Lögberg - 26.11.1914, Side 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. NÓVEMBER 1914
3
Á víð ®g dreif.
Margir hafa veriö sæmdir
jámkross heiðursmerkinu siöan
ófriöurinn hófst; en þaS em fáir
dagar síían fregnin barst af þeim
atburSi, er fyrsti maðurinn hlaut
Victoríu krossinn. Fregnin tiarst
vestur um haf i sen libréfs formi.
Bréfin eru tvö, annaö frá Dobson
til konu hans; sá kafli þess bréfs
er á þessa leiS:
“Þegar þú færS þetta bréf, verð
eg búinn aS fá Victoriu krossinn;
mér kom þó aldrei til hugar, aö
mér mundi hepnast sá heiður. Eg
greip tækifæriS aS frelsa félaga
minn, þegar þaS gafst og gerSi aB
eins skyldu mína. Mér fanst þaS,
i rauninni ekkert vera.”
Hitt bréfiS er frá Mrs. Mildred
Follett. MaSur hennar er foringi
þeirrar deildar sem Dobson! er í.
BréfiS er til Mrs. Dobson; kafli
úr því er svoná:
“Þú átt gott. t*ú hefir ástæSu
til aS fagna; maSurinn þinn hefir
sýnt frábæra hugprýSi. Kafteinn
Follett segir frá þessu sem dæmi
um hugrekki hans: “Þoka var á
mikil og dimt í lofti, svo aS eg
sendi þrjá menn svo sem hundraS'
skref áfram fram í fylkingarbrjóst,
til þess aS vara þá viS árás frá
óvinunum. Eftir svo sem klukku-
stund létti þokunni skyndilega og
óSara var miSaS á þá úr mjög
stuttu færi. Einn þeirra féll, ann-
ar særSist hættulega, en sá þriSji
drógst til baka meS veikum burS-
um. Eg var í vandræSum meS aS
ná í særSa manninn, svo aS eg
spurSi hvort nokkur vildi fara og
ná í hann. Kúlumar þutu alt um-
hverfis hann, en engin þeirra nam
markiS.”
Raddir eru famar aS heyrast
tun þaS og spádómar aS styrjöldin
muni svo herSa hug og hjörtu
manna og spilla þeim, aS öll líkn-
arstarsemi muni tefjast um 50 ár
eSa meira. Þeir sem þessa skoS-
anir hafa, ættu aS heyra og lesa
fáeinar af þeim sögum, sem
brezkir hermenn er á vígvöUunum
hafa veriS, hafa aS segja. Fer
hér á eftir ein af þessum sögum,
ein af tugum og hundruSum, sem
gerast á vigvöllunum um þessar
mundir:
“Stór hópur af særSum mönnum
lá í grend viS skotgrafir okkar.
Þeir hljóSuSu og vejnuSu átakan-
lega; flestir voru aS biSja um
vatn. HljóS þeirra voru svo sár
og aumkunarleg, aS einn úr liSi
voru gat ekki þolaS þau. Hann
tindi saman allar vatnsflöskur
sem hann gat náS i og kvaSst ætla
út. Úti dundi kúlnahríSin eins og
þykkasta skæSadrífa, svo aS hver
sem hrevfSi sig úr skotgröfunvun
var til dauSa dæmdur. Þessi
maSur vissi þetta eins vel og viS
hinir; en hann lét þaS ekki á sig
fá. Hann komst heilu og höl 'nu
til mannsins, sem næstur 1á, og
gaf honum aS drekka. Þegar hann
kom út dundi yfir ný skothríS.
Hann skreiS um völlinn á milli
hinna særSu, þangaS til hann var
kominn um fjórSung mílu frá
gröfunum. Þá stóS hann upp og
skaust til annars hóps sem lá þar
skamt frá og ætlaSi aS halda áfram
líknarstarfi sínu. En þaS var
hans síSasta. SkothríSin jókst;
hann særSist, teygSi upp hendum-
ar og féll til jaríar.
Seinna var hann hirtur af vell-
inum meS þeim særSu; en hann
var örendur. Þeir sem af kom-
ust og vissu aS hann hafSi fómað
lífi sínu fyrir þá, þótti sárt aS
sjá á bak honum. Einn þeirra
sem var svo særSur, að hann sá
aldrei framar sólu síga til jarSar,
sagSi þegar hann sá hann liggj-
andi örendan, en þó meS bros á
brá: “Hann var góShjörtuS hetja.
ÞaS er vert aS lifa til aS fá aS sjá
annaS eins verk og það sem hann
gerSi. Eftir að hafa séS það
gildir mig einu hvaS um mig verS-
ur.” Og við voram allir á sama
máli og hann.
Þessi saga, sem hér fer á eftir,
sýnir ef til vill betur en mörg
hundruSa langir her-rómanar, hve
styrjaldir era ranglátar og mann-
kyniS er vel innrætt. — Til Ber-
línar komu þrjú böm fyrir nokkr-
um vikum, níu ára gömul stúlka
og tveir drengir, annar sjö en hinn
fjögra ára gamall. Foreldrar
þeirra vora af þýzku bergi brotin,
en vora búsett i Rússlandi og
þegnar þess lands. Sagan er á
þessa leiB:
Þegar stríSiS dundi yfir, var
faSir þessara barna kalIaSur i
striðiS. Kona hans var dáin og
hann þorSi ekki aS skilja börnin
sín eftir í höndum vandalausra,
því aS hann bjóst viS, aS innan
skamms yrSi landiS fult af stríS-
andi herflokkum. Hann fór því
meS þau alt á landamæri Þýzka-
lands, skildi þau þar eftir og sagSi
viS þau:
Þetta eru landamæri Þýzka-
lands. StandiS þiS héma þangaS
til þiS sjáiB ÞjóBverja.” Þá mælti
hann viB eldri son sinn: “SegSu
fyrsta ÞjóSverjanum sem þú sérS
hver þú ert og hvers vegna faSir
þhn sé ekki hjá þér.” AS því
búnu kysti hann bömin að skdn-
aSi og hélt til herdeildar sinnar.
Bömin stóSu þama allan daginn
og biSu þess, að þau sæju ÞjóS-
verja. Þegar leiS undir kveld.S,!
komu þýzkir varSmenn auga á
þau.
“Nei, hér eru þá þrír litlir
Rússar,” sögSu þeir. “HvaS er-
uð þið að gera hér?”
Eldri drengurinn bar þeim boð-
in frá föður sínum og bætti v'S:
“En viS erum ekki Rússar. ViS
erum ÞjóSverjar, en pabbi varS aS
fara í rússneska herinn.”
VarSmönnunum þótti gaman að
þessu óvænta atviki og héldu áfram
aS spyrja þau.
“ViS getum ekki sagt þér fleira,”
sagSi drengurinn aB kkum.; viS
erum svo sifjtiS og svöng.”
Varðmennimir brostu aS' þess-
ari síðustu athugasemd; en með-
aumkun skein út úr andlitum
þeirra. Þeir fóra með bömin til
foringja stns. Hann gaf þeim aS
borSa og lofaSi þeim aS sofa eins
og þau lysti. Næsta dag sendi
hann þau til vina sinna í Berlín.
Brezkir hermenn búa um sig í
skotgröfunum eftir beztu föngum.
Þeir fara aS engu óSslega, taka
því sem aS höndum ber meS jafn-
aðargeSi og láta sér ekki bregSa
til muna, hvorki viS sár né bana.
Þeir ganga aS þessu sem öSru
starfi meS ró og festu. Bretum
er eins og Islendingum gjarnt á
að breyta nöfnum i daglegu tali
og jafnvel gefa viSumefni
eSa háSsnöfn. Þetta kemur fram
á sérstakan hátt á vígvellinum.
Þeir gefa ÞjóSverjum og öllu
þýzku ýms fáránleg nöfn, sem ilt
er aS skilja. Hér er kafli úr bréfi
frá hermanni til móður hans:
“Okkur félögum hefir hingaS
til tekist að komast hjá ölliun
slæmum skrámum. Einn okkar
hefir fundiS ágætt gigtarmeSal.
En hann ætlar ekki að fá einka-
leyfi fyrir því, vegna þess aS þaS
er of hættulegt og gæti auSveld-
lega drepiS sjúklinginn. Hepni er
eitt af efnunum í meSalinu og
enginn á þaS víst aS vera alt af
■heppinn.
Um daginn lá hann í skotgröf-
unum aS vanda, þvi aS hvergi var
vært annarsstaBar. Hann gat
varla hreyft sig og veinaSi hástöf-
um af gigtarkvölum. Þá vildi
svo til aS kúla sprakk skamt frá
honum. Hann féll í yfirlið, en
særð'ist ekki. “Gigtin er horfin”,
sagði hann, þegar hann raknaði úr
rotinu. “Sex af félögum okkar
hefir líka batnaS”, sögSum viS.
“ÞaS er þó dæmalaust”, svaraSi(
hann. Þessi maSur heitir Palmer. I
SíSan köllum viS þýzku kúlurnar
ekkert annaS en Palmers gigtar-
meSal.”
Mörgum munu finnast kirkju-
garSar helgir staSir, vegna þess aS
þeir minna flesta á hátíSlegar al-
vörustundir. En þeir eru þaS líka
t öðrum skilningi. Þar eru allir
orSnir jafnir aftur. Þar er allur
fjandskapur horfinn, allar sorgir
og áhyggjur gleymdar þeim sem
þangaS koma í síSasta sinn.
Ein af ensku hjúkranarkonun-
mrt hét W. Bell. Hún var hugrökk ■■
og hafði sig frammi. Hún vann,
þar sem mest þurfti með, hvort
sem hættan var mikil eBa lítil.
Endurgjald hennar var dauöasár.
Hún liggur grafin í Le Maus á
meðal franskra, enskra og þýzkra
hermanna, meðal þeirra sem hún
lét tíf sitt fyrir.
Fyrstu kynni mín af Þorsteini
Erlingssyni.
eftir Guðmund Hannesson.
ur þvt vann
og dugði því alt hvað hann kunni,
og h’á'raSi’ að reisa við helgidóm
þann,
sem hruninn var niSur aS grunni.
— Þvi lætur þaS börnin sín blessa
þann mann
og bera sér nafn hans í munni l*)
— Þetta varS til þess aS á
næsta fundi íslendingafélags vck
eg mér aS Þorsteini og þak’ aSi
honum kvæSiS. SagSi eg honum
frá þessari uppgötvun minni að
hann hlyti aS vera skáld mikiS og
gerSi illa í því aB setja svo ljós
sitt undir mæliker, sem hann hefði
gert undanfarin ár. Eg hvatti
hann til þess að snúa sér fyrir al-
vöra aS skáldskapnum og gera
hann að lífsstarfi sínu því þar
mundi hann vera á réttri hyllu.
Þorsteini þótti' vænt um það aS
bæSi eg og aðrir lofuSu kvæSiS,
en lítt tók hann þá á því aS láta
skáldskapinn sitja i fyrirrúm:.
Þetta voru upptcikin aS viðk nn-
ingu minni viS Þ. E. — Eftir þetta
tókst meS okkur góS vinátta. Eg
kom oft heim til hans meSan eg
dvaldi í Höfn.
The Empire Sash & Door Co.
Limited
HE.NRY AVE. EAST
WINNIPEG
SIORMHURÐIR og GLUGGAR
Fljót afgreiðsla.
Abyrgst að kaupendur séu ánægðir

bU 0 O * VIDUR
ALBERT G0UGH SUPPLY C0. 4V..TiItr*
Skjót afgreiðsla. Laegsta veið.
TALSIMI: M. 1246
Einkennilegur Nþótti mér Þor-
steinn er eg fór aS kynnast honum'
betur. Hann var ræSinn og fús á
aS spjalla um flest milli himins og
jarðar — nema skáldskap! Um
þessar mundir virtist mér hann
nálega vilja lítiS úr þeirri list
gera, en reyns’uvísindin, náttúru-
fræSi, læknisfræði og verklegar
framfarir mat hann mikils. Þá
fylgdist hann ágætlega meS öllum
almennum tíSindum og deilumál-
um og þalIaSist snemma aS skoS-
unum félaginga (socialista). Þá
hafSi hann og mikinn áhuga á ís-
lenzkri tungu og íslenzkum fræS-
um og hugSist um tíma aS taka
próf i þeirri grein þó ekkert yrSi
úr því.
Minnisstætt er mér það úr við-'
ræðum okkar Þorsteins um þessar
mundir, hve oft hann fylgdi (Tik-
lega ósjálfrátt) ræðusniSi Sókra-
tesar. Þegar eg kom til hans meS
miklu írafári og sagði honum eitt-
hvað sem mér hafSi komið til hug-
ar eSa eg hafSi lesiS um og falliS
vel í geð, þá tók Þorsteinn aS
vísu vel í þaS, en leitaði óBum
uppi öll þau atriði sem iionum
þóttu óljós eSa athugaverS, spurði
mig fyrst um eitt og vildi fá þaB
betur útlistað, svo vun annaS og
þannig rak hver spumingin aSra.
VarS þetta ekki sjaldan til þess að
málið varð miklu lengra rakiS og
betur hugsaS en í fyijstu hjá mér,
en oft líka til þess aB eg komst í
hálfgerðan bol ba og varð þess var
aS eg hafSi ekki íhugaS þetta sem
skyldi. Stundum þótti mér þetta
hvimleitt, en sá þaS þó ljóslega að
eg varS fróSari eftir en áður.
Þorste ni var gjamt að efast um
flest og vildi ekki öSru fylgja en
því sem hann þóttist skilja út i
æsar og taldi áreiðanlega satt
vera. Hann efaSist aldrei um það
að sannleikurinn væri hvervetna
voldugur virkilegleiki og út úr
•hans hjarta má segja aS orSin væra
töluB:
Magna est veritas et prævalebit!
('Mikil er sannleikurinn og s gra
mun hann!)
Seljið hveiti yðar
þannig að þér grœðiö sem mest Bezta ráðið til þess, er, að
slcitta við áreiðanlega erindsreka — ^GGG^
í samvinnu og véladeild , The Farmers Own C o." er auð-
veltað kaupa med hagnadi
SHandi dæmi þess til sönnunar er Gasolin vélin á $35 00
Sk. ifið eftir upplýsmgum hve ant ngser ura yðar hagv4'

WINNIPFG CALGART FORT WILLIAM NEW WESTMINSTER
»
og allra helztu höfSingja
Rumehiu, og heitiS réttarbótum
Ungverjalandi til handa Rumeniu-
mönnum, ef þeir vilji nú veita sér
liS í stríSinu gegn Rússum.
MeSal annars kvaS hann hafa lof-
aS uppgjöf allra pólitískra saka, aS
nota megi fána Rumeniu, aS
rýmkva atkvæSis rétt og bæta
skólalögin.
Ef þessi frétt er sönn, þá má
hún kallast merkileg, því aS þar af
sést aS Magyöram þykir mikiS viS
liggja, er þeir vilja lofa öSlrum
þjóSum jafnrétti viS sig í Ung-
verjalandi. í Austurríki og Ung-
verjalanéi eru milli 10 og 20 mis-
inunandi þjóSflokkar, en einsog
þýzkir ráSa ntestu í Austurriki,
eins hafa Magyarar gerzt öllttm
öSnim þjóSf’okkum yfirsterkari í
Ungverjalandi og beitt viS þá mik-
illi kúgun og rangindum.
! jyjARKET J-[()TE1
W6 sölutorgií^ og City Hall
$1.00 til $1.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL.
Allar upplýsingar
gefnar viðvíkjandi verzlun-
skóla vorum. Skrifið eftir
Catalogue til
W/NNIPEG,
MANITOBA
þeir sækja til njósna um víSa ver-
Pól- j öld, á afskektum stöSum jafnt og
verjar og Króatar hafa sérstök annars staSar. Sagt er þaS líka,
réttindi, gegn því aS fylgja hinum aS búiS sé aS taka út þrisvar sinn-
Ekki get eg talið það aS eg
kyntist Þorsteini Erlingssyni neitt
í latínuskólanum. EitthvaS heyrSi
eg reyndar af kveðskap hans frá
skólaárunum, en lítt þótti mér aS
honum kveSa þó auSvitað væri þaS
að hann væri hagyrSingur mikill,
rímiS hjá honum létt og lipurt.
Skömmu eftir aS eg kom til
Hafnar 1887, gerSust þau tíSindi
meSal íslendinga þar, aS þeir
héldu samsæti til minningar um
aldarafmæli Rasks og hafSi Þor-
steinn orkt samsætiskvæSið. ÞaS |
var mjög harBort í garS Dana þó
Rask væri lofaSur, sem verðugt
var. Danir tóku þetta illa upp og
lá viS sjálft aS Þorsteini yrSi
vísað frá háskólanum. VarS þetta
til þess aB hann 'hætti laganámi og
tók aS leggja stund á önnur fræöi.
t öllu þessu Rasksmáli þótti mér
það mestum tíSindum sæta aS alt
i einu var mér þaS ljóst, aS nýtt
skáld var komiS til sögunnar,
skáld af “guSs náS”. Enginn
hversdags hagyrSingur gat orkt
hiS snjalla, harðorSa kvæSi um
Rask. KvæSiS er flestum kunn-
ugt.. Eg minnist aS eins á síSasta
erindið:
y •
Hví mundi þó ísland ei minnast á
hann,
sem meira en flestir því unni,
sem hvatti þess drengi, sem dreng-
ÞaS leiS þó ekki á löngu áSur
en hugur Þorsteins snérist fyrir
alvöra aS skáldskapntim. Þcgar
Sunnanfari fór aS koma út, sótt-
ist ritstjóri hans eftir kvæSum frá
Þorsteini, en eg hvatti hann eftir
megni til þess aS yrkja. Gömul
kvæSisefni vora nú grafin upp og
færS í stýlinn, ný bættust viS.
Þegar eg kom heim til Þorsteins á
þeim dögum var byrjunin venju-
lega sú aS hann las fyrir mig nýtt
kvæSi og ræddum viS þaS á eftir.
Eg man glögt eftir glaSa, hlýlega
augnaráðinu hans, er honum þótti
eitthvaS hafa tekist reglulega vel.
Heilsan var veil og efnin lítil. en
af skájdskap sínum hafði hann þá
margar ánægjustundir.
ÞaB var eitt yrkisefni sem Þor-
steini lék mikill hugur á, á Hafn-
arárunum. og þaB var aS yrkja
rímur. Hann var manna fróðast-
ur í íslenzkum rímum og taldi þaS
víst aS þær gætu enn átt mikla
framtíB. Hann hafSi hugsaS þaS
mál mjög vandlega og eg er sann-
færBur um aB þetta var rétt séS.
Aldrei komst þó þetta í verk.
Rétt áSur en Þorsteinn heitinn
lagðist bana’eguna, gekk eg heim
tii hans í þeim erindagjörSum aB
vekja nú máls á þessari gömlu lnig-
mynd um rímumar. Mér kom þá
ekki til hugar aB nú væri alt or5-|
iS um seinan, aS nú væri Þorsteinlij
hættur aS yrkja.
En nú er hann dáinn, landið enh
fátækara en þaS var, bærinn tóm-
legur og eyðilegur.
—ísafold.
nefndu tveim yfirþjóSum aS mál-
um.
AS tölunni til eru Magyarar
álíka margir einsog allar aSrar
þjóðir í Ungverjalandi til samans,
en hafa þó 360 fulltrúa á þngi, en
þingmenn eru 413 alls, svo rang-
lát er kjördæma skipunin. Öllum
ráðum beita Magyarar til þess aS
halda niðri öllum þjóðflokkum og
kúga þá til aS taka upp sína tungu
og siSu. Af baráttu og stímabraki
því, er hinar ólíku þjóðir á Ung-
verjalandi hafa staSiS í, hefir þing
þeirra á Ungverjalandi löngum
veriS þaS IirySjusamasta sem sög-
ur fara af. Kosninga réttur er
þar þrengri en í nokkru öSru landi
i NorSurálfu, aSeins 17. hver
verkamaður hefir atkvæðisrétt og
9. hver maður í verzlunar stétt.
Rumeniu menn era 3 miljónir
að tölu, þeir sem í Ungverjalandi
búa, flestir í þeim parti landsins,
sem nefnist Transsylvania og 'hafa
orðið að þola þungar búsifjar af
Magyörum. Greifinn Tisza, sem
nú er æSsti stjómandi landsins, er
alþektur hörkumaSur og hólm-
um fleiri veiSileyfi i Maine ríki, j
sem skerst langt inn í CanaCda, j
milli New Brunswick og Quebec|
fylkja, en þau veiðileyfi hafi flestj
veriS,tekin af þýzkum, úr ýmsum j
pörtum Bandaríkja.
Hjá herteknum
mönnum.
Þýzkur fregnritari hefir skýrt!
frá því, hvernig umhorfs er á
heræfinga svæðinu í Munster á
Luneborgar heiSum, þar sem gætt
er sumra hinna herteknu manna.
Hann segir, aS þar séu saman
komnir Frakkar, Belgir, Englend-
ingar og nokkrir Indverjar, sam- j
tals um 25,000 fangar. 2000 her-
menn standa á verSi aB gæta þeirra.
HerbúSirnar eru afgirtar með j
hárri planka girSingu og gaddavír.
Fyrir innan þessa girðingu er önn-
ur lægri girðing i svo sem 20
skrefa fjarlægS. Út fyrir hana
göngu berserkur og hefir gengið | mega fangarnir ekki fara. Um-
hverfis blettinn standa þýzkir her-
menn í 50 skrefa fjarlægS hver frá
öSram, allir með hlaSnar byssur.
Fangarnir geta engin mök haft viS
umheiminn. Fólki sem fram hjá
fer, er jafnvel bannaS aS stanza í
manna harSast fram í því, aB
brjóta á bak aftur hina ýmsu
þjóSflokka í Ungverjalandi.
Hœtta af þýzkum Bandaríkja
þegnum.
Ungverjar í liðsbon.
GetiS er þess í fréttum, aB
stjómarformaSurinn í Ungverja
landi, hinn alþekti greifi Tisza,
hafi skrifaB bréf til erkibiskupa
■ Þeir í austur Canada virðast j nánd viS girSingamar.
trúa því, aS hætta sem þessu landi Einkum á meðal Belgja eru bæði
sé búin af þýzkum þegnum í gr41lærö gamalmenni og 14 tíl „
Bandankjunum, se meir en eryla , ,. , . . „ .. „
tóm. Borgarari Montreal héldu!ara *u?,lr dreneir‘ AuCv,taC
fund einn daginn og var þar nett | hofCu Þe,r ekkl veriö » her Belgja-
um, hve mikiS útlit væri fyrir þaS, En þeir eru sakaSir um aS hafa
aS þýzkir gerSu hér innrás. Komu annaðhvort skotiS á ÞjóSverja,
ræBur þeirra, sem því þóttu kunn-j fært löndum sínum skothylki eöa
ugastir, í þann staS niSur aS vistl annaB því um Ukt Sumir þeirra
væri þaS meir en hugsanlegt, aS . , ,
til þess gæti komiS. Þeir í Mon-jmanna hafa venC dæmdlr 1 her*
treal hafa afráðiS aS stofna her-: rétti og um daginn vora sex þeirra
flokka til heimavamar, meS 5000 skotnir. Sumir hinna frönsku era
manns og álíka er veriS aB gera í ina klæddir og ganga meS rifna
Toronto og öðram borgum- austan-
lands, og vopn handa því IiSi keypt
sunnan úr Bandaríkjum. Fullvíst
er, aS margt þýzkra manna kemur
i smáhópum sunnan aS, á ýmsum
skó á fótum.
Fregnritarinn kveSst hafa veriS
þar um miSdagsverðar tíma. Hver
fangi hafBi sína blikkskál undir
stöBum, bjóSa sig til verka, þarsem | ]iendinni og fekk sinn deildan
þeir koma til bæja, fynr; fæðiB aB- ^ samskonar mat
eins, sumir setja upp buSir 1 af- —-------
skektum stöBum, og þykja flestir hinir Þyzku hermenn. _ Hann
tortryggilegir, enda era þýzkir al- kveBur enn nóg rúm fyrir fjölda
þektir nú fyrir þaS, hve ákaflega fanga i þessum herbúSum.
VEL GERT
væri það af vinum vorum og kaupendum blaðs vors
ef þeir vildu sýna kunningjum sínum eða nágrönn-
um kjörkaupin, sem vér bjóðum á LÖGBERGI, og
fá þá til að gerast kaupendur blaðsins.
LÖGBERG hefir fengið fleiri nýja kanpendur
á þeim tírna,, sem af er þessu ári, en nokkru sinni
áður á jafnlöngum tíma, og aldrei hafa kaupendur
verið eins ánægðir með blaðið og nú.
Fyrir þetta erum vér þakklátir, og af þessn fá-
um vér djörfung til að vonast eftir að margir fleiri
bætist við kaupenda töluna.
K0STAB0Ð LÖGBI-ffGS
NÚ um tíma gefum vér þrjár
sögubækur hverjum nýjum
kaupanda, sem sendir oss
að kostnaðarlausu $1.00 fyrir
Lögberg.í 6 mánuði, frá þeim
tíma að blaðið er pantað.
Veljið einhverjar þrjár af þessum sögnbóknm:
í herbúðum Napóleons. . . 255 blaðsíður 35c virði
Svikamylnan . 414 < i 50c virði
Fanginn í Zenda . 243 i i 40c virði
Allan Quatermain . 418 ii 50c virði
Hefnd Maríónis . 298 íi 40c virði
Erfðaskrá Lormes . 378 i i 40c virði
Ólíkir erfingjar . 273 í i 35c virði
Gulleyjan . 296 i i 35c virði
Rúpert Hentzau . 260 i i 40c virði
Hulda . 126 ii 25c virði
Lávarðarnir í Norðrinu . . 464 i i 50c virði
María . 445 ii 50c virði
Miljónir Brewsters . .. . . 294 ii 35c virði
Kostaboð þetta nœr aðeins
til þeirra, sem ekki hafa verið
kaupendur blaðsins um síðustu
þrjá mánuði.
Atkvæða yðar og áhrifa óskast
virðingarfylst til handa
R. S. ROBINSON
j BOARD 0F G0NTR0L
Hjálpið til þess að skipa þaulrevndan business mann í busv
ness stöðu og tryggja það, að bæjarmálefnum sé stjórnað
með dug, hagsýni og sparnaði, svo og að fylgt sé happasælli
stefnu í borgarstjórn og að skattar verði íækkaðir.
Komizt átram.
metS þvi að ganga á Success Busines? Co'.lege á Portage Ave.
og Edmonton St., ei5a aukaskólana I Regina. VVeyburn. Moose
Jaw, Calgary, Lethbrdge, Wetaskiwin, Lacombe og Vancouv-
er. Nálega allir islendingar I Vestur Canada, sem stúdéra
upp á verzlunarveginn, ganga á Success Buslness College.
Oss þykir mikiS til þeirra koma. feir eru göClr námsmenn.
SendiS strax eftir skólaskýrslu til skólastjora.
F. G. GAHBtJTT.
President
I>. F. IT.UGl’SON,
Principal.