — og }>ið tnegið trúa mér l>e'rra viðburða að }>essu sinni.
•+
f
4-
*+
er eugin íslenzk bók meir viðeigandi en X
til l>ess, að sú vika var hræðileg. Allan þann tima Eg lét augun hvarfla frá þessu ógurlega sjcn- j + Blómstur-karfan, því liún vekur hjá jieim j
átti eg ekki tal við neinn nema þessa fallegu stúlku, arsviði, og'er eg leit upp á hæðina an spæn:s, þar |+ sem lesa alt það gott og göfugt, sem liugir +
se-rv v ð hoffium haft aðsetur á ferft okkar frá Dela- 12 {'llra mamia eiga að vera snortnir af um t j
OWEN P. HILL
SKHADDAKl
Gerir við, hreinsar og pressar föt vel
og vandlega
Latið rnig sitja fyrir Dœstu pöntun.
Get sniðið hvaða flilt sem vera skal
með hvaða sniði sem vill. A-
byrgist að farí v/1 og frá-
gangur sé vandaður.
522 Notre Dame. Winnipear
Phonc Garry 4346.
— FacnaSur sóttur o« sendur —
sem hét Naya. Við urftum góðkunnmgjar og töluð-
um saman um ýmislegt. En þó lauk öll.tm okkar goaflóa, sá eg að enn stóðu þar húslcofar og vagnar j|
samræ’ðnim svo. að eg var einkis vísari ,um }>aft, sem séfa Owens. Eg sþurfti Kambula hvort hann og 4-
eg hafði helzt kosið að vita. Um alt annað var hún ! fclk hans væri Iika dautt.
fús a» taE lengi. svo sem um sögu Zúlúa og þjóð- j “Nei, inkoos’’, svaraöi hann; “þau eru börn
flokka sem þeir voru skyldir, ela um hæfile'ka ein- j Georgs, eins og þú; þessvegna hefir konungurinn
'kenni hins mikla konungs Chaka, efta önnu- fjarstæð i þyrmt líf: þe'rra, þó að hann ætli sér að senda þau
efn>'. En jægar eg veik talinu a? viðbur'ð'um þeim, | hurt úr land:nu.”
sem nú voru aft gerast þá þagnaft. hún jafna - undir Mér þóttu þetta góft tíft ndi, svo langt sen þ->u
eins. Eu samt varð Naya eins og hænd að mér, efta
náöu, og spurfiii aftur hvort Thomas Halstead, heffti
jólin.
BLÓMSTUR-KARFAN
Kostnr í gyltu skrautbandi 75 eent.
Hun verður send til útsölu í l'ar íslenzku bypÖirnar
þessa viku. Og ^ókina má líka panta beint frá mér
ÓLAFUR S. THOBGEIRSSON,
+
+
t
*
•4-
{
í
•+
Gísli Goodman
tinsmiður
VERKSTŒÐI:
Hotni Toronto og Notre í ame
Mhone — • ileimili*
Garry 2988 Carry k99
Þú munt finna, aft allir lyfsalar
bera Chamberlain’s Cough Remedy
vel söguna. Þeir vita af gamalli
rno ctr 1 , n, , . *f» | reynslu aft þaft er óbriftgult vift hósta
(uS v>herbrooke St. \\ ínmpeg, Man. | 0g kvefi, og aft þaft er gott á bragft-
+ i ið oe eott aft taka það inn. Allir
*++'W"H'+++++'H4+++++++ ++++++♦++++++++++!(! selja þaft.