Lögberg - 27.03.1919, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 27 MARZ 1919
»
Vélar í víngerðarhúsum, sem
voru meira en $250,000,000 virði
f vélaverksmið.jum og á véla-
verkstæðum hefir meira en
$100,000,000 af vélum verið eyði
lagt, og á jámbrautarverkstæð-
um $60,000,000 virði.
Auk i]?ess ofantalda eru allar
byggingamar, og takandi er það
með í reikninginn að allar vélar
eru nú þrefalt dýrari heldur en
að þær voru fyrir stríðið. svo
það er ðhætt að segja að til þess
að kaupa í skarðið fyrir þessar
vélar þarf $4,000,000,000.
Fyrir stríðið voru þrjár miljón
ir tonna af cementi búið til á
Fnakklandi á ári, en 1918 voru
það aðeins 400,000 tonn.
Skóglendur eyðilagðar.
Af völdum stríðsins hafa
Frakkar mist 1,500,000 ekmr af
skólandi og er það nálega 10%
af öllum við, sem þeir átlu not-
hæfan til sögunar eða til húsa-
byggingar 614% af eldivið. pann
ig hefir eyðilagst í stríðinu meira
en 2,000,000,000 fet af bygging-
aivið.
Fyrir stríðið unnu um 750,000
menn í FrakJdandi við bygginga
vinnu, 75,000 af þeim unnu á
svæði því, sem eyðilagt hefir
verið. Aiíar byggingar. Allar
byggingar sóm gjörðar voru á
Frakklandi á ári áður en stríðið
hófeit ér minna en 7% af húsa-
byggingum 'þeim, sem þyrfti að
gjöra á þessu stríðssvæði til þess
að byggja upp það sem þar hefir
verið eyðiiagt af húsum. Svo
þó hvergi annars staðar í ÖHu
landinu væri bygt eitt einasta
hás, og þó að 500,000 bygginga-
menn fengjust til vinnu á þessu
stríðssvæði, þá samt tæki það
meína en 20 ár að byggja upp
þau hús, sem þar hafa verið eyðí
lögð og skemd.
Frökkum telst svo til, að eigna
skaði sá, sem þeir hafa orðið
fyrir á stríðssvæðinu nemi 64,-
500,000,000 franka, eða $13,000,-
000,000.
T3 ritstjóra Voraldar.
I sSðasta blaði VoralÖar er stutt
grein með yfirskriftinni: “Ámi
, Sveinsson og Stephan G. Rit-
stjóara nefnan, S. Júlíus, kemst
þar þarmig að orði: “En það er
eitt Bem vér vildum spyrja Áma
Sveinsow að, í sambandi við stríð
ið og hersJkyldumálið, sem hon-
um . er övo heiilagt máL Er bú
. frétt fiönn, eða er hún login, að
hann Ihafí róið að . því ölhim ár-
um að koma sonum nágranna
sinna í stríðið, nauðugum ef þeir
vikhj ekki fara viljugir. En að
hann hafi svo.borið sig illa þégar
herskyldan kam nærri sjálfum
homun; neytt allr meðala til að
■ forða sírw eigin fóllki frá stríð-
. inu.r’ Auðvitað er hvert einasta
orð í þessari iHgimisíeg spum-
ingu argasta lygi. Og aúglýsi
ritstjþrhm ekki nafn þess sem
færði honum þessa frétt; álít eg
,áð Sann >sé sjálfur höfundurinn
að þessari lygafrétt. Sigurður
JúlíuiS þarf ekki að sJtetta sér inn
. í viðskifti okkar S. G- Stephan-
SKmar. Við höfum verið vinir
hingað til og eg vona að það
yerði eins eftiríleiðís, Við höf-
um. haft t^lsverð bréfaviðskifti,
og heimsóít hver annan. Eg ferð
aðist líka með hpn um Argyle-
bygð M. tíl þess að kynjia hánn
bygðarbúum. Svo hefi eg haft
útsöhi ljóðmæla hans með hönd-
• uim; og gjört mitt bezta með að
útbreiða þau. Og eg man ekki
betur en að hann viðurkendi að
þau hefðu hvergi selst betur en
í Argyle, meðal fsiltendinga.—En
þrátt fyrír það, þðtt eg viljí vera
hontrm*hjá3p#egur á allan heiðar-
legan háfct, >get eg ekki gengið
■ afkiftailaus fram hjá, þegar hann
kastar saur á. minning hinna
fölhí hermanna, sem lögðu líf
sitt í hættu og dauðann fyrir
okfcur og föðuriandið.
vMér virðist Voröld vera það
auðvirðilegasta blað, sem nokfc-
. um tíma befir verið gtefið út á
ísJeauku; og aðaJ-mark hennar
sé að koma á sundmng meðal fs-
lendinga, einkum í sambandi við
vikublöðin Lögberg og Heims-
krin^hj. Svo erú nú þessir iU-
gjörnu og ómorkilegu bréfrit-
arar bJaðsins, sem eru svo óheið-
,..a*líegir að þeir þora ekki að
, skrifa nöfn sín undir eín eigin
.bréf. Eh haett er við að það
verði Voröld sem fyrst fellur,
því fæst fyrÍTtæki ritstjórans
hafa r*áð háum aldri,
Eg bið þig svo herra ritstjóri
að birta í bíáði þínu eftirfylgj-
andi.bcéf, aem eg skrifaði rit-
. utjóra Tribune. Tii þtess að aliir
,s«m. vilja. geti s$5 og sannfærst
um afgtöðu mína viðvíkjandi her
skykhi okkar bændanna á þeíjn
•.".tíma.;. ;v ..!r . ;1.
agree with the statement of Mr.
Philip in said article; and there-
for I vill try to draw his attten-
tion and other officials in the
City, who are thinking they are
aiding the farmers, in helping to
take their sons from tbem; and
filling the gap with “Lazy Id-
lers” who are unwilling to work
and do not know or understand
farming; and would hardly
be able, to handle horses, or the
íanm machintery. Therefore it
would be better, or best that all
the “idlers” who pass the medi-
cal examination, should join the
army; and send those who are
not strong, or in bealtihy condi-
tion, home to their relatives- I
sincerly hope that the govem-
ment will do its duty in favor of
the farmers; and alowe them
to have their own sons, to har-
west and thres their grain, and
send aiö the men who are not
suitable for farming to join the
army.
I am now nearly 67 years old,
and came to Manitoba in 1876.
Have always worked hard, and
tried to do my best for my
adoptted country — the father
and motherland of my children.
Now, I am not able to do any
hard work, and have geven the
farming, and atl the farming out-
fits óver to my son’s at home.
I thihk it very unjust to take
them, and other farmers son’s,
and keep the “idlens” at home
“to fil the gape.” Such care and
love for the “idlers” wil certain-
ly incrtease the number of
“idlers.” It seem® to me, that
taking farmers boy’s will ruin
the agricuftural industry of Can-
ada. Which is the foundation
and support of all ofcher indus-
trites. The boy’s are the only
help the farmers have, or are
able to get. Therefor it would
be far better to take the “idlers”
in the Cities, and tihe agents who
travel afoout, who are doing no
good for the people, nor helping
in the struggle. The salaries of
traweller must be levied on the
goods they sel; and in that way
moriey is drawn from the pockets
of tbe people, especialy from the
working people and farmers, who
in the end will íhave to pay the
wíhole bil. — Peopke wiM know
and understand, fchat if there
were not any farming, or agri-
rulture ifl the couirtry, other in-
dustries would not be able to ex-
ist 'here in Canada. Therefore all
the people should unite and help
the farmers, tö have their sons
exemted frorn joining the aitmy,
ás long as there is any possibili-
ty of continuing the agricultural
indústries.
Að endingu skal þess getið að
eg skrifaði bréf fyrir nágranna
minn To The Commanding Of-
ficer, Mr. Blair, At The Minto
Street Barracks, til að fá dreng-
inn 'hans lausan yfir sumartíman
eða fram yfir uþpskeru og þresk
ing. Sýnir það hve tilhæfulaus
og ilgjöm sú lýgi er: “Að eg
hafi róiv að því öllum árum að
koma sonum négranna minna í
stríðið, nauðugum, ef þeir vildu
ekki fara vilj ugir. Og enn frem-
ur sýnir það hve ..samvizkulaus-
ir og.ilgjamir hinir auðvirðilegu
lygarar eru.
Ámi Sveiris$on.
,fV k kteteP. Fármer’s sons o«
r. .. t)c> jfcbe Edttþr of Tbe Tribune.,
-. „<, í£r>—In Saturöay Tribune,
dafced Jfey llth apþears ,#n ár,-
tideí'uadtr theheading “Loafers
• ‘ ‘ 'lhvat •'híftp farminjf.’'
Á haftbotni.
ieið frá Ameríku, með gullið úr
námunum í Peru, fann að leiðinni
til Cadix hafði verið lokað af
völdum hins ensika og Hollenska
flota og fór þessvegna inn í fló-
ann við Vigo.” óvinimir veittu
þeim eftirför svo að hinn spaíiski
Aðnjirál ákvað að sökkva held-
ur flota sínum með ölu saman,
heldur en að láta hann lenda í
höndum óvinanna.
Skömmu eftir að kafarahj ábn
urinn” var fundinn upp, var
myndað hlutafélaig í París í því
augnamiði að reyna að ná upp úr
Vigoflóanum einhverju af hinum
miklu auðæfum, sem þar voru
geymd síðan að spánski flotinn
sökk þar; en þær tilraunir mis-
hepnuðust algerlega. Menn fundu
sikipskrokkana, en gullkiístumar
voru mölbrotnar, og innihald
þeirra eflaust á víð og dreifð um
hafsbotninn, hulið þéttgrónum
sjávarplöntum. Á sömuleið fóru
tilraunir með að ná upp úr flóan-
um við Abukir, skipum franska
aðmírálsins Brueys, sem Nelson
skaut í kaf árið 1798. — pessar
tilraunir eru þó bara leikur einn
í saman'burði við vsrksfni >að, 'jSrS
sem nú er fyrir hendi eftir hinn
milka heimsófriðj — Menn hugsa
ekki svo mikið um skipsfarmana
jafnvel þó sumir þeirra væru
eflaust verðmætir, munu þó skip
bandamanna aðalega hafa haft
innanborðs vaming, sem fljótt
skémdist á hafsbotni, eins og t.
d. sykur, kjöt, hveiti .ákotfæri
o. s- frv. En það eru skipin sjálf
og allur útbúnaður þeirra, sem
er mikils virði, því skipin geym-
ast lengi að miklu leyti óskemd,
sérsfcaklega þegar þau sökkva á
miklu dýpi, því þá er öldugang-
urinn foverfamdi. Aftur á móti
er meiri hætta að skip sem
sökkva nálægt landi liðist 1 sund-
ur af forimi og öldugangi. — pað
er vel hægt að fojarga sikipi sem
sokkið hefir nálægt landi eftir 6
til 8 mánaðar tíma, þó er að eins
hæigt að vinna að því um heitari
tíma ársins og jafnvel þó s-lík
skip væru til muna sfcemd, hefir
það þó oft þótt bórga sig að gera
við þau, "viðgerðin mundi varla
kost^i nálœgt því sem nýtt skip
kostar núna. Og f yrt að hægt er
að gera þetta við skip, sem sokk-
ið hafa á grunnvatni, væri þá
ekki hugsanlegt að það væri enn
þá arðvænlegra að seilast eftir
hinum, sem hafa verið vel geýmd
á meira dýpi, jafnvel þótt þau
hefðu legið þar fjölda ára. Auð-
vitað \*æri þáð meiri érfiðleikum
bundið, og kostnaðar meira, en
sökum þess hve aJt, sem að skipa
smíði lýtur, hefir hækkað óheyri
lega í verði, er vel líklegt að þess-
ar tilraunir myndu borga sig.
Hve miklu væri hægt að bjarga
rtf hinum einstöku skípum sem
sökkt hefir verið, er mikið undir
því komið á hvem hátt þau hafa
sokkið o. m. fl. — Undir öllum
kringumstæðum, hvert sem mað
ur ætlar heldur að reyna að ná
skipinu sjálfu eða að eins edn-
hverjum pörtum úr þvi, fær mað-
ur “kafara” til að fara niður á
hafebotninn til að rannsaika skip
ið, áður en byrjað er á björg-
unartilraunum. Hinir eldri kaf-
laabúningar voru þannig útbúnir
Manitobastjórnin og Alþýðumáladeildin
Greiiarkafli eftir starfsmani Alþýðumáladeildarinnar.
PB9II
■
AkuryrkJumáladeUd Manitobastjórn
arinnar er atS hefja hartSa baráttu
metS tllstyrk the Bovs and Gtrls Club
til Þess atS reyná aö uppræta eins mik
iS f GopherS, ein og framast vertSur
vi'SkomitS 6 ýessu vori. Fyrstu vikuna
I Maí 1917 nótSu skólaböm 1 Gophers'-
svætSum 160,000 grophers og- inn unnu
sér $3000 I vertSlaun.
Onnur atrennan sem hafin var 1918
og stóS yfir I fimim vikur hepnaSist
hvergi nærri eins vel, sökum óhag-
stætSs veöurs, nóöust þá I alt 196,000
og er þatS talinn aS vera hér um bil tí-
undi hluti af öllum þeim Gophers, er
höftSu vetrar bækistötS I Manitoba áriö
á'Öur.
Nú er álitiö aS Boys and Girls
Clúbbarnir muni geta unniS meira
I þessa átt á yfirstandandi vori, og
þess vegna hefir ákvetSitS veriB aö láta
næstu orrahrlSina standa yfir 1. aprll
til 24. maí. petta er gert metS tilliti
til þess. atS útrýma skatSemdarkviklnd-
um þessuim, átSur en þeir eignast af-
kvæmi (venjulega frá 6 til 8) er venju
legast á sér statSI ffrstu vikunni af
malmánutsi.
Manitoba akuryrkjudeildin býtSur
penlnga verölaun, sem fara eftir
fjölda kvikinda þessara, sem lögtS eru
að velli,
Skólabörnin skulu afhenda kennur-
eyöileggja skottin, en senda númerin
ti; akuryrkjumáladeildarinnar, er sfÖ-
art sendir verölaunin til skólakennar-
anna, og skulu þeir úthluta þvl síöan
á meöal barnanna, I réttum hlutrtjll-
um viö veiöina.
í viöbót viö þaö aö útrýma Goph-
ers á þenna hátt, er rúistvið aö þessi
atrenna muni leiöa I ljós ýýmsar upp-
lýsingar um lifnaöarháttu þessara
kyikinda. A slöastli'önum þremur ár-
íum hafa fengist all-jþýÖingarmikia(i'
upplýsingar um lirnaðarháttu goph-
eranna, sem áöur voru lítt þektir, og
stuðlar sú þekking mjög aö þvl, að
hjálpa til að útrýma þessum skaösemd
arkvikindum Ymislegt af þessum
upplýsingum heflr verið dregiö saman
í eina heild og geflð út I bækllngs-
formi, sem nefnist "Gophers og Sqirr-
els in Manitoba”, og hefir próf. V. W.
Jackson viö Manitoba Agricultural
College, samið bæklinginn. Penna
bækling\ (á ensku) geta allir dengið
sem vilja, með að rita tll Publications
Branch, Manitoba Department of Agrí
culture, Winnipeg.
]> essi bæklingur hefir einnig inni að
halda skrá yfir hinar ýmsu tegundir
af Goyhers og Sqirrels, sem lifa I Mani
toba, og eru þær þssar.
The Flickertrail Gopher (lang skæð
astur af öllum Gophers, og eigast flest
afkvæml).
The Striped Gophei'f
The Gray Gopher
The Gray Pocket Gopher, imjög al-
gengur.
The Chipmunks. \
The Re<l Squirrel.
The Flying Squirrel.
Jafnvel þutt nú akuryrkjumáladeild
in heiti piltum og stúlkum verðlaun-
um fyrir aö drepa Gophers, þá, þá ef-
ast hún þó ekki um að bæudur hafl
ennþá leiri áhuga á málinu, en stjóm-
ln. Uppskera dændanna er ávalt I
hættu, af völum þessara kvlklnda, og
margar þúsudir af Gophers þurfa mik
ið korn tll viðreisnar.
Aöur greindur bæklingur gefur ýms
ar nytsamar upplýsingar I sambandi
viö þaö, hvernig nota skal eitur til þess
aö drepa meö Gophers; hvort heldur
það er keypt tilbúið I lyfjabúöum eða
blandað í heimahúsum
Gerist áskrifendur að bezta íslenzka
blaðinu í Vesturheimi. LÖGBERG
• •;•-■■ ■
Sagan af heimsstríðinu ■
■
Eins og þeim er kunnugt, sem hafa lesið 'HeimiskriU'glu’ g
frá 13. þ. m., hefi eg til sölu þessa jniklu og fullkomnu sögu, §
sem gefin er út af stórblaðinu “London Times’ á Englandi. ■
Verkið er als 20 bindi oig 500 fols í hverju bindi. Yfir 10 p
þúsund ágætar myndir prýða verkið og skýra lesmálið. '
■
Allir sem hafa séð bókina dázt að ölum frágangi á ^
henni, enda er þar tæplega hægt nokkuð út á að setja- Sem (
flestir ís'iendingar aettu að eignast þessa merkilegu sögu. .
pað er svo óumræðilega nauðsynlegt að vita ‘hið sanna um
tovað gerðist á þessum veraldarinnar þýðingarmesta byltinga 1
tíma. Og haldbetri 'lestur vterður það, en margt af ruslinu P
og gjálfrinu, sem menn kaupa og lesa sér tit dægrastyttingar P
pessi saga er sem spegili þar sem maður sér hina ægileg- ■
uStu hildarleika, — þar sem maður sér framin toin örgustu ■
níðingsverk, — en jafnframt toin guðdómlegustu miskunar- ■
verk. ]?ar er prýðisvel sögð sagan atf aJJri þáttöku okkar eig- ■
in lands, Canada, i stríðinu, sem verður þessu landi og þjóð ■
til ævaramdi sóma, svo lengi sem.frjálsir menn eiga hér óðuJ. B
Eru þar margar myndir af okkar Canadisku toetjum, — sofa B
nú sumir þeirra vært í faðmi móðurjarðar á franskri grund B
en aðrir eru toeim komnir eða á leiðinni heim til ættingja og =
vina. #
pessi saga er seld með svo aðgengilegum borgnnarskil ■
máium, að það er fáum ofvaxið að eignast hana. Menzkir g
bændur, kaupið þetta ágæta ritverk til unaðs og fróðleiks B
fyrjir sjálfa yður, sonu yðar og dætur. Börn yðar og böm B
þéírra munu lesa þessa sögu með ánægju og eftirfcekt, töngu ^
eftir að þið eruð gengin til hinsfcu tovíldar. '
Til frekari upplýsinga viðvíkjandi verði og öðru þessu ■
viðkomandi vísa eg til auglýsingar frá mér i Heimsikringlu ■
frá 13. þ. m. ölum fyrirspuraum svarað tafarlaust. ■
M. PETERSON,
247 Horace St., Norwood, Man.
■
■
I
'■;a»iiiB«iMíK!M!!Bha«!ríKI
■ »-8
Íj|(ilK!!!B«W«llll«W««««««l«BllW:i«tl.!lliMIIIIIB .................... f
kennir botns, er þá hert á köðl-
unum aftur, meira vatni pump-
að úr bátunum og lyftist þá flak-
ið aftur, síðan haMið á stað, og
er þetta þannig endurtekið, þar
til komið er í höfn. pessi aðferð
er notuð við miðlungsstór skip,
og héfir oft hepnast vel. — pað
eru náittúrlega ótal aðrar aðferð-
ir notaðar. Stundum geta kaf-
aramk* gert við skipið á toafs-
botni þéttað fyrir Öll göt, og get-
ur þá björgunarskipið pumpað
úr því vatninu, og skipið lyftist
sjálft, — þessi aðferð er þó aðal-
lega notuð þar sem ekki er mjög
djúpt. En það er einmitt eftir-
tektarvert, að flest þau skip sem
sokkið toafa af völdum stríðsins,
toafa ekki sokkið á mjög mifclu
dýpi. — Hiri föstu spréngidufl
er að eins hægt að toafa þar sem
ekfci er dýpra en svo, að kafarar
gefca farið niður, þar af leiðandi
'iafa öl þau Skip sem rekist haf .
á slík dufl, sokkið á því dýpi.—
Rekdufl toafa grandað tiltölulega
fáum skipuim og kafbátarair
toafa venjulega ekki verið mjög
langt frá landi í “toerferðum”
sínum.
Og jafnvel þótt eitttovað af þess
um skipum liggi lengra úti á hafi
þar sem dýpra er, þá er engin á-
stæða til að toalda að mennirair
sem toafa fundið Upp aðferðir til
að grafa sig 3000 fet niður í jörð
ina, og hefja sig annað eins upp

CMHAMt
rmesr
TMCtfa*
Monday Nigtot and Week—Mats.
Wednesday and Saturday
Greatest Co-Star Organization
William
FAVERSHAM
Maxine
ELLIOTT
And a briliant Company in !•
“Lord and Lady Algy”
Sparkling Englisto Comedy by
R. C. Carton
Nígihts $2.50 to 50c.
Wed. and. Sat. Miats $2.00 to 35c
WEEK OF APRIL 7th.
Mtessrs Shubert present
The Musical Pláy of everlasting
Joys
“MAYTIME.”
i|
íí
I
I
Að sjóða við
'Rajfmagn,
* i
i er bezt og ódýrast. |{
}
Sparið 25% á kjötreikning
og
50% af eldivið. 4!
The City Llght &Powerí
54 King St. l!
að slöngur sem festar voru á j j skýin, og ferðast um þar, gefist
“tojálminn” tengdu þá við björg-. lipp við að ná í verðmæta fjár-
raiiarsikipið, og var svo lofti dælt j sjóði, serii ekki eru lengra í burtu
Nú þegar að stríðið er búið
verður manni á að spyrja hyort
ekki muni vera toægt áð ná aftur
neinu af ölhi toinu verðmæta isem
tapast heíir á meðan á stríðinu
stóð. . ..
Fyret detfcu? manni í toug öll
skipin sem sölct hefir verið. ,—
Væri ekki hægt að ná þeim upp
aftur? — það er ekki úip neinar
simá upphíaeðir að ræða, þyí að
árið Í914 sÖktu þýzkir kafbátar,
sfcipum sem námu 300,000 'smá-
],e&tá. Árið 19Í5 var skaðinn
1,570,000 smáiestir, 1916 um
2:730,000 smáiestir og árið 1917,
komst það upp í 8 miljónir. Síð-
astliðið ár (1918) voru það 4 mil
jónir smálestir. —- Vð þetta bæt
ist skip þau sem bandamenn
söktu og þau er rákust á sprengi
dufl, og ennfremur hinn mifcli
f jöldi sem strandaði, sökum þess
hve margir vitar Vöru eyðilagð-
ir meðan á stríðinU stóð. pað
er óhætt að segja, að sjkip þau
sem nú liggja á hafsbotni, séu
til samans um Í25—30 miljónir
smálesta, og ,á þessum tímum,
þegar að skipaeklani er svó til-
finnanleg, vaeri það þá efcki þess
yert, að húgsa alvarlega úm' það
hyort efcki væri möguJegt að
bjarga elnhverju af þeim úr
grejpum Ægis.
Hugsúnin um, að ekki væri til
rieiná að reyna að ná þyí aftur
sem foatfið toefði einu sinrii rænt,
er eins gömvl og sjómenskan;
en fyrst . í íok síðustu aldar, fðr
möíiflum áð detta í hug, að það
raynái ný áafliít másfce vera reyn-
aodi, og þyrjyðu framfcyæmdir
I þá &tt..; >að var érið 1702 að
I do íiot'- spaflMcur hensJtipaftoti á heiaj-
niður til þeirra í gegnum þessar
sJÖngur; — en nútíðar útbúnað-
ur er mifclu fullfcomnari, — fcaf-
arinn hefir t. d. loftgeymir fest-
an .við sig. — Hingað til hefir
ekfci veið álitið örðugt f yrir þá að
fara niður til að vinna á meira
en 200 feta dýpi. pað ér sjald-
gæft að Tagt sé í þann kostnað
að fá björgunarslkip með köfur-
um, og öllum útbúnaði, aðeins til
þess að reyna að ná upp einstöfc-
um pörtum úr skipum, venjuiega
er reynt að ná sfcipinu upp. í heilu
lagi, — reynt að láta það “fljóta
aftur.” ,í— •
Aðferðin sem notuð yrði, fcem-
ur að miklú leyti undir því, í
hvaða áetandi sikipið er, — dýpið
hversfconar botn er, 0. s. frv. —
í sumum tMellúm er toægt að ná
skipum upp mjög fljótt, sérstk-
lega kafbátum. Til þess eru sér-
stakar lyftivélar notaðar, og er
aðferðin afar eínföld. Keðjur
eru festar í þilfar bátsins, og
geta þá véiarnar lyft toonum, en
ekki er gert ráð fyrir að þessi að-
ferð sé notuð á meira en 120 feta
dýpi, og ekki við skip sem stæiri
eru en 800 smálestir- VenjuJega
eru aðrar aðferðir riotaðar eins
og t. d. fcafararnir fara niður að
stópinu; og bora eða saga með
loftiv (sem leitt,-er niður í slöng-
um) smá rennur undir skips-
sifcroikkimi, síðar eru kaðlar eða
jámfestar dregnar eftir þessum
reimum, og festar utan um sjálft
skipið. — Kaðlamir eru svo
dregnir upp og festir í fSatbotn-
aðað báta (Poritooiis) sem eru
háflfyltir með vat*i, og hert á
þeitn eins mikið oghægt er, síðan
er vatninu pumpað úr þessum
bátum, og hæfcka þeir þá svo á
sjónum að þeir lyfta upp stóps-
sfcrokkmim festur er .á mili
þeirra, sið^n. tenr sifc>fc til iands,
þangað grýnnir crvo áð flatóð
en 200 fet, -— jafnvel þótt það
sé á hafsbotni.
Auðvitað á sá dagur eftir að
upprenna þegar við getum ferð-
ast um á hafsbotni, ekki síður en
í loftinu og unnið þar, — því við
verðum að gera ráð fyrir að öUu
fleygji áfram, — og verður það
merkisdagur, þegar að við finn-
um “Titanic” ög “Lucitaniu*.
ISLAND
Fossanefndiri hefir nú klofnað
að sögn út af mismunandi sfcoð-
unum á eignaiTétti yfir rennandi
Ftni. Er sagrt að meirihl- G. B.,
V- og B. J., ásamt Einari Arn-
órssyni, haldi fram eignarrétti
þjóðféflagsins, en minnihlutinn,
G. E. og Sv. Ol., séu á móti þeirri
kenningu. Minnihlutinn hefir
nú fengið Héðinn Valdimarsson
landsverzJumr - skrifstofustjóra
sér til aðstoðar,
. Hingað kom með “Sterling-’ í
fypra dag sænskur maður, Un-
nerus, frá Stökfchólmi, fcafteinn
í sjóher Svía, í þeim erinduin að
koma á beinum saimgöngum og
viðskiftum mili fislands og Sví-
þjóðar, og hugsar hann sér, að
komið verði á fdt verzlunarféflagi
með sænsku og islenzku.fé, sem
beitist fyrir þessu.
Dáinn er 14. febr. á Saurb*
í Eyjafirði séra Jakob Bjömsson
82 ára gamall.
póroddstaðapiestakall í Suður
pingeyjarsýslu er auglýst lauét'.
— Heimatekjur: i. Eftirgjald
poroddstaðar kr. 150 00, 2. Prest
mata kr. 144.80. SamtaVs kf.
294.80. Erf iðleikauppbót kr.
200.00. Veitist' ftá fardögmm
1919. Umsófcnarfteestúr ’t’il 31;
marz.-}$. á.
Stjórarráðið augiýsir 10. þ. m.
að frá 1. maí næstk. sé innfhitn-
jngur og sala á sykri frjáls hér á
laridi.
Gjöf Jóns Sigurðssonar Af
henni hefir Jón Aðils dolent feng
ið 700 kr. verðlaun fyrir ritgerð
um verzlunarsögu íslands, Guð-
brandur Jónsson 500 kr. fyrir
ritgerð um íslenzkar miðaldar-
kirkjur og Magnús Jónsson do-
cent 300 kr. fyrir ritgerð um siða
skiftin.
Söngflofckur er nýlega mynd-
aður hér í bænuxn, undir stjóm
Sigfúsar Einarssonar, og ætlar
að fara til Danmerkur og Noregs
næstk. sumar og syngja þar til
og frá. Með flókknum verður í
förinni Pétur Jónsson söngvari.
Æfingar eru nýbyrjaðar, en
flobkurinn gat tovorki fengið rúm
til þeirra í Háskólanum né Menta
skólanum, og varð þá C. Olsen
stórkaupmaður til þess, að ljá
honum skrifstofu sína til æf-
inganna.
Klukkunni á að flýta um eina
kluikkustund 19. febr.
Talað er um í Danmörk, að kol
séu fundin í suðúrhluta Græn-
lands, sem jafnastsá við ensk kol
pakkarávarp.
íslendingar í Selkink mættu
halda að við hjónin hetfðufn met-
ið lítið sóma þann og velviJd, sem
okkur var sýridur gulbrúðkaups
daginn ofckar >• 5. nóv. s.l. En
svo er ektó. Við getum fullviss-
að affla hlutaðeigendur um það,
að við minnumist með gleði og
þafcfclæti er prestur og forseti
safnaðarins ásamt nofckrum öðr-
um kærum vinum Iheimisóttu ofck
ur kvöJd þess dags og afhentu
okkur stóra gjöf í riafni íslend-
inga í Sedtóxfk. Var öfckur skýrt
frá þvi, að ætlunin hefði efcki
verið sú að svona fáir væru með
ofcfcur þetta kvöM; því áformað
hefði verið að haMa ofckur sam-
sæti í samfcomuhúsi saf naðarms;
en >að hetfði farist fyra* :vegria
spönsku veikinnar og samkomu-
ba/nnsins, sem af henni leiddi.
samt væri tfyririhugað »3 hafa
tknbur, fjalviður af öllum i
Pljrjar Yorubirgðir tegu«dumt geirettur og aU- |
konar aðrir strikaðtr tiglar, hurðir og gluggar.
Komið og tjáið vörur vorar. Vér erumætið glaðir
að sýna þó ekkert aé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
. --- 1 — — Llwlttd ...... •
HENftY AVE. EAST
wimnpEG
FURS!
FURS!
FURS!
Sendið oss fetrax skinnavöru yðar, hæzta verð greitt og
flokkun sanngjörn. Enginn dráttur neinstaðar.
Félag vort er skrásett og viðurkent af The United Statee
War Trade Board, and al of the CoHeotors of Customa under
licence P. B. F. 30, og þér getið sent skinnavöruna beínt til
vor, með hvaða flutningslest sein y-ður þófcnast, ef á sending-
unni stendur “Furs of Canadian Origin,” þá fer aR í gegn
fyrirstöðulaust.
Sanngjörn Hokkua
Viðskifta aðferð vor er því til fyrirstöðu að vér sendum
út verðskrá, en þér getið reitt yður á, að vér fiokkum
vöruna rétít, og greiðum yður að minsta kosti frá fhnm ti»
tufctugu og fimm centum hærra af hverjum dollar, en flest
önnur félög, sem auglýsa, með því að vér Josum yður við
milJimennina og hagnað þeirra, en skiftum beint við yður
sjálfa.
St Louís Fur Exchange
7th & CHESTNUT, ST. LOUIS, MO U. S. A.
komið í lag aftur; En söfcummikia náð í Jesú natfni að launa
yesáMar hjá ökkur, er nokfcru ykkur ^ bkssa> fyi^. m m
séinna kom upp, gat .það ei orðið
Af því við nú géfcum ekki sjálf
náð með þafcfclæti vort til hinna
mörgu kseru vina ofckar í Sel-
fcirk, er sendu ofcfcur gjafir það
fcvoíð og líka nofckni seinna, og
samfögnuðu ökfcur út af þeirri
;náð guðs við okkur að láta ofckur
fá að litfa þennan dag, þé biðjum
við Lögb. að flytja það. Biðjum
samsæti seinna þegar ait- væri 1 guð, sem auðsýnt htetfir oss svo

te ’-jt >*;•
þið gerðuð okfcurtil svo mifcifflar
gleði, ens og fjT-ir það, sem þið
aetíuðuð að gera, en ástæðumar
bönnuðu. Og tfram að síðasta
kvöldinu, sem nú náJgast óðum,
verður ofcfcur ánsegja að því að
fá að sjá vini ofckar hjá okkur.
ófaufur G. Nordal.
- Margrét Nordal.
/