Lögberg - 13.08.1914, Page 2

2
LÖGBEEG, FIMTUDAGINN 13. ÁGCST 1914.
Aðfarirnar í Le Pas.
eftir F. J. Dixon, þingmann t
Mið-Winnipeg.
við á sandvagn þangað til eftir
voru 37 mílur.
Hazelwood umboðsmaður var
hjá gasolinvagni sínum, þegar viö
sendur ut. til þess að taka meö
lestina, þá hefir W. Carriere verið
búinn að selja sig og taka mút-
urnar. Atkvæðafalsararnir voru
I’rátt fyrir allar þær hörmung-
ar, sem Manitoba hefir verið und-
irorpin af völdum Roblins, síðan
hann tók þar við stjórn, hefir hún
þó aldrei verið jafn miskunnarlaust'
svivirt áður, eins og hún var við
kosningarnar i La Pas.
Þótt engill hefði komið frá
himnum ofan og sagt mer það sem
þar gerðist, þá hefði eg samt ekki
trúað því, að það gæti verið satt-
ef eg hefði ekki séð það með eigin
augum. heyrt það með minum eig-
in eyrum, bragðað það, þefað af
því og fundið það. Á svo hátt
stig datt mér ekki í hug að óhrein-
leiki pólítískra athafna gæti komist-
Réýnslan er stundum miskunn-
arlaus kennari. en hún neyðir mann
til þess að trúa.
~ Alánudaginn 20. júlí fór eg af
stað frá Winnipeg, út til La Pas.
samkvæmt beiðni nokkurra vina
minna, til þess að tala þar á nokkr-
um fundum og skýra fyrir kjós-
endum beina löggjöf. Þegar þang-
að kom, varð eg þess askynja aö
alt var í uppnámi í bænum, út af
þeim níðingsaðferðum, sem beitt
•hafði verið þar af hálfa stjórnar-
fulltrúanna.
Tveir stórir vagnar með gas-
Llin vélum, sem andstæðingar
stjómarinnar áttu, höfðu verið
eytúlagðir og auk þess nokkrir
smierri. Hazelwood utnboðsmað-
ur hafði gefið út þá yfirlýsingu.
að ekki væri leyfilegt að fara eftir
Hudsonsflóabrautinni á gasolin-
vognum. Samt sem áður fóru
gasolinvagnar, hlaðnir af sendlum
Afturhaídsmanna, eftir brautinni
hindrunarlaust og með samþykki
þeirra sem bÖnnuðu ferðir hinna.
Allir gasolinvagnar, sem
stjómarandstæðingum, voru stöðv-
aðir af lögregluliði, sem valið hafði
verið með þessu augnamiði og flutt
til La Pas til þessa sérstaka starfs. i
Um hádegi á þriðjudaginn flutti ■
eg tölu á verkamannafundi í
“Finger’s Mill”; og sama dag tal-
aði eg einnig á stómm fundi í
Lyric leikhúsinu. Voru menn þar
eldheitir fyrir málefninu. Þar
þáði eg boð andstæðinga minna og
talaði í 20 mínútur á þeirra fundi. i
Ráðstafanir voru gerðar til þess
komum af sandvagninum. Hann j því ekki lengur nauðsynlegir og
spurði .þann sem sandvögnunum voru fluttir i skyndi til Winnipeg-
stýrði, hvort við hefðum verið þar-1 Það er eilíf smán og óafmáanleg
Hann svaraði honurn oakveðið, ogi vanvirða, að fyrsta farþegalest, sem
var Hazelwood ekki ánægður með j leyft var að fara eftir Hudsons-
það. Hann gaf manninum þá upp- j flóabrautinni, sem er þjóðeign.
lýsingu, að ef hann léti það koma j skyldi flytja vopnaða atkvæða-
fyrir, að hann veitti ökkur far, þáj þjófa, sem sehdir voru til þess og
fóru inn í leynilögregluvagninn,; stjóra og spurðum hann frétta:
og heyrði eg þá greinilega nefna en hann kvað það satt vera að
nafn mitt. Þeir dvöldu um klukku- kosningunni væri lokið. Okkur
tíma í vagninum, og þegar þeir: hrukku nokkur orð af munni, sem
yrði hann tafarlaust rekinn fráj
vinnunni.
Þegar næsti sandvagn kom-
fengum við þær fréttir að Hazel-
wood hefði einnig sagt þeim, er
honum stjómaði, að vinnumissir,
einskis annars, en að myrða þann
þjóðréttaranda sem skapast hefir í
fylkinu, og halda hinni gerspiltu
Roblinstjórn við völd örlítið leng-
ur.
Á laugardaginn vorum við kyrr-
lægi við, ef hann flytti okkur eða 1 ir í La Pas, fórum aðeins upp*eftir
veitti okkur nokkra ásjá Mjokkurri j ánni til “Big Eddy” eftir hádegið
mynd.
fóru, fylgdi einn maðurinn þeim
úr vagninum, hér um bil 300 fet
niður eftir brautinni. Mikla ánægju
höfðum við af söngum þeim, sem
þessir lögreglumenn stjórnarinnar
létu málvélar sínar syngja
Skömmu eftir kl. 6 fóru þeir inn
i bæinn; ef til vill til þess að láta
húsbændur sína vita að alt liti vel
ekki mundu sóma sér vel á prenti
og lögðum svo af stað til La Pas.
Klukkan var hér um bil 9 eftir
hádegið á miðvikudaginn 29. júlí-
þegar við lögðum af stað, fórum
við á gasolinvagni 22 milur, þaðan
á handvagni 27 mílur, á malar-
vagni 31 milu og á hestbaki þaðan
til La Pas; þangað komum við kl-
út. Við fengum okkur handvagn I 6 e. h. á þriðjudaginn — mátulega
og fórum á honum 6 mílur áfram-1 til þess að ná í kveldverðinn.
gengum þaðan 8 mílur lengra, ogj Eftir að við höfðum snætt og
þar fengum við okkur náttstað og j Ijaðast fluttum við ræður á
lögðumst til svefns á blautri möl, | gremjufupdi, sem haldinn var. af
Þar mættum við Howden dóms-
Við urðum því að vera þarna málastjóra, I. T. Haig, Parent og
um kveldið, en við vonim ákveðn-! nokkrum öðrum mönnum, sem malarvagni fórum við þangað til
voru að fiska. Sugfiskar voru fá- komið var 47 mílur frá La Pas og
sem rriT)kað "liítfði véfið 'upþ'* á^ílat-
vagn; við sváfum þar vært og vel,
þangað til af stað var farið á
þriðjudagsmorguninn. Á þessum
ir í því, að komast sem fyrst til
bæjarins, því við höfðum áríð-
andi erindi við menn okkar þar-
Við þurftum að koma eftirlits-
mönnum út til allra kjörstaðanna-
til þess^að erfiðara yrði fyrir Aft-
urhaldsmenn að stela kosningunni
á þann hátt að fylla kassana með
atkvæðum þeirra manna. sem ekki
ættu atkvæði eða ekki væru tH:
Þegar útséð var um að komist
yrði til bæjarins á annan hátt-leftir vatnsfletinum þá kynnum við
ir ' ánni, þeim gekk því veiðin j gengum þaðan 8 mílur áfram; þar
ekki sem bezt. Howden stakk upo^náðum við í hið nafntogaða
á því við Molloy með þjósti mikl- j “Muskeg Limited” við Jackson’s
um, að ráðherra fiskimála ætti að : vinnustöðina, 94 mílur frá bæn-
setja vörð á ána, til þess að við um. Þar var atkvæðastðaurinn
kæmumst ekki upp eftir henni.
Við sögðum honum, alð þegar
okkur væri synjað um flutning á
frægi No. 4, sem flestum var dul-
inn, og átti að vera alstaðar og
hvergi. Við Kenner ætluðum að
ákváðum við Molloy að ganiga
þessar 37 mílur sem eftir voru.
Það var rétt um miðnætti; það
var dimt og molluhiti. Loftið var
svart af mýflugum, og sýndust þær
ekki hlífa okkur fremur en Rob-
lin þjónarnir. Þegar viö höfðum
gengið fjórar mílur, kom gufu-
ketill; var okkur leyft far með
honum og þótti vænt um. Tveir
kindarar höfðu tekið ketilinn og
fluttu þeir okkur þangað til við
áttum eftir aðeins 6 mílur í bæinn.
Nöfn þessara kindara þori eg ekki
að segja, því ef eg gerði það.
tilhevrðu mundu Þe'r tapa vinnu sinni taf-
arlaust. Þeir lögðu sig í þá hættu
okkar vegna, sem allir hafa ekki
hugrekki til.
Við komum í bæinn kl. 4 á
fimtudagsmorguninn; vorum við
staðuppgefnir, en glaðir í huga
yfir. því að krókur hafði komið á
móti bragði.
Á fimtudagskveldið héldum við
fund í nefndarsal Framsóknar-
manna; var þar áhugi mikill og
borgurúrri bæjarins í fundarsal
FramsÓKnarmanna. Okkur til
niikillar ánægju heyrðum við það
glögt að að djúp óánægja og ein-t
læg fyrirlitning rikti í hugum
manna yfir öllum þeim óhreinu
aðförum, sem Afturhaldsmenn
höfðu beitt við þessar kosningar ••
en kóróna þótti það alla ómensku-
að kaupa andstæðing sinn til þess
að svíkja þá menn, sem honum
höfðu fylgt í fullu trausti og bar-
ist Iiöfðu fyrir hann á ærlegan
hátt, þrátt fyrir alla hugsanlega
og óhugsanlega erfiðleika.
Á leiðinni fundum við það út,
að sumir af mönnunum höfðu ver-
ið hræddir, og til þess að særa
ekki tilfinningar þeirra. bjuggum
við um okkur á jámteinunum
neðan í m^larvögnunum og ferð-
uðumst þannig lengi, í stað þess
að hafa öll þægindin, sem því eru
samfara að vera uppi á mölinni.
Eitt var greinilegt á aþlri ferð-
inni og það var það að verka-
mennirnir vom allstaðar okkar
megin og voru viljugir og reiðu-
búnir til þess að leggja alt mögu-
legt í sölurnar, til þess að styrkja
mál okkar og veita okjcur lið. Þeir
voru allir prúðmenni; 'en yfirmenn-
irnir á brautinni voru ekkert ann-
að en logandi hrædd leigutól, sem
unnu aðeins samkvæmt fyrirskip-
unum frá “hærri stöðum”.
Á þessari ferð hafði eg tækifærí
til þess að grenslast eftir ásig-
Eddy” og vissi ekkert hvert þeir voru 153 nöfn á kjörskrá, en ekk> komulagi verkamanna og kjömm
landi þá gengjum við, og þegar dvelja þar og vera þar við kosn-
I okkur væri synjað um fararleyfi inguna þann 10., en Molloy og
McKinnon héldu áfram 110 mílur
frá La Pas að atkvæðastaðnum
No. 6.
Okkur var sagt það þama, að
vagnhlössin af atkvæðafölsurun-
um hefðu verið flutt í burtu í
skyndi um kl. 1 á þriðjudagsmorg-
uninn. Við fórum fram hjá þeim
á hliðarspori, hér um bil 18 mílur
frá La Pas, en gátum ekki trúað
því að þeir væru að fara. • Við
héldum að Afturhaldsmenn væru
að reyna að leika á okkur, í því
bil sjö mílur upp með brautinni: j skyni að reyna að láta okkur yfir-
til allrar hamingju að synda, og
mundum því fara ferða okkar
eftir sem áður.
Þegar við höfðum fengið allar
upplýsingar, sem okkur fýsti, frá
þessum háu hermm, kvöddum við
J)á og létum í næði við sugfiska-
veiðina.
A sunnudaginn 26. fórum við
Kovnatz aftur upp að “Big Eddy”
á gasohnbát og ætluðum að kom-
ast tipp að malamámunni hér um
ætluðum við að ganga eftir vagn-
sporinu ofan að aðalbrautinni.
gefa atkvæðisstaðinn, þar sem
við ætluðum að vera, svo þeir
Njósnamiaður Afturhaldsmanna | hefðu tækifæri til að flytja menn
fylgdi okkur eftir í gasolinbát; en j sína þangað aftur og falsa at-
eftir stundarflæking varð hann aö ] kvæðin í næði.
fara heim aftur og segja húsbænd-1 sókn kom Jtað
Eftir stutta rann-
ljós, hvers vegna
um sínum að hann hefði tapað af atkvæðafalsararnir voru látnir
Dixon og Kovnotz hjá “Big vera á atkvæðisstaðnum No. 4. Þar
hefðu farið.
Þegar við höfðum gengið 8—10
mílur, klifraði eg upp í hátt tré-
til þess að vita, hvort ekki sæust
nein mannabýli í nánd. Eins langt
alvara. Margir voru þar, sem ] og augað eygði sást ekkert nema
ræður ætluðu að flytja, en eftir j eilífur, endalaus skógur. Við
nokkurn tíma var fundi slitið eða j reyndum a$ fara skemstu leið að
aðalbrautinni, en lentum
1 ogong-j
um og snémm loksins aftur til
að útvega gasolinvagna og fara
frá Le Pas út á vinnustöðvarnar fresta5 fil Þess a® fafa niður á
við Hudsonsflóabrautina; ætluðuro larnhrautarsto5 °£ sía jarnúraut-
við að leggja af stað kl. 3 f. h.i arva&nana’ sem komu Þangaö
á miðvikudagir.n 22. og var hlaðmr af atkvæðasvikurum stjóm-
William Molloy einn þeirra, sem í armnar; vagnhloss at monnum.
förinni ætlaði að vera. En þegar sem afturhaldsmenn létu flytja, andi td
á brúna kom, sem yfir ána ilggur,! i)an&aS- ll1 Þess aö &relða atkvæð. Indiana t:l þess að fara með okkur nu, en þetr
V5.r „acrr,-,™ =otx,roX.,r 1 r I un*r folskum nöfnum. Þessi lest| til La Pas a kænu. , manuði. Þ,
átti að koma kl. 10, en kom ekk*
fyr en kl. 11.30. Ætlaði hún að að fara upp eftir
var vagninn stöðvaður af lögreglu
liði fylkisins; kváðust þeir hafa |
fengið þær skipanir að banna al
einn einasti atkvæðisbær maður
fanst þar, eða þar í grendinni-
Þessir svokölluðu kjósendur voru
allir kallaðir daglaunamenn nema
einir þrír, og hafa sjálfsagt verið
settir á kjörskrá fyrir einuro
tveimur árum, þegar verið var að
byggja brautina. Nú veit enginn
hvar þessir menn eru; því, eins oe
einhver komst heppilega að orði
"Big Eddy” J)ví okkur leizt ekki eru Jirír flokkar satrfandi á braut-
á að hafast við í skóginum um; inni; einn að koma, annar að vinna
nóttina. Þegar við komum gang- og sá Jiriðji að fara. Pað eru alt
‘Big Eddy” fundum við aðrir menn sem vinna á brautinni
sem þar voru fyrir
Þetta var því regluleg
A mánudaginn 27. ákváðum við paradís fyrir atkvæðisfalsara. En
Hudsonflóa beztu ráð og kænlegustu fara
gerlega umferðir gasolinvagna eft-l fara Þe&jandl °S hljóðalaust fraro j brautinni á járnbrautarlest, ef stundum út um þúfur eða verðuf
1, 1 ' y iX ! _* __ _____ " v* . . .v* C tv. /v , 1 /v s \ _V ___ 1 /v f n , 4 1 . t X \ __ 1___1_.__ __ 1 _ _ C'
Jæirra, og komst eg að því að
verkamennirnir unnu fyrir 15
cent um klukkutímann, þrátt fyrir
það þótt miklu hærra kaup sé
reiknað eftir stjómarskýrslunum-
ef mig minnir rétt.
Þeim eru settir $5,00 um vikuna
fyrir fæði, og ránverð er á ölluro
fötum og öðru sem þeir þurfa að
kaupa. Margir þeirra eru skuld-
ugir, þegar þeir hætta vinnunni •-
aðrir eiga einn eða tvo dali til
góða. Einn maðurinn átti inni
$1,63 — einn dollar, sextíu og
þrjú cent — eftir mánuðinn; ann-
ar $2,00 fyrir 9 daga.
Þetta eru aðeins dæmi þess, hve
óheyrilega lágt kaup er goldið.
ir brúnni. Við spurðum þá hvaðan
þær skipanir hefðu komið, en þeir
neituðu að svara þeirri spumingu.
\ ið urðum því að fara aðrar leið-
ir, til þess að komast út úr bæn-
um. fórum við yfir ána á báti og
komumst á burt hinu megin braut-
hjá stöðinni, en var stöðvuð af
lögregluþjóni, sem var með skip-
un utn það að rann-aka, hvort
ekki væri þar áfengi flutt. Milli
40 og 50 manns voru þar, sem
glögt sýndu það á svip og útliti-
að eitthvað 'óhreinít bjjó innan-
Til J)ess að múta mönnum til
mögulegt væri. Við spurðumst i ofaukið. Annar leikur var hafinn 1 þess að greiða atkvæði með stjórn-
fyrir á járnbrautarstöðinni um það og atkvæðafalsararnir urðu því inni, var þeim heitið 5 centa kaup-
hvenær næsta lest kæmi; en við j ekki til annars en aukakostnaðar1 hækkun um klukkutímann, en það
gátum engar ákveðnar upplýsing- j — þess vegna voru þeir sendir í1 veit hamingjan ein hvort þeir
ar fengið. A meðan Calder. j burt eins fljótt og hægt var.
nokkurn tíma fá það. Mútpr og
Nowell, Kenner og eg biðum þess ] Þegar við vorum á leiðinni upp! hótanir voru daglegir viðburðir og
að eitthvað gerðist, kom Wm að atkvæðisstað No. 4, fundum við meira en það, í þessum kosning-
sambandsþingmaður fyrir það út að Charlie Gustafson var um- Emn af járnbrautarmönnun-
var Carson frá'Sharp
um á handvagni og tluttu Jieir Mtð-Wmmpeg. Ekkert brennivín j Lisgar kjordæmi fra brunm frægu að reyna að bjarga brennivíns-] um> sem chrfSist að tala á Fram-
okkur sex mihtr: ])á komumst við fanst ' lestinlll> en all-r höfðu þess- á gasolinvagni. Calder og Nowell leyfi sísu með því að vera sér- sóknarmannafundi var látinn vita
á sandvagn og fórum — mílur á 'r menn heiIt uPPlaS af tóbaki. ætluðu tafarlaust að taka skyndi- j stakur lögregluþjónn við mjódd- það nokkrum dögum síðar, að hann
_ 11,4 »-4 d 1 4 4 .44 S—. 4.4 4.4 _ 4 d 1 4 _4 S-T . 4 _ 4 4 I 44 A. 1 - - _ _ " tYl I f tt / I O T 1 \ ú l' V 1 1 m íO O t* t* 1 1 41 í /1 __ ! t__ 1 _ ’ 1*1 f 4 V 1 T e X 1 41 X •rílt-fl 14 /1 44 44 .L 4,44 X 1 _ 44 __ __ ___ — ..V '
honum. Við gistum í svefnvagni I vind!um vmdlingum- Lestinni j mynd af jæssum herrum á fo_r- ina; hér um bil 40 milur frá T.a
x r---z----------,J-----Sharp brást við Pas. Honum til aðstoðar var
mæltist fremur annar Svíi sem Emery heitir og
Kvað hann enga j hefir einhverja snöp á innflun
uuuuuj. \ 10 gisuim 1 sveinvagm: ° .0 ~ , - , .
um róttina. og héldum svo áfram 1 var. fram hJa an nokkurrar boðnu brautmn
fyrirstöðu, og J)að var auðséð, að afarreiður og
næsta morgun á fyrsta sandvagni.
sem við gátum náð i. Á honum
fórum við þangað til komið var
55 mílur frá La Pas. Verkstjór-
amir þar tóku okkur vel; var okk-
ur sagt að örfáir kjósendur aðeins
væru lengra út með brautinni og
engin leið að ná í vagn af nokk-
urri tegund fyr en komið værí
110 milur. Við tókum þvi það ráð
að hverfa aftur til La Pas. Lewis
Reid aðstoðar vélastjóri ók fram á
okkur í gasolinvagni, þar sem við
vorum fótgangandi- á brautinni.
Hann hafði aðeins einn farjæga í
vagninum. Við töldum það sjálf- sjálfan guð almáttugan.
sagt að hann mundi bjóða okkur
að verða samferða í bæinn. Það
varð ekki af því. Við báðum hann
þvi um far, en þegar hann varð
þess vísari að við vorum andstæð-
ingar stjórnarinrar, sagði hann •-
Hudsonsflóabrautin átti að vera ó|)ingmannlega.
til J)ess notuð, að hjálpa Aftur- |)á skepnu sem fædd væri af kven- inga skrifstofunni. Síðar frétturo
haldsmönnum til þess að stela hundi og fordæmd af skaparanum
þingsætinu í La Pas. j skyldi taka mynd af sér; hljóp
1 Mexico hefðu vopnaðir menn' h,mn a eftir Calder, auðsjáanlega
tekið á móti, þegar vopnaðir menn 1 1>V1 skyni að brjóta myndavélina-
beittu ofbeldi; hnefaréttur hefði et hann næði í hana. En eg gekk
yrði að gæta J>ess hvað hann gerð
i þeim efnum; það var Cameron.
starfsmaður C. N. R. brautarinn-
ar, sem það gerði.
Símskeyti til Roblins, undir-
ef hann næði í hana.
mætt hnefarétti. En Mani ;1 veIí f- 1 ir öharp og hindraði hann
tobamenn hafa glatað uppreistar- f,a l>vi a® komast að Calder. A
og mótsíöðuanda gcgn afríki me5an Sharp átti orðastað við mig
og harðstjórn, þrátt fyrir það þótt na5i A’owell annari mynd af hon-
uppreist, Jiegar svona stendur á,
sé ekkert annað en heilög hlýðnis-
skylda við heilbrigð
um.
Howden
dómsmálastjóri var
eðlislög og; staddur á járnbrautarstöðinni:
Eða hafa yrti hann á mig og mælti: “Þetta
Manitobamenn ekki vaknað til er ekki að leika samkvæmt regluro
meðvitundar um það, hversu hátt! Hoyle’s, Dixon”. Eg lét hann vita
alda ójafnaðarins og hnefaréttar-1 að eg Jækti reglur Hoyle’s eins vel
vað það að R. A. C. Manning! skrifað að Dr. Orok, var tilefni til
ins hefir risið í þessu fylki?
Þessi járnbrautarlest fór
og hann. Þá sagði Lisgar þing-
gj. maðurinn: “Það er skrítin fylk-íeftir að hann hafði biðið í klukku
hefði komið til La Pas með hóp af
atkvæðafölsurum á þriðjudags-
morguninrí, en snúið aftur til
Winnipeg nálega samstundis.
A miðvikudaginn kl. 10 kom
gasolinvagn að n^iðan, og var
honum stjórnað af
vagnstjóra felagsins, sem Saro
Hill heitir. Calder hét sá er
vagninum réði, en auk hans voru
þar tveir aðrir menn; annar heitir
Tait og hinn E. McPherson úr
vinsöluleyfisdeild Manitobastjórn-
arinnar. Calder kallaði upp skrif-
stofu Hazelwoods og spurði um
H. Sharp eða Aimie Benard, en
milur út frá bænum og var þar ing þar sem fjóra þarf til þess að tima var svo að sjá sem hann hefði
“Þetta er vegur Afturhaldsmanna: J>angað til á þriðjudagsmorguninn verja einn”. En honum var sagt; fengið ])að svar, sem honum líkaði-
(conservative roadj og það kostar; kl. 1 f. h.; þá var sérstakur ketill j ótvíræðilega að honum væri heim-! og hélt hann þá norður aftur.
ilt að mæta einum hvenær sem
mig stöðu mina ef eg veiti ykkur sendur þangað út og rór hann með
far. Þið verðið að komast til j vagninn í svo miklum flýti að þess
bæjarins á sama hátt og þið kom- var ekki gætt að taka matreiðslu-
uð Jiaðan.” “Þvi verður að taka1 stó, sem Jieir höfðu liaft með sér.
sem að höndum ber” svaraði eg. j Þegar lestin var 94 mílur í burtu
Það þarf ósvífni á 'háu stigi til fra fJas vddi Það til að Carsón.
þess að taka jámbraut, sem bygð sem var umsjónarmaður þessa
er fyrir peninga frá fólkinu yfir j þokkalega safnaðar, tók upp marg-
höfuð; peninga sem teknir eru úr hleyPu °& sagði ungum manni, sern
vasa Framsóknarmanna, jafnaðar- ætla®> a® taka mynd af lestinni.
manna. verkamanna og óháðra honum væri vissara að hafa sig
manna, jafnt sem Afturhalds-] hæSan- Þvi menn sinir heft5u me5
manna, og breyta henni í þess kon- ] ser hyssur, og kynnu að beita
ar einokunarbraut, að eftir henní; Þeim-
sé öllum bannað að fara, nema því j Það
er svo að
að eins að þeir hafi sömu pólitíska haldsmenn hafi
trúarjátningu og Roblin.
sjá, sem Aftur-
verið hræddir
um, að jafnvel með atkvæðaföls-
Eftir þetta óþokkabragð Roblin- un og atkvæðastuldi, gæti þeir ekki
þjónsins héldnm við áfram áleiðis! unnið kosninguna, og þvi yrðu þeir
til La Pas, fótgangandi í steikjandi j einnig að grípa til fleiri hemaðar
meðala.
A því leikur enginn efi, að þeg-
mílur til bæjarins. Þar komumst1 ar Jæssi sérstaki gufuketill var
sólarhitanum.
10 mílur, og
Þanmg gengum við
áttuin þá eftir 4? ]
hann æskti, ög svo var
boðið að koma á Walker leikhúsið
og sjá þar myndina af sér.
Þetta var um morguninn; en
eftir hádegið var farið með okk-
ur Kenner yfir ána í báti Buttings-
Við lögfðum af stað til þess að
komast að aðalbrautinni og kom-
um þangað hér um bil eina mílu
frá brúnni, eftir skábraut, sem út
frá henni lá. A hliðarspori við
brautina var járnbrautarvagn með
mönnum, sem kallaðir voru leyni-
lögreglumenn stjórnarinnar. Við
gátum haft auga á gerðum þeirra
allan siðari hluta dagsins, og eir,n-
ig séð út á aðalbrautina; við viss-
um því um alt sem fram fór-
Gufuketillinn. sem sendur var eft-
ir atkvæðafölsurunum, fór þarna
fram hjá kl. 4 e. h.; litlu síðar
komu tveir snöggklæddir menn og
Eftir hádegið fengum við tal-
honuro J simaskeyti, sem sagt var að væri
frá Dr. McConnel, var þá Dixon
og Molloy sagt að koma aftur
til bæjarins, því kosningin væri
afstaðin. Við héldum að þetta
væri aðeins ný svikatilranu Aftur-
haldsmanna, til þess að losna víð
okkur, og sátum sem fastast. Ná-
lægt kl. 8 um kveldið kom “Mus-
keg Limited” og var á ferð
til La Pas. Með lestinni voru þeir
Theodore Stefanik, Frank Car-
cilla, Paddy Logan, Tait. Mc-
Pherson og hér um bil eitt kúgildi
annara Afturhaldstóla. Sungu
þeir lof og dýrð Dr. Orok og létu
sigurvegaralega mjög. Þeir fluttu
einnig þá frétt að kosningunni
væri lokið, en við trúðum ekki-
Um kl. 9 komu þeir Molloy og
Kenner frá sinni atkvæðisstöð.
Við töluðum við Jackson verk-
Jiessarar aðvörunar. Maðurinn.
sem flutti okkur fjóra á gufu-
katlinum, var rekinn næsta morg-
un. og félagið heldur eftir $50,00
af kaupi hans. En það var ekki
einungis á járnbrautinni, sem ógn-
sérstökum anir> heitingar og mutur voru við-
hafðar. Sjö menn, sem voru að
vinna fyrir stjómina 90 mílur upp
með Saskatchewan ánni, komu »
því skyni að greiða atkvæði á móti
stjórninni, og voru þeir allir rekn-
ir tafarlaust. Þetta þótti verk-
stjómanum svo langt gengið með
hnefaréttinum, að hann sagði af
sér formenskunni við verkið.
Það er eftirtekta vert, að allar
vörur- handa þeim, sem við þetta
verk vinna, hafa altaf verið keypt-
ar af Armstrong félaginu, og því
gefið 10% hærra verð fyrir þær,
en venjulegt markaðsverð er.
Önnur Afturhaldsmanna svik
voru það sem fram komu við lof-
orðið um $30,000 skipakví. Nokkr-
ir menn voru látnir byrja á því
verki skömmu fyrir kosningamar/
og fáeinir steinar og staurar voru
látnir þar í hrúgu. Það þarf ekki
að taka f)að fram, að látið var
hætta þessu verki tafarlaust, þegar
stjórnin fann það út að hún gat
náð í þingsætið, án þess að fólkið
fengi að láta vilja sinn í ljósi við
kosninguna.
Sem dæmi upp á mentamálin í
þessu sambandi tnætti §jeta þes£
að á Barrier, sem er 50 mílur frá
La Pas upp með ánnt, er afar-
mikil þörf á skólahúsi og hefir
verið beðið um það. Þar mundu
verða milli tuttugu og þrjátíu börn
('Framh. á 3. bls.)
Saskatchewan.
Um alda bil sem enginn talið fær
var engin bygð á vesturlandsins slóðum.
Við lund og fljót, hvar nú er borg og bær
bjarmaði’ upp af flökkulýðsins glóðum,
í viði grænum vestan þíður blær
um vor og sumar kvað í ástarljóðum.
í skauti jarðar allskyns auður lá,
en engin hönd að nema málm né erja;
af fjörum kringum veiðivötnin blá
tií veiða gekk ei nokkur járn-negld ferja.
1 vestri gnæfðu fjöllin himinhá
hvar huldar vættir búa og landið verja.
En tímar breyttust, byggjast tóku lönd,
þó býlin væru strjál og fátæk þjóðin,
með þolinmæði vann hin haga hönd,
hún hlóð og girti, brúaði djúpu flóðin,
við umheim hnýtti símans segulbönd,
og sótti í yður jarðar fólgna sjóðinn.
Og nú rís höll hvar hreysi áður var,
á hundrað rasta ökrum vélar gnýja,
við augum blasa býlin alstaðar,
frá borgum reykir stíga hátt til skýja,
og þjóðir streyma þangað, heillaðar
af þúsund kostum Vesturlandsins nýja.
Þó flestar tungur foma heimsins á
af fólkinu sé mælt á hverjum degi,
ef allir flokkar markið þetta þrá,
að þú sért fremst á starfs og menta vegi,
þá letrar saga sínar tölur á
þitt sæmdarorð. þó kynslóðimar deyi.
F. H. Berg.
Áfram! Hœrra!
fMinni brautryðjenda).
Þp skoðun vor sé skift í ýmsum málum,
vér skipumst samt að einu verki í dag,
• því dýpst í allra Islendinga sálum
býr1 áhugi um lands og þjóðar hag,
sem reynast þyngri mun á metaskálum
en misskilningur, þrátt og stundar jag, —
og þó er betra þrátt en dauðafriður,
hann þokar engu fram, en bara niður.
Ef ánægðir menn alt af hefðu búið,
við óbreytt kjör að feðra elzta sið,
og aldrei burt frá brautum vanans snúið.
þá bæri líf vort ekkert glæsi-snið.
Þá væri alt hið góða frá oss flúið,
þá fylti heim vorn bjálfa úrelt lið,
J)á lægi þoka yfir hugans höfum
og hálfvitar i öllum landsins gröfum.
Að svo er ei vér eigum þeim að þakka,
"sem J)Orðu áð' vera óánægðir menn,
sem þorðu alt hið bitra og beiska að smakka,
sem brutu og reistu, — hvorttveggja t senn —
Sent skelfdust ei þó óvin heyrðu hlakka,
með hrakspá, um hvað þeirra biði enn.
Ei lifðu þeir á }>ræls né konu sveita,
Oss ])eim ber öllum lotningu að veita.
Vort kjörorð sé þvi ávalt Afram! Hœrra!
með alt hið bezta í fylgi er ^jóðin á;
])á verður það i framtiðinni færra,
sem færir steina götu vora á. —
Að vinna að góðu verður öllum kærra, —
i verki sínu trú að láta sjá. —
Vörumst að líkjast veilum lýð og hálfum,
virðum þann kraft sem býr i okkur sjálfum.
F. H. Bcrg.
I óveðri.
Himininn grætur gráum tárum
frá grátniðnum heyri eg neyðar hljóð;
aumingja lóan er í sárum,
því örninn hann fló með hennar jóð.
En hvað fossinn er orðinn kátur,
það vmur í hverri skógar grein;
frá hafinu berst mér harmagrátur,
hafmeyjan syrgir kæran svein.
Einmana stendur eyrar rósin
á auðri ströndu hjá skrældum kvist.
Fleigra skipin við fjarðarósinn,
farmannsins löng er útivist;
brimið hlæjandi bergið klýfur,
berast æðurnar til og frá;
Hræsvelgur reiður rárnar rífur,
raular Dröfn yfir bleikum ná.
Hjörturinn þollaus áfram æðir,
er á mörkinni hvergi skjól;
Frá úlfinum, sem að ekkert hræðir
óttalegt heyrist neyðar gól.
Úr fjalilnu berst mér feikna hvinur,
fuglunum köld er búin sæng;
eg hlúa vil að þér hjartans vinur,
sem hefir brotið litinn væng.
Nú lýtur eikin lágt til jarðar
er limin teygði himins til;
hvert eru nú brotnir allir varðar?
er ekkert vegamerki til?
Ó, hversu heldimm eru skýin,
hver upp með rótum slitin rós;
hvort mun hin siðsta sólin hnígin
og sérhvert sloknað jarðar ljós?
Ragnh. J. Davidson.