Lögberg - 26.02.1920, Blaðsíða 2

LÖGBERG FIMTUADGINN 26. FEBRÚAR 1920.
Endurminningar
0( fréttir frá íilandi.
eftir Fr. Guðmundsson.
Nokkrir þeirra er í senni tíð
hafa ferðast heim til íslands, ihafa
skrifað langa sögu af ferð sinni,
og er það góðra gialda vert. og
hefur vissulega glatt margan
þann meðal Vestur-íslendinga
sem unir^ sífelt í anda heima á
eyjunni gomlu, og lætur sig öll
fcíðindi þaðan miklu skifta.
Auðvitað eru ferðasögur þessar
| misjafnlega uppbyggilegar. En
allar hafa þær eitthvað til síns á-
gætis, þær er eg hefi séð.
Hinsvegar má að öllu gera svö
að ofmikið sé. Og yrðu ferðasög-
ur manna öllu fleiri nú í bráðina
en komnar eru, þá er hætt við að
margt yrði óþarflega endurtekið,
og ekki lengur hugsvalandi frétt.
Einn er eg af þeim sem nýkom-
in er áð heiman, og dvaldi þar I
rúma þrjá mánuði næstliðið
sumar.
Ferðasögu ætla eg ekki aðj^r uppgöngu dyrunum, heyrði eg
segja, en fréttir dálitlar, og Isit-
Við höfðum verið 6 sólarhringa
á hafinu frá Fleetwood á vestur-
strönd Skotlands á íslenzku botn-
vörpuskipi, þegar bú gleðifrétt
barst til mín liggandi í rúminu,
að það sæist til lands. pað hafði
aitaf verið láfclaus stormur á móti
skipinu, og isjórinn stöðugt gengið
yfir það, og taldi eg mig ekki
ferðafæran ’ nema þá í lífsnauð-
syn.
Eins og eg var á mig komin,
datt mér fyrst í hug, hvort nú
væri ekki nein ráð til að skilja
líkamann eftir á’valdi sjóveik-
innar, og að sálin eingöngu
skryppi upp á þilfar. Svo lá eg
dálitla stund rótlaus, og beið þess
er verða vildi. Eg fann það að
myndin af svip og lögun landsins
hlaut að skýrast á hverjum 5 mín-
útum, og að eg því mundi græða á
biðinni. En með því sem alt
mitt ástland var hvað öðru háð,
þá þoldi eg ekki mátið lengur, en
staulaðist á fætur og dró mig upp
á þilfar.
Um leið og eg rak höfuðið út
ast við að leiða lesendurna í end-
urminningum heim til æskustöðv-
anna, ef einhver kynni að hafa
gaman af.
pó ísland sé ekki stórt, eins og
við öll munum og vitum, þá ber
þó þess að gæta, að fréttir þaðan
að sagt var með skýrri röddu:
“pað er Eyjafjallajökull.” Eg má
fullyrða að þessi ramm-íslenzka
upphrópun, hafði sneggri og heil-
næmari áhrif á mig, en nokkur
læknisleg þekking hefði áorkað.
ppjð var gluggalaus þokuvella
í geimnum, og þarafleiðandi höfð-
mikið betur þó stirt viðri.
Um nóttína var sjólaust orðið,
og sváfum við nú öll vært og vel.
Kl. 6. föstudagsmorguninn 4 júlí
vorum við þá komnir inn á Reykja-
víkurhöfn. Eg hafði farið tvisvar
upp á þilfar um nóttina, ætlaði
að sjá miðnætursól, og einhvern
hressandi tignarsvip,, en þokan
flæktist allstaðar fyrir.
\fið fórum snemma á fætur, því
hugur allra var upp á land. Okk-
ur var sagt að í land fengjum við
þó ekki að fara, fyr en læknir og
lögreglustjóri væru búnir að skoða
okkur, og farangur okkar. Skip-
I ið lá spöl frá landi, á meðan ekki
var búið að rannsaka það. Við
sáum fólkið ganga aftur á bak og
áfram um hafnarbakkann, og
loksins var bát hrundið ffá landi,
en það var þá eigandi skipsins,
kallaðist hann á við skipverja um
j fréttir af fiskisölunni á Eng-
í landi, og lofaði hann að lokum,
i að reka eftir því að rannsókn yrði
j hafinn. Allir biðu óstiHir, og eg
| var að hugsa um að þessir em-
J bættismenn mundu ekki hafa lært
að slá brýnu á túninu áðip? en
þeir fengu morgunkaffið. Loks
ins komu þteir kl. 10, og langaði
3jáanlega í brennivín til að geta
vaknað. peir sáu ekkert athuga-
vert við heilsu okkar, eða hand-
geta verið nokkuð mismunandi, um við ekki séð landið, fyr en við
eftir því hvar á landinu menn
hafa upplhaflega verið, og hvar
helzt um það ferðast seinna.
Mikið af dómum manna um á-
standið heima, er grundvallað á
þeim miismun sem nú er sjáanleg-
ur í tilliti til hins áður þekta.
vorum komnir allnœrri. pokan
var þykkri ofar og huldi alveg
jökulhúfuna, en líflausar urðar-
skriður sáust nokkurveginn glögt
ofanundir fjallsrætur. Eiginlega
var þetta ekkert hrífandi sjón.
Svipurinn var að vísu máttarmik-
talaði við. pað er: Hvað íslenzku
hestamir eru litlir, og fsl. kvenn-
búningurinn sérkennilegur. petta
hvortveggja er líka séreign Is-
lands og mjög áberandi einkum
fyrst í stað. Sjálfsagt er það
mjög misjafnt, hvaða áhrifum
þetta veldur á ferðamenn. pað
held eg að þessi tegund hesta,
hafi að minsta kosti fram á þenna
tíma, verið súdanghentugasta sem
hægt var að nota heima. Kostir
íslenzku hestanna eru ómetan-
legir fyrir landið. þeir eru liðug-
ir og léttir, vikta frá 600—700
pund á fæti. peir eru hraustir
úthaldsgóðir og neyzlulitlir. En
þetta alt er stór kostur við hesta
á íslandi. Allt fram á þenna
tima hafa vegirnir víða verið stór-
grýttir, og annarstaðar ótræíði.
Allir smalavegir í búfjárhögum
og á afréttum eru auðvitað óvið-
gerðir, og víða í raun réttri ófær-
ir. Verður oft í fjallgöngum að
ferðast á hestum fleiri dægur á
gróð'urlausum melaþyljum og
sandauðnum, og 'hafa þá bestam-
ir enga næringu aðra en þá, sem
reidd er í þverpoka aftan við
veri/ VIO Iienau uxvrvcti, cua
tösikur og buðu okkur velkomin í hnakkinn, sem ekki yrði talinn
|an(j_ | lífvænlegur forði til fleiri mála
, I handa stórum hesti. Einnig
I. verða þá hestamir að liggja úti
Hver verða nú áhrifin þegar | cft í rigningu, og stundum í snjó
maður sér íslenzku þjóðina aug-! að ekki þyldu aðrir en íslenzku
liti til auglitis heima hjá sér? j hestarnir þá meðferð. Og verður
Eg geit hiklaust sagt fyrir mig, að þó ekki hjá þessu komiist
Og ástandið og framtíðarhorfur (ill og festulegur, en jafnframt
getur verið nokkuð annað á einum j hótandi. Umhverfis okkur á
landsfjórðungi enn öðrum. pað sjónum sáust nú alt í kring smá
kemur því ekki til af því, að einn j hópar af frjálsum og feitum
hafi löngun til að bera ofaní ann-1 sjáfarfugli. Var auðséð að þeir
an, þó mönnum segist misjafnt j skömtuðu sér sjálfir, en li'-'ö
frá, þeim er ferðast sinn á hvoru j sungu þeir nema Hávellan enn þá
landshorni. Og iheldur ekki er j sama lagið.
víst. að annarhvor ?egi rangt frá, j nú var skipinu snúið vestur
þó fréttirnar séu hvor annari1 með landi að sunnan, og fórum
gagnstæð, ef annar ferðast um j v.;ð þá fljótlega að sjá Heklu og
suðurland en hinn norðanlands. Kötlu, ofar á landinu, og báru
Eg er fæddur og uppalinn IJ bær fyrir vestan Eyafjallajökul.
Norður-pingeyjarsýslu. Bjó þar á pokuna birti nokkuð, og óðum var
Syðra Lóni á Langanesi í 22 ár, kyrra. Við fórum að sjá ein-
áður en eg fór til Canada. pegar j stöku bændabýli, sem öðrum frem-
eg næstliðið vor lagði af stað!ur voru reisuleg. Og einhver
heim til íslands í skemtiferð, j ?agði að við sæjum Holt undir
hafði eg verið 14 ár hér í landi, | Eyafjöllum, þar sem vinur okkar
lengst af bóndi hjá Mozart, Sask. j Vatnabygðar manna séra Jakob
Allan þann tíma 'hefir mig langað; Lárusson ríkir og ræður, og man
heim, þó sárust væri þráin fyrstu! e£ þa um langaði mig í
arin. j kaffi í fyrsta sinni á mörgum
pegar eg reyndi að gera mér 'ólarhringum. En oflangt var að
grein fvrir því, hvort það væri/étta kaffibollann á milli þo hevtt
landið eða þjóðin sem eg þráðþ væri á kntlinum í Holti.
rneira. pá fanst mér þó ávalt að! Áður en við settumst að um
það vera öJlu meira þjóðin. En kvöldjð höfðum við siglt milli j
undur marga blómhvamma undi meginlands og Vesmannaeyja, og j
eg þar við í huganum, á vorblíð-; stefndum fyrir Reykjanes. Við
um hádegisstundum, og á sól- j sigldum svo nárri eyjuum að við
björtu lágnætti, þegar öll lífs— i sáum bjargfuglinn eins og skæða-
gleði nátturunnar, gaf sér að eins j drífu, sveima upp og ofan fyrir
augnabliks hvíld, og manns eigin framan hengiflugin. Einhver
aðdáun loks fékk tíma til að full-; hásetanna á skipinu sem kunnug-
gera myndina af hinni dýrðlegu ur var á eyjunum, sagði mér að
náttúrublíðu fegurð, sem ávalt Vestmanneyingar væru flestallir
siðan blasir við á bjartasta staðn- vel efnaðir orðnir, og sumi^ flug-
um í fegurðar listasafni endur- ríkir, síðan þeir eignfðust mótor-
minninganna. j bátana, og geta stundað sjóinn
í þeim efnum fann eg engin svik
vona minna. pegar íslendingar
Nú verður ekki séð að hér á
eftir geti íslenzkur landbúnaður
í Reykjavík eiga von á ferða- þrifist, nema teknar séu upp
mönnum, þá þyrpast fleiri hundT- vinnuvélar þær, sem þar hlýða, og
uð ^Ranns ofan á hafnarbakkann. i þá er eg hræddur um að íslenzku
og bíða með hlýlegu viðmóti eftir! bestarnir reynist ofléttir og
því að sjá eitthvert áður þeíkkt ónógir.
andlit svífa fyrir sjónir, og allir
gamlir kunningar fagna manni
svo undur viðeigandi og vel. Á
þessu augnabliki sér maður svo
ógnarlega skýrt, hvað árin að-
hafast, og hve tíminn er óhag-
sýnn á efni. Hann hefir ef til
vill, rist djúpar raunarúnir á
mesta efnismanninn, og skipað
honum á bekk aftan við sviplaus-
ann og álitslausann gortara, sem
nú vinnur fyrir verðskulduðu
hrósi. Hann heijir /dregið 'upp
skýr einkenni, hnignun á margan
ungan nmnn, en kyndir að sprikl
Um kvennbúninginn get eg ver-
ið fáorður. Hann hneixlar mig
ekki neitt, og ekki er heldur vandi
að sjá það, að íslenzkt náttúrufar
ræður nokkru um búninginn. Eða
mundi nokkur vilja hneixlast\á
þykkari dúkum í kaldara landi.
Menn hlægja að iskotthúfunni,
sem þó er að öllu leyti látlaus
dúkpjatla ofaná hvirfli og há-
höfði konunnar, og er ekki miklu
eða óþörfu til hennar kostað, enda
tekur hún engum skaðlegum
breytingum, hvort heldur er regn
henni snýr.
Lítil kooa þyngist |um
15 pund.
Læknast fljótt af Tanlac og sym
hennar batnar líka.
,„e„„ .... __________r.... J eða sólskin sem við
^ndi æskufjöri í ásjónu og hreyf-1 En þá er skottið segja menn, en
ingu gamalla öldunga, og undir j það hangir þó yfirlætislaust og
þessum áhrifum, sannfæarst jafn- afllaust niður með vanga konunn-
vel þeir um ellmörk sín, sem höfðu ar, og vil eg fá menn til að hafa
ætlað sér að vera altaf ungir. j samanburð ó því og fjöðrinni sem
Eitthvað er það í viðmóti og | annara þjóða konur reisa hátt upp
framkomu íslendinga heima, sem j og aftur af höttunum, sem kosta
kemur manni ósjálfrátt til að á- j tífált meira en húfan, og eru svo
iykta, að þeir hafi allir lagt af ónýtir ef á þá fellur lítill skúr.
stað til að halda áfram. paö er j Pað verður þó aldrei heimfært
eins og náttúra landsins hafi
kent þeim, að flas gerir engan
flýtir, þeir yrðu að búast við öllu,
en hopa hvergi. En aldrei ligg-
ur þeim svo mikið á, að þeír séu
ekki fúsir til, og færir um, að
leiðbeina ókunnugum
upp á íslenzku skotthúfurnar
þetta fornkveðna: “Umíbúðirnar
eflaust vætt, en innihaldið lóð.”
Eins og margir segja, að sér detti
í hug, þegar þeir mæta kvennfólki
með stóra og stífaða sumarhatta.
Eg skil ekki fegurðar tilfinn-
“Frá þessum tíma hefi eg sett
traust mitt á Tanlac,” sagði Mrs.
Florence McCartney, kona Wm.
J. McCartney, Suite 1 Burrows
Apartments, 231 Salter Street,
Winnipeg. “Fjórar flöskur af
þessu töfralyfi hafa gert mig að
nýrri manneskju.
“Um iþær mundir, er eg tók að
nofca það,” bætti hún við, ‘“vóg
eg að eins níutíu og fimm pund.
P’yrir rúmu ári þjáðist eg óaflát-
anlega af meltingarleysi og var
að missa kraftana dag frá degi.
Og ágerðist þetta svo mjög, að eg
neyddist til þess gersamlega að
'hætta 'hinum daglegu innanhúss-
störfum mínum. Svo fór að lok-
um, að eg var flutt á sjúkrhhús,
og var þar í þrjá mánuði, og varð
ioks að hverfa iheim aftur, engu
betri. Eg hafði enga matarlyst,
og gat varla haldið nokkru niðri.
Svefninn var í hinni mestu ó-
reglu og þar af leiðandi þvarr
máttur minn jafnt pg þétt.
“Eg hafði heyrt mikið um Tan-
lac talað, án þess þo að leggja á
það mikinn trúnað, en eiginmað-
ur minn hætti eigi fyr en eg gaf
samþykki mitt til þess að reyna
það. O'g silík- viðbrigði hafði mig
aldrei dreymt um. Mér fór strax
að batna af fyrstu flöskunni og
áður en eg hafði lokið úr fjórum,
var heilsa mín orðin óaðfinnan-
leg og eg hafði þyngst um fimtán
pund. Nú hefi eg ágæta matar-
lyst, þoli hvað mat sem um er að
ræða og sef vært og draumlaust
hverja einustu nótt. — Tanlac
bjargaði mér, og nú er eg að lækna
son minn á því. Drengurinn
hafði ávalt verið fremur veik-
bygður og neyddist eg til þess að
láta hann hætta skólanámi um
ha^ð. p^n eg held að Tanlac sé að
koma honum til fullrar heilsu.
Eg hefi sannarlega góða og gilda
ástæðu til þess að mæla með Tan-
lac, og eiginmaður minn segist
aldrei skulr vera án iþess einn ein-
asfca dag á heimilinu.”
Tanlac er selt í flöskum og fæst
í Liggett’s Drug StOre, Winnipeg,
og hjá lyfsölum út um land. pað
fæst enn fremur hjá The Vopni-
Sigurdson, Limited, að Riverton,
Man. — Adv.
HEIMSINS BEZTA
MUNNTÓBAK
COPENHAGEN
ÞJÓÐRÆKNISFÉLAG ÍSLHNDINGA í VESTURHEIMI
F.O. Box 923, Winnipeg, Manitoba.
1 stjórnainefrH] félagsins eru: séra Kugnvaldur Pétnrsson, fornett,
650 Maryland str., Winnipeg; Jón J. Bíldfell, vara-forsi ti, 2106 Po..age
ave., Wpg.; Sig. Jfil. Jóliannesson, skrifari, 957 Ingersoll str., Wpg.;
Asg. I. Blöndahl, vara-skrifarl, Wynyard, Sask.; S. D. B. Stephansnn,
fjármaia-ritari. 729 Sherbrooke str., Wpg.; Stefán BXnarsson, vara-
fjármðlaritari, Arborg. Man.; Asm. P. Jóhannsson, gjaldkeri. 796
Victor str., Wpg. ; Séra Albert Kristjánsson, vara-gjaldkeri., I.umiar,
Man.; og Sigurbjöm Sigurjónsson, skjalavörSur,. 724 Beverley str.,
Winnipeg.
Fastafundi hefir nefndln fjórða föstudag hvers mánaftar.
FRÚ GOPHER —
’ I
Fréttabréf,

LOKA-SALA
AF
Whíte Sauma-vjelum
Saumavélar þessar hafa aðeins verið notaðar
sem sýnishorn og eru gersamlega óskemdar.
Það eru aðein^ 1 0 vélar, og verða seldar á
því verði, sem hvergi fæst annarstaðar. Þœr
eru allar ábyrgstar.
$49.75
Að eins tvær Canadian White, sax-hólfa
saumavélar. Verð.........:......
Að eina tvær fjögra hólfa saumavélar
eins og myndin sýnir..............
Að eins ein sex-hólfa
saumvél ..........................
Að eins ein Cabinet
Saumavél..........................
Að eins ein White Rotary
Saumavél..........................
Að eibs tvær Colonial Saumavélar
með Cabinet sniði ................
Að eins ein Electric Table Saumavél
ásamt motor.........................
$39.00
$42.00
$55.00
$39.75
$75.00
Vér gefum fólki tækifæri til þess að
borgun við móttciku og $5.00 á mánuði.
eignast þessar fyrirtaks saumavélar gegn $5.00
Aðeins 1 > saumavélar. Kaupið strax.
J. A. BANFIELD,
Búðin opin
8.30 f. h. til
kl. 6 e. h.
dag hvern
492 <Main Street
Phone Garry 1580
Búð:n lokast
kl. 6 á
laugardögum
Tvent er það sem fljótlega vek- j þeirra manna, sem kannast
ur athygli allra þeirra, sem lengi I ekki viS l*»tina og fegurðar næm-
hafa verið er.lendls þeirra sem eg! leikann sem felst í upphlutnum,
I sem er annaðhvort lagður með
silfurvírs knipplingum, og krækt-
er með silfurmillum, eða hvoru
tveggja leggingar og millur er
gjört af hreinu gulli. Og við
þenna búning klæðast konur ávalt
fínasta silkiforklæði
Mikið meira finnst mér vera
haldið upp á þenna búning nú,
en þegar eg var heima, af öllum
þeim konum og frúm sem ekki
ganga i slarkvinnu.
pegar konur ganga út, eru þær
allflestar með slegin sjöl yfir sér,
eða á léttum og þunnum kápum
!íkt og hér. Einstöku þeirra með
möttUl, íbryddan mejti breiðum
annarsvegar litum þlæðiskanti.
eða loðnum skinnkanti. Alt fer
þetta vel, og þó er sá munur hér
á, að sé konan með slegið sjal, þá
I eru fallegu hárflétturnar hennar
faldar undir sjalinu, en ávalt
frjálsar utaná kápunni og möttl-
inum.
Hversdags vinnuföt kvenna eru
lík í sniðum því sem hér gerist,
en úr þykkri dúkum sem betur
fer.,
Ekki skil eg hvað því veldur að
karlmenn eru ekki enn þá komnir
í okkar ágætu overalls, að undan-
teknum nokkrum sjómönnum, eins
og þær hljóta þó að vera jafn
haganlegar þar og hér, þegar og
þess er jafnframt gætt að svo
lítið er nú unnið af dúkum í land-
inu .En. það kemur til af því að
kvennfólkið hefir þyrpst frá rokk-
unum í sveitunum, og að síldar-
tunnunum í sjóverunum.
Tóvinnuvéla iðnaðinum í land-
inu kyntist eg lítið, en það heyrð—
ist mér að þær mundu mest vera
notaðar til að kemba ullina og
spinna, eins og gjörðist áður en
eg fór að heiman. Hinsvegar
varð eg var við það, að Norðlend-
ingar sendu ull til Noregs, til að
fá unna dúka.
(Meira.)
Gardar 20. febr. 1920.
Héðan er tíðindalaust afi heita
má, tíðin hálfóstilt en ekki mjög
frosthart. Influensan er afi stinga
sér niður 'hér í bygðinni, og þar
sem hún hefir komið, hefir hún
lagt alt fólkið í rúmið. T. d.
hjá Jóni Matthíassyni, hér skamt
frá Gardar, eru 13 manns í heim-
ili; láu allir í einu nema einn
unglingspiltur. Sömuleiðis liggja
ailir hjá Samúel Johnson, og
mátti þar fá hjálp að, bæði utan
húss og innan.
Laugardags 'kvöldifi 14. þ. m.
slógu sér saman nok'krir bygðar-
og bæjarmenn og heimsóttu þau
kaupmannshjónin Mr. og“ Mrs.
J. G. Davíðsson í tilefni af 25 ára
hjónabandi Sþeirra. Séra Páll
Sigurðsson, hafði orð fyrir gest-
unum, og afhenti “brúðhjónun-
um” dálitla peningaupphæð frá
þeim og 12 silfurhnífapör frá
börnum þeirra. Ekki töluðu þar
fleiri utan Mr. Davíðsson sjálfur,
sem þaklkaði fýrir gjiöfina og
heimsóknina, og veit eg að hon-
ím hefir farist það vel, þvi hann
er vel máli farinn. Síðan skemtu
menn sér við spil og fleira fram
á nótt, og auðvitað veitingar sem
vant er. Pví miður gat eg ekki
verið þar, því það hittist svo á,
að influensafl var þá gestkomándi
hjá mér.. Gr. Scheving.
Winnipeg febr 16. 1920.
Nú, krakkar, þeir seni gleypa
mest af hveitinu því arna,
fá stærstu og beztu pie-
bitana.
Ví ættum vér að veita Gopher-
fjölskyldunni ókeypis uppeldi
og öllum hennar miljónagrúa af ætt-
ingium?
Hví að láta Gophers veiða rjómann ofan af
hveitiökrunum, þegar þér getið losast við þá
Nú, áður'en hveitíð tekur að spretta?
Gophercide
DREPUR GOPEHRS (
pað bregst aldrei. peim fellur vel bragðið að hveiti,
sem vætt er í GOPHERCIDE, þeir gleypa Ihið eitraða hvsiti
og sama sem bráðdrepast. Einn pakki af GOPHERCIDE
nægir tii þess að drepa 400 Gophers.
Gott á bragðið og laust við sýrur — hveitið helst í korn-
inu þrátt fyrir storma og rigningar. — Útrýmið Gophers
STRAX með GOPHERCIDE og frelsið uppskeruna.
National Drug and Chemical Company of Canada, Ltd.
Montreal, Winnipeg, Regina, Sasikatoon, Calgary,
Edmonton, Nelson, Væncouver, Victoria og eystra
$596,00 $596.00
Fyrir hönd klúbbsins Helera magra.
J. W. Magnússon, féh.
Hefir góðan
keim
Munntóbak sem
endist vel
Hjá öllum tóbakssölum
A. CARRUTHERS Co. Ltd.
SENDIÐ
Húðir yðar, UIl, Gœrur, Tólg og Seneca rætur
til næstu verzlunar vorrar.
VJER greiðum hæsta markaðsverð.
VJER sendum merkispjöld og verðáætlanir þeim er æskja.
Adalskrifstofa: WINNIPEG, Manitoba
ÚTIBÚ—Brandon, Man.; Moose Jaw, Sask., Saskatoon, Sask.;
Edmonton, Atta.; vancouver, B. C.
Vegna missagnar í “Voröld”, sem út kom föstudag-
inn 20. febr. 1920, álítur klúbburinn Helgi magri viðeigandi
að birta reikning sinn yfir samkomu þá sem hann hélt í
Manitoba Hali þ. 17. þ.m. '
REIKNINGUR
yfir útgjöld og inntektir við Miðsvetrarsamsæti
Helga magra þann 17. þ.m.:
Aðgöngumiðar seldir: 298 á $2.00 hver........ $596.00
Aðgöngumiðar gefnir ræðumönnum, söng-
fólki og Faleons Hockey Team, 42.
Húsaleiga:........................$ 50.00
Music ............................. 57.00
333 máltíðir á $1.00 hver ........ 333 00
Amusment Tax: 10 prct.............. 33.30
Fargjald ræðumannis ............... 20.75
Prentun, spil o. fl................ 29.00
Til J. B. skóla (húslán)........... 10.00
Til söngstjóra................... 10.00
Mismunur 52.95
BLUE RIBBON
TE
Bezta teið búið til í Canada,
selt á 75c pd. Því borga meir?