Lögberg - 09.05.1918, Side 4

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. MAÍ 1918
»
iir’r

£10
Gefið út hvem Fimtudag af The Cel-
umbia Pre$», Ltd.JjCor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Man.
TALSIMI: GARRY 416 og 417
Jón J. Bíldfell, Editor
J. J. Vopni, Business Manager
Lltanáskrift til blaöains:
TI|E 60LUMBIA PHE3B, Itd., Box 3172, Winnipeg, K|an.
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipsg, ^an.
VERÐ BLAÐSINS: $2.00 um 4ri8.
<«»-27
UiUllllllllUlliliaUHIIIIIllHllUlllllUIÍIUHIHIIHIIIlMUilUllllUIIIUiilHllllllIllfflUiUllliHUIIIIIUlUllilillltS
Fjármál Canada.
Fjármálaræðu sína flutti bráðabyrg'ða f jár-
málaráðherra McLean í Ottawa þinginu 30.
apríl s. 1. Fór hann all ítarlega út í fjármál
ríkisins. Sagði hann að útgjöld ríkisins hefðu
verið á fjárliagsárinu, sem endaði 25. marz s. 1.,
$203,000,000, en inntektir $258,000,000 og því
tekjuafgangur verið $55,000,000. Þar í sagði
hann að stríðskostnaðurinn væri ekki talinn
með.
Aætlaður kostnaður við öll útgjöld á árinu
1918, önnur en þau, sem kynnu að stafa af járn-
brautum stjórnarinnar, kvað hann að væri
$980,000,000.00 en inntektir, sem hægt væri að
gera sér vonir um, væru aðeins $700,000,000.00,
en hallanum, sem væri $280,000,000.00 yrði að
mæta með lánum, innanríkis eða annarsstaðar
frá.
Mr. McLean sagði að eftir að Canada væri
búin að vera í stríðinu á fjórða ár, væri stríðs-
kostnaðurinn nú orðinn um $845,000,000. Af
þeirri upphæð hefði kostnaðurinn í Canada ver-
ið $167,000,000.00, en utan lands $178,000,000.00.
31. Marz var búið að borga út í sambandi við
stríðið 533,437,036.00, en 31. marz 1918 var
stríðið búið að kosta $878,000,000.00. Þar í er
ekki talið kaup hennanna, sem fallið er í gjald-
daga, en hefir enn ekki verið borgað.
Ríkisskuldin.
Áður en stríðið byrjaði var ríkisskuld
Canada $336,000,000, en nú er hún orðin um
$1,200,000,000.
V erzlunarmagnið.
Verzlun Canada hefir á fjárhagsárinu ver-
ið vfir 2Víí biljón dollara, og eru vörur þær, sem
út hafa verið fluttar langt um meiri heldur en
innfluttu vörurnar. Árið áðui1 en stríðið byrj-
aði eða 1913, námu útfluttar vörur frá Canada
$300,000,0(X) meira en innfluttu vörurnar, og þá
var verzlunarmagn landsins rúm $1,000,000,000.
1918 hefir verzlunin aukist upp í rúmlega 2y2
biljón dollara og útfluttu vörurnar eru $625,-
000,000 meira virði en þær innfluttu.
Innflutningur.
Á síðastliðnum þremur árum hefir inn-
flutningur fólks til Canada verið 202,985, og
hefir flest af því fólki komið frá Bandaríkjun-
um, eða nákvæmlega talið 169,640. Frá Bret-
landi 20,124.
Eftir að tala um verzlunarsamband og sér-
stakJega um vöruskifti á milli Bretlands, Can-
ada og Bandaríkjanna, víkur Mr. McLean aftur
að væntanlegu útgjöldunum fyrir árið 1918 og
kemst að þeirri niðurstöðu, eins og skýrt er frá
hér að framan, þá verði þau $980,000,000.
Af þeirri upphæð þarf til væntanlegra út-
gjalda heima fyrir $230,000,000, til útgjalda í
sambandi við stríðið $425,000,000, borgun til
Breta í sambandi við utanlands verzlun Canada
$325,000,000, sem gjörir til samans $980,000,000.
Til þess að mæta þessu eru áætlaðar tekjur
$270,000,000, $300,000,000 borgun frá Bretum í
sambandi við viðhald canadiska hersins, sem
farið hefir í stríðið, og $130,000,000 sem enn er
eftir óeytt af Victory láninu. Samtals $700,-
000,000, og verður þá tekjuhalli, eins og að
framan er sagt $280,000,000.
Tollbreyting.
Tekjuskattur er lagður á alla ógifta menn,
ef tekjur þeirra nema $1,000 eða þar yfir. Á
fjölskyldumenn, þegar árlegar tekjur þeirra
nema $2/XX) eða meira. Beinn skattur er lagð-
ur á inntektir þeirra manna, sem hafa $6,000 og
þar yfir í tekjur, sem nemur 5%, og upp í 25%
á allar upphæðir, sem nema $200,000 og þar yfir.
$200 eru þó undanþegnir fyrir hvert barn eða
ungling undir 16 ára að aldri. Inntektir manna
fyrir árið 1917 eru undanþegnar þessum skatti.
Skattur á félögum hækkaður um 4—6%. Toll-
ur á unnu tóbaki er færður upp um helming,
einnig er tollur á óunnu tóbaki innfluttu og því
sem hér er framleitt færður upp um 5% á inn-
kaupsverði. Tollur á te er færður upp um 10
cent á hvert pund. Á kaffi 5% á því, sem keypt
er frá Bretlandi eða brezkum nýlendum, en um
7% á því, sem annars staðar er keypt. Á
drvkki, sem hafa ekki meira en 2y2% af vín-
í'.nda, er tollurinn færður upp í 40%. Á svefn-
vagna farseðla er lagður skattur, sem nemur
10%, en lámarks ákvæði er 25 cent. Skattur á
aðgöngumíða að “observation ears” er færður
upp úr 5 centum og upp í 10 eent. 8 centa
skattur lagður á spil. A eldspýtur er lagt eitt
cent á hverjar 100 eldspýtur eða þar fvrir neð-
an. Á kvikmynda plötur er lagður 5 centa
skattur á hvert fet. Á bifreiðar 10% af sölu-
verði. Á gullstáss 10% af söluverði. Á myndir,
hljóðrita (Phonographs), talvélar og talvéla
plötur og “Player Pianos” 10%.
Eftirfylgjandi er listi yfir breyting á inn-
tektasköttum frá því sem hann var.
ógiftir menn, bamlausar ekkjur og ekkjumenn.
Gamall Nýr
Inntektir skattur skattur
$ 1,600 ............. ....... $ 10
2,000 ............. $ 20 30
2,500 .................. 40 50
3,000 .................. 60 70
4,000 ................. 100 110
5,000 ............. 4 140 150
6,000 ................. 180 190
7,000 ................. 240 300
8,000 ................. 300 410
9,OÖO ................. 360 520
10,000 ................. 420 630
11,000 ................. 530 1,540
12,000 ................. 640 1,850
13,000 ................ 750 2,060
14,000 ................. 860 2,270
15,000 ................. 970 2,480
16,000 ............... 1,080 2,690
17,000 .............. 1,190 2,900
18,000 ............... 1,300 3,110
19,000 ............... 1,410 3,320
20,000 ............... 1,520 3,530
Allir aðrir.
Gamall Nýr
Inntektir skattur skattur
$ 1,500 ............. —----------------
2,000 ............. ....... .........
2,500 ............. ....... $ 10
3,000 .......................... 20
4,000 ............. $ 40 60
5,000 .................. 80 100
6,000 ................. 120 140
7,000 ................. 180 250
8,000 ................ 240 360
9,000 ................. 300 470
10,000 ................. 360 580
11,000 ................. 470 1,490
12,000 ................. 580 1,800
13,000 ................ 690 2,010
14,000 ................. 300 2,220
15,000 ................. 910 2,430
• 16,000 ............... 1,020 2,640
17,000 ............... 1,130 2,850
18,000 ............... 1,240 3,060
19,000 ............... 1,460 3,480
Að leggjast til hvíldar.
Fyrir nokkru stóð eftirfylgjandi grein í
“The Seattle Star”, eftir herprest einn, sem
séra Charles Stelzle heitir og sem fyrir skömmu
er kominn heim frá vígstöðvunum.
“ Sjúkravagninn nam staðar við sjúkrahús-
dyrnar og í honum lá á börnum skozkur maður,
sem þjónarnir tóku og báru inn í sjúkrahúsið.
Læknirinn laut ofan að honum og kannaði
sár hans. Eftir að hafa gjört það, rétti hann
úr sér, sneri sér að herpresti í liði Canada
manna, sem séra Donald Guthrie heitir og segir:
“Hann lifir ekki lengur en í tíu mínútur, viljið
þér gjöra svo vel og tala við hann?”
Svo skulum við láta séra Guthrie segja frá
viðtalinu, eins og hann sagði mér það.
“Eg færði.mig nær hinum sjúka manni og
spurði hann, hvort eg gæti ekki að einhverju
leyti aðstoðað hann.
“Nei”, svaraði sjúki maðurinn.
“En þér eigið að eins eftir að lifa stutta*
stund”, sagði eg.
“Það gjörir ekkert”, svaraði Skotinn, og
broshýr ánægjusvipur færðist yfir andlitið, er
hann bætti við: “Eg hræðist ekki dauðann”.
Svo litla stund var hann hugsi, þar til hann
heldur áfram og segir: “Þetta er það eina ær-
lega verk, sem eg hefi gjört í 30 ár”.
“Á eg ekki að biðja fyrir yður”, spurði eg.
Skotinn var fljótur til svars og segir: “Nei,
það get eg sjálfur gjört”.
“Viljið þér þá ekki gjöra það?” sagði eg,
og var eg ekki fyr búinn að sleppa orðinu en að
hann byrjar og segir:
“Nú legg eg mig fyrir til svefns, eg bið guð
að vernda sál mína ef eg skyldi deyja áður en
eg vakna ’ ’. Lengra komst hann ekki. Höfuðið
hné máttvana niður á svæfilinn—hann var
dáinn.
Eg hefi kynst um 5000 hermönnum, en eg
hefi ekki orðið var við einn einasta, sem er
hræddur við dauðann. Þeir undantekningar-
laust allir álíta það hið fegursta hlutskifti að
deyja fvrir fóstuTlandið, og níundi hver maður,
Isem eg hefi séð deyja og sem í bæn sneri sér til
drottins síns og guðs, gjörði það með bæn þeirri
er hann lærði við kné móður sinnar—bæninni
sem þér einnig kunnið öll, og lærðuð þar:
Fljótt í svefn eg fallast læt,—
faðir minnar sálar gæt.
Deyi’ eg fyr en dagur skín,
drottinn taktu sálu mín.
En hvað skal svo segja um trúarlíf þeirra?
— það er einfalt, en þó leyndardómsfult. þeir
kæra sig ekki um að við prestarnir séum að
segja þeim hvað þeir eigi að aðhafast og hvað
þeir eigi að láta ógjört; það segjast þeir vita.
Það sem þeir þrá, er kraftur til þess að gjöra
það. Þeir kæra sig ekkert um að prestur þeirra
sé sí og æ að stagast á því, að þeir eigi að varast
ósiðsemi og illan félagsskap, slíkt vita þeir
sjálfir.
Ekki kæra þeir sig heldur um að syngja
“áfram kristsmenn, krossmenn”, né “sonur
guðs í herferð heldur”. Þeir eru dauðþrevttir
á því að svngja um stríð, þótt þeir séu þyrstir í
að berjast. En sálma þá, sem lyfta huga þeirra
í lotning og bæn til guðs þeirra og herra þrá
þeir, og þá vilja þeir syngja.
Ekki vilja þeir heldur heyra stríðsprédik-
anir. Þeir krefjast þess að boðskapur prest-
anna lyfti þeim upp og út yfir það hversdags-
lega og hverfula, og beini huga þeirra að því
háa og háleita.
Margt er það, sem hermennirnir læra í
þessu stríði, og þar á meðal að meta gæði lífsins.
Hégóminn sem umvefur líf vort, og umvafði líf
þeirra á meðan þeir voru heima, hverfur. En
hinna verulegu gæða lífsins gætir þeim mun
meira hjá þeim, og það sem einna mest ber á af
þeim gæðum eru áhrif móðurinnar, og þó eink-
um bænirnar, er þeir lærðu við kné móður sinn-
ar, þegar þeir voru litlir drengir. ,
Umhugsunin um það, sem mæðurnar
kendu þeim í æsku, hefir gjörbreytt fjölda af
mönnum í þessu stríði.
K. F. U. M.
Kristilegt félag ungra manna er ein af þeim
stofnunum, sem verðskulda stuðning allra góðra
manna. Yerk það, sem félagið hefir tekið að
sér að vinna er svo vel þekt, að það er naumast
þörf að fara um það mörgum orðum—að gjöra
ungdóminn, hina uppvaxandi menn og konur í
voru eigin þjóðfélagi og víðsvegar um allan
heim líkamlega hraust og andlega heilbrigð.
það er hlutverkið veglegasta og það er líka það,
sem allir menn og öll mannfélög eru að reyna,
að gjöra uppvaxandi kynslóðina betri en þá
fallandi, sterkari og frjálsari heldur en feður
þeirra og mæður voru, að færa hana út.úr
myrkri og inn í ljósið, frá kuldanum í ylinn, frá
dauðanum til lífsins. Það er aðal verkefni vort
mannanna, og í því efni stendur K. F. U. M., ef
ekki fremst, þá mjög framarlega.
Undir vanalegum kringumstæðum er verka-
hringur þessa félags stór og umfangsmikill, en
þetta yfirstandandi stríð hefir þó stækkað hann
margfaldlega. Neyð hinna stríðandi og líðandi
þjóða gat félagið ekki séð, án þess að hjálpa.
Enda hefði það svikið köllun sína ef það hefði
ekki gjört það og ekki átt skilið virðingu né
traust neins manns. En það sveik ekki köllun
sína—það brást ekki skylduverkum sínum þeg-
ar mest reið á, heldur lagði hönd á plóginn um-
svifalaust til þess að græða og líkna á liinum
ýmsu vígstöðvum norðurálfunnar.
En til þesj! að geta orðið verulega að liði
þar og líka heima fyrir, þarf félagið á peningum
að halda, og ákvað það því að leita til almenn-
ings í þessu landi og biðja hann að leggja fram
$2,500,000 til þessa starfs, og teljum vér engan
efa á því að fólk yfirleitt fnuni Verða vel við
þeim tilmælum, því engum manni getur dulist
að þörfin er brýn.
f Winnipeg vonast nefndin, sem fyrir þess-
um samskotum stendur, til þess að fá inn
$225,000, og voru samskotin hér í bænum hafin
á þriðjudegi í þessari viku og eiga að standa
yfir í þrjá daga og er vonandi að þau takist vel
og þeir sem fyrir þeim standa verði ekki fyrir
neinum vonbrigðum.
Ennfremur hefir félagið hafist handa í öllu
landinu, frá hafi til hafs, og vonast eftir að geta
náð saman upphæð þeirri, sem að framan er
nefnd á þessum tiltekna tíma.
Ákveðið er að verja þessum peningum sem
hér segir: 60% af upphæðinni gengur til þarfa
félagsins í sambandi við stríðið, nema því að
eins að gefendurnir kveði öðru vísi á um gjafir
sínar, og 40% til þarfa félagsins heima fyrir.
Af þeim 40% er í ráði að veita sáluhjálparhem-
um $25,000 til notkunar í sambandi við stríðið.
Claude Debussy.
Hinn 26. marz síðastliðinn lézt einn af
merkismönnum frakknesku þjóðarinnar, tón-
skáldið og sönglistarkennarinn Claude Debussy.
Hann var fæddur í smábæ skamt frá Parísar-
borg árið 1862, en fluttist til höfuðborgarinnar
á ungum aldri, og innritaðist þar við aðal-
kenslustofnun ríkisins, í hljómfræði. Þaðan út-
skrifaðist hann eftir fimm ára nám, og liafði þá
gefið sig nokkuð við sönglaga skáldskap. Sætti
hann framan af næsta óvægilegum dómum fyrir
verk sín, og þó lang helzt fundið það til foráttu,
að hann væri eigi nógu þjóðlegur í listinni—
eiginlega hreint ekki franskur!
Það hefir verið sagt um franska hljóm-
fræði, að hún hafi verið sannur spegill af lynd-
iseinkunnum þjóðarinnar; formið strangt, en
djúphugsað. En á móti þessu var Debussy sak-
aður um að hafa brotið, og þeir sem það gerðu
voru engin smámenni, lieldur hvorki meira né
minna en sjálfur Gounod, Thomas, Massenet,
Saint Saens og Reyer, er töldu tónlagasmíð
hans ófrumlega og ófranska. Einkum feldu
þeir þó harða dóma um tvö verk, er hann samdi
á Italíu og sendi þaðan til Frakklands, sem sé
“Spring” og “The Blessed Damozel”, og töldu
þar vera ósamræmi í öllum sköpuðum hlutum;
en þrátt fyrir það hafa samt þessi verk náð all-
raikilli lýðhylli. Af öllnm tónverkum hans, er
óperan Pellias og^Melisande, talin skara langt
fram úr, og er hún álitin einstök í sinni röð, að
því er til kemur útbúnaðar á sýningar-sviði. En
þó muuu piano og orchestra-verkin halda nafni
hans lengi á lofti.
Debussy var afar einkennilegur maður;
framan af æfinni var hann dæmalaust óhirðu-
samur um sjálfan sig, gekk ávalt illa til fara,
ókliptur, órakaður og stundum jafnvel óþveg-
inn; var hann þá og blásnauður. Hann kvænt-
ist ungur ágætiskonu og bjó með henni um hríð,
en síðan skildi hann við hana og tók saman við
vellauðuga frú, og breytti hann þá mjög til um
lifnaðarháttu, og barst eftir það allmikið á,
einkum í klæðnaði. Eftir að ófriðurinn hófst
1914 tók hann að gefa sig við stjórnmálum og
ritaði hverja greinina á fætur annari um af-
stöðu Frakka í stríðinu, og lét skammirnar
dynja óspart á Þjóðverjum. ,
THE DOMINION BANK
SIR EDMUND B. OSLER,
President.
W. D. MATTHEWS,
Vice-President.
Uppborgaður höfuðstóll og varasjóður $13,000,000
Allar eignir $100,000,000.
Bankastörf öll fUótt og samvizkusamiega af hendi leyst. Dg
Sherzla lögS á aS gera skiftavinum sem þægilegust viSskiftin.
Sparisjóðsdeild,
Vextir borgaðir eða þeim bætt við innstæður frá $1.00 eða meira.
Notre Dame Hranch—W. M. IIAMIUTON, Mauager.
Selkirk Branch—F. J. MANNING, Manager.

NORTHERN CROWN BANK
Höfuðxtóll löggiltur $6,000,000 Höfuðstóll greiddur $1,431,200
Varasjóðu......$ 920,202
Presldent.................Capt. WM. ROBINSON
Vice-President - - JOHN STOVEU
Sir D. C. CAMERON, K.C.M.G. W. R. BAWBF
E. F. HUTCIHNGS, A. McTAVISH CAMPBEIíIj, GEO. FISHER
Allskonar bankastörf afgreidd. Vér byrjum relkninga vtð elnstaklinga
eða félög og sanngjarnlr skilmálar veittir. Ávlsanlr seldar tll hvaða
staðar sem er á lalandl. Sérstakur gaumur geflnn sparirjóðslnnlögum,
sem byrja má með 1 doliar. Rentur lagðar vtð á hverjum 6 mánuðum.
T* E. TH0RSTEINS80N, Ráðsmaður
Co William Ave. og Sherbrooke St., . Winnipeg, Man.

Walters Ljósmyndastofa
Vér skörum fram úr í 'því að stækka myndir
og gerum það ótrúlega ódýrt.
Myndir teknar fyrir $1.50 og hækkandi.
Komið til vor með þessa auglýsingu, og þá fáið þer
$1.00 afslátt frá voru vanaverði.
Walters Ljósmyndastofa, 290 Portage Ave.
Taltími: Main 4725
Nýjar bækur.
Sigfús Blöndal: Drotningin í Algeirsborg og
önnur kvæði. 199 bls. 8vo; verð í bandi $1.80, ób.
$1.40. — útgefandi porsteinn Gíslason. — Rvík
1917. — Prentsmiðjan Guteniberg.
Bók þessi hefst á all-löngum kvæða bálki, söguljóðum af
drotningunni í Algeirsborg, en drotning sú, er íslenzk stúlka, Ásta
Eiríksdóttir, hemumin í Vestmannaeyjum af Tyrkjum og flutt til
Algeirsborgar. Er æfi hennar lýst í kvæðinu, frá því að hún yiir-
gefur ættland sitt, giftist Hússein Khodja Dey, er löndum réði í
Algeir 1626—1634, og þangað til hún deyr frá manni sínum, eftir
fimm ára sambúð og ungum syni, er Hemet nefnist.
Ásta er seld mannsali; kaupir hana siðspiltur harðstjóri, er
Beiram hét, og er hún gerð að ambátt hjá einni af konum hans,
Hadidje. Leið henni þar allvel, með því að húsmóðir hennar var
hin göfugasta kona, og fékk hún að halda sinni kristnu trú óáreitt
af hennar hálfu, og var þó auðvitað kóraninn — biblía Algeirs-
borgarmanna.
En nokkru öðru máli var að gegna með húsbóndann Beiram,
hann vill knýja alla til hlýðni við spámanninn Mohamed, og þá
auðvitað íslenzku ambáttina líka.
Hann myrðþ* Hadidje konu sína, og leitast fyrir um kvonfang
við Ástu, og neynir að hræða hana til þess að ganga af sinni
kristnu trú; honum mishepnast tilraunin hrapalega, því trú íslezku
stúlkunnar er á bjargi bygð, og er hún staðráðin í því að láta fyr
líf sitt, en bregðast trú feðra sinna.
Partur úr kaflanum um viðureign þessa hljóðar svo:
Hann hvesti á mig augun og hvæsti svo, en hryllingur um mig fór
“Kristna mey, eg vil kenna þér trúna, sem kendi vor spámaður stór,
og ef að þú dirfist að hafna henni eg húðstrýki þig í stað,
en annars gef eg þér auð og frelsi og annað meira’ en það”.
“J7ví mér þykir vænt um falleg fljóð og faðmlög þín munu hlý,
eg skal skilja við kerlingu eina’ er eg á því inndælli er sú, sem er ný,
eg giftist þér svo, en eg get það ei nema guð dýrkir réttlega þú,
því eg hef svarið að sænga aldrei með svanna af annari trú”.
Mér bauð við fantsins fúlu orðum; eg fann ekki hræðslu til,
en hrækti framan í svínið og sagði: “Hér sérðu hvað eg vil!
Og hamslaus af reiði hann hljóp á mig og högg mér með
svipunni gaf,
eg bjóst ei við vöm, og í sömu svipan eg svipuna þreif honum af.
Margt er vel sagt í kvæði þessu, þótt víða sé stirð kveð-
andin, eins og erindi þessi benda til. — Efni kvæðaflokksins er
veiga mikið — söguljóðahetjan — drotningin í Algeirsborg stefnu-
föst, hreinlynd, ramíslenzk drengskaparkona!
Á banasænginni eru skýrustu myndimar í huga hennar:
Eiginmaðurinn — konungmennið Hússein; álftimar á íslandi
og Kristmyndin, sú myndin er ekkert afl, engar hótanir gátu fengið
hana til þess að afneita.
Síðasta erindi kvæðabálksins, er á þessa leið:
Hússein, er þoka þama yfir sjónum? Æ, þokan kemur nær —
Hússein, faðma mig fastar að þér, ég finn hvað þitt hjarta slær —
ó, hvað er dimt—eg er héma Hússein—Hússein, kystu mig—þey—
vængjaþytur úti------álftimar heima-------ísland ----ó, Kistur
eg dey!
Enginn vafi er á því, að langbezt lætur höf að yrkja söguljóð,
þótt allvíða skorti þar tilfinnanlega hagleik i framsetningu —
rímfimi. Bezta kvæðið í békinni sögulegs efnis virðist oss Draum-
ur Hannibals, málið á jþví er kröftugt og lýsingamar áhrifa
miklar. Kvæðið byrjar þannig:
Enn þá brunar nóttin um uppheimasalinn,
úði er í klettum, næturdögg á völlum,
hljóðlega lækimir liðast um dalinn,
lágt þýtur í skógunum á Pyrenæafjöllum,
og dimmir eru tröllauknir tindar
en tunglið skýslæða blindar. —
Svífið, svífið í ró, vængju ðu vindar.
Flest eldri kvæði höf. eru miklu betri, en hin yngri, svo sem
Atli Húnakonungur, Guðrún ósvífsdóttir, er prentuð vom í “Sunn-
anfara” í Kaupmannahöfn fyrir hér um bil 20 ámm. Eramfarir
höf. í ljóðagefð virðast, því miður, hafa verið litlar — ef nokkrar
Kvæðið Dansleikur er dálítið sniðugt í fljótri svipan, en við
nánari athugun lítur svo út eins og það hafi ort verið í óráði —
ósjálfrátt:
Eg ætla’ að dansa í alla nótt,
í alja nótt, í alla nótt,
unz sólin rís úr sænum hljótt
og syfjuð vaknar drótt;
mér finst svo kátt og fjörugt hér,
eg fullur bæði og skotinn er,
og elskan mín hún er hjá mér,
og elskan mín hún er hjá mér,
eg út í dansinn fer!
eg út í dansinn fer!
Ekki bætir annað erindið mikið úr skákinni:
Mig sundla fer, mig svimar nú,
mig svimar nú, mig svimar nú!