Lögberg - 26.11.1914, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. NÓVEMBER 1914
6
um þá hluti er daglega koma fyrir
hvert heimili og hvem einstakan,
og heilsuna varðar. Ait þetta
flókna og þura efni er svo ljós-
lega og liðlega meöhöndlað, aS
furSji má þykja. Vér trúum ekki
öSru, e« aS bókin verSi vinsæl.
Hún á þaS aS minsta kosti áreiS-
anlega skiliS.
Aðalsteinn Kristjánsson
frá Winnipeg var á ferSinni í
sumar hér um Þingeyjarsýslu og
hitti eg hann aS máli. Hann er
EyfirSingur aS ættemi og fór
vestur um haf á unglingsárum
sinum, umkomulaus eins og flestir
vesturfarar vom.
Eg vissi nokkur deili á mannin-
um áSur en viS hittumst; hafði
séS í blöSunum aS hann lagði úr
sjálfs sín sjóSi 3000 kr. til eim-
skipafélagsins. Og hins vegar var
mér kunnugt um, úr annari átt, aS
hann er fémildur viS einstaklinga
—, bak viS tjöldin.
En eg vissi eigi hvemig honum
mundi háttaS í framgöng.t. Eg
gerSi mér ferS aS heiman til fund-
ar viS langferSamanninn og tók
hús á honum, þar sem hann hafSi
nætursákir. Þegar eg reiS' aS
garSi, velkti eg í huga mér þeirri
spurningu: Skyldi þessi maSur
vera áþekkur Anderson — sögu-
hetju Einars Hjörleifssonar, Vest-
ur-íslendingnum sem er manngerf-
ingur nýja tímans. Mér fanst þaS
liklegt, aS Einar, svo kunnugur
sem hann er löndum vomm vestra,
mundi kunni aS mála fésýslumenn-
ina í þeirri átt, svo aS nærri s app-
aSi réttri mynd. Þó var eigi svo
aS skilja, aS eg óskaSi þess meS
sjálfum mér, aS þessi maSur væri
þvílikur í háttum sem Anderson
er: þindarlaust málbein og óSagot,
sem tekur látlausa konu hershönd-
um.
Eg þurfti ekki aS velkja þessum
vafa fyrir mér lengi, því aS eg sá,
áSur en eg hafði orS af Aða’stehi,
að þessi maSur var ekki vitund
skyldtrr Anderson, hafSi gott yfir-
bragS, ta’aði hægt og raðaSi orð-
unum skipulega.
ASalsteinn hafSi konu sína meS-
ferSis, enska að ættemi. og var
förinni heitiS austur aS Asbyrgi
og Dettifossi.
Eg fylgdi þeim atistur í Reykja-
heiSi, upp í þokuna, sem þá var
yfir NorSurlandi, og lá leið okkar,
þar sem geldféS og dilkærnar
grest'uSu um hæSir og rinda, milli
þaulsætinna og langlegulla fanna.
þaS þótti mér undrun sæta, hve
enska frúin var fimur reiSmaSur,
þótt óvön væri hestbakinu. Hún
var einnig svo raddslyng, aS hún
náSi Ieikandi tungutaki lóu og
lamba meS afbrigSum.
ASalsteinn var allur á lofti inn-
an um afréttarféS. Hann hljóp
einu sinni af baki og elti misíita
á tvilemba upp um ása til aS skoða
hana í krók og kring. Þegar hann
kom aftur, sagSi hann mér sögu
af forustu á, hosóttri, sem hann
átti i Hörgárdalnum, mestu vitkind
og fjallafálu, sem varla var hand-
tekin um fráfæmaleitiS. Hann
kvaSst sakna mest vestur frá fugl-
anna og búfjárins aS heiman. Þar
em fug’arnir miður gefnir aS radd-
prýSi, ef eg hef tekiS rétt eftir
orSum hans, og búféS luralegra
og heimskara en hér gerist. Veld-
ur sjálfræSi mestu um vitsmuni
hesta og sauðkinda og baráttan viB
hættur og veSurátt, hér á landi.
Þar er féS meira í haldi.
ASalsteinn fór vestur nálægt
aldamótunum og hafSi frá litlu aB
hverfa. Strengdi hann þá þess
heit að koma ekki heim aftur nema
því aS eins, aS hann gæti orðiS aS
liði Fjallkonttnni eSa einhverju
málefni hennar.
Nú kalla eg aS þú hafir efnt
heitstrenging þina, svaraSi eg, þar
sem þú hefir lagt fram og safnaS
10.000 kr. til eimskipafélagsins.
Hann brosti og mælti: Eg er
ekki enn þá ánægSur meS efndirn-
ar.
Vegurinn var slitróttur og stak-
steinótt undir fæti. ViS riSum
hart stundum, en lafhægt á milli.
OrSræSan var eins, gripiS niSri og
skift um.
Ertu í söfnuSi séra FriBriks?
spurSi eg. Eg hafSt séS nafn hans
í BreiSabliki undir ritsmíS og hélt
þess vegna aS hann stæBi þeim
megin i trúmálunum.
Hann kvaðst vera í söfnuSi hjá
enskum presti og hafa veriS lengi.
Orsökin sú, að hann kom van-
kunnandi í ensku til Vesturheims
og taldi sér nauBsynlegt aS kasta
sér sem mest inn í enska straum-
inn til þess aS nema máliB og
landssiðina. Hann kvaS þennan
prest vera nafnkunnan mann í
stól og víBfrægan. —
Okkur var tilrætt einn sprettinn
um þá nýju betrunaraöferS, sem
nú er aS risa upp meSal brezkra
þjóBa, aB refsa ekki glæpamönnum,
heldur sýna þeim traust og halda
þeim til starfa á landshygSinni,
umgangast þá í bróBemi og minn-
ast ekki á liBna atburði. MeSan
viB ræddum um þessi mál — sem
hann hugSi reyndar aS ókunnugt
væri um hér á landi, en sem kunn-
ugt er sumum mönnum norSur viS
heimskautsbaug — komst eg aS^
því, aS ASalsteinn les úrvals tíma-
rit Bandarikjanna og Breta. Og
er þar opnuS meS hverri tungl-
komu ný veröld nýrra og merki-
legra mála.
Mér þótti þessi gestur góSur. —
En hitt er ekki gott: aS góSir
gestir skuli til okkar koma einung-
is á annríkistimanum, þegar ekki
má lita upp frá orfi og hrífu. Eg
á ekki viS þaS, aS vér bændastúf-
arnir séum szv snauBir eða fé-
sinkir, að vér sjáum blóðugum
augum eftir einum degi, þegar
góSan gest ber aS garði. En svo
er nú högum háttaS um sláttinn,
aS allir kraftar og öll hugsun verS-
ur aB vera viS það heygarSshomiB
meSan grösin eru í blóma. Sum-
arið er svo afarstutt. í þetta sinn
kom þaS löngu á eftir áætlun, og
oftast fer þaS fyrri en almanakiS
bendir til. Hendurnar fást ekki
til heyverkanna, þó aS peningar
séu í boSi og fólkiS vill stytta
vinnutimann. Vér eram eins og
milli tveggja elda.
Eg gat þess, aS ASalsteinn hefSi
gert heitstrengingu, áSur en hann
fór vestur um haf. Allir menn
verða aS stiga á stokk heitstreng-
inganna, ef þeir eiga aS ná ein-
hverju takmarki í Iifinu.
Okkur, sem heima sitjum, er
eigi vamaB þess, aB skilja þýSingu
þeirra. SiSastliSinn vetur fengum
vio aS sjá í tvo heimana. Þá
gerSu sumir þá heitstrengingu aB
eySa engum degi frá slættinum í
sumar, hvaða munaSur sem í boBi
kynni aS verSa. Hugur minn
hvarflaSi 5 þá áttina, þarna uppi í
þokunni á ReykjaheiSi. Þess
vegna kvaddi eg gestinn — og þó
nauSugur, snéri viS honum bakinu,
honum, og öllu, sem lá framundan:
Ásbyrgi og Dettifoss.
Gnðm. Friðjónsson.
—Lögrétta.
Hernaður á Frakklandi
England og þess systurlönd
senda sina beztu syni til aS berj-
ast fyrir sæmd rikisins og siS-
menning heimsins, og fólk vort er
fariS aS skilja, eSa aB fá dálitla
hugmynd um, hversu mikill harmur
og böl fylgir þessu stríSi, sem
skæBast er og verst allra stríSá.
En þaS er ómögulegt fyrir fólk,
sem heima situr óhult og í engri
hættu, í friSsömum þorpum og
sveitum, að gera sér nokkra grein
fyrir, hvaS stríSiS hefir í för meS
sér fyrir þegna þeirra landa, þar-
sem þaS er háS.
Hryllileg eymd.
Þeir skilja það, í norSurhluta
Frakklands. Þeir sjá hversu
hryllilegt þaB er og hve mikil
eymd er því samfara. Þar fer
kvíSi og hrollur undan fylkingum
óvinanna, miklu skjótari en pest
eSa svarti datiSi. ÞáB gerir hina
hraustustu karlmenn huglausa og
stelur úr þeim kjarki aS hugsa til* 1
afdrifa kvenna og bama. ÞaS gerir í
hiS kaldasta karlmannshjarta vor-
kunnlátt, aS horfa á konur, meS
bömum og gamalmennum, er
hvergi ættu aS vera nema viS arin-
helluna, reika eftir götum og stíg-
um, lémagna af hungri og þreytu,
eSa grátbiSja um pláss í gripa-
vögnum, meir en fullum af flýj-
andi fólki, eSa rölta um ljóslausar
rústir bæjanna aS kveldi til, aS
reyna aS fá húsaskjól þá nóttina;
og er ekkert fæst, aS hreiBra sig í
skotum undir slútandi þökum
þarsem afdrep er fyrir rigningu,
þó ekki sé annaB.
Horfin.
f þessum parti landsins finnast
bændur svo þúsundum skiftir, er
vita ekki hvar konur þeirra og
böm eru niSur komin, og mörg
þúsund heimili er tvístrast hafa á
flóttanum tindan grimd og frekju
óvinahersins, þau hafa horfiS í
hringiSu flóttans, — konur, dætur,
systur, mæSur, afar og ömmur,
flest snautt af peningum, nálega
alt á lif sitt undir gæfunni, hend-
ingu og góBum mönnum. BlöSin
eru full af öSmm eins auglýsing-
um og þessum:
M. Henri Plauchet yrSi af hjarta
þakklátur hverjum sem gæti gefiS
upplýsingar um, hvar kona hans
Suzanne er niSur komin og tvö
stúlkubörn þeirra, Bertha og
Maria, er flýSu frá Aire-sur-Lys.”
Á hverjum degi lít eg yfir langa
lista í b’öSunum, af svona íöguS-
um auglýsingum, og kenni sviða i
hjartastaS, því aB hver lína segir
harmsögu, og mér dettur í hug,
hvort nokkurt af þessu týnda fólki
hafi veriS tneSal þeirra, sem eg sá
i einni bendu meS poka sína, i
vömvögnum eSa bíðandi á braut-
arstöSvum, þolinmóS í eymd sinni.
eSa í löngum halarófum, er eg sá
hlykkjast um dahna frá þorpum
og bæjum, þarsem skotbáknin
þýzku gusu eldi og kúlnadrifu.
Dæmi af Englandi.
Hugsum okkur slíkt koma fyrir
á Englandi: MaSur fer af skrif-
stofu sinni í London og tekur lest
til Guildford, þarsem kona hans og
böm biSa hans t ilkveldverSar. A
leiSinni stöSvast lestin, jarSgöng
hafa veriS sprengd t tott upp af
fjandmönnum. Fregn kemur um
þaS, aS óvinaherinn sé kominn til
Guildford og allra nálægra þorpa.
Fólk kemur þaSan flýjandi og
segir hroSalegar sögur af skothriB'-
inni á þá staSi. Sumir eru i
björtu báli. Margir af ibúum
drepnir, flestir sem lífi héldu,
flúnir.
MaSurinn sem var á leiBinni til
kveldverSar ætlar aS fara af staS
og finna konu sína og börn, en
vinir hans halda honum og kalla
hann frávita. “Frávita!” ....
Hann fær engan kveldverS heima
þaS kveldiS. KveldverSurinn hans
og heimili hans eru bmnnin til
ösku. Næstu vikurnar auglýsir
hann í blöSunum eftir konu sinni
og bömum. Enginn getur sagt
honum neitt af þeim. Hann veit
ekki hvort þau eru dauð eSa lif-
andi.
Daglát & Frakklandi.
Slíkir atburSir koma fyrir dag-
lega á Frakklandi. Eg sá þann
rauna viBburS í dag — mann scm
grét konu sína og böm, er horfiS
höfSu i hina miklu þvögu flótta
fólks, er bærinn Fives var eyddur,
skamt frá Lille. BamsfæSing var
ný-afstaSin. Á fyrsta degi lífs
síns hafSi barniS hlotiS skírn af
eidi. Hver gat sagt hinum sorg-
bitna manni hvort móSirin eSa
barniS væri á lifi. í fjöldamörg-
um þorpum á Frakklandi á þaS sér
stað, aS konur geta ekki fest
blund á auga, hversu þreyttar sem
þær eru, því aS hver veit hvaB
nóttin kynni aS færa? Ef til vill
hóp af Uhlans fþýzkum riddur-
um), sem skjóta bændafólk, hvar
sem þeir sjá það, likt og rabbíta,
og heimta vín, meira vín, þartil
þeir eru orðnir svo örvita, að þeir
byrja að brjóta og brenna, ein-
göngu af löngun til aB' skemma.
Svona gekk það til i Senlis og siS-
ustu viku urðu mörg þorp fyrir
þessu, er eg hefi séS meS eigin
augum. ,
Aldrei er hægt að vita með
vissu, hvar fjandmennirnir muni
koma fram næst. Riddaralið
þeirra þeysir í loftinu og kemur
fram langt frá aðal fylkingum, og
vegna þess hve fréttir em óglögg-
ar, sem stjómin birtir, þá vita íbú-
ar þorpa og bæja ekki fyr en fariB
er aS berjast í götunum hjá þeim,
eBa í landareigninni. Stundum er
búið aS rífa upp teina eSa sprengja
af brýr, svo að þeir eru inni lukt-
ir á milli fylkinga sinna manna og
óvinanna, og komast ekki burtu.
ÞaS em aðeins fáir dagar síö'an
ÞjóSverjar sprengdu upp jám-
brautarbrú nokkur hundmB á’nir
fyrir aftan lestina sem eg var í.
ÞaS munaSi ekki nema fáum mín-
útum. að eg væri fangaBur, einsog
rotta í gildru. Slíkt hendir fjölda
manns víBsvegar í norSurhluta
Frakklands.
Upphaf flóttans.
En hræSslan er engu) rninni,
þegar engir þýzkir hermenn eru í
augsýn. Þaö er nóg aB þaS frétt-
ist að þeir séu á leiSinni. Þá
byrjar flóttinn og hver og einn fer
með þaS sem hann kemst meS af
matvælum, í hvaða farkosti sem
hönd festir á, bamakermm, hjól-
böram, handvögnum og jafnvel
líkvögnum og ægir öllu saman í
þeim: eplum, brauBi, kartöflum,
fatnaði, bömum og farlama fólki.
Ekki eru hrossin, nema þau sem
ekki hafa þótt brúkunarfær til her-
farar. Tignar konur flýja úr höll-
um sínum, og draga vesöl afsláttar-
hross vagna þeirra eftir þjóðveg-
um, í flóttaþvögunum. Má vera
að eftir lítinn tíma sé höl’in engu
betri en hvítmáluBu húsin á bænda-
býlunum í kring — hvorttveggja
í rústum.
Hcimkoman.
Eftir eina viku eSa kannske
tvær, er búiB aS hrekia fjand-
mennina af þessum stöSvum, og
hverfa þá hinir kjarkmeiri af bæj-
arbúum “heim”. Eg hef veriB viS-
staddur heimkomu þeirra á ýms-
um stöSum. Þeir era milli vonar
og kviSa um þaS, hvaB þeirra muni
biða, þegar heim kemur, en aS
lokum standa þeir agndofa frammi
fyrir sviSnum stólpum og borBa-
bútum, þarsem hús þeirra stóðu
áSur. Ekki fella þeir tár, heldur
standa og horfa þegjandi, svo sem
væru þeir yfirkomnir. Þeir taka
svo til aS róta í rústunum og finna
sviSnar Ieyfar af gömlum uppá-
halds munum — bamsvögguna,
stólinn hans afa, stofuklukkuna.
EBa þeir hitta hús sín eins nett og
'agleg aS utan, einsog þegar þeir
skildu viS þau, en inni er alt brot-
iS og bramlaS, rétt einsog naut
hefðu veriS þar a& stangast, meS
heljar aðgangi. Dragkistan liggur
á hliSinni og inn'haldiB út um gólf
og sumt horfiB: glerbrot. medali-
ur sem afi fékk í striSinu 1870,
ikai -
Meti -
íike-

FIT-
t\S REFORM
Burns & Co.
291 Poi tage Ave,
Naestu dyr við Manitcba Hall
EASTERN EXCURSIONS
Frá l. til 31, Desémber
Fyrsta l'lokks i'arsrjakl fram og aftur frá
VVinnipes: til
2EXPRESS
LESTIR
DAGLEGA
8:10 TIL TORONTO
og MONTREAL
21:10 TIL TORONTO

TORONTO og NÆRSVEITA $40.00
MOXTltEAL og NÆRSVEIT.^/| g qq
ST. JOHN og NÆRSVEITA $59.30
HALIFAX og NÆRSVEITA $63.45
Fargjöld eftir þessu frá ötSrum stöíSum og til allra stötSva 1
ONTARIO, QUEBEC OG STRANDFYLKJUNUM
Stansa m& hvar sem vill fyrir austan Ft. William. Farmiðar gilda 3 mán.
Standurd og Tourist Svefnvagnar og Dining Cars á öllum lcstum.
Um frekari uppiýsingar, farmitSa og pantanir á svefnvögnum ber aC
leita til hvers Canadian Pacific farmiöa sala eða tll
WINNIPEG TICKET iGFFICES
Cor. Main og Portage Ave. Fón M. 370—371. Opin á kveldin 20k.-22k.
Depot Fón: M. 5500
Tilkynning.
Hér með tilkynnist, samkvæmt fyrirmælum laga am
vínsöluleyfi, að stjórn “Bifröst” sveitar hefir borið
upp og samþykt við fyrstu og aðra umræðu aukalög til
að afnema aukalög No. 14, en þau síðastnefndu banna
Bifröst sveit, að taka á móti nokkru endurgjaldi fyrir
leyfi til vínsölu, að hin nefndu afturköllunar aukalög
verða borin upp fyrir kjósendum í nefndri Bifröst sveit,
er rétt eiga til atkvæða hér um, þriðjudaginn þann 15.
dag Desembermánaðar A.D. 1914, en það er sá dagur,
sem ákveðinn er til árlegra sveitastjórnar kosninga í
nefndri Bifröst sveit, að atkvæðagreiðste. hér um skal
fram fara á sömu stundum og sömu stöðum, sem árlegar
sveitarstjórnar kosningar í nefndri Bifröst sveit fyrir
árið 1914 verða haldnar og að hinir sömu menn skulu
stjórna atkvæðagreiðslu um nefnd aukalög sem stjórna
fyrnefndri sveitarstjórnarkosningu á áðurnefndri Bif-
röst sveit um árið 1914, að oddviti hinnar nefndu Bifröst
sveitar skal vera á skrifstofu sinni í kauptúninu Riverton,
Icelandic River, á þriðjudag þann 8. Desember, A. D.
1914, milli þriðju og fjórðu klukkustundar seinni hluta
dags, til þess að skipa menn til að vera viðstadda á þeim
stöðum, þar sem atkvæði skal greiða um nefnd aukalög,
svo og við loka samtalning atkvæða af ritara hálfu, bæði
þeirra manna, sem að aukalögunum standa og þeirra
sér í lagi, sem standa með eða móti framgangi þeirra,
að skrifari sveitarinnar Bifröst skal, á skrifstofu sinni
að Hnausa, klukkan þrjú síðdegis á sextánda degi Des-
embermánaðar A. D. 1914, telja saman atkvæði, greidd
með og móti þessum nefndu aukalögum, og að frekari
meðferð þessara fyrirhuguðu aukalaga, eftir að nefnd
atkvæðagreiðsla er fram farin. skal upp tekin á sveitar-
ráðsfundi nefndrar sveitar Bifröst, er haldinn verður í
skrifstofu sveitarinnar að heimili B. Marteinssonar,
Hnausa, á 5. degi Janúarmánaðar A. D. 1915, klukkan
tíu að morgni. Afrit af nefndum aukalögum er til sýnis
á skrifstofu sveitarinnar til þess dags sem atkvæða-
greiðsla um þau fer fram á, en nefnd skrifstofa er að
heimili B. Marteinssonar, sem áður er getið.
Dagsett að Hnausa, Manitoba;
annan dag Nóvembermánaðar, A.D., 1914.
[Undirritað] B. MARTEINSSON.
Skrifari og féliirðir Bifröst sveitar.
brotin barnagull, föt, matvæli og
myndarammar. Eg hef séS mörg
slik hús, áSur en þýzkir hermenn
komu og eftir aS þeir skildu viS
þau.
EyBilegging og dauSi fylgir
þessari herferS. Á þeim svæðum,
sem liggja nálægt vígvellinum, er
enginn óhultur um líf sitt eSa e:gn-
ir sínar. Sextíu milur frá fylk-
ingum ÞjóSverja þreyta loftför
þeirra flugiB' og þeyta sprengikúl-
um. í gær var þaS, skamt frá
þarsem eg rita þessar línur, aS
kona gekk meS bam á handlegg og
skrafaSi viS nágranna konu sina,
milli húsanna. Skömmu síSar
lágu bæSi dauB, móBirin og bamiS.
Þýzkur flugmaSur hafBi flogiB
uppi yfir, í skýjum himins.
Ath.s. Þessi grein er eftir
nafngreindan rithöfund, er sendi
hana frá vígstöBvum í Frakk-
landi, til LundúnablaSsins ‘Daily
Chronicle’.
Templarar fagna Bardal
MiSvikudagskveldiS 18. nóv.
komu saman margir meSlimir und-
irstúknanna “Skuldar” og “Heklu”
ásamt nokkmm meSlimum Stór-
stúkunnar, i Goodtemplarahúsinu,
til aB heilsa A. S. Bardal og bjóða
hann velkominn. Hann fór til
NorSurálfunnar síSast liSiS sumar,
eiss og skýrt hefir veriS frá áBur,
í þarfir bindindismálsins. TafBist
hann eins og fleiri er á ferS vora
í sumar. vegna striSsins, og þótti
því mörgum sem þeir hefSu heimt
hann úr helju, Fór fram vandaS;
“prógram”; vom flujtar margar i
ræSur og kvæSi.
Mr. A. P. Jóhannsson bauS gest-
ina velkomna. Snéri hann þá máli
sínu aS heiSursgestinum, kvaS
stutt hafa orSiS um kveBjur er
hann fór, kosningaliríBin hefSi
veriS byrjuS um þaS leyti, og hann,
ræSumaSur, hefði orSiB feginn aB
Bardal fór. En svo feginn sem
hann hefBi orBiB burtför hans, þá
fagnaBi hann þó miklu meira yiir
þvi aS sjá hann aftur heim kominn
heilan á húfi, því aB bindindismenn
mættu illa viS aS missa hann úr
liSi sínu.
Var þá kaffi drakkiS. Þvínæst
bauS stórtemplar S. Björnsson,
heiSursgestinn velkominn fyrir
hönd Stórstúkunnar og P. Bardal
yngri, söng sóló. O. S. Thorgeirs-
son, konsúll, talaSi þá nokkur vel
valin orS í garS heiSursgestsins og
G. Hjaltalín las kvæSi.
Mrs. O. P. Lambourne færSi
Mrs. A. S. Bardal vandaBan blóm-
vösd, fyrir hönd embætt’smanna
stórstúkunnar. Mr. E. P. Jónsson
og Mrs. K. Dalmann lásu frumort
kvæSi. Mr. B. Magnússon sagði
aS eins og Blatchford hefBi fund-
ist Englendinga vanta mann, eins
virtist sér Goodtemplara vanta
menn, menn sem vissu hvaS þeir
vildu og vildu það sem þeir vissu
aS væri bezt. Vér værum svo
hepnir aB eiga einn vor á meSal;
þaS væri heiðursgesturinn.
Auk þeirra sem þegar er getiS,
mæltu þeir séra R. Marteinsson og
séra G. Árnason nokkur orS.
Mr. A. S. Bardal þakkaBi þá
fyrir þá velvild, sem þeim hjónum
væri sýnd meS þessari samkomu.
SagSi hann þvínæst ágrip af því
sem á dagana hafSi drifiS, i ferSa-
laginu. Hann talaSi i hálfa aSra
klukkustund og langaSi þó suma
til aS fá meira aS heyra.
ÁSur en borSum var hrandiS,
færði Mr. O. P. Lamboume heiS-
ursgestinum ávarp frá embættis-
mönnum stórstúkunnar. (
HúsiS var laglega skreytt blóm-
um og fánum og aB öllu leyti var
fagnaður þessi hin ákjósanlegasta
skemtun.
PILTAR, HÉR ER TÆKIFÆRI.
Piltar, hér er Leklfærið.—öllum,
sem stunda nám vitS Ilemphill s
llarber College, borgaS gott kaup
í allan vetur. Elzti rakaraskóli I
Canada. Vér kennum rakaraiðn
til hiltar á tveim mánuðum. At-
vinna útveguð að loknu námi meC
alt að $25 kaupi á viku; vér getum
líka hjálpað yður til að byrja rak-
araiðn á eigin spýtur fyrir lága
borgun mánaðarlega; 6tal stöðum
úr að velja. Feikna eftirspurn
eftir mönnum með Hemphills
prófi; varið yður á eftirstælingum;
komið eða skrifið eftir vorum
fagra verðlista. Litið eftir nafn-
lnu Hemphili, áður Moler Barber
College, á horninu á King St. og
Paciflc Ave., Winnipeg, eða 1709
$
$
$
$
S
$
$
s
$
s
■s
s
$
$
s
$
$
s
s
OSS VAN'TAR MENN
Oss vantar mcnn til að læra að
fara með bifreíðar og gas trac-
tors og læra það I bezta gasvéla-
skúla í Canada. Að eins fáar vik-
ur til náms. Ahöld ókeypis. Nem-
endum vorum er kent til hlttar að
fara með og gera við bifreiðar,'
trucks, gas tractors og alls konar
vélar. Vér búum yður undlr og
hj&lpum yður að ná i góðar stöð-
ur við viðgerðir, vagnstjðrn, um-
sjðn með vélum, sýningu þeirra og
sölu. Sækið eða skrifið eftlr verð-
lista vorom; hann er fallegur og
kostar ekkert. Hemphili's, áður
Chicago School of Gasoline Engin-
eering, 483% Maln Street, Wlnni-
Broad Street, Regina, Sask.
BEZTC IÐNSKÓLAR AMERIKU
Einu iðnskðlar Amerlku, sem hafa sínar éig-
in, sérstöku, ókeypis atvinnu skrifstofur til þæg-
inda fyrir þá, sem eru fullnuma.
DANARFREGN.
Jórras Einarsson ,bóndi á Vatnsnesi
í ÁrnesbygS í Nýja Islandi, lézt aS
heimili sínu þ. 31. Ág. s.l., eftir langa
og þunga legu, nálega 73 ára gamall
Jónas var Húnvetningur aS ætt, f. á
SkeggjastöSum í Svartárdal, þar sem
foreldrar hans, Einar Hannesson og
kona hans Sigurlaug Eyjólfsdóttir,
þá bjuggu. Bjó Einar síSar í mörg
ár á Mælifellsá í SkagafirSi, og var
vel þektur maSur. Jónas sál. var
tvígiftur. Fyrri kona hans var Þor-
björg Gísladóttir. Bjuggu þau fyrst
á HafgrímsstöSum i SkagafirBi, en
síBar í Köldukinn, á Ásum í Húna-
vatnssýslu, og Kambakoti á Skaga-
strönd. Börn þeirra Jónasar og Þor-
bjargar eru þrjú á lífi, öll í Vestur-
heimi: SigþrúSur og Hannes á Girnli
Einar hér í bænum. ÁriB 1888 misti
Jónas Þorbjörgu konu sína. Flutti
þrem árum seinna alfarinn vestur
um haf. Settist aS í Dakota og var
þar allmörg ár. Giftist Jónas þar í
annaS sinn og gekk aS eiga GuSrúnu
Stefánsdóttur frá Enniskoti í ViSi-
dal í Húnavatnssýslu. EignuBust
þau sex drengi, er allir lifa. Elztur
þeirra er Halldór GuSmann, 21 árs;
þá Jónas Sigurberg, Stefán, Elis
Ingimar, Ólafur Þorsteinn og Jóhann
Ingiberg, sá yngsti 5 ára. Frá Dak-
ota fluttist Jónas fyrir eitthvaS 12
árum. Bjó þá fyrst í Selkirk, flutt-
ist þaSan til tsafoldarbygBar, en svo
þaSan aftur, keypti jörSina Vatns-
nes og bjó þar til dauSadags.—Jónas
var maSur vel látinn, fremur greind-
| ur og skemtilegur í tali. Lík hans
var jarSsett í grafreit BreiSuvíkur-
I safnaSar og var niargt fólk viSstatt.
! TalaSi séra Jóhann Bjarnason bæSi
l heima og í kirkjunni. Tvær systur
Jónasar eru enn á Itfi: Ingibjörg,
ekkja Ólafs GuBmundssonar sund-
kennara í SkagafirBi, og Björg, ekkja
Hjörleifs próf. Einarssonar. Mælst
til aS blöSin “Isafold” og “NorSur-
land” geti um lát Jónasar.
Farinn úr landi.
Jósef Cailloux er farinn úr
landi meB konu sína, sem alræmd
varS fvrir aB skjóta ritstjóra blaSs-
ins ‘Figaro’ til bana. Caillaux var
áSur einn voldugasti m^Sur í
Frakklandi, en mun nú ekki hafa
haldist þar viS lengur fyrir óvild
almennings. Fyrir skömmu óku
þau hjón í opnum vagni eftir göt-
um í Paris og voru þá smánuS af
lýSnum og kölluð spæjarar Þýzka-
lands. Hann var féhirSir i hem-
um, en hún hjúkmnar kona.
Caillaux vildi áSur fyr gera sátt
og samband viS Þýzkaland. en
kom því ekki fram. Hann Var
maSur slyngur og harSur af sér
og braust til valda hvað eftir ann-
aS, svo mikilhæfur var hann. Þau
hjón héldu til SuSur-Ameríku, aB
sögn.
Leikhúsin !
í
t
+
lé-Ff+-f♦+4-+++++++++++

CANADAy
FINESl
TMEATRí*
Föstudag- og Laugardag 27. og 28.
þjn. og Laugard. Mat.
ROYAL WELSII GLEE SINGERS
llezti karlakór frá iiiuu nresta
Ssönglandl
Kveld }i tii 25c. Mat. 75c. til 25c.
AI.I.A VIKUNA SEM ÍEMUR
Mats Miðvd. og Laugard.
leikur eiun írægasti leikari í Ameríkn
NAT. C. GOODWIN
í leik þeitn er skeinti svo N. York og
London búum að óðir urðu aí hiátri
“NEVER SAY DIE’’
Póstpantanir þegar komnar.
Kveld $2 tu 25c. Mat, $1.5 Otil 25c.
Walker leikhúsið
Jafnrétti til atkvæðagreiðslu í
ellefu ríkjum.
AS kvenfólk hafi jafnan rétt og
karlmenn til atkvæðagreiSslu, er nú
lögtekiS í ellcfu ríkjum sySra. Nev-
ada bættist viS í síSustu kosningum
og Montana slíkt hiS sama, meS litl-
um atkvæSamun aS vísu, en þó svo,
aS það vanst. Auk þessa hefir
kvenfólk rétt til atkvæSagreiSslu um
viss embætti í tuttugu og tveim öSr-
um ríkjum. Nú skulu talin þau ríki,
er veitt hafa kvenfólki fullan kosning-
arrétt. ásamt ártalinu, er þessi rétt-
arbót var þar lögtekin:
Wyoming 1890, Colorado 1893,
Utah 1896, Idaho 1896, Washington
1910, California 1912, Arizona 1912,
Kansas 1912, Oregon 1912, Nevada
1914, Montana 1914.
í löndum NorSurálfunnar hefir
kvenfólk hvergi jafnrétti nema í
Noregi, en þaf hefir þaS meira að
segja kjörrétt til þings, nema ef
| vera skyldi í Danmörku. I stjórnar-
, skrá þeirri hinni nýju, er þar var á
i prjónunum nýskeö, var ákvæSi um
| jafnfrétti karla og kvenna í kosn-
ingum, en um afdrifin er oss ekki
kunnugt aS svo stöddu.
Næstu viku leikur Nat. C.
Goodwin og félagar hans gleSi-
leikinn “Never say Die”. “Ma-
tinee” eins og venjulega á miS-
vikudag og laugardag.
Mr. Goodwin er aS fiestu leyti
gerólíkur þeim leikendum, sem
fólk á aS venjast; hann hreyfir sig
aldrei aS óþörfu á leiksviSinu.
Enginn annar hefir áSur leikiS þaS
hlutverk sem hann hefir í “Never
say Die”, eins vel og hann gerir.
Allir hinir leikendurnir eru
heimsfræðir, þar á meSal Miss
Margaret Moreland. Sæta sala
byrjar næsta föstudags morgun
kl. io f. h. Tekið á móti póst-
pöntunum nú þegar.
A föstudaginn og laugardaginn
kemur, skemta The Royal Welsh
Glee Singers; “Matinee á föstu-
daginn.
Þessir sextán söngvarar hafa
reynt sig í mörgum stórborgum
og hefir alstaSar veriS klappaB lof
í lofa.
ABgöngumiSar seldir þessa dag-
ana.