Lögberg - 30.12.1920, Side 1

SPEIRS-PARNELL BAKINGCO.
ábyrgjast yður
fulla vigt, beztu vörur fyr-
ir lcegsta verð sem verið
getur. R E Y N IÐ Þ AÐ!
TALSÍMI: Garry 2346 - WINNIPEG
Það er til myndasmiður
í borginni
W. W. ROBSON
490 Main St. - Garry 1320
33. ARGANGUR
WHMNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 30. DESEMBER 1920
NUMER 52
£*€£^£^£^^*€£*€£*€£<€C<€£í€£*«£<€£<€£<«£*€£^ €'^^£4E£*€C'*€£í€£*«£í«£í€£í«£*€eí€C*€£í€«-f£
I LÖGBERG ÓSKAR ÖLLUM ÍSLENDINGUM FARSÆLS NYÁ RS
S3»i33i33i3»i33i33i33i33i3»i33i33iS3i3Si3»i3«<«S<«'&33i3Si33i3Si3Si3Si3Si33i3Si33i3Si3Si3Si33i3;S,»S.3»,3».»S.»:»,>3S,32,53.35,35,3-S.»S,3S,;WJí2
Hon. Thos. H. Johnson flytur
mál Vesturfylkjanna í Ottawa.
i----------------------i
Eins ag getið var um fyrir|a?s 0rði í bók sinni, “álbyggilegar
. jkkru' í Logbergi, j?á fóru um-| nýlendustjórnir hafa tekið í sínar
-boðsmenn Vesturfy^kjarma brigg.ia: hendur full umráð vfir ríkistönd- i
haldið áfram að hanga í þessum
draumórum og bygt á þeim kröfu
| sína um sameign í löndum sléttu-
\| fylkjanna og gengið þar svo langt
að fara fram á sameign i skóla-
löndum þeirra.”
Síðan er sýnt frain a, hvers
vegna að Canada stjórnin hefir
ekkert tilkall til þessarar san,-
eignar í löndum sléttufylkjanna
þrátt fyrir það þó hún borgaði
£300,000 þóknun til félagnna,
sem sérstakan rétc höfðu í Ruberts
Land og North Western Terri-
tory, með mjög skýrum og ákve'n-
um rökum.
Alisskilningurinn út af peninga
iillagi Dominion stjórnarinnar til
sléttu fylkjanna.
Misskilningur sá sem á sér
stað út-af þessu atriði er hinum
fyrri ekkert betri, sumir vilja
bræra saman í einn graut gjaldi
því sem Dominion stjórnin greiðir
í sambandi við þing og stjórn eða
áttatíu centa gjaldinu á mann
bvern innan fylkjanna, fyrir leyfi
fytkjanna að mega innheimta vöru
tolla.
Tillg það sem um er að tala í
iþessu sambandi er að ejns uppbót
á náttúru-auðlegð þeirri innan vé-
banda fylkjanna, sem Dominion
stjórnin hefir eytt i almennings
þarfir, og sein þeim bar með réttu,
eða að Dominion stjórnin borgi til
baka í peningum, það sem hún hef-
ir eytt af náttúruauði sléttufylkj-
anna og var þeirra eign.
Manitoba, Saskatchewan og Al-
£. a J.U11U landstjórnarinnar í
Ottawa til að krefjast þess
að landsstjórnin eða Dominion-
stjórnin léti laus»r landnytjar,
eða náttúruauð allnn innan vé-
banda fylkjanna við þau. Mál-
svarar allra fylkjanna þriggja
voru. mættir á staðnum, og kom
þeim saman um að velja landa
vorn Hon Thos. H. Johnson til
þessað flytja málið. Og gjörði
hann það með langii og afbrags
snja'llri ræðu er hann bygði á
rannsókn er prófesljor Chestir
Martin við Manitoba 'háskólann
hafði undirbúið.
Fyrst er sýnt framjá misskiln-
ing sem hafi átt sér ijtað í þessu
máli á milli fylkjanna og Domin-
lon stjórnarinnar, og btnt á hvern-
ig sá misskilningur hafi orðið til
þess að blanda öðrum fylkjum inn
í það. En málið eins o.j það lægi
fyrir snerti að eins Dominion-
stjórnina og sléttufylLin þrjú,—
þau færu qjS eins fram á að fá
nytjar þær, sem væ:u innan
þeirra eigin vébanda og þau ættu
tilkall til, í sínar 'hendir.
Crundvöllur samninganna.
“Vér viljum því b'enda á með
því sem vér höfum um málið að
segja, að grundvöllinn til sam-
komulags er að finna í frumregl-
um hinna traustu grundvdlarlaga
Breta.
Vesturfylkja ibúar leg,g,a meiri
áherslur á þessar frumreglur sök-
um þess að þær voru lagðar til
grundvallard þegar fylkjasam-
bandið hófst. Hvert og eitt ein-
asta fylki sem þá gekk í samband-
ið, fékk full yfirráð yfi/ öllum
Iöndum, sem krúnunni tilheyrðu
áður innan þeirra vébandi, -eftir
að þau tóku að ér alla stjórnar-
farslega ábyrgð.
Umsjón ríkislanda í lUpper
um í staðinn fyrir á'byrgð og
skyldur þær, sem sjálfstjórninni
er samfara.”
pessi réttindi voru trygð fylkj-
unum, sem gengu fyrst í samband-
Fylkisréttur.
Bent er á með skýrum dráttum
okkejrt gcti vorið unnið við að
varna Manitoba fylki að ná þeim
rétti er frá því var tekinn 1870,
þegar það gekk inn í sambandið.
Stjórnin hafði þá í huga ýmsar
mikilsháttar framkvæmdir sem
ið, eins og tekið er fram í grund-j vsturfylkill hafa aldrei r t tn hafi í heiðri
vallarlögum (British North Am- ]>ess að dra,ga úr ,<En yér ,höldum
erican act of 1867). því fram að engin sanngirni hafi
Allsherjar-reglan í brezka
veldinu.
pessari reglu ihefir verið fylgt
alstaðar í breska veldinu, iþar sem
nýlendurnar hafa tekið stjórnina
í sínar eigin hendur, eins og í
Nýfundnalandi, Nýja Sjálandi,
Tasmaniu, New South Wales,
Q'iueens'land, Vestur- Ástralíu, Suð
ur Ástralíu og Victoriu, tóku
stjórnirnar rikislöndin i sínar
hendur, ibæði fyrir og eftir Ástra-
verið í því að ætla sér að hrinda
slíkum framkvæmdum áfram á
kostnað lands þess sem lá innan
vébanda Manitoba, sem var aðal-
eigindómur þess unga og þá lítt
þroskaða fylkis. pað er heldur
ekki hægt að bera á móti því, að
til þess að sætta almennings á-
litið við þessi fyrirtæki þá tók
Dominion stjórnin eignarréttinn á
ríkislöndunum í Manitoba í sínar
ið átti að fá, ge1i stjórnin kann-
ske náð til baka £300,000, sem
minst er á að framan, og hún lagði
út í sambandi við Ru'bert. Land og
North-West-Territory
pað var Can. Xyrrahafs járn-
brautin sem þurf ^ að byggja, og í
því sambandi tók Si Johnr A. Mac-
Donald fram, að “það væri ó-
hugsandi að láta þetta land af
hendi, þar það vairi hin þarfasta
ihnstæða þjóðinnl pað þyrfti
að byggja Kyrrahafs brautina og
fyrir hana yrði að borga með
landi sem nothæft væri meðfram
brautinni.”
Nýlendu-afstaða V’esturfylkjanna.
Að framan er bent á nokkur at-
riði sem eru ástæða fyrir því að
í 30 grein sambnndslaganna var
ákveðið að Dominion stjórnin réði
yfir ríkislöndum sem væru innan
vébanda fylkisins og sama- ákvæð-
ið stendur í 21. gr. sambandslag-
anna fyrir Alberra og Saskatche-
wan, og svo er betta a-ftur tekið
fram í landamerkjalögum Mani-
töba fylkis frá 1912. Og þannig
hefir það atvikast að sléttufylkin
ein á meðal allra fylkja 'hins
breska veldis sem sjálfstjórn ihafa,
eru ekki að eins þau einu sem
mynduð voru unc!ir nýlendulögum
að því er opinber lönd innan vé-
banda Iþeirra sne tir, heldur hefir
iþeim verið haidið undir þeim lög-
um enn þann dag lí dag, og hlekk-
irnir reyrðir IhRrðar og harðar að
hálsi þeirra.
Fullra fylkisr htinda krafist.
Sléttufylkin á u ekki á eftir
neimm öðrum ^jkjum á Canada
i því að leggja af heilum hug og
í allri einlægni fram krafta sína
til þess að í norðurh'luta álfu þess-
arar megi vaxa og þroskast vold-
ug þj'óð, sem um alla ókomna tíð
og haldi fast við
sjálfstjórnar frumreglur hins
breska ríkis . í sannleika sagt
byggjum vér kröfu vora á þeim
fylgi og -skoruðu á ihann að leiða
flokkinn til sigurs við næstu sam-
bandskosningar. Var samþykt
að hefjast þegar handa í hverju
einasta fylki og koma á föstum fé-
lagssþáp meðal bænda til sam-
bandskosninga undir*búnings.
Verkamannafélögin í Port Art-
hur, Ihafa ákveðið að útnefna menn
úr sínum hópi í hvert einasta sæti,
sem fylla skal þar við bæjarstjórn-
ar kosningar Iþær sem í hönd fara.
Samsæti mikið og veglegt héldu
nýlega ýmsir leiðandi menn Liber-
al flokksins, -Sir Lomar Gouin,
fyrrum forsætisráðgjafa í Quebec
fylki; var sa-msætið haldið á
skrautlegaísta gistihúsi Montreal
borgar. Sir Gouin flutti langa
ræðu og Iýsti meðal annars yfir
því, að ummæli hinna ýmsu blaða
í þá átt, að hann hefði í hyggju að
gefa sig við sambands pólitík í
þinginu.— Útgjöld Bandaríkjanna
í samlbandi við friða-rþingið frá 1.
des. 1918 til 4. des. 1920, hafa
numið $1,651,191, eftir skýrslu
þeirri að dæma um þetta efni, er
Wilson forseti lagði fram í Sen-
atinu fyrir nokkrum dögum.
Áfrýjunarrétturinn í Chicago
hefir neitað að taka til meðferðar
á nýjan leik mál William Hay-
wood, foringja I.W.W., er fundinn
var sekur um landráðatilraunir,
m-eðan á tríðinu stóð.
Wilson forseti hefir sent út á-
skorun til þjóðarinnar um fjár-
söfnun til styrktar nauðlíðandi
fól-ki í Kína og tilkynnir jafnframt
að hann hafi skipað 180 manna
nfnd víðsvegar um riíkin til að
gangast fyrir samskotum og veita
fé móttök-u. Mælt er að 87,000,000
manns 1-íði hungursneyð- í Kína
varðhaldi hefir setið og sótt um
forsetatign hvað ofan í annað
undir merkjum þes-s fl-okks.
Hvaðanœfa.
framtíðinni, væru ekki alveg sann- veldi um þessar mundir og þar af
leikanum samkvæm, ‘hann væri
þegar saddur af hluttöku í opin-
Iberum málum, þótt hann vitan-
lega væri eins ákveðinn stuðnings-
maður Lilberal flokksins nú og
•hann 'hefði verið nokkru sinni áð-
ur. Hon W. L. Mackenzie King,
rnælti fyrir munn Quebec fylkis
og kvað það hafa gefið Cana-da
þjóðinni tvo þá hæfustu stjórn-
málamenn, er Ihún nokkru sinni
hefði eigna-st, sem sé heiðursgest-
inn, Sir Gouin og Sir Wilfred Laur
ier. Mr King sagðist einnig telja
það, að fyrir fáum árum hefði
Quebec fylki verið skoðað af sum-
uim sem gróðrarstía landráða, en
nú hefðu margir hinna sömu
manna sannfærst um að það fylki
yrði öruggasti varnargarðurinn í
Canada gegn æsinga og Bolshe-
viki kenningum.
peir Hon T. C. Norris, forsætis-
ráðgjafi í Manitoba- og Hon Thos
H. J-ohnson, dómsálaráðgjafi, hafa
að undanförnu sotið á ráðstefnu í
Ottawa ásamt forsætisráðgjöfum
hinna
alþektu og viðtæku grundvaHar- krafist þess af ,samlbandsstjórn
regium, sem hafa venð viðteknar innl a8 hún hluta8ist til um að
alstaðar i Canada og . breska nk-j Vesturfylkin fengju full umráð
i.u. um afhendmg á nytjum, e«a yfir náttúruauðæfu-m Mnum, en
natturuauð vesturfylkjanna sem slíkar málaleitanir hafa verið á
eru innan þe.rra vébanda í hend-i döfinni j mörg ár> lþótt lítið bafi
ur þeirra sjálfra. I Qrðið ágengt Nú eru taldar
séu um tuttugu miljónir komnar
i dauðann.
Skýrslur frá viðskiftaráði Ban-
daríkjanna -sýna að á fjórum mán-
uðum frá 1. júlí s.l. að telja, hef-
ir verið meira fl-utt inn í landið af
hveiti, mjöli og kjöti, en á öllu
fjárhagsát;inu sem endaSi 30. júní
petta ástánd hefir ým-sum hinum
leiðandi stjórnmálamanna þótt svo
iskyggilegt, að frumvarp hefir
verið borið fram í báðum deildum
þingsins, um að setja verndartolla
á -samsvarandi landsafurðir til
að tryggja hag bændastéttarinnar.
Frumvarp þetta hefir sætt all-
mikilli mótspyrnu, og þó talið víst
að það nái fram að ganga.
Landbúnaðarritari Bandaríkja-
stjórnarinnar, Mr. Meredith, hefir
lýst yfir því, að afurðir landbún-
aðarins ihafi fyrsta nóv. síðastl.
verið í 33 af hundraði læigra verði
en á síðasta- sánin-gartíma. Telur
hann ástand það alt annað en
glæsilegt og skorar á þing og þjóð
Vesturfylkja og að taka 'höndum saman í þeim til-
gangi að ráða bót á þessu hruni
íbúnaðarafurða sem fyrst, því ann-
ars ’horfi bændur fram á hin mestu
vandræði.
Friðarsaniningarnir milli Bolsiie-
vika og gerbyltingaflokksins tyrk-
neska, hafa nú verið gerðir heyrin-
kunnir. Eitt af ákvæðum samn-
inganna hljóðar um þaö, aö hvorir-
tveggja aðilja binda sig til að sýna
sambandsþjóðunum í stríðinu full-
an fjandskap fyrst um sinu.
Ákveðið er að gríska þingið
komi saman þann 8. janúar næst-
komandi; er Constatine konungur
að undirbúa fyrsta boðskap sinn
til þjóðarinnar eftir útlegðina og
kvað verja til þess miklum tíma.
Er mælt að þegnhollnustu skeyt-
um rigni daglega yfir konung úr
öllum pörtum níkisins.
Ágreiningur allmikill kvað hafa
komið upp innan socialista flokks-
ins á Frakklandi út af iþví, hvort
flokkurinn ætti að ganga í sam-
band við félög gerbyltingamanna
í Moscow á Rússlandi eða ekki.
Leon Blum, þingmaður socialista í
neðri máltofunni, kvaðst vera
mótfallinn slíku sambandi og réði
flokkábræðrum sínum eindregið
frá að ‘hafa nokkur mök við Bolshe-
viki m-enn að svo stöddu.
Gustave Muller, nafnkunnur so-
cialista leiðtogi hefir verið kjörinn
til vara forseta á Svisslandi.
Vér ihöldum því fram, að það
sé ekki hægt að halda fullum fylk-
isréttindum frá þessum fylkjum.
miklar líkur til að deilum þessum
muni ljúka í nálægri framtíð með
fullum sigri á Ihlið Vesturfylkj-
þjóðarspursmál, sem er miklu þýð-
ingar meira en samkomulag um
fjártillög, eða borgun á öllum
;um
krefjast af Dominion stjórninyi,
það er fullkomnun á sambandi
þessara fvlk.ja, við fylkja-sambönd-
in.
höndur, sem fólk áleit þá að
líu samlbandið. peirri reglu varj meinti, að þau yrðu eign alríkis-
fylgt hér í Canada 1867, þegár! ins um °11 ókomin ár, og að stjórn-
fylkin gengu inn í sambandið, og! in * Ottawa'þyrfti aldrei að standa,
síðar 1871 er Britisih Columbia-1 neinn reikningsskap af þeim 8ðai 0Í?U egum kröfum- sem fylkin
gekk inn, og í samibandi viðj andvirði þeirra. j krefjast af Dominion stiórninai.
Prince Edward Islands, tók sam-| ®um af iþessum fyrirtækjum er
bandsstjórnin á sig skyldur sem verf a8 nefna. pegar um það
■láu utan Ihennar verkahrings til var a® ræða að Britisih Columbia
þess, að það fylki fengi að njóta &engi í samibandið, þá var aðal-
sa-ma réttar í þessu efni. skilyrðið sem sett var, að British
Pað eru sléttufylkin ein af hin- Columlbia fylkinu yrði komið í
um upprunalegu fylkjum Canada, járnbrauta samband við austur-
þau einu á meðal allra fylkja inn- Canada, og-hefði það orðið óendan-
an breska veldisins, sem ekki hafa ie#a miklu erviðara ef fylki hefðu
fengið vald yfir ríkislöndum inn- veriÖ mynduð í Rubert L^nd og
an sinna vébanda, heldur hafaj Nörth - Western - Territorý með
þau verið í umsjón Dominionj fuiiu valdi yfir öllum löndum inn-
stjórnarinnar, sem íhefir -stjórnað' an sinna vébanda.
Samkomulag um þessi atriði erj anna, og mun landi ivor Hon Tlhos.
H. John-son eiga þa-r í drýgstan
þáttinn, enda ber blöðunum yfir-
leitt saman um það, að á þessari
umræddu ráðstefnu ihafi þótt
mest að honum kveða og kröfur
hans verið settar fram með mestri
einurð og festu.
Hátiða-guðsþjónustur i
lút. kirkjunni.
Fyrstu
þeim til inntekta og hagsmuna
fyrir Canada þjóðina í iheild sinni,
og hefir því Manitobafylki í raun
réttri verið nýlenda í þau fimtíu
ár sem liðin eru síðan það gekk í
fylkjasambandið, og hin tvö Vest-
urfyllkin í fimtán ár.
Canada” og sérstaklega-
landanna, var ekki að eins
irkju-
sterk-
asta -hvötin til þess að víkki, eða
færa út stjórnarvaldið, úeldur
líka aðala-triðið í þeim miklu um-
bótum. pað er viðurkend regla
í breskum mannfélögum í n/lend-
um Breta, að þegar létt er á ríkis-
stjórninni sjórnarskyldum -hmnar
þá eigi þeir sem það gera, rátt á
vanalegum tekjum þeirra héraða
sem um er að ræða, til stjómar-
þarfa.
Landið á nýjum vaxandi tygð-
arlögum hefir ávalt verið fyrsta
og reglulegasta tekjugrein, til
stjórnarþarfa, eins og K-eith k*mst
Stjórnin í Ottawa ásetti sér að
byggja upp -þetta vesturland sem
mest með því að veita innflytj-
endum ókeypis heimilisréttarlönd,
en þó -sú aðferð væri góð til þess
að auka inntektir landsstjórnar-
innar, var hún erfið og kostnaðar-
....... , í söm fat®eku fylki, sem þurfti að
Misskilningur í sambandi við kaup j sjá um lagning akvega og annað
a Ruperts I.and og North- - sem aö framförum laut g.
Western Territory. | John A. MacDonald, komst svo
Sá ófyrirgefanlegi misskilning- a^ orðí '> ræðu sem hann hélt þeg-
ur hefir komist inn að Ruberts ar um inngöngu Manitóba fylkis
Land og North-Western Territory,] í sambandið var að ræða.:
hafi verið keypt af Candastjórn, “Pað væri óskynsamlegt að mynda
og sé því eins og dómarar leynd- stórt fylki sem hefði full umráð
arráðs Breta komust stundum að yfir °llu landi innan véband«»
Svo fór ræðumaður nokkrum
orðum um tilraunir sem gjörðar
hafa verið í þessu sambandi, og
svo skilyrðin sem takast verða til
greina, þegar til þess kemur að
fylkjunum verði veitt þessi rétt-
indi. Svo lýkur hann máli sínu
á þessa leið:
“Eg læt hér staðar numið, fyrir
hönd Manitoba fylkis I von um að
iþið sjáið yður fært að samþykkja
grundvallarreglur þær sem bent ar'
hefir verið á.”
Vér höfum orðið að fara fljótt
yfir sögu, að
helstu atriðin sem Mr. Johnson
bar fram, en vonum að" þau séu
nógu skýr til þess að gefa mönn-
um ljósa hugmynd um ganginn í
þessu -þýðingarmikla máli.
Ritstj.
------æ--------
Ráðgert er að sambandsþingið
komi saman 17. febrúar næstkom-
andi.
Talið er víst að algert áfengis-
bann í Manitoba, Saskatchewan og
Alberta muni ganga í gildi þann
1. febrúar.
orði: “Eign Canada”, stjórnin hafi
keypt það, eigi Iþað og haldi því,
og ráði þess vegna yfir því, og á-
vaxti það til inntektar iþjóðinni
allri.
Stjórnin í Canada, hefir fyrir
löngu síðan hætt að halda þessum
skilningi á málinu fram, sem vér
-höldum fram að ihafi við ekkert að
styðjast, hvorki frá -sögulegu
né frá lagalegu sjónarmiði.
En hin fylkin í sambandinu hafa
Aukakosning til sambands
þings á að fara fram í West Pet-
eríborn kjördæminu þann 7. fetorú-
Orsök kosningarinnar sú að
J. H. Burnham þingmaður kjör-
dæmisins, sagði af sér fyrir
nokkru, sökum ágreinings við
^dregið íram j Mei-ghen stjórnina, og meðfram
vegna þess að hann kvaðst svo
hafa skilið umtooð kjósenda sinna
í kosningunum 1917, að sér bæri
eigi að styðja bræðingsstjórnina,
lengur en fram ti'l loka ófriðarins.
Sagt er að minsta kosti þrir
menn muni sækja um kosningu,
en líklegast talið að, frambjóð-
andi bændaflokiksins gangi sigr-
andi af ihólmi
Stofnað er nýlega i Bandaríkj-
unum íélag, er Foreign Trade Fin-
ancing Corporation nefnist, er
íhafa á með höndum að greiða fyr-
ir sölu á amerískum vörum er-
lendis. Höfustóll félagsins er á-
kveðinn 100,000,000 dala.
Hermálaritari Daniels leggur
til við þingið, að Ihaldið verði á-
fram sleitulaust smíði þeirra átta-
tíu og átta herskipa, sem unnið
hefir verið að udanfarið, svo
fremi að Bandaríkin gangi ekki í
þjóðasambandið — League of Na-
tions—, eða eitthvað annað sam-
band ibygt á svipuðum grundvelli.
Af ársskýrslttm þeirn, er póst-
málaritarinn, Mr. Burleson, hefir
nýlega lagt fyrir Wilson forseta,
má sjá, að þjóðin hefir tapað á
starfrækslu póstmálanna á síðast-
liðnu fjárhagsári $17,270,482, og
er það mesta eins árs tap í þessari
grein, sem en hefir komið fyrir i
sögu Bandaríkjanna.
Guðsþjónusta var 'haldin á jóla-
daginn kli 11 f. h., var hún til-
komumikil, söngflokkur safnaðar-
ins hafði undinbúið sig sérstak-
lega fyrir hátíðina og söngurinn
var mikill og prýðisgóður.
Á sunnudaginn á milli jpla og
nýárs, -sem í þetta sinn var annar
í jólum, fór fram ársloka hátíð
sunnudagaskólans eins og venja
er til. Sú samkoma er fyrir
löngu orði ein af allra vinsælustu
samkomum safnaðarins, og svo
var hún í iþetta sinn, kirkjan var
troðfull af fólki og ibörnin leystu
h-lutverk sín vel af hendi.
Áramóta samkoma verður í
Kirkjunni á gamlársdags kveld
fólk kemur saman kl. 11,30 á föstu-
dags kveldið og dvelja í kirkjunni
fram yfir áramótin, örstutt guðs-
þjónustuathöfn fer þar fram.
Á nýársdag verður guðsþjón-
usta í Fyrstu lút. kirkju kl. 3 e. h.
og á sunnudaginn 2. janúar verð-
ur guðsiþjónusta að kveldinu á
vanalegum tíma en ekki að
morgni.
—o-
sinna, og gæti orðið prándur í
Götu fyrir áformum landstjórnar-
innar, með að koma á samböndum
við British Colunnbia, og svo gæti
fylkið leitt í gildi lög viðvíkjandi
lön-dum sínum, sem kæmu í bág
við innflutninga stefnu Dominion
stjórnarinnar.”
í samibandi við uppreisn Indíána
Helztu Viðburðir
Síðustu Viku
Canada.
Sameinuðu bændafélögin i Ont-
ario héldu þing mikið lí Toronto
hinn 16. þ. m., og lýstu eindregnu
Rauðárdalnum, tekur Sir John! trausti á hinum nýkjörna foringja
A. MacDonald það fram, að með
því að halda löndunum sem fylk-
framsóknarflokksins, Hon T. A.
Crerar, Ihétu honum eindregnu
Bandaríkin
Wilson forseti hefir sent út op-
inbera áskorun til þjóðarinnar um
að skjóta saman hálfri fjórðu mil-
jón dala til líknar nauðlíðandi
börnum í Mið-Evrópu. Sjálfur hef-
ir forsetinn tekið að sér að sjá
tuttugu af munaðárleysingjum
þessum farborða.
Senator McCumber frá Northj
Dakota, bráðabyrgða formaður j
fjármálanefndar Senatsins lýsti |
því nýskeð yfir í þingræðu að ríkis- \
féhirzlan væri í svo mikilli þröng
að takmarka yrði útgjöldin sem -
frekast mætti verða og forðast öll j
ný, eða því sem næst. Við endir
yfirstandandi fjárhagsárs, 30. jún.
næstkomandi, segir senatorinn að
útgjöld þjóðarinnar mupi verða
$2,000.000,000 hærri en inntektirn-
ar.
Socialista flokkurinn i Banda-
ríkjunum er óður og uppvægur út
af því, að Wilson forseti náðaði
um jólin tvo bandingja, en hvor-
STÖKUR,
tilorðnar um jólin.
Lifsins faðir, lof sé þér
leiðslu fyrir þína;
enn þú lézt í elli mér
ástarljós þitt skína.
Jólin boða fró og frið, —
fagna kristnir lýðir. —
Drottins ást og andans frið
eilífar um tíðir.
óttast því ei ættum hel,
eða heimsins blekking,
samhuga ef vinna vel
vilji, trú og þekking.
Hátíðleg svo höldum jól,
hinum megin tja-ldsins,
skær þar ljómar sigursól
sannleiks helgivaldsins.
Allur kostnaður Baivdaríkjaþjóð-
arinnar í ófriðnum mikla, þ.e.a.s,
frá því er þjóðin opinberlega fór í
stríðið 6. apríl 1917 og til 30. júní
1920, n-emur $24,010,000,000, sam-
kvæmt skýrslu er fjármálaritarinn
Mr. Houston nýlega lagði fram í ugur þeirra var Mr. Debs, er í
Lifið okkur er sem gáta,
æðrast samt ei munum láta,
alvizkan þvi öllu stjórnar,
engu hún á glapstig fórnar.
Hér einatt þó að sýnist skuggar
svartir
og sólskin lítið virðist oft í heim,
á andans hæðum eygjast geislar
bjartir,
og allir að lokum þangað komurast
heim.
S. J. Jóhannesson.