Lögberg - 14.08.1913, Síða 7

LÖGBEKG, FIMTUDAGINN
,14. Ágúst 1913.
Alþýðuvísur.
Til herra J. J. Daníclssonar.
Þegar þú ert búitm að segja
mér hvert nafnið er í vísunni
“Benjar dambl'’, spyrS þú mig
hvort eg sé ánægS. Eg er þaS aS
nokkru leyti, því eg veit nú hvert
nafn er í visunni eSa a aS vera í
henni. Frekari skýringar get eg
ekki vænst eftir aS fá hjá þér,
því þó eg bæSi þig aS þýSa hvern
staf í henni, mundir þú ekki gera
þaS rétt; þú setur hana fram sem
fyrirmyndar málrúna vísu, til aS
sýna hvernig binda eigi nafn sitt
eftir réttum stöfum, en þegar eg
segi aS eg hafi ekkert nafn fundiS
í henni eftir réttum stöfum, þaS
er aS segja órugluSum, snýrS þú
viS blaSinu og segir hana ráSrúna-
en ekki málrúna-visu og furSar þig
aS eg hef ekki fundiS þaS í eddu.
Eg er ekki eins handgengin
eddu einsog þú heldur, eg
Jtarf heldur ekki aS leita þar
til aS finna aS vísan er vel
gjörS málrúna vísa. SigurSar
nafni næ eg réttu, en Kristjáns
nafni ekki alveg réttu, því eg get
ekki fengiS' annaS en g úr fyrsta
stafnum, en svoleiSis lagaS feil
■hefir komiS fyrir fjórum sinnum
í málrúnavísum, sem birst hafa í
Lögbergi; hefir þar staSiS k, í
staSinn fyrir g, en í þesasri stend-
ur g fyrir k. Eg veit ekki meS
vissu hvaS benjar dambl er, en
ben er sár og þýSir kaun k, í mál-
rúnum, en benjardaml skilst mér
þýSa einhver snerting viS sárinu
eSa útgang úr ]>vi, og ef ]>aS er
rétt, þá er þaS stungiS kaun og
þýSir g. Næsti stafur er drafnar
vörn; hann hafSi eg hugsaS ís, í.
en nú verSur hann reiS, r. ÞJriSji
dagsljós, alskinandi sól, S. FjórSi
nauSa sefi, týr, t, þýSir líka nokk-
urskonar lyf. ÞaS sefar nauSir
norSra börn, ís, í, og jökulbreiSa,j:
nægtir, ár, á, og kvöl pínandi, neyS,
n. Þlarna getur hver maSur séS aS
vísan er vel gerS málrúnavísa og
stafirnir rétt kendir nema ef vera
skyldi fyrsti stafurinn. Og þó eg
geti ekki fundiS hann þýSa k, get-
ur vel veriS aS höfundurinn geti
meS réttu þýtt hann svoleiSis. Mér
dettur ekki í hug aS jafna mér viS
hann aS þekkingu eSa vitsmunum.
Nú set eg hér nafniS eins og þaS
stendur i vísunni: Kristján, mér
þætti gaman aS heyra þig kveSa
aS þessu. ÞaS er undarlegt kapp
í þér, þú framsetur hverja vísuna
á fætur annari í sem fyrirmyndar
nálrúnum, sem þær geta líka vel
veriS. En þegar þaS finst út,
aS stafirnir eru ekki i þeirri röð
sem þú vilt hafa þá, segir þú þær
séu ekki málrúnir nema einstaka
stafur. Sumum viltu snúa og
eigna öSrum, til ]>ess aS berja
áfram vitleysuna, eins og meS
Jóhanns nafniS, þar sem þú af-
bakar rétta stafi, arveg eins og þú
segir aS ó væri ekki ó heldur e, og
aS í væri ekki í heldur s. Þiað er
eins og þú 'haldir aS enginn lesi
vitleysuna úr þér nema eg cg
gamla Dakota konan og þaS sé
sama hvaS okkur er boSiS, enda
hefir þú gengiS heldur langt fram.
]>ar sem þú staShæfir aS jökul-
breiSa geti ekki þýtt is, og þar af
leiSandi geti þaS orS ekki þýSst
til málrúna.
Eg hefi hugsaS mér aS leggja
fyrir þig nokkrar einfaldar spurn-
ingar viSvíkjandi ]>essari kenningu
þinni. Fyrst af hvaSa efni snjórinn
væri? Fyrir hvaSa orsök þaS efni
yrSi snjór? Hvernig snjórinn
myndaSi jökulinn? n.n paS gerist
ekki þörf á nánari útlistun, ó-
sjálfrátt talandi vitni keyrii; þér
kefli í munn eSa kollvarpar þessari
staShæfing þinni. ÞaS er engu
likara en að þeir hafi orðiS sam-
taka, Jóhann og jökull, til að vitna
á móti þér. Jóhann hefir ekki
kært sig um aS láta taka blóm úr
heiSurskransinum rneð rósofnu
nafni sínu, til aS skreyta meS
ljóSarugl Hannesar stutta, og jök-
ull vill sýna hver hann er; hann
tekur skriS ofan af háu fjalli og
rvSur sér ofan á IáglendiS, nafn-
kendir menn fara margar mílur
vegar til aS sköSa jökulhlaupiS,
semja síðan ritgerð um það; 'hún
er tekin í öll helztu íslenzku blöð-
in austan hafs og vestan. Hún
segir tiu miljónir kúbikfeta ís-
stykki hafi brotnaS úr jöklinum.
f sambandi viS jökulinn orðar hún
ísbrúnir jaka og jakahrönn og
]>eirra vitnisburður hljómar jafn-
viSa ,og staShæfing þin að jökull-
inn geti ekki þýtt ís. Þjpssi vitni
standa i sama númeri Heims-
kringlu og staðhæfing pín. eins
og knúS ifram af huldu afli til að
mótmæla þér. Eg kalla ]>ig ríða
vakurt ef ]>ú mótmælir þeim.
Málrúna visurnar sem þú fram-
settir siSast, eru engar fyrirmynd-
ar vísur, það ættir þú að sjá sem
hagyrSingur, þó stafirnir séu ekki
rugíaSir, þá eru hugtökin svo ó-
heppilega orðuS 1 baSum visunum
og þess vegna geta þær ekki verið
fyrirmynd. En um reglu að binda
nafn sitt í málrúnum, er það aS
segja, eftir því sem Brynjólfur
Hónsson frá Minnanúpi sagði mér,
— þvi hanin kendi mér málrúnir ; þá
spurði eg hann aS hvort stafirnir
væru ekki altaf í réttri röS eSa
hvort þeir ættu ekki aS vera það,
þá sagSi hann þaS þyrfti ekki aS
vera, þaS væri engin regla fyrir
því, þeir væru oft alla vega rugl-
aðir. Hann sagði þetta með hér
urn bil sömu orSum og eg hafði
fyrst þegar eg sendi málrúnirnar
til blaðsins. Ef hann hefði sent
þær með sömu skýringum, hefðir
þú aS likindum aldrei riðiS svona
vakurt . Þ'ú sagSir þaS væri um
aS gera aS taka stafina í réttri
röS; sú kenning eða regla getur
átt viS yfirstandandi eSa ókominn
tima, en hún nær ekki til löngu
dáinna manna. Þú gerir illa í aS
rífa burtu haglega oríaSar hug-
myndir ]>eirra og setja þínar eigin
í staSinn, sem alls ekki geta átt
þar heima, og þar af leiSandi
gerir þú vel gert málverk aS
skripamynd eSa þannig mundu
þeir líta á þaS, því að þaS lýsti
þekkingarskorti aS geta ekki haft
stafina úr einu stafrófi, heldur
smella innan um stafina orSum í
staðinn fyrir stafi; og þau orS eiga
ekkert skilt viS nokkurn staf eins
og þú þýðir þau. Eg get nú sagt
þér það hreinskilnislega. ef dæma
skal eftir því, sem ]>ú hefir ritaS
um þessar rúnir, aS þú hefir ekki
þekt þær fyrst þegar fariS var aS
rita um þær i Lögbergi, og mesta
furSa hvað þú hefir verið tornæm-
ur á ]>ær, eins og þú hefir haft
mikinn hug á að rita um þær.
Reglan fyrir aS binda nafn sitt
undir þessu stafrófi, er aSallega
sú, aS kenna rétt stafina; að gátan,
sem bindur rúnina eða stafinn,
beigist ekkert frá réttri hneiging
rúnarinnar. Til dæmis, reið á
ekki aS beigjast í reiði. bræði eða
þvi um líkt. Gátan á aS samþýS-
ast reið, og enginn svatur á að.
vera svo öSrum háður aS ekki sé
hægt að greina þá í sundur; og
stafir eiga ekki aS vaxa saman
eða berjast, sem aSrir stafir standa
á milli. AS endingu langar mig
til aö borga þér dálítiS fyrir is-
kenningarnar sem ]>ú gafst okkur-
]>ó eg hafi ekki ]>á ánægju aS geta
notað þær. Eg býst við að þú
bindir nafn ]>itt í málrúnum og
kanske á fleiri en einn veg, þaS er
tilefnið jökulbreiðu kenningin. Eg
vona að héreftir samþykkir þú
hana fyrir is, en sérstaklega fyrir
j, og þar sem þaS er í nafniun
þínu, j>á hef eg hugsað þér nokkr-
ar jökulkenningar: Fjalla króna,
fjalla skraut, fjalla hattur, fjalla
húa, fjalla traf, fjalla hetta, fjalla
þungi, fjalla byrgi, fjalla þétti,
fjalla baggi, fjalla klif, fjalla
hjálmur. Þjetta er bara fyrir þitt,
en margt má fleira finna. Svo
hugsa eg aS þú finnir eitthvaS i
ruslakistu þinni, sem þýSa megi
til jökuls eða jökulbreiðu, þaS er
tilbreyting aS hafa svoleiSis kenn-
ing fyrir j.
Eg vona þú gætir þín framvegis
á skeiðinu. MeS beztu óskum.
Mrs. H. Guðmundson.
. . P. S- — Ef þaS hefir staðið í
fyrstu greininni um málrúnir, sem
eg ritaði, að stafirnir væru sjaldn-
ast í réttri röS, þá hefir það orðiS
af vangá. Það átti aS vera á þá
leiS, aS ef nöfn væru bundin í
málrúnum, þá væri ekki ætíS að
reiða sig á að stafirnir væru i réttri
röð, ]>eir væru oft alla vega rugl-
aSir og þaS svo, aS stundum end-
aði á þeim fyrsta og byrjaSi á
þeim síSasta. MeS þeirri skýring
ætlaSi eg ekki að gefa neina reglu,
heldur átti þaS að vera leiðbeining
til aS finna út nöfn og til aS sýna
að vísur innibinda oft nafn með
réttum málrúnum, þó þeir séu
rugláðir. H. G.
Stjórnar-galdur.
Eftir Melville Davisson Post.
Þetta er allra ntála sannast, aS
vér getum engum framförum náS
með töfrakrafti laganna. Hver sú
kenning, s.em þykist veita beina
hjálp, er töfrakenning. Allir þeir
aumu, fánýtu draumar hinna
mentuöu Nihilista í sögum Turgen-
ieffs, eru einskis nýtir oss til fram-
fara. Allar hinar ofsafullu kenn-
ingar Wilhelms Marrs, með þessu
einka boðorSi: “BlóSug og hræði-
leg hefnd á hinum ríku og völd-
ugu”, er einskis nýt oss til fram-
fara. Hin háreista bygging hinn-
ar þýzku heimspeki, hangandi í
lausu lofti einsog álfaborg, alveg
er hún einskes verS oss til fram-
fara. Því að hiS mikla lögmál
Karl Marx, “aö verð nauðsynja
miðist viS ]>að erfiSi, sem almenn-
ingur yfirleitt leggur til fram-
leiSslu þeirra”, — gengur framhjá
þeim merg málsins, aS engin a-
reynsla almennings getur skapað
suma hina merkilegustu hluti, sem
mannkynið á. Merkilegasta eign
vor er framkomin af sköpunarafli
einstakra manna, sem er óendan-
lega hátt upp hafiS yfir áreynslu
almennings yfirleitt.
Á þessu skeri strandar sosialism-
us. Vér getum ekki mælt þann
ábata, sem mannkynínu hlotnast
af afrekum hvers einstaks í ein-
ingum, sem miSaðar eru viS nokk-
urt meðaltal. MannkyniS sækir
mörg höpp til þeirra, sem sköpun-
argáfuna hafa, en þeirra afrek
gætu meðalmenn með engu móti
unniS, hversu mikla vinnu sem
þeir legðu á sig. Ekki hafa þeir,
sem vinna að rafmagni átta stund-
ir á dag, lýst upp borgir vorar.
Mr. Edison hefir brugðið ljósi yfir
þær. Ekki eru þaS hinir verk-
lægnu smiðir í St. Cloud, er orkaS
hafa því, aS mennirnir hafa flog-
iS yfir láS og lög, 'heldur Mr. Wil-
bur Wright. Ekki er það hinum
ungu mönnum í loftskeyta klefum
stórskipanna, að þakka, að skip
geta kallað til annara um hjálp úti
á hafi, þó mörg hundruö mílur
séu í milli þeirra, heldur snildar-
manninum Marconi og hans líkum.
Þjeir sem halda því fram, að þess-
um snildarmönntim beri ekki meira
úr býtum aö bera, heldur en hinum
franska verkmanni, sem beitir tól-
um sínum í St. Cloud, eSa sveini
þeim, sem situr viS loftskeytatólin
í klefa sínum, þeir hinir sömu fara
meS falskenning. HiS sanna er
vitanlega, þaS sem aldrei hefir
brugSist frá því sögur hófust, a'S
]>eim ber mest úr skiftum, sem
mestu 'orka, alt í frá þeim sem
sameinaði viSleitni margra og
stjórnaöi henni aS einu takmarki,
til þess manns sem beitti ketilgufu
fyrir plóg sinn.
Villukcnningar heimspekinga.
Sosialistar halda því fram, að
það sem gefi hlutum^ildi sé sú lík-
amlega vinna, sem beitt hefir veriS
til framleiSslu þeirra. Fráleitari
villukenning er varla til. Sá mað-
ur sem vinnur með höndum sínum,
er ekki sá eini sem verk vinnur,
né heldur sá eini sem skapar fram-
leiðslu. Sá sem stjórnar og segir
fyrir og ber ábyrgöina, vinnur
engu siður en hinn. Líkamlég
vinna veitir þrótt og þrek þeim
sem hana stunda, en andleg á-
reynsla slítur hinum út og gerir oft
útaf við hann. Sá sem vinnur
likamlega vinnu sefur föstum og
hollum svefni af þreytu. Sá sem
andlega vinnu stundar gerir sjálf-
an sig oft og tíðum svo örmagna,
að svefninn getur ekki endurnært
hann. VerkamaSurinn fer stund-
um á sveitina, en snillingarnir lenda
oft og einatt á geðveikra hælum.
En þótt kenningar Karl Marx
eða Wilhelm Marrs leiði oss ekki
til framfara, þá er einskis betra að
vænta af kenningum Mark Hanna
eða Pierpont Morgans. Ef höfð-
ingjar stálfélágs-báknsins úthrópa
samkepni fyrir þaö, hversu skaðleg
hún er fyrir verzlun og viSskifti,
hvernig gátu þeir þá haft á móti
þvi, er verkamenn í verksmiSjum
úthrópa hana skaSlega fyrir sig
sjálfa. Og ef þeir sem stálverkinu
stjórna taka höndum saman til aS
útiloka samkepni við sig í tilbún-
ingi og verzlun með stálvarning,
mega þá ekki hinir, sem aS því
vinna. gera samtök til verndar sér?
Þau óaflátanlegu hjaðningavíg
eru engu likari en pvi ef stór
naðra hringar sig og bítur sig í
halann. Hvort sem halinn skadd-
ast eSa höfuöiö, þá verður niöur-i
stáðan sú sama: Ormurinn sjálf-
ur veröur fyrir meiðslunum.
Ekki munu heldur kenningar
stjórnleysingja verða okkur aS liöi
til framfara, þær sem sé, að hvaS
sem tilbúiS sé með höndum verka-
mannsins, heyri honum til og hann
hafi rétt til að slá eign sinni á það
umtölulaust. En það er engu frá-
leitara til aS lyfta undir framfarir
heldur en kenning eins höfuSs-
manns eins stórs járnbrautarfé-
lags, sem var sú, aS fjárhags um-
sjón þjóðfélagsins væri falin viss-
um verðugum sómamönnum af
guðlegri forsjón.
Ef til vill er sú kenning fánýt-
ust allra, sem ]>eir afdönkuðu aft-
urhalds höfSingjar héldu fram.
Þeirra ráSagerSir minna mann á
hinar flóknu ráðagerSir prúss-
neskra herforingja er þeir lögðu
fyrir Alexander keisara, þegar
hann stríddi viS Napoleon. Hverj-
um og einum stendur fyrir hug-
skots sjónum sem heyrt hefir frá
]>ví sagt. er þeir röktu úr landa-
bréfum sínum, skrafandi um króka-
ferðir fylkinga, á þá vísu sem tiðk-
aSist á herferSum Friðriks mikla.
Þeir lopuðu sinn heilaspuna og
hugsuðu ekkert út í það að Napo-
leon fylgdi engum sérstökum hern-
aðar reglum. Eins er lífiö — þvi
verða engar reglur settar!
Enn er til flokkur heimspekinga,
en vér megum vel hafna kenning-
um þeirra. Þéirra höfuðpauri í
bókmentunum — ef bókmentir
skyldi kalla — er Mr. Bernard
Shavv. Mergurinn i kenningum
þeirra er sá, aS halda því fram, að
einmitt mótsetning þess, sem mann-
kyniS hefir reynt satt aS vera, sé
sönn, svro sem þetta, til dæmis að
taka, ef maður gengur á förnum
vegi, og einn postuli þeirrar mætir
honum, þá er hann viss með að hjá
vegfaranda aS hann eigi að ganga
á höndunum. Vegfarandi mun
bera fram þær tvær fyrstu mótbár-
ur, sem koma honum í hug, þær
aS mennirnir hafi alla tíS notað
fæturna og að þaö sé fyrirhafnar
minst. f
“J,ú jú, heilla karl”, mun heim-
spekingur þessi svara, “þetta eru
einmitt ástæðurnar fyrir þvi, að
þú ættir 'heldur aS ganga á hönd-
um þínum en fótum. Þó aö menn-
irnir hafi alla tíð gert eitthvað
með einu móti, þá er ekki þarmeS
sannaS, aS sú aðferS hafi veriS
rétt. Og ef satt skal segja, þá
getur mannkyniS engum framför-
um tekiS, nema þaS breyti til um
allar aöferðir og háttu. Því aö-
eins tekur mannkyniS framförum,
aS hinar gömlu aðferSir verði
lagSar niöur og nýjar teknar upp.
Þaö er meira að segja óraskanlegt
náttúrulögmál, að oss hefir nú að-
eins fariS fram með því aS vinnja
þá hluti, sem oss eru torveldir, en
ekki meS þvi aS gera þaS sem vér
erum orönir leiknir i og oss veit-
ist auSvelt aS vinna. Ef þú vilt
verða atgerfis manneskja, þá mun
þig langa til aS geta brúkað hvorn
enda líkama þíns sem er, til gangs.
Taktu af þér skóna og skyldu mér
eftir.”
Framhald.
j^ARKET JJQTEL
Vi6 sölutorgið og City Hall
$1.00 til $1.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL.
Dýr og fuglar við
suðurheimskaut
Hunter hét sá dýrafræðingur, er
var í för meS Mawson, þeim er
stýrSi útgerS þeirra Ástbalíu
manna til suðurpólsins áriS sem
leiö, og er þetta haft eftir honum í
blöðurn, um dýr og fugla þar
sySra:
“Þþgar fastaland suSurheims
skautsins ber fyrst fyrir augu, þá
virðist þar ekki um auóugan garS
aS gresja fvrir dýrafræöinga. Þar
verSur ekki annað fyrir þeim en
afarmikil ísbreiSa, eins langt og
augaS eygir, með nokkrum svört-
um tindum og fjallabrúnum. Eigi
að síður eru þessir svörtu dílar
merkilegustu staöirnir fyrir dýra-
fræðinga. Dýralíf á landi er fá-
skrúSugt, en í sjónum er fjöldi
dýra, engu síður en i varmari
höfum.
“Það sem mesta furSu vekur er
]>aö, hve fáskrúöugt er hiS æöra
dýralif á fastalandi suðurskauts.
Þ]ar finnast hvorki bjarndýr né
hreindýr, úlfar né refir, sem öll
eru tiS á ísahvelinu norSantil.
Fuglar unga þar út eggjum aS
vísu, að sumrinu, en standa þar
ekki viö nema meöan á því stend-
ur, heldur flýja þaSan þegar ung-
arnir eru orðnir fleygtr. Engir
fiskar finnast þar, sem hafast viS
í fersku vatni. Af þessu kemur
]>aS, að svo erfitt er aS ferSast um
ísana syöra, meS því að allar vistir
verbur aS flytja með sér á sleðum.
Furðulegt fastaland er þetta í
sannleika, helmingi stærra en
4stralía, og þó finst þar ekki eitt
einasta spendýr; öll lindýr, sem
>ar hafa fundizt, eru svo smá, að
>au sjást ekki nema í sjónauka.
Á Adelie landi er enginn gróSur
nema mosi og skófir, og sama er
aö segja um aðra parta landsins.
ar hafa aðeins fundist tvær blóm-
plöntur, til þessa. Á noröurhveli
jarSar er þessu á annan veg hátt-
að. Þjar finnast nálega alstaðar
sóleyjar, valmúagrös, steinbrjótur
og lyng.
Fuglar finnast afanuargir syðra,
ekki mjög margar tegundir, en
fjöldamargir af hverri tegund og
>eir einkennilegir og ólíkir þeim
sétn antiars- staöar gerast, og rnega
aar til nefnast sérstaklega mör-
gæsirnar. Þaö hefir lengi verið
sagt, að þær séu í margan máta
líkar mönnum. Þ|ær ganga upp-
réttar og mjög keikar og ýmislegt
háttarlag þeirra er mjög áþekt
mannasiSum. Þó aS þær safnist í
stóra hópa, þá lifa þær enganveg-
inn í samfélagi, heldur verSur
hver aS sjá um sig. Konungs
mörgæsin er stærst og fegurst af
öllutn, fjögur fet á hæð og 7 til 8
fjórðunga að þyngd. Sá fugl er
mjög litprúöur, svartur á kollinn,
stálgrár á bak og vængi, gulur á
bringu og heiðgulur á háls og nef.
Til vetrarbúSanna á Adelie landi
komu aðeins fjórar konungs mör-
gæsir allan veturinn, en viS vestur-
búSirnar héldu sig allmargar alt
sumariS og um 60 mílur vestur
fanst stórmikill hópur á hreiðrum.
Hann fanst ekki fyr en um sum-
ariö, þegar allir fuglarnir voru
búnir að unga út, svo aS engin egg
fundust þar, með því að fuglarn-
ir verpa aS vetrinum. Þiar var
mikill fjöldi unga, um 7000 .eftir
lauslegri áætlun, svo aS þar af
mátti ráða aS um 20 þús. fullorðn-
ir fuglar væru þar, og er það hin
stærsta hreiSurbreiða, sem til er í
veröldinni. Konungs mörgæsin
byggir engin hreiður, heldur situr
á isnum með egg sitt á löppunum.
Wegar unginn kemur úr egginu
situr hanrt og á löppum móður
sinnar og hreiðrar sig í fiðri henn-
ar. Konungsfuglinn er tignarleg-
ur fugl, þó aS hann vaggi á gang-
inum, og stórum álitlegri, heldur
en stnáu mörgæsirnar á Adelie
Land, sem eru svo spakar, aS þær
styggist ekki viS nokkurn hlut.
Kóngsgæsirnar ertt forvitnar um
Coast Lumber
Yards Ltd.
185 Lombard St. Tals. M.765
Sérstakir Talsímar
fyrir hvert yard.
LUMBER
■WtBHIMWTTT iTÍ’W'HlfHaMHWK
YARDS:
1. St. Boniface . . M. 765
eftir aex og á helgidögum
2. McPhilipSt. . . M.766
3. St. James . . . M. 767
Aðalskrifstofa . . . M 768
Fluttur!
Vegna þess aö verkstæö-
iö sem eg hef haft aö
undanförnu er orötö mér
ónóg, hef eg oröiö aö fá
mér stærra og betra pláss
sem er rétt fyrir noröan
William, á Sherbrooke.
Þetta vil eg biöja viö-
skiftamenn mína aö at-
huga.
G.L.STEPHENSON
The Plumber ”
Talsími Garry 2154
885 Sherbrook St., W’peg.
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Korni Toronto og Notre Dame
Phone lletmilfs .
Garry 2988 Garry 899®
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
A PYUSTA FAIUtÝMI...$80.00 og upp
A ÖÐKU FARRÍMI........$47.50
A pRUÍJA FARRÝMI......$31.35
Fargjald frá Islandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri....... $56. le
“ 5 til 13 ára........... 28.05
“ a’til 5 ára............ 18,95
“ 1 til 2 ára.......... 13.55
“ börn á 1. ári........... 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferðirnar, far
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor H. S. BARDAL
horni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til Isíands fyrir„þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
3$4 Maia Sl., Wlnnipeg. Aðaliunboðsmaður vestanlands.
LUMBER
SASI1, DOORS, MOULDING,
CCMENT og HARDWALL PLASTER
Alt sem til bygginga útheimtist.
National Supply Co.
Horni McPhilips og Notre Dame Ave.
Talsímar: Garry 3556
“ 3558
WINNIPEG
alt óvenjulegt sem fyrir þær ber,
og koma langar leiSir til aS skoða
þaS. Þjegar viS komum viS ísinti
á skipinu “Aurora”, þá var hópur
fyrir á ísskörinni aö athuga það.
Foringi hópsins var yfirtak státinn
og fuglahópurinn var engu líkari
'heldur en nefnd roskinna og ráS-
inna bæjarfulltrúa. Foringinn
hneigði sig meS mikilli kurteisi og
hóf því næst ræSuhald. Undir eins
og hann hætti byrjaði annar; ná->
lega allir fluttu tölu, áður en lauk.
Þegar þessir fuglar hittust, hneigðu
þeir sig æfinlega hver fyrir öSrum.
Þjeir eru ekki styggir, en slá, ef
illa er að þeim fariS, og þaS hart-
meS vængjunum. Þeir renna sér
á bringunni og ýta sér áfram meS
fótunum á ísnum og eru furSu
fljótir.
En þótt fátt sé um dýr á landi
suSurhvels, þá er þar því f jölskrúS-
ugra í sjónum. Þar er mikiö um hval
og sel. ReySarhvalir eru þar al-
mennastir og koma oft nærri skip-
um, og margar aðrar tegundir finn-
ast þar. Þar er bæSi útselur og
vööuselur. Þ:aS var gaman að sjá
breiðurnar koma upp á isinn og
sofa í sólskininu. Þegar þeir
vöknuðu viS ónæði veltu ]>eir sér á
hliöina og snéru bæöi hreifum og
höfði aS komumanni og opnuðu
ginið eins vítt og verSa mátti og
einblindu á hann. Oft heyrast þeir
góla eða öskra til þess aö fæla
burt þann sem ónáöar þá, en
grimntir reyndusf þeir ekki. Þ]eir
héldu sér í sjó allan veturinn og aö
sumrinu voru þeir sjaldséöir gestir
í nánd viö búöir vorar. Kóparnir
eru dáfagrir og ketiö af þeirn
reglttlega gó'Sur matur. Þeir
öskra alveg einsog ttngir kálfar.
Ókvæntum fuglttm var ekki
vært í hreiSurbreiöunum, heldur
gerðu allir hinir sér að skyldu að
höggva til þeirra með nefintt og
hrekja ]>á burtu. Undir eins og
ungarnir fiðrast fara þeir að hafa
fyrir sér sjálfir og leita fljótt út
á sjóinn. Mörgæsa ket er fyrir-
taks gott. Bringan ein er etin.
með því að þráa bragð er að fit-
ttnni á hinum pörtum líkamans.
Eggin eru lika mjög lostæt, engu
síðttr en hænu egg. Hálfu fjórða
þústtnd eggja var safnaö um sum-
ariö og mikiS geymt til vetrarins.
Margir aðrir fuglar en mörgæsir
höföu hreiöur sín nálægt vetrar-
bú'ðurn vorttrn. TAu' á rneSal má i
The Birds Hill Em k
Búa til múrstein til prýði utan á hús.
Litaður eftir því sem hver vill hafa.
Skrifstofa og verksmiðja á
homi Arlíngton og Elgin
WINNIPEG, - - . MANITOBA
D. D. Wood, Manager
Fón Garry 424 og 3842 Hver múrsteinn pressaður
unt þau. Stormfuglar af ýmsutn
tegundum áttu þar hreiður sín,
verpa suniir í bergskorum, þarsem
illt er aS koniast aö eggjunum, en
sumir á bert berg á fjallabrúnum.
Stærstur allra þeirra er sá, sem
stundum er nefndur “óþefur”
vegna þeirrar einkennilegu lyktar,
sent af honum leggur. Hann er ó-
trúlegur mathákur og getur stund-
unt ekki hafið sig til flugs af of-
fylli. Sumir þessara stormfugla
hafast við á rekís, og er þaS áreiö-
anlegur fyrirboði að hafis er í
nánd ef þeir sjást á flugi.
Hjálp í neyð,
í tveimur síöustu blöSum Lög-
bergs hefir mátt lesa áskorun tun,
að hjálpa konu á íslandi, sent þar
ætti við bág kjör aS búa.
Hér er kona ein 83 ára gömul,
sem Sveinbjörg Sveinsoottir heitir.
frá Krossi í AfjóafirSi. Hún er bú-
in aS dveljá hér í 26 ár, og kraftar
hennar farnir og hún á engan að.
Dóttur á hún að sönnu einhvers-
staöar vestur í landi. Hún spinn-
ttr þó vel á rokk og prjónar, hef-
ir góða sjón og heyrn og er furðu
létt á fæti. Hún dvelur nú sent
stendur hjá alveg óviSkomandi
fólki, og er í ráði að konta henni
á gamalmennahælið í Kildonan.
En þangað vill hún ekki með
nokkru móti fara. Hún kann ekki
ensku, en þar er enska töluð, og
þar fengi hún aldrei að lteyra
ntóSurmál sitt. ÞaS er stærsti
kvíSi hennar, aS vera þannig fleygt
á meðal framandi fólks, sem ekki
skilur ltana og hún ekki þaS. En
þetta liggur fyrir henni, nenta góð-
ir menn og konur komi henni til
hjálpar, og meS fégjöfum varöveiti
hana frá þvi, sem 'hún óttast svo
mjög. Hjálpin þarf ekki aS vera
stór, að eins svo, aS hægt sé að
borga húsaleigu hennar um nokk-
urn tima. Fáist fé til aS tryggja
húsaleiguna, verða margir til að
veita henni húsaskjól, og þá er
Dominion Hotel
523 MainSt. Winnipeg
Björn B. Halldórsson, eigandi
P. S. Anderson, veitingam.
Bifreið fyrir gesti
Sími Main 1131. Dagsfæði $1.25
Það eru því vinsamleg tiímæli
min að landar láti hér eitthvað af
ntörkum, — hjálpi þessari gömlu
konu á neyöarinnar tímum svo
hún þurfi ekki að sendast á gam-
almennahæliS. Eg vonast til þess,
aö landar séu gæddir svo miklum
mannkærleika, að þeir séu viljugir
aö láta nokkur cent af hendi tif
þessa kærleiksverks.
Eg er viljtig aö veita gjöfum
móttöku og koma þeim á framfæri
og síðan að láta prenta nöfn gef-
endanna og upphæöir gjafanna.
Winnipeg, 2. Ágúst 1913.
Mrs. S. P. Johnson,
21 Verona Blk.
horni Victor & Wellington.
Aths. OfanritaSri grein var
heitiS rúm í blaöi voru, með því
móti, að úr henni væru feld nokk-
ur atriöi, er oss var ekki kunnugt
um sönnur á. Ritstj.
nefna “fulmar” fuglinn; egg lians j hún megnug, að sjá fyrir sér sjálf
hafa ekki fundist fyr en vér fund-1 meS spuna og handavinnu.