Lögberg - 31.10.1918, Síða 2

t
LCMiKKKG. FIMTUDAGINN 31. OKTÓBER 1918
pann 18. sept. andaðist að
sjúkrahúsi í New Westminster
hér í fyikinu, konan ólína Guð-
brandsdóttir. Hún hafði verið
þar um tveggja mánaða tíma sér
til lækninga, en heimili hennar
var og hafði verið hér í bænum
irm fjórðung aldar. Hún hafði
iengi verið heilsulítil, enda orðin
háöldruð, og oftast unnið mikið
um dagana. — Lík hennar var
flutt hingað til bæjarins og jarð-
að ihér í grafreit Breiðfjörðsf jöl-
skyldunnar í “Ross Bay” kirkju-
garðinum þann 23. s. m. Hús-
freyja Sigurlína Thomson, bróð-
urdóttir hinnar látnu, sá um út-
förina, sem fór fram frá Thom-
son Funeral Ohapel. Síra Will-
iam Stevenson, prestur Baptista-
kirkjunnar, héit ræðu í útfarar-
stofunni, og sá, er þetta ritar, tal
aði þar einnig nokkur kveðjuorð
til hinnar látnu félagssystur sinn
ar á íslenzku í bundnu og ó-
bundnu máli. Flestir íslending-
ar hér í bænum, ásamt nokkru
af hériendum konum, voru við
jarðarförina, sem fór að öllu leyti
vel fram. — pessir laiilar voru
líkmenn: P. Thompson, E. Brynj-
ólfsson, T. K. Anderson, E.
Brandson, J. A. J. Líndal og P.
Christianson.
Ólína var fædd fyrir rúmum
70 árum sn'ðan, að Kaldrananesi
við Bjamafjörð í Strandasýslu á
íslandi — þar sem héraðshöfð-
inginn Ásgrímur Bergþórsson
bjó á Sturlungaöldinni —. For-
eldrar hennar, sem þar bjuggu
þá, voru þau hjónin Guðbrandur
Sturiaugsson (ríka) í Rauðseyj-
í Breiðafirði, Einarssonar,
ÆfimÍDDm? Ólínar Guðbi ardsdctt)
dul í skapi, en þó félagslynd;
unni íslandi og íslenzkum bók-
mentum, las talsvert, og hafði
gaman af sögum og ljóðum. Og
hefði hún notið góðrar mentunar
mundi hún t. d. hafa getið sér
góðan orðstýr fyrir skáldsagna-
og æfintýra-ritan. Á það benti
margt af því, er húra samdi og
sagði fram á fundum vorum hér
í félaginu “Mendingur”, sem hún
hafði hjálpað til að mynda,
styrkt eftir mætti, og til'heyrði
til dauðadags.
Með fráfalli ólínar Guðbrands-
dóttur er enn mikið skarð höggv-
ið í hinn fámenna hóp vom ís-
lendinga hér í bænum, sem einatt
fer minkandi; og er hennar sárt
saknað af fólki hennar og félags-
systkinum.
Victoria, B. C., 14. okt. 1918
J. Ásgeir J. Lindal.
Blöðin á íslandi eru beðin að
taka upp þessa æfiminningu.
um
og Sigríður Guðmundsdóttir,
Arasonar bónda á Reykjahólum
í Barðastrandarsýslu, Jón'ssonar
prests á Reykjanesi í sömu sýslu.
ólína fluttist á barnsaldri með
foreldrum sínum frá Kaldrana-
nesi að Hvítadal í Saurbæ í Dala-
sýýslu, þar sem þau svo bjugu
mesta rausnarbúi í mörg ár, og
þar dóu þau bæði fyrir nokkrum
ámm síðan. ólína mun lengst
af hafa dvalið í foreldrahúsum
þar til hún fluttiist til Vestur-
heims fyrir rúmum 30 ámm síð-
an. Fyrst dvaldi hún um tíma
að Garðar N. D., en þaðan fór
hún til Seattle, Wasih.; var þar í
fá ein ár, en fyrir hér um bil 20
árum fluttist hún hingað til bæj-
arins, þar sem 'hún hefir búið æ
síðan. —
pau af systkinum ólínar, er
náðu fullorðins aldri, voru þessi:
1. Margrét, kona Jóns Brands-
sonar bónda að Garðar, N. Dak.,
en móðir dr. B. J. Brandsonar í
Winnipeg; hún er dáin fyrir
nokkrum árum sáðan.
2. Anna, kona Bjöms Kristj-
áns'sonar, ættuðum frá Hjalla-
sandi undir Jökli; hún er einnig
dáin fyrir nokkrum árum síðan.
3. Sturlaugur, kaupmaður og
fyrrum bæjarstjóri í Minneota,
Minn.
4. Hafliði, bóndi að Garðar,
N. D.
5. porsteinn, bóndi að Bjam-
amesi í Strandasýslu.
6. Einar, kom vestur um haf,
var í nokkur ár við verzlun í
Edinburg, N. D., en flutti aftur
heim til Mands samkvæmt ósk
föður síns, sem þá var orðinn
mjög hniginn að aldri og elli-
hrumur, enda látinn þegar Einar
kom heim; hann lézt ógiftur og
barnlaus á íslandi fyrir nokkrum
árum síðan.
7. Helga, koha Böðvars kaup-
manns á Akranesi, porvaldsson-
ar prests á Stað í Steingrímsfirði
(bróður síra pórarins í Görðum
á Álftanesi).
8. pórunn, búsett í Noregi,
ekkja eftir norskani skipstjóra,
Hansen að nafni.
9. Jóhann Breiðfjörð, sem búið
liefir ihér í bænum í nær 30 ár.
pó Ólína bæði mig oftar en
einu sinni, og síðast er eg sá hana
lifandi, sem var rúmum tveimur
mánuðum fyrir andlát hennar,—
að geta um lát sitt í íslenzku
blaði, ef að eg lifði hana, þá hafði
eg samt því miður aldrei ritað
neitt niður hjá mér af æfiatrið-
um hennar, og get eg því ekki
sagt frá þeim eins greinilega og
eg hefði viljað; á þessu bið eg
vini og vandamenn hennar afsök-
unar. —
Ólína Guðbrandsdóttir giftist
aldrei, og hefði hún þó að líkind-
um ekki átt erfitt með það á
yngri árum sínum, því hún var
mjög myndarleg kona, eins og
hún átti ætt til. Hún var mikil
dugnaðar- og framkvæmdakona,
sem bezt má ef ti'l vill sjá af því,
að hún hafði hér um eitt skeið
greiðasöluhús (restaurant), en
til þess þarf auðvitað allmikið á-
ræði, útsjón og atorku, ef vel á að
fara, og gjöra því slíkt ekki nema
kvenskörungar. — pá var hún í
mörg ár umsjónarkona á einum
barnaskóla bæjarins, og 'þótti
j hún leysa það starf sitt vel af
hendi.
ólínu græddist talsvert fé um
æfina, því hún var að sama skapi
reglusöm og sparsöm, sem hún
var dugleg. Hún átti t. d., þeg-
ar hún dó, þrjár bæjarlóðir og
gott íbúðarhús hér í bænum,
eina bæjarlóð í Seattle (síðan
hún átti 'þar heima) og eitthvað
dálíti, af peningum á banka.
Og er mér sagt að hún hafi mælt
svo fyrir í erfðaskrá sinni, að
það, sem eftir yrði af eignum
hennar, að skuldum frádregnum,
skyldi ganga til Vífilstaðaheilsu-
hælisins á íslandi, og sýnir það
glögt hve mjög mikla ást og
ræktarsemi að 'þessi látna merk-
iskona bar í brjósti til ættjarðar-
innar. Og þess væri óskandi að
fleiri íslendingar vestan hafs
sýndu ættarðarást sína á líkan
hátt.
pó ólína ætti nú þessar fast-
eignir, sem nefndar eru hér að
ofan, þá mun 'hún samt á seinni
árum sínum, eftir að heilsan bil-
aði, oft hafa átt all-örlugt upp-
dráttar, og mun þá pórunn syst-
ir hennar, sem kvað vera vel efn-
uð, og systursonur hennar, Dr.
Brandson, stundum hafa rétt
henni hjálparhönd. Og peningar
þeir, er eg get hér um að hún
hafi átt á banka, munu hafa ver-
ið frá þeim. pessara hjálpsömu
og hjartagóðu skyldmenna sinna
mintist hún oft á við mig með
klökkum þakklætisorðum.
ólína var nokkuð einræn og
Óiína Guðbrandsdóttir.
frá Hvítadal.
(Kveðja, flutt við jarðarför henn
ar í Victoria, B. C., 20. sept.
1918.
Æfivegur (þá'er þinn
þrotinn, góða kona!
Innan skamms eg enda minn. —
Alt er lífið svona.
Fyrir aðra “ull” þú spanzt,
eins og tíðum gengur.
En sem hetja æ þú vannst
orku þinni lengur.
Löngum helzta lið og vörn
lífs- í stríði -nauða:
Ástsæll maki, indæl börn
ei þig syrgja dauða.
En iþig, vina, alt mun hér
íslenzk harma mengi.
Til þess margt og mikið ber
að minnumst vér þín lengi:
Ættjörð varstu einatt trú,
óð vel meta kunnir,
fornsögunum frónsku %þú
og fróðleik mörgum unnir.
Samdir þú og sagna-óð
sinni meður snjöillu.
Hreinskilin og hjartagóð,
hispurs'laus í öllu.
Æ þú studdir “fslending”
orðum með og dáðum;
fyrir það eg*þftkkir syng
þér— frá okkur báðum.
Ljós og friður fylgi 'þér
fram á nýjar brautir,
þar sem mæða engin er
eða nokkrar þrautir.
pví ef eiliíft áframhald
er á þessu líf i;
veit eg að þitt vinnugjald
veitist fjarri kífi.
Minning, fróð og myndarleg,
marg-oft gladdir dróttir;
ein sinn ruddi æfiveg
— ólína Guðbrandsdóttir.
J. Ásgeir J. Líndai.
Peningagjafir til 223.
aðstoðadeildarinnar, safnað af
Mrs. Th. Gíslason og Miss K.
Paulson, Gerald, Sask.:
Mrs. Th. Gíslason 3.00
M. Paulsaon 5.00
B. Halldórsson 5.00
J. Tochor 2.00
T. Frost 1.00
E. Paulson 1.00
A. N. Paulson 0.50
H. E. Faulson 0.25
Anna Paulson 0.25
Elin Paulison 0.25
K. G. Paulson 1.00
John Weselok 1.00
John Henska 0.80
A. K. Paulson 0.75
G. S. Gíslason 1.00
S. Stevenson 2.00
H. Bardall 2.00
Mrs. Backman 0.50
Mrs. Stephenson 1.00
K. Gíslason 1.00
T. Bjarnason 1.00
K. C. Gíslason 1.00
V. Gíslason 2.00
J. Einarsson 1.00
C. Paulson 1.70
G. Gíslason 2.00
W. Guðnason 5.00
J. Guðnason 2.00
B. Guðnason 5.00
Mrs. Guðraason 2.00
Miss L. Guðnason 1.00
C. Sigurdson 2.00
S. E. Otterason 2.00
Safnað af kvenfélaginu “Til-
raun”, Churöhbridge, Sask., fyrir
223. Íherdeiíldina:
Mrs. E. Sigurðsson 3.00
Miss S. Sigurðsson 1.00
Mrs. J. Johnson 0.50
ónefnd 0.50
Miss E. Hindrickson 1.00
Mi^s G. Hindrickson 2.00
Enfremur:
Miss G. Joíhnson, 645 Elgin
Ave 5.00
Mrs. Guðrún Johrason, ( fs-
lendingafljót) 2.00
Mrs. G. Eggertson, Victor
St., Wpg. 10.00
Mrs.Stefánson, Hazelmere
Aptmts. 3.00
Kvenfél. Iðunnv Wpg. Beach 5.00
Mrs. S. Vopni, Tantallon 2.00
Jíon. T. H. Johnson Wpg. 25.00
Mrs. Jón Julius, Wpeg 1.00
Mr. Chr. ólafsson, Wpg. 10.00
Dr. B. J. Brandson, Wpg. 25.00
Mrs. K. K. Albert, Wpg. 5.00
Með bezta þakklæti.
Mrs. B. J. Brandson aðstoðarféh.
776 Victor St.
COPENHAGEN
Munntóbak
Búið tilúr hin-
um beztu, elstu,.
safa- mestu tó-
baks blöðum, er
ábyrgst að vera
algjörlega hreint
Hjá öllum tóbakstölum
Þetta er tóbaks-askjan sem
hefir að innihalda heimsin
bezta munntóbek
Eimreiðin komin beim.
Dr. Valtýr Guðmundsson, sem
verið hefir eigandi og útgefandi
Eimreiðarnnar, hefir nú selt út-
gáfuréttinn, allar útistandandi
skuldir og óseldar leifar af fyrri
árgöngum, Ársæli Ámasyni bók-
sala í Reykjavík. Og sendi hinn
nýi eigandi oss 1. og 2. hefti
24. árgangs ritsms, með síðasta
pósti, sem vér kunnurn honum
þakkir fyrir.
Hinn ytri frágangur ritsins í
sínum nýja búningi er ekki ó-
smekklegur...Nú er kápan græn
og skrá yfr innihald ritsins
prentuð á framsíðuna.
Innihald þessara hefta er:
Fyrst “Eimreiðin komin heim”
Nokkurskonar ávarp til kaupend-
anraa, um leið og það er áminning
um þjóðræknisvöknun, sem í því
á að vera fólgin að flytj'a -alt, sem
íslenzkt er, heim til fslands.
Næst er, að jþví er oss virðist,
gullfalleg þýðing á hirau heims-
fræga kvæði Tennysons “Locks-
ley HaH”, með athugasemd um
það eftir hinn nýja ritstjóra Eim
reiðarinnar, Magnús Jónsson
docent, fyrrum prest að Garðar
N. D.
Prófessor Lárus H. Bjama-
son ritar um sambandslagafrum-
varpið nýja. Telur hann á því
ýmsa galla, en með velvilja og
góðum hug megi það að góðu
verða báðum máisaðilum. Ann-
ars er eirakennilegt að sjá að
flestir, eða allir þeir, sem um
þenna samning tala, benda á að
Sparið, kaupið Victory Bond!
hann sé þó ekki verri heldur en
uppkastið frá 1908, sem þjóðin
vildi ekkert hafa með að gjöra.
“Veizlan í gryfjunni”, brot úr
sögu eftir Patreck McGiIl. “Guð-
inn Gleraugna-Jói”, saga eft-
ir H. G. Wells. prjú lagleg
kvæði eftir Guðm. G. Hagalín.
“Heljartök Miðveldanna”, skýr
og skarplega rituð grein eftir
ritstjórann.
pá er saga, “í lífi og dauða”
eftir Gunnar Gunnarsson. Tveir
landar, sem gitftir eru sinni syst-
urinni hvor, era altaf að rífast,
þar til annar þeirra, Sigmundur,
deyr; þá unir Jón sér svo illa, að
hann tekur snæri, fer út í fjár-
hiús og hengir sig. Lítil saga og
lærdóssnauð, en smellið samtal
sumstaðar.
“Beinasta leiðin”. Hugmynd
ameríkskrar konu nokkurrar um
það hvemig bezt væri að enda
stríðið — að herinn eigi einn
góðan veðurdag að leggja niður
vopn og fara heim, hvað svo sem
herforingjamir segja, — heldur
ólíkleg hugmynd og ekki sem
heilbrigðust, eins og nú standa
sakir. Sagan létt og lipurt þýdd
af ritstjóranum.
Skopvísa um skáldleyfi, eftir
Jónas Hallgrímsson. “Per Hall-
ström Fhocas”, saga. “Ovida
Treskó”, byrjun á sögu.
“Er íslenzkt þjóðemi í veði?”
Ritgjöi'C eftir ritstjórann, þar
sem hann setur þessa spumingu
fram, og virðist sjá hættuna
sökum bættra samgangna og
aukinna áhrifa stórþjóða.
Síðast er ritsjá eftir ritstjór-
ann.
Af því, sem að ofan er sagt,
sést að innihald Eimreiðarinnar
hinnar nýju er margbreytt og
skemtilegt, frágangur góður á
pappír og prentun, og mun vera
lesendum hér vestra kærkominn
gestur.
Til meðlima Nonpartiz-
an League
í Norður Dakota.
pó að íslendingar, sem þeim fé-1
lagsskap tilheyra séu að eins ör-
lítið brot atkvæðisibærra manna :
í ríkinu vildi eg ávarpa þá fáum
orðum, til hvers sem það leiðir. j
“Ekki veldur «á sem varir, þótt j
ver fari”, segir máltækið. Viðj
kosraingamar sem liggja fyrir í
næstu viku, 5. nóv., ætla eg ekki
að minnast á mennina, sem um
emfoættið sækja. pa,r verður
hver að fylgja sínu áliti. Menn-
irair koma og fara og geta ekki
gert stórmikið mein þó illla velj-
ist, ef að breytingar þær á grund-
vallarlögum ríkisins, sem berast
upp til atkvæða, ekki verða við-
teknar. En lukkist Townley og i
hans liði að koma þeim breyting-
um fram, gætu bændur og búalið
orðið fjárhagslega rúnir inn að
sikyrtunni, í stað þess að öðlast
gull og græna skóga, eins og
þeim hefir veríð lofað af Townley
og útsendurum hans, fyrir að
leggja áríega $16.00 i sjóð, sem i
■hann hefir einn yfir að ráða, og
þarf eingum reikningsskil að j
gera. Breytingaratriðin eru tíu.
Ekert þeirra er nauðsyralegt eða
líklegt til gagns, en þrjú em
hættuleg, eins og þau liggja fyr-
ir, og á þau vildi eg minnast, ef
skeð gæti það opnaði augu ein-
hverra, fyr en í ótíma er komið.
pað er búið að raða þeim nið-
ur á kjörlistan og byrja eg á því
sjöunda í röðinni. páð hljóðar
um skattlagning — Taxation —
og set eg útdrætti sem málið varð
ar eins og þar stendiur:
“Taxes shall be uniform upon
the same class of property.”—
“The legLstlature may by law
exempt any and all elasses of per-,
sonal property from taxation,
and within the meaning of this
section, fixtures, buildings and
improvements of every character
whatsoever, upon land shall be
deemed personal property....
Hér er stefnt að einskajtts fyr-
irkomulagi, sem all-mikið hefir
verið rætt og ritað um, bæði með
og mót. Reynslan yrði sú, ef slíkt
leiddist hér í lög, að aðal-skatta-
byrðin félli á bændur. Bæimir
mundu sleppa tiltölulega skatt-
fríir, svo hvað sem drægist þar
undan, frá þvá sem nú er, yrðu
bændur og landeigendur að borga
Enn þá viðsjárverðara er 9.
breytingaratriðið um Debt Limit
par er ákveðið:
“The state may issue or quar-
anty the payment of bonds, pro-
vided that all bonds in excess of
two milion dollars shall be secu-
red by first morgage upon real
estate in amounts not to exceed
one half of its value, or upon real
and personal property of state-
owned utiiities enterprises or in-
dustries in amounts not exceed-
ng its value and provided further
that the state shall not issue or
guaranty bonds upon property of
state-owned utilities in excess of
ten milion dollars.”
pama sýnist í fljótu bragði að
skuldbindinga takmark ríkisins
væri fært upp úr $200,000 eins
og það er nú í að eiras tólf miljón
ir, en við nánari athugun sést að
takmarkið er ekkert annað en
verðmæti þess lands sem ríkið
hefir til umráða til að veðsetja.
Tíu miljóna takmarkið nær að
eins til þeirra skulda sem trygð-
ar em með veði í jármbrautum,
komhlöðum, hveitimylnum, slát-
unhúsum eða öðmm hlutum sem
yrðu ríkiseign í komandi framtíð1
Sama breytingaratriði gerír fyr-
ir aíborgun lána á þessa leið:
“Every law authorizing a bond
issue shall provide for levying an
annual tax, or make other provi-
sions sufficient to pay the inte-
rest semiannually, and the prin-
cipal within thirty years from
the passage of such law and shall
specially appropriate for pro-
ceeds of such tax or of such
other provisions to the payment
of said principal and interest, and
such appropriation shall not be
repealed nor tax or other provi-
sions discontinued until such
debt both principal and interest
shall have been paid.”
Eg veit að viðkvæði margra
verður: Engin hætta á ferðum.
pingmenn hlaupa ekki á sig, og
ríkisstjórinn, Frasier — ef hanra
verður kosinn, setur ekki ríkið í
ógöngur. Reynslan er búin að
sýna við 'hverju má búast. Árið
1917 vom non-partizans meiri
hlutinn í neðri málstofu iþingsins
par var Townley og hans hjálpar
menn til taks, og höfðu þingmenn
svo í 'lófa síraum að 'þeir sam-
þyktu nýjan grundvallarlaga-
bálk, móti fastsettum laga ákvæð
um. pað féll í efri málstofunni,
en nú koma breytingamar í þess
stað, og verða að lögum, ef sam-
þykki næst með meirihluta at-
atkvæða fólksins. Hivað Frasier
snertir, þá 'hafði Nonpartlzan
Leader — málgagn Townleys —
það erftir Frasier að hann sæi ekik
ert á móti því að ríkið skuldaði
300 miljórair. í sama tón skrifar
S. A. Olsness, Insurance Commis-
sioner í vikunni sem leið. petta
er að eins fjórði partur af því
sem þinginu væri leyft að skuld-
binda ríkið fyrir, ef nokkur gild-
andi takmörk væru sett, sem
ekki er, og þá er að gæta þess
hvað það mundi kosta. Með 5%
vöxtum yrðu ársrentur af þrjú
hundruð miliónum fimtán mil-
jónir. Við það bættust árlega
tíu miljónir til iúkningar höfuð-
stóls skuldarinnar, eftir 30 ár,
svo ríkisskattar að meðtöldum
stjórnarkostnaði og útgjöldum
yrði ekki langt neðan við þrjátíu
miljónir á ári, sem undir ein-
skattlögum kæmi aðallega á
bændur að mæta. — pað er eng-
um blöðum að fletta um tilgang
Townleys og hans fylgif iskar. Eg
tel ekki bændur þar með, heldur
þá menn sem ganga hans erinda
bæ frá bæ til að veiða bændur
eins og mýs í gildru með loforð-
um um það, sem þeim dettur ekki
í hug að efna. Tilgangurinn er
sá að koma ríkinu undir Social-
ista og einvalds stjóm í fylsta
skilningi, með eignarétti afnumd
um og stjóm í eiras eða örfárra
manna ihöndum. Ef þeim lukk-
ast framlhaldið, eins og nú er ver-
ið að búa í pottinn, þá kemur
þetta alt af sjálfu sér. pegar
bændur mega ekki við því lengur
að mærta skyldum og skötitum iþá
verður gengið að landeign þeirra
á þann hátt að alt fellur til ríkis-
ins. Úr Iþví verða þeir, böm þeirra
og baraabörn að búa sem leigu-
liðar undir umsjón einhvers
stjórmar þjóns sem til þess verð-
ur settur. pegar svo er komið
verður atkvæðisrétturiran þýðing
arlaus, þó við haldist að nafninu
til. Fólkið verður að búa undir
þýzku keisanavaldi, sem er það
eina stjómarform hugsanlegt á
Socialista grunni.
Til að koma í veg fyrir að svo
fari, er eiraa ráðið að drepa alla
þessar Socialista grundvallarlaga
breytingar við kosningamár í
haust, og víkja frá embættum öM
um iþeim mönnum sem breyting-
unum eru hlyntir. pað er rétt-
mæt sjálfsvöm bænda. peim er
engin vorkunn að sjá hvert stefn-
ir.
Jónas Hall.
N
Frelsisins Vegna
Ú veitist yður öllum, sem valið hafið Canada að bústað, tækifæri
á að láta í Ijósi, hve vænt yður þykir nú um yðar nýja fóstur-
land.
Canada er í stríði — er að hjálpa til þesis að vinna bug á miskunar-
lausum ræningjum, sem réðust út úr pýzkalandi í þeim tilgangi að
leggja undir sig heim allann og gera fólkið ánauðugt.
Brýn þörf er á peningum til þess að hinir CanadÍBku hermenn geti
Iiaft nægilegt fæði og klæði til þess að þeir geti fullkomnað sigurhrós
sitt, yfir hinum hálf yfirunraa óvini.
PeningamLr, sem þú leggur í Victory Bonds, hjálpa til þeSs að út-
vega þær nauðsynjar er hermaðurinn þarfnast til þess að geta barist.
pú ert ekki beðinn að gefa eitt cent ■
peniragum þíraum sem láni.
• stjómin tekur að eins á móti
Og misSerislega greiðir stjómin þér vöxtu all-háa — af láni þvi,
sem þér nú veitst forróttindi tii þess að taka þátt í.
í gjalddaga endurgreiðir stjómin þér peningana að fullu.
petta er þitt tækifæri til þess að sýna og saama að þú sért fús til
þótt þú takir ekki beinan ihemaðar þáfct í vöm Canada, að fórna eira-
hverju fyrír það eima isem vert er að lifa og berjast fyrir — Frelsið.
Þessvegraa skaitu kaupa Victory Bonds — spara hvert cent til þess
að gefca keypt fleiri Victory Bonds — borða mirana — kaupa minna af
fötuni, og verja minna af peningum til skemtana, og nota alt er þú
sparar til þess, að kaupa fyrir Victory Bonds. —
Til (þess að sanna að þú trúir á framtíð Canada. —
Til (þess að sanna að þú sért fús á að fóraa einhverju fyrir það
freisi, er iþú trygðir þér með komu iþimni til Canada.
Issucd by Canada’s Victory Loan Committee
in co-operation witli the Minister of Finance
of the Dominion of Canada