Lögberg - 01.05.1919, Side 2

2
LÖGBERG, FLMTUDAGINN 1. MAÍ 1919
Kína.
4. marz, síðastl., hélt senöi-
nefnd Kína á friðar>inginu í Par-
ís, fréttariturum hinna ýmsu
>jóða, sem >ar voru samankomn
ir, samsæti. Við >að tækifæri,
var eftirfarandi ritgjörð um á-
stand og kröfur Kína, sem hafði
verið undirbúin fyrir >að sér-
staka tækifæri, lesin. Hún hljóð-
ar svo:
I. Kína spursmálin. *
pað eru ýms verkefni sem
liggja fyrir þessu friðarþingi, ef
að hinum ýmsu spursmálum
þjóðanna á að verða ráðið til
lykta, á þann hátt að þau verði
til þess að taka fyrir, eða að min
sta kosti draga úr því að stríð
eigi sér stað í framtíðinni. Ekkí
hið þýðingarmnsta í þessu sam-
bandi eru hin svokölluðu aust-
urlanda-spursmál, eða nákvæm-
ara fram tekið, Kínversku málin
pegar að öllum smáatriðum er
slept, þá eigum vér við, þegar
um kínverslai málin er að ræða,
trygt með sérstökum samning-
um við Japan af Bretum, Frökk-
um, Rússum og Bandaríkjunum.
Að þeSsar þjóðir hafa þurft
að bindast samtökum, til þess að
vemda sjálfstæði og eining Kína
kemur til af því, að Kínverjar
hafa ekki verið megnugir að
vemda sjálfstæði sitt, á meðan
að þjóðin var í millibils ástandi
sínu; á milli hinnar 5000 ára
gömlu menningar sinnar og hinn
ar nýju vestrænu menningar,
og hinna breyttu kringumstæða,
sem hún flytur.
arinnar berst með útiendum sið-
um. í sambandi við þetta, og í
beinu sambandi við yfirgang
þann, sem áður er nefndur, em
sérréttindi þau, sem pjóðverjar
tóku sér í Shantung árið 1898,
sem uppbót fyrir það, að tveir
þýzkir trúboðar vom myrtir þar
í fylkinu. Aðferð þeirra er rétt
sett fram í sambandi við leigu á
landspildu í Kiaechoæ-fylkinu,
og í sambandi við Shantung-
jámbrautina, sem kölluð er
Tsingtao-Kína-jámbrautin, og í
Kína og Japan, og í sambandi
við það sem fullgert kann að
vera af þeim, leyfir Bandaríkja-
stjómin sér virðulegast að til-
kynna stjórn Kínaveldis, að hún
getur ekki viðurkent neina samn
inga á milli þessara tveggja
þjóða, sem kemur í bága við rétt
Bandaríkjanna eða þegna Banda
ríkjanna, notkun þeirra á verzl-
unarrétti við Kína, eins og hann
er settur fram í þar að lútandi
samningi á milli Kína og Banda-
ríkjanna, eða sem brýtur í bág
sambandi við náma- og önnur j við heildarsamband hins Kín-
II.
Tilveruskilyrði Kína sem þjóðar.
pað er í augum uppi að til þess
geta haldið sjálfstæði sínu sem
þjóð, þá verður Kína að venja
sig að siðum, sem utanaðkom-
andi áhrif bera með sér, og
kringumstæðum þeim sem við-
skifti við aðrar þjóðir skapa.
petta höfum vér verið að
reyna að gjöra, óg ef til vill hefði
okkur tekist betur en i*aun hefir
a orðið, ef land vort hefði verið
fátækt, líkt og Japan, ekki haft
að geyma neitt það, sem æst
gæti ágimd útlendra þjóða. En
Kína er auðugt land, með íbúa
fleiri heldur en öl 1 Evrópa, og
landrými meira og auðugrd að
náttúru auðlegð, heldur en öll
Evrópa til samans.. Auðugt að
því er gerir eitt ríki voldugt á
friðartímum en fátækt á ófriðar
tímum, sökum röskunar á jafn-
vægi við það að breyta 5000 ára
menning í nútíðar form.
Kína 'hefir verið og er enn
vamarlaust fyrir þeim stórveld-
um sem vilja sýna mikilleik sinn
í að auka lendur sínar og neyða
þjóðina til þess að veita sér sér-
réttindi, í hennar víðáttumiklu
lendum, eins og átt hefir sér stað
í Shantung, Manchuria, Mon-
golia, Tukíeu og víðar í hinum
námuauðugu héruðum í Yangtze
dalnum.
III.
réttindi þar í fylkinu.
Kiaochoæ er landsvæðið sem
liggur umhverfis Kiaoshaw-
fjörðinn í norð-austur frá fehan-
tung ströndinni. Verðmætasti
hlutinn af því fylki, er Tisntao-
höfnin, sem pjóðverjar höfðu
bygt upp og víggirt og gert að
endastöð brautarinnar sem ligg-
jverska lýðveldis, né heldur við
beirra innbyrgðis stjómarfyrir-
komulag eða alþjóða samband
það, sem nú á sér stað við Kína,
og nefnt er “Frjáls viðskifti”.
Samhljóða tilkynningu höfum
vér sent stjóminnni í Japan.”
Ennfremur varð þessi samn-
ingur til þess, að vekja megna
óánægju á Bretlandi. Eitt af
ur yfir Shantung-fylkið og svo í
landi því, sem liggur út frá stórblöðunum þar
höfninni, en þann part hafa Jap- þennan samning á
að því, þá væri nauðsynlegt fyr-
ir Japana að tryggja sér stuðn-
ing sambandsmanna í sambandi
við þær kröfur sínar til rétt-
inda þeirrra, er pjóðverjar höfðu
í Shantung, og til eyjanna í
Kyrrahafinu, sem liggja í norð-
ur frá miðjarðarlínunni, og sem
vér nú höldum. Motono (svo
hét utanríkisráðherra Japana)
sagði að stjómin í Japan vildi
gjaman fá loforð stjómarinnar
í Rússlandi í sambandi við þess-
ar kröfur sínar þegar til kæmi.”
VI
Styrkurinn sem Kína veitti
Sambandsmönnum.
Vér getum ekki lokið máli
voru svo, né heldur væri það rétt
að minnast ekki á vinnumennina
Kínversku, sem unnu fyrir sam-
bandsmenn á norður- Frakk-
landi. peir vom 130.678 talsins
og margir þeirra meiddust og
minnist á létu líf sitt í þarfir mannréttinda
þessa leið:
anar lagt undir sig, síðan að þeir j “Ef að slíkt nær fram að ganga,
fengu yfirráð í Kiaochow, og
gert útlæga þaðan alla nema Jap
ana.
Shantung-brautin liggur í gegn
um auðugustu héruð fylkis þess,
og er samtengingarhlekkur á
milli höfuðst. þess, Kinan eða
Tsinau og hafnarstaðarins Tsing
tao. Járbraut þessi í höndum
fjandmanna vorra á stríðstím-
um, gæfi þeim ekki einasta að-
gang að öllu Shantung-fylkinu,
heidur og hinu mikla Chiihli-
fylki, þar sem að Peking stendur
pað sem nú hefir verið hent á
í sambandi við Kiaochow-fylkið,
og Shantung-járnbrautina, ger-
ir Ijósara fyrir mönnum hættu
þá, sem stafað getur af því, að
krafa Japana um að fá skilyrðis-
laus þau réttindi sem Pjóðverjar
áttu og höfðu á leigu í Kiaochaw
ásamt járnbrutinni og öðrum
réttindum þeirra í Shantung-
fylkinu. Hættan af þessu verður
enn ljósari, þegar menn vita, að
í Shantung-fylki eru fleiri íbúar
heldur en á öilu Englandi, og að
það er hinn forni heimilisstaður
Confuciusar, og þessvegna tengt
við hans hjartfólgnustu endur-
minningar fólks vors og sögu, og
að það er vagga hinnar Kínver-
sku menningar.
IV.
Kröfur Jpana á hendur Kína
voru 21 talsins.
Kröfur Japana í sambandi
við Shahtung, eru þó eins og
hverfandi í sambandi við kröfur
þær, sem þeir gerðu án orsaka
og sem ganga langt fram úr
því sem Kína hafði nokkru sinni
áður þekt í viðskiftum sínum
við aðrar þjóðir. Kröfur þessar,
sem forseta vorum voru afhent-
ar af sendiherra Japana 18. jan.
1915, og sem oss var boðið að
halda leyndum. pað er nú á vit-
orði utanríkisdeildar margra
þjóða, að eftirrit af þessum um-
ræddu kröfum, sem þeim var
sent, var ekki aðeins ónákvæmt,
heldur var þar dreginn undan sá
kaflinn, sem mest þjakaði kosti
vorum; jafnvel svo langt gengið
Samningur
Samnnigur
þá verður Kína hvorki meira né
minna en Japönsk hjáleiga. pað
mundi stofna í hættu eignum
Breta í Kína, og gera að engu
Anglo-Jápanska samninginn um
eining Kínaveldis, og aðgang all-
ra þjóða til frjálsrar verzlunar
við Kína”.
V.
Hvernig að Kína var varnað að
taka þátt í stríðinu 1914 og 1915
pað sem að blöðin hafa sagt
og eru að segja í sambandi við
þátttöku Kína í stríðinu, er
mjög villandi. Oss virðist þörf,
að taka þ^ð hér fram, að í ágúst
1914 tilkynti Kína sambands-
þjóðunum, að þeim væri ofraun
að segja pjóðverjum stríð á hend
ur, og senda her til þess að taka
þátt í Anglo-Japan leiðangrinum
á móti pjóðverjum í Tsingtao.
pegar að við fengum að vita frá
sambandsmönnum, að það væri'
á móti skapi vissra þjóða og
gæti leitt til sundurlyndis, létum
við okkur lynda að sitja hjá.
Aftur í nóvemtber 1915, eins
og nú er víst líka flestum orðið
ljóst, var Stjórnin í Kína albúin
cil þess að fara í stríðið með sam
bansmönnum, en þá tóku Japan-
ar þvert fyrir það. En í febrúar
1917, sendi Kína sterka aðvörun
til pjóðverja, sleit sambandinu
við þá 14. marz 1917 og sagði
þeim og Austurríkismönnum
stríð á hendur 14. ágúst 1917.
f þessu sambandi er rétt að
benda hér á part út skeyti, sem
sendiherra Rússa í Tokio, M.
Krupensky, sendi til stjómar-
innar í Rússlandi 8. feb. 1918,
og frelsis.
Auk þessara manna í Frakk-
landi, voru margir af vorum
mönnum til hjálpar Bretum í
Mesopotomiu og Austur-Afríku
og mörg brezk skip voru mönn-
uð kínverskum sjómönnum, og
er alment viðurkent, að þeir hafi
reynst betur en aðrir innfluttir
verkamenn. Auk þess að af-
henda sambandsmönnum níu
gufuskip sem vér áttum, sem
vér þuftum þó svo mjög við sjálf
ir. pá buðum við 100.000 her-
menn til þess að berjast á víg-
stöðvunum með sambandsmönn-
um og var það boð þegið af aðal-
hemefndinni í París og stjóm-
in á Frakklandi fól sendiherra
sínum í Washington, að fara
þess á leit við stjóm Bandaríkj-
anna, að annast um flutning á
liði því, en sökum skipaskorts
varð aldrei úr þvi.
VIL
Alþjóðasambandið.
Að síðustu viljum vér láta
í ljósi, að Kínverjar álíta hug-
myndina um alþjóðasambandið,
göfuga og bráðnauðsynlega.
Slíkt fyrirkomulag ber á sér
stimpil þess æðsta sem menn-
irnir nú fá hugsað, og það hrein-
asta sem hjata þeirra geymir,
og sagan mun helga sér það, ekki
aðeins sem það mesta sem nútíð-
in hefir framleitt, heldur og það
sem nokkumtíma hefir verið til
í þessa átt.
Og fyrir oss sem komum frá
Asíu, þýðir það sjálfstæða til-
veru þjóðar með andlegt líf,
mörg þúsund ára gamalt. pjóð
vor var til, löngu áður en Evropa
það hljóðar svo: “Eg læt aldreiireis UPP ur rústum hins foma
hjá líða að benda utanríkisráð-
herra Japana á, að það væri
beinn hagur fyrir Japana sjálfa,
að Kínverjar gengu í stríðið. í
síðustu viku átti eg tal við hann
um þetta, og nú í dag benti eg
i honum á, að aldrei hefði það leg-
ið opnara fyrir, eða átt betur við
en einmitt nú, sökum ákvörðun-
Hvernig farið helir í Kiaochow.1 sem 1 honum félst-
v,.' r'.f • ' sem 1 honum félst-
... aö er ha 1,103r... au‘slim a sem innbindur alt þetta. varð ar þeirrar, sem Bandaríkin hefðu
Kinverska spursmahnu mnibind K,ína að undirskrifa 25. maí 1915
ur i ser, að losa Kma við þessar eða eiga >að á hættu> að mæta
byrgðar og kosti þa sem Kinar japönum j stríði að öðrum kosti.
hafa verið settir i, a hasmuna- pann n. maí 1915> sendu
.skyru af þessum yfirgangs-somu Bandaríkin svohljóðandi skeyti
þioðum, sem kosti þioðarmnar ,... . ..... ...
vilja þjaka, og sem auðvitað tl] &nversku og Japonsku stjom
koma í bága við frjálsa viðleitni anna: 1 sambandi við samninga
þjóðarinnar, til þess að tileinka þá sem nú eru og hafa að undan
tekið, og eftirdæmi því, sem þau
hefðu gefið öllum hlutlausum
þióðum.
Ráðherrann benti aftur á
móti á, að sökum almennings-
álitsins í Japan í sambandi við
væntanlegt friðarþing, ef að Kín
Rómaveldis. Á meðal vor, voru
kend trúarbrögð, sem í sér fela
fagrar kenningar, þegar Evropu
þjóðflokkamir færðu hinum ó-
þektu guðum fórnir sínar og hjá
oss döfnuðu listir, bókmentir og
siðfágun, löngu áður en París
varð til.
Vér Ihöfum þekt menningu,,
ekki ail litl^, og það er ekki ó-
mögulegt að mikið af því sem
vér höfum mist, vinnist nú til
baka undir vernd alþjóðasam-
bandsins, þar sem vér verðum
frjálsii’ að lifa voru eigin lífi ó-
hindraðir af þjóðum þeim, sem
Andlegt líf Íslands
á 19. öld.
(Brot úr fyrirlestrum G.Hjaltas
III.
Bjarni Thorarensen.
Hann er trúarsterk, trúarsæl
og mannúðleg skáldhetja. öfl-
ugasta og djúpsæjasta skáld
vort á 19. öld. Kann ekki að
hræðast og er skálda vorra
djarfastur við dauðann. Hressir
því og stælir í oss kjarkinn öll-
um skáldum vorum fremur.
Ljóð hans eru hrífandi og hugg-
andi, styrkjandi og mentandi.
Edda og Egill, speki og spá-
menska mætast í anda hans.
Hann er andleg brú á milli
Magnúsar og séra Jóns lærða
annarsvegar og Fjölnismanna
og Helga biskups hins vegar.
Hann hreif mig mest á 17. og
23. ári mínu og skygði á Magnús
fyrir mér um tíma;
Ekki hefir mér fundist alþýða
þykja neitt vænt um Bjama,
nema þá helst ættjarðarkvæði
hans- Hann virðist vera of stór-
feldur og háfleygur fyrir al-
þýðu; er heldur ekki eins lipur
og fágaður eins og Jónas. En
margan gáfumann hefir Bjami
hrifið og í gegn um þá hygg eg
að áhrif hans hafi talsvert náð
til almennings.
. IV.
Helgi biskup.
Hann er einna fyrsti talsmað-
ur spaklegrar kirkjutrúar hér á
landi á 19. öld, og með vorum
beztu ræðumönnum. Hann fylg-
ir vei með tímanum og er j afn
vel á undan mörgum embættis-
bræðrum sínum erlendis.
Eitt af því sem einkennir
kenning hans er félagslyndi og
meðhald hóglegra glaðværða,
enda var hann góður félagsmað-
ur og víst fremur gleðimaður.
Annað einkennilegt í kenning-
um hans er vissa um fullsælu
góðra heiðingja eftir dauðann og
virðing fyrir öðrum trúarbrögð-
um.
petta alt mátti heita veruleg
r.ýmæli á hans dögum, því flest-
ir rétttrúnaðarmenn þá, töldu
þá illa farna, sem ekki voru
kristnir, og eins gerðu þeir
harla lítið úr heimsgleðinni í
orði, þótt þeim þætti vænt um
hana á borði.
Merkur prestur, dáinn fyrir
mörgum árum, sagði mér að
Helgi biskup hefði skrifað
prestum ágæt “hirðisleg” bréf.
Og er því líklegt, að hánn hafi
haft talsverð áhrif á presta-
stéttina; eins á söfnuðina með-
an hann var prestur. En postilla
hans kom of seint út, og áhrif
hennar hafa því ekki orðið svo
mikil.
Copenhagen
Vér ábyrgj-
umst það að
vera algjörlega
hreint, og það
bezta tóbak í
heimí.
Ljúffengt og
endingar gott,
af því það er
búið til úr safa
miklu en mildu
tóbakslaufi.
MUNNTOBAK
Athugið þetta vel!
Veitið því at’hygii hvernig
kaupverð—og peningaverð—
þessana Sparimerkja hækkar
á mánuði hverjum, þangað til
síðasta janúar 1924, þegar
Canadastjórnin greiðir $5.00
fyrir hvert W—S.S.
álZE OF-
w-s
s
ÉHMMMnmmmm
Æfiminning.
sér, og þroska, það sem til þjóð- förnu verið að gerast á milliverjum yrði veittur aðgangur
.fr. - ;■■■■.............-
m > roN’s
Spring a nd Summer
•Wl

IS BEINC DISTRIBUTED
IF YOU HAVE NOT RECEIVED
A COPY, SEND FORONE NOW
T. EATON C9.™
WINNIPEG CANADA

V.
* Bjöm Gunnlaugsson.
Með honum kemur í ljós
mesta bjartsýnin hér á landi,
og er hann því alVeg sérstæður í
iífsskoðunum sínum. Koma þær
bezt í ljós í aðalriti hans Njólu,
sem er spakleg túarhugleiðing
í ljóðum með stjamfræðislegri
byrjun. Eru, ljóð þessi öflug
og innileg, en þó fremur stirt
kveðin isumstaðar. Aftan við
þau eru ágætar og ljósar skýr-
ingar, svo bókin er alþýðleg og
og hefir náð mikilli vinsæid, því
hún hefir verið prentuð þrisvar
byggia veldi sitt og vald á mætti a ^0 70 árum.
sverðsins Hún boðar framför fulb
komnun allra annars heims,
neitar eilífri útskúfun, en gerir
þó ráð fyrir eilífri hegningu,
sem bæti manninn; trúir fast að
álmáttugur kærleikur bæti alla
og gjöri loks allra kjör bærileg
En Njóla gerir of lítið úr
frjálsræði mannsins og eins hinu
illa, kallar það ekki annað en
| “vöntun gæða”. Hætt er við að
ilskan í heiminum sé eitthvað
meira en “vöntun gæða”. Og
betur held eg Njólu hafi tekist
að minka trúna á vald djöfulis-
ins, en að efla trúna á vald guÓ-
dómiegs kærleika.
En trúin á almáttugan kær-
leika, er alveg ómissandi atriði.
Vantraustið á honum er, einkum
nú á dögum, langmesta trúar-
hættan. Sé á hann trúað, er of-
ur auðvelt að trúa öllu þessu yf-
irnáttúrlega, sem oss er kent um
Krist í trúarjátningunni.
Kvölin í heiminum, en ekki
kraftaverkin, er langmesta trú-
arraunin. En ahnáttug elska
sér um það, að kvöl þessi verði
öllum þeim, sem fyrir henni
verða til einhvers góðs.
Oftrú á valdi ilskunnar getur
ofurvel leitt til allra versta trú-
leysis, til algerðrar guðsafneit-
unar. Vari sig allir á þessu, og
þakki höfundi Njálu fyrir, að
hann styrkir oss í þeirri trú, að
alheimsstjómin sjálf verði þó
ekki í vandræðum með djöful-
inn!
Frh.
Spanish Fork, Utah.,
21. Apríl, 1919.
Kæri herra ritstjóri!
pað hefir dregist lengur en
vera átti að eg ritaði línur
þessar, sem eg bið yður svo vel
gjöra og taka í yðar heiðraða
bíað.
pann 6. þ.m., þóknaðist hinum
algóða himneska föður, að burt-
kalla miína heittelskuðu * konu,
Valgerði Níelsdóttir, Runólfson,
til sinnar eilífu dýrðar í ljóssins
og sælunnar heimkynni, eftir 2ja
khstunda og 45 mín/ veikindi.
Valgefður sál. Var fædd 1. júní
1847. Foreldrar hennar voru,
Níels pórarinsson og Sigríður
Guðmundsdóttir í Hólmahjá-
leigu í eystri Landeyjum í Rang
árvallasýsiu. Hún var ættuð úr
þeim parti sýslunnar, er kallast
Land; var ætt hennar frá Torfa
Jónssyni í Klofa á Landi. 8 ára
gömul misti hún móður sína, og
fór hún þá til vandalausra; 19
ára gömul fór hún til Vestmanna
eyja, og dvaldi þar til þess að
hún giftist sínum eftirlifandi
manni, Runólfi Runólfssyni- pau
hjón eignuðust 9 börn, 7 syni og
2 dætur; þar af eru fjögur farin
á undan móður sinni, til ijóssins
bústaða. Hin fimm sem á lífi eru
eru Loftur Albert, í Salt Lake,
City Andrew, Pétur, við Deseret
Lake í Castle Vally, Utha, Mar-
inus Liljenqwist, í Salt Lake, ó-
giftur. Eftirlifandi dóttir er Sig-
ríður Jóhanna, ekkja eftir Ketil
sál. Eyjólfsson, þess er skrifaði
bók um æðarvarp o. fl. Hin fram
liðna var ættmóðir 33 bama-
barna, og 2ja barna-bama-Parna
Af hinum fymefndu lifa 28.
Valgerður sál. var trúkona
mikil og hélt fast við sína bam-
dómstrú. Hún var og rausnar-
kona, trygg og vinföst, dygðug
og góð eiginkona og móðir, vildi
ekkert það gjöra er stríddi á
móti trúarsannfæringu hennar
og samvisku.
Hún var jarðsungin 8. þ. m.
frá Lúthersku kirkjunni, af Rev
J. C. Carlson, dansk-lútherskum
presti, er hélt stutta húskveðju
á heimili hinnar látnu. Aðal-lík-
ræðan var haldin í kirkjunni.
Blómstur voru mikil og fögur,
frá nábúum, vinum og vanda-
mönnum. pökk til allra þeirra,
og allra er aðstoðuðu við sjúk-
dóm hennar og hjálpuðu til við
jarðarförina. Hinn fljóti dauði
prsakaðist af meinlæti, er sprakk
nærri hjartanu.
Blessuð sé okkur minning
hennar-
íslandsblöðin “ísafold” og
“Lögretta” vinsamlega beðin að
upptaka dánarfregnina.
Ástvinir og börn hinnar liðnu.
Þakkarávarp.
Herra ritstjóri. — Leyfðu mér
rúm til að votta með línum þess-
um mitt alúðarfylsta hjartans
þakklæti, ekkjufrú Elinu John-
son, að 683 ’ Agnes St. í Winnd-
peg, fyrir þá miklu hjálp og
systurlegu umönnun, sem hún
befir veitt mér í húsi sínu um
síðastl. þriggja mánaða tíma.
Upphaf velgjörða Mrs. John-
son til mín byrjaði þegar eg
ásamt bónda mínum — nú látn-
um — og 10 börnum okkar kom-
um hingað vestur frá fsiandi ár-
ið 1903. Bömin voru þá flest
ung, en efni lítil þeim til fram-
færslu. pá tóku þau hjón Mrs.
Johnson og maður hennar
Stefán Johnson, klæðsali — nú
látinn — Stefaníu dóttur okkar,
þá 7 ára gamla, til fósturs, þótt
við værum þeim með öllu óskyld
og ókunn, og hefir dóttir mín
síðan talist til þeirrar f jölskyldu-
Og nú, þegar elsti sonur minn,
sem var aðalaðstoð mín og yngri
systkina hans, var á síðasta ári
kvaddur til herþjónustu, misti
eg syo heilsu að eg lagðist rúm-
föst. Taugakerfið alt varð svo
lamað að eg fékk ekki haft fóta-
ferð. Mrs. Johnson sendi þá
uppeldisdóttur sína, ungfrú.
Elínu Thorsteinson heim til mín
til Riverton til þess að flytja
mig þaðan' til Winnipeg, og hefir
síðan haldið mig í húsi sínu und-
ir læknisumsjá Dr. B. J. Brand-
son. Á þessu tímabili hefir Mrs.
Johnson ekki að eins veitt mér
alla þá alúð og umönnun, sem
frekast varð á kosið, heldur
einnig annast algjörlega á sinn
kostnað læknishjálp og meðala-
kaup.
Árangurinn af þessari miklu
mannúðar velgerð er sú heilsu-
bót, sem nú hefir gert mér heim-
ferð mögulega og veitir von um
fullan bata. Fyrir þetta bið eg
af hrærðu hjarta algóðan Guð
að launa Mrs. Johnson ríkulega,
og að annast hana með veldi síns
almættis um allar hennar ó-
gengnu ævistundir.
Riverton, 28. apríl 1919.
Jórunn Johnson.
Borgað til Iíetel.
J. K. Einarson, Hensel $10.00
J. J. Hornfjord, Framnes 50 00
Mrs. Ingibjörg Johnson og
John Johnson, Blaine,
Wásh, áheit ........... 10.00
Mr. og Mrsl Helgi Thor-
steinson, Point Roberts,
Wash. Áheit ........... 25.00
Mrs. E. H. Reykjalín, Sher- _
wood, N. D. Gjöf ........ 5.00
Með innilegu þakklæti.
J. Jóhannesson, féhirðir.
675 McDermot Ave., Winnipeg.