Lögberg - 31.07.1913, Side 1

Pegar nota þarf
LUMBER
Þá RE.YNIÐ
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
WINNIPEG, MAN.
Furu Hurdir, Furu Finish
V ér höfum birgÖirnar
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
WINNIPEG, MAN.
26. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 31. JÚLl 1913
EIMSKIPAFÉLAGID.
Undirtektir Islandsfaranna-
Rétt um það leyti, sem Lögberg var fullbúið til prent-
unar, barst oss svolátandi símskeyti frá Reykjavík:
* ‘ Eggertsson, Bergmann, Jókannsson, bver
10,000 kr. eimskipafélagi Islands.
Pálsson.”
Það er Björn Pálsson lögmaður, sem Lögbergi símar,
en skeytið greinir frá rausnarlegum undirtektum efna-
manna liéðan að vestan, er heim fóru í vor, undir ^ hið
mikla áhugamál Islendinga austanhafs, það að koma á fót
íslenzku eimskipafélagi.
Styrjöldin á Balkan-
skaga.
en af orrahríð Frakka viS Mára í
Afríku ganga litlar sögur sem
stendur, nema af smá orustum og
riddaraskærum.
Ökróðri mótmœlt.
Sá orörómur hefir gengiS manna
á meðal, að kona ein, Louise John-
son, sem ákærS var fyrir nokkuru
í lögreglurétti Winnipegborgar,
fyrir þjófnaS, hafi veriS kona min.
Þetta er rakalaus uppspuni, og
hefi eg þegar gert ráSstafanir til,
aS lögsækja söguberana fyrir ó-
hróSur þennan.
Winnipeg, 28. Júlí 1913.
Alex Johnson.
í sambandi viS ofanskráS mót-
mæli gegn óhróSri, lýsi eg undirrit-
aSur því yfir, aS kvenmaður sá,
sem stóS fyrir lögreglurétti Winni-
peg borgar s. 1. vetur, undir nafn-
inu Louise Johnson, sökuS um
þjófnaS úr Eatons-búS, var ekki
Mrs. Alex Johnson, og alla þá, sem
borið hafa mig fyrir þeirri sögu,
að þaS væri Mrs. Alex Johnson,
lýsi eg hérmeS ósannindamenn.
• Winnipeg 28. Júlí 1913.
/. J. Samson,
lögregluþjónn.
— í bréfi frá Charlotte Island,
segir nýlega frá því, að niðursuSu
félag þaS, er veiðina keypti af
fiskimönnum, væri hætt að kaupa.
Eftir þvi sem herra Jón Benedikts-
son hefir skýrt oss frá, barst. svo
mikiS af fiski aS félagi þessu, aS
þaS hafði ekki viS aS sjóSa hann
niður og hafnaði þvi öllum fiski-
kaupum i viku tima.
— Hveitisláttur byrjaSi i Al-
berta þann 19., en nú er alment
fariS aS slá bæSi vetrar og vor
hveiti um allan suSurpart fylkis-
ins.
— Tvö stúlkubörn voru að leika
sér i skemtigarSi i Toronto. Kom
þá kvenmaSur í bifreiS og kallaði
á börnin, en ökumaSurinn lyfti
þeim upp í vagninn og keyrði af
staS meS miklum hraSa. Enginn
veit enn hvaS af börnunum er
orSiS.
— Þiarsem heitir Herrobert,
Sask., drap maður sig á gopher
eitri og skrifaði á blaS meSan hann
gat, hvernig eitriS verkaði á hann.
Hann var hræddur um konu sína
fyrir vinnumanni sínum.
— Vatnsker geysistórt hrapaði
af hárri stórbygging ofan á litla
búð1 er nærri stóS, braut þakiS og
datt ofan á mann norrænan er var
þar aS vinnu. BáSir fótleggir
hans brotnuSu fyrir ofan hné, en
lifandi náSist hann eftir tveggja
stunda harða vinnu.
Á næsta hausti verður lagt undir at-
kvæSi skattgreiðenda í Winnipeg borg
hvort sá bær skuli taka til láns 10 til
15 miljónir dala til þess aS leiSa vatn
til borgarinnar austan frá Shoal Lake
um 130 mílur. VerSi í þetta fyrirtæki
ráðist, er gert ráS fyrir aS sveitirnar
umhverfis borgina taki þátt í greiSsIu
þessa mikla kostnaSar og fái í staSinn
aS njóta hlutfallslega hins góSa vatns,
sem þannig er gert ráS fyrir aS leiSa
til bæjarins.
Eins og fólk* hér í Winnipeg mun
reka minni til var um eitt skeiS mis-
sætti allmikið milli bæjarstjórnarinnar
og ráSsmanna strætisvagnafélagsins
hér i borg út af því aS bærinrv lét reisa
staura fyrir rafmagnsvíra sína fast
hjá staurum félagsins og milli vira
þess. SagSi félagiS þaS ólöglegt og
reifst mikiS um. AS lokum var máliS
lagt undir úrskurS Robson dómara, og
varS sá endir á því máli aS hann lét
bæinn og félagiS sættast um þetta meS
því aS bærinn léti festa víra félagsins
við staura bæjarins og taka burtu hina
eldri staura félagsins. Nú er byrjaS á
því verki.
Messuboð og giftingar.
GuSsþjónustur verSa fluttar í
Mozart og Elfros, sunnudaginn 3.
Ágúst. I Mozart kl. 11 f. h. og í
Elfros kl. 3 e. h. Allir velkomnir.
Gefin saman i hjónaband af séra
H. Sigmar, þau Einar Hoppstad
og Martha Halldórson, þriSjudag-
inn 22. Júlí, á heimili Sveins Hall-
dórsonar, föður brúðarinnar, í
Foam Lake. Ungu hjónin ferSuS-
ust samdægurs áleiðis til Winni-
peg og Selkirk.
Ennfremur gifti sami prestur
þau tvenn hjón, sem hér eru talin:
Sigurdur F. Bjarnason og Thora
ASalbjörg Hanson, bæði frá Wyn-
yard, á heimili V. Sveinson, Wyn-
yard, miSvikudaginn 23. Jjúlí.
Thordur Johnson, fWynyardJ,
og Valgerður Johnson fMountainJ
á heimili V. Sveinson Wynyard,
miðvikudaginn 23. Jjúlí.
Jóhannes Jósefsson.
Hann kom hingaS til borgarinn-
ar á sunnudaginn. ViðbúnaSur
var nokkur aS taka á móti honum,
af hendi vina hans og nokkurra
heldri borgara meSal landa vorra
hér í borg. Þjeim varS leit úr aS
finna hann, en náSu loks fundi
hans norSur frá, þarsem veriS var
aS reisa tjaldaborg þeirrar sýning-
ar, sem Jóhannes fvlgir. Var það-
an haldiS til þess greiðasölu staðar,
sem heitir 01ymp&, og yfir hress-
ingu þar voru hönurn flutt tvö
kvæði, annað í nafni Winnipeg
íslendinga, hitt fvrir hönd félags-
ins “Helgi Alagri’’, sem bæði birt-
ast hér meö. Séra F. T. Berg-
mann mælti nokkur orð fyrir hiS
áSurnefnda félag, en Jóhannes
þakkaSi með fám oröum, ki'aöst
jafnan liafa kappkostað að vera
góður íslendingur, og mundi þaö
aldrei niöur fella.
AS þessu loknu var Jóhannesi
fylgt um helztu staði bæjarins.
gerSi þaö Mr. J. J. Bildfell í bif-
reiö sinni, en nokkrir landar fylgdu
þeim í bifreiöum.
Meö Jóhannesi eru tveir landar,
Jón Pálsson frá Akureyri og
Magnús Ólafsson af IsafirSi. Hinn
fyrnefndi hefir verið utanlands í
6 ár, og löngum meS Jóhannesi.
Mikill fjöldi landa, bæöi karlar
og konur, sóttu sýningu þessa, til
aS sjá Jöhannes og þá félaga. Eru
þaS vasklegir menn. og vafalaust
góðir glímumenn, en tæplega nýtur
sín iþrótt þeirra til fulls innan um
háværa trúðaskara.
Jóhannes sýndi bæSi snarleik og
hreysti, þó aö vitanlega væri viður-
eign hans viö samverkamenn hans
meir leikur til sýnis, heldur en al-
vöru. Eigi aS siSur sýndi hann
traustleg tök og mikinn fimleik.
Hann er ráöinn i 2 sumur hjá
þessu Barnum-Bailey sýningar fé-
lagi, en í tvo vetur hjá því félagi,
sem á Orpheum leikhús víðsvegar
um álfuna. Haft er þaS eftir hon-
um, aö honum sé jreitt 300 dala
kaup á viku, en um sönnur á því
vitum vér ekki; hann hefir þrjá
menn í sinni þjónustu og geldur
öllum. gott kaup.
Konu sína og barn skildi Jó-
hannes eftir i New York, meö því
aö hann gat meö engu móti haft
þau meö sér í svo snúSuga og
erfiöa för sem þessi er.
Úr bœnum
Hver sem vita kynni um heimilis-
fang Odds Ólafssonar og GuSrúnar
Einarsdóttur, sem síðast voru á ís-
landi í Grenivík í Hðföahverfi viS
EyjafjörS, geri svo vel og láti Jóhann
SignrSsson (frá GrenivíkJ nú í Vest-
ur Selkirk, vita um þaS. Ólafur og
GuSrún, sem hér um getur, fluttu af
íslandi til Minnesota fyrir nærfelt
tuttugu árum.
Séra Hjörtur J. Leó kom hingaö til
borgar á þriðjudaginn utan úr Álfta-
vatnsbygS. Þar hefir hann gegnt
prestsverkum um hriS. Hann dvelur
hér í bænum líklega fram yfir íslend-
ingadag, en mun svo hafa í hyggju aö
fara vestur til Kyrrahafsstrandar
mjög bráSlega til að þjóna íslenzku
söfnuðunum þar, sem hafa kallað
hann til aS vera prest sinn.
Æöimiklir hitar undanfarna daga
og lítið úrfelli þessa viku hér um
slóöir, fyrr en í fyrrinótt aS steypiregn
dundi yfir, sem þó varði aS eins stutta
stund.
Mr. og Mrs. T. H. Johnson, M.P.P.,
komu á miövikudaginn vestan frá
Kyrrahafi þar sem þau hafa dvalið
um mánaSartima.
Fasteignasölumenn víSsvegar aS
hafa korn^S til borgar þessa viku
á fund er haldinn er árlega í
helztu borgum álfunnar, sinni hvert
áriS. Um 1000 voru þessir aö-
komumen og var þeim vel tekiö af
stéttarbræðrum sínum og öllum
borgurum staSarins í heild sinni.
Winnipeg maður á bezta aldri,
er stundaSi verzlun hér í borginni,
misti lífið á sunnudaginn i Winni-
peg vatni meö því móti, aö hann
stakk sér þar sem grunt var; kven-
fólk var meö honumi og sá blóS
koma upp meö loftbólum, þar sem
hann hafSi horfið; ein stúlkan
stakk sér eftir honum og náöi
honum upp, en ekki tókst aS lífga
manninn. Hann skaddaSist á
höfðinu þegar hann kom viS botn-
inn.
Tyrkir herja nú þaS land, sem
Búlgarar fóru áöur herskyldþyfir,
0g leika sárt viS kristna menn,
svo sem til hefnda fýrir þann rán-
skap og þau manndráp er hinir
frömdu á MúhameSs trúar mönn-
um. HiS fyrsta liS er Tyrkir
sendu þangaS, fór spaklega í
fyrstu; en þaö sem á eftir kom
fór sém víkingaher yfir landiö og
vann hræöileg hervirki. ÞaS var
tillaga Rússa, aS stórveldin sendu
herflota til Miklagarðs, til aS halda
Tyrkjum í skefjum, en þýzkir settu
þvert nei fyrir og vildu Rússar
þá ekki ganga einir í leikinn, rafa
þó ekki skilizt til fulls við máliö,
heldur reyna aS koma á friöi og
sambandi á ný meS hinum kristnu
þjóðum á Balkanskaga, meS þvi aS
þaS sé eina ráSiö til að halda
Tyrkjum í skefjum.
Búlgarar biSja ákaft um friö,
en á sáttafundi eru þeir sagöir
sitja í Bukarest, fulltrúar þeirra
þjóöa, sem stríSiS 'heyja, allir nema
Tyrkir. Allir símar í Búlgaríu
eru á valdi óvina þeirra og allar
járnbrautir, sem út úr landinu
liggja. v Grikkir hafa neítaS þeim
um þriggja daga vopnahlé og elta
þá noröur eftir landi, meö bar-
dögum á hverjum degi.
D. R. Dingwall
einn af auSugustu mönnum í
Winnipeg og vestanlands, dó hér
á sunnudaginn eftir langa legu.
Hann var fæddur í Katanen í
Skotlandi fyrir 62 árum, lærði gull
og úrsmíöi í Ontario og vann lengi
sem sveinn að þeirri iSn. Til
Winnipeg fluttist hann 1882 og
græddi fé á tá og fingri. Hann
va rkænn maður í fjármálum og
mjög ráövandur og gerSust því
margir til aS leita ráSa til hans.
Hann var í stjórn fjöldamargra
gróSafélaga, bæSi hér og annars
staSar. Synir hans halda áfram
verzluninni hér í borg.
Styrjaldir*
Þjetta eru sannkallaðir styrjald-
ar tímar, er nú standa blóðugir
bardagar i fjórum heimsálfum. 1
Mexico berjast þeir hvíldarlaust,
þó að enginn verSi atburSurinn,
og landið þessvegna í nauöum statt
eftir margra ára styrjöld. Flestar
stjórnir í NorSurálfunni hafa við-
urkent þá stjórn, sem nú situr þar
aS völdum, en Bandaríkin hafa
ekki viljað fára aS dæmi þeirra,
vegna þess, aS sögn, aS Huerta
stjórnin hafi valdið morSi 'hins
fyrra forseta, og stendur það í
stappi nú. Sagt er, aö það muni
enda með því, aS Huerta muni
segja af sér og utanríkis ráðgjafi
hans, sem mikið var bendlaSur við
morðiS á Madero, taka stöðu hans,
og muni þá Bandaríkin viðurkenna
stjórn þá.
í Kína berjast þeir á ný af miklu
kappi, gegn forsetanum þar.
Mestar fregnir ganga af vopnaviö-
skiftum nálægt Shanghai, meS
því að þar er fjöldi útlend-
inga, er hafa lög og stjórn
út af fyrir sig og herlið,
er stórveldin hafa hleypt þar á
land. Uppreisnarmenn hafa skot-
ið á þann- part bæjarins, sem út-
lendingar búa í, og gert nokkurn
usla. Suma grunar, aS Japanar
blási að kolunum í Kína, og sé
bakhjallur uppreisnarmanna.
Frá hinni skæðustu styrjöld,
sem nú stendur yfir, þeirri á Balk-
an, segir á öðrum staö í blaðinu,
Dettifoss seldur.
— Eftir blaöinu “NorSurland”
er sú frétt höfS, að enskt félag,
stórauSugt, hafi keypt Dettifoss,
sem er í Jökulsá á Fjöllum, um
8 mílur frá sjó, alllangt frá manna-
bygS. Nafn félagsins er sagt vera
“Nitrogen Products and Carbide
Company”, og í stjórn þess eiga
aö vera margir stórauðugir menn á
Bretlandi. FélagiS kvað heldur
ekki vera neinn fátæklingur, hefir
36 miljón króna höfuðstól, allan
innborgaöan og margar samskonar
verksmiöjur í Peru og Chile, er
það ætlar heppilegra aS flytja til
Evrópu. í Noregi tjáist þaö hafa
keypt marga fossa, en vanti enn
stærri, en þar fæst, helzt meS 400
þúsund hestöflum. Dettifoss kvaö
liafa þann kraft og dálitiö fram
yfir, enda sé auðgert aS fá meiri
kraft nærlendis, ef á þarf aS halda.
Verksmiöjur er félagið talið munu
byggja viS sjálfan fossinn og leggja
svo járnbraut til sjávar. Ennfrem-
ur segir þessi frétt, aö f jórir bænd-
ur eigi fossinn og muni hver þeirra
fá um 50 þús. krónur fyrir sinn
hluta. Þánnig hljóSar fregnin í
hinu umgetna blaöi, en að svo
stöddu skal ekkert um þaö sagt,
hvaS hæft muni vera í henni.
Hvaðanæfa.
— Hryðjusamt er stundum í út-
verum þessa lands, viS skógarhögg
og járnbrautarvinnu. Nýlega fóru
nokkrir menn aS gera viS járn-
braut þarsem heitir Handel í Sask-
atchewan. Verkstjórinn var illa
þokkaöur og þar kom, aS þeir sem
undir hann voru gefnir, köstuSu
hlutkesti um það, hver þeirra
skyldi- bana honum. GaliciumaS-
u r nokkur varö hlutskarpastur,
gekk aS verkstjóranum og skaut á
hann þrem skotum, og féll hann
viö, særöur mjög. Vegandinn
miSaöi þarnæst skammbyssunni á
sjálfan sig og skaut sig til bana.
Ekki er þess getið, hvaö verka-
menn gáfu þessum verkstjóra aö
sök.
Sendiherrar stórveldanna í
London hafa komiS sér saman um,
aS setja prins til valda í Albaniu,
eftir misseris tíma. ÞangaS til
verður landinu stjórnaS af nefnd
er stórveldin kjósa og herliöi er
sænskir fyrirliSar skulu stýra. Má
þaö líklegt þykja, aö af þeirri
konungs ætt verði hinn næsti
stjórnari í Albaniu.
Ekkert hafa stórveldin aShafst
opinberlega til að leggja stein í
götu Tyrkja. Múhameds trúar
menn í ríki Breta á Indlandi halda
æsingafundi víöa um landiö til aS
mótmæla því aö trúarbræSrum
þeirra á Tyrklandi verSi bægt frá
Adrianopel. MeSan svo standa
sakir, er ekki líklegt, aS Bretar
verði til þess að ganga i samband
til þess aS kúga Tyrki.
Grikkir halda uppi ófriöi bæöi á
sjó og landi. Þjeir böröust á
sunnudaginn viS Búlgara og varö
þar hin grimmasta orusta. Þrí-
vegis ráku Búlgarar fylkingar
Grikkja af höndum sér, meS ber-
um byssufleinum, en uröu loks
undan aS leita.
Maffur, sem er þaulvanur skrif-
stofustörfum heiman af íslandi og
getur sýnt ágætan vitnisburS, talar
ensku nokkuS og þýzku dálítiS og hef-
ir veriö dálítiS viS verzlunarstörf
fbókhald og afhendinguj hér í Can-
ada, óskar eftir atvinnu nú strax, eöa
seinna, viS verzlun hjá islenzkum
kaupmanni. — RáSsmaSur Lögbergs
segir til mannsins.
Þegar birt voru í síðasta blaði nöfn
nemendanna, sem stóðust kennara-
prófin, féll af vangá eitt nafn úr, og
það sem einna sízt skyldi, nafn Helgu
Árnason, dóttur Mr. og Mrs. Arnórs
Árnasonar í Brandon. Miss Árnason
lauk kennaraprófi sínu meS ágætis-
einkunn, og þá einkunn hefir hún
fengiS öll skólaár sín og jafnan veriS
efs.t í sinum bekk-; slik frammistaða er
tákn ágætra hæfileika og ástundunar,
og gefur mikla von um aö hin unga
niær muni eiga fagra framtíð fyrir
höndum.
Þeir Bergþór Johnson og Guöm.
Johnson frá Glenboro voru staddir hér
í borg fyrir helgina. Þeir létu sæmi-
lega af uppskeruhorfunum. MeSan
þurkar voru sem mestir í sumar, leit
hálfilla út, en akrar náSu sér víSa all-
vel eftir aS rigningar komu. GizkuSu
þeir á, gestirnir, sem nefndir voru, aS
meðal uppskera mundi veröa í sínu
bygöarlagi.
Islenzkur málari.
Málarana íslenzku er hægt aS telja
á fingrum sér; þeir hafa ekki margir
verið; en hvað margir þeir kynnu aS
hafa orðiö, ef listgefnir unglingar
hefðu fengiS nokkra dilsögn, er ekki
auSvelt aS segja. Af íslenzku bergi
er merkasti listamaður fyrri hluta
nítjándu aldarinnar, en erfitt mun aS
aögreina hiS danska og íslenzka í
honum og víst er þaö, aS uppeldi hans
var danskt. ÞaS mun torvelt aS kveöa
upp dóm um listgefni íslenzku þjóðar-
innar að svo komnu, því aS hún hefir
zkki notið sín á þvi sviöi sakir fá-
æktar og eiangrunar; það er svo langt
frá því, aS unglingum hafi veriS leið-
beint nokkuS í list, aS þeir jafnvel
hafa ekkert haft fyrir augunum af
því, sem heyrir listinni til, hvorki
skrauthýsi, málverk eða aðra mynda-
smíSi, jafnvel ekki myndabækur og
hvernig er hægt aS búast viS lista-
mönnum i slíku umhverfi? F.kki er
örvænt um aö úr þessu kunni aS ræt-
ast í framtíöinni, og eru ýmsar á-
stæður, er gefa nokkrar vonir; viS
höfum átt nokkra sjálfmentaða lista-
menn, sem að vísu hafa ekki komizt
langt, og var þess ekki von; hagleiks-
rnenn hafa margir veriS meSal Is-
lendinga, en þeir hafa ekki heldur
notið sín; og þaS eru ýmsir aðrir
drættir i lifi þjóSarinnar, er kynnu aS
benda í þá átt, aS i henni lægi nokkur
Iistfengi, ef vel væri á haldiö.
ViS höfum átt einungis einn málara
sem aS nokkru hefir verið getiö er-
lendis, en íslendingar höföu gleymt
honum, svo aS þegar fyrirspurn var
gerð um hann til Islands fyrir nokkr-
um árum, vissu fæstir nokkur deili á
honum. Þessi maSur er Þorsteinn
Illugason Hjaltalin. Æfi hans var
all-merkileg og skal hér drepa á helztu
atriöi hennar. AS fösu hefir áSur
veriö um hann ritaS í “Fjallkonunni”
.VII. árg. 2.-3. blaði, en þaS mun nú í
fárra höndtim. Ætt hans er þar rakin
og vísa eg til þess. Annars er flest
þaS, sem viS vitum um hann, eftir
sögn sjálfs hans.
Þorsteinn var sonur séra Illuga
Jónssonar, er síöast var prestur á
Kirkjubóli á Langadalsströnd, en var
í Vatnsfiröi, er Þorsteinn fæddist
1771. Þegar hann var 18 ára, fýsti
hann utan til mentunar og fékk leyfi
foreldra sinna til þess og ætlaSi ein-
ungis aS dvelja eitt ár ytra. Ef þaS
er satt, sem segir í æfisögu hans, í
Meusel’s Archiv, aS hann hafi lifað í
æsku nærri eingöngu á fiski og lýsi,
og hafi fyrst lært aS eta brauS eftir aS
hann kom til Þýzkalands, hefir fátækt
mikil veriö í foreldra húsum en
hér er liklega nokkuS orSum aukiS.
SkipiS, sem hann var á, strandaSi, en
hann komst af; síöar komst hann suS-
ur til Danzig á Þýzkalandi og reikaði
þar urn land, fann nokkra menn, er
viku góSu aö honum, þar á meðal bar-
ón einn, er von Frenck hét, en þaS
var fyrst er hann kom til Brúnsvíkur
1792, aS hann komst á rétta hyllu;
átti hann þaS aS þakka verksmiöju-
eiganda einum, Johann Heinrich Stob-
wasser. HafSi Þorsteinn komiS aS
búS hans i bænum; hugöu menn hann
vera beiningamann og gáfu honum öl-
musu; vildi hann ekki þiggja, en vildi
fá aö sjá varninginn í búSinni. Þetta
varð til þess, aS Stobwasser veitti
honum athygli, tók hann aS sér, lét
veita honum tilsögn í þýzku, og kom
honum í kenslu hjá málaranum Pasche
Johann Friedrich Weitch, er var sjálf-
mentaður málari og hafSi þó getið sér
nafn. HafSi veriS nokkuS líkt á
komiS fyrir honum í æsku og Þor-
steini, og er því ekki ólíklegt, aö
honum hafi geðjast aö Islendingnum,
því aö Weitsch var lítillátur maSur
og ljúfmenni; mun hann hafa veriS
umsjónarmaSur viS safniö í Salzdahl-
um um þessar mundir og hniginn á
efra aldur; dó hann 1803. Hann var
NÚMER 31
ISLENDINGADAGS-NEFNDIN 1913

(1) Thos. H. Johnson. (2) H. G. Hinrikson. (3) O. S. Thorgeirsson, (4)
J. Baldwin. (5) W. A. Albert. (6) J. B. Skaptason. (7) Skúli
Hansson. (8) John Davidson. (9) Árni Anderson. (10) H.
B. Skaptason. (11) Leifur Oddson. (12) H. M. Hannesson
íslendingadagurínn í Winnipeg.
MeS sólaruppkomu & laugardag-
inn kemur, rennur þó loksins upp
hinn fyrirhugaði þjóðmenningar-
dagur Winnipeg- Islendinga. Und->
irbúningur mikill hefir veriS af
hálfu forstöSunefndarinnar, til
þessa hátiöahalds, og verður fram
að þeirri stund sem natiðin hefst,
og því sterk ástæöa til aS ætla aö
hátíöahald þetta standi ekki að
baki, — hvaS myndarskap snertir
— þeirra ísl. daga, sem enn hefir
verið efnt til í borg þessari, frá
því fyrst aö þessi hátíðahöld hóf-
ust. En til þess að dagurinn hepn-
ist sem bezt, er undir því komið,
aö hvert mannsbarn af íslenzíku
bergi brotið, sem heima á í borg-
inni — sæki daginn. Væru las-
buröa gamalmenni, eöa aörir sem
ekki treystust til aö fara með
strætisvagni, en langt aö koma,
biður nefndin þess aS hún' verði
látin vita; vill hún flytja þá hina
sömu i mjúkri bifreiS út á hátíöa-
stöövarnar og heim til þeirra aftur,
án nokkurs endurgjalds. Þþr sem
hátíðin fer fram í garðinum verS-
ur svæöið prýtt grúa af flöggum
og ööru skrauti. Nefndin hefir
látiS búa til mesta fjölda af ís-
lenzka flagginu, svo hver gestur
dagsins getur það eignast. — Enda
skylda okkar hér vestra aS sýna
hluttekning meS frændum vorum
á gamla landinu, sem um sárt eiga
aS binda hvað flaggið snertir, um
þessar mundir.
Eins margt fólk og mögulega á
hægt með, ætti aS fara út í garS-
inn meS rafmagnsbrautarlestunum
að morgni. Þær lestir fara: önn-
ur frá Portage Ave. norSur
Arlington og ofan William Ave.,
og hin frá Portage Ave. norður
Sherbrooke St. og ofan Logan
Ave., beina leið út á hátíSarstööv-
landslagsmálari og hafSi einkum
stælt hollenzka málara, aSallega
Ruysdael fá 17. öldj, og uröu aS lok-
um eikarskógar og kýr í haga aSal-
verkefni hans. Þorsteinn var hjá
Weitsch i þrjú ár, og segir sagan, aS
hann hafi fljótt tekiS * framförum í
málaralistinni, svo aS þegar hann kom
til Dresden áriS 1802 til þess aS sjá
málverkasafniS þar, hafi hann gert
þar tvær landslagsmyndir á eir í stýl
Ruysdaels, sem hafi hlotiS mikla viS-
urkenning þeirra, er kunnu aS meta
slíkt. Fyrirmynd hans var jafnan
ksnnari hans, og er sagt aS hann hafi
tekið honum fram aö lokum, eikartrén
hafi honum veitt hægara aö mála en
Weitsch. Ekki hefi eg séö nein af
málverkum hans, en sagt er, að eitt-
hvaö af þeim sé í Dresdenarsafni og
líklega eitthvaS i Brúnsvík; en þaö
arnar. Alt fólk kemst frítt meö
þeim lestum, og menn á hverri lest
til aS leiSbeina fólki.
MáltíSir ágætar hefir nefndin
gert ráðstafanir fyrir aS fengjust
keyptar út í garöinum allan daginn,
fyrir sanngjarnt verö. Einnig skyr,
kaffi, vindlar og allskonar annaS
munngát. Heitt og kalt vatn verS-
ur þar gefiS hverjum sem þarf og
maöur til staSar að afhenda þaS.
SkrúSförin sem farin veröur um
nokkur helztu stræti borgarinnar,
og getið var í síðasta blaði, hefst
á norðaustur h»rninu á Simcoe og
Livinia kl. 7.30 e. h. FariS verSur
noröur Simcoe, ofan Sargent Ave.,
noröur Sherbrooke, ofan William
Ave., suöur Princess, austur Port-
aga Ave., noröur Main St. vestur
Dufferin aö sýningargarðinum. —
Ekki er ætlast til aö aðrir en bif-
reiða- og mótor-hjólaeigendur
veröi í skrúðför þessari. Fundnir
hafa verið aS máli flestir þeir ís-
lendingar hér í borg, sem eiga þau
mannflutningatæki og undirtektir
veriö ágætar, eins og líkindum
ræSur. íslenzka flaggiS, 14x18
þuml. aS stærð, á stong, verður
til sölu fyrir 25 cent á farstaðnum.
Ef eigi hefir náSst til einhvers,
sem bifreiSar eiga, eru þeir sömu
beðnir vinsamlega aS vera meS.
Winnipeg-lslendingar! VeriS
samtaka í þvi aS gera íslendinga-
dagsnefndinni þessa skrúöför til
sóma.
KappreiSarnar á islenzku hest-
unum, verSa aö sjálfsögðu til-
komumiklar. A. S. Bardal hefir
3 gæðinga, J. Runólfsson 1, J. W.
Thorgeirsson 1. — A. S. Bart'al
riöur einum sinna gæðinga, Páll
Bjömsson öörum og Miss Alla
Bardal þeim þriSja.
liggur vist ekki sérlega mikið eftir
hann.
ViSreist gerSi Þorsteinn ekki um
dagana, eftir aö hann kom til Brúns-
víkurú þar ól hann aldur sinn; gerSi
hann þaö af ást á velgeröamanni sín-
um Stobwasser og í þakklætis skyni
viS hann. Hann kvongaöist þarlendri
konu. Hann andaðist 1817, en kona
hans lifði hann og dó 1856; þau áttu
engin börn. Hvaöan Þorsteinn tók
Hj altalíns nafniS, er ekki kunnugt,
því vist var hann ekki skyldur Hjalta-
linsættinni.
Þess má geta að lokum, að mynd sú
er af honum birtist í ÓSni er tekin eft-
ir Meusel’s Archiv fúr Kúnstler und
und Kúnstliebhaber I. bindi, Dresden
1803 og er hún þar stungin í eir.
Halldór Hermannsson.
—“Óffinn”,