Lögberg - 07.11.1918, Síða 2

t
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 7. NÓVEMBER 1918
Sunnan úr Sólskins-
löndum.
pað mun vera Vestur-fslend-
ingum lítt kunnugt, að í hinni
miklu gleðinnar borg, San Frans-
isco, vestur við Kyrrahaf, á að-
setur eigi all-lítill hópur landa,
er skákar sér þar reit á leikvelli
lífsins. Hér syðra getur seri sé
að líta all blómJega frónska ný-
lendu, sem ber hin ótvíræoustu
einkenni framsóknar atgerfis og
dugnaðar.
Einn á meðal landa hér er Ein-
ar Oddsson, sérfræðingur i Rönt-
gens-geislum við eitt helzta
s.iúkf-ahúsið í borginni. Einar
kom ásamt móður sinni og systr-
um, Helgu og Guðrúnu, frá ís-
landi fyrir fáum árum. Sakir á-
gætra hæfileika og dugnaðar
hafa *þau systkyn rutt sér braut.
pau liafa öll stundað nám og Jok-
ið prófum við hinn vel kunna
hjúkrunarskóla í Battle Creek,
Michigan, en síðan tekist störf á
liendur hér vestra.
Síðastliðinn vetur kvæntist
Einar Líf, dóttur Davíðs öst-
lunds, fyrverandi ritstjóra á ís-
landi. Um þessar mundir er
Einar að búast undir að ganga í
læknadeild Bandaríkjahersins,
en báðar systur hans gegna
hjúkrunarstörfum við St. Franc-
is sjúkrahúsið hér í bænum.
í verzlunarstétt borgarinnar
og meðhm verzlunarráðsins má
telja Frimann Christianson, er
rekur húsgagnaverzlun í stórum
stíl. Frímann er bróðir þeirra
Jónasar Kristjánssonar héraðs-
læknis Skagfirðinga og J. G.
Christie í Winnipeg. prátt fyr-
ir mikil og margbreytt störf, gef-
ur Frímann sig að íslenzkum bók-
mentuim og sögu, en er auk þess
við riðinn stjórnmál og starfsemi
í þarfir stríðsins.
Síðastliðinn Febrúar kvæntist
Frímann og gekk að eiga Ethel
Mikkelsen, stúlku af norrænum
ættum. Mrs. Christianson legg-
ur kapp á að læra íslenzku, svo
hún geti sem bezt haft not af
bókmenfuim þeim, sem maður
hennar leggur stund á.
Meðal mentaimanna í Califor-
nia ber að telja Sturlu Einarsson,
er skipar prófessorsembætti
farir er að búskap lúta. Hygst
hann sjálfur að fá þar miklu á-
orkað og við bætt. Hafa menn
hér/ veitt athugunum hans eftir-
tekt, svo sem sjá má af því, að
háskóli Califomíu lét honum land
í té í fyrra til tilrauna á þá átt.
En nú hefir sjálf stjóm Cali-
fomíu veitt honum land suður í
Santa Cruz fjöUum í sama skyni.
Býr Páll þar nú með makt og
miklu veldi, og hefir eigi færri
húsa en níu, sem ætluð eru hjú-
um hans. Bíða menn þess með
óþreyju að sjá árangur tilrauna
hans, því mikils er að vænta ef
vel tekst.
pótti ekki búi hér í borginni,
heldur í Fresno, þá er H. por-
valdsson sýslumaður (Sheriff)
löndum að góðu kunnur og mik-
ils virður í embætti sínu sökum
mannúðar, ötulleika og einbeitni.
Sýsla hans Fresno Country, er
eitthvert hið frjósamasta og auð-
ugasta hérað ríkisins. par æg-
ir saman nær öllum kynkvíslum
jarðarinnar, enda gjörist stund-
um ærið róstusamt í héraði. Við
öllu slíku hefir sýslumaður ráð,
er að haldi koma, og er ekki trútt
um að óaldarseggjum og morð-
vörgum standir stugur. af valdi
réttvísinnar í höndum víkingslns.
pegar svo ber undir að veiða þarf
bófa til að færa þá fyrir lög og
rétt, fer Hóseas tíðum einn síns
Hðs með alvæpni upp um f jöll og
fimindi á mannaveiðar og er oft-
ast fengsæll. pykir enginn hon-
um fremri í embæti sem sýslu-
maður.
Undina.
Sigríður Þorláksdóttir
frá Sleitustöðum í Kolbeinsdal.
Kona þessi andaðist að heimili
dóttur sinnar og tengdasonar,
Mr. og Mrs. Áma Jóhannssonar,
(bróður Eggerts fyrverandi rit-
stjóra Jóhannssonar) í Hallson í
N. D., þriðjudaginn þann 1. síð-
astl. mánaðar. Var hún orðin
háöldruð, mun hafa staðið á átt-
ræðu. Var hún ein þeirra fáu
manna, er fram til þessa hafa ver
ið á lífi, er frá íslandi fluttu full-
tíða aldurs mjög snemma á tíð
og frumbýlingar gerðust tveggja
stjörauspeki og stærðfræði við I þeirra bygða, er þjóðkunnastar
ríirisiháskólann. Síðan ófriður- j urðu fyr á árum meðal vor, bæði
inn hófst hefir Sturla, auk kenslu i austan hafs og vestan —Nýja
starfa á háskólanum, gegnt | islands og Dakota.
störfum sem kennari í stærðfræði : Sigríður mun hafa fædd verið
við skóla sjóhersins í San Franc-
isco^ Ferst honum hvorttveggja
starfið mæta vel úr hendi.
árið 1838, á Miðgrund í Blöndu-
hlíð í Skagafirði. Voru foreldr-
ar hennar porlákur bóndi Jóns-
í hóp íþróttamanna má telja | son á Mið-Grund, Magnússonar á
pórð Einarsson, sem undanfarið
hefir stundað tréamíðar í CaJi-
fomíu, en nú ihefir gjörst glímu-
kappi í sveit Jóhannesar Jóseps-
sonar. pórður er maður þéttur
á velli og þéttur í lund, enda fylg-
inn sér hvort sem hann ræðir ís-
landsmál eða fer í eina brönd-
ótta að góðum og gömlum sið.
pá má nefna Marel Einarsson,
bróður pórðar. Hann hefir verið
í Canadahemum og unnið sér þar
til sæmdar. En sökum fötlunar
Hól í Tungusveit, en móðir por
láks var Guðrún Konráðsdóttir,
(hálfsystir Gísla sagnfræðings
Konráðssonar), og Sigríður
Hannesdóttir prests á Ríp,
Bjarnasonar. Systkini Sigríðar
voru: Gísli hreppstjóri á Frosta-
stöðum, faðir Magnúsar bónda,
er þar býr og talinn er einhver
auðugasti bóndi í Skagafirði;
Hannes, bóndi í Axlarhaga; Mar-
ía, og Guðmundur málfræðingur,
er lengi bjó í Khöfn, en andaðist
á fæti var hann leystur frá her- ■ að Frostastöðum 1911.
þjónustu með fullum heiðri. Hélt Árið 1856 giftist hún Bimi
Marel þá til í Califomíu og gjörð- j Jónssyni ,Ásmundssonar bónda
í pingeyjar-
saman bú á
föJda mörgum árum), og síðar
Sigurði Anderson jámsmið og
verzlunarmanni, og hafa þau bú-
ið lengst af í Piney hér í fylkinu;
porlákur, á Edinburg í N. D.
kvæntur Kristínu Jónsdóttur,
ættaðri úr Skagafirði; Gísli Sig-
urjón, sveitaroddviti og bóndi að
Stóru-ökrum í Skagafirði, kvænt
ur puríði Jónínu Ámadóttur
bónda á Stóru-ökrum; Sigríður,
gift Gunnari Oddssyni, búsett
við Brown P. O., hér í fylkinu;
Halldór, bóndi vestur í Blaine,
Wash., tvíkvæntur og hét fyrri
kona hans Ingibjörg, dóttir Pét-
urs Hanssonar í Blaine, er nú
fyrir nokkru dáin, en síðari kona
hans heitir Kristín og er skag-
firzk að ætt; Anna, gift Áma
Jóhannssyni, og búa þau í Hall-
son ; Rannveig, var hún elzt
bama þeirra og er nú dáin, en 3
böm hennar eru á lífi frá síðara
hjónabandi.
ÖH síðari árin átti Sigríður við
megnt heilsuleysi að stríða og
hafði aðeins óstöðuga fótavist.
Var hún ýmist hjá Halldóri syni
sínum, þangað til að hann flutti
sig úr bygðinni, eða hjá önnu
dóttur sinni. Og hjá henni var
hún síðast og andaðist þar, eins
og áður er sagt.
Jarðarförin fór fram sunud. 6.
okt., og var hún jarðsungin af
síra Kristni K. ólafssyni presti
að Mountain.
Sigríður heitin var fríðleiks
kona á yngri ámm, nettvaxin, en
þó í hærra meðallagi. Hún var
dökk á hár, en svipurinn allur
góðmannlegur og þíðlegur, enda
var hún hjartagóð og dró að sér
einkum unglinga og böm.
Hún var starfsöm og um-
hyggjusöm móðir og náði móður-
hyggjan að segja mátti út til
allra hennar yngri ættingja og
frænda, eins og auðkent ’hefir
formæður hennar og frændkonur
margar. Er mjög misjafnt
hvernig sá eiginleiki kemur í Ijós
þó eigi skorti ræfktarsemi og góð-
vilja.
Hvíldina þráði hún löngu áður
en hún kom. Var æfin orðin
löng og æfikjörin eigi ávalt sem
blíðust. Fyrri árin voru eigi á-
valt vorkunnlát við þá, sem hing-
að komiu og ruddu mörkina.
Blessunarorð hinna mörgu
bama hennar og ættingja fylgja
henni héðan úr heimi, og þakka
þau henni alla umhyggjuna, ást-
ina og vináttuna, er hún auðsýndi
þeim öllum, meðan dagur lifði og
hún gat til þeirra náð.
R. P.
ist skipasmiður og starfar þann- frá Haga í Aðaldal
ig ennþá í þarfir lands og þjóðar. sýslu. - Settu þau
í einum gildaskála bæjarins
gefur að líta íslenzka brytann S.
Goodmundson. Auk vistafanga
og velferðar gesta sinna lætur
hann til sín taka í stjómmálum
af öllu tagi og ekki síður málun-
um er snerta trúarbrögð. Hefir
Frostastöðum, en færðu sig að
nokkrum árum liðnum að Sleitu-
stöðum. par bjuggu þau rúm 8
ár, og tóku sig þaðan upp alfari
og fluttu til Vesturheims árið
1876. Samsumars fóru þau til
Nýja felands og bygðu á Víðir-
Sigurður eldheitan áhuga á Vsi sunnantil í Víðinesbygð. Voru
hverju því máli, sem hann beitir þau þar bóluveturinn og liðu
sér fyrir. Næst kirkjumálum j margvíslegar þjáningar eins og
og vínbannslögum, lætur hann: aðrir, er þar voru þá. Er þau
sér nú annast um heiill og heiður
þess lands, er hann nefnir sitt
kæra feðra Frón, foldina jökuls
ár og síð.
í sumar er leið barst löndum
sú iheillasending frá Fróni, að fá
í sinn hóp ungan og efnilegan
listamann, að nafni Magnus A.
Ámason málara. Stundar hann
hér nám í vetur við “The Cali-
fomia School of Fine Arts”; en
með vorinu hygst ihann að halda
til Santiago á Chile í Suður-Ame-
ríku, sér til frama og fullkomn-
unar í list sinni.
Maður er nefndur Jón Jónsson.
Hann ekur kerru Freyju. En í
stað kattanna notar hann vél þá,
er Studebaker nefnist. En í kerr-
unni situr auk Jóns ein dóttir
Freyju. Heldur dís sú á sjö-
kónga-kerti, er varpar töfrabirtu
og undrablæ á allar framtíðar-
brautir. Svo magnaður er seg-
ulpóll Jóns, að sjálfur ástarguð-
inn lagði ör á streng og skaut
aUa leið norður í Winnipeg. pá
er örin hæfði markið sneri hún til
baka frá Jötunheimum, gegn um
Ginnungagap og aHa leið til Mús-
pellsheims. úr hjartablóðinu
frá sárum örvarinnar greri rós
sú undir mistilteinum, er blómg-
ast æ síðan.
pá skal geta, en eigi gleyma,
manns þess er Páll heitir Ingj-
aldsson. Mundi hann búfræði-
kandídat nefndur úti þar á fe-
landi. Hefir hann farið víða um
kómu þangað, var bygðin aðeins
Friðarskilmálar Tyrkja.
Eftirfarandi eru friðarskilmál-
ar þeir, sem sambandsmenn settu
Tyrkjum, þegar þeir lögðu piður
vopnin:
1. Að opna Hellusund og Bos-
phorus og veita aðgang að
Svartahafinu, og afhenda sam-
bandsmönnum öll vígi við Bos-
phorus.
2. Að segja til tundurdufla,
tundursnekkja og annara her-
gagna, sem í tyrkneskum hðfum
væru, og aðstoða sambandsmenn
við að ná þeim saman.
3. Að gefa allar upplýsingar,
sem þeir geta, um tunurdufl í
Svartahafinu.'
4. Að smala öllum herteknum
mönnum sambandsþjóðanna sam
an, ásamt Armeníumönnum, í
Constantinople, og afhenda þá
þar sambandsmönnum.
5. Að kalla heim allan her
Tyrkja, nema aðeins þann part
af honum, sem nauðsynlegur er
til þess að halda reglu á landa-
mærum ríkisins. Um það, hvað
síðar skal gjört við hinn stand-
andi her Tyrkja, verður síðar
ársgömul og ekki mannmörg En samið um við tyrknesku stjórn
þetta sumar komu storhópar fra, ina af sambandsmönnum.
íslandi og fluttu flestir norður
þangað. Var það stærsti hópur-
inn er þá hafði enn að heiman
komið.
Vorið 1878 flytur fyrsti maður.
inn frá Nýja íslandi til Dakota
og settist þar að. En það var
eins og kunnugt er Jóhann Halls-
son, fomkunningi og sveitungi
þeirra Bjöms og Sigríðar, og
varð hann fyrstur til að byggja
í Dakota allra felendinga. Mun
þeim þá hafa hugkvæmst að
flytja, þó ekki yrði af að svo
komnu; trúðu þau þá og margir,
að hið erfiðasta mundi vera um
garð gengið. En ekki var öllum
plágum lokið fyrir Iþví, þó bólan
væri um garð riðin, því vorið
1880 gjörði flóð víðast hvar um
bygðina og flutti þá fjöldi manna
suður. í þeim 'hópi voru þau
Bjöm og Sigríður. Námu þau
sér nú land við ihlið Jóhanns
Hallssonar á Tungárbakkanum
og bjuggu þar eftir það, þangað
til Bjöm andaðist sumarið 1896,
að oss minnir.
Átta böm eignuðust þau hjón,
er til aldurs komust, eg eru sjö
þeirra enn á lífi: Sigurbjöra,
bóndi austan við Mountain,
6. Að íáta af hendi við sam-
bandsmenn allan herflota sinn,
sem er í höfnum eða á höfum
Tyrkja. Verða skip þau geymd
í tyrkneskum höfnum, þar sem
sambandsmenn kunna að ákveða.
Nema þau smáskip, sem til
strandgæzlu þurfa, eða annars
nauðsynlegs starfa við strendur
Tyrklahds.
7. Sambandsmenn eiga rétt á
að taka á sitt vald vígi hvar sem
er í Tyrklandi, ef þeim finst
nauðsyn bera til.
8. Að veita sambandsmönnum
leyfi til þess að nota allar hafnir,
sem Tyrkir hafa vald yfir, en
fyrirbjóða óvinunum afnot
þeirra. Satna er að segja um
vöruflutningaskip Tyrkja í sam-
bandi við vöruflutninga og heim-
flutning hermanna.
9. Að afhenda sambandismönn-
um alla umsjón með Taurus-
skurðunum.
10. Að kalla alla hermenn
heim, sem eru í Norður-Persíu.
11. Að taka her sinn heim úr
Causasus, eða þann part hans,
sem þar er enn, þegar sambands-
menn ákveða.
12. Loftskeyta- og símskeyta-
kvæntur Helgu Guðmundsdóttur,) stöðvar aUar a ðafhendast sam-
stjúpdóttur Jóhanns Jóhansison-
ar frá Steinsstöðum í Skagafirði;
ólína, tvígift, fyrst Agli Gísla-
lönd og numið allar listir og fram syni frá Skarðsá (dáinn fyrir
bandsmönnum, og vera í þeirra
höndum. pó skulu skeyti tyrk-
nesku stjómarinnar vera undan-
þegin yfirskoðun.
13. Eyðilegging á eignum
manna, herútbúnaði bæði á sjó
og landi, bönnuð.
14. Eftir að kröfum Tyrkja
heima fyrir hefir verið fullnægt,
mega sambandsmenn flytja út
og hafa aðgang að kolum, olíu og
öðru því, er til sjóútgjörðar lýt-
ur. AUur útflutningur á þeim
vörutegundum frá Tyrklandi
bannaður.
15. Að allir herforingjar
Tyrkja, sem eru í Tripolitania og
Cyrenia, skulu sjálfviljugir gefa
sig á vald herforingja ítala við
herstöðvar þær, sem næstar þeim
eru. Ef að þeir ekki gegna því
tafalaust, þá eiga Tyrkir að slíta
öllu sambandi og samgöngum við
þá.
16. Að gefa upp allar herstöðv-
ar Hedjaz Yemen, Sýríu og Meso-
potamiu, og tilkynna það herfor-
ingjum sambandsmanna, sem
næstir eru þeim stöðvum, og
kalla heim her sinn frá Cililia,
nema þann part af honum, sem
nauðsynlegt er að skilja þar eftir
til löggæzlu, samkvæmt 6. gr.
17. Samibandsmenn áskilja sér
rétt til þess að nota öll tyrknesk
skip, viðgjörðartæki og vopna-
búr.
18. Að láta af hendi allar hafn-
ir, sem séu í þeirra höndum í Tri-
polituníu, Cyreníu og Misurata,
Við herforingja sambandsmanna,
er næst þeim stöðvum eru.
19. Allir þý^Jíir og austurrísk-
ir þegnar, sem í Tyrklani eru,
verða að vera famir heim til sín
innan 30 daga, og þeir af þeim,
sem eru í héruðum þeih er f jærst
liggja, eins fljótt eftirþann tíma
og unt er.
20. Að hlýða undantekningar-
laust skipunum þeim, sem sam-
bandsmenn kunna að gjöra í
sambandi við ráðsafanir á skot-
færum, vopnum og öðrum útbún-
aði, og einnig á heimflutningi
hermanna sinna, eða ,þess parts
hersins, sem iheim er kallaður
samkvæmt 5. lið þessa samnings.
21. Trúnaðarmaður samherja
skal tekinn í tyrkneska ráðuneyt-
ið, og honum látnar í té allar upp-
lýsingar og öll gögn, sem hann
kann að þurfa á að halda tilþ þess
að vemda og tryggja málstað
samherja.
22. Tyrkneskir fangar í hönd-
um sambandsmanna, skulu þar
vera, þar til samherjum sýnist að
láta ;þá lausa. En lausn þeirra
tyrknesku borgara, sem teknir
hafa verið til fanga, og eins
þeirra tyrkneskra borgara, sem
eru komnir yfir heraldur, skal
takast til yfirvegunar.
23. Tyrkir skulu slíta öllu sam-
bandi við Miðveldin.
24. Ef til óánægju eða upp-
reistar kemur í einhverjum af
hinum 6 Armeníubæjum, þá á-
skilja sambandsmenn sér rétt til
þess, að taka þar öll völd í sínar
hendur.
25. Stríði á miUi sambands-
manna og Tyrkja skal lokið á há-
degi 31. október 1918.
ISLAND
Skýrsla er komin út um störf
Landsíma fslands 1917. Tekjur!
það ár hafa verið kr. 496,362.65,!
en gjöld kr. 213,889.88. Tekju- í
afgangur kr. 282,472.77. Bæði j
tekjur og gjöld hafi farið langt j
fram úr áætlun á fjárlögum.
Á A,ustfjörðum er nýskipaður I
dýralæknir Jón Pálsson frá
Tungu í Fáskrúðsfirði, og á hann
að hafa aðsetur á Reyðarfirði.
Til Jan Mayne fóru nokkrir
menn frá Akureyri í sumar á vél-
bát, sem Snorri heitir, og var
Gunnar Snorrason kaupmaður
fyrir förinni. peir lögðu út frá
Siglufirði morguninn 27. júlí og
komu kvöldið 29. júlí til eyjar-
innar. par var þá norskt skip
frá Haugasundi og var skipstjóri
á því Lars Sakse, sem kunnugur
er á Norðurlandi. Með honum
voru 4 fslendingar. Erindi vél-
bátsins Snorra norður var að
sækja rekavið, en af honum er
mikið á eynni. Mjög er hann
fúinn víða og allmikil fyrirhöfn,
að sögn iþeirra sem norður fóru,
að saga hann niður í hæfilega til
flutnings, og ná úr honum því,
sem óskemt er. “pað mundi
borga sig vel að senda menn til
eyjarinnar og láta þá saga þar
niður og draga saman og sækja
svo farm þangað, en of dýrt að
hafa þar skip til þess að bíða eft-
ir því að viðurinn sé dreginn sam-
an, því að það er seinlegt verk og
erfitt vegna þess, hve viðurinn er
langt frá sjó og eins vegna hins,
hvað hann er fúinn,” segir Morg-
unblaðið eftir Gunnari kaupm.
Snorrasyni, en hann segir að ferð
sín norður hafi iþó borgað sig.
Tíðin hefir verið afskaplega
köld að unanfömu, frost á hverri
nóttu og víða hefir snjóað niður
í bygðir, en fjöli öll orðin hvít að
ofan. — í dag (25. sept.) er veðr-
ið hlýrra en áður.
Bot^ivörpungarnir, sem þorsk-
veiðar stunda nú, afla vel. Frá
Akureyri er sagt í gær, í skeyti
til Morgunbl., að fyrir helgina
hafi aflast töluvert af síld á Siglu
firði. Einn vélarbátur fékk 150
tunnur á föstud. og laugard. og
öll skipin nokkum afla. kring um
50 tn. ihvert.
Copenhagen
Botnia kom frá Khöfn 20. þ.
m. (sept.) og fór aftur 23.. Með
henni fóru margir farþegar, þar
á meðal frú Kristín Jácobson og
ungfrú Helga dóttir hennar, og
verða þær í Khöfn næstk. vetur.
— Gullfoss kom að vestan 22. þ.
m. — Lagarfoss fer vestur í dag
(25.) — Francis Hyede kom frá
Englandi 22. þ. m.
Vér ábyrgj-
umst það að
vera algjörlega
hreint, og það
bezta tóbak í
heimí.
Ljúffengt og
endingar gott,
af því það er
búið til úr safa
miklu en mildu
tóbakslaufi.
MUNNTÓBAK
Innan skams er von á nýju
sönglagahefti eftir Sigfús Ein-
arsson tónskáld og verða þar í 12
sönglög, en fremst er þar lag við
kvæði Jónasar Hallgrímssonar:
“ísland farsældafrón”.
Dáin er hér í bænum kvöldið
22. þ. m. frú Helga Johnson, kona
ólafs Johnsons konsúls, en dóttir
P. Thorsteinssons kaupm., 34 ára
gömul. Hún ihafði lengi verið
veik af sykursýki. Gáfuð og góð
kona, segja kunnugir.
Vélbáturinn Björgvin, sem átti
að flytja vörur frá Eyrarbakka
til Rvíkur, slitnaði upp síðastlið-
inn mánudag og rak á land á Eyr-
arbakka. Brotnaði nokkuð.
Nýlega var sökt skipi, sem var
á leið hingað með kol til lands-
stjómarinnar frá Englandi.
GIGTVEIKI
læknuð af mannl, sem þjáðist
sjálfur.
Vorið 1893 þjáðist eg af vöðva-
bólgu og gigt. Eg kvaldist. Eg
kvaldist eins og einungis sá getur
skilið, er þjáðst hefir af slikum
sjúkdöm í meira en þrjú ár. — Eg
reyndi lyf eftir lyf og læknir eftir
læknir, en allur bati varS að eins
um stundarsakir. AS lokum íann
eg sjálfur meðal, sem dugði, og síð-
an hefir veikin aldrei gert vart við
sig. Eg hefi sfðan læknaS fjölda
manna, er þjáðst hafa af þessum
kvilla.
Eg þrái að láta alla, er lfða sökum
gigtar, verða aðnjótandi þessa iækn
isdóniB. þú sendir ekkert cent,
heldur aS eins nafn og heimilisfang
og sendum vér þá frían reynsiu-
skamt. — Pogar þú ert orðinn al-
heill af gigtinni, geturðu sent and-
virðið, sem er einn dollar; en hafðu
þaS hugfast, að vér viljum enga pen
inga, nema þú sért algerlega ánægS
ur. — Er þaS ekki sanngjarnt. Hvf
ættir þú aS þjást lengur, þegar
lækningin fæst fyrir ekki neitt?
Sláðu þvf ekki á frest. SkrifaÖu
undir eins.
Mark H. Jackson, No. 364 E. Cur-
ney Bldg., Syracuse, N. V.
Mr. Jacson er ábyggilegur. Of-
anritaður framburður er sannur.
-----
Sparið, kaupið Victory Bond!
ÚR BRÉFi
frá séra Haraldi Sigmar.
Seinni part sumars starfaði eg
nokkrar vikur fyrir hönd heima-
trúboðsnefndarinnar hjá Furu-
dalssöfnuði í Piney, Man., var
það sökum þess að söfnuðir mín-
ir höfðu gefið mér burtfararleyfi
til þess starfs. Geta má þess, að
viðtökur þar voru ágætar í alla
staði, og allir þar, sem eg um-
gekst, vinsamlegir í minn garð.
Átti eg því einkar gott (meðan
eg dvaldi þar). Auk þess að
flytja guðsþjónustur á sunnu-
dögum, var starfið aðallegafólg-
ið í því að ferðast um meðal fólks
ins, og svo að uppfræða átta ung-
menni, sem eg svo fermdi síðasta
sunnudaginn, sem eg dvaldi þar
í bygð. pað var sunnudaginn
22. september. Við guðsþjón-
ustu þá var mjög fjölment, og
má segja að flestir bygðarbúar
tækju höndum saman til að gera
þá athöfn sem hátíðlegasta fyrir
börain og fyrir alla yfirleitt. Með
bömunum las eg á hverjum degi
meðan eg dvaldi þar, og voru það
ánægjulegar stundir, meðfram
vegna þeSs að bömin voru ástund
unarsöm og tóku þátt í því, sem
fram fór með áhuga og alúð.
Ungmennin, sem þar vom
fermd sunnud. 22. sept. 1918,
voru þessi:
Guðrún Carlotta (ólafsdóttir)
ólafsson.
Guðríður (Jóhannsdóttir) Ste-
fánisson.
Helga GuSný (Bjömsdóttir)
Thorvaldson.
Málfríður Sigríður (Jakobs-
dóttir) Jackson.
Stephanía (Jóhannsdóttir)
Stephanson.
Albert (Bjömsson) Thorvald-
son.
Jón Gunnlaugur (Hreinsson)
Goodman.
i óskar Lárus (Lárusson) Free-
man.
pað hörmulega slys vildi til í
grend við Mozart á mánudaginn
21. október, að Bjarni Bachman,
11 ára gamall sonur þeirra Frið-
jóns sól. Bachman og ekkju hans
Salome Bachman, dó snögglega
af orsökum byssuskotfe. Dreng-
urinn var staddur með Jeikbróður
sínum við þreskivél, sem verið
var að færa af einum stað á ann-
an. Höfði hinn drengurinn þá
farið að handsama byssu, er hann
fann á vélinni, og flaug þá, hon-
um óafvitandi og óvart, skot af
byssunni og kom í höfuð Bjama
sál., sem var fyrir aftan vélina,
og dó hann samstundis.
Bjami sál. fæddist að Mozart,
Sask., 28. júní 1907, og var því
sem sagt rúmra 11 ára að aldri.
Hann var myndarlegur og góður
drengur. Og var hann móður
sinni hlýðinn, eftirlátur og hjálp-
samur, sem, eins og þegar er get-
ið, er ekkja og býr með bömum
sínum í bænum Mozart. petta
sviplega fráfall Bjama litla er
henni og bömum 'hennar, sem
eftir lifa, átakanlega sorglegt.
Hjartanleg meðlíðan og sam-
hygð fólks hér er með hinni
harmþrungnu ekkju og bömum
hennar.
Góður Guð blessi þau og huggi
þau í sorginni, og veri þeim ná-
lægur í reynslunni, og blessi þeim
og öðrum minningu hins unga,
látna drengs.
Mrs. Bachman biður að skila
hartanlegu þakklæti til hinna
mörgu, vandamanna, vina og
kunningja, sem sýndu henni með-
líðan, umhyggju og aðstoð á þess
ari sorgar og reynslu tíð. Hún
biður Guð að launa þeim öllum
þá aðstoð og það vinarþel.
SKYLDUR HVERS EINS
EINASTA B0RGARA
CANADA væntir þess að sér-
hver borgari, af hvaða þjóð-
flokki sem er, stuðli að því af alefli
að viðhalda forréttindum þeim, er
Canda hefir veitt honum, með því
að kaupa Victory Bonds.
Þess er vænst að sérhver borg-
ari hjálpi Canada í stríðinu á móti
Prússnesku ofbeldi, harðstjórnar-
einræði og herglæfravaldi.
Og auðveldasti vegurinn er sá að kaupa
Victory Bonds,
Victory Bonds veita peninganasem Canada
þarf á að halda til þess að sjá hernum fyrir
vopnum og vistum, og stuðla auk þess að at-
vinnu og velmegun yfirleitt í landinu.
Canada greiðir þeim, sem Victory Bonds
kaupa háa vöxtu og endurgreiðir höfuðstólinn í
gjalddaga.
KAUPID VICTORY BONDS
Issued by Canada’s Victory Loan Committree
in co-operation with the Minister of Finance
of the Dominion of Canada