Lögberg - 11.05.1922, Qupperneq 3

LÖGBÐRG, FIMTUÖAGINN
II. MA{' 1922 I '
bls. 3l
iBumn
Sérstök deild blaðinu
SOLSKIN
Fyrir börn 0g unglinga |
^iinHiniHiiiinuiiBiinaiiiiBiiiiBiuiBiHiiiiafflBioian

Sögusagnir um Esop.
Esóp var spekingur að viti. Hann var fædd-
ur á Frýgalandi (Phrygju) í Litlu Asíu á 6. öld
f. Kr. um það skeið er Krösus konungur liinn
auðgi ríkti í Lydíu. Krösus var forríkur að fé
og löndum. Esóp var ekki annað en fátaskur
forljótur og þrælkaður þræli, en þeim mun rík-
ari að vitsmunum og sannaðist þar, að ekki ber
að dæma manninn efitir ytri álitum. Þar við
bættist, að Esóp lifði í fátækt sinni miklu sælla
lífi en Krösus, og bar það til þess, að ihann var
jáfnan gllaðlyndur og ánægður með kjör sín.
Fyrsti lánardrottinn Esóps var Lýdverjinn
Ksantus. Nú bar svo til að Ksanitus fór með
Esóp ásamt fleiri þrælum til inai'kaðar í borg-
inni og ætlaði að selja þá þar. í þeirri för
var hverjum einum ætlað að bera eitthvað, en
Esóp bað herra sinn að ofþyngja sér ekki með
áburði. Ksantus sagði þá, að hann mætti bera
'hverja byrðina, sem hann vildi. Esóp tók þær
upp ailar, til að prófa þyngd þeirra, og valdi
sér að lokum hina langþyngstu, nefnilega körfu
eina fulla af mat og vínföngum. Hlógu þá all-
ir að Esóp og köllluðu hann fábjána. En um
hádegi var áð og etið vel og drukikið og fór svo
að karfa Esóps varð afarlétt. ‘ Þá sáu 'hinir
að Esóp 'hafði ekki verið svo vitlaus, þar sem
hann að lokum hafði ekki annað að bera en
tóma körfuna.
Nú er frá því að segja að þeir koma í borg-
ina, og er farið á markað með Esóp ásamt
tveimur öðrum þrælum; var hann settur í mið-
ið, til þess að enn meir skyldi bera á hinum,
sem voru fríðari sýnum. Meðal borgara þeirra,
isem á markaðinn komu, var og maður nokkur
Oærður, Jadmon heimspekingur, og fyldu hon-
um lærisveinar hans. Var hann maður mikils
metinn í borginni. Hann spyr fyrsta þrælinn hvað
hann kunni. “Eg kann a'lt”, svarar 'hann. Þó hló
Esóp. Síðan spurði hann hinn þriðja, hvað
hann kvnni og svaraði hann á sömu leið; þá hló
Esóp enn meira. En eigandinn setti svo mik-
ið upp fyrir þessa tvo, að maðurinn ætlaði frá
að ganga og fara, en lærisveinamir beiddu hann
þá að kaupa íljóta þrælinn. Heims]>ekingurinn
hafi ekki itekið eftir Esóp og furðáði sig á beiðni
lærisveinanna, sem líklega hefir langað til að
henda gaman að þrælnum; snéri hann sér nú að
við og spurði Esóp, hvað hann kynni. “Eg
kann alls ekki neitt”, svarar hann. “Hvernig
stendur á því að þú skulir ekkert kunna?” spvr
heimspekingurinn “Nú!” —* segir Esóp, “hvað
ætti eg að geta kunnað? Þossir tveir kunna alt
og hafa ekki skilið neitt eftir handa mér”.
Þá skildu lærisveinarnir, að þetta var það, sem
Esóp hafði ihlegið að áður, en heimspekingnum
geðjaðist vel að gamansvari þessu og isagði við
hann: “Viltu vera drengur góður ef eg kaupi
þig?” En Esóp svaraði: “Eg mun verða
alt að einu, þó þér kaupið mig ekki”. Þá
spurði hinn enn fremur: “Muntu nú líka
strjúka frá mér?” — “Ef eg hiefði það í/
hyggju”, svaraði Esóp, “þá mundi eg víst ekki
gera yður viðvart um það fyrir fram”. — Að
svörum þessum geðjaðist nú lærða manninum
mæta. vel, en hinsvegar var auðfundið að hann
fæfldisit ljótleika Esóps. Það sárnaði Esóp
nokkuð og því sagði hann: “Meistari góður!
lítið ekki á ytra sköpulagið, heldur hið innra,
því gott vín smakkast vel, þó í ljótu keri sé”.
Þá fann heimspekingurinn eun ibetur, að þótt
Esóp væri Ijótur, þá mundi hann samt vera vits-
munamaður og geta orðið sér þarfur, og keypti
hann við mjög lágu verði, því það er óefað, að
hefði einhver keypt af kaupmanninum báða hina
þrælana, þá mundi hann hafa látið Esóp fyáigja
með í kaupbætí. Nú sem Jadom kemur með
hann heim til sín, þá fer hann ekki inn með
hann þegar í stað, svo að konu hans yrði ekki
ilt við að sjá alt í einu svo ljótan mann, því hún
var dálítið undarleg. Sagði ihann því fvrst
konu sinni, að hann ‘hefði kéypt handa henni
þræf. Henni þótti vænt um og spurði, hversu mik-
ið hann hefði gefir fyrir hann. “Ekki mikið”,
svarar hann. En því læturðu hann ekki koma
inn”, mælti hún, “svo eg geti skoðað hann?”
“Það stendur nú svo á því”, segir hann, “að
hann er fremur ófrýnn ásýndum og óhreinn úr
ferðalaginu.” Og er hún sá Esóp, mælti hún:
“Sé eg, að ekki er mikið varið í það sem þú
'hefir keypt ’handa mér. Eitthvað hefðirðu
getað keypt betra”. —og var nú reið út af þessu.
Þá segir Jadmon við Esóp: “Hvað kemur til
að þú steinþegir og ert þó annars svo málgef-
inn?” — Þá datt Esóp í hug spakmælið forna,
sem kveður þrjá illa hluti til vera: vatnið, kon-
una og eldinn. Hann hafði það vfir við kon-
una og varð hún þá enn reiðari. Én Esóp sagði
“Ekki átti eg við yður, frú mín góð! því spak-
mælið er um vondar konur. Verið því ekki reið-
ar, en hagið yður isvo, að þér verðið jafnan tald-
ar meðal góðra kvenna”. Þá varð konan hæg-
ari og sá hún brátt, að Esóp var ekki óvitur og
eins líka komst hún að raun um, að hann var
hinn viljugasti og liprasti í öllu, sem hann lagði
hendur að. 1
Eftir því tók Esöip, að konan. sem fært hafði
manni sínum auð mi'kinn, vildi öllu ráða á heim-
ilínu og var honum til .mikillar mæðu. Það var
eitt sinn að Jadmon sló hana, en hún ihafði egnt
hann till reiði með sáryrðum sínum; hljóp hún
þá heim til móður sinnar. ’Oft af þessu varð
Jadmon áhyggjufullur mjög og sendi til hennar
á degi 'hverjum, að biðja hana að koma heim aft-
ur. En þvtí meira sem hann lét hiðja hana, því
fastara sat hún við sinn keip, en Jadmon varð
æ hugsjúkari dag frá degi. Þá mælti Esópt
iiiiwi
“Nú! — ef 'hún vi.ll ekki koma til yðar aftur,
hvernig ætti þá nokkur að geta lláð yður, þó þér
tækjuð yður aðra konuf” Fór Esóp þá víða
um borgina og sagði hverjum manni, að nú ætl-
aði húsbóndi sinn að fá sér aðra konu. En þeg-
ar kon/a Jadmons heyrði það, þá brá hún óðara
við, fór á fund hans og spurði, hvað það ætti að
þýða, að 'hann ætlaði að fá sér aðra ikonu; hann
skyldi ekki hugsa sér að hún muddi þola 'slíkt;
varð hún svo kyr hjá honum og mátti nú vel við
hana lynda.
Þetta fékk Jadmon svo mikils fagnaðar, að
hann bauð nokkrum Hærðum mönnum í veislu og
skipaði Esóp.að kaupa það besta, sem hann
fyndi fyrir á torginu. Esóp fór og keypti ein-
tómar tungur. Nú er sest var til borðs, þá kem-
ur Esóp með steiktar tungur. Það líkaði
' veislugestunum vel, því tungan er itúlkur visku
og góðra fræða. Því næst bauð Jadmon Esóp
að koma með næsta rétt, en hann kom aftur með
tungur, og voru þær soðnar. Þá mælti Jadmon:
“Kemurðu aftur með tungur?” — “Tungur eru
fyrirtak”, mælti Esóp. Og enn er menn bjugg-
ust við þriðja réttinum, þá kom Bsóp aftur með
tungur. “Hvað er þetta?” mælti Jadmon,
“hvernig stendur á þv.í að þú kemur ekki með
neitt nema tungur?” — En Esóp svaraði: “S'kip-
uðuð þér mér ekki að kaupa það besta, sem fáan-
liegt væri á torginu? 'Nú vil eg Skjóta því undir
dóm yðar allra, hvort tungan ekki sé hið besta,
því alt gott, sem maðurinn ber í hjarta, getur
fyrir túnguna í Ijós komið”. Hvað átti Jad-
mon nú að gera? Honum gramdist reyndar
að gestirnir höfðu ekkert fengið til snæðings
nema tungur, en samt lét 'hann þar við sitja.
. “Gott og vel!” sagði hann við Esóp, “fyrst þú
ert þá svo vitur sveinn, iþá kauptu nú 'handa okk-
ur það versta, sem þú finnur fyrir á torginu; eg
ætla að bjóða sömu mönnunum aftur”. — “Eg
skal svo gera, herra!” svaraði Esóp. Fór hann
nú og keypti tungur enn sem áður, og er sezt var
til borðs, þá bar hann ekki annað fram en tung-
ur eins og fyrri og urðu boðsmenn að gera sér
þær að góðu, ef iþeir áttu að fá sig sadda. Reidd-
ist þá Jadmon og sagði: ‘ ‘ Þrællinn þinn! í gær
taldirðu tungurnar vera það besta, en í dag hið
versta”. — “Vitið þér ekki”, sagði Esóp, að
fvrir tungurnar skeður mikið og margfalt ilt og
hins vegar skeður fyrir tungumar mikið og
margfalt gott. Því svo s'egir hið fomkveðna:
“Hvert ætlar þú tunga?” Tungan svarar:
“Eg ætla að fara að reisa borg og brjóta borg, því
hvorttveggja megna eg”.
Einhverju sinni síðar bar svo til, er Jad-
mon 'hafði sent Esóp einhverra erinda, að gár-
ungur nokkur elti hann sakir þess, hvað hann
var ljótur, og henti steinum á eftir honum. Gaf
Esóp honum nokkra aura til þess að 'hætta og
sagði: “Meira á eg ekki til að gefa þér, en
þama gengur einn heldri maður, sem er stór-
ríkur og á honum mun þér fénast betur”. Hljóp
þá óþokkinn á eftir heldra manninum og henti
steinum á eftir honum. En maðurinn lét taka
hann fastan og veita honum þunga refsingu.
f annað sinn var það, að Jadmon var á
skemtigöngu og Esóp með honum, og komu þeir
á torg, þar sem jurtir vora seldar. Þá ávarp-
aði garðyrkjumaður nokkur heimspekinginn og
mælti: “Kæri herra! Þér eruð lærður maður og
munuð ekki misvirða, þó eg spyrji yður að ein-
um hlut. Mér hefir oft þótt undarlegt og ekki skil-
ið, hvað því veldur, að jurtir, sem sjálfkrafa
vaxa, verða svo stórar og fer svo vel fram; en
þær, sem eáð er til eða gróðursettar eru með
mikilli fyrirhöfn og elju, þær verða ekki eins
stórar og dafna 'ekki eins vel; sumar koma varla
upp, og ef þær koma upp, þá er samt hætt við
að þær fái einkvem hnekki.”
“Ajllir hlutir verða fyrir guðs ráðstöfun”,
mælti Jadmon, — “hvert er þitt álit, Esóp?”
Þá mælti Esóp: “Hver mundi ekki vita það,
að allir hilutir verða fyrir guðs ráðstöfun? En.
er það ekki sannleikur, að rétta móðirin gerir
bami sínu meira gott en' stjúpmóðirin? “Víst
er svo”, svaraði garðyrkjumaðurinn. Þá mælti
Esóp: “Alveg eins er um jurtirnar, sem sjálf-
krafa vaxa og þær sem gróðursettar eru. Jörðin
er móðir alls gróðurs, en þær jurtir, sem sjálf-
krafa vaxa eru lienar réttu Ixirn. En það sem
mennirnir gróðursetja í jörðina, það era stjúp-
börnin hennar. En víst er samt um það, að með
iðni sinni og umhyggju getur maðurinn mikið
framleitt af jörðinni”.
Þannig sýndi Esóp allajafna vitsmuni mifcla,
fv.ndni og dómgreind, og fór frægð hans víða.
En fvrir þá sök að hann var þræll og mátti ekki
á það hætta, að ávíta hvern, sem vera skyldi,
upp í opið geðið eða leiða mönnum fyrir sjónir
bresti þeirra, þá færði hann sínar góðu kenning-
ar í dæmisagna hjúp og notaði svo dæimsögurn-
ar til að segja þeim, sem hann vildi gera að betri
mönnum. Og ávaílt hélt 'hann fram dygðinni og
drengskapnunn eins og dæmisögurnar bera með
sér. Sakir þessa gaf Jadmon honum frelsi. Fór .
Esóp síðan víða um lönd og margir höfðingjar
sóttu hann að ráðum. Og þar 'kom enda, að
Krösus Lydíu konungur kvaddi hann til sinnar
hirðar og veittist honum þar tóm til að setja sam-
an margar dæmisögur, er oss enn þykir gaman
að. Að endingu lét Krösus hann fara fyrir sig
sendiför nokkura til Grikklands og notaði Esóp
tækifærið til að kynnast hinum 7 vitringum Grikk-
lands, átti hann við þá rökræður. Loksins kom
hann til Delfa-lxirgar (Deilphi), þar sem var hin
fræga vefrétt Fom-Grikkja og margir prestar.
Þar hitti 'hann fyrir vont fólk og guðlaust og
með því að hann, sem siðavandur maður og sið-
fræðari á.taldi það opinberlega, þá urðu menn
nofckurir þar í borginni svo reiðir að þeir hrandu
honum fram af 'kletti, svo' að hann lét þar líf
sitt; en það sagði hann þeim, er hann deyddu, að
guð mundi hefna dauða síns. ‘Og eigi miklu síð-
ar kom hver plógan yfir borgina eftir aðra.
En er plágunum æfclaði aldrei að linna, þá vora
þeir teknir, sem Esóp höfðu afdögum ráðið, og
var isvo gjört við þá sem þeir höfðu gjört við
hann; og eftir það íétti plágunum af borginni.
Á isamkomum vorum í Brooiklyn, yora sem
á öðrum stöðum fréttaritarar til að tilkynna
iblöðunuiú, það sem þeim þótti hélst í frásögur
færandi af samkomunum. Meðal þeirra var
fréttariitari nokkur á að gizJka um fimtugt, held-
ur ófrýnilegnr ásýndum.
Annað kveldSð sem við héldum þar isam-
komu, átti einn vina minna samTæðu við hann
'Og ’fcomsft þá að því, að hann var töluvert drukk-
inn, og auk þess hroðyrfcur og trúlaus maður,
sem gerði gys að guðsorði. Bftir nánari fvr-
irspum um mann þenna fengum við vitn-
eskju um, að hann oft hafði verið í haldi fyrir
róstu sakir í ölæði, enda þótt haan væri merit-
aður og kurteys maður, áður en ‘hann fór að
drekka.
Svo segir ekki frá manni þéssum fyr en við
ihéldum síðustu samkomuna í Brooklyn. Mað-
urinn var á iþessari samfcomu, og sat á öftusltu
bekíkjunum í feirkunni, þar sem samkoman var
haldinn. Maðurinn var auðþektur á því, ihvað
hann var stórvaxinn og kraftalegur. Vinur
minn tók hann 'þá aftur tali, og í þdtta sfeifti,
fékk hann Iþetta svar:
“í kveld ætla eg að tal'a við herra Moody,
iog þafefea honum að hann fyrir náð guðs hefir
orðið mér til. óumræðilegrar blessunar”. —
“'Srtöðu mjnni við blaðið hefi eg sagt upp,
því hún ha.fði í för með sér ,svo margar freist-
ingar, að mér var bar mikil hætta búin. En
vður er það að segja, að eg hefi nú bætt ráð
mitt og er orðin sem nýr maður — ekki aðeins
endurbætit.ur, eða- matiur, sem staglað hefir ver-
ið á nýjum bótúm, því drykkjumanninn er ekki
hægt að bæta upp iþannig. Nei drottinn hefir
gefið mér nýtt hjarfta með sínum heilaga anda.
Oft hefi eg fregnritað prédikanir til dagblað-
anna aðeins f þeim tilgangi að gera þær hlægi-
legar, en aldrei hefi eg haft hina tminstu hug-
mvnd um, hvað ferisrtindómur væri fyr en eg
hevrði prédikun Moodvs um “kærl.eika og hug-
arhvöt”. Það era nú 10 dagar síðan, og aldrei
hefir mér hugfevæmst, að slík blessun og ham-
ingja gæti verið samfara því lífi, isem eg hefi
lifað þessa tíu daga.
Bömin míni tóku fljótt eftir umskifltunum,
og feonan mín ekfei ,síður.
Nú held eg guðrækilegar samfcomur dag-
lega í húsi míu með bæn og guðsorðalestri. Af
misfeunn sinni hefir guð tefcið frá mér löngunina
til áfengis, svo eg hefi nú viðbjóð á því, sem eg
áður elsfeaði.”
Vinur minn tók þá fram í fyrir honum og
sagði: “Sá sem þykisit standa, gæti að sér að
hann efcki falli”.
“Nei, eg fell efcki” mælti hann, á meðan eg
stend svo nærri krossinum sem í dag.” Og um
leið og hann opnaði dólitla sólmabók, benti hann
vini miínum á, hvað hann hefði skrifað á fremsta
blaðið. Það voru orðin hjá spámanninum Bs.
50,7: “Þess vegna býð eg fram ásjónu mína
eins og hraðstein, að eg veit, að eg verð ekki til
skammar”. — Moody.
STJÖRNUHRÖP.
DR.B J.BRANOSON
701 Iilndsay BiiIUHn^
Phona A 70*7
Ofttce ttni&r: 2—3
Hetmill: 77« Vlotor St.
**hone: A 7122
Wtnnlpeg, Msn.
Dr. 0. BJORNSON
701 Undsay Bulldlng
Offloe Phone: 7067
Offflce ttmar: 2—3
Hetnalll: 764 Vlotor St.
Telephone: A 7586
Wlnnipeg, Man.
DR B. H. OLSON
701 Lindsay Bldg.
Office: A 7067.
VlOtalatðmi: 11—12 of 1,—6.80
10 Thelma Apts., Hom* Street.
Plione: Sheb. 58S«.
WINNZPBO. MAH.
Dr- J. Stefánsson
600 Sterling Bank
Stundar augna, eyrna, nef og
kvefckasjúkdóma. Er aC hltta
kl. 10-12 f.h. og 2-5 e.h.
Tals. A3521. Heimili 627 Mc-
Millan Ave. Tals. F 2691
Dr. M.B. Halldorson
401 Bojrd Buildlna
Cor. Portag* Ave. og Kdmonton
Btundar •*ratakl<!ga berklaaykl
Of aZtra Iuncnu]úkd6ma. Hr
ftnna 4 ekrtfetofunnl kl. 11—
12 tm. o* kl. 2—4 c.m. Skrtf-
etofu tals. A 3521. Heimill 46
Alloway Ave. Talalral: Shar-
brook 2122
DR. K. J. AUSTMANN
810 Sterling Bank Bldg.
Cor. Portage og Smitk.
Phone A 2737
Viðtalstími 4—6 og 7—9 e.h.
Heiniili aS 469 Simcoe St.
Phone Sh. 2758
DR. A. BLONDAL
818 Somerset Bldg.
Stundar sérataklega kvenna og
barna sjúkdóma.
Er að hitta frá kl. 10—12 f. h.
3 til 5 e. h.
Talsími A 4927
Heimili 806 Victor Str.
Sími A 8180.
J. G. SNÆDAL,
TANNLŒKNIR
614 Soinerset Block
Cor. Portage Ave. eg Donald Street
Talfrfmi:. A 8889
Allir kannasfc við sfcjörnuhröpiu; þau sjást
nálega á hverri nóttu, þegar heiðríkt er. Mest
era þau þó um 11. ágúst og 13. nóvemher. 1
fyrri daga var haldið, að það væra stjöraur, sem
hröpuðu 0g er nafnið dregið þar af, en síðan hafa
menn komist að því, að þetta era steinar, sem
detta niður á jörðina. Þeir verða glóandi við
að fara gegn um loftið og sýnist ljósrák eftir
þeim eins og ætíð, er ljós fer hratt ýfir, t. d. þeg-
ar glóð er veifað í mvrkri. Stór stjömuhröp
Iieita, víga huettir, og er mjög tiTkomumikil sjón
að 'sjú þá; þeir springa með. háum gný og stund-
um með litskrauti miklu. — Stjörnuhröp og víga-
hnettir var talin ills viti og var mikil hjátrú á
því, en nú era slík hindurvitni höfð að engu.
— Ú. Isl.
DR. J. OLSON
Tannlæknir
602 Sterling Bank Bldg.
Talsími A 3521
Heimili: Tais. Sh. 3217
TÓAN OG SJÓNLEIKS - GRIMAN.
Einu sinni hafði tóa stólist inn í hús leikara
nokkurs og var að rusla þar í dóti hans þangað
til hún datt ofan á eina afbragðs'fagra sjónleiks-
grímu. “Fallegt er höfuðið”, sagði hún,
“skaði, að enginn ^r í því heiliun”.
—Dæmisögur.
DR. W. E. ANDERSON
307 Kennedy Bldg.
(gagnvart T. Eaton Co.)
Sérfræóingur í augna, eyrna,
nef og kverkasjúkdómum.
ViCtalstími: 9-12 f.h. 2-6 e.h.
Heimili 137 Sherbrooke Street,
Sími Sher. 3108
Thos. H. Johnaon
og
Hjalmar A. Ðergman
Skrlfstofa Room tll MaArthur
BuildlnK, Portaca Ara.
P. O. Box 1«*«
Phonaa: A6842 oc 4844
W. J. UNDAIi * OO.
W. J. Llndal. J. H. LJndal
B. StefAnsaon.
IiögfræCtagar
1207 Unlon Truat Bldff. Wtarf a>
ffi. ar alnnlg aS ftnna 6 aftlrfrt«J-
andi tlmum og atðCum:
Lundat-— 6. hverjum mlOvlkui
Rlvartrfn—Fyrsta og» þrt«Ja
JrtBJudag hvers mtnaðar
GHi tli—Fyrsta og þrlOJa
vtkuðag hvera mtnaUr
mnYTMtr
L
Arni Anderson,
iaL 15gma6v
1 félagi við B. P.
Skrifatofa: 801 BlactrU
way Cham’bara.
Telaphona A 81*7
gMeaMcMannaiunaaN
ARNI G. EGGERTSSON,
íslenzkur lögfrætHngnr.
Hefir rétt til aC flytja mál
í Manitoba og SackAtehawan.
Skrifatofa: Wynyaro,
Phone: Garry 2616
JenkinsShoeCo.
689 Notre Dame
Avenue
Vér leaaJum aérataka áhorutu 6 a8
•elja nvetm erftlr forskrtftum taaka*.
Hln bextu lyf, tem haeat «r tl 4
eru notuB elngöngu. pegar R*r
meC forakrlftlna tll vor, mectC
vera vias um f& r&tt þaC eem la
inn tekur tH.
OOIXTIyECGH « OO.
Notre Dune Ave. og Sherbrooke B,
Phones N 7659—766»
CMftlng&tyfisbréf seld
A. 8. Bardal
842 Sherbrooke 8t.
Selur lHckiatui og annaat um útfarir.
Allur útbúnaður a& bezti. Enafrem-
ur selur hann alakonar minniavarða
og legsteina.
Skrlfst. taisíual N
Helmllis talfrfml N
t
Vér geymum reiðhjil yfir nt-
urinn og gerum þau «ins og nfe
ef þeas er óskað. Allar tegwnd-
ir af skautum búnar til sua-
kvæmt pöntun. ÁreiCanlagt
verk. Lipur afgreiCala.
EMPIRE CYCLE, CO.
641Notre Dame Ave.
Lafayette Studio
G. P. PENNY
ILjósmynclasmlður.
SérfræCingur t aC taka hópmyndir,
Giftingamyndir og myndir af heil-
um bekkjum skólafólks.
Phone: Sher. 4178
489 Portage Ave. Wlnnlpeg
STÓRU OG LITLU FISKARNIR.
Fiskimaður tók upp net, er hann hafði lagt
í sjó, og var fult af allskonar fiskum. Litín
fiskarnir runnu últ um möskvana og leituðu aft-
ur niður í djúpið, en stóra fiskamir náðust allir
og vora dregnir upp í bátinri.
Oft er það að smáir sparast, þegar stórir
farast.
— Dceniisögur
Verkstofu Tnls.:
A 8388
Heinv Tala,:
A (384
G. L. Stephenson
PLUMBER
-MlsLonar mtnugiw&hVld, ivo
nranjárn vím, allar tegnndlr •(
glöeum og aflvaka Jhatterie).
mi: 67E HOME STREET
Phonea:
Office: N 6225. Heim.: A7996
Halldor Sigurðsson
Gencral Contractor
808 Great West Permanwt Loan
Bldg., 856 Main 8t.
Giftinga og i
Jaröarfara- plom
með litlum fyrirvara
Birch blómsali
616 Portage Ave. Tals. 720
ST IOHN 2 RING 3
J. J. Swanson & Co.
Verzla meC fastelignir. Sjá um
leigu & húsum. Annast l&n og
eldsábyrgS o. fl.
808 Parts Buiiding
Phones A 6S49-A 6310
Shni: A4153 tal. Myndaotofa
WALTER’S PHOTO STUDIO
Kristín Bjarnason eigandi
Næst viC Lyceum ♦leikhúsiC
290 Portage Ave Wiunlooc
i