Lögberg - 09.06.1921, Síða 7

LOOBERG, FIMTUDAGINN, 9. JöNí, 1921.
Bls. 7
Til skáldsins
J>ORSTEINS p. J70RSTEINSS0NAR
I.
Hann hafði sent mér “Ráðherramyiidina” og
‘Ljóða-þætti” sína að gjöf. é
Kvæði þín og mæra mynd
meðtók eg með gleði! —
Last þeim velja væri synd
og víst að fárra geði.
Gjafir þínar, porsteinn minn,
þakka eg af hjarta! —
Æ þig leiði lukkan svinn
listaveginn bjarta.
Sérhver geisli sendur mér,
af sönnum vinarhuga,
- anda mínum yndi ber
og orku — til að duga.
Ekki væri gatan greið
og gjarnast lítill styrkur,
ef að enginn lýsti leið
lífsins gegnum myrkur!
II.
í tilefni af fjörtutíu ára afmæli hans, þ. 11.
nóvember 1919:
Listamaður, ljóðsnillingur,
lifðu sæll um — aldar skeið!
íslandsvinur, íslendingur,
á þér skíni sólin heið!
Fyrir góðu, ljúfu ljóðin
og listaverkin mörgu þín,
einhvem tíma þakkar þjóðin
þér—ef metur blómin sín.
IV.
Við heimför hans til íslands í apríl 1920:
óska eg að heilan heim
hamingjan þig leiði,
og svo vefji örmum tveim
undir frelsismeiði!
Ættjörðina elskar þú,
eins og verk þín sýna,
og þess njóta ættir nú
eftir heimför þína.
Oss þó sé það ærið tjón
austur þig að missa,
á því græðir ættar Frón,
og sú huggar vissa.
Eg þér fylgi’ í anda heim,
óðmæringur góði,
og úr þýðum öldu-hreim
að þér hvísla ljóði.
Heilsa frá mér fjollunum,
fjörðum, dölum, heiðum,
ánum, vötnum, uppsprettum,
engjum, túnum, meiðum!
Og fólki öllu Fróni á
fús eg kveðju laga.
Lánið það á landi’ og sjá
leiði alla daga!
J. Asgeir J. Líndal.
III.
Við móttöku jólakorta hans, í nóv. 1919:
Afbragðs myndir — íslenzkar
eg hér glaður skoða!
Æsku-sól og eilífðar
yndi — mér þær boða!
pegar hugsa’ eg ísland um
og þess mengið káta,
hýrnar yfir huganum
hann þó sje að — gráta.
Auðnu-sólin alla tíð
á þig geislum stafi,
undralandið, eyjan fríð,
úti’ í regin hafi!
T I L
JÓNASAR A. SIGURÐSSONAR
(Kveðið við móttöku bréfs og bréfspjalds, sem
öðrumegin var á skjaldarmerki íslands, en hinu-
megin mynd af Víðidalsfjalli, Stóru-Borg og
norðurhluta Víðidalsins):
J?etta bréf og þetta spjald
þýðleik hjartans sýnir!
Og anda minn, sem æðra vald,
örvar, gleður, brýnir!
Skjaldarmerki fslands er
anda mínum nærri,
en æskustöðva myndin mér
miklu er þó kærri.
/
ótal margt hún minnir á,
myndin þessi góða, f
mínum æskuárum frá,
um sem mætti Ijóða.
Fyrir þessa fögru mynd
fáðu blessun sanna.
Hún er mér göfug gleði-lind:—
geymir minninganna!
(2-2-’21)
í - J .Ásgeir J. Línda).
Leiðrétting:—f síðara kvæðinu til J.A.S., sem
prentað er í jólablaði “Lögbergs” í vetur, hefir
(í 1. línu) .misprentaist: “Lóukvakið”, fyrir:
Lóukvæðið.—J.Á.J.L.
Vinsamleg leiðrétting.
í Lögbergi er kom út 2. þ. m.
er ritgerð eftir Dr. B. J. Brandson,
(séra Rögnv. og Tjaldb málið), sem
þetta stendur í: “Ihér foefir hann
iþó komist svo langt að sameina
brot úr Tjaldbúðarsöfnuði og Ú-
nítara söfnuð sinn, þó með þvi skil-
yrði að hinn nýji söfnuður kasti
Únítara nafninu, þetta mundu
sumir kalla að sélja frumlburðar-
rétt sinn fyrir málung matar og
hefir það ætíð þótt lítilmannlegt,
alt frá þeim bíma er Esau gerði
það. Einsdæmi mun það vera
í kirkjusögu þessa lands að kasta
fyrir borð sérkenninafni sinnar
kirkjudeildar, en látast samt ekki
gera það.”
í sambandi við þetta ofanskráða
vildi eg gefa þessar upplýsingar:
Á sameiginlegum fundi Únítara
og Ný-guðfræðinga (fylgjenda
stefnu séra F. J. Bergmanns heit.)
fyrrum meðlima Tjaldbúðarsafn-
aðar, er haldinn var í Únítara-
kirkjunni 11. apríl s. 1., voru lög
samþykt fyrir hinn nýja samein-
aða söfnuð og set eg hér þrjár
fyrstu greinar laganna.
1. Nafn: “San^þandssöfnuður
Nýguðfræðinga og Únítara í
Winnipeg.”
Samþykt með öllum atkvæðum
utan einu.
2. Tilgangur:
pað er tilgangur þessa safnaðar
að koma á einingu, samhygð og
samvinnu meðal kristinna frjáls-
trúarmanna íslenzkra í Winnipeg.
3. Játning:
Söfnuður þessi játast undir trú
Jesú Krists, og í samræmi við
kenningar ihans staðhæfir að hin
sanhá trú sé innifalin í ást til
guðs og kærleika til mannanna.
Á þessu má sjá að Únítara nafn-
inu hefir ekki verið kastað.
Þjáðist dag og nótt.
Píslir af völdum Dyspepsia lækn-
ast með “Fruit-a-tives.”
Litle Bras D’or, C. B.
“Eg þjáðist hræðilega árum
saman af Dyspepsia og stýflu.
Fékk verki eftir hverjamáltíð og
þembdist upp. Loks ráðlagði
vinur minn einn “Fruit-a-tives.”
Eftir viku var stýflan horfin og
allur verkur þar með. Upp frá
því kendi eg aldrei framar ógleð-
innar, sem Dyspepsia jafnan hef-
ir í för með sér og nú er eg alheill
heijsu.
Robert Newton.
50 c. hylkið, 6 fyrir $2,50 reynslu
skerfur 25 c. Fæst hjá öllum
lyfsölum eða beint frá Fruit-a-
tives Limited, Ottawa.
fyrir: og ættingjanna minna. — -
afmælis-kvæðinu til Matth. J.,
sem birtist í Lögb. þ. 21. þ.m., er,
fyrsta vísu orði, fyrstu vísu;
lnnds”, fyrir: lands. í 7. vísu orði,
vísú, er; “þjóðvaknings”, fyrir:
jjóðvakning: fþekking og trú o.s.
frv..).
28. apríl 1921.
J. Ásgeir J. Líndal.
ið
Enginn
rétt sinn.
hefir selt frumlburðar-
Opið bref
T I L
TÓMASAR HALLDÓRSSONAR
Thomas Halldórsson,
Mountain, N. Dak.
Heiðraði kunningi.
1 tilefni af grein þinni í Lögbergi,
sem iit kom 17. marz næstl., með
fyrirsögninni: “Pólitikin í N. Dak-
ota”, vil eg leyfa mér að ávarpa
þig með nokkrum línum, og mest
vegna þess, að enginn annar hefir,
svo eg hafi orðið var við, gefið
hina minstu viðurkenningu fyrir
þeirri grein.
Eg ætla þó ekki að reyna til að
svara þessari löngu grein, því það
hlyti að verða mjög þreytandi fyrir
alla, sem lesa. Ef það er, sem þú
virðist halda fram aðallega, að
Lemke sé ákjósanlegur embættis-
maður, að Townley sé mannvinur
og hafi orðið gjaldþrota af annara
manna völdum; að bændur séu
kúgaðir af Wall Street kliku og
öðru auðValdi, og séu nii að reyna
að komast úr þeirri kreppu; að 42
skafígreiðendur hafi orsakað þá c>-
gæfu; að rikið hefir ekki enn getað
selt “bonds”, að rikisstarfræksla sé
það sem von sé til að bæta hag
bænda; aðl Bank of North Dakota
hafi grætt fé, sem komi ríkisbúum
til hagnaðar; að mylnuiðnaður rik-
isins hafi reynst vel; að útlán bank-
ans hafi verið gjörð rétt og sam-
vizkusamlega; að það mundi hafa
orðið stór hagur fyrir rikið, ef því
hefði tekist aö fá 17 miljón dala
lán eins og til var ætlast; að sendi-
nefndin frá Kansas til North Da-
kota sanni hvað alt sé i góðu lagi
hér, og fið síðustu hvaða tjón það
væri þessu riki, ef Frazier ríkis-
stjóri skyldi verðá afturkallaður
eins og í ráði er—, efþetta er rétt,
segi eg, þá ert þú og þeir, sem halda
þessu fram, vitru mennirnir, en eg
og þeir sem eru á móti þessu öllu
erum bara flón.
En. það hverjir eru flón verður
ekki útkljáð af hvorugum okkar í
dálkum Logbergs. Það verður að
vera vigtað og mælt á aðra vegi og
þeir vegir er nú að finnast og koma
i ljós, svo óþarfi er að eyða þar um
mörgum orðum, og sízt við þá, sem
sjáandi sjá ekki og heyrandi heyra
ekki.
Ef sannanir og sannleikur hafa
það álit og það gildi, sem eg hefi
skilið að til sé ætlast, eftir siðferð-
islegum og kristilegum hugsunar-
hætti, þá er engin afsökun fyrir
neinn að bera lýgi, falsi og blekk-
ingum vitni í þessu máli, því sann-
leikurinn er þar svo skýrt skráður,
að ekki er neinum vorkunn að vill-
ast. Og það er á ábyrgð hvers eins,
jafnt i þessu máli eins og í öllum
öðrum málefnum, hvort hann ber
sannleikanum vitni eða ekki. Eg
býst við, aö hinn æðsti dómari sé
sá eini dómari, sem hefir vald til
að fella um það fullnaðardóm.
En eg býst við, að þú hafir þá
sannfæringu, að það, sem þú segir
i greininni, sé rétt og satt, og eg
þekki þig að þvi að vera vandaður
á allan hátt og að vilja koma fram
í öllu á sem allra heiðarlegastan
hátt. Á því er ekki hinn minsti
efi, að það er þitt insta eðli. En
“hvaðan koma Hallgerði þjófs-
augun”? Hvaðan koma þér bitur-
yrðin, hatrið og rógurinn, sem í
sumum orðum þinum finnast, t. d.
Congress Court, Wall Street klíka,
fjárglæfra brallarar, einokunar of-
sóknarflokkur, einokrara sinnar,
kúgarar, kúgunar klíka, corpora-
tion lögmenn, 0. f 1- ?
Grein þín ber alls ekki ljóst méö
sér, hverjir þessi nöfn eiga skilið,
en auðvitað er hægt að skilja, að
þau eru ætluð þeim, sem ekki
fylgja þinum flokki. Lika er auð-
séð, að þau eru af þér tekin að
láni úr þinum flokksblöðum, af
þér bara snarað á íslenzku til fóð-
urbætis fólkinu, og þvi ekki hægt
að leggja á þig fulla sök. En sorg-
legt er það eigi að síður, að þú og
svo margir aðrir vel innrættir, vel
upplýstir og að öllu leyti vandaðir
og góðir menn, skuli ekki einu sinni
hafa fallið flatir fyrir falsi póli-
tiskra prakkara og vera svo seinir
að sjá sannleikann og komast til
baka á réttan kjöl til að styðja
hann, heldur skulið þið þar að auki
taka upp aðferðir þessara ófyrir-
leitnu kjaftaskúma, og til að breiða
út á milli manna róg, hatur og lýgi
til að blekkja með alla þá, sem eru
miður sjálfbjarga að sjá og skilja
hvað sú aðferð er óheiðarleg, ó-
! kristileg og ósamboðin öllum heið-
arlegum mönnum, og um leið skað-
leg i allri umgengni manna á milli.
í þessu sambandi dettur mér í
hug það, sem “None Partisan
Leader”, eitt ykkar sterkasta flokks
blað, segir nýlega í sambandi við
mótspyrnu þá, sem flokkur ykkar
hefir að mæta, þar er sagt: “If
few of these black hundedst would
Að sameiningu þessara flokka
hefir verið unnið ihreinskilnislega
og refjalaust — og mér vitanlega
engin afsláttur á trúmálasviðinu
átt sér stað, þess engin (þörf, þar
sem stefna og kenning beggja
þessara flokka er í öllum aðal-
atriðunum sú sama.
Bróðurlegast
Fred. Swanson.
Ritari Samibandssafnaðar Ný
guðfræðinga og Únítara í Winni-
peg.
be filled up with cold lead, they
would hesitate to make these cow-
ardly attacks on the farmers and
workers, as cowards they are, who
would not dare to when their own
precious skin is in danger.” Mjög
fögur hugmynd, sem ætti ef til vill
að vera haldið á lofti á íslenzku
líka.
Að síðustu væri ekki úr vegi að
benda þér á þann sannleika, að
mest af þeim lesendum Lögbergs,
sem þetta mál snertir beinlínis, eru
búsettir í fjórum til fimm town-
ships í vesturhluta Pembina county
og i ísl. nýlendunni í McHenry Co.,
og eru langflestir bændur, að eins
örfáir i bæjum. Af þessum les-
endum er stór meiri hluti algjörlega
mótfallinn þínum stjómarflokki.
En þú gleymir þvi, og skipar þeim
öllum á sama bekk, með illyrðum
og hroka í þeirra garð, en fyllir
sjálfur flokk andstæðinga þeirra,
sem er mestmegnis sá lýður i vest-
urparti ríkisins, sem eru mjög
margir óupplýstir útlendingar, sem
ekki lesa hérlent mál og eru því
hæglega afvegaleiddir; og enn fleiri
eru þar þjakaðir fyrir uppskeru-
brest um mörg undanfarin ár
sokknir í skuldir af þeirri ástæðu,
°g hugsa nú að eins um það eina,
að geta með einhverjúm ráðum náð
í efni ánnara sér til viðreisnar.
Þ’ar er hugmyndin um að skifta
upp á meðal ríkisbúa, upprunnin,
og þar er styrkur og framtíð
flokks þins enn ekki á meðal les-
enda Lögbergs.
Eg kveö þig svo, Tómas. Mér
þykir fyrir, að þú skulir vera eins
viltur vegar eins og grein þín bend-
ir að þú ert. Þú ert að gefa
börnum okkar og allra annara ljótt
eftirdæmi með rógburði, haturs-
kenningu og bituryrðum. í því
ertu sekur, ef ekki beinlínis, þá
samt á þann hátt, að brúka þá að-
ferð á sama máta eins og þeir, sem
þú liefir kosið að fylgja að málum.
Um sannleiksgildi staðhæfinga
þinna i stjórnmálum N. Dakota
ætla eg áð reyna að skrifa nokkr-
ar athugasemdir við og við á næstu
vikum, ef enginn annar verður til
að gjöra það og ef Lögberg vill taka
það. Og ef þú finnur, að eg þar
halla réttu máli, þá bið eg þig, vin-
samlegast, að benda hlífðarlaust á
það, sem þér finst að eg fara rangt
með.
Með vinsemd,
S. Thorwaldson.
Helga Arnbjörg Féldstéd
dáin 24. maí 1921.
í blómagarði gréri rós,
við glatt og ylblítt vorsins ljós;
þar út sín fðgru blöð hún breiddi,
um ibeðinn sæla angan leiddi.
Er eigandinn um garðinn geikk
hann glitiblóm indælt litið fékk.
“pá rós” hann kvað “með skrautið
skæra
nú skal í vermireit rninri færa.”
“pví fyrst hún slíkan blóma ber
í beði köldum úti hér,
hve mun hún blika björt þar inni
og blómgast undir hendi minni.
Hann sendi þangað þjóninn sinn
að þessa rós hann flytti inn;
hún kennir nú ei ihrets né hríða
í herrans vermireitnum fiíða.
Við opið skarð í rósa-reit
os9 renna saknaðs-tárin heit.
En vissa sú skal hjörtun ihugga
að hún var flutt í ljós úr skugga.
B. V-
Wonderland.
Á miðviku og fimtudag leikur
Naziniaska á Wondrland í mynd
inni “Billions”. Hefir hún þar
með hðndum að leika rússneska
prinsessu. Föstu og laugardag
“The Smart Sex” saga af söng
stúlku, þetta er bnáðskemtileg kvik
mynd.
Leiðréttingar.
Þessar prentvillur hafa slæðst
inn í ljóð mín, sem birtust í Lög-
bergi Þ- 31. marz:—
í kvæðinu um Stgr. Th. er í síð
asta vísuorði, fyrstu vísu, “með”,
fyrir: sem (mannsinsý. Þá er ár-
talið (1913), við það kvæði, sett
á undan, i staðinn fyrir á eftir, síð-
asta erindinu. — í visunum um
Jón Msgnússon
Frá Skeggjastöðum á Jöknldal.
I nýkomnu bréfi frá íslandi barst
sú frétt, aö Jón bóndi Magnússon
frá Skeggjastöðum á Jökuldal
hefði andast 25. jan. síðastliðinn,
hjá dóttur sinni og tengdasyni,
Birni Þorkelssyni (frá Klúku)
Hnefilsdal á Jökuldal. Vanda-
menn hans og vinir ýmsir hér vest
an hafs hafa óskað þess, að eg
skrifaði nokkur minningarorð um
ón, og þess vegna er Lögberg beð
að birta þessar- línur, því Jón
átti marga ættingja og vini hér
vestan hafs.
Jón ól allan aldur sinn á Skeggja-
stöðum, nema 11 ár, og var hann
)ó hálfáttræður, er hann lézt. Þeg-
ar hann giftist fluttist hann að
Mýnesi í Eiðaþinghá og bjó þar 8
ár, flutti siðan aftur að Skeggja-
stöðum og bjó þar eftir föður sinn
iar til nálægt þremur árum áður
en hann lézt; þá brá hann búi og
flutti til áðurnefnds tengdasonar
síns og Guöríöar dóttur sinnar
var þá ellin farin aö lama starfs-
irek þeirra hjóna og erfitt orðið
um að fá vinnufólk. Sigriður
kona Jóns lézt rétt eftir það um
jólin 1918. — Faðir Jóps var Mag-
nús bóndi Pétursson á Skeggja-
stöðum, ættaður frá Héðinshöfða
Tjömesi í Þingeyjafsýslu. En
móðir Jóns var Guðný Stefáns-
dóttir frá Gilsárvelli i Borgarfiröi
eystra.
Kona Jóns var Sigríður Jóns
dóttir bónda Einarssonar frá Snjó-
holti í Eiðaþinghá, en móðir henn
ar og kona Jóns i Snjóholti var
Guðný Sigfúsdóttir yngri, dóttir
séra Sigfúsar Guömundssonar aö
séra Sigfúsar Guðmundssonar að
Ási í Fellum. Sigríður var ekkja
er hún giftist Jóni, var fyrri maður
hennar Jón Halldórsson, og var
Haldór faðir hans ættaður úr Mý
vatnssveit. Hann druknaði í Kald
á í Jökulsárhlíð. Um þann atburð
var kveðin þessi visa:
“Halldór veldis völdum snildar
vildi halda,
Höldi gildum Kaldá kældi,
kvöldaði snild en alda’ hann
tældi.’"-
Þau Halldór og Sigriður áttu eina
dóttur, Guðnýju að nafni; er hún
gift Magnúsi Hjörleifssyni í Vest-
ur-Selkirk; eiga þau 5 börn, öll vel
til manns komin. Þau Jón og Sig-
riður eignuðust tvær dætur, er upp
komust, Guðríði og Guðnýju; hin
siðamefnda lézt tæplega tvitug. En
Guðríður er gift áðurnefndum
Birni Þorkelssyni í Hnefilsdal.
Sigriður var fremur greind kona,
sem hún átti kyn til. Bróðursonur
hennar er Jón Runálfsson skáld i
Winnipeg.' Hún var starfsöm og
heimilisrækin, helgaði heimilinu alt
strafsþrek sitt, en lét litið á sér
bera utan heimilis, en var manni
sinum samhent í þvi að gjöra heim-
ilið að einu þessu sjálfstæða heim-
ili, þar sem aldrei er f járskortur og
húsbændur þurfa engum hjálpar-
manni að lúta.
Við fráfall Jóns Magnússonar er
hniginn í.valinn einn af hinum sið-
ustu öndvegishöldum bændastétt-
arinnar á Jökuldal frá siðari hluta
nitjjándu aldar, sem gjorði ]iá
sveit nafnkenda fyrir auðsæld
og búsæld. Jón var fremur fríður
maður sýnum, gildur meðalmaður
á hæð og þéttvaxinn, prúðmann-
legur i framgöngu, látlaus og góð-
glaður og í vinahóp gat hann veriö
æringi, glettinn og gamansamur.
Hann var karlmenni að burðum, og
starfsmaður með afbrigðum. Öll
um hjálpað svo að litið bæri á.
Hann var enginn auglýsingamaður
í þeim efnum . Komst einn af
vinum hans (]. Pálsson) svo að
orði með mynd hans i Óðni, að
“hann hefði mörgum hjálpað svo
ekki bar á og þess vegna er hins
mæta manns minna getið en
skyldi.” Og fáa hefir sá er þetta
ritar þekt, er drengilegar og stór-
mannlegar borguðu veitta hjálp, ef
)að kom fyrir að hann þuffti
hennar við.
Um búskap Jóns og heimilis-
stjórn er það eitt að segja, að bú-
mannsauga hans var sívakandi, bú-
mannshöndin sistarfandi. Mjög
ét hann sér ant um að hjúin hefðu
sem allra beztan viðurgjörning,
enda var húsmóðirin ekki matsár.
Og kaup þeirra galt hann áreiðan-
lega. En lítt vor honum um slæp-
ingja gefið og ótrúa verkamenn.
Ef það fylgdi stjómarfarslegu
sjálfstæði íslands, að þar risu upp
mörg heimili i viðbót við það sem
er, jafn sjálfstæð og heimilið á
Skeggjastöðum, þá þyrftu ekki
>eir, er smæstum augunum lita á
ísland og íslenzku þjóðina, að
gjöra gys að því, aö ísland væri
sjálfstætt riki, myndað af ósjálf-
stæðum einstaklingum. Og margir
sem þektu Jón á Skegjastöðum,
mundu hafa tekið undir með mann-
inum, sem sagði það um annan
bónda sem lika bjó um tíma á Jök-
uldal: “Svona ættu islenzkir
bændur að vera.”
13. mai 1892,
Jón Jónsson,
frá Sleðbrjót.
BARÐIST VIÐ AÐ
NÁ ANDANUM
pví nær heilsulaus aumingi, Raff
byggir heilsu sína upp að nýju.
“Eg heyrði margt sagt um Tan-
lac, en síðan eg reyndi það, get eg
með góðri samvizku sagt, að slíkt
meðal hefi eg aldrei reynt, sagði
David Raff.
Mrs. Kristín Stefánsson
F. 2. jan. 1900—D. 1. maí 1921.
Þ. 1. maí andaðist að heimili
sinu i Eyford-bygð, N.-Dak., Mrs.
Kristin Stefánsson, að nýafstöðn-
um bamsburði, 21 árs að aldri.
H,ún var nýlega gift Mr. Ingi-
gunnari Stefánssyni, syni Ármanns
Stefánssonar og Kristjönu Krist-
jánsdóttur, og dó að fyrsta barni,
sem hún ól 29. apríl.
Hún var af mesta myndarfólki
komin, dóttir Kristjáns Gíslasonar
og Ingibjargar Guðmundsdóttur,
er bjuggu í Pembina, N.D. Eina
systur á hún á lífi, Elisu að nafni,
seni er gift kona í Saskatchewan.
Ætt hennar er norðlenzk; móð-
urættin úr Þistilfirði, en föðurætt-
in úr Eyjafirði. Var Gisli afi henn-
ar föðurbróðir þeirra bræðranna
Sigurðar og Kristjáns Kristjjáns-
sona i Eyfordbygð, en móðurbróðir
séra Valdimars Brfems.
Kristín sál. fæddist í Pembina
20. jan. 1900, og missir þar móður
sína á 2. ári. Flyzt hún þá með
föður sinum til Sask. og elzt þar
upp. en er löngum á vetrum hjá
Svanfríði Gísladóttur, föðursystur
sinni í Eyfordbygð. Fvrir einu
og hálfu ári missir hún föður sinn.
og er þá um stund í Winnipeg óg
gengur þar á skóla. Að því loknu
giftist hún manni sínum, elur barn
sitt og deyr úr blóðeitrun.
Þetta var sérlega vel greind kona,
myndarleg i verkum sinum og ráð-
deildarsöm. Hún var nýkomin inn
á sitt eigið heimili, og eins og þar
var ástatt, virtist sem hennar mætti
ekki missa við svona fljót. Samt
varð hún að kveðja, i blóma lifs-
ins, svona sorglega slysalega, svona
sorglega fljótt. Sú kveðja ómar
lengi í sálu mannsins hennar og
vina, og guði er ekki um megn að
láta einnig kveðjuna þá verða þeim
til góðs. Hans umsjá sé hún, mað-
urinn hennar og barnið þeirra falin.
Jarðarförin fór fram við Ey-
fordkirkju 18. maí, að fjölmenni
viðstöddu, eftir að barnið hennar,
sem er dóttir, var skírt við líkbörur
hennar um leið og hún var borin
út, og gefið hennar nafn.
Sjálf er hún nú horfin sýn, en
minning hennar lifir.
P. S.
David Raff.
250 N. 59th. St. Philadelphia,, Pa.
Mr. Raff hefir búið í Philadelp-
hia alla sína æfi og er mikils-
virtur börgari. “Heilsa mín var
öll á molum,” sagði hann. “Mag-
inn var í þvllíkri óreglu, að eg
beinlínis kveið fyrir að setjast að
borðinu. Mér fanst eg heldur
vilja ganga fastandi, en þurfa að
líða kvalirnar, er ihverri einustu
0g einni máltíð fylgdu. Eg þembd-
ist allur upp af gasi og fékk svo
ákafan hjartslátt, að eg vissi varla
mitt rjúlkandi ráð. Stundum
þrengdi ,svo að andholinu að mér
lá við köfnun. Taugarnar voru
einnig allar úr lagi gengnar og
naut eg því ekki svefns nema með
höppum og glöppum. Loks var
eg orðinn svo af mér genginn, að
eg gat við illan leik dregist um
húsið og sama sem ekkert unnið.
“Vinur minn einn ráðlagði mér
að reyna Tanlac því iþað hefði svo
mörgum til heilsu komið, er líkt
stóð á fyrir. Og það get eg stað-
hæft hvar sem er, að Tanlac er
fyrsta meðalið, sem eg þekki, er
gerði alt, sem sagt var að það ætti
að gera og gæti gert. Fimm flösk-
ur í alt, hafa gert mig eins hraust-
an og þegar eg var upp á það allra
bezta. Nú get eg neytt hvaða
matar sem vera vill, án þess að
finna til nokikurrar minstu ógleði
og hefi þyngst um fimtán pund.
Nú eru taugarnar í bezta lagi og
hefir því fylgt vær svefin á hverri
einustu nóttu. Tanlac er sann-
kallað töfralyf, er eg fyrir mitt
leyti fæ aldrei nógsamlega lofað.”
Tanlac er selt í flöskum og fæst
í Ligget’s Drug Store, Winnipe. pað
fæst einnig hjá lyfsölum út um
land; hjá The Vopni Sigurðsson,
Limited, Riverton., Man., og The
Lundar Trading Company, Lund-
ar, Manitoba.
DÁNARFREGN.
Matth. J., er, í 1. vísuorði, 14. vísu,
“góða” fyrir: góðu (Guðm. góðu framkoman bar vott um sjálfstæði
tvo). I 17. vísu, 3. vísu orði. er: ns látlausan bændametnað í svpit-
17. visu, 3. visu orði, er:
“Engin þjóð á æðri óð”, fyrir:
“Engin þjóð á æðri ljóð.” — í són-
hættinum til Þ. Hallgrímss., er, í
ööru visu orði: “heila-ósk”, fyrir:
heilla-ósk.—I vísunum “,Til Fréttar.
Lögb.”, er, í innilokuðu skýring-
unni: “br.”, fyrir: Sbr., eða Smbr.
Og í síðasta vísuoröi, fyrstu visu
til hans, er: “og ættingja minna”,
og látlausan bændametnaö. í sveit
arstjórn var Jón um tíma og gegndi
oddvitastörfum, en litla löngun
hafði hann til að sinna því, enda
var eðli hans þannig, að hann var
“óhlutsamur um önnur mál.”
Jón var um langt skeið einn hinn
mesti gróðamaður, og talinn af
ýmsum féfastur. En þeir, er bezt
þektu hann, álitu hann hefði mörg
bæði sina og allra. Hann var guð-
rækinn og hélt vel trú sína til
dánardægurs. — Jarðarförin fór
fram frá heimili dóttur hins fram-
liðna 17. maí. Hann var jarðsung-
inn af séra Run. Runólfssyni, að
viðstöddum öllum úr suðurenda
bygðarinnar.
Friður dottins sé með hans anda.
hann var trúr köllun sinni og mun
uppskera trúrra þjóna verðlaun.
< r ■
Hinn 15. maí lézt i Pipestone-
bygð, eftir langvarandi ellilasleika,
öldungurinn Þorsteinn Einarsson,
87 ára gamall, var þó ekki fullvíst
um fæðingarár hans. Hann var
fæddur á Hvammi undir vestri
Evjafjöllum i Rangárvallasýslu;
foreldrar hans voru merkishjónin
Einar Gunnarsson og kona hans
Guðbjörg Þorsteindóttir; bjuggu
þau hjón lengst á Reiðarvatni i
sömu sýslu; ólst Þorsteinn sál. upp
með foreldrum sínum til 15 ára
aldurs og misti þá bæði föður og
móður á sama ári. Fór hann þá til
Böðvars bónda á Reiðarvatni hvar
hann dvaldi 4 ár, var |>ar eftir á
Stóra-Hofi vinnumaður í 15 ár.
Hann giftist 34 ára gamall Krist-
ínu Guðmundsdóttur úr sömu"
sveit á Rangárvöllum. Fluttust þau
hjón suður í Leiru á Suðurnesjum
og eftir stutta dvöl þar fluttu þau
til Reykjavíkur; þar misti hann
konu sína 1882, var eftir það á ýms-
um stöðum þar til hann fór til
Canada árið 1902. í hjónabandi
eignuðust þau hjón 4 börn. hvar af
tvær dætur lifa, önnur gift kona á ammn
íslandi, hin gift kona í Pipestone-
bygð. — Þorsteinn sál. var hvers-
dagslega glaðlyndur, trúr og á-
hugasamur í kölhin sinni; tryggur
vinur sínum, vel að verki farinn og
verkmaður inn bezti, meðan heilsa
og kraftar leyfðu. Ráðvendni og
triimensku áleit hann helga skyldu
DÁNARFREGN.
Þann 8. maí 1921 dó á King
George spítala Mrs. Fanney Caze,
fædd Fjeldsted. Hún var fædd í
Neshrepp i Snæfellsnessýslu á Is-
landi 10. febrúar 1899, var þvi
rúmra 22 ára er hún dó. Foreldr-
ar hennar voru Ari bóndi Fjeld-
sted, dáinn í maí 1915 hér i Winni-
peg, og kona hans, Ólöf Fjeldsted,
en enn lifir hér i borginni. Fanney
sál. dvaldi hjá móður sinni þar til
hún giftist þann 31. október 1919,
eftirlifandi manni sínum, Charles
Caze. Fanney sáluga var góðum
gáfum gædd, stilt, hógvær og blíð i
lund, trygg og vinföst til ættingja
og vina, i einu orðr hafði flesta ]>á
kosti, er góða konu prýða. Hana
syrgja auk hins ung amanns henn-
ar, öldruö móðir, fjórar systur
og margir vinir. Jarðarförin fór
fram frá útfararstofu Bardals,
hvar likræða var haldin af séra
Runólfi Runólfssyni, er einnig
jarðsöng hana i grafreit stuttan
veg frá hænum Selkirk, hvar lík-
hvilir til hins mikla dags
drottins vors. Friður sé með henni
og guð huggi hennar öldruðu syrgj-
andi móður, systkini og vini.
Innilegt þakkketi til allra, er
fylgdu hinni látnu til grafar. frá
móður og systrum, og þeim er blóm
lögðu á kistu hennar.
Blessuð sé minning hennar. R