Lögberg - 15.12.1921, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. DESEMBER 1921.
BU. •
x x \ \
I^DODDS
ÍKIDNEY
PILLS
kidneY
Sýningin í New York.
eftir
Aðalstein Kristjánsson.
Dodds nýrnapillur eru bezta
nýrnameðalið. Lækna og gigt,
bakverk, hjartabilun, þvagteppu
og önnur veikindi, sem starfa frá|
nýrunum. — Dodd’s Kidney Pills
Ikosta 50c. askjan eða sex öskjur
fyrir $2.50, og fást hjá öllum lyf-
sölum eða frá The Dodd’s Medi-
cine Co., Ltd., Toronto, Ont.
Jóns Bjarnasonar skóla. Starfs-
aðferðina velur þú, og tímann
líka.
í beztu tiltrú fel eg þér þetta
málefni. Drottinn blessi starf
þitt.
pinn einlægur.
í sambandi við þetta bréf vil
eg isegja það fyrst, að eg vona
að þessi veikindi mín verði ekki
til þess, að fjársöfnunarmenn
minir sýni minni dugnað í starfi
sínu en annars hefði orðið. Ann-
að, sem eg hafði í huga að segja,
er víist tóm glámskygni, það,~ að
mér finst gleymskan vera farin
að leggja raunalega sterka hönd
á minningar séra Jóns Bjarna-
isonar.
Afsökun, þakklæti og leið-
rétting.
Fyrir flestar gjafir, sem Jóns
Bjarnasonar skóla hafa 'borist
á þessu hausti, hefir verið opin-
(berlega þakkað. Á því var að
minsta kosti ein (má vera fleiri)
undantekning. pað var höfðing-
leg og drengileg gjöf frá kvenfél.
Markerville bygðarinnar í Al-
berta. Á þessu er ekki unt að
biðja of vel afsökunar. Um leið
ætla eg að segja frá því, að ein
með skemtilegri stundum, sem eg
atti í Alberta-ferðinni minni í
sumar, var heimsókn til þeirra
hjónanna Mr. og Mrs. Sigurðar
Benediktssonar. Heimsóknin var
gjörð aðallega í þeim tilgangi, að
finna Mrs. Beendiktsson að máli,
því hún er forseti kvenfélagsins!
Viðtökurnar voru sérstaklega al-
úðlegar, heimilið fagurt, og isann-
arlega var ekkert látið ógjört til
að sýna mér hlýleik. Skömmu eft-
ir að eg kom austur, komu $50'
frá þessu kvenfélagi, sem í fjar-
laigðinni dvelur. Sannarlega átti
nu ekkert kvenfélag, sem nær
dvelur, að láta undir höfuð leggj-
ast að liðsinna skólanum á þess-
um vetri. Hafi þetta kvenfélag
hjartans þökk fyrir gjöfina.
Um leið og eg minnist á þetta,
ætla eg þá að geta þess, að í grein-
inni sem eg skrifaði um ferð mína
vestur, var ein meinleg prent-
villa. Eg var að tala um fjar-
lægðina og var að bera isaman
fjarlægð hjartans og fjarlægð
milnanna; en jblessaðir prentar-
arnir gjörðu úr því fjarlægð
málanna. Með því glataðist auð-
vitað það vi.t, sem í málsgreininni
var. petta hefði eg auðvitað átt
að vera búinn að leiðrétta áður,
eins og hitt, sem næst á undan
var sagt; en svona er nú lítil-
menskan og annirnar og veik-
indin hjá mér.
Pað kemur ekkert þessu máli
við, en eg ætla samt að segja það
úr þvi eg er að tala um prent-
pegar prentuð var ræðan
Sigurðsson isíðast-
sumar, var haft hausavíxl
á vísunum, sem þar voru til
byrjunar, og þurfti þó ekki mikla
athugun til að sjá, hvernig vís-
urnar attn að 'vcra.
Ör því eg hefi farið út í þessa
salma, má eg alveg eins vel gang-
við andlegu afkvæmi mínu
Eg samdi grein um séra Jón
Bjarnason, sem birtist í Lögbergi
skömmu fyrir 15. nóv, en hún
var þar ófeðruð. Má vera sá
barnungi hafi ekki verið mér
neitt tfl soma, en greinin er mín
og eg vil ekki láta eigna öðrum ó-
fullkomleika mína.
villur.
mín um Jón
liðið
I.
Herkastalinn á Fourth Ave,
milli 33. og 34. strætis, þar sem
pjóðmyndunarsýningin var hald-
in, er grár og grettur. Eins og
margar eldri byggingar þeirrar
tegundar í þeirri veggjjavíðu
Valhöll, eru margar vistarverur.
Fólk, sem þangað lagði leið sína
i stórhópum, síðari hluta dags
þann 29. okt, var ekki að horfa
á rykugan hermanna skálann, —•
hafði um alt annað að hugsa.
ipetta sýningarkvöld var til-
einkað endurminningum um land
feðra og mæðra. Eldra fólkið,
sem þarna var saman komið, lifði
í draumum liðinna tíma, ,að svo
miklu leyti sem það hafði tækifæri
til þess í þeim samsteypu-mann-
hyl þrjátíu eða fjörtutíu þjóð-
flokka.
Allar þjóðir, sem þátt tóku í
þessari sýningu, kvöldið sem hún
var opnuð, áttu að koma fram
eins og þegar það fyrst sté hér
fæti á land, [búast hinum fornu
þjóðbúningum úr heimahögun-
um, sem höfðu verið geymdir eins
og æfintýra menjagripir um tugi
ára. Unga fólkið, sem hér var
uppaíið, hugsaði gott til þessarar
tilbreytingar, jafnvel í New York,
þar sem umbreytingajrskugginn
er alt á fleygi ferð.
Okkur hafði verið rækilega
sagt fyrir kvöldið áður en sýning-
in var opnuð, hvernig öllu yrði
hagað til. prjátíu af hverjum
þjóðflokki áttu að fylkja liði,
helzt jafn margt karla og kvenna
í hverri fylkingu. Fjórir af
hverjum þjóðflokki höfðu verið
æfðir til þess að stjórna skrúð-
göngunni. í ibroddi fylkingar var
karl og kona, gem báru merki, er
á var ritað nafn þess þjóðflokks,
sem þau tilheyrðu: “íslenzkir
innflytjendur” (immigrants), o. s.
frv. Okkur hafði verið tilkynt,
að merki þessi yrðu sett þar
sem við ættum að koma saman
fyrir skrúðgönguna.
pegar við á tilteknum tíma kom-
um á staðinn, var þar ekkert
merki að finna. Eg fór að leita,
og var mér þá sagt, að það væri
ekki tilbúið. Sá eg þar risa einn
stórskorinn, var hann að krota
stafi iheldur breiðleita, á hina
fyrirhuguðu skrúðgöngu fána.
Spurði eg hann um merki okkar
fslendinga. Leit hann isnúðugt
til mín, fanst mér ihann horfa svo
langt niður fyrir sig, að mig ó-
aði við þeim hæðarmun.
“Ert þú íslendingur” spurði
hann hreytingslega. “Eg var á
íslandi fyrir fáum árum,” bætti
hann við. Hefði hann sagt mér,
að hann hefði búið í Surtshelli
þúsund árum fyrir landnámstíð,
hefði mér þótt það trúlegra.
Eg hélt að mig væri að dreyma,
þorði ekki annað en spyrja hann,
hverrar þjóðar hann væri. Fanst
þó fremur ólíklegt, að hann til-
heyrði nokkurri þjóð, sem nú er
uppi á meðal vor. — “Eg er þýzk-
ur,” svaraði hann. Hann minti
mig á fjallshaus isamnefndan, þar
sem eg var nærri ibúinn að drepa
mig við að elta grákollóttar ær,
þegar eg var lítill drengur í Hörg-
árdal. Fór eg þegar að svipast
eftir grákollóttum í höfði risans;
eg sá þær ekki, en það sannar alls
ekki, að þær hafi ekki verið þar
til, 681 var svo langt fyrir neðan
klettabrúnina. Var eg svo sokk-
inn niður í þessar landkönnunar
athuganir, 'að eg gleymdi alveg að
líta eftir stafsetningu á merki
voru, enda var þar tveimur .stöf-
um of aukið, sem var þó leiðrétt
síðar.
henni sýnd lotning.
Fyrir framan pall þenna eða
leiksvið, var hringmyndað svæði.
Voru þar sýndar íþróttir, leik-
fimi, sem í tóku þátt bæði karlar
og konur til skiftis. Var gerður
að því góður rómur að verðleik-
um. Svæði þetta rúmaði um
1,500 manns. Hefi eg aldrei séð
eins vel æfða íþróttaflokka eins
fjölmenna af svo mörgum þjóð-
flokkum. par voru einnig sýnd-
ir margskonar fornir þjóðdansar.
Flestir hinir fjölmennari þjóð-
flokkar höfðu kvöld út af fyrir
sig, til þess að sýna listir sínar og
íþróttir. Hinir fámennari höfðu
tveir sama kvöldið.
par var saga Norður Ameríku
rakin með lif&ndi myndum —
tableaux: Indíánar í hinum risa-
ustusams lífs.
Hvað hefir öllum löndum, er það vani karl-
komið fyrir þessa kynslóð sem nú , mannanna, sem oftast eru önnum
lifir alt í einu?” Og svo fer hann kafnir að trúa kvenfólkinu fyrir
að benda á það sem fyrir hefir
komið: pað var alt lagt upp í
höndurnar á okkur til þess að
við gætum skarað fram úr. Ætt-
göfgi, ótakmörkuð tækifæri og
enginn efaðist um þrekið, en eini
vinningurinn sem eg fæ séð, er
að þar sem skólamentuninn hefir
ekki snúið þrótt vorum að því að
dragia saman hrúgur gulls, þar
hefir hún gert áhugalauisa flag-
ara; í einu orði sníkju kindur.
Saga þessi gerir samanburð á
á menningarástandinu á Frakk-
landi og í Ameríku, og fer Ame-
ríka mjög halloka í þeim saman-
burði. Hann sýnir að á Frakk-
landi, er yngri kynslóðinni, bæði
vöxnu frumskógum sýndir áður i pfltum og stúlkum, kent að hugsa
hugsjónum isínum og siínu and-
lega lífi að miklu leyti. peir
lifa í þeirri trú að það muni varð-
veita þann fjársjóð fyrir hann.
pað er honum huggun að vita,
að þó hann sleppi haldi á trú-
málunum, þá standi konan þar að
minsta kosti stöðug.
En móðir drengsins, var á sínu
afturfarar skeiði líka. — Inn-
flutningurinn, sem gjörði manni
hennar mögulegt að ráða nóg af
verkamönnum og draga saman auð
fjár, var nógu mikil'l til þess að
hún gæti fengið þjónustustúlkur
á heimili sitt. pað voru líka
allir hlutir sem hún þurfti á að
halda búnir til betur en hún sjálf
gat og ódýrari í tilbót. Og
Copenhagen
Yér ábyrgj-
umst það að
vera algjörlega
hreint, og það
bezta tóbak
heimi.
J * 11
" SNupf •
Ljúffengt og
endingar gotL
af því það er
búið til úr safa
miklu en mildu
tóbakslauft
en þeir höfðu nokkra hugmynd
um hvíta menn. Var áhorfendum
gefin hugmynd um lifnaðarháttu
þeirra og trúarbrögð: hinir dul-
ar fullu, eirðarlausu andar svíf-
andi í kring um þá. Næst komu
fram hinir hugprúðu landkönn-
unarmenn Erópu: Columbus, Ca-
ots, Cartier og Hudson. pannig
var sagan rakin áfram. Cavali-
ers í hinni sólríku Virginíu, hin-
ir siðavöndu pílagrímar og lífs-
felöðu, sparsömu Hollendingar í
New York, Penn og Kvekarar í
Pennsylvaniu. Helztu máttar-
stólpar menningar sýndir í per-
sónugerfi. Lúðurhljómur skær.
Ameríka kallar fram: lög, rétt-
Iæti, trúarjbrögð, sameiningu,
mentun, iðnað, jarðyrkju verzlun.
Britannica kemur fram á leik-
sviðið og gefur Ameríku “The
Magna Carta”, enska tungu. pær
haldast í hendur í allri sinni
dýrð, Britannica og Columbia.
Vöktu myndir þessar oft í-
myndunaraflið betur en lestur
mannkynssögunnar vanalegast
gerir.
Sú skoðun er óðum að ryðja sér
braut, að uppfræðslan verði að
vera skemtandi, ef námið eigi a?
ná tilgangi sínum. Sá nemandi,
um landið og þjóðina fráskilda svo kom að því að hún hafði lítið
sjálfum þeim — “sem þurfi að
þroskaíst, halda áfram og verði
að lifa — hugsjón, sem er hrein
og sjálfiselskulaus. En í Ame-
ríku lætur hann alt víkja fyrir
síngirninni.
Ein af áhrifamestu persónum
sögunnar er Gyðingur — sósia-
listi og “internationalisti’”, sem
flytur mál sitt af óvanalega mik-
illi list. Hann kennir að hinn
gamli ameriski hugsunarháttur sé
gamaldags og að menn séu upp
úr honum vaxnir. En í stað-
inn eigi að koma isamtök verka-
manna og burtnám merkja á
milli þjóða.
* * •
petta atriði er virkilegt og
gengur hveijjum Bíandaríkja-
manni til hjarta, sem um það
talar: “Mitt álit er segir 0-
wen Johnson í grein í New York
Herald, þar .sem hann minnist á
söguna “að álvarlegasta spurs-
málið sem þessi þjóð verður að
leysa úr hvort að framtíð Ame-
ríku á að vera í hondum afkom-
enda Bandaríkjamanna sjálfra
eða þýzk-ameríkana eða Banda-
ríkjamanna af rússnesVum ætt-
um, eða annara sem átt hafi hér
»ð gjöra, og svo fór það fyrir
MUNNTOBAK
írjáls. pau gátu farið hvert á
land sem þau vildu og gjört það
henni eins og þeim sem lítið hafa | sem þeim gott þótti. pau voru að
að gjöra, að hún gerði ekkert.
Barnastúlka var fengin, til þess
að sjá um drenginn, og þegar
hann stálpaðist var hann feng-
inn kenslu konu í hendur. Hann
hafði óreglulegar máltíðir og mat-
reiðslan óvönduð, og hann var
látinn fara að hátta áður en faðir
hans kom heim til máltíða.
Einhvern snefil af virðingu bar
hann fyrir hinum mikillátu for-
eldrum, en þau voru fjarlæg hon-
um — voru persónur, sem hann
smátt og smátt áleit, að væru til
þess eins að uppfylla þarfir hans.
pau voru alt af önnum kafin. 1
Komu heim með fasi miklu “skiftu |
um föt og fóru svo út aftur. Og |
nafninu til frjáls, en sá eini sem
i raun og sannleika hafði fengið
írelsi sitt var drengurinn látni.”
í þessu sem á undan er farið,
er verið að tala um veikina —
citumeinið, sem er að sjúga merg
og blóð úr samtíðarfólki voru.
Mrs. Rinehart, .kemst að þeirri
niðurstöðu I grein sinni að það
sem að sé, sé trúleysi mannanna,
eða að óheilbrigðri trúarstefnu sé
að kenna um hinar rammfölsku
frelsishugmyndir manna, sem að
hún kvartar sáran undan. Hin
gamla trúarmeðvitund manna
var að minsta kosti ákveðin og
! Þeir unnu glaðir, því í sál sinni
hann var ungur þegar sú meðvit- vor“ ^eir sannfærðir um að það
und komst inn í huga hans, að i væri guðlS viiJu- En nú er þetta
heimilið væri staður sem maður ! breytt; eSa er að breytast til nýrra
ætti að komast sem fyrst í burtu j Af^biigsjóna, sem krefjast yfir-
1 # r u vUC* U11UC4L C4 O V. ilj
. em ænr með g öðu geði, afkast- heima stutta stund,” enn fremur
ar miklu meira heldur en hinn,
sem er ólundarfullur við námið—-
þótt líkir séu að hæfileikum. ____
Gleði eða ánægja er talinn áhrifa
mestur mentamiðill í skólunum.
Margt af því, sem talið hefir
verið hér á undan, var aðallega
fyrir skólabörn. Var skemtiskrá
að deginum til, sem stóð yfir tvo
og hálfan klukkutíma, og tóku
þátt í því ‘börn úr hærri bekkjum
barnaskóla, og úr miðskólum, t. d.
lúðraflokkur, sem samanstóð af
100 skólabörnum, 2,500 komu fram
í sjónleik af þrjátíu þjóðflokkum,
klætt í búninga af allskonar gerð
og litum. Búningar þessir voru
oftast búnir til í skólunum af
börnunum sjálfum. Skóladrengir
sýndu einnig margskonar smíðis-
gripi, meistaralega gerða, hið
fræga skip “Mayflower” með ó-
tal mörgu öðru. (Meira.)
——------o-------—
Þungur dómur.
ii.
Ársrit.
°/urIítið' .en eg hélt ekki ó-
snoturt arsnt, hefir Jóns Bjarna-
sonar skóli gefið út í þetta sinn.
Ollum, sem um það biðja, verður
sent þaS algjörlega kostnaðar-
laust. Hver sem tjáir mér þá
osk sina að hann vilji það, iskal
fa það tafarlaust.
Eg ætla þá að enda eins og eg
byrjaði: Guð gefi öllum íslend-
mgum gleðileg jól, já hverju
mann^barm, sem er á jörðinni.
Rúnóífur Marteinsson.
pað hafði verið mi'kill og marg-
víslegur viðbúnaður fyrir sýning-
una. Hinum stóra sýningarskála
var margvíslega breytt. Lárvið-
arhvelfing fagurlega gerð var
upp undir rjáfri, 20 til 30 fet frá
gólfi. pegar inn var komið, Iblasti
við auganu upphækkaður pallur,
skreyttur dýrindis tjöldum; var
þar rúm fyrir tvö til þrjú hundr-
uð manns. Á palli þessum sýndu
hinir útlendu þjóðflokka listir
sínar. par komu fram þaulæfð-
ir söngflokkar, sumir höfðu eitt
til tvö hundruð meðlimi. pá voru
sýndar lifandi myndir (ta'bleaux)
sem tákna áttu sögulega. viðburði
og fleira. pótti oft mikið ill
þeirra koma. par sýndu íslend-
ingar Leif hepna, porfinn karls-
efni, konu hans og barn. par
sýndu Norðmenn Leif Eiríksson
tvisvar—verður þess frekar getið
síðar. Voru þa/r marg.skonar
'búningar: herklæði af margs-
konar gerð, pell og purpuri, kost-
bærasta silki, sem nokkurn tíma
hefir komið úr verksmiðju. par
tók Amerika — Coluimbia — á
móti allskonar gjöfum frá sendi
Fyrir nokkru síðan birtum vér
útdrátt úr ræðu í íslenzkri þýð-
ingu eftir dómsmálastjóraann
nýja í Bandaríkjunum, j'ames
M. Beck. pessa ræðu sína um
lögleysi flutti hann á þingi lög-
fræðingm í Cincenati og minn-
umst vér ekki að hafa séð djarf-
legar talað um, eða tekið í streng-
inn á móti spilling tíðarandans
en þar er gjört, enda hefir sú
ræða vakið mikla eftirtekt, ekki að
eins í Bandaríkjunum heldur líka
út um allan heim.
Efni þeirrar ræðu er ekki til
neins að fara að endurtaka hér,
en benda viljum vér á að það er
ekki James M. Beck einn sem sér
hættuna og eyðilegginguna bíða
mannfólksins, ef það sér ekki að
sér.
Fjöldi fólks hefir tekið í sama
strenginn, ekki að eins geistlegu
leiðtogarnir, heldur fjölda marg-
ir leiðandi menn á meðal þeirra
sem framarlega standa í hugsana-
heiminum.
Á meðal þeirra sem til máls
hafa tekið nýlega I þessa sömu
átt, er Owen Johnson, þekt sagna
og leikritaskáld í bók einni sem
hann nefnir “Wasted Generation”.
Og Mary Roberts Rinehart rit-
höfundur í Ladies Home Journ-
al.
í þessari bók sinni heldur O-
wen Johnson, því fram, að kjarni
hinna gömlu innflytjenda Banda-
ríkjanna sé að kveðja. Hann
segiíst hafa talað við Theodor
Roosvelt um þetta og hafi hann
verið sér alveg samdóma. Sögu-
hetjan í Wasted Generation kvelst
andlega af ástandinu. Og þar
sem hann liggur særður I sjúkra-
húsi í París 1916 ritar hann í
minnisbók sína:
“Föður mínum, afa og langafa,
var kent þjónustusamt líf frá
æisku, — þeir lærðu það á skólum
og sáu það í lífinu, hugsunar-
boðum fósturbarnanna. par var hátturinn krafðist af þeim þjón-
segir Mr. Johnson :
“Eg segi ekki að heill manns-
aldur sé farinn og til einkis
eyddur pví það væri ekki satt.
En kynslóðin sem tækifærin og
valdið var lagt upp í hendurnar
á hefir brugðist. Synir þeirra
manna sem hafa grætt auðfjár
og hafa náð eftirsóknarverðum
leiðtogastöðum, eru ekíi að gjöra
skyldu sína.
Pjóðartónninn ameríski er að
tapa hreim sínum og láta undan
síga fyrir öðrum, sem er yngri og
hefir ekki verið lengi í landinu.
Hin náttúrlega framþróun er að
hressandi og .sterkir frumtónar
komi frá rótum sálar þeirrar sem
ruddi frumskógana og bygði borg-
irnar. Vissulega á Ameríka
framtíð sína undir “the selfmade
man”, en ólán hennar er að syn-
irnir sem auðinn erfa og ment-
unina hljóta, láta tækifærin ó-
notuð.
Spursmálin sem fyrir
liggja í dag eru svo stórkostleg,
að þau ættu að vekja sjálfsvarn-
artilfinningu vora af dvala. Ef
auðurinn á að lenda i höndum
þeirra sem aldrei hafa þekt erfið-
leika lífsins, sem láta stofnanir,
eða stjórnmál landsins sig engu
varða, þá er öld sósialista og æs-
ingaöld óumflýjanleg. Ef þeir
læra ekki að skilja að auðnum
fylgir ábyrgð, þá verða þeir fót-
um troðnir í straumiðu lífsins.
Mary Roberts Riuehart, í þessari
grein sem hún kailar “Frelsið og
breyting á lifnaðarháttum,” og
birtist í Ladies Home Journal,
notar sem texta sögu um dreng,
sem var síðastur ofkomandi
merki'legrar fjölskyldu í Banda-
ríkjunum, en sem rotaðist á Eng-
landi á þann híátt, að hann var að
leika “Palo”, datt af baki og rot-
aðist. “Hann hafði ekkert annað
teð gjöra en að skemta sér, og
hann drap sig á því.”
Afi þessa drengs hafði verið
prestur af puritana stofni. En
faðir hans og móðir hafði glatað
sálarfestu ættfeðra sinna, án þess
að geta fest sig við nokkuð nýrra,
eða fengið annað í staðinn. Og
á meðan þau gáfu sig við skemt-
ununum og að græða fé óx sonur
þeirra upp í mollulofti siðleysis-
ins.
petta er nú máiske nokkuð ein-
stakt dæmi og langt sótt, en Mrs.
Rinehart, til þess að sýna að með
ótakmörkuðu frelsi hefir komið
afturför, isegir: “pað sem
er aðal atriðið í þessu er að fað-
;r drengsins, eins og svo marg-
ir aðrir yfirgaf feðratrú sína, án
þess að flá nokkurn hlut í stað-
inn. Á bak við sig átti hann
trúfóik í nálega þrjú hundruð ár,
en hann kastaði frá sér þeim arfi,
eins og útslitnu fati, og stóð svo
uppi andlega nakinn á meðal
samtíðarmanna sinna.
En jafnvel þá hefði verið hægt
að varna slysi, ef það hefði ekki
verið fyrir móður drengsins. í
frá — —
Svo kom þessi drengur út í
lífið til starfs og framkvæmda.
og starfið var að skemta sér.
Hann var að vísu ofurlítinn tíma
á skrifstofu föður síns á hveijum
degi, en viðskifti föður hans voru
þá orðin traust og ábyggileg og
hann vissi að sin þurfti þar ekki
nauðsynlega með. Svo hann
hafði meiri tíma en hann
hvað hann átti við að
hann dróst út í gjálífi, með þeim
sem venja komur sínar á dans-
sali og aðra staði sem ungdóm-
urinn hefir sjaldan gott af að
kynnast. Hann fór að dansa,
gáskafulli hljóðfæraslátturinn
örfaði svo blóð hans, að hann
vissi
gjöra og
| ráða og aflfestu þeirra eldri, en
| sem þvi miður þegar satt er sagt
eru svo óákveðnar að þær eru
áhrifalausar. Mrs.-* Rinehard,
heldur ekki fram að fólk ætti að
hverfa til hinnar eldri stefnu í
trúmálum, né heldur hvetur hún
íólk til þess að aðhyllast þá nýju;
hún lætur isér nægja að benda
á eyðilegginguna, sem breytingin
nefir haft í för með sér.
Owen Johnson kemst ekki mik-
ið lengra áfram í bók sinni, það
bezta sem hann getur gjört er
að skilja söguhetjuna eftir ósjálf-
bjarga og bíðandi eftir leiðtoga
til þess að rétta við hina hnign-
andi krafta hans og lífga vðnir
hans. En I samtali við frétta-
gáði sín ekki fyrir afvegaleiðandi ! ritara blaðsins Herald, er Mr.
siöum og atvikum, sem þó hann í John,son samt ákveðnari, þar seg-
meinti ekkert ilt með æstu lasta-
tilfinningar hans. Svo gekk það
koll af kolli, unz hneykslið vofði
yfir, og til þess að gera sem
minst úr því, þá sendu foreldrar
hans hann til Englands.
pað var þó eitt, isem þessi
drengur frelsaðist frá að vita og
það var að á meðan hann var ut-
anlands þá skildu foreldrar
hans. pað var óhjákvæmilegt
eins og alt annað. Faðir hans
fór að finna til þess að hann væri
að borga of hátt verð fyrir sam-
oss fyjgd kvenmannsins, sem skipaði
húsmóður sessinn við matborðið
og átti að vera förunautur hans.
Eins og aðrir sem búið er að gera
að vinnuvélum, hann ^ráði breyt-
ingu — hvíld, þráði að létta sér
upp og hánn valdi viðsjárverðar
götur því takmarki, að síðustu
fékk hann tekið eftir orðinu:
“frelsi sitt”, en í millitíðinni hafði
drengurinn dáið.
Pau sættust aftur við líkkistu
drengsins. pau voru bæði
Þess fyr sem }m notar
það þess meir spararðu
ir hann: “Mér sýnist að aðal ó-
tullkomleikinn liggi í mentamála
fyrirkomulaginu. Mér finst að
mentunin nlái ekki tilangi sínum,
ef hún gerir ekki mennina göfugri.
í staðinn fyrir að taka menn og
undirbúa þá undir leiðtoga stöðu,
þá senda mennirnir, sem áfram
hafa komist, syni sína á háskóla
Bandaríkjanna og þar er sú löng-
un, eða sá ha^ileiki sem þeir hafa
haft til þeirra hluta níddur úr
þeim. Háskólarnir eru §kk;
orðmr annað en hreinsunarhús til
mannfélags skipunar. Frá þeim
koma nú mennirnir með þá hugs-
un æðst í huga, á hvern hátt þeir
geti 'bezt notið skemtana ibg
nautana lífsins.
“Eg benti Stover frá Yale fyrst
á þetta og lét í ljósi efa minn um
fvijirkomulagið, á háskólunum
leynifélögin, andann sem ræður í
þeim og skort á hluttöku þeirra í
því sem er að gerast í lífinu í
kringum þá.
pað er sumt í .sambandi við
skólalífið sem er meira virði en
bóknámið.
Pað verður að hvetja háskóla-
þátt í stjórnmálum. pað verð-
ur að láta þá finna-til þess að
gengna menri, til þess að taka
það er skylda þeirra að taka þátt
í málum þjóðar sinnar og láta til
sín taka þar, en draga sig ekki
til baka og láta oss alla vera að
geta til um það, hvaðan leiðtogar
þjóðarinnar eigi að koma.”
----------------o--------
Frá Islandi.
Torskilin bæjanöfn í Skaga-
fjarðarsýslu heitir |>æklingur,
sem nýkominn er út eftir Mar-
geir Jónsson á ögmundarstöðum
í Skagafirði, og birtist hann
fyrst í blaðinu “tslendingi” á
Akureyri, er nú gefinn út aukinn
og endurbættur frá því, sem þar
var. pað er auðséð, að höf. hefir
gert sér alt far um að rannsaka
efni það sem hann ritar um, sem
grandgæfilegast, því hann rekur
ítarlega sögu ýmsra þeirra bæj-
arnafna, sem hann fæst við að
skýra og er því ekki lítill frðð-
ieikur í bæklingnum, og gott er
það, að menn geri sér far um að
skilja og leiðrétta þau bæjarnöfn
sem aflagast hafa.
Ný lesbók handa börnum og
unglingum er komin út á Akur-
eyri, á kostnað pórhalls Bjarnar-
sonar, en gefin út að tilhlutun
kennarafélagsins þar. í formál-
anum segir, að ibókin sé fyrst og
fremst ætluð til lestraræfinga í
barnaskólanum, eða við barna-
kenjslu; ýmisir kennarar hafi
kvartað um, að alt of lítið væri
til af þess konar bókum. Síðasta
hefti Lesbókarinnar, sem til sé,
hafi reynst alt of þungt, til þess
að ^ota það strax á eftir hinum;
ætlast sé til þess að Ný lesbók
geti dugað heilan vetur í sex mán-
aða skóla.
Dáinn er á Mosfelli í Mosfells-
sveit Gísli Jónsson, tengdafaðir
séra Magnúsar porsteinssonar, 78
ára gamall og Iblindur nærfelt
30 ár.
Ostagerð fór fram í sumar í
pingeyjarsýslu á þremur stöðum:
Laxamýri, Narfa(stöðum, Landa-
mótsseli. Voru ostar gerðir úr
samtals 30 þús. lítrum af mjólk.
en var upphaflega gert ráð fyrir
að búið yrði til úr 50 þús. ping-
eyingar eru sagðir ánægðir með
ostana, og hugsa til að halda
fyrirtækinu áfram. En óseldir
eru Oistarnir enn og því óvíst um
arð af fyrirtækinu.
Reg. Trade-Mark
Variist eftirlíkingar. Myndin að
ofan er vörumerk vort.
A-SUR-SHOT BOT og ORMA-
eyðir.
púsundir bænda hafa kunnað að
meta “A-Sur-Shot” og notkun
þess eins fljótt eftir að fer að
kólna, er mjög nauðsynleg, þó
örðugt sé um þetta leyti að sanna
ágæti iþessa meðals, af því að “The
Bots” eru svo miklu smærri held-
ur en þeir eru eftir að hafa lifað
og vaxið í mánuði á hinni safa-
miklu næringu í maga þesisara ó- j
gæfuisömu gistivina. — Hví að
iáta skepnurnar kveljast og fóður
þeirra verða að engu, þegar “A-
Sur-Shot” læknar á svipstundu
og steindrepur-ormana?
Kaupið frá kaupmanni yðar, eða
$5.00 og $3.00 stærðirnar ásamt
íorskriftum, sent póstfrítt við
móttöku andvirðisins frá
FAIRVIEW CHEMICAL CO. Ltd.
REGINA, SASK.
óekta, nema á því standi hið
rétta vörumerki.
Ókeypis bæklingur sendur þeim,
er þesis æskja.
Sökum þess að vér höfum fengið áríðandi pöntun, sem af-
greiða verður fljótt, höfum vér hækkað verðið á
T U R K E Y S
ENDUR, GÆSIR, HÆNS og UNGAR
pessi verðhækkun er oss I raun og veru til undrunar, en þar sem
vér höfum fengið pöntun að 50,000 pundum af Turkeys, sem af-
greiða verður strax, er oss árlðandi að geta fengið þeskar byrgðir frá
því nú i dag og til 17. desember. Vér .fáum ekki afgreitt þessa pönt-
un nema þvl að eins að vér fáum vörurnar fyrir þann 17. því eftir
þann 17. des. verður of seint að senda vörur tíl annara landa og
verður þvi að selja þær á Winnipeg markaðinn sennilega fyrir
nokkru lægra verð.
SENDIÐ FUGLANA MEÐ EXPRESS TAFARLAUST
Gætið þess, að ganga vel frá fuglaklötinu. Vér vitum að þér
metið, að verð vort er hátt, einkum á Turkeys, og að vér greiðum
bóndanum það bezta verð sem hugsast getur, og það er vert að festa
I minni, að vér kaupum meira af fuglum en nokkurt annað slikt
verziunarfélag I viðri veröid og getum þess vegna boðið hærra verð
einnig fyrir hinar lakari tegundir. En það er bóndang hagnaður,
eins og gefur að skilja, að varan sé sem bezt; þesa vegna er um að
gera að gæta alls þrifnaðar, þegar fuglum er slátarað, svo að kjöt-
ið tapi engu af Ijúffengi sínu. Látið haus og lappir fylgja hverjum
fugli. Á Winnipeg markaðnum, eru gefin 35c. fyrir No. 1 dressed
Turkeys. Keppinautar vorir greiða 29c til 36c. fyrir No. 1 dressed
Turkeys. THE CRESCENT CREAMERY Company borga eftir-
greint verð fyrir allar sendingar af No. 1 fuglum, sem berast félag-
inu I hendur frá 12. til 17. Desember.:
Turkeys
No. 1 DBESSKD
f»t, over 8 lbs., per lb
Old Tom Tarkeys .................................38
Sprlnfl Chieken*, o»er 5 Ib*, ..................21
Soí*ina Chieken*. 5 Ibs. and under .............19
Fowl, over 5 lb»................................ 20
Fowl, 4 to 5 Ibs................................16
Fowl, 4 los. and under .........................13
Doek*, over 6 Ib*. ......................30
Duck*, 6 Ib*. and under ....................27
Geese, over 15 Ibs...............................29
Geece, 15 Ib*. and under ................ .27
0!d Roosters ................................... 12
Gulneas, per doz.............................. 5.00
45c Turkeys
No. 1 AUVE
over 9 lbi„ per Ib.
35c
Old Tom Turkey* .................................30
Spring Chickens, over 5 Ibs...................17
Spring Chieken*. 5 Ib*. and under ...............15
Fowl, over 5 lb»...............................17
Fowl, 4 Ib*. and under .........................11
Fowl, 4 to 5 Ibs. ...............................15
Drek*. over 6 Ibs................................22
Dueks, 6 Ib*. and under .........................20
Gee*e, over 15 Ibs.......................... .21
Geese, 15 Ibs. and under ...................20
Old Rooster* ...........;........................10
Guineas, per doz............................. 4.5<j
Vér kaupum Kálfa, Svína, og Lamba skrokka o. fl.
Crescent Creamery Ccirpary Ltd.
Hefir verzlan í Winnipeg sí&an 1903.
WINNIPEG. MANITOBA
Vér gerum stræsta hænsnaverzlun í Canada