Lögberg - 30.12.1920, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN,
30. DESEMBER Í920.
Bls. 5
Jólin 1920
Forseti, stjórnarnefnd og embættismenn
Β)e Eopal IBanfe of Cauaba
bjóða hinum mörgu viðskiftamönnum og vinum
bankans
Gleðilegra jóla „
Og
farsœls nýárs
Vesturlandi, sem lá þar fyrir og “pað muntu sjálfur sjá var
sannfærfiist eg um það, að hún I
væri af illu bergi brotin, ilt tré af |
illum rótum nært, sem aldrei gæti
borið góða ávexti fyrir mannfé-
lagið.
Sum þessi flugrit voru sósíal-
ista fyrirlestrar haldnir í ýmsum
borgum fyrir verkalýðinn. par
var ráðist iheimskulega á iheimilis-
og hjúskaparlíf mannfélagsins.
pví var haldið fram, eins og marg-
ir Ðarwinssinnar gera, að maður-
inn sé fuLlkomið dýr grimmasta,
vitrasta og fullkomnasta dýrið.
pess vegna á maðurinn að lifa í
ýmsu eins og dýrin og þroska
dýrseðli sitt sem mest. Börnin,
sem þeir kalla “unga manndýrs-
ins”, vilja þeir að tekin séu frá
mæðrunum og alin upp í heiðni, á
sameiginlegum uppeldishúsum, er
kostuð séu af ríkinu.
f þessu sambandi muna þeir eft-
ir kenningu Lasalle um- “hið járn-
harða kaupgjaldslögmál”. peir
vilja eigi, að verkalýðurinn aukist
um of og “uppfylli jórðina”.v pá
þrengir að atvinnu og kaupið
lækkar, segja 'þeir, Iþegar of marg-
ir bjóða vinnu sína. Til þess að
ráða bót á þessu telja þeir æski-
legt, að ungum stúlkum sé kend
sú íþrótt að eiga fá börn, án þess
þó að leggja 'hömlur á eðlishvatir
sínar. pær eiga að hafa tak-
inarkalaust frelsi í ástamálum,
sambandið milli karla og konu á
að vera út í yztu æsar dýrslegt og
ástin ibandlaus. — petta er nú
siðfræði þessara mannvina og
leiðtoga jafnaðarmanna!! petta
geta þeir dásamað sem vilja. En
eg tel það eitraðan anda og örg
ustu þjóðaspillingu.
pá eru enn aðrir af leiðtogunum,
sem leggja aðal áherzluna á þaö,
vekja stéttaríg. Peir fylla smæl-
ingjana með hatri og öfund til
þeirra, sem eitthvað eiga til og
Hfa við betri kjör en öreigarnir.
peir ræna öreigann allri sannri
lífsgleði með því að ger* hann ó-
ánægðan með hlutskifti sitt, sem
eigi getur batnað að neinum mun
í stórborgunum. Verkamennirnir
eru hættir að hafa ánægju af
vinnunni. peir vinna með hang-
andi hendi og bölva þeim öllum,
sem þeir vinna fyrir. Aður var
vinnugleðin og guðstraustáð þeirra
hamingja og vígi í fátæktinni og
raunum lífsins. petta viígi þ^irra
er nú í rústum. Leiðtogarnir hafa|
brotið það niður. pess vegna er
alt í uppnámi í veröldinni og enn
eigi séð fyrir endann á þrí, hvpð
i!t getur hlotist af óeirðum öreig-
anna, eða þeirra manna, sem æsa
þá og leiða. S. p.
—Morgunblaðið.
Borgið Lögberg
nú um áramótin
Illræðismenn hentu fyrir
skömmu sprengikúlu inn í efri
málstofu Rúmeniu þingsins, varð
sú tveim þingmönnum að bana.
Tiltæki iþetta hefir leitt til þess,
að herlög hafa verið opinberlega
sett á um alt ríkið fyrst um sinn.
Stjórn Japana hefir tilkynt
þjóðarsambandinu það, að hún
sjái sér ekki fært að takmarka her-
afla sinn, eins lengi og Banda
rikja þjóðin standi utan sam-
bandsins. —
Pórður Sigurðsson
Fyrrum bóndi á Hæli í Flókadal
Borgarfjarðarsýslu.
suður átti að fara með milliferða-
bátnum, brann einnig nær allur,
sömul. póstur sá, sem sendur var
héðan með þessari ferð bátsins
uppeftir, og hafði hann verið ný-
kominn inn í póststofuna, þegar
slysið vildi til. Nokkuð af hálf-
brunnum póstbögglum Ihefir náðst
úr rústunum, og er það nú alt
komið á pósthúsið hér til rann-
sóknar. Peninga 'þá og ábyrgðar-
sendingar aðrar, sem farist hafa í
brunanum, verður ríkissjóður að
horga. En nokkuð af peningum
hefur þegar fundist í póstbögglum
þeim, sem náðst hafa meira og
minría brunnir úr rústunum. Að
mestu leyti eru peninga sending-
arnar í seðlum, og sé hægt að lesa
einkennistöluna á þeim seðlum,
sem úr brunarústunum koma, þá
er það sama og peningarnir sén
fundnir, þótt seðlarnir séu ekki
framar nothæfir. pað er enn
ekki upplýst, hve mikið tap ríkis-
sjóðs verði af brunanum, en pen-
ingasendingar með þessum pósti
höfðu alls numið um 138 þús. kr.
Bruni sýsluskjalanna kemur sér að
sjálfsögðu mjög illa. — Síðustu
upplýsingar eru þær, að náðst hafi
19 þús. kr. í seðlum íslandsbanka
með læsilegum tölum.
Vélbáturinn “Úlfur,” eign ól.
G. Eyólfssonar kaupmanns, strand
aði aðfarahótt 15. þ. m., suður hjá
Sandgerði, rak upp í stórviðri.
Hann var að flytja þangað salt.
Ekki er talið ólíklegt, að skipið
náist út aftur án mikilla skemda.
Aðfaranótt 14. þ. m. strandaði
danskt seglskip, Zenita frá Frede-
ricia, úti fyrir Bygggarði á Sel-
tjarnarnesi, var á leið hingað með
sáltfarm frá Portugal, til hf. Kol
og salt. Skipstjóri heitir Ons-
berg, en alls eru skipverjar 7, einn
íslenzkur, en hinir danskir "Geir”
hefur nú náð skipinu út og komið
því híngað inn á höfn.
Margir þektu pórð á Hæli,
þrekvaxna og mikilvirka;
að yrkja skylt er eftirmæli
um aldna kappann þróttarstyrka,
Stóru búi stýra kunni
stefnufast, með góðum arði^
ætíð röð og reglu unni,
rausn þeim sýndi er bar að garði.
Fáir ræktu bú sitt betur,
•brast þar eigi hygnismerki;
störfum sinti sumar og vetur
sjálfstæður í orði og v>erki,
í orða vali engum líkur,
örugt þó til mála lagði,
mjög ei talinn mentaríkur,
margt þó gott, sem karlinn sagði.
Holl en fábreytt heimakenning
horfði glögt til frama vona
þaðan góð og gömul menning
gekk í arf til fóstursona.
Pverrar vani góður og gildur,
gleymast sumar fornar dygðir,
margskyns lausung, tízka og tildur
teygist út um landsins bygðir.
S. J.
Botnv. Kári Sölmundarson seldi
nýlega farm sinn í Englandi fyrir
4000 pund sterling (um 100 (þús.
kr.). Hafði nokkuð af saltfiski,
auk ísfisks.
svarið.
Drengurinn fór nú að líta um-
hverfis sig. Sá hann þá dauða
menn og konur liggja í skóginum.
“Æ, þetta er sorglegt,” sagði
hann, og það var grátstafur og
hrylligur í röddinni.
“Já, vinur, en tárin þín kalla
þá ekki aftur til lífsins, sem, létu
það hér. Líttu á lík þessa unga
manns. Eg léði honum vængi
vísindanna. Hann sá stjörnur
himinsins blika og hélt þær væru
gimsteinar, sem hann gæti sópað
af miðnæturhimninum og hrúgað
saman á Gulllblómalandi.”
“Æ, það væri óttalegt andvarp-
aði,” Felix, “ef stjörnurnar hyrfu
af himninum.
“Já, ihann varð að deyja, og ber-
ast hér fyrir,” svaraði gyðjan.
parna er lík öldungs eins. Eg
gaf honum stiga ihugsjónanna, og
sagði ihonum hivernig skyldi nota
hann. pví gleymdi hann. póttist
viss um að sólin væri stór gull-
peningur, reisti stigann með því
áformi að taka sólinæ af loftinu,
og nú liggur hann ihér látinn.”
“Ó, drottinn minn góður!” hróp-
aði drengurinn, “það væri ótta-
legt ef sólin hyrfi af loftinu, og
löndin fyltust eilífu myrkri.”
Sannleiksgyðjan leit á hann
brosandi, hraðaði ferðinni, og
brátt voru þau komin út úr skóg-
inum. Nú blasti við þeim breiðl
og Ihæg hlíð og loks fjallið í
fjarsýn. Hér sá Felix marg-
menni mikið, konur og karla börr
og fullorðna. Hér var asi á öll-
um og i fljótu bragði virtist flaustr
ið og ákafinn ástæðulaust. En
brátt sá Felix að svo var ekki,
sumir voru að tína eitthvað af
jðrðunni, aðrir voru í þrætum.
riskingum og jafnvel blóðugum
bardaga — alt, sjáanlega út af því
að allir girntust það sama. Felix
spurði því gyðjuna, hvað það væxi
sem allur þessi manngrúi legði svo
mjög hug á.
“pað eru gullkornin,” svaraði
gyðjan. “pau eru blóm sem hér
gróa, utan þeirra sem vaxa upp
í sporum okkar.”
Community Breeding
Associations.
í landbúnaði er nautgriparæktin sú grein seni ntiklum frainförum
liefir þegar tekið við stofnun kynbótadeikla eða félaga víðsvegar uio
sveitir Saskatchewan fylkis, og tná i framtíðinni mikils meira góðs af
þeirri starfsemi vænta. Nautgriparækt var fyrmeir aöal atvinnugrein
bænda i Vesturlandinu, og ]x)tt kornykja skipi nú öndvegið, ef svo
mætti að orði kveða, þá er hitt engu síður víst, að allra staðhátta vegna
á griparæktin fyrir sér mikinn framtíðar þroska i Sléttufylkjunum, og
þa ckki hvað sizt í Saskatchewan. B'eita rná aö minsta kosti geldneyti
mikinn meiri hluta árs, og þótt hýsa þurfi ef til vill harðasta kaflann úr
vetrinum, þá eru gróðrarskilyröi jarðvegsins svo góð, að því nær alls-
staðar má fá nægilegt af grófu nautgripafóðri með tiltölulega litlum
tilkostnaði. í viðbót má einnig benda á það, að stór meiri hluti bænda,
sem fluzt hefir inn i fylkið, hefir komið frá löndum, þar sem þeir hafa
vanist griparækt svo að segja frá blautti banisbeini og finna því ánægju
í framhaldi þess starfs hér.
Á hinum síðustu árurn liefir áhugi manna á nautgriparækt glæðst
til muna, og ætti það því að vera tiltölulega auðvelt, að koma nú á fót
kynbótafélögtun í þeim Itvgðarlogum, þar sem þau eru ekki þegar komin
á laggirnar.
Kynbótafélögin eru þannig til orðin, að bændur i hlutaðeigandi
sveitarfélagi, hafa tekið sig saman um að innleiða og ala upp eina eða
fleiri nautgripategundir, sem þeir hafa bezt álit á, og afla bygðarlaginu
þannig orðstýrs fvrir að hafa innleitt og alið ttpp fyrirmyndar naut-
gripategund.
Tilganginum er náð með þvi að velja þær tegundir, sem bezt sam-
svara staðháttum. Sérfræðingar velja þá gripi, sem telja má vist að bezt
gefist til undaneldis, lélegar tegundir tarfa eða sýktar, eru vinsaðar úr
líkt og illgresi, en beztu tarfarnir keyptir og að eins úrvals kúm haldið
undir þá. —
Landbúnaðardeildin sendir út sérfræðinga til aö ferðast um hinar
ýmsu bygðiT og lieðbeina bændum að því er val kynbótanauta snertir.
Svo eru haldin sameiginleg söluj)ing og gripasýningar, og ekkert það
ógert látið, er verða má til þess að vekja áhuga almennings á málinu.
Aðal hlunnindin, sem kynbótafélögin hafa í för með sér, mætti
flokka þannig niður:

CHAMBERLAINS
meðöl ættu að vera á hverju
heimili.
Chamberiain’s Liniment er ó-
viCjafnanlégt
sem* gigtar á-
burður, einnig
mjög gott við
Lumbago, liða-
veilki, tauga-
tognun ,bólgu,
vöðva sárind-
um og meiðsl-
um. Líka gott
við biti, kláða
o. fl. Ekkert
betra til að
bera á og
nugga úr herð-
ar og bak, ef
maður þjáist
af bakverk eða
öðrum vöðva-
sárindum.
Verð 35 cent og 65 cent.
„ ,%nberlain's
A Prtporal •onUÍ^nedfotakcthí^jJ
- ,i/cc aC Mustdrd PlasUrs £-
i. í hérttðum þeim, þar sem kynbótafélög eru komin á fastan fót,
Felix varð að líta til baka, sá veröur eftirspum eftir kynbótagripum til kaups, vitanlega margfalt
hann Iþá að slóð hans var blóm-
Frá íslandi.
Albert koungur og matsvemninn.
Albert Belgíukonungur var eitt
sinn í sumar á gangi í hinum
fræga baðstað Ostend og var svo
bversdagslega klæddur, að enginn
þekti bann, enda leyndi hann bver
hann var. Fór konungur inn í stór-
an matsal af beztu tegund og bað
um miðdegisverð og vín með matn-
um.
petta síðasttalda var óhyggilegt,
enda fékk konungur að keniia á
iþeirri óvarkárni. pegar hann átti
að fara að borga og þótti ótrúlega
dýrt, varð þjónninn margsaga um
verðið á víninu, en í stað þesa að
biðja gestinn afsökunar, hélt bann
að gesturinn þyrfti ekki að taka
þetta svona illa upp, hann munaði
víst ekki mikið um nokkra franka.
og öllum gæti yfirsézt o. s. frv.
Kóngur kvaðst vilja Ihafa hreþia
og iheiðarlega reikninga, jafn>el
þótt hann teldi sig færan til að
borga, og loks fékk hann útkljáð
viðskiftin og fór. pegar hann korn
heim til sín, lét hann fara fram
rannsókn á því verði, sem hann
hafði greitt fyrir máltíðina og
kom það þá upp að honum hafSi
verið selt mikið dýrara en lög
mæla fyrir.— Konungur sneri sér
þá skriflega og með fullu nafni til
yfirvaldanna og kærði þennan
sniðuga veitingamann fyrir vöru-
okur og telja menn tvísýnu mikla,
að sá verði bráðlega konunglegur
hirðmatsölumaður bjá
konungi.—Morgunbl.
Tíðin er enn stöðugt góð, altaf
suðlæg átt. Lóur eru ekki farnar
enn, og munu sunnanvindarnir
valda því. pað er sagt austan úr
Flóa, að stórir lóuhópar fari þar
milli túnanna.
Morgunblaðið segir frá því eft-
ir sænsku blaði, að landbúnaðar-
ráðaneyti Svía hafi lagt fyrir þing-
ið frumv. um, að veittar verði í
fjárlögum Svía 160 þús. krónur
til ,þess að senda Ihingað nefnd
manna til rannsókna á síldveiði-
aðferðum o. fl. Frv. sé komið fram
eftir áskorun fiskifél. i Gutáborg,
sem ritað hafi stjóirninni og sýnt
fram á, hve mjög Svíar gætu aukið
síldveiðina við ísland, ef réttar
veiðiaðferðir væru notaðar. —
Hugmyndin er að senda hingað
í sumar fjölda vélbáta, sem munu
eiga að stunda veiðar undir um-
sjón þessarar nefndar og salta
síldina á skipsfjöl.
prír menn hafa verið settir hér
I fangelsi í gærkveildi og morgun,
sakaðir um að hafa ætlað að sökkva
vélbátnum “Leó”, sem fara átti
héðan til Vestfjarða í gær með
vörur. Vélamaðurinn hafði
fengið grun um hvað til stæði, og
krafist rannsóknar á skipinu, þá
komið í ljós, að boruð 'höfðu verið
göt á skipsbotninn og í þau settir
trétappar með snærislykkjum, svo
að kippa mátti töppunum úr göt-
unum. Einnig er nú sagt, 'að
vörurnar, sem skipið átti að flytja
og höfðu verið vátrygðar hátt, hafi
við skoðunina reynst vera vatn í
tunnum og grjót. Eigendur
skipsins og varanna hafa verið
teknir fastir og einn maður til,
sem grunaður er um, að hafa ver-
ið með þeim í verki.
Síðari upplýsigar um málið eru
iþessar:
Eigandi bátsins er Geir Pálsson
húsasmiður, en hann 'hafði Ieigt
bátinn til þessarar ferðar Elíasi
Hólm veitingamanni, og skipstjór-
inn sem fara átti með bátinn, var
Hallgrímur Finnson, bróðir E. H.
—Vörur þær, sem vera áttu í bátn-
um, hafði E. H. vátrygt fyrir nær
00 þús. kr.
Stórbruni í Borgarnesi. Síðast-
liðinn föstudag, 12. þ. m. brann til
grunna eitt af stærstu húsunum í
Borgarnesi, íbúðarhús Jóns kaup-
rnanns Björnssonar frá Svarfhóli.
í því bjó einnig Guðmundur sýslu-
maður Björnsson ibróðir Jóns, og
þar var skrifstofa hans og póstaf-
greiðsla, iþví sýslumaður er póst-
afgreiðslumaður. Voru þeir
LræðUrnir nýkomnir iheim héðan
úr Reykjavík, með milliferðabátn-
um, þegar í kviknaði, en það varð
á þann ihátt, að steinolíuofn valt
um 1 eldhúsinu og rann olían út
um alt gólfið, svo það stóð alt
skyndilega í björtu báli. petta
var nálægt klukkan 5 um kvöldið.
Albertl Manntjón var ekki, en annars varð
litlu bjargað úr húsinu; megnið
af bókum og skjölum sýlumanns
ibrann þar, og póstur frá Norður og
Blómslóði.
Brot úr æfintýrum einstaklingsins
Eftir J. P. P.
Felix vaknaði í fjörunni stirð-
ur og hálf-sturlaður eftir hrakn-
inginn og hræðsluna. Nú varð
hann feginn fegurð og fögnuði
morgunsins. pað var sem morg-
ungyðjan ihefði strokið mjúkum
mundum himin og haf.
Drengurinn leit um öxl. Sá
hann þá að fögur og tíguleg gyðja
stóð yfir honum, og leit á hann
fast og rólega. Undir áhrifum
augnaráðs hennar fékk hann nýja
krafta. Hrakningurinn gleymd-
ist, og glaðar vonir hrifu hið unga
hjarta hans.
“Hver ert þú?” spurði hann.
“Eg er sannleiksgyíjan,” svar
aði hún, og rödd hennar var hrein
og hvell en þó dularfull, eins og
bergmál af smalahói í afdölum.
“Hvar er eg staddur?” spurði
Felix.
“Pú ert á Gullblómalandi. Hér
þekkir þú engann, og skal eg því
vísa þér veg, viljir þú sjá þig um
hér.” Svo tók ihún honum í hðnd
og hjálpaði á fætur. pau snéru
frá sjónum og stefndu til skógar,
sem gnæfði himinhár yfir höfðum
þeirra. Hönd gyðjunnar var
styrk og fanst drengnum hann
draga frá henni nýja krafta. Skiln-
ingsvit hans urðu næmari með
hverju fótmáli, og hann fyltist
þrá til að þekkja og skilja.
“pví iheitir þetta Gullblóma-
land?” spurði hann.
gróin, og gladdist hann innilega
við ilm þeirra og fegurð. “Við
skulum ganga fram og aftur um
alt landið, svo blessuð blómin
skreyti það,” sagði hann. En í
þessu 'heyrði hann óp og formæl-
ingar, og grjótkast dundi í kring-
um hann. “Grýtið hann í hel!”
“drepið hann”. "Hann er að eyði-
leggja jarðveginn.” — Sjáið böl-
vað ruslið sem vex upp í sporum
hans.” En tvent var það sem
vildi Felix til lífs: Sá sem fylg-
ir Sannleiksgyðjunni frá fjöru til
fjalls getur ekki tínt lífi sínu; svo
var og hitt, að nokkrir drengir
höfðu fundið gulliblóm, og lenti nú
í skæða orustu á milli þeirra og
hinna, sem byrjuðu á grjótkast-
inu.
Eitt af því margvíslega sem fyr-
ir augun bar, voru menn sem báru
stóra skildi. Voru skildir þessir
grafnir rúnum sem Felix kannað-
ist ekki við, og svo stórir voru
þeir að mögulegt var að fela á bak
við þá atlögu og viðureign heilla
hersveita, og virtust þeir oft til
þess notaðir. pað sá og dreng-
urinn, að þegar skjöldum þessum
var brugðið upp fyrir framan
mann, höfðu þeir líka náttúru og
spegill, nema að þessu leyti að
myndin varð svo afskræmd, að eng-
inn þekti sjálfan sig, né vildar-
menn, sáust þeir sumir í orustum
við sjálfa sig og lags'bræður sína.
Skjaldiberar þessir virtust ekki
sækjast eftir gullblómunum, eins
og aðrir; en Felix sá að þegar þeir
höfðu skygt á skráveifur með
skildinum eða á annan hátt not-
að hann til aðstoða.* þeim, sem
mest báru úr býtum, þá laumaði
happamaðurinn gullblóminu í
vasa skjaldberanna
“Langar þig enn, til þess að
fara krókaleiðir um Gullblóma-
land?” spurði Sannleiksgyðjan eft-
ir að iþau höfðu gengið þögul um
stund.
Æ, já,” svaraði Felix. “Ef
við getum á þann hátt útrýmt
gullblómunum, en látið blessuð
marglitu blómstráin flytja ilm
sinn og indisleik yfir landið.”
Nei, vinur, það er okkur of
vaxið. Við leggjum beint á fjall-
ið, en í slóð okkar vaxa aldrei gull-
blóm, þó öll önnur blóm vaxi þar.’
“En hann er svo mjór blóma-
slóðinn okkar,” sagði drengurinn
“Já, en í hvert sinn sem eg finn
barn í fjörunni á Gullblómalandi
tek eg það með mér á þessa fjall-
göngu, vilji það fylgja mér. Mynd-
ast þannig iblómslóði við hverja
ferð upp á fjallið; og loks verður
hugsjón þín uppfylt. En þó
eg sé sannleiksgyðjan sjálf megna
eg einkis ein.”
Nokkrir litu á eftir þeim upp
brekkuna. Sumir gleymdu gull
blómunum, og litu hrifnir og hug
fangnir 'blessuð nýju, bló.min
En Felix og Sannleiksgyðjan
héldu áfram upp eftir hlíðinni, nú
voru þau lögð á fjallið og blóm-
slóði þeirra hvarf í fjarlægðinni
upp við himininn.
meiri. Menn vita þá hvert þeir eiga að snúa sér og kaupa oft gripi úr
slíkuni héruðuin í stórhópum í einu lagi.
Chamberlain’s Mustard Palm
gerir sama gagn og Mustard
plástur, er langtum þægilegra til
brúkunar og bezti áburður af
þeirri tegund, sem enn hefir ver-
ið búinn til. Verð 60c askjan.
2. Samvinna í griparækt flýtir auðvitað stórkostlega fyrir fram
förunum, eins og á öllum öðrum sviöum.
4. Kynbótafélögin liafa einnig í för með sér allmikinn sparnað,
þar sem nota má sama tarfinn i hinum smærri bvgðarlöguni og ekki er
um mjög margar kýr að ræða.
arai
4. Gott kynbótanaut má nota lengi, með því að flytja það úr einu
bygðarlagi i annað og koma á þann hátt í veg fyrir að ofskyldar"gripa-
ættir blandist saman.
Kynbótafelag Douglas Sveitar.
Til þess að gefa almenningi sem ljósasta hugmynd um starfrækslu
kynbótafélaganna, prentum vér upp sýnishorn af því, hvemig kyntóta-
félagi Douglas sveitarinnar i Minnesota ríkinu er stjórnað.
Kynbótafélag Douglas sveitar var stofnað vorið 1909 eftir að ak-
iirvrkjudeild Minnesota háskólans hafði látið fram fara fundahöld um
alla sveitina haustinu áður. t lögum félagsins er tilgangurinn þannig
skýrður: “Sá skal vera tilgangur félagsskapar þessa, að koma á hærra
stig rækt ekta Holstein og Guernsey nautgripa í Douglas sveit, og hjálpa
meðlimum til við kaup og sölu jæirra.” í uppliafi vakti það fyrir sofn-
endum að leggja aðal ræktina við Holstein tegundina, en með því að all-
jnargir bændur liöfðu jafnframt góða trú á Guernsey kyninu, þá varð sú
niðurstaöan, að báðar tegundirnar voru teknar til tilrauna og ákveöið
að beita sömu framfærslu aðferð við hvora um sig. — Um þessar mund-
ir eru meölimir félagsins að eins sjötíu að töiu og er þeim skift í fjórtán
manna deildi, þar sem tíu rækta Guernsey gripi og fjórir Holstein. Af-
staða deilda þessara í tilliti til fjarlægða, skal ávalt vera svo að allir geti
meðlimir notað sam kynbótanautið fyrir kýr sinar. Meðlimatala hinna
ýmsu deikla veltur þetta vanalega á frá tveim til nitján og hefir hver fult
frjálsræði út af fyrir sig, að því er snertir meðferð kynbótanauta og á-
kveða sjálfir nautstoll. Algengt er það nú orðið, aö bændur, sem hafa
margar kýr, fóðri t^rfinn vetrarlangt fyrir eiganda og þykir slíkt sann-
gjarnt á báðar hliðar. Hver kynbótadeild um sig safnar innan sinna vé-
banda fé til þess að kaupa fyrir fyrsta kynbótanautið, en framkvæmdar-
stjórn aðal deildarinnar annast um kaupin. öll kynbótanaut eru apinber-
iega sýnd á hinni árlegu sýningu Douglas sveitar og á tveggja ára fresti
skiftast deildimar á um nautð', til þess að koma í veg fyrir að gripa-
hjarðimar blandist of náið. Deildimar, sem rækta Holstein og Guern-
sey skiftast innbyrðis á íim jæssar tvær tegundir.
Aðal kynbótafélagið hefir aukalagabálk, sem kveður á um starf-
rækslu deildanna, og er lögúm þeim stranglega fylgt á allan hátt. Auka-
lögin taka fram og leggja á fulla áherzlu að enginn félagsmanna megi
nota til kynbóta aðra tarfa en þá, sem eru “pure bred” Alla aðra tarf-
kálfa skal ala til slátrunar. Þð er enn fremur ákveðið í aukalögunum,
að um vist tímabil má engi félagsmaður selja kú undan kynbótanauti
deildarinnar út fvrir takmörk kynbótaumdæmisins.
Sá sem 'þetta ritar átti ítarlegt tal við flesta meðlimi kynbótafélag-
ins og bar þeim undantekningarlaust saman um að árangurinn væri þeg-
ar orðinn bæði mikill og góður. Tilraunir þessar höfðu vakið svo mik
inn áhuga hjá mörgum þessara bænda, að þeir höfðu hrint af staö i
bygðarlögum síntim svipuðum félagsskap til umbót á svínarækt einnig.
Áhrifin, sem samvinnu tilraunir þessar hafa baft á mjólkur og rjóma
framleiðslu í Douglas sveitinni, eru alt annað en smávægileg. Árið
1909 þektist ekki Silo í bygbarlaginu ; árið 1910 höfðu meðlimir kynbóta-
félagsins komið sér upp þremur, en í árslok 1914 nam tala þeirra á
annað hundrað. (Framh.),
Landbúnaðardeild Saskatchewan-
fylkis, Regina.
’SSP
H5HEDY
Chamberiain’s
Cough Remedy
er bezta hósta-
og kvef meðalið
er menn þekkja
Mæðrum er sér-
staklega ráðlagt
að • gefa það
börnum sínum.
Hefir það reynnt
þeim ágætlega á
undanfömum
árum og mun
reynast eins ve!'
framvegis. —
Jafnvel við kíg-
hósta hefir með-
— alið reynst vel.
—35c og 65c.
Annað hóstmeðal, sem reynst
Á
roA
C0UGHS
COLOS
CR0UP
routM
MAKtNC&S
BAONCHim
50RC THUOAT
INflUCMZA
mwauiírwMcam.
SMALL SIZE.
hefir ágætlega#er Chamberlain’s
Cold Breakers; sérstaklega hefir
það reynst vel fullorðnu fólki,
bæði við hósta, kvefi og höfuð-
verk. Chamberlain’s Cold Brea-
kers gefa góðan og skjótan bata.
Verð 50c.
Við kveisu og inn-
antökum er ekkert
jafn gott og Cham-
berlain’s Colic and
Diarroea Reme-
dy. Kveisa og inn-
antökur eru svo al-
gengar að flaska
af þessu ágæta
meðali ætti því að
vera á öllum,heim-
ilum. Verð 35 cent
til 60 cent.
Chambcriaiks
w COIIC ANO ^
c»»» conc
•lUOUS COuC
*»A,KTr « v c.ouc
| SUHNf R CÖHFIAIM
tmtNTtayoiASRuotA
----OT *UM
í'SLliS.
!•». ÍIM PrapMH.ry «*
hmi HlAnMAÍÍ
CMctím Hciidtt Cl
Nýmaveiki
er sífelt að
fara í vöxt.
Juniper Tab-
lets eru góð-
ar við ölhm.
kvillum sem
frá ný,’unum
stafa. pær
hreinsa blóð-
ið og koma
lagi á þvag-
rásina. '.erð
5b cent
Ef þú þáist af höfuðverk þá
reynudu Chamberlain’s
TABLETS 25<»
CHAMBERLAIN MEDICI.NE
Dept. H--------Co., Ltd.
Toronto, Canada.
Fæst hjá öllum lyfsölum og
/
þjá Home Remedies Sales, 850
Main St., Winnipeg, Man.