Lögberg - 25.12.1913, Blaðsíða 2

o
4»
LiOGBEEG, tlMTUDAGINJNi 25. DESEMBER 1913.
♦ ♦ ♦ ♦
♦ ♦♦♦♦♦
♦
♦
♦
Jóla gleði
má þaÖ kallast. jafnframt öðrum
fagnaði, að mega á jóladagsmorgun-
inn kre-ða upp á fætur sér nýjum
og hlýjurn innihússkóm, og^ættu |>ví
sem flestir að nnU þá sem vinagjöf
um jólin. Svona lagaðar vinagjafir
get eg látið yður í té, og megið bér
treysta því að hvergi í bórginni fást
þaer laglegri né með saangjarnara
verði, litir margvísle rir,_svo sem
bláir, brúnir og rauðir og efnið flóki
flöjel og silki. Or miklu að velja
fyrir kvenfólk, eldri og yngri. ung-
lingtstúlkur á skóla aldri og karl-
menn.
Birgðir af algengum skófatnaði úr
leðri flóka'og rubber.
Aðgerðir hvergi betur af hen i
leystar; þetta bið eg alla mína góðu
skiftavini að veita athygli. Opið á
kvöldin.
Gleðileg jól!
J. Ketilsson,
623 Sargent Ave., Winnlpg
♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
£
Bæn Elínar litlu.
stóra kistu og niamma hennar var
lögð i hana og borin niður stigann.
Faðir hennar gekk á eítir kistunni
og Leiddi litlu dóttur sína. —• En
nú sagöi jungfrú Hansen að faðir
hennar væri farinn að drekka, til
þess að gleyma henni mömmu
hennar. Hann mundi sjálfsagt
einnig gleyma litlu Elínu sinni og
hún fengi vist hvorki jólatré eða
jólagjafir í ár.
í’að fór að koma rurtngur í
var’r hennar. Hún fékk nú ekki
framar að hjálpa til með bakstur-
inn fyrir jólin.
J'.lin litla lagði handleggina upp
í gluggakistuna og grét, þangað til
litli likaminn hristist af ekka. “Ó,
að hún mamma min væri lifanli”,
Hin gulina borg.
Kári litli sat á rúmstokknum
fyrir framan ömmu sína. Það lá
fjarska illa á aumingja litla
drengnum, því nú var hún amma
hans að deyja og þá var hann skil-
inn eftir einn og einmana i þess-
um stóra heimi. Dauðinn beið
fyrir utan þrepskjöldinn, en hann
hafði enn ekki stigiö yfir hann,
þvi hans tími var enn ókominn, en
nærvera hans var auðsæ, og gamla
konan leit raunalega til drengsins
síns þar sem hann sat niöurlútur
með votan vanga og barðist við
grátinn.
Hjá rúmi gömlu konunnar stóð
fornfálegt borð og á því lá gömul
bók. Þessi bók var uppáhalds
tókin liennar ömmu og einasta
Það var komið þorláksmessu-
kveld. Elín litla sat alein inn í
stofu Ranks, katipmanns. Það lá
illa á henni — raunarlega illa. Alt
var nú öðruvísi undir jólin, en það
var vant að vera, þegar móðir
hennar var frammi í eldhúsi. að
baka sætabrauð og piparkökur og
lílinu litlu var leyft að vera hjá
henni og hjálpa lienni til. I ár var
tnóðirin ekki í eldhúsinu. Nú lá
hún út í stóra kirkjugarðinum með
stóru hvítu krossmerkjunum. Það
fór hrollur um Elínu litlu: “Ó,
hve elsku mömmu minni hlýtur að
vera kalt núna”, hugsaði hún.
Úti fyrir var logndrtfa og fólkið
jæyttist með gleðisvip tun strætin,
með full .föng af búðarvarningi.
Drenghnokki hljóp þar fram hjá
með jólatré. Elín fylgdi honum
með augunum. Skyldi hún nú sjálf
fá nokkurt jólatré á morgun? í
fyrra hafði hún mamma lænnar
legið í rúminu og búið til allskon-
ar skraut á jólatréð og faðir henn-
ar hafði fest það alt á tréð — en
núna í ár?
ert eftir þessu. Hann hefði svo
mikið að hugsa niðri i búöinni
sagði hún með grátstaf í hálsinum. j eignin. Xú var þessi bók- of
En rétt á eftir hætti hún að gráta þung fyrir hennar þreyttu veik-
og Jierraði af sér.tárin. Hvað var | burða hendur, en kærleiksríkum
j>að, sem hútt móðir hennar hafði j augum leit hún til liEnnar um leið
jafnan brýnt íyrir henni að gera, : Qg hún sagði við Kára litla: “Elsku
j>egar illa lá á henni? Jú, biðja drengurinn minn, þegar eg er dá-
t;uð. Hann myndi áreiðanlega in, læt eg ekkert eftir tnig nema
hjálpa henni. Það liafði hún j jæssa bók, og eg vildi gjarnan að
mamma hennar sagt henni. hún yrði þín eign, en þú ert of lit-
Hún lyfti J>ví upp augunum og ill til að geta tórið hana með þér.
bað svo blítt og elskulega á þessa ; <>g enn of ungur til að geta lesið
leið: “Elskulegi, góði guð. hjálp- j og skilið hana, en eg vil sigja þér
aðu mér, af þvi hún mamma mín einn ]>áttinn úr henni, hann er um
er dáin og hann pabbi minn er j hina gullnu borg og j>á sælu er
næstum búinn að gleyma mér. Vilt j j>eir verða aðnjótandi er þangað
|>ú ekki hjálpa mér, góði guð? Mig komast. JJin gullna borg er bygð
langar svo mikið til að fá jólatré, á mörgum hæðum. JJæöirnar eru
e'ns og eg hefi veriö vön að fá, j skógi vaxnar, en J>au tré er }>ar
aðeins ósköp lítiö tré, og viltu svo j vaxa eru frábreytt trjánum, er J>ú
ekki, kæri faðir, segja lionum j hcfir séð, }>ví á greinum þeirra
pabba mínum. að liann eigi að vera j loga allavega lit ljós, og l>irtan af
eins góður, eins og hann var áður j j eim lýsir upp alla borgina, svo
J>ar er aldrei dimt. Hinar gullnu
hallir er reistar hafa verið ttppi á
hæöunum gnæfa við himininn.
Fólkið sem býr í ]>essari tórg er
ólikt þvi sem við þekkjum, þar eru
við litlu stúlkuna sina. því að eg
er svo einmana og sorgmædd —
amen í Jesú nafni”, — hvíslaði hún
á eftir. Og þetta var í fyrsta
sk;fti sem hún hafði beðiö J>æn sina
ein. En henni fanst, að nú væri allir jafnir. Enginn konungur með
alt l>etra, því að guð gæti gert alt, j birð og prjál dvelur þar, og eng-
sem hann vildi. j inn ölmusukarl skreiðist þar um
Skömmtt síðar kom ungfrú j veikburða, biðjandi ttm brauð til að
I Jansen inn og þá lá Eliti litla j seðja lutngrið. Sorgir og söknuð-
steinsofandi í hægindastólnum. tt:- og ]>ær J>rautir er sjúkdómur-
Anægjubros var á vörum hennar inn færir. þekkjast ]>ar ekki Ufið
og hún svaf svo vært. að ttngfrú ; er J>ar sem skínandi fagur drattm-
ITansen tók bana ttpp og lagði : ur. J>vi friður ög eindrægni búa i
hana í rúmið hennar, án ]>ess lttin j ]>essari borg. Elskti drengurinn
vaknaði. minn. reyndti að komast þangaö
En næstu nbtt dreymdi Rank jeft'r minn dauða, þá verður þinni
kaupmann undarlegan draum. t'ramtið borgið og þá get eg sofið
IJonttm ]xitti, að han,n væri róleg i gröfinni.”
taddur á bát, fullum af fólki, sem En nú vildi dauðinn ekki l>iða
? Pabbi myndi víst ekk- kólluöu og ærðust í ósköpum, og . lengur, hljóðlega læddist liann inn
að báturnn bærist meö fljúgandi eftir gólfinu og leit með starandi
ferð niðureftir liörkústraumi. Alt- ■ atigttm á gömlu konttna, en svo
. . . ;af flaug hann áfram með sama I kalt var augnaráð hans, að hjarta
s nni og ]>cgar lann ænu upp a i ofsa-hraða. En eftir á ströndinni gömlu konunnar hætti að slá, og
loft, þá væri hann oft svo undar- , |,:nu niegin þóttist liann sjá Elíntt nú lá hún þögul og stirð: en litli
legur og einhvemveginn öðruvíst, j litlti, dóttur sina og heyra hana drengurinn lá grátandi á hnjárum
en áður en hún mamma hennar dó. i kalla í ákafa: “Pabbi minn, pabbi j fyrir frarnan rúmið. Kári litli
Þá sat hann altaf heima og las í n,inn !” ,Hnn *órna*i «PP höndun- grét og grét, og það var nú gott
. . , , , . ,. V- - ; um og ópið hveín í eyrum hans. I fvrir hann þvi oft svalar grátur-
fyrtr hana a kveldtn. En nu varð . i.' , , 1 , .
3 Pabbt mtnn. pabbt nunn! Og inn harmþrttngnu hjarta. En lijol
Báturinn hélt áfram timans veltur áfram og engirn
og meiri hraða; hann grætur til lengdar, og svo var það
hann j með Kára litla. því nú kom hús-
hlið | ráðandinn og er hann sá að gamla
hennar. Hann sá að henni var j konan var dáin, gekk hann að
lvft upp og hún hækkaöi og hækk- j borðinu. - dró út skúffuna, en í
aði. Hantt heyrði glögt þytinn í j henni voru engir peningar. Hann
hvitit vængjuntim. Nú bar mvnd- j Ieit á lötin hínnar látnu konu, en
Ilann leit j ]>att voru bætt og slitin og enginn
hjúfra sigigat notað þau. Hann rak fótinn t
Elín litla að sitja alein heima með )lún
jómfrú Hansen. j með meiri
Oft hafði EHn litla grátið, ]>egar , eygði hana að eins. Þá sá
jómfrú Hansen sagði henni, að j e'nhverja hvíta mynd við
pabbi hennar kæmi drukkinn heim j
á nóttunni. Það gerði hann aldrei
áður en mamma hennar dó. Þá
leið þeirn svo vel, pabba, mömmu j ina beint yfir bátinn.
og sjálfri henni — og einkanlega j »PI> og si Elíntt litlu
á jólanóttina. Seinni hluta dags «PP að snjóhvítum engli, ogeng-|!'tIa drenginn og skipaði honttm
„ j i'linn leit nákvæmlega ems út oglað standa ttpp, og hafa sig ]>að ,*
1 l konan hans saluga. Tlun lcit a fvrsta t burtu, ]>vt þessi kerltng-
líka eftir því að hann var tórfætt-
ur og skólaus. Svo 'fóru þau að
hvíslast á um það, að ekki gætu
þau leikið sér ef þessi förupiltur
væri þar lengur. En Kári vissi
hvorki upp né niður, en stóð og
starði niður á tæmar á sér. Krakk-
arnir tíndust i burtu, eitt eftir
annað, en síðast fór Rúna litla.
Henni hafði litist svo vel á tötra-
lega fátæka sveininn, en það var
rétt hjá hinum börnunum að hann
var fátæklingur rifinn og tættur,
svo hnú hlaut að far,a. Svo fór
hún lika, og Kári horfði á eftir
henni þar til hún Iivarf, þá faldi
hann andlitið í höndunum og grét
tó’sklega. Hann grét lengi, loks1
sofnaði hann útaf og þá dreymdi
hann að amma kom til hans og
sagði: “Elsktt drengurinn minn,
rú er eg kominn til að vísa þér
veginn til hinnar gullnu borgar, og
nú áttu aðeins örstuttan veg ófar-
inn, þvt þú hefir alt af verið á
le’ðinni ]>angað síðan eg dé>.
Skamtnt héðan er vatn, þangað
skaltu fara, þar muntu finna
ferju. ltana skaltu taka og leggja
svo óhræddur á vatnið, en mundu,
éfsku barnið mitt. að tnsysta guði,
eins og ]>ú hefir gert síðan eg fór
frá þér, þá fer alt vel.” Svo laut
hún niður að honum, kysti hann
og hvarf. I*egar Kári vaknaði lá j-------- -------- - -
vel á honum. Hann mundi allan j Guðm. Einarson Akra P.O.
drauminn. og þó hann þjakaöur | J. K. Einarson Akra P.O. . .
væri, flýtti hann sér á stað. Eftir | M. Olason Hensel........
örstutta stund kom hann að vatn- j Friðrik Jónsson Hensel . . — ioo
inu. og þar fantt hann bátinn, eins j D. J. Laxdal Cavalier N.D. — ioo
og amma hans haföi sagt. Hann j I'.ggert Sigurdson Akra P.O. iooo
sté upp í hann og hélt frá landi.
STORKOSTLEGUR AFSLÁTTUR
-------FYRIR JÓLIN.-----
Vér höfum ákvarðað að láta alla landa njóta
meiri hagnaðar í viðskifttim við oss, en þeir geta ann-
arsstaðar fengið.
Vér bjóðumst til að keppa við hvern sem er í okkar
verkahring og gjöra hvað hann getur.
Hver réttsýnn maður lætur ógjört að kaupa hlutinn
dýrara en hann þarf. Hver er þá ástæðan fyrir að
kaupa hann annars staðar en þar, sem hann fæst á réttu
verði?
Takið eftir þessu: Það kostar yður lOc. að fara
niður í bæ til þess að borga 10% meira fyrir sama hlut-
inn og þér fáið hjá N. & B. rétt hjá yður.
Ef vér ekki höfum það “in stock”, sem yður vantar,
skulum vér útvega yður það algjörlega eftir ósk vðar,
fljótar en yður varir; og láta yður þannig njóta hagnað-
arins af því að kaupa það á N. & B. verði.
ÞÉR MUNDUÐ AUKA OSS ÁNÆGJU MED AD LÍTA YFIR SKRAUTGRIPA BIRGDIRNAR
VÉR GEFUM YDUR
HELMINGINN AF ÁGÓD-
ANUM, EF ÞÉR VIUID
KOMA OG SÆKJA HANN.
Vér höfum góðar vörur.
Tegundir vorar eru úrval.
Hver hlutur sem ber kr.
stimpil vorn er áby rgstur.
k:
NORDAL & BJÖRNSON, 674 Sargem Ave.
JEWELERS Talsími S. 2542
-- IOO
-- IOO
-- IOO
Áðitr auglýst kr. iii 375
Nú alls . . . ,'kr. 116 225
Hallfriðnr María Björnsson
dáin.
Báturinn skreiö fram með brtin-
andi hraða. en er hann sté á land
á bakkanttm fyrir handan vatnið
fögmtðu honum hvítar og rauðar
rósir, sem brosandi buðu hann vel-
kominn. Sól'n skein skært, a!t ! ' ______
glitraði af fegurð og loftið ómaði Miövikudaginn 13. Agúst lézt i
af fuglasöng. Einn fuglinn söng j Port Orchard, Wash., konan Hall-
þó fegurra en allir aðrir, þvi liann i fríður áTaría Björnsson. Hún var
söng svo innilega og blitt. Kári j fædd 2. April 1871 að Halldórs-
litli veitti honttm mesta eftirtelct, | stöðum i Kinn i Þingeyjarsýslu.
hún barn sitt er dó í vor er leið.
Gat hún ekki notið lífsgleði eftir
]>að, og var enda ávalt sjúk eftir
að það dé>. Þráði hún að komast
til barnsins síns. Og liafði talað um
það skömmu fyrir andlátið, að
hún hefði von um aö mega vera
þar, sem barnið sitt væri er hún
væri liéðan burt kölluð.
Meðatt henni entist lieilsa til,
stundaði hún heimili sitt vel, en
var fáskiftin útífrá. Vildi ]>é> öll-
um gott gjöra er hún náði til.
Friður sé með moldur liennar.. .
H.
I>Á\A RKREGN.
ITinn 6. Desember síðastl. and-
aðist á sjúkrahúsi í Grafton i N.
,gull átti hann ekki,- en gull átti
hann T hjarta sínu, það var trúin.
Hann var strangur trúmaður alt
sitt lif, þeirrar trúar sem lionttm
var innrætt í æskunni, hinar nýju
kenningar lét hann fram hjá sér
ganga gaumlaust. Hallgrímur var
einn af þeim fáu, sem ekki festa
hug sinn við fjármunt. Hann lét
hverjum degi nægja sínar þjánmg-
ar. Hann var i fátækt sinni rílcur
af nægjusemi. 1 eintt orði sagt,
hattn var einn af þeirn mönnum,
sem enginn hafði neitt misjafnt um
j að segja, og er hans sárt saknað af
j öllum þeim mörgu sem kynni
höfðu af honttm haft, en sárastur
er söknuðurinn konunni hans og
bömunum, sem hann hafði reynst
en fttglinn kinkaði kolli til hars, í lmreldrar hennar vortt þatt Magn-:
eins og hann vildi segja: “Kári ús tóndi Grímsson frá Krossi og I).. Hallgrímttr Jónsson, bóndi úr goður og ástríkur faðir. Lik lians
litli, eg þekki þig, fylgdu mér eft- i kona hans EHn Magnúsdóttir frá j Mouse Iríver bygðinni. Banamein var fbitt til Mouse River og jarð-
ir". Fttglinn flaug laut úr laut, j Sandi 1 Þingeyjarsýslu. Fluttist ; hans var afleiðing af slagi, sem j s?tt 11. Desember í grafreit Mel-
loks komtt þeir að hæðum hinnar j hún meö foreldrum sínum vestur ! hann hafði fengið fyrir tveim ár- ; ankton safnaðar, að viðstöddu ná-
gttllnu borgar, og herti sveinnirn 1 unr haf árið 1875 °g voru þau í ! um sTöan. j ieRa öllu fólki bygðarinnar.
m't upj> httgann og bvrjaSi að flokki þeirra sem einna fyrst Hallgrímur var tæddur 6. Júnt SigAJohnson.
ganga ttpp hæðina. Hann hafði bvgðtt Nýja Island, dvöldu þau þar 1863 i Olafsey á Breiðafirði; var ísafold og TAgrétta ertt beðin að
T:kki geng;ö lengi er hanti mætti j 4 ár, einmitt um það timabil þegar ; hann þvi cr hann lézt, sex mánuð- birta þessa danarfregn.
TTún tók hann j hóluveikin gevsaði í þvt bygðarlagi. um betur en fimtugur. Foreldrar
livítklæddri konu.
hra \vja íslandi fluttist fjol- I hans vortt merkishjontn, Jon hrepp- _______
skyldan aö Garðarbygö, N .D. og j stjóri Jónsson á Valshamri og sTð- öllum þeim. sem á einn eða ann-
]>ar giftist hún eftirlifandi manni ar á Narfeyri Jónssonar i Grund- ■ an hátt tóku þátt í satnsæti, sem
sinttm, Boga Bjarnasyni. 29 Nóv. ; areyjum Jónssonar i Bildsey á I olckur hjónum var lialdiö þann 8.
1890 og fluttu þau ]>egar vestur á j Breiðafirði.
sér í fang og bar hann upp í höll-
ina sina, fvlgdi honum inn í skraut-
legasta salinn, dró af honum tötr-
ana og færði hann í skinandi
fagran silki skrúða. Siðan klapp- , „ _
aði hún á kinnina á lionttm. þá var ; Kyrrahafsströncí og settust að í evri. móðir TTallgríms, var Kristm '
sem hann vaknaði af draumi, og! Seattle élíallat'd j Wash., þarsem Jé>nsdé>ttir á Vörðufelli a Skógar-
þakklæt'stár glitruðu i bláttm aug- j þau bjuggu þangað til nú fyrir 5 j strönd, móðir Jóns. á Narfeyri.
unum hans. En hvítklædda kon- árum siðan, að þau fluttu á bú- | föður Hallgríms var Salóme Olds- |
an sagði: “Nú crtu komintt til | jörð stna skamt frá bænutn Port dóttir frá Arnarbæli í Dalasýslu.
hinnar gtillntt borgar og i þessari ;()rchard. sem er um 20 milur héð- Hallgrímttr misti móðtir stna ung-
höll cigum við að búa. Hér, þar ; an frá Seattle. "r að aldri; ólst hann því upp með j
blessuð sólitt altaf skín og friður Uin framliðna dó frá 8 börnum, 1 föðttr sinttm og seinni konu hans j
og ást ríkir. TTér á sælunnar ! er hið elzta 22 ára, en hið yngsta ! Málfríði Jósefsdóttur Hjaltalin fra
landi cr þitt nýja heimkvnni og ‘ 2 ára; ertt þatt öll hin mannvæn- VaLhamri, sem gekk honutn i
fvrirheit hintia fátæku hefir þér legustu og sýna ]>að hversu dugn- | móður stað, og naut hann ltins
: aður elska og ósérplægni góðrar j bezta uppeldis og góðrar mentunar.
móSur fær áorkaö. ' eftir því sem þá var titt ttm menn
Hugrún. Banamein hennar var tæring, j 1>:>. sem ekki gengtt skólaveginn.
í Bildsey
Kona Jóns á Narf- j, m; þökkum vi'ð af öllu hjarta
ríms, var Kristin 1 0g biðjum góðan guð að launa.
Stony Hill, Man., 17. Des. 1913.
Pétnr Thorsteinsson
Kristín Thorsteinsson.
Vinamót.
hlotnast.
3. Des.
T9I.3-
Hlutir keyptir
ísl.
j hafði hún kent þeirrar veiki ein- Tcnría gerði hann mentun stna að
i ttngis 4 vikum áðttr en hún lést. — i atvinnu í lifinu, I il Reykjavíkur
j T.ikið var brent og fór sú athöfn j fór Hallgrímur ungur að aldri og
nam söngfræði af Jónasi Helga-
. fram hér í Seattle 17. Ágúst.
cimsk.pafelagmn vcstanhafs. j Seattle Wash„ 7. Des. 1913.
að skreyta tréð, a meöan sat I'Jtn ; harm með hrygðarsvip. Hannjarnorn hún amma hars, hafði ekki
litla með brúðurnar sínar i öðru | fórnaði ttpp liöndunum, en bátur- j borgaö húsaleigutia fyrir síðasta
herbergi. Svo kotn pabbi hennar
ttpp, og þegar þatt svo voru búin
að tórða, þá var kveikt á trénu.
Að því búnu sungu þau: “Heilög
Jól” og “Borinn er sveinn i Betle-
hem.” Og altaf hafði pabbi cg j
intt barst áfram niður í hinn | mánuðinn. . Atimingja drengurinn
freyðandi strautn. Nokkra stund !>að hann grátandi að lofa sér að
enn sá hann bátinn, þangað til 1 vera ögn lengur, en húsbóndinn
hann iuktist af freyðandi öldum og j 1 ók í öxlina á honum og hratt hon-
hvarf. Ilanti stökk til botns og j ttm út úr dyrunum og læsti þeim
er hatin náði tótni, kotn svo mik- I svo. Stóð nú aumingja drengur
li dvnkur, að hann vaknaði. í 1 ’nn úti. en nóttin með myrktir og
West-
kr. 100
West-
West-
100
100
um, sem hana langaöi mest til að
eígnast. Og á eftir öllu saman
mamma gefiö henni það á jólttn- hálfgerðri sturlan leit hann í kring- j kttlda færðist vfir. Hann ráfaði
um sig T niðdimmu herberginu, því ! áfratn og f#rm loks skjé>l undir
að þetta var voða-draumur. j húströppum. þar skreið ltann inn
()g leng: sá hann liarmasvip j þreyttur og örmagna og hallaði
drógu þau seðla um allskonar (E r j ponnnnar s’nnar og grát-hljóð ! höfði ttpp að steini er ]>ar lá.
úr sætabrauði og brjóstsykri. ; FJínar litlu hljómuðu enn íyrir j T';t na lá hann um nóttina, en er
Þetta gerðu þatt lika í fyfTa viðjc rmn hans. Hann festi ekki aft-j lýsti af tlegi reis hann upp þvi
úmstokkinn hennar mömmu hcr.n-[ln blund ]>essa nótt til enda. ()g sidturinn rak ltarn a fætur. Fvrst
fór liann i brauðsölu búð, þar voru
allat hilltir fullar af brauSum og
dýrindis kökttnt Kári litli leit
öfundaraugum á alt þetta sælgæti,
ar og hún vissi ekki til, að mamma
hefði verið neitt verttlega veik þá.
l'.n ]>ó hefði henni orðið mjög kalt
og pabbi hennar hefði verið mjög
sent strax. daginn j
dttf varð endurtninningin konunn-
ar hans skýrari fyrir hans sálar-
sjón. Hann hafði reynt, að svæfa
sína ]>tmgu sorg í svalli og drykkju-
angurvær og
skap, reynt. að láta glasa-glauminn
>era sorgina ofurliða
En þessi
eftir. eftir lækninttm. Móðir lienn- j nýu kendi honum- aS l,etta var
. ékki tilætlun gttðs. Guð hafði ekki
varð a' vetkart og veikari og pabln ,.v . . •. , ...
_ . . !get'ð honum barntð lians ttl ]>e?.s,
liennar sat hjá henni og vakti yfirj .j^ ])ann slepti sér algerlega niöur
í hringiðu hemjttleysisins. Og
hann gaf sjálfum sér það háleita
loforð, að ]>essi drattmttr skyldi
lienni nótt eftir nótt. Og eina
nóttina vakti hann Elínu litlu og
bar hana að sæng mömtnu hennar.
I*á var hún svo fölleit og máttfar-
in. að hún leit til hennar grátandi
og klappaði á kollinn ltennar.
Næsta morgttn trar pabbi Jtennar
grátandi og siálf fór hún að gráta
aldrei verða skafinn út úr hjarta
stntt.
Þegar Elín litla vaknaði um
morguninn. sat faðir hennar við
rúmstokkinn. Með tárin t augun-
um kysti ltann rósrauðar kinnam-
en bakarinn spttrði hann hvort
hann ætlaði að k.Yupa eitthvað.
Kári litli fór að kjökra og sagði:
“ITún amtna er dáin og nú gefur
mér erginn neitt. eg er svo svang-
ur, gefðu mér e’na af kökunum
þínum.” En bakarmn sagðist ekki
vera vanur að hafa betlara í búð
s’nni og rak Kára út með harðri
hendi. Uann hélt áfram og kom
viða, en enginn vildi taka við fá-
tæka litla dtængnutn. Einu sinni
1-25
100
Einar Tomsson
bourne .. .. ..
ílávarður Elíasson
boume .. .. ,.
Tom Thorsteinson
tóu rne.........
Yigfús Thorsteinson West-
bourne.................— 100
Jé>n I7,. Vestdal Otto P.O. — 100
Skuli Johnsott Victoria B.C. — 250
Guðm. Davidson Antler,
Sask..................
Bergvin Johnson Antler
Sask..................
Th. Kristjánsson Antler
Sask..................
John Thordarson Antler
Sask..................
Magnus Tait Antler Sask. —100
Elin Guðmttndsson Gimli — 25
Rósmundur Amason Cres-
ent P. O...............
Sigurður S. Sveinbjörnsson
Cresent P.O...........
Kristján Pétúrson Sightnes
Pétur Jónsson Siglunes P.O. — 375
M. Kristjánsson Otto P.O. —100
Wilhelm Kristjánsson Otto — 25
J. B.
DÁXARPREGX.
Þriðjudaginn it. Né>vember lést
á heimili símt skamt frá Wynyard
Sask.. húsfrú S'gurrós Guðnadótt-
j svni söngstjóra dómkirkjunna.
; Söngsnildinni hafði hann miklar
mætur á og mttn hún ekki hvaö
síst hafa haft hin góðu áhrif á
i Itantt sem marga aðra.
Árið 1892 reisti Hallgrímur bú
í á Setbergi á Skógarströnd og
tr. eiginkona Jóns K. Halldórsson- ■kvæntist hið sama ár. Gekk hann
ar. Banamein hennar var lungna- | a®, eiS’a 'tngfrú Þuriði Jónsdóttur
tólga. TJún var jarðsungin föstu- H<1 Laugum í Sælingsdal. Yarð
daginn 14. Janúar af kand. tlieol. í Hjónaband ]>eirra hið ástúðlegasta.
Sjö
Ásmundi Gudmtmdsyni T grafreit I 1>au híón «R«u«ust 9 börn.
fslendinga við Wynyard. ; af þeim lifa föður sinn.
Sigurrós sál. var fædd í Fóta- Trið 1898 færði llallgrimur bú-
skinni í Aðalreykjadal, 14 dag I sta'X sinn fra Setber?i vestur a
Túní mánaðar 1871. Foreldrar I HÍal,asand viö Snæfe11sjökul og
100
100
25
25
500
Jón F/rikssin Otto P.O.
íónas Halldórsson Otto P.O.—
Tón Pétursson Sigluness .. —
íón TTalldórsson Sinclair . . —
Ásgeir Johnson Ebör .. .. —
Friöbjöm Josephson Sinclair-
íka, er liatv! sagði henni, að elsktt ar hennar-, Dg þegar Elín litla
, . . v komst að þvt, að faöir hennar væri
mamma hennar v.æn d.un. Auð- húimt að kattpa jólatré handa
vitað gret htm mest af þvi. að hun hann ^
sa pabba s.nn grata, ]>vt að hun gat; ^ ^ hún
ekkert . þv. sk.ltð, að mamma sm | armana um há!s honuni ^ sagði
; ’ágt: “Hún mamma mín sagði
lægi altaf svona hreifingarlaus.
ITún leit oft inn til hennar ]>enn-
an lag, en hún lá alveg hreifingar-
laus og höndin ltennar var svo köld
— svo ísköld.
Daginn eftir var komið með
satt; guð heyröi vel, það sem eg
bað um í gærkveld”.
Ingibjörg Thorarinson
þýddi.
kom hann þar að. sem hópur af Sigurður Pétursson Sinclair— 25
börnum var að leika sér. og e’n [ohann Bardal Sinclair .... — 2
litla telpan, Ijómandi falleg og gott j Stefán Kolbeinsson Merid
barn. kom til hans og sagði: “Eg j Sask........................... 50
lieiti Rúna, komdti með mér og við J. T. Koltóinsson Merid .. — 50
skulum leika okkur saman, þú ert Thordur Kolbeinsson Merid —100
fallegur drengur og mér ITst vel á M. Johnson Merid Sask. .. —100
big". En er leikurinn gekk sem Magnús Ingimarson Merid — 100
i>ezt, kallaði einn strákurirn úr Mrs H Asmundson West-
hópnum: “Ne'', krakkar, sjáið þ'ð J>oiirne........................100
‘-eyjuna hans?” Oe ö'l börntti litu Stenhen Johnson King
nú á Kára. en trevian hans v>r TS'Vard P, O...................— 100
hennar vortt Gtiðni Jóijssoti og
Anna Þorkelsdótt'r. Þau dóu er
Sigurrós sá!. var enn á ungum
aldri Hann árið 1880. og hún á
tiæsta ári. JTn um það bil var
Sigurrós sál. tekin til fósturs af
Sigfúsi Magnússynt að Múla og
kontt hans Gttðrúntt Benediktsdótt-
ttr prófasts að Múla. Frá Múla
fluttist hún með þeim hjónttm á
Seyðisfjörð.. og þar bjuggu þau
]>ar til áriö 1886, að þau fluttu til
Ameríku og settust að T Nebraska.
Sigurrós sál. giftist eftirli fandi
ntanni sínum Jóni Kristjáni Hall-
dórssyni. 12. dag Apríl mánaðar
1896. Vont þau ]>á í I,ong Pine,
Nebraska, en fluttust þaðan sama.
árið t’l N. Dakota og bjtiggu þar
þangað til árið 1905, að ]>au fluttu,
ásamt með mörgum nágrönnum,
J til Saskatchewan, Canada og sett-
ust að skamt frá þeim stað þar sem
Wvnyard bær nú stendur.
Þau Jón K. Halldórsson og Sig-
25
25
25
25
25 [ i
25
tók þar stöðu við barnaskóla; liélt
hann skólantim um 7 ára skeið. Við
]>attn starfa, sem annarstaðar, hlaut
hann almcnningshilli. Auk þess
stýrði hann öll þessi ár, sem org-
anisti. söng í tveim kirkjum í
Nesþingaprestakalli.
Árið 1905 tók liann sig ttpp með
alt sitt skvldulið og flutti vestur um
haf. Hugði hann á að leita þar gæftt
sinttar. sem svo mörgunt er títt, en
farar þeirrar mun hann oft hafa
iörast. Mestur partur sálarinnar
var heima á fslandi, því hann var
fslendingur með l’tfi og sál; gat
hann aldrei samþýðst hérlendu Hfi
og lifnaðarháttum, heimþráin stóð
honum fyrir þrifum. Þessi átta ár
setn ltann lifði hér. var hantt fá-
tælcur af fé, en ekki mannhylli. Sá
sem tnest og bezt giæiddi götu hans
hér vestra, var Þórður Jónsson
mágur hans, sem öll ]>essi ár hefir
reynst systur sinni og mági, betur
en dæmi mttntt til finnast.
Hallgrímur Jónsson var fríður
r
1
urros sál eignuðust fjogur bom. j ma8ur sýnum og prúðt,r í allri
Tyo af þetm eru dam, en tvo lifa . framkomUi ijúfur maður í viðmóti
moður stna, Halldor 15 ara, og og aSlagandi> sigiaður og skemti-
Anna 13 ara. | ]Cgur með því jafnaðargeði að
Um Sigurrós sá!. má það fyrst aldrei varð misdægurt, þótt húsið
og fremst segja, að hún var sér- væri fult af bömum og umkringt
ni'ð og rifin. Kári litli borð> ekki
'ð líta ubp os* nú tókti krakkarn’r
T'*;«,
0\vPr»con TT^nsel . .
Q-trifr^cn^ JJJ o*-, 50]
ioo Atakleva ástrík og umhyggjusöm • af fátæktinni, var ljúfmenskan og
Guð á rnargan gimstein þann,
sem glóir í mannsorpinu.
Svo kvað Bólu Hjálmar. Er það
mála sannast, þó tiitölulega fárra sé
getið, því
Mörg er göfug mannssálin
og margir þeir dýru steinar.
Mér datt nú þetta í hug, af endur-
minning um góðkunningja, sem leit
inn ttm dyrnar hjá okkur einn bjart-
an og blíöan iúnídag s. 1. sumar.
Maðurinn var Þorleifur Gunnars-
son, tengdafaðir hins góðkunna
manns hér í Garðar bygð, herra
Odds Dalmanns.
Alr. Gunnarsson er Borgfirðingur
að ætt og uppruna, en hefir dvalið í
þessu landi yfir tuttugu ár; myndi
hann prýða mót Borgfirðinga, ef þar
væri einhverju sinni staddur, því
hann er fríður sýnum og snyrtimað-
ttr hinn mesti. Þorleifur hefir mik-
ið fengist við smíðavinnu um dagana
nieð öðru fleira, því maðurinn er
niesti hagleiksmaður til allra verka,
og enn stundar hann “snikkara”-iðn,
]>ótt nú sé kominn hátt á sjötugs ald-
ur. Má þar sannast sem oftar, að
lengi er eftir lið hjá þeim,
sem liðsmenn voru til foma.
Heimsóknarstundin var hin skemti-
legasta, því vanalega bregður þá
gantla fólkið sér heim til ættlandsins
gantla og spjallar þá með ungdóms-
fjöri um gamla, löngu liðna tíma.
Mr. Gunnarsson er gretndur vel,
staðfastur í lund og tröll-tryggur.
Svo kvaddi hann mig, sem þessar
linttr skrifa, með því handabandi,
sem einkennir drenglundina.
C.uð blessi aldraða heiðursmanninn.
Skrifað í Nóvember, 1913, að
Garðar, N. Dak.
Gamalmenni.
100 ] móðir og eiginkona. Sárt tregaði alúðin ætíð hin sama; því silfur og tnálefntim kirkjunnar,
— Dauður er T Rómaborg kardi-
nálinn Rampolla, sá er stjómaði
málefnum páfadómsins með mikl-
um yfirburðum í tíð Leós páfa 13.
Hann var í páfakjöri siðast, þegar
Pitts X var kosinn. Austurrikis
keisari skarst þá i leikinn og af-
stýrði kosningu Rampolla, vildi
heldur hafa fróman og einfaldan
biskup á páfastóli, heldur en ver-
aldar vanan kardinála, þá yfrið
kænn væri og dugmikill að stjóma