Lögberg - 20.04.1916, Qupperneq 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. APRIL 1916
PÁSKA HEIMILI
Eruð þér við páskunum búin með alt sem til heimilis heyrir? Ef þér skylduð hv
auðvelt vér gerum mönnum fyrir með borgun þá yrðuð þér hissa á því hve hægt það er
fyrir yður að hafa heimili yðar eins og þér óskið. Sjáið þá verðmæti vort sem vér bjóð-
um sérstaklega þessa viku á nýjum húsgögnum. Þetta er aðeins fátt af því marga sem
þér getið séð i búð vorri.
Um páska vikuna bjóðum vér
þessar þrjár sérstöku tegundir af
gólfdúkum, en vér ráðleggjum yð-
ur að velja snemma, því þetta
gengur fljótt upp.
Brussel gólfdúkar.
Aðeins 12, heimagerðir og að-
fluttir gólfdúkar að mestu leyti
gulleitir á lit, hentugir í svefnher-
bergi, hafa verið seldir fyrir $34.50
Aðeins einn eftir af hverri gerð.
Stærð 3x4 yards. Sérstakt verð til
að losna við ......$21.25
Wilton gólfdúkar.
Aðeins 15 þykkir Wilton gólf-
dúkar, flestir með öllum nýmóðins
persneskum litum, svo sem blönd-
un af bláu og brúnu, grænu og
brúnu, og brúnu og gulu. Hentug-
ir í hvaða svefnherbergi eða borð-
stofu sem er, 3x31/2 yards að stærð.
Vanaverö upp í $52.00. (£OQ CA
Sérstakt verð.......0*7.01/
. Skozkir gólfdúkar.
Aðeins 25 skozkir ullar gólf-
dúkar ljósleitir; hentugir í svefn-
herbergi; ábyrgst að ekki litist
upp; sérstaklega er mælt með
þeim sökum þess hve þeir endast
vel; gráleitir, ljósleitir, ljósgrænir
eða gulir, 2i/>x3 yards að stærð.
Vanaverð upp í $24.00.d»-i á
Sérstakt verð .... <P* ^
Dinner Sets
Bæði til miðdags- og kveldverðar úr hvítum
leir—enskum, postulín áferð, fallega skrýddir með
gull röndum og rósum. Settið er 97 stykkja. —
Vana söluverð $19.75. $13.75
Sérstakt verð
Winner
Washer
Pessi vél er búin til úr
völdum, gömlum viCi, hörðum
og góðum. Balinn er girtur
með þremur stálgjörðum. pað
er svo auðvelt að stjórna vél-
inni að það er leikur fyrir
börn að gera það. Myndin
sýnir vélina nikvæm|
lega. Sérstakt verð
$7.95
Þvotta
Vindur
Aðeins fimm fatavindur til,
allir nabbar í hulstri; keflin
eru úr hreinu, hvltu togleðri,
ábyrgst f ár.
Sérstakt verð
$3.85
Nú er sá árstími þegar þér
eðlilega hugsið um að klæða hús-
gögn yðar. Vér stöndum sérstak-
lega vel að vígi til þess að bæta
úr þörfum yðar og vildum leggia
það til að þér leyfðuð oss að láta
menn frá oss koma til yðar og
ráðgast við yður um sumar og vor
búning á húsgögnum yðar.
Bæjartími er vor tími
Kommóða
eins og myndin sýnir, úr
eyk (quarter oak), ma-
hogni eða svörtu valhnotu-
tré; fallegt lag með spor-
öskjulöguðum spegli 18x38
þumlungum að stærð. Ef
þessi kommóða væri keypt
með vanaverði væri hún
330.00; sérstök innkaup
gera oss það mögulegt að
selja yður hana(
fyrir .. ..
$12.95
Frystiskápar
vorar eru búnar til eftir
vorri eigin sérstakri pöntun.
Kassinn er allur búinn til úr
hörðum viði, þykkum, göml-
um og gulum að lit; hvltt
leirllki að innan; stór Is-
kista með vlrhyllum og bras
bryddingum. Alveg eins og
myndin sýnir, 16 þuml. djúp-
ur, 23. þumlunga breiður.
verð.....
Sérstakt
$10.65
J. A. BANFIELD
492 MAIN STREET
Phone GARRY 1 580
Saga New York.
(FramhA
Næstu þrjá daga drápu þeir ioo
manns, margt af því konur og
börn. Nokkrir Indíánar voru
drepnir, af þeim fáu sem til varn-
ar voru. Tuttugu og átta blómleg-
ir búgaröar voru lagöir í rústir.
Var eignatjón metiö á $80,000. Þó
voru afleiöingarnar verri en eigna-
missinn, því ótta miklum sló yfir
bændur og búaliö, svo margir yfir-
gáfu eignir og óöul.
Stugvestaat sýndi mikiö meiri
hyggindi en fyrirrennari hans
Kieft, við aö stöðva bardaga og
blóðsútheilingar og útrýma hatri og
hefnigimi. Kallaöi hann Indiána
foringja á ráöstefnu og var þar
friður saminn.
Trúarbragðafrelsi var fyrirskip-
að af Hollendingum í stjórnarskrá
nýlendunanr. Höfðu nýlendubúar
notiö þess frelsis óáreittir, þar til
Stuyvesant varð nýlendustjóri; er
sérstaklega um þaö kvartað á hans
síðustu stjórnarárum. Vildi hann
þá enga trú eða kirkjudeild viöur-
kenna, nema hina hollenzku ,‘re-
formeruðu’ ’ kirkju. Lúterskir
prestar höfðu verið sendir til Ame-
ríku frá Hollandi. Stuyvesant rak
þá burtu úr sínum ríkjum. Þeir
sem ekki vildu láta presta úr hinni
“reformeruðu” kirkju skíra börn
sín og gera önnur prestsverk, voru
sektaðir og þeim kastað í fangelsi.
Einn “baptista” prest sektaði hann
1000 pund sterling, og gerði hann
étlægan úr nýlendunni. Meö kvek-
arana var þó farið verst af öllu,
|>eir voru pyntaðir og hraktir og
hrjáðir, bæði í nýlendum Englend-
inga og Hollendinga. Domine, einn
úr stjórnamefnd félagsins, kvart-
aði um það við Stuyvesant að sor-
inn—úrhrökin úr nýlendum F.ng-
lendinga, kæmi til þeirra. Spurði
hann með þjósti miklum því ný-
lendustjóri léti þesskonar fólk hafa
friðland, sem aðrar nýlendur
dæmdu verri en landplágur eða i)la
anda (pestilence). Nokkru siðar
kom til nýlendunnar vel þektur
enskur kvekaraprestur, Robert
Hodshane, og veitti prestsb :ónustu
í ITemstead. Litlu síðar var hann
handtekinn og dreginr. fyrir dóm-
ara. Stuyvesant skipaði að setja
hann í bönd—binda hann rxkilega
aftan í tvihjólaðan flutningsvagn og
snúa andlitinu niður. Tvatr konur
höfðu verið teknar fastar með
presti þessum, fyrir að veita honum
næturgistingu. Vortt þær settar
fyrir vagninn, önnur með ungbarn
i fanginu, og látnar draga hann í
gegnum bæinn. Nokkru síðar var
dómur upp kveðinh og prestur
dæmdur til að borga $250 sekt, eða
tveggja ára fangelsi við grjótvinnu.
Hann gat ekki borgað sektina, átti
þar heldur engan vin, svo hann var
bundinn með keðjum við hjólbörur
og látinn aka grjóti með svertingja
glæpamönnum.
Englendingar taka New Amsterdam
eftir 50 ára yfirráð Hollendinga.
framtíðarvonir hinna hugdjörfu
frumbyggja þessarar álfu.
Charles I. kom til valda 1625, og
þá um leið byrjaði baráttan á milli
einveldis og þingbundinnar stjórn-
ar, sem hélzt við í nærri heila öld,
þótt sú barátta væri ýmsum breyt-
ingum háð. Það er víst næstum því
eins dæmi í sögunni, að mikilhæf-
asti stjórnmálamaður eins tímabils,
berjist hlið við hlið, með einu mik-
ilhæfasta skáldi sinnar samtíðar,
fyrir sömu hugsjóunm. En þannig
var því varið með Oliver Crom-
well og John Milton.
Skáldið John Milton ('höfundur
“Paradise Lost) ritað 25 bæklinga
á 20 árum, hið síðasta var skrifað
1660, “Hinn rétti vegur til að
stofna frjálst ríki”—lýðveldi.*)
Rit þessi voru öll skrifuð sem sókn
og vörn. fyrir frjálsum skoðunum,
bæði í trúarbrögðum og stjómmál-
um. Þau voru barátta fyrir hugs-
anafrelsi einstaklingsins og heild-
arinnar í víðtækustu nútíma merk-
ingu. Milton fylgdi þannig eftir
fthe Puriton) uppreisninni frá byrj
tin til enda, í gegnum hinn óvænta
og glæsilega (en dýrkeypta) sigur
þess tímabils, og þar til konungs og
klerl^pvaldið hafði aftur náð undir-
tökunum og spent þjóðina og frels-
ið heljar greipum, sem vel að
merkja var skamgóður sigur þeim
forynjum. Miltons síðasta stjórn-
málarit var ritað eftir dauða Crom-
vvells. Þá var hann fyrir löngu
stjórnari á orustuvcllinum og i
þingsalnum. Þess eru fá dæmi í
allri sögunni að einvalds stjórn
hafi verið hrundið úr sæti af manni,
sem var því vaxinn að stjórna öll-
um flokkum með svo miklu .jafn-
vægi. Cromwell segir við vin sinn,
aðalsmanninn Manchester: “Eg
vona að lifa þar til að ekki er einn
einasti aðalsmaður í Englandi. Þú
værir heppinn ef þú værir bara al-
gengur Montague.” Með gætni og
stillingu neitaði hann kórónu Eng-
lands: “Eg met þann heiður eins
og fjöður í hattinn minn.” Hann
stóð fyrir ofan alla flokka, að síð-
ustu stjórnandi allra. “í ráðaneyti
hans og stjómar skrifstofum voru
margir af hinum mikilhæfustu
móniium, sem nokkurn tima þjón-
uðu embættum í þessu ríki. En
mestum frægðarljóma bregöur John
Miiton yfir ráðaneyti hans. Crom-
well og Milton standa saman, óað-
skiljanlegir. F'relsisins merkisber-
ar—stjórnmálamaðurinn sigursæli,
og skáldið ódauðlega. (Úr æfisögu
O. C. T. Harrisons).
Hinn sameinaði hugsjóna kraft-
ur vinanna, Cromwelis og Mjltons
í baráttunni fyrir frelsinu, lýsti
sem eldstólpi á eyðimörku frclsis-
riddurunum*) í gegn um ótal þraut-
ir. sem aldrei hafa verið skráðar.
Frelsið, þetta leiftrandi stjörnublik
í fjarska, sem mannkynið hefir
tilbeðið frá fyrstu dagsbrún sög-
unnar. Frelsið og friðarboginn,
þar sem þjóðirnar hafa borið fram
óskir sínar og vonir, með stunum
og ekka, með hverri hækkandi sól.
En svo fáar af þeirn óskum hafa
enn verið uppfyltar. En þjóðirnar
—kynslóðirnar eru ennþá að brúa
dýpið.---------
Englendingum hafði þannig
hepnast að slá rothögg hið gamla
myrkravald, kúgunina — einveldið,
svo það féll í svima. Charles I.
hafði verið tekinn af lifi. Crom-
well gafst tækifæri að bregða á loft
framtíðarinnar fána, nú var hann
fallinn og Charles II. tekinn við,
og hinn háaldraði spekingur John
Milton á grafarbakkanum vinafár,
hrakinn og svívirtur.
Lesaranum finst ef til vill, að
þessar athugasemdir við frelsisbar-
áttu Englands, lítið koma því við
hvað gerðist í New Amsterdam.
En þess ber að gæta, að mjög brátt
eftir að Englendingar taka þar við
yfiriáðum, þá hefst þar sama bar-
áttan með fullu fjöri New York
búar segja, þegar þeim þótti sér
misboðið með frímerkjalögunum
frægu: “Við vitum að bræður
okkar og samborgarar á Fnglandi
mundu aldrei hlíða slíkum lögum.”
Reynslan var ólýgnust í þeim efn-
um. Grundvöllurinn var þar lagð-
ur fyrir stofnun lýðveldis í Ame-
ríku.
Charles II. var fremur þreklítill
og sinti lítt stjómarstörfum, svo
stjórn og áhrif á utanríkismál urðu
nú mest frá ráðgjöfum hans, og þó
sérstaklega frá hans framkvæmdar-
sama og stjórnkænni bróður, “The
Duke of York”. Frá þeim tíma
byrjaði árár (agression) á nýlend-
ur Hollendinga í Ameríku. Árið
1664 gaf Charles II. bróður sínum
(James, Duke of York) alt það
land sem þá var undir umráðum
Hollendinga í Ameríku. Og byrj-
aði hann tafarlaust á þvi að hrekja
Hollendinga frá völdiim, taka New
Amsterdam með herafla. Kon-
ungur lagði til 4 herskip með 92
fallbyssum og 450 hermönnum.
Richard Nicolls var skipaður yfir-
foringi og landstjóri, eftir að Hol-
lendingar voni brotnir á bak aftur.
Honum til aðstoðar voru skipaðir
('“commissioners”) aðalsm. Robert
Carr, Sir George Cartwright og
Samuel Maverick. Þeir höfðu
fullmakt (umboð) frá konungi til
hinna ensku nýlendustjóra í Ame-
ríku. Áttu þeir að leggja til skip
og menn eftir þörfum fyrir þenna
leiðangur. Floti þessi lagði upp
frá Englandi í maí 1664, og kom til
Boston seint í júlí. Var bætt við
mönnum frá Massachusetts og
Connecticut. Komu þeir að Hol-
lendingum algjörlega óviðbúnum.
*) Athufcasemd slðar. Höf.
Richard Lord kaupmaður frá Con-
necticut gerði Hollendingum aðvart
um viðbúnað Englendinga. En rétt
um sama leyti kom bréf frá
Amsterdam, með þær fregnir, sem
Charles II. lét tilkynna Hollcnding-
um, að þeir hefðu ekkert að óttast.
Hann hefði aðeins sent nokkur skip
til Nýja Englands til að kunngjöra
biskupastjórn (Episcopacy). Svo
aðvörun kaupmanns varð árangurs-
laus.
Þegar floti Englendinga kom til
New Amsterdam voru Hollending-
ar óviðbúnir með öllu. Þeir höfðu
um 400 vopnfæra menn, en þeir
voru Stugvesant algjörlega and-
stæðir og mundu alls ekki hlýða
skipunum hans, hvað sem við lagi.
Stugvesant var staddur þar sem nú
er þingstaður New York ríkis,
Albany. Var sent til hans sem
skjótast, brá hann við þegar,
og litlu síðar sá hann enska flaggið
blaktandi, blika niður á Hudson
fljótinu. Skip það sem fyrst sást
til hét “Guinea”, Stugvesant, djarf-
ur og framgjarn, afréð strax að
verjast eins lengi og mögulegt væri,
jafnvel þótt honum væri ljóst að út-
búnaður væri bæði lítill og lélegur.
Tuttugu fallbyssur og lítið púður
og allmikið af því skemt, aðeins fá-
ir vopnfærir menn, og þeir eklci
sem ábyggilegastir. Mestur hluti
bæjarins var algjörlega varnarlaus
fyrir fallbyssuskotum óvinanna.
Nú fann Stuyvesant að hann var
umkringdur af ofurefli liðs, eins og
hann hafði umkringt Svíana
skömmu áður. Samt bjóst hann
við sem bezt hann gat. Þriðji hver
verkfær maður var látinn endur-
bæta virki og girðingar, en allmarg-
ir neituðu að hlýða fyrirskipunum
Stuyvesant. Nokkrir voru þegar
sendir til að njósna og halda vörð.
Stranglega var bannað að búa til
öl eða aðra drykki úr korntegund-
um. Svertingjaþrælar nýlendu-
stjóra voru látnir þreskja á búgörð-
um hans.
Nicolls hershöfðingi skoraði á
Stugvesant að gefast upp, fór þó
mjög lipurt og gætilega að öllu og
lofaði öllu fögru. “Eg fullvissa
yður um það, að ef Manhattan bú-
ar (the Manhadoes) gefa sig á vald
hans hátignar, muni eg ekki hindra
Hollendinga frá því að koma hing-
að til að rækta jörðina hér, eða hér
í kring. Og öll þeirra skip mega í
friði fara heim til sín. Þessi og
mörg önnur réttindi eru veitt öllum
þegnum hans konunglegu hátignar.
Yðar einlægur þjónn, Richard
Nicolls, nýlendustjóri.” (Útdráttur)
Bréf þetta vann traust Hollend-
inga og jafnframt spilti það fvrir
Stuyvesant að hann fyrst lengi vel
neitaði að lesa það upp og gera al-
menningi kunndgt innihald þess.
Æsti það marga á móti honum.
Kom þar að lokum að hann sá að
vörn var ómöguleg. Mikill meiri
hluti bæjarbúa skoraði á hann ^ð
gefast upp. “Eg vildi mikið heídur
láta bera mið í gröfina” sagði hann.
En þar kom að lokum að liann skip-
aði að láta hefja friðarflaggið á
stöng (“the white flagg”). Þannig
náðu Englendingar yfirráðum í
New Amsterdam í September 1664,
án ]>es's að fórna einu einasta
mannslífi. Aldrei höfðu neinir sig-
urvegarar boðið betri og frjáisari
kjör. Allir þjóðflokkar hafa sömu
réttindi, trúarbragðafreb’ og eign-
ir manna verndaðar af stjórninni.
Oomberar byggingar og skjcl og
sk’lríki lá’ið órótað í\n tactL sömu
embæítisrnenn þar til embættistími
þcirra var útrunninn, og kosningar
fóru fram. Sagt er að þessi loforð
hafi verið að mestu haldin meðan
Nicolls var við völd. Þó varð
Stuyvesant og hans helztu meðráða-
menn að leggja niður embætti. 8.
september var hinn tilsetti dagur
þegar Stugvesant legði niður völd-
in og hermenn hans gæfu upp virk-
ið til Englendinga og enska flaggið
dregið þar á stöng. Hinir þung-
búnu (grave) “burgomasters” biðu
þeirra Nicolls: og Carr í bæjarráðs-
húsinu, og lýstu því yfir, að þeir
þar tækju við stjórn nýlendunnar.
Þeirra fyrsta embættisverk var að
breita nafni New ^msterdam og
’ virkisins, og var hvorttveggja kallað
Kaupmannahafnar
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsins
bezta munntóbak.
Munntóbak
Búið til úr hin-
um beztu. elstu,
safa- mestu tó-
baksblöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakssölum
New York, eftir James “the Duke
of York”.
♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+♦+
t Glaðar stundir i
I.
Heimboð mikið var að heimi'.i
þeirra Sveins Pálmasonar og konu
hans að 675 Agnes stræti fyrir
skömmu. Var tilefnið það að verið
var að skíra tvö böm, annað sem
þau hjón eiga en hitt bam Jóhann-
esar Sveinssonar, bróður Mrs.
Pálmason, og konu hans. Um 50
manns voru þar saman komnir og
var þar veitt með rausn og skör-
ungsskap.
Séra R. Marteinsson skírði börn-
in, og var gestunum skemt á ýmsan
hátt að þeirri athöfn lokinni. Sum-
ir spiluðu, aðrir tefldu, en flestir
undu sér við samræður og bar
margt á góma.
Samkvæminu var ekki lokið fyr
um miðnætti.
en
II.
urbrúðurinnar. Komu margir gest-
irnir þangað upp og ljómaði andlit
hennar af gleði yfir því að hún vissi
og heyrði og fann ánægju þá, sem
börnin hennar nutu niðri í húsinu.
Eftir miðnætti fór fólk að tínast
í brott, en sumir sátu þó við spil
þangað til klukkan sex að morgni
næsta dags.
III.
Fyrri part seytjándu aldar voru
miklar byltingar á Englandi. Ein-
mitt á frumbyggja árum New
York. Háðu frelsi og kúgun einnorðinn blindur. (Milton vaj alveg
hinn áhrifamesta hildarleik, semblindur 43 ára gamall).
um er getið i mannkynssögunni, Oliver Cromwell, þessi goðborni
bæði á Englandi, Skotlandi og ír-_____________
lanfli. Oliver Cronwell, Og John The fixed idea of Cromwell, was
Milton brugðu blikandi leiftrumthe fixed idea of the founders of the
yfir Evrópu. Þau áhrif lifðu og t nited States of Ameriea, and °f nearly
i . x f , , 6every known Continental system. Life
proskuoust, gOigUOU Og glÆddUof Cromwell. By Frederic Harrison.
Brúðkaupsveizla í Mouse River
bygðinni.
Við hinir gömlu Islendingar, sem
lifum í þessu landi, höfum margar
skemtilegar og glæsilegar endur-
minningar um þjóðfélagslífið í
gamla landinu um marga viðburði
sem þar gerðust. Eru slíkar hug-
leiðingar fyrir mörgum sem sætur
draumur, og þá ekki síður þegar
vér tökum sögurnar okkar íslenzku
frá fomöldinni, og lesum hina
skemtilegu kafla sem þær hafa að
geyma. HíTia skemtilegustu kafl-
ana tel eg veizlurnar, því þá var
samfara gleðinni friðurinn og sam-
lyndið. Margar voru þær fjöl-
mennar og skemtilegar.
Það var sagt að brúðkaupið sem
Gissur jarl hélt á Flugumýri haust-
ið 1253, hafi verið sú veglegasta
veizla á íslandi á þeim dögum;
veizla sú var meðfram haldin til að
tryggja friðinn. Það er einlægt ver-
ið að kvarta um það hér að íslenzkt
þjóðerni og íslenzkir þjóðsiðir séu
að dvína, og spádómar margir
gánga um það að þau muni með
öllu deyja út með eldra fólkinu.
En mörg dæmi sýna að slíkt er hug-
arburður einn, að minsta kosti í
sumum bygðarlögum. Sá eg þess
ljósan vott nú fyrir stuttu, hinn 20.
marz síðastliðinn, er eg var stadd-,
ur í einni slíkri brúðkaupsveizlu,
þar sem bæði brúðhjónin og að-
standendur voru alin upp í þessu
landi, héldu eina þá veglegustu.
veizlu sem haldin er með vorri þjóð
og miklu fleiri gesti hafði en briJ5-
hjónin á Flugumýri. Brúðhjónin
sem hér er um að ræða voru Ás-
mundur Benson lögmeður og ung-
frú Sigríður Freeman kenslukona,
elzta dóttir Guðmundar Freemans
bónda hér í bygð. Séra Friðrik
Hallgrímsson, sem boðaður var
hingað til að gefa saman hjónaefn-
in, gat ekki komið í tæka tíð, sök-
um ógreiðrar göngu járnbrautar-
lestanna. Varð því að fá þýzkan
prest til að framkvæma hjónavígsl-
una. Að því búnu var hin vegleg-
asta veizla haldin af foreldrum
brúðarinnar í samkomuhúsi bygð-
arinnar og ekkert til sparað af
þeirra hendi að gera samsætið sem
rausnarlegast. Til brúðkaupsins
var boðið um eða yfir 300 manns,
öllu fólki af íslenzku kyni, ungu og
gömlu innan endimarka bygðarinn-
ar og auk þess nokkru fólki úr öðr-
um bygðarlögum, sem ekki gat
komið vegna hinnar óblíðu veður-
áttu.
Veizlan fór mjög vel fram og
skipulega, tólf ungar meyjar gengu
um beina auk matreiðslukvenna,
Um 60 manns lögðu leið sína
heim til þeirra hjóna Kristjáns
Hannessonar og konu hans að 852
Banning stræti i Winnipeg fyrra
föstudag. Voru þar í hópi allar
stéttir manna, meðal annara tveir
prestar. Hafði G. J. Goodmund-
son aðallega gengist fyrir því að
svona var ráðist að húsum þeirra
hjóna; en tilefnið var það að 25 ár
voru liðin frá því að þau héldu
brúðkaup sitt.
Séra B. B. Jónsson gaf brúðhjón-
in saman í annað s'kifti og fórst það
svo myndarlega að öllum viðstödd-
um kom saman um að það ætti að
nægja um næsta fjórðung aldar.
Að því búnu tók séra Rúnólfur
Marteinsson sér húsráð á heimilinu
og bauð öllum að hegða sér og haga
eftir þeim fyrirskipunum er honum
þóknaðist. Afhenti hann brúðhjón-
unum vandaðar gjafir úr silfri og
flutti þeim fagra ræðu með gjöf-
inni. Þökkuðu þau bæði hvort í
sínu lagi með klökkum huga og
liprum orðum fyrir vináttu merki
þau, sem fram hefðu komið við
þessa heimsókn.
Eftir það var sezt að veitingum
sem gestirnir höfðu meðferðis og
að því búnu tók séra Runólfur Mar-
teinsson sér það einræði í hönd að
skipa mönnum að taka til máls;
hafði það þann árangur að milli 10 sem valdar voru Þær ^tu sem
kostur var á. Ræður voru fluttar
undir borðum. Auk prestsins, sem
talaði á ensku, töluðu þeir: Dr. M.
B. Halldórsson í Souris, Stefán Ein-
og 20 manns fluttu stuttar ræður,
en allskonar söngvar voru sungnir
á milli þess sem talað var.
Uppi á lofti var gömul kona
blind og hrum; var það móðir silf- arsson °S Þorsteinn Johannesson.
Það eitt þótti skorta á veizlugleð-
ina og harmaði það margur meðal
gestanna og ekki sízt brúðhjónin,
að hafa farið á mis við hinn fyndna
og skemtilega ræðusnilling séra
Friðrik Hallgrímsson. En á engan
var að deila. Guð og náttúruöflin
voru því valdandi að koma í veg
fyrir þá ánægju, sem við hefðum
haft af nærveru hans. Alla nóttina
skemti unga fólkið sér við dansinn.
Hélt svo hver heim til sín, glaður
og ánægður, með hlýjum endur-
minningum um hina skemtilegu
brúðkaupsveizlu.
Skömmu eftir brúðkaup sitt
fluttu ungu hjónin til Banko í
Norður Dakota, þar sem þau ætla
að hafa framtíðar bústað sinn.
Það er stórt skarð hér í okkar
sveit við burtför þeirra, þar sem
þessi brúðhjón hvort um sig voru
þau bezt mentuðu og hugljúfustu,
af hinu ýmsa fólki sem hér hefir
alist upp.
Heilla og hamingjuóskir allra
bygðarmanna fylgja þeim til hins
nýja bústaðar.
SigurSur Jónsson.
STAKA.
Flestum þykir æfin ill,
sem áður drukku mikið.
Nýja ölið enginn vill,
af því það er svikið.
/. Jóhannesson.