Lögberg - 17.09.1914, Page 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 17. SEPTEMBER 1914.
3
Frá Salonika til París.
Skrikkjótt ferðalag
Eg var svo heppinn að guifu-
skipiö “Silvia” átti að leggja af
stað frá Salonika kl. io árdegis
áleiSis til Piræus; eg þurfti því
ekki aS biSa nema sex stundir i
Salonika. SkipiS var aS minsta
kosti þrjátíu og tveggja ára gam-
alt, ljótt og óvistlegt. Á skipinu
úSi og grúSi af allskonar fólki, af
mörgum þjóSum og tungum. Þessi
aumi dallur var svona troSfullur
af fólki vegna þéss, aS allir voru
að reyna aS komast skemstu leið
og vera sem fljótastir i förum, til
þess aS komast sem fyrst á blóS-
völl NorSurálfunnar. Þarna voru
Austufríkismenn og Ungverjar,
Italir, Þ jóSverjar, Frakkar, Bosníu-
menn og fleiri, allir aS hlýSa hinni
alvarlegu skipun — aS taka til
vopna.
Allir farþegar skiftust von
bráSar í tvo andvíga flokka. ÖSru
megin var þrívelda sambandiS —
aS fráskildum Itölum, — en hinu
megin þrívelda samtökin (enskir
franskir og rússneskir). Brann
eldur úr augum þessara andvigu
flokka. ViS vorum tilbúnir aS
hefja ófriðinn þama á þilfarinu,
þó ekki væri annaS aS vopnum en
skambyssur, vasahnífar og stólar.
ViS áttum þaS aS þakka nærveru
nokkurra kvenna, aS ekki sló í
blóSugan bardaga meS okkur. Mér
sýndist ÞjóSverjar og Austurrík-
ismenn vera þungbúnir og
áhyggjufullir, en Frakkar og
Englendingar virtust engu kvíSa.
Ef til vill hefi eg þá ekki veriS
óvilhallur i dómi mínum.
Eftir miSdagsverS fór eg og
tveir franskir vinir minir upp á
þilfariS. HafSi stór hópur ÞjóS-
verja safnast þar saman og var aS
syngja kærustu ættjarSarljóSin
sín. Eg verS aS játa, aS þaS
hrærSi taugar hjarta míns aS
hlusta á þessi þrungnu ættjarSar-
ljóS. Raddirnar féllu og stigu, en
aS lokum dó hljómurinn út á hin-
ar vaggandi öldur hafsins.
Skömmu seinna komu nokkrir
Bosniumenn uipp á þilfariS. Þeim
sárnaSi aS hlusta á þjóSsöngva
ÞjóSverja og Austurrikismanna,
svo aS þeir tóku aS syngja í kapp
viS þá. Aldrei hefi eg áSur heyrt
þvílíkt org og óhljóS. Keppinaut-
arnir sungu hvíldarlaust livor í
kapp viS annan frá kl. 8 um
kveldiS og þangaS til langt fram
yfir miðnætti. Einstöku sinnum
sungu þó báSir flokkarnir sama
erindiS. Eg man aS eg heyrSi
“Glööu ekkjuna” oftar en einu
sinni.
Brezki flotipn.
Aldrei hefi eg áSur orSiS þess
jafn greinilega var, hvilikt traust
er borið til brezka flotans um víða
veröld. Aldrei hefi eg áður fund-
iS hvílík ógn óvinum vorum stend-
ur af honum og hvílíkt hellubjarg
og hæli hann er vinum vorum.
Frakkar og ítalir, Grikkir og
Rússar og allir hlutleysingjar sem
á skipinu voru, fundu ekki til hins
minsta kvíSa og voru meS öllu
óhultir á sjónum, þó aS hálf Norð-
urálfan logaSi í ófriðarbáli. Þeir
þóttust óhultir eins lengi og
brezki flotinn hefSi yfirhöndina.
En .ÞjóSverjar og Austurríkis-
menn stóðu meö öndina í hálsinum
ef þeir sáu reyk eða skip. Það
var eins og þeir óttuöust aS verða
teknir sem striSsfangar á hverri
stundu.
Feröin gekk þó vel og ekkert
slys bar að höndum. En bátskrifl-
iS sem viS vorum á, kom fimm
klukkutímum seinna til Piræus, en
til stóS. ÞaS var nóg til þess, aS
eg sá aS eins reykinn úr “Sar-
diniu”; en þaS var skipiö sem átti
aS flytja mig til Brindisi. Þetta
var meira en lítiö bagalegt, því aS
nú leit ekki út fyrir annaS en að
eg yrSi aS bíSa þarna í þrjá daga.
En þá gat vel viljaö til aö sjó-
leiðir yrðu ekki tryggar og Italir
yrðu komnir á staS út í ófriöinn,
svo aS ekki yrSi heídur hægt aS
komast meS járnbrautarlestum.
ViS urSum aS bíSa i tvo klukku-
tíma eftir hafnarlækninum; honum
hafði oröiS vært eftir miðdagsverS-
inn. Þetta vakti svo mikla gremju
á meðal farþega, aS lá viS upp-
reisn á skipinu. Okkur fanst við
sjá síðustu dyrum IokaS, svo aö
viS kæmumst hvorki til Frakk-
lands né Englands, og okkur var
þaS ekkert fagnaðarefni, aS vera
meinað að vera þar sem meginhluti
mannkynssögunnar átti aö gerast
innan fárra daga.
t
Aukalest.
ÓSara en eg komst á land, flýtti
eg mér til Aþenu- og leitaSi uppi
þessa hjálparhellu allra stratida-
glópa og ferSalanga, Thontas Cook.
Eg baS hann og samverkamenn
hans í öllum guðanna bænum, aS
finna einhver ráS til þess að eg
gæti haldiS áfram ferS minni til
Erindis tafarlaust. Þeir sögöu, aö
eg yrSi aS bíSa eftir næsta skipi
Talsími: Garry 2156 P. O. Box 3172
Horni Sherbrooke St. og William Ave.
Æ [| í prentsmiðju vorri er alskonar prentun
™ vel af hendi leyát. Þar fást umslög,
reikningshöfuð, nafnspjöld.bréfahausar,
verðskrár og bækur, o.s.frv. Vér höfum
vélar af nýjustu gerð og öll áhöld til að vinna
hverskonar prentstörf fljótt og vel. Verð
sanngjarnt. Ef þér þurfið að láta prenta
eitthvað, þá komið til vor.
Columbia Press,
Limitd
Book and Commercial Printers
JOHN J. VOPNI, Ráðsmaður.
WINNIPEG, Manitoba
og reyna aS komast meS því, ef
þaS yröi ekki fullskipaS. Eg var
sáróánægður meS þessi úrslit.
Einn af aöstoSarmönnunum, sem
eg er mjög þakklátur, datt þá gott
ráS í hug. Hann sagði aS öll
sund væru ékki lokuS. “Sardinia”
gæti ekki kornist um Korinthu-
sundiS; þaS er á leiSinni til Patras,
en þar átti “Sardinia” aS koma.
Hún yrði því aS fara uimhverfis
eyna, en til þess þyrfti hún aS
minsta kosti sólarhring, svo aS hún
kæmi ekki til Patras fyr en um
hádegi næsta dag. Ef eg þess!
vegna kæmist þangaS fyrir þann
tíma, þá mundi eg ná henni þar.
En viS komumst aS raun um, aS
engar járnbrautarlestir fóru svo
snemma frá Aþenu aS þær næðu
til Patras fyrir þann tíma. Mér
datt í hug aS fá mótorbát, þvi aS
hann gat komist skemmri leiS.
ViS leituöum fyrir okkur, en
gátum hvergi fengiS bát; engin
hinna smærri gufuskipa vildu held-
ur fara. Þá stakk eg upp á því,
aö fá bifreiö. ViS fengum hana
strax og komum okkur saman um
borgunina. Virtist nú alt ætla aS
ganga aS óskum. En þá benti öku-
maðurinn á þaS, aS enginn vegur
lægi til Patras, sem bifreiSum væri
fær. Þá sagSi eg þeim aS þeir yröu
aS útvega mér aukalest. Þeir voru
fúsir á aS reyna þaS. Eftir ótal
snúninga tókst þeim aS ná í einn
af forstöSumönnunum heima hjá
sér og eftir enn meiri flækjur og
vafninga, fengu þeir hann til aS
gera þetta fyrir okkur.
Öreiga miljónamcermgar.
Eg lagði á staö til járnbrautar-
stöövariqnar kl. io síSd. Þegar eg
kom þangaS, var þar samankom-
inn múgur og margmenni, því aS
aukalestir eru sjaldgæf sýn á
Grikklands. En þaS hafSi kvisast
hvenær lestin færi. Enginn vissi
hvernig á því stóö aS hún átti aS
fara. HöfSu menn því hópast
þarna saman til aS fræöast og
fræSa. Sögðu sumir aS ófriöur
væri upp kominn milli Tyrkja og
Grikkja og aS konungurinn væri
aö halda á staö til herbúSa og
margt annaS var þar sagt. Þegar
viS héldum af staS, fylgdu okkur
fagnaöaróp og kveSjuköll. Fregn-
in um aukalestina haföi veriS sim-
uS til allra stöSva á undan okkur.
Biðu okkar því stór-hópar á hverri
stöS til aS fræSast um hvaö á seyði
væri. Var okkur víða heilsaS meS
miklum fagnaðarlátum.
Eg kom til Patras kl. fjögur um
morguninn. Um hádegi kom hin
langþráöa “Sardinia” og hélt eg
þá þegar til skips. Þar var alskip-
aö farþegum. IlöfSu þeir vaknað
viS vondan draum í sumarleyfi
sínu er ófriSnum laust upp. Mörg
þúsund þeirra hafa dagaS uppi í
ýmsum hafnarbæjum á ítalíu.
VerSa þeir aS bíða þar eftir pen-
ingum og skipum til þess aS kom-
ast heim. Margir þeirra hafa
banka ávísanir; en nú koma þær
ekki aS neinu liöi; bankarnir svara
engum eyri út á þær.
Lousanna, beiö hamingjan okkar séu aö eins stundaSar á norSur-
þar, því fimm mínútum eftir aS; hveli jaröar. Svo er þó ekki.
viö komum þangaS, lagöi lest af; ViSkoma hva'a er lítil og hiS
staS þaðan til Genua. En þangað gegndarlausa dráp, sem átt hefir
var okkur sagt aS við yrSum aö sér staö á norSurvegum, hefir
fara. ef viS vildUm komast til valdiö því, að þar er nú orðið IitiS
Frakklands. i um hvali. Því haía hvalveiöa-
Klukkan fimm komum við til í menn leitaS suður á bóginn.
Genúa. Þar var alt á tjá og Norðmenn eru þar fremstir í
tundri. Þar voru aS minsta kosti
8ooo ferSamenn, ameriskir mil-
jónamæringar og Englendingar —
allir sem strandmenn og komust
hvergi.
Öll hótel voru troöfull af ergi-
legu feröafólki. Menn notuðu Ijót-
ustu oröin sem þeir áttu til um
keisarann. Fólk reyndi að fá pen-
inga út á ávisanir sinar með svo
miklum afföllum sem vera vildi,
ef það að eins var nóg til þess að
flokki, enda munu þeir vera mestu
hvalveiðamenn heimsins. Þeir og
aörir sem þessa iön stunda þar
syöra, hafa aöal bækistöS sína á
Falk'ands eyjunum. Veröa þeir
að greiSa Bretum tvö hundruS
pund sterling árlega til aö fá aö
stunda þar þessar veiðar. Fær
ekkert félag aö hafa meira en eina
veiöistöö og má aðeins nota 3 skip
til veiöa. Og leyfi fá ekki flsiri
en tíu félög í senn. Atta þeirra
þaS gæti komist til París. Margt} félaga eru norsk, eitt brezkt og eitt
jonamæringar frá New York
og Chicago komast hér aS raun
um, hve fjárhugar þeirra sem
liggja út í vesturálfu heims, koma
þeim aS litlu liði. Þeir sem vanir
eru aS beita orku sinni og atgerfi
til aS afla auS fjár á einum degi
og hafa oft gert þaS, verSa nú aS
leggja eins jmikiS á sig til aS ná
í fimm eða tíu dali til þess aS kom-
ast til næstu járnbrautarstöðva,
eða til þess aö draga fram lífiS í
nokkra daga í lágu og leiSinlegu
gistingahúsi.
Keisarinn er sekur um þá
skammarlegu synd, aS hafa gert
öllum, bæöi vinum og óvinum, líf-
ið lítt bærilegt. Löngu eftir aS
fórnardýrin eru fallin og grafin og
gleymd, munu endurminningarnar
um rangsleitnina lifa í brjóstum
fjölda manna, sem ófriSurinn náði
ekki til í raun og veru.
Á “Sardiniu” var hvert rúm
skipaS og miklu meira. Þar voru
fjörutíu og fimm auðmenn, sem
ferSuSust á fyrsta farrými og
höfSu ekki flet til að halla sér upp
í. Eg var svo ánægSur yfir því,
aS vera kominn út á skipið, aö eg
hirti ekkert um þó aS eg hefSi
hvergi höfði mínu aö að halla. Eg
mundi líka hafa orSSi aS standa
á þiljum uppi alla nóttina, ef góS-
fús samferSamaöur heföi ekki
boðist til aS lofa mér aS húka í
klefa sínum.
Klukkan eitt var látið frá landi
og haldiS til Corfu; þar á keisar-
inn höjl forkunnar fagra. Allir
voru órólegir og í æstu skapi, því
aS lieyrst hafSi, aS’ tvö herskíp
óvinanna heföu nýlega sézt í
grend viS Messina sundiS. Okkur
var einnig Sagt, aS brezki flotinn
væri á næstu grösum, svo aS þessi
tvö skip yrðu annaðhvort aS fara
huldu höfSi, eSa sendast á skeytum
viö Bretann. Skömmu seinna sá-
um viS tundurbát; jókst þá óttinn
aS mun á “Sardiniu”, þangaS til
þaS kom í ljós aS báturinn var
brezkur. Nokkrir þýzkir liSsfor-
ingjar voru í för meS okkur. VarS
þeim ekki um sel, þegar tundur-
báturinn virtist ætla aS *fara aS
hnýsast eftir, hverjir viS værum.
ótti bjóðverja.
Þeir fóru til skipstjórans, af-
hentu honum talsvert fé og báöu
hann að sjá um, aS konur þeirra
kæmust klakklaust á land. Því
næst kvöddu þeir konur sínar, og
biSu þess rólegir sem verSa vildi.
Enginn virtist vera svo -fróSur í
lögum, að hann vissi hvort hægt
væri aS hertaka mótstöSumenn af
hlutlausu skipi. En í þetta sinn
höfSu þeir ekkert aS óttast, því
okkur var lofaS aS halda áfram
hindrunarlaust, þegar báturinn var
búinn aS fá vitneskju um hverrar
þjóSar “Sardinia” var. Klukkan
tíu nálguðumst víð Corfu, og
brann þar bál mikiö á hæöunum.
ÓskuSu margir aS þaS væri keis-
arahöllin sem stæSi i björtu bálij
en þaS revndist aS vera skógar-
eldur.
Sjöunda ágúst klukkan tiu að
morgni komum við inn á höfnina
í Brindisi. ViS vissum ekki hvort
viö rnundum mega lengra halda,
því aS heyrst haföi að Italir hefSu
tekiS til vopna. ViS fengum fljótt
aS vita, aS lest legSi af staS til
Milano um hádegi, en óvíst væri
hvort viS mundum Iengra komast.
\ iö urðum aS bíða lengi á meSan
læknir skoðaSi alla farþegana á
þriSja farrými.
\ iS komumst ekki á land fyr en
klukkan hálf tólf og töfðumst enn
viS tollhúsiS, því aö" þar urðum viS
aö sýna, alt sem viS höföum í fór-
um okkar. Eg komst á stööina
hér um bil tveim mínútum áöur en
Iestin lagSi af staS, og með mestu
herkjum gat eg komið ' seinasta
bagganum mínum inn fyrir dyra-
stafinn, um leið og blásiS var til
brottlögu. AllstaSar og ætíS fann
eg þaS. að ítalir báru samhygS
meS Englendingum og Frökkum.
Ergelsi og gremja.
Klukkan hálf sjö um morgun-
inn 8. ágúst, komum viS til Milano.
ViS vorum svo heppin, aS hálftima
seinna fór lest þaöan til Lausanna.
Þann dag höfSu Svisslendingar
kallaS her sinn til vopna. \rar því
ekki álitlegt aS leggja leið sína
þangað. Þegar viS komum til
af þessu fólki var búið aS bíða
þarna í tíu daga. Hamingjan
hafSi enn ekki skiliS viS okkur,
því aS næsta lest til París átti aS
fara klukkan sjö aS morgni.
í þeirri lest áttu aö eins aö vera
þriSja flokks vagnar. Hún átti aS
rúma 2000 manns. en 5000 biöu
hennar. Og hún átti aS vera þrjá-
tíu og sex stundir á leiðinni, en
hraölesir fara þaS á átta tímum.
Eg og þrír franskir félagar mínir
vildum ekki fyrir noKkum mun
N>veröa af henni og keyptum þvi far-
bréf í skyndi. Næsta morgun fór-
um viö á fætur klukkan fjögur,
til þess að vera vissir um aS koma
í tæka tíö á járnbrauiarstöðina.
Yfir landamœri Frakklands.
A stöðnni var sama þröngin
morguninn eftir. Viö vorum átta
er frá Chile. Bátarnir sem notaS-
ir eru til veiöanna, eru hér um bil
hundraö feta langir og ganga fyrir
gufuafli. Hvalimir eru drepnir
meö skutlum, sem springa innan í
skepnunni. VeiSistöðvarnar eru
venjulega á floti. ÞaS er gufuskip
hér um bil 3000 tonna stórt. Þeg-
ar hvalurinn er dauöur er hann
dreginn aS skipshliðinni; þar er
hann skorinn. En spikiS er brætt
á skipinu.
Mest af hvölunum sem veiSist
eru kroppinbakar og aörir fremur
smáir hvalir. Þar er lítiS af búr-
hveli eSa öðrum stórhvölum. Chile
félagiö hefir veitt 400' hvali siöast-
liöiS ár og flutt 2000 tonn af lýsi
til Englands, sem var 250,000 dala
virSi. Tuttugu tonn af hvalbein-
um voru flutt' til Frakklands.
Veiöitíminn byrjar i október mán-
klefa, sem ætlaSur var f jómm. u®r °S endar í marz eða apríl; þaö
ViS þrengsli uröu allir að sætta sig.! er surnart>minn þar syðra. Eitt af
ÞaS er óþarft aS fara mörgum norsku fGögunum er aS reisa veiöi-
stöö á Deception eyjunni. Hún er
svo stór aö þar geta þeir hagnýtt
sér hvalinn aö fullu. Vegna þess,
þaS mundi hafa veriS, í steikjancli þar eru eldar miklir i jöröu er
eyjan snjólaus aö mestu áriS um
kring.
oröum um óþægindin, scm viS
urSum aS líöa á ferSinni. Menn
geta rent grun í hve skemtilegt
hita, aS sitja í þessum litla klefa í
þrjátíu og sex stundir, og hafa ekki
annað til matar en bita og bita,
sem fólk seldi okkur fremur af
meSaumkun, en aö þaS mætti nokk-
urn mat missa, þvi um þessar slóS-
ir höfSu þúsundir hermanna fariS
skömmu áSur.
Við fórum yfir landamæri
Frakklands hjá Bellegarde. ÞaS
var sem steini væri létt af hjarta
okkar þegar viS vissum, að viö
vorum á franskri grund. Enginn
skoðaöi farangur okkar. ÞjóS-
verjar og Austurríkismenn heföu
vel getaS veriS í lestinni og í far-
angri þeirra hefSi getaS verið nóg
af tundurefni til aS blása stærstu
brú Frakklands -í loft upp. Far-
þegar hefSu getað stráö sprengi-
kúlum á brautina eftir vild. En
ekkert slikt kom fyrir.
Ekki verður þvi þó neitaS, að
þaS virðist bera vott um skeyting-
arleysi, aS lofa 2000 manns úr
ýmsurn löndum, á ófriSartímum,
aö fara um endilangt Frakkland
án þess aS auga sé haft'meö þeim.
Skömmu eftir aS viö komum
yfir landamærin slitnaSi lestin í
sundur og leiS drjúgur tími áður
en hægt var aö halda áfram.
Hótcl gerð að sjúkrahúsum.
Allar jámbrautarlestir sem eg
sá á leiöinni voru hlaönar hermönn-
um, fallbyssumi og öðrum herbún-
aði. Mér er þaS ráSgáta, hvar öll
þessi ósköp eru hulin á friöartím-
um. Flestar gufuvélarnar voru
skreyttar blómum og grænum viö-
arfléttum. Milli blómanna sást á
hlægilegar myndir. Á einum staö
sá eg skrípamynd af keisaranum.
StóS franskur hermaSuV og brezk-
ur sitt til hvorrar hliðar og voru
aS klippa af hotnrm yfirskeggiS,
en gríöar mikiö bjarndýr var aS
skríSa upp eftir bakmu á honum.
Mun þaS hafa átt aS tákna Rúss-
ann.
1 staS þess aö halda noröur eft-
ir, fórum viS eftir mörgum hliö-
arbrautum til Lyons. Hin mikla
borg virtist dauö; hvergi fékkst
matur; hermennirnir höfSu etiS
hann allan.
ViS fórum norSur eftir Frakk-
landi um nóttina og komum loks-
ins til París klúkkan fjögur e. h.
Eg þekti hana ekki; hún var
dauöraríki; alt hafSi breyzt; engir
hótelþjónar á stöðinni, engar bif-
reiSar. Enginn ungur maöur sást
á götunum, engin glaSværö —
ekkert nema gamlir menn, gamlar
konur og börn, sem biðu og þráöu.
- . Sýður í djúpicu.
Um fátt verður monnum tíð-
ræddara en ófriöinn nú á dögum.
Hvar sem tveir mætast, er sjaldan
á annaö minst. Þeim Harris og
Glenich varS aS því á mánudaginn
var. Mun Harris vera Rússi en
Glenich GalizíumaSur. UrSu þeir
ekki á eitt sáttir um horfur og endi
ófriðarins. HarSnaðí ræöan svo,
aö Harris særöi Glenirh svo miklu
sári, aS tvisýnt er um líf hans.
Þessi atburöur skeöi úti í St.
Boneface.
Verkamannadagurinn.
Sjöunda þ. m. tóku verkamenn
sér hvíld frá störfum sínum.
Verkamenn eru fjölmennasta stétt
þessarar borgar sem annara. Ætti
því talsvert aS geta verið umdýrö-
ir þann dag.
Dagana fyrir helgina haföi oft-
ast veriS þykt loft og drungalegt.
ÞaS var því ekki IítiS iagnaSar-
efni er mánudagurinn rann upp
bjartur og heiður. ÞaS hafði ver-
iö auglýst aS hátíSahaldiö byrjaði
með skrúSgöngu um helztu stræti
borgarinnar kl. 10 árdegis.
Um þaS leyti tók fólk aö þyrp-
ast á gangstéttarnar meöfram AS-
alstræti. Litlu siSar var múgurinn
oröinn svo mikill aö erfitt var að
komast leiSar sinnar. SkrúS-
gangan hófst á ákveðnum tíma og
höföu nú allir nóg aS gera aS
horfa.
í broddi fylkingar fór eldliö
borgarinnar. Vat þaS ný sjón aö
sjá þá garpa þramma fet fyrir fet
enda áttu ökumenn erfitt með aS
halda hinum fögru fákum á hæga
ganginum; þeir eru því óvanir.
Kom þá hvað af hverju. Bar
mikið á prenturum og báru þeir
auglýsingaspjöld á öxlum, en i
broddi fylkingar fór fáni þeirra
meö þessari áritan: “SameinaSir
stöndum”. Þá komu blaðadreng-
irnir. Fóru þeir geyst, veifuSu
blööum aS áhorfendunum og hróp-
uSu hástöfum. Var ertitt aS halda
þeim í skefjum og gæta þess aS
þeir hlypu ekki úr einni röðinni i
aðra.
Þar gat aS líta væna rjómaflösku.
mundi einum manni reynast erfitt
aS roga henni. En hýrna mundi
yfir margri húsmóöurinni, ef hún
ætti von á slíkum gesti viS dyrnar
Enginn kveldglaumur, ekkert leik- a rnorg'nana. Næst för heljarmikill
hús, engin sönghöll. Alt sem bunki. af margHtum bjórköggum
dregur fólk til Paris var horfið.
Eg ók aö hótelinu, þar sem eg var
vanur aö gista; þaö var þá sjúkra-
hús. Eg ók aö því næsta; þaS var
lokað.
París virtist vera stór, nýr graf-
reitur, þar sem enginn hafði enn
veriö jarðsettur.
Hvalaveiðar í Suðurhöfum.
Vegna þess hve stutt er síöan
fariS var að stunda hvalaveiöar í
SuSurhöfwn, eru sjálfsagt enn
margir, sem halda að hvalaveiöar
VarS háreisti með köflum þegar
hann fór fram hjá og margt bar
þar annaS fyrir augu. En mikill
floti af lögregluliði borgarinnar
rak lestina.
Ekki var likt því eins mikiö um
dýrðir þennan dag og oft hefir
áður veriS. Þeir sem þátt tóku í
skrúðgöngunni voru tiltölulega fá-
ir og margir áhorfendanna virtust
vera þar fremur af vana en löng-
un. Hugurinn var í fjarlægS.
Frumvarp til laga um jafnrétti
kvenna hefir veriS felt í SvíþjóS.
Christie Grant Co. Limited
WlNNIPEG
Canada
Óskum yðar sint fljótt og vel
Selur hermönnum
Canada
Hermftladeildin hefir pantaC
hjá oss mikið af skyrtum handa
hinum hugrökku drengjum, sem
boðist hafa til aS vernda hiS
brezka ríki.
pað er þess vegna engin furða
þótt almenningur sækist eftir
þessum skyrtum, þvf að það er á-
reiðanlegt, aS þær taka öllum
öSrum skyrtum fram í Canada
aS verði og gæSum.
12 AO 41—HERMANNA FLÓX-
EL SKYRTTJR, Stærð 14 til 18.
Yerð, sendar til næsta
pósthúss.............
$1.35
E f þér hafið ekki fengið eintak af haust og vetrar verðskrá
vorri, þá geriS oss aSvart, og vér munum senda ySur eintak meS
næsta pósti.
Auðvitað var það tekið fram,
aS þessar skyrtur yrðu a'8 vera
haldgóðar og þægilegar og vér
vorum svo lánsamir, að her-
mannaskyrtur vorar samsvörúöu
nákvæmlega kröfum hermála-
deildarinnar.
pær eru búnar til úr bezta
innfluttu flóneli, sem til er; þær
eru þægilegar og rúmgóðar. pær
eru vel saumaðar og vandlega
frá þeim gengið. aö öllu leyti.
Vér hikum ekki viS að gefa
þeim hin beztu meSmæli, þvf aS
vér erum sannfærSir um, aS all-
ir eru ánægSir meS þær.
Garry a,The Wellington Cleaners
Karla og Jcvenna föt hreinsuð, pressuð
og gert við, einnig „Dry Cleaning" gerð
LOÐFÖTUM BREYTT, GERT VIÐ ÞAU -VEL CG VANDLEGA
Vér sækjum fötin heim og skilum
660 NOTRE DAME ^ ORIÐ Á KVELDIN.
BEZTU IöNSKÓLAR f AMERIKU.
Lærið rakaraiSn; þurfiS ekki nema tvo mánuSi til námsins; ókeypis á-
höld. Mörg hundruS eldri nemenda vorra, hafa nú ágætar stöSur eöa hafa
stofnaS verzlanir sjálfir. Vér vitum af mörgum stöSum, þar sem gott er aS
byrja á þessari iSn, og getum hjápað ySur til þess. Feikna eftirspurn eftir
rökurum.
Lærið aS fara meS bifreiSir og gas Traktora. AS eins fáar vikur til
náms. Nemendum kent til hlítar aS fara meS og gera viS bifreiSar, Trucks,
gas Troctors og allskonar vélar. Vér búum ySur undir og hjálpum ySur aS
ná í góSar stöSur viS viSgerSir, vagnstjórn, umsjón véla, sölu eSa sýningu
þeirra. — Fagur verSlisti er sendur ókeypis eSa gefinn, ef um er beSiS.
HEMPHILL’S BARBER COLLEGE,
220 Pacifie Avenue, Winnipeg, Man.
Útibú f Regina, Sask., og Fort William, Ont.—ÁSur: Moier Barber College.
HemphiU’s School of Gasoline Engineering, 483 J4 Main St., Winnipeg,
Man. — ÁSur: Chicago School of Gasoline Engineering.
Dömur! — LæriS aS setja upp hár og fægja fingur. örfáar vikur til
náms. KomiS og fáiS ókeypis skrautlegan verSlista í Hemphill's School of
l.adies' Hairdressing, 485 Main St., Winnipeg, Man.
„The Ideal Furnace“
Reynist œtíð
bezt
HEAVY
FLANGED
FIRE POT
DEEP
SH PIT
Umboðsmenn:
G. Gcodman,
Friðfinnsson &
Dalmai
Setjið þá tegund í húsin sem þér byggið
Að verða 1 00 ára.
Brezkur læknir, James Sawyer
aS nafni, lieldur aS þaS sé vanda-
laust fyrir hverja manneskju, sem
hlotið hefir heilbrigSan líkama i
vöggugjöf, aS verSa hundraS ára.
Hann hefir nýlega lýst því yfir, aS
allir get ináS þessum aldri, ef
þeir verða ekki fyrir slysum, meS
því aS hlýða grandgæfilega þeim
átján boðum, sem hér fara á eftir
og sem hann kallar “heilbrigðis
boSorSin”.
1. SofSu átta stundir á hverri
nóttu.
2. SofSu á hægri hliðinni.
3. HafSu glugga opinn i herbergi
þínu.
4. HafSu mottu viS svefnher-
bergis dyrnar.
5. Láttu rúmið ekki standa viö
neinn vegg.
6. HafSu morgunbaðiö jafnheitt
líkama þínum.
7. HreyfSu þig dálítiS fyrir
morgunverö.
8. BorSaSu lítiö af kjöti, og
gættu þess vandlega, aö þaö
sé vel voöiö.
g. Drektu ekki mjólk. (Þetta á
aðeins viö fulloröna).
10. BorSaöu mikiö af feitmeti til
þess aö næra þær cellur lík-
amans, sem veikindum vama.
11. ForSastu áfeqga drykki.
12. HafSu engin kjöltudýr í her-
bergjum þínum; þau eru veik-
inda miölar.
13. HafSu heimili þitt í sveit ef
þú getur.
14. Drektu einungis hreint_vattn.
15. Skiftu oft um störf.
16. Hvíldu þig oft frá störfum
þínum, en stutta stund í senn.
17. Heftu ástríður þínar.
18. Vertu jafngeöja.
Ameriskir feröamenn, sem
staddir eru á Frakklandi og Eng-
landi, hafa verið beönir um aS
halda sem fyrst heimleiSis, því aS
París og London girnast ekki þá
gesti um þessar mundir, sem eySa
mat en vinna ekki neitt.
Öll hús, búðir og verksmiðjur
á 60 mílna svæði umhverfis París
hafa veriS rifin niBur til þess aS
hægara verði um vik þegar ÞjóB-
verjar setjast um borgina.