Lögberg - 13.06.1918, Blaðsíða 2

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 13. JÚNÍ 1918
Endurniimmgar frá
Miklagarði.
Eftir
Henry Morgenthau
fyrv. sendiherra Bandaríkjanna
í Tyrklandi.
(Framhald).
öðru sinni kom eg Inn til
Talaat’s, og voru þá staddir hjá
honum tveir arabiskir prinzar;
hann var háalvarlegur og hátíð-
legur á svipinn, og synjaði af-
aráttarlaust öllu sem eg fór
fram á.
“Nei, því ætti eg að gera ann-
að eins og þetta, mér dettur það
ekki einusinni í hug”, sagði h$inn
Eg vissi að hann var með þessu
að reyna að sýna sig mikinn í
augum hinna tignu gesta; sýna
að hann væri svo hátt upphafinn
yfir allan mannjöfnuð, að það
tæki hann ekki lengi að vísa ein-
uqi sendiherra á dyr. Eg gekk
hljóðlega yfir að skrifborði hans
og sagði rólega:
“Eg sé að yðar hágöfgi er að
reyna að hafa áhrif á prinsana
og koma þeim í skilning um mátt
yðar og tign. Ef yður langar til
þess að leika stórmenni, þá opn-
ið strax dymar fyrir Austuríska
sendiherranum, sem bíður óþol-
inmóður eftir yður. Mér er tím-
inn of dýrmætur til þess að eyða
honum í árangurlausa mælgi”.
Talaat rak bylmingshögg í
borðið og skellihló upp yfir sig.
“Viljið þér koma aftur eftir
klukkutíma?” spurði hann glott-
andi.
pegar eg kom aftur voru gest-
imir famir, var Talaat þá hinn
auðsveipnasti og fullnægði kröf-
um mínum viðstöðulaust. —
“Einhver verður að stjóma
Tyrklandi”, sagði Talaat við mig
dag nokkum, og því ætti eg ekki
að geta gert það eins vel og
nokkur annar”. Hann kvaðst
hafa orðið fyrir miklum von-
brigðum, að því er snerti stjórn-
málaástandið í landinu, sagðist
hafa trúað því eindregið að þjóð-
in væri fær um að taka á móti
sönnum lýðfrelsis hreyfingum,
með opnum örmum og hagnýta
sér þær eins og vera bar, en orð-
ið að viðurkenna að íýðurinn
hefði verið óundirbúinn og of
illa mentaður, undir snöggar
st j órnarf arsbrey tingar.
pað verð eg hiklaust að viður-
kenna, að engan mann lærði eg
að þekkja á Tyrklandi, er eins
var vel til foringja fallinn og
Talaat Bey; ráðstafanimar sem
hann gerði eftir að Nazim hafði
verið myrtur, til að ná yfirhönd-
inni í framkvæmda- og löggjafa-
valdi þjóðar sinnar, voru þess
eðlis að engipn meðalmaður hefði
getað hrundið þeim í fram-
kvæmd, eða nokkuð því líkt.
Hann hrifsaði ekki völdin und-
ir sig öll í einu; heldur færði sig
upp á skaftið smátt og smátt og
þreifaði vandlega fyrir sér. En
hann var allra manna glöggastur
að finna út hvar andstæðingam-
ir voru veikastir fyrir, og nota
sér það þá tafarlaust. — Honum
var vel ljóst að í raun og veru
væri hann ekki fastur í sessi;
vissi upp á sínar tíu fingur að
jafnvel samvinnu og framfara-
nefndin, herinn og stjórnir er-
lendra ríkja, rendu til hans óhýr-
um augum. Allar þessar stofn-
anir gátu auðveldlega gert sam-
særi gegn honum, eyðilagt hann
sem stjómmálamann, jafnvel
tekið hann af lífi éf svo bæri und-
ir. Hann bjóst ávalt við hræði-
iegum dauðdaga. “Eg hefi aldrei
búist við að deyja í rúminu
mínu”, sagði hann við mig í eitt
skiftið, sem eg heimsótti hann,
og eg sá að honum var bláköld
alvara.
Um leið og Talaat varð innan-
ríkisráðgjafi, náði hann yfirráð-
um yfir fylkja-Iögreglunni, og
hlaut hann við styrk all-mikinn:
hann var vakinn og sofinn í þvi
að reikna út með hverjum ráðum
hann gæti bezt aukið fylgi sitt,
og reyndist honum það sigursæl-
asta leiðin, að koma sér í mjúk-
inn við forgöngumenn, sem allra
flestra félaga og fyrirtækja, og
vina samhug hverrar stofnunar
um sig, með -því að koma fram-
kvæmdarstjóra hennar í opinbert
stjómarembætti; hann keypti
mest alt fylgi sitt, ef ekki með
beinum peningum, þá með alls-
konar hlunnindum og forrétt-
indum.
gerði Talaat að stórvezír, er það
eiginlega 'hæsta virðingarstaðan
í ráðuneytinu, og svarar að miklu
leyti til kanzlarastöðunnar í
pýzkalandi.
Prins Said Halim, þessi nýbak-
aði höfðingi, var náfrændi Khe-
divans á Egyftalandi, alveg fram
úr hófi metorðagjarn. — pað
hafði verið eitt af hinum mörgu
atriðum á stefnuskrá Ung
Tyrkja að innlima Egyptaland og
Halim hafði verið lofað, að þegar
búið væri að fullkomna það verk
þá skyldi hann verða gerður að
Khediva. —
Stríðsundirbúningur pjóðverja
hafði eins og nú er kunnugt orð-
ið alþjóð manna, legið mikið í
því, ef ekki meira en nokkru öðru
að kynna sér sem allra grand-
gæfilegast, innbyrðis ástand
hinna ýmsu þjóða, og að gera sér
gott af sundurlyndi og flokka
drætti hvar sem því var við kom-
ið. Og það sem umboðsmenn
pýzkalands hafa á þeim tíma af -
rekað í Rússlandi og á ítalíu, þótt
í smærri stíl sé, er nú orðið að
sorglegri sannreynd. Og ástand
ið á Tyrklandi, eins og það var á
árunum 1913—14, sýndist að
vera sniðið eftir þörfum þýzkar-
ans. Og aðalhlunnindi þýzkar-
ans í þessu efni voru þau, að
alveg eins og pýzkaland gat illa
verið án Talaat’s Bey, eins gat
hann ekki með nokkru móti verið
án pýzkalands.
Talaat of nefnd hans þurfti
óumflýjanlega á einhverju utan-
aðkomandi afli að halda, til þess
að hjálpa til að koma skipulagi
á herinn, bæði á sjó og landi
bjarga þjóðinni út úr fjármála-
klípunni, og reisa við iðnaðar-
stofnanir þjóðarinnar, sem lágu
í rústum, og svo til þess að geta
varist í framtíðinni árásum frá
nágranna ríkjunum, ef'á þyrfti
að halda. Allsendis ófróðir eða
því sem næst um atvinnuvegi
og lifnaðarháttu erlendra þjóða,
þá vissu menn þessir þó svo mik-
ið, að þeir máttu til með að fá sér
æfðan stýrimann til þess að
bjarga þjóðarskútunni frá beinu
skipbroti.
En hvert átti að sækja slíkan
verndara ?
Auðvitað til einhverrar stór-
þjóðarinnar í Evrópu. En hver
átti sú þjóð að vera?
Fyrir tíu árum, mundu Tyrkir
að sjálfsögðu hafa leitað til Eng-
Iands. — Nú var öðruvísi ástatt,
nú litu Tyrkir svo á að Englend-
ingar hefðu rænt frá þeim
Egyptalandi, og vanrækt skyldu
sína í því, að hjálpa út úr ógöng-
unum eftir Balkan ófriðinn. Eng-
lendingar ásamt Rússum höfðu
fullkomin umráð yfir Persum,
og þessvegna trúðu Tyrkir því,
að um samsæri væri að ræða
gegn löndum þeirra í Asíu.
En það sem Tyrkjum þó þótti
taka út yfir alt, var sambandið,
sem komið var á með Bretum og
Rússum, og tyrkneskir stjórn-
málaforingjar kváðust jafnvel
hafa heyrt talað um slík fii'n, að
Englendingar ætluðu sér að gefa
Rússum bæði Miklagarð og Hellu
sund. En þótt nú Rússar hefðu
síður en svo látið nokkra slíka
kröfu í Ijósi, þá gat Talaat Bey
ekki vænst stuðnings úr þeirri
átt, það var honum full-ljóst.
Ekki þurfti frekar að vonast til
góðs af ítalíu, því ítalir höfðu
fyrir skömmu tekið Tripoli, síð-
asta fylkið, sem Tyrkir áttu eftir
í Afríku, og hafði auk þess á
valdi sínu Rhodes og ýmsar aðr-
ar tyrkneskar eyjar. Frakkar
voru í bandalagi við Breta og
Rússa, og voru þar að auki að
efla áhrif sín í Syríu. —
Sendiherrar sambandsþjóðanna
í Miklagarði, fóru heldur eigi
dult með fyrirlitningu sína
á ráðandi stjómmálamöúnum
Tyrkja, og aðferðinni, sem þeir
beittu við menn og málefni..
Sir Louis Mallet, sendiherrann framfaranefndar.
brezki, var hámentaður stjórn- "nur 1 raunu? v*ru ollu,h!"u
J tyrkneska veldi. Wangenheim,
pótt svo færi síðar, sem kunn-
ugt er, aðTalaat yrði frumkvöð-
ullinn að hinum ógurlegu þján-
ingum og líftjóni, sem hundruð
og þúsundir saklausra Armeníu-
manna hlutu að þola, þá reyndi
hann þó af öllum kröftum að láta
líta svo út, sem hann og nefnd
hans létu jöfnuð og mannrétt-
málamaður, og Ijúfmenni í hví-
vetna. Sama mátti segja
sendiherra Frakka Bompard,
sem einnig var stakt prúðmenni;
báðir höfðu menn þessir sterkan
viðbjóð á hinum svívirðilegu
hermdar v e r k u m tyrkneskra
stjórnmálamanna og gerðu held
ur ekkert til þess að leyna því.
Sendjherrann rússneski, Giers
var þaulvanur við að gegna full-
trúastarfi í erlendum ríkjum;
hann var nokkuð við aldur og
hafði á sér hálf gamaldags höfð-
ingjasnið. Hann var ákaflega
einarðlegur í framgöngu og fór
sínu fram, og fyrirlitningin sem
hann sýndi Ung-Tyrkjum, flýtti
áreiðanlega fyrir því, heldur en
hitt, að hugir foringja þeirra
hneigðust í áttina til pjóðverja,
og væntu helzt aðstoðar þaðan.
pað gefur að skilja að þessir
þrír sendiherrar, litu ekki svo á
að stjórn þeirra Talaat’s Bey og
þetta sinn, að veldi þesara upp-
reistarmanna mundi líða undir
lok að fáum mánuðum liðnum.
En það var einn maður í Tyrk-
landi um þessar mundir, sem
ekki lét tækifærið ganga úr
greipum sér til þess að koma
fram áformum sínum, ef þess
var nokkur kostur, og sá maður
var von Wangenheim, sendiherra
pjóðverja; honum var sýnilega
vel ljóst, það sem hinum hefir að
líkindum gersamlega sézt yfir,
að Talaat og félagar hans, voru
að leita að einhverri voldugri
þjóð, sem viðurkenna vildi stjóm
þeirra og hjálpa þeim til þess að
halda völdunum. —
Hiúgsum oss snöggvast, að
fyrir sex árum hefði ekki verið
tíl nokkur Monroe Doctrin^
þegar Huerta braust til valda í
Mexico, með því að myrða fyrir-
rennara sinn. pað sem Huerta
fyrst og fremst þurfti, eftir að
hann tók við völdum, var að geta
fengið viðurkenningu, sterkrar
og voldugrar, erlendrar þjóðar.
Hugsum oss snöggvast hvað
af því hefði leitt, ef pýzkaland,
hefði með því að viðurkenna
stjórn Huerta komið skipulagi á,
og æft og útbúið herinn sam-
kvæmt nútíðarvenjum, — pjóð-
verjar hefðu hvorki meira né
minna en verið búnir að ná öllum
yfirráðum landsins í hendur sín-
ar, eiginlega átt landið sjálft. Og
þétta er nákvæmlega hið sama og
kom á daginn í Tyrklandi. pegar
eg lít til baka og hugsa um á-
standið eins og það var, þá finst
mér þetta alt verða svo dæma-
laust einfalt og auðskilið. pýzka-
land var um þessar mundir eigin
lega eina stórveldið í Norðurálf-
unni, sem ekki hafði lagt undir
sig nokkra sneið af veldi Tyrkja;
þess vegna stóðu pjóðverjar líka
að sama skapi, öðrum þjóðum
betur að vígi, til þess að koma
fram við þá áhugamálum sín-
um. pjóðverjar höfðu í Mikla-
garði ötulli menn, sem kunnugri
voru ástandinu á Tyrklandi, held-
ur en hinar þjóðirnar, og betur
færa um að gera sér gott af á-
standinu eins og það var; þeir
höfðu svo sem fleiri en Wangen-
heiim á að skipa, það vantaði nú
sízt. Annars pjóðverja er rétt
að geta um þetta leyti, og sem
all-víðtæk áhrif hafði í Tyrk-
landi, og maður sá var Paul
Weitz, og hafði verið umboðs-
maður þar í landi fyrir þýzka
blaðið “Franfurt Zeitung” í
meira en þrjátíu ár; það mátti
svo að orði kveða, að ekki væri
sú hugsun hugsuð eða það ráð
ráðið, að hann vissi eigi alt, sem
að því laut manna fyrstur. Mað-
urinn var allstaðar útsmoginn,
og allstaðar nálægur, hvar sem
eitthvað var á seiði. Hann var
Wangenheims önnur hönd í öllu,
síleggjandi á ráð og gefandi upp-
lýsingar. pýzki flotamálafræð-
ingurinn, Humann, sonur jarð-
fræðingsins nafnkunna var líka
ávalt til staðar, ef á þurfti að
halda; hann var fæddur á
Smyrna, en hafði alið mestan
aldur sinn í Tyrklandi; hann tal-
aði eigi einungis tyrknesku reip-
rennandi, heldur veittist honum
einnig jafn létt að setja sig inn
hugsunarhátt Tyrkja; meira
að segja hugsunarháttur Tyrkja
var orðin óaðskiljanlegur hluti
af sálarlífi hans. Hann var mik-
ill yinur Enver’s ráðgjafa og
spilti það því ekki til um afstöð-
una. pegar eg virði fyrir mér i
huganum, þessa þaulæfðu, ófyr-
irleitnu þrímenninga, Wangen-
heim, Weitz og Humann, og ber
þá saman við prúðmennin þrjú,
er á móti þeim voru, Malíet,
Bompard og Giers, þá sýnist mér
atburðirnir sem árin síðan hafa
leitt í ljós blátt áfram eins eðli-
legir og rás tímanna.
Um vorið 1914, réðu þeir
Talaat og Enver, sem fulltrúar
indi ganga fyrir öllu, og að í hinu Enver, mundi eiga sér langan ald-
t tT V* ] / r\ Ir n t , A1 VA _ * ... 1
tyrkneska veldi væru allir jafnir
fyrir lögunum. f hinu fyrsta
ráðuneyti hans var einn Arabi,
Gyðingur að ætt, en Mohammeds
trúar játandi, einn Circassiani,
einn Armeníumaður og einn
Egypti. — Hinn síðastnefnda
ur. peim var kunnugt um, að
stjórnmálahafið á Tyrklandi
hafði verið næsta úfið síðustu
sex árin; öldurnar risið nokkuð
hátt annað veifið, en svo dottið í
dúnalogn, áður en nokkum varði
eins héldu þeir að verða mundi í
sem ávalt hafði eitt fyrir augum
um að stríð væri í aðsígi, gætti þess
vandlega að sleppa ekki hendinni
af Talaat og Enver. pað, að
hafa þessa tvo menn gersamlega
á valdi sínu, eins og á stóð, virt-
ist að vera hans aðal köllun, og
hann sveikst heldur ekki um að
rækja hana.
IV.
Snemma í janúar 1914 varð
Enver hermálaráðgjafi og var
hann að eins þrjátíu og tveggja
ára að aldri, hann var af lágum
stigum, en hafði getið sér þó
nokkurn orðstýr, og var af fólk-
inu kallaður “hetja stjómarbylt-
ingarinnar”, og var það þess-
vegna sjálfsagt að Talaat og
nefnd hans, áilti hann sjálfkjör-
inn til þess að veita forstöðu her-
málaráðaneytinu. Ekki er mér
ljóst af hvaða verulegum orsök-
um Enver fékk orð á sig sem
hemaðarsnillingur, því hann
hafði í sannleika ekki unnið eitt
einasta þrekvirki á því sviði.
Hann var einn af foringjum
stjómarbyltingarinnar 1908; sú
bylting kostaði fá mannslíf/
og reyndi því tiltölulega lítið á
hæfileika hans, sem herforingja.
Hann stjórnaði dálítilli herdeild
í Tripoli, á móti ítalíumönnum
1912, og sýndi þar enga Napóle-
ons kænzku. Hann sagði mér
einu sinni frá því sjálfur, hvem-
ig hann í seinni Balkanófriðnum,
hefði riðið á undan liði sínu heila
nótt, til þess að vinna undir sig
Adríanópel, og hvemig Búlgarar
sem komnir voru þá til borgar-
innar, hefðu orðið flemtraðir við
komu hans og flúið burt hið
skjótasta. Sagðist hann hafa
unnið þann stóra sigur án blóðs-
úthellingar, og mundi slíkt sjald-
gæft. Einn hæfileika hafði En-
ver til að bera, sem alveg var
bráðnauðsynlegur, til þess að
geta komist til vegs og valda á
Tyrklandi, en það var hugrekki,
eða réttara sagt fífldirfska.
Allir aðrir höfuðeiginleikar hans
komu fram í takmarkalausri
metnaðargimd. Eg m$n gjörla
eftir einu kveldi, er eg dvaldi hjá
honum á heimili hans. Á öðrum
veggnum hengu myndir af
Napoleon og Friðrik mikla, en á
milli þeirra stóð andlitsmálverk
af honum sjálfum, Enver her-
málaráðgjafa!
petta sýnir hve óstjómlega hé-
gómagjarn maðurihn var; hann
vissi að menn þessir höfðu báðir
verið miklir herstjórnarskörung-
ar á sínum tíma, og hefir eflaust
haldið að framtíðin mundi geyma
í skauti sínu sömu frægð sér til
handa, ef ekki enn þá meiri.
Sá sannleikur, að hann hefði tek-
ið ekki svo lítinn þátt í uppreist-
inni gegn Abdul Hámid, þá að
eins tuttugu og sex ára gamall,
kom honum til þess að líkja sjálf-
um sér við Napóleon ;marg sinn-
is sagði hann mér það upp úr
þurru, að hann væri fæddur mik-
ilmenni, og eg held að hann hafi
beinlínis trúað því, að hann væri
af guði til þess kjörinn, að varpa
frægðarbjarma um nafn tyrk-
neska veldisins, og gerast alræð-
ismaður þjóðarinnar. Enver var
fremur smár vexti, en þó kvað
hreint ekki svo lítið að honum;
andlitið var slétt og á því sáust
aldrei nein merki þess, hvernig
honum var innan brjósts; hann
var ávalt kyrlátur í framgöngu,
og reyndi jafnvel að sýnast há-
tíðlegur, hvemig sem á stóð.
Nokkuð mun hann hafa gengið í
augu kvenna, hann hafði eitt-
hvað það við sig í fasi. En hve
lítið af andlegum einkennum fór
saman hjá honum og Napoleon,
sem hann þó reyndi að stæla í
öllu, má bezt sjá af því hverja
leið hann kaus til þess að reyna
að komast til hárra metorða; því
að þegar á ungum aldri, hafði
hann litið í áttina til pýzkalands
til þess að hjálpa sér áfram á
brautinni til frægðar, Hann hafði
dáðst að Wilhjálmi keisara árum
Framhald á 7. bls.
CANADA
MENN 0G KONUR VERÐA AÐ
SKRÁSETJA SIG 22. JÚNÍ
Vanrœksla í þessu efni,
fangavist og tap á
varðar sekt,
launum,
föllnum í gjalddaga.
Hinn 22. júní—Skrásetningardaginn, verður þú að fara á ein- ,
hvern skrásetningarstaðinn, í kjördeild þinni, og svara áreiðanlega og
satt, öllum þeim prentuðu spurningum, sem á spjöldunum, registration
cards, eru. Sérhver íbúi Canada, hvort heldur brezkur þegn eða útlend-
ingur, er náð hefir sextán ára aldri og yfir, verður að láta skrásetja sig.
Atvinnu og launatap.—Ef þú lætur ekki skrásetja þig, er vinnu-
veitandi þinn skyldur, lögum samkvæmt, að segja þér upp vinnunni. Og
þú getur ekki heimtað nokkur laun eftir 22. júní, ef þú vanrækir skrá-
setninguna. 4
Aðrar refsingar. — Eengar máltíðir; farbann.—Eftir 22. júní,
getur þú hvorki fengið á löglegan hátt, mat né húsnæði, né heldur ferð-
ast á járnbrautarlestum eða gufuskipum, ef þú hefir eigi með þér
skrásetningarskírteini.
Skrásetningar skýrteini. <■ Þegar þú hefir skrásettur verið,
verður þér fengið í hendur skýrteini, sem þú mátt til með að hafa með
þér á öllum tímum.
Skrásetningardagurinn er 22. Júní
Skrásetningarstaðir verða opnir frá kl. 7 að morgni til 10 að
kveldi.
Mikil þörf er á túlkum (interpreters). Þeir sem til þess eru
færir, gefi sig fram við skrásetjarann, Eegistrar, í sínu svæði, og til-
taki, hvaða tungumál þeir geti talað.
Issued by Authority of
Canada Registration Board.
Utanáskrift Superintendent of Registration á ncestu stöðvum
/
P. C. LOCKE, 303 Trust & Loan Bldg., Winnipeg, Man., W. G. CATES, Moose Jaw, Sask.
C. W. JARVIS, M.L.A., Fort William, Ont. C. W. SMITH, Medicine Hat, Alta.
C. E. MAHON, 45, 13th Ave. W., Vancouver, B. C.
Þessar spurningar verða lacjðar fyrir karlmenn og kvenmenn á aldrinum 16 og yfir
skrásetningardaginn 22. Júní
DATE 0F REGISTRATION
Fobm C.
CANADA RKGISTKATIOX BOARD
SERIES NUMBER
MONTH
DAY
YEAR
CARD FOR MALES
T0 BE FILLED IN BY DEPUTY REGISTRAR
1. Name in full (surname líist)'
Address (permanent)?.
STREET AND NUMBER
2. Age?
Date of birth?
Country of birth?
RURAL DELIVERY OR POST OFFICE
3. Race?
TOWN 0R CITY
PROVINCE
British subjeet? By birth?
If naturalized, Which year?
By Naturalization ?
What place?
6. Single (S), Married (M), Widower (W), or divorced (D)?
10.
8. Physical disabilities, if any?
(a) Present occupation (if any)?. .. .
(b) What is your regular occupation?
Speak Kníílish (E) or French (F) ?
5. If not a British subject, to what
country do you owe your allegiance?
7. How many chíídren under 16 years?
9.
If registered under Military Service
Act, what is your serial number?

experience in j (b)...........
(c) What other work can you do well?.................................. Length of ((c) • • ....................
11. If an employee, state employer’s name:....................................
Addre^: ............................................ Nature of business:.
12. Do your circumstances permit you tö serve in the present national crises, by changing your present occupation to some other for which
you are qualified, if the conditions offered be satisfactory ? (a) Where you can return home daiiy?______(b) Away from home?
(b) Have you worked on farm? How iong?
Drive Tractors? Use farm machinery?
During what periods? .
13.
(a) Were you brought up on a farm? Until what age?
(c) Are you retired farmer? (d) Can you handle horses?
(e) Are you wiilii^g to do farm work? Where?
I affirm that I have verified the above answers and that they are true.
DATE BF REGISTRATION
Fobm D.
CANADA KKGISTRATION BOAKD
Signature of Registrant.
SERIES NUMBER
CARD FOR FEMALES
MONTH
DAY
T0 BE FILLED IN BY DEPUTY REGISTRAR
1. Name in full (surname last)?............................................................................ 2. Age?
3. Address (permanent)?
NUMBER
STREET
RURAL DELIVERY OR POST OFFICE
TOWN OR CITY
PROVINCE
French?
marriage ?
divorced?
9.
10.
11.
Nationality? can you speak English? .
British subject? by birth? naturalization?
Are you single? married? widow?
How many children or wards under 16?
Will these children be recorded by another registrant?
Do your health and home ties permit you, if requiréd, to give full-
time paid work?
(Registrants answering “NO” here, need not answer any of the fol-
lowing questions: if answering “Yes” or, if in doubt, shouid fill up
rest of card. All must sign affirmation.)
Do your circumstanccs permit you to iive away from home?
What is your present main occupation?
(a) If in business as employer, state number of empioyees.
(b) If an employee, state name, business and address of employer.
(c) If full-time voluntary worker, state name of Society served.
State particulars of each, if you have
(a) Trade or pro^ession?
(b) Degree, diploma or certíficate?
(c) Special training?
12.
State length of experience,
if any in:—
(a) Generai farming.........
(b) Truck farming
(c) Fruit farming .
(d) Poultry farming
(e) D^ry farming .
r
Years
13. Can you
(a) Drive a tractor?
(b) Dríve a motor
car? ..........
(c) Drive a horse? .
(d) Harness a horse?
(e) Do plain cooking?
14. Indicate hére any qualification or practical experience which you
possess, not already recorded.
15. Considering your health, training and experience,
think you could serve best?
and the natural needs, in what capacity do you
16. Do your circumstances permit you to give reuglar
full-tíme service without remuneration?
I affirm that 1 have verified the above answers and that they are true.
Signature of Registrant.
(