Lögberg - 18.12.1919, Qupperneq 5

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 18. DESEMBER, 1919
BU. 5
MIXTJ#
DSon'S ^
COMPaNV
Lang frœgasta
TÓBAK í CANADA
á höföi mér?
Qettu rétt,
og gættu að þér.”
“Þetta er frirtaks gáta,”
sagði Karl. ”0g eg gizka á,
að hárin á höfði þínu séu ein
miljón. — Er það rétt? Eða
er það rangt?”
“Nn er eg kominn í ljótan
bobba,” sagði risinn, “því að
satt að segja, þá veit eg ekki,
hvað hárin eru mörg á höfði
mér. “En ein miljón er svo
feikilega stór tala, að hugur
minn grípur hana ekki, vegna
þess, að eg er svo ósköp illa að
mér í stærðfræðinni. Eg vil
saant út af lffinu vita, hvort
svar þitt er rétt, eða
ekki rétt; því að það væri
ekki svo lítið í það varið,
ef eg hefði það upp úr þessum
gama&-leik, að vita, hvað hár-
in eru mörg á
“En hvort s
rétt e(ða r.; •
“,þa v
ir, að 'þú
leik; því
neina af
hcfi þó, ;
*vær áf !
na eg að
1 f Ít
oiOi minu.”
n svar miti er
’ sagði Karl,
þú Viðurkenn-
Eipað i þessum
að þú gazt ekki ráðið
mínuni gátum, en eg
»ð minsta kosti, háðið
_ánum alveg rétt.”
“Eg verð að játa það, að eg
hefi tapað,” sagði risinn.
“Æ, þá er líka sigurinn unn-
inn!” sögðu dvergarnir. “Og
mikið er það vit, sem drengn-
um er gefið!”
“Eg verð endilega að leita
uppi þann mann, sem getur
sagt inér með vis'su, hvort það
eru svona mörg hár á höfðinu
á mér, eins og'þú segir,” sagði
risinn og skotraði augunum til
Karls litla.
“Eg skal segja þér, hver
það er, sem borið getur um
það, hvort hárin á höfði þjnu
eru ein miljón eða ekki,” sagði
Karl.
“Þann mann vil eg sjá,”
sagði risinn. “Hver er hann?”
“Pað er hann Aðalráður
kóngsson,” sagði Karl. “Og
hann á heima fyrir handan
fjöliin þau sjö, og höfin
þau sjö, og býr í borginni
fögru með þeim turnunum
sjö, og ræður fyrir þeim lönd-
unum sjö. Hann mun verða
fús á að fræða þig um þetta.”
“Hafðu isæll sagt,” sagði
risinn með glöðu bragði. “Eg
fer strax á stað og létti ekki
ferðum, fyr en eg kem á fund
Aðalráðar kóngssonar. — Eg
ætla að biðja ýkkur fyrir tág-
ar-körfuna. Og fegimi vil eg
eiga ykkur að. — Verið sæl!”
Og risinn hengdi körfuna á
hús-burstina, stökk síðan út úr
gerðinu, hélt upp fjallshlíðina
og stikaði stórum.
“Æ, fari hann vel!” sögðu
dvergarnir; “og komi hann
aldrei aftur, nema með Aðal-
ráði kóngssyni.”
f þessu kom Mjallhvít út úr
liúsinu, hneigði sig fyrir Karli
litla og ‘þakkaði honum með
mörgum fögrum orðum fyrir
hjálpina. Og ekki heldur
gleymdu dvergarnir því, að
þakka honum innilega fyrir
það, að koma risanum í burtu.
Því næst báðu dvergarnir
Karl litla og fóstru hans að
dvelja þar hjá þeim um hríð.
En fóstran bað þá að misvirða
það ekki, þó þau gætu ekki þeg-
ið hið góða boð þeirra, því að
þau yrðu að komast heim aftur
hið allra bráðasta.
“Æ, þá má eg til að halda
ræðu, áður en þið furið,” sagði
stærsti dvergurinn og steig upp
á dálítinn stein, sem var skamt
frá framdvrum hússins. “Æ,
eg verð endilega að halda
ræðu! Hjartað er fult af þakk-
látsemi, og eg verð að svala
hjarta mínu með þvá að flytja
ræðu — verð að svala hjarta
mínu, af því það lgar og brenn-
ur af ákafri þakklætis-tilfinn-
ing! Eg verð að flytja rœðu—
þakklætis-ræðu — kærleikans-
ræðu, hjartans ræðu, eða
ávarp, til ungu hetjunn-
fir — ungu hetjunnar, sem
hefir frelsað okkur, sjö dverga
og eina kóngsdóttur, úr járn-
greipum risans — ungu hetj-
unnar, sem ef til vill er kóngs-
son í dulaiklæðum — kóngsson
af fjarlægu landi. Við þökkum
honum af hjarta, hvort sem
hann er kóngsson eða kotungs-
son, og vinir hans viljum við
ávalt vera. Og við, dvergamir
sjö, viljum nú í sameiningu
óska þess af heilum hug: að
hinn ungi vinur okkar verði
allra manna styrkastur allra
j manna hugprúðastur, allra
i marma vccnstur, allra manna
\bezt máli farmn. ailra
' vitrastur, ah
hin auðugasta af ágætis mönnum
á öldinni sem leið. Koma þeir fram
á öllum sviðum, hvort litið er tilj
bókmentanna, mentamálanna eða
þjóðmálanna. Enda segir það
eftir. Á þessu næstkomandi sumri
eru liðin 75 ár síðan Alþingi hið
nýja var sett. Og á þessum 75
árum hefur þjóðin, sem þá var engu
ráðandi, náð fullum og fornum
réttindum sínum og unnið sig upp
í tölu fullvalda ríkja. pó er menta-
mála-, verzlunar- og framfarasaga
hennar, á sviðum verklegra fram-
kvæmda, enn furðulegri.
pá var aðeins einn mentaskóli
til í landinu. Við þessa einu
stofnun hefur bæst á þessum tíma,
prestaskóli, lagaskóli, læknaskóli,
gagnfræðaskólar, kennaraskóli,
verzlunarskóli, kvennaskólar og
þrír ágætir búnaðarskólar og að
lokum háskóli, auk barnaskóla i
öllum helztu kauptúnum landsins.
pá voru sem næst engar póst-
göngur um landið, og ekkert pöst-
frímerki búið tii, ferðir mjög treg-
ár til útlanda og gengu oft margar
vikur í sjóferðina. Nú kemur ut-
anlands póstur viku'lega og póst-
ferðir tíðar um alt land. Milli-
landaferðir fljótar og hagstæðar,
svo/að nú ganga færri dagar en áð-
ur gengu vikur í ferð til Danmerk-
ur eða Englands. Og nú síðast,
og sem eigi er minst í varið, eiga
íslendingar sjálfir skipin, er fara
landa á milli.
pá var öll fiskiveiði landsmanna
stunduð af opnum bátum, er sóttu
fram á miðin undir líf og dauða.
Nam aflin þá ekki nema nokkrum
tugum þúsunda króna. Nú er
fiskiveiði nær öll sótt af þilskipum
gufu- og mótorskipum, og eykst
fiskiflotinn stórlega með ári hver-
ju. Nemur veiðin nú jafn mörgum
miljónum sem hún skifti áður tug-
um þúsunda.
pá voru samgöngur ’á landi
mjög örðugar og hvergi hlaðinn
vegarspotti. Nú eru komnir upp-
hlaðnir vegir um alt land, brúað-
ar all^r stórár í landinu og talsími
lagður um hverja sveit, svo að tal-
ast má við landshorna milli. Auk
þess er og ilagður sæsími til út-
landa, og nú er ísland lítið fjær
heimsmarkaði en útnes bresku eyj-
anna.
pá voru engar peningastofnanir
til í landinu. Nú eru bankar inn-
lendir með útibúum í hverjum
kaupstað landsins. x
pá var engin hafskipabryggja
við landið né hafnargarðar aðrir
en þeir, sem eyjar og útnes myiui-
uðu. Nú eru komnar ágætar
bryggjur við flesta kaupstaði, og
3. pórður Sveinbjörnsson há
yfirdómari, fæddur 4. sept. 1786.
Hann var varaforseti fyrsta Al-
þingis hins nýja 1845. Fyrst
sýslumaður íÁrnessýslu til 1834,
þá dómari í yfirréttinum og háyf-
irdómari 1836. Forseti annars
Alþimgis 1847. pórður er talinn
lærðastur maður í íslenzkum lög-
um á fyrri hluta 19. aldar. Hann
gaf út fyrstur manna Grágás og
Járnsíðu og þýddi á latinu. Hann
safnaði og gaf út “Skýringar yfir
fornyrði Lögbókar eftir Pál Vída-
lín,” hið ágætasta verk, og ritaði
æfisögu Páls, er prentuð er fram-
an við bókina. Hann var framfara-
maður um bjúskap. Stofnaði Bún-
aðarfélag Suðuramtsins, og hag-
sýnismaður hinn mesti. “Hann
var fastlyndur og þungur. Mót-
stöðumönnum hans þótti hann
launbeittur. Trygðatröll var hann
vinum og mikilmenni að flestu.”
Sonur hans er hið fræga, ást-
sæla tónskáld íslenzku þjóðarinn-
ar, prf. Sveinbjörn Sveinbjörnsson
er nú er alflluttur hingað vestur.
4. Gísli Konráðsson sagnfræð-
ingur, einn hinn mesti sagnfræð-
ingur er ísland hefir alið. Hann
er fæddur 18. júní 1787. Eftir
hann er ógrynni rita og fæst eitt
prentað. Um hann má með sanni
segja að verk Hans eru og verða
einar hinar helstu hfeimildir fyrir
sögu íslands fyrir síðari hluta 18.
og fyrri hluta 19. aldar. Eru eftir
hann um 100 sögur og sagnaþætt-
ir, og margar laigar, og 16 rímna-
flokkar, auk annara ljóðmæla og
útlegginga úr írllendum málum.
Hann andaðist 2 febrúar 1877, þá
níræður að aldri Sonur hans var
Konráð prófessor Gíslason og
dóttursonur hans Indriði Einars-
son leikritaskáld í Rvík.
5. Sigurður Eiríksson Breið-
fjörð. Hann er fæddur 4. marz
1798. Eitt hið nesta og áreiðan-
lega hið besta rimnaskáld íslend-
inga. Fjölda imrgar vísur hans
eru og verða í mhnúm hafðar, svo
lengi sem íslenzl tunga er töluð.
Hann lærði beylasiðn í Danmörku
og fór til Grænlands 1831 til að
kenna Grænleniingum hákarla-
og Konráði Gislasyni og Jóni Sig-
urðssyni. Gáfu þeir Oddgeir og
Jón út í sameiningu lagasafn
handa íslandi, er það stórt verk í
mörgum bindum. Næst Jóni Sig-
urðssyni er og Oddgeiri þakkað að
verzlunarfrelsið komst á 1854.
8. Séra Björn Halldórsson í
Laufási, prófastur Norður ping-
eyjarsýslu, einn hinn mesti höfð-
ingi norðanlands, og frumkvöðull
að ýmsum framförum í landbún-
aði. Hann var ágætt skáld. Eru
eftir hann 35 sálmar í sálmabók-
inni og auk þess mörg ágæt kvæði
í kvæðasafninu Snót og víðar. Séra
Björn var fæddur 14. nóv. 1823,
en vígðist að Laufási 1852, og var
þar síðan til dauðadags. Hann
var fulltrúi á þingvallafundinum
1851, Norður-pingeyinga. Hann
var og skipaður í “Sálmabókar-
nefndina” 1878 af Pétri biskupi,
voru þeir þrimenningar að frænd-
semi frá Halldóri biskup á Hólum.
Séra Björn andaðist 19 des. 1882
Synir hans voru pórhallur biskup
og Vilhjálmur á Rauðará.
9. Séra pórarinn Böðvarsson
prófastur í Görðum, hinn góð-
kui/ni útgefandi “Alþýðubókar-
innar” (1874). Hann er fæddur
3. maí 1825. Vígðist 1849. Var
prestur í Vatnafirði 1854 og pró-
fastur í N.-lsafjarðarprófasts-
dæmi 1865. 1868 fluttist hann að
Görðum á Álftanesi og fékk veit-
ingu fyrir brauðinu, og 1871 kosin
prófastur í Kjalarnesþingi. ping-
maður var hann kosinn fyrir
Guillbringusýslu 1869 og var það
æ síðan til dauðadags. Var hann
hinn mesti atkvæðamaður á þingi
og framgjarn og studdi hvert mál
er til bóta horfði. En um menta-
málin lét hann sér einna mest hug-
að. 1869 stofnaði hann með gjafa-
sjóði Flensborgarskóla í Hafnar-
firði. Var það 3. barnaskóli stofn-
aður á íslandi. Seinna breytti hann
gjöfinni svo að þar skyldi undir-
búa kennara undir barnakenslu.
Er það nú kennaraskóli landsins.
1868 stofnaði hann hið fyrsta inn-
lenda verzlunarfélag er verzlaði
beint við útlönd. Hann var í öllu
hinn mesti nytsemdarmaður. Hann
Að spara
Smáar upphæðir lagðar inn í banka reglulega
geta gert stærri upphæð en stór innlög, sem lögð
eru inn óreglulega. Sá sem gerir sér að vana að
leggja inn peninga, hann fær löngun til að sjá upp-
hæðina stækka. Rentur gefnar að upphæð 3% á
ári, lagt tvisvar við höfuðstólinn.
R.vrjið oð leggja inn í sparisjóð hjí.
THE DOMINION BANK
Notre Dame Iiranch—W. H. HAMII/TON, Manager.
SelkirK Brandi—F. J. MANNTNG. Manager
andaðist 7. maí 1895.
10. Séra Helgi Hálfdánarson.
forstöðumaður prestaskólans, og
í æsku en aflaði sér sjálfur óviS-
jafnanlegs fróðleiks aðlútandi
bókmentum og þjóðlegum fræðum.
Nokkuð hefir komið út á prent
við hann kannast allir Islendingar eftir hann og er flest aðlútandi
þó eigi sé nema fyrir “kverið,” er|sö»u- “Saga prentsmiðjunnar á
flestir hafa lært að einhverju leyti
! íslandi” (1867) og “Rithöfunda-
oa u , -ital” (1884>- “Æfisaga Sigurðar
og ut kom fyrst 1877. Séra Helgi Breiðfjörð” (1878) o. fl. Hann
er einhver áhrifamesti maður | safnaði handritum um land alt.
kirkjunnar á íslandi á síðari hluta^fir Bókmentafélagið, yfir 3P0 að
tolu, er morg myndi annars hafa
19. aldar. Hann var einn í Sálma-
bókarnfndinni 1876 og eftir hann
eru 209 sálmar frumsamdir og
þýddir í sálmabókinni, 1855 er
hann vígður og veitt Kjalarness-
þing, því næst Garðar Álftanesi
1858, en 1867 er hann skipaður
kennari við prestaskólann. 1885
er hann gerður forstöðumaður
skólans og því embætti hélt hann :i, Hallfreðarstöðum
dauðadags. Auk „es. sem g-J ££ ZZ
til
talið er af ritverkum hans er
einna merkast “Almenn kirkjv^-
saga” í 2. bindum, 1883—---85 og
“Kristileg siðfræði,” gefin út að
honum látnum 1895. Á fjórum
þingum sat hann, 1863------’69 en
minna gaf hann sig að landsmál-
um en guðfræðisstörfum. Séra
Helgi andaðist 2. janúar 1894, en
hann var fæddur 19. ágúst 1826.
Sonur hans er dr. Jón' Helgason
biskup yfir Islandi.
11. Jón Borgfirðingur, sagn-
fræðingur og hinn mesti fróðleiks-
maður. Hann er fæddur 30. sept.
1826. Hann naut engrar mentunar
glatast. Jón andaðist 20. október
1912.. Sonur hans, er dr. Finnur
Jónsson háskólakennari í Khöfn..
12. Páll Ólafsson skáld og um-
boðsmaður á Hallfreðarstöðum.
Páll er svo alþektur og vinsæll af
ljóðum sínum að við hann munu>
allir kannast og flestir eitthvað
kunna eftir hann. Hann er fæddur
8. marz 1827. Hann bjó lengst af
í N.-Múla-
flest hans
gegifdi ötaJ\
mörgum opinberum embættnm
innan sýslu og var á einum og
öðrum tíma, hreppstjóri, sýslu-
nefndarmaður, settur sýslumaður
o. fl. Umboðsmaður Skriðuklaustur
jarða varð hann 1865, og alþingis-
maður 1867----’75. Ljóðasafn hans
er gefið út í tveimur bindum 1899
og 1900. Allur kveðskapur Páls er
léttur og lipur og fjörugur. Skín
í gegnum hann gamansemi með
glöggri mannþekkingu og djupu
viti. Páll andaðist í Reykjavík
23. des. 1905.
Mánaðardagar þessir ættu að
verða kærkomnir. Eru þeir til sölu
hjá útgefanda og ýmsum útsölu-
mönnum og bóksölum hér í bæ ojf
út um bygðir.
iðin
ifir
m, ;
Ira nií
na
mna vtnseel-
'g allra mannabe.ztur,-—
em sjö Ó3kir frá sjö
Þett
dyergnm. Og” um leið er ræðu
minni lokið.”
“En mín ósk er sú,” sag'ði
Mjallavít, “að allar þessar ósk-
ir verði að áhrínsorðum á
næstu «jö ánim.
Karl litli iþakkaði fyrir á-
varpið og óskirnar með vel við-
eigandi ortSum, og árnaði
dvergunuon og MjallhVít alls
góðs.
Síðan kvaddi Karl og fóstra
hans dvergana og Mjallhvít
með mestu alúð og lögðu á stað
heimleiðis. Og þegar 'þau voru
komin upp í miðja ffallshlíð-
ina, litu þau aft.ur og horfðu
ofan yfir dalinn. Sáu þau að
dvergarnir sjö og Mjallhvít
stóðu enn fyrir framan húsið
og veifuðu driflivítum klútum.
Þá mælti fóstran:
“ Tel eg eitt, tvö, þrjú!
Hvernig er saga sú?”
“Sagan er góð,” sagði Karl.
“En eg liefi heyrt hana öðru-
vísi.”
“Einmitt iþað!” sagði fóstr-
an. “Svona er nú samt sagan
af henni Mjallhvít sýnd í fjöll-
unum hérna á Draumamörk.”
“Sýndu mér Iþiá fleiri sögnr,
fóstra mín góð,” sagði Karl.
Fóstran mælti:
“Tel eg einn, tvo, þrjá!
Senn muntu fleira sjá.”
böfn hl
jkostað h
! hið frægasta
pá hefir og
! að sama skapi
pá taldist a
mil
Revkjávík,
ónir króna,
mvirki.
agerð farið ft
h 'im aítur.
æðskap o. f.
avík 21. júllj
ru prentaðir
u.
tnc

Islenzkir mánaðardagar
Fyrir árið 1920. Á 14
blöðum, með myndum «g
prentaðir í litum. trtgefn-
ir að tilhlutun íslenzka
Únítara-safn. í Wpeg,
af séra Rögnvaldi Péturs-
syni. Kosta 35 c.
Mánaðardagar þessir eru orðnir
svo vel þektir og hafa öðlast þær
vinsældir að óþarft er að skrifa um
þá langt mál. þetta er 5. árgang-
urinn og til hans vandað að öllu
leyti sem áður.
Auk þess að sýna dagatalið, er
tilgangurinn með mánaðardögum
þessum að sýna sögu íslands 1
myndum frá byrjun viðreisnar-
tímábilsins. Eru því valdar á þá
myndir þeirra manna, er lagt hafa
stærstan skerf til framfaramála
þjóðarinnar og verið leiðtogar
hennar á ýmsum sviðum. Fer
myndasafn þetta að verða stórt og
er því þó ekki líkt því lokið enn.
Enda mun það og reynast satt, ef
á það er litið óvilhöllum augum,
að íslenzka þjóðin hafi verið ein
ar 50,000
nna
m-
m nú rúmar
90,000, auk 40,000 íslendinga, er
búsettir eru í útlöndum.
Alt þetta á 75 árum!
Til ónýtis hafa þeir ekki lifað,
menntrnir er vöktu nýtt líf í landi,
og urðu frumkvöðlar að þessum
framförum.
Á mánaðardögunum eru mjmd-
irnar að þessu sinni þessar:
....1. Bjarni porsteinsson amt-
maður í Suður- og Vesturamtinu
og forseti hins fyrsta endurreista
Alþingis 1845. Bjarni er fæddur
<61. marz 1781. Hann var vitur
maður og fastheldinn en ekki ný-
breytingagjarn. Hann var lengi
rentukanslari og manna kunnug-
astur íslandsmálum. Lögfróður og
var falið af koungi að semja laga-
boð fyrir ísland, er kæmi í stað
Jónsbókar. Hann var í embætt-
ismannanefndinni, er konungur
Skipaði og kom saman 1839, til að
gera tillögur um endurreisn Al-
þingis. Hann lést 3. móv. 1876.
Synir hans voru Steingrímúr
Thorsteinsson, skáldið fræga og
góða, og Árni landfógeti.
2. Dr. Finnur Magnússon, há-
skólakennari í Khöfn og leyndar-
skjalavörður. Hann er fæddur
27. ágúst 1781. Hann var einn
af stofnendum Bókmentafélagsins,
og forseti þess um langt skeið.
Einn hinn frægasti fornfræðingur
þeirra tíma. Stóran hlut átti'þann
í starfi “Hins norræna fornfræða-
félags” er gaf út öll helstu forn-
söguritin. Eftir Finn liggur mesti
sægur af ritgerðum, um Rúnir,
Goðafræði og Fornöld Norður-
landa. Hann íslenzkaði hið fyrsta
almanak, er út var gefið 1837.
Hann andaðist 24. des. 1847.
veiði. 1834 kom hinn
Stundaði beykisiín,
Hann andaðist í ?eyl
1846. Eftir ham -
undir 20 rímnafbkkar. Ljc
munir, Grænls idslýsing
Kveðskapur hars var afar vinsællj
og hafði míkil ánrif á þjóuina.
6. Jón Péturwon háyfirdómarl
bróðir Pécurs bnkups. Kann er
fa ddut 16 janíar 1812. Har,n
varð sýslumaður í Strandasýslu
1844, í BorgarfiíSi 1847 og settur
amtmaður þá un stundarsakir í
Vesturamtinu. ^ar honum svo
veitt Mýra- og Hnappadalssýsla
1848 og þjónaði hann þá 3 sýslum.
1850 varð hann annar dómari í
yfirréttinum, lardfógeti skipaður
um eins árs tína 1851. Fyrsti
dómari við yfirréttinn 1856 og
háyfirdómari 1876. Alþingismaður
frá 1855----1886. Var hann talinn
öðrum fremur frjálslyndari um
margt og íslenzkir í anda. Hann
samdi og gaf út ‘‘Kirkjurétt,” og
“Tímariti” hélt hann úti 1869—73
er mestmegnis gefur sig við ætt-
fræði og fornfræSi snertandi sögu
og réttarfar íslands. Hann bjó og
undir prentun “Sýslumannaæfir,”
er komið hafa út í mörgum bind-
um. Hann andaðist í Rvík. 16 jan.
1896.
7. Oddgeir Stephensen deildar-
stjóri og einn hinn mætasti sam-
verkamaður Jóns Sigurðssonar
Hann er fæddur 27. maí 1812, og
var sonur Björns dómsmálaritara
í Esjubergi, bróður Magnúsar í
Viðey. pegar íslenzka stjórnar-
deildin var stofnuð 1848 í Khöfn,
varð hann skrifstofustjóri, en því
næst formaður deildarinnar 1851
og hélt því í 33 ár, eða þangað fil
hann lést 5 marz 1885. Sagt er um
Oddgeir að hann hafi verið mesta'
glæsimenni íslenzkt á þeirri tíð og
þófcti hann skrautbúnari en kon-
ungur sjálfur er þeir komu báðir
til íslands 1874, hefir kanske
verið hægt við Kristján gamla að
jafnast í þeim sökum. Oddgeir
hafði traust allra Islendinga á
sinni tíð, og er það einsdæmi.
Æfilöng vinátta hélst með honum
f 1
Faðmlagið ástljúfa—
sem fylgir jólagjöfinni frá
The CITY LIGHT & POWER
Veljið “henni” bæði skynsam-
lega og hagkvæma jólagjöf—
Gjöfin hlýtur tvöfalt gildi, ef
. hún er frá
The City Light and Power
Vér stingum upp á Strau-
járni, Toaster, Kaffikönnu,
Perculator, Rafeldavél,
Washer, Vacuum Cleaner.
I!
!(
(i
II
II
H
II
(LESS
CREAM
S0DAS
BIÐJIÐ UM LANGA, RAUÐA KASSANN
ii
n
!í
!!
Kaupið einnig ávalt
Paulin’s Chocolates
Það skarar fram úr hvað snertir
MÝKT OG BRAGÐGÆÐI
Kaupið þær vörur, sem búnar eru til í Winnipeg
og aukið með því iðnað borgarinnar.
Vér óskum öllum lesendum blaðsins
gleðUegra Jóla og Nýárs og þökkum fyrir viðskift-
in og teskjum aukinna viðskifta í framtiðinni.
The Paulin-Ghembers Company
LIMITED
l
I
j
w
I
n
i!
i!
íí
í!
i
íi
í!
í!
H
II
í!
II
i í